ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

 Κύριε, Κύριε, ο ρυσάμενος ημάς από παντός βέλους πετομένου ημέρας, ρύσαι ημάς και από παντός πράγματος εν σκότει διαπορευομένου. Πρόσδεξαι θυσίαν εσπερινήν, τας των χειρών ημών επάρσεις. Καταξίωσον δε ημάς και το νυκτερινόν στάδιον αμέμπτως διελθείν, απειράστους κακών. Και λύτρωσαι ημάς από πάσης ταραχής και δειλίας, της εκ του διαβόλου ημίν προσγινομένης. Χάρισαι ταις ψυχαίς ημών κατάνυξιν, και τοις λογισμοίς ημών μέριμναν της εν τη φοβερά και δικαία σου κρίσει εξετάσεως. Καθήλωσον εκ του φόβου σου τας σάρκας ημών, και νέκρωσον τα μέλη ημών τα επί της γης, ίνα και εν τη καθ' ύπνον ησυχία εμφαιδρυνώμεθα τη θεωρία των κριμάτων σου. Απόστησον δε αφ΄ημών πάσαν φαντασίαν απρεπή, και επιθυμίαν βλαβεράν. Διανάστησον δε ημάς εν τω καιρώ της προσευχής εστηριγμένους εν τη πίστει, και προκόπτοντας εν τοις παραγγέλμασί σου, ευδοκία και αγαθότητι του μονογενούςσου Υιού, μεθ' ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω, και αγαθώ, και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΝΑΣΗ, ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΑΣ

 Κύριε παντοκράτορ, ο Θεός των Πατέρων ημών, του Αβραάμ, και Ισαάκ, και Ιακώβ, και του σπέρματος αυτών του δικαίου. Ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην συν παντί τω κόσμω αυτών. ο πεδήσας την θάλασσαν τω λόγω του προστάγματός σου. Ο κλείσας την άβυσσον, και σφραγισάμενος αυτήν τω φοβερώ και ενδόξω ονόματί σου. Ον πάντα φρίσσει και τρέμει από προσώπου της δυνάμεώς σου. Ότι άστεκτος η μεγαλοπρέπεια της δόξης σου, και ανυπόστατος η οργή της επί αμαρτωλοίς απειλής σου, αμέτρητόν τε και ανεξιχνίαστον το έλεος της επαγγελίας σου. Συ γαρ ει Κύριος ύψιστος, εύσπλαγχνος, μακρόθυμος, και πολυέλεος. Και μετανοών επί κακίας ανθρώπων. Συ, Κύριε, κατά το πλήθος της χρηστότητός σου επηγγείλω μετάνοιαν, και άφεσιν τοις ημαρτηκόσι σοι, και τω πλήθει των οικτιρμών σου ώρισας μετάνοιαν αμαρτωλοίς εις σωτηρίαν. Συ ουν, Κύριε, ο Θεός των δυνάμεων, ουκ έθου μετάνοιαν δικαίοις, τω Αβραάμ, και Ισαάκ, και Ιακώβ, τοις ουχ ημαρτηκόσι σοι, αλλ' έθου μετάνοιαν επ' εμοί τω αμαρτωλώ, διότι ήμαρτον υπέρ αριθμόν ψάμμου θαλάσσης. Επλήθυναν αι ανομίαι μου, Κύριε. Επλήθυναν αι ανομίαι μου, και ουκ ειμι άξιος ατενίσαι, και ιδείν το ύψος του ουρανού, από του πλήθους των αδικιών μου, κατακαμπτόμενος πολλώ δεσμώ σιδηρώ, εις το μή ανανεύσαι την κεφαλήν μου, και ούκ έστι μοι άνεσις, διότι παρώργισα τον θυμόν σου, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, μη ποιήσας το θέλημά σου, και μή φυλάξας τα προστάγματά σου. Και νυν, κλίνω γόνυ καρδίας, δεόμενος της παρά σου χρηστότητος. Ημάρτηκα, Κύριε, ημάρτηκα, και τας ανομίας μου εγώ γινώσκω. Αλλ' αιτούμαι δεόμενος. Άνες μοι, Κύριε, άνες μοι, και μή συναπολέσης με ταις ανομίαις μου, μηδέ καταδικάσης με εν τοις κατωτάτοις της γης. Διότι συ ει Θεός, Θεός ων μετανοούντων, και εν εμοί δείξεις πάσαντην αγαθωσύνην σου. Ότι ανάξιον όντα, σώσεις με κατά το πολύ έλεός σου, και αινέσω σε δια παντός εν ταις ημέραις της ζωής μου. Ότι σε υμνεί πάσα η δύναμις των ουρανών, και σου εστίν η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ Μ. ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ

ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟΝ

 Τοις μισούσι και αδικούσιν ημάς, συγχώρησον Κύριε. Τοις αγαθοποιούσιν αγαθοποίησον. Τοις αδελφοίς πάσι και οικείοις ημών χάρισαι πάντα τα προς σωτηρίαν αιτήματα, και ζωήν την αιώνιον. Τους εν ασθενεία επίσκεψαι, και ίασιν δώρησαι. Τους εν θαλάσση κυβέρνησον. Μνήσθητι, Κύριε, πάντων των προκεκοιμημένων πατέρων, και αδελφών ημών, και ανάπαυσον αυτούς, ένθα επισκοπεί το φως του προσώπου σου. Μνήσθητι, Κύριε, των αδελφών ημών των αιχμαλώτων, και λύτρωσαι αυτούς από πάσης περιστάσεως. Τοις εντειλαμένοις ημίν τοις αναξίοις εύχεσθαι υπέρ αυτών, συγχώρησον και ελέησον. Τοις διακονούσι, και ελεούσιν ημάς, χάρισαι πάντα τα προς σωτηρίαν αιτήματα, και ζωήν την αιώνιον. Μνήσθητι, Κύριε, και της ημών ελεεινότητος, και αθλιότητος, και φώτισον ημών τον νούν εν τω φωτί της γνώσεως του αγίου σου Ευαγγελίου, και οδήγησον ημάς εν τη τρίβω των εντολών σου, πρεσβείαις της παναχράντου σου Μητρός, και πάντων σου των Αγίων. Αμήν.

 Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, αποδίωξον τους πονηρούς και ακαθάρτους λογισμούς από της αθλίας και ταλαιπώρου μου ψυχής, και καρδίας, και κατάσβεσόν μου την φλόγα των παθών, και ελέησόν με, ότι ασθενής και ταλαίπωρος είμι εγώ. Και ρύσαι με από των επερχομένων μοι πονηρών ενθυμήσεων και προλήψεων. Ότι υπερευλογημένη υπάρχεις, και το Όνομά σου το άγιον δεδοξασμένον εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

 Ένδοξε Αειπάρθενε Θεοτόκε, Μήτηρ Χριστού του Θεού ημών, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών, ίνα σώση δια σου τας ψυχάς ημών.

 Η ελπίς μου ο Θεός, καταφυγή μου ο Χριστός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον. Τριάς αγία σώσον με.