ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

ΣΤΙΧΟΙ ΚΑΤ' ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗΝ ΣΕΙΡΑΝ

Αμαρτωλός.

Άφες με τρισκατάρατε τι έχεις μετ' εμένα;

και με τραβάς κακήν κακώς τις έστειλεν εσένα;

Διάβολος

Βέβηλε και παμμίαρε, ερωτάς την αιτίαν;

ενθύμησον τα έργα σου και αισχρόν σου πολιτείαν.

Αμαρτωλός

Γρήγορα φίλοι δράμετε έλθετε βοηθοί μου

τί να γενώ ο άθλιος εβγαίνει η ψυχή μου.

Διάβολος

Δεν σ' ωφελούν ταλαίπωρε, φίλοι και συγγενείς σου.

Ματαίως κράζεις και βοάς, εγώ πέρνω την ψυχήν σου.

Αμαρτωλός

Ελέησόν με άπονε, λυπήσου τον καϋμένον

συμπόνεσε απάνθρωπε, άνθρωπον πονεμένον.

Διάβολος

Ζωήν κακήν επέρασες, δεν είχες Θεού φόβον

έλα λοιπόν με λόγον μου, εις Άδου τε τον ζόφον.

Αμαρτωλός

Ήκουα δεν επίστευα, έλεγα τις ηξεύρει.

Τα μέλλοντα δεν ήλπιζα τέτοια οργή να μ' εύρη.

Διάβολος

Θανατηφόροι δαίμονες που είσθε; τί αργείτε;

εβγάλετέ του την ψυχήν, και μην τον λυπηθήτε.

Αμαρτωλός

Ίσως δεν έμεινεν ελπίς πλέον της σωτηρίας.

Άφες με λίγον, και καιρόν δος μου της μετανοίας.

Διάβολος

Κακόγερε ακάθαρτε, ε εν κακοίς γηράσας.

Τώρα ζητείς μετάνοιαν εις χείρας τε μου φθάσας;

Αμαρτωλός

Λυπήσου μυ και άφες με, καν ν' αποχαιρετήσω.

Τα τέκνα και την σύζυγον, λόγον να τους μιλήσω.

Διάβολος

Μαχαίρι δίστομο βαστώ, και όποιον θα κεντήση

δεν ημπορεί, παρά ευθύς να με ακολουθήση.

Αμαρτωλός

Να δώσω ο ταλαίπωρος, όλα τα τίποτές μου,

να ξαναγοράσω την ζωήν, μ' αφήνεις; ω! ειπέ μου.

Διάβολος

Ξώρας ζητείς την ξαγοράν, είχες καιρόν πλήν τώρα

επέταξε, και η κακή σου έφθασεν η ώρα.

Αμαρτωλός

Ο τόπος δε όπου εσύ, να πάγω με βιάζεις,

ειπέ μου που ευρίσκεται και πως τον ονομάζεις;

Διάβολος

Παμφάγος Άδης λέγεται, και είναι τις εις τον πάτον

της Γης τον σκοτεινότατον όλος ψυχάς γεμάτον.

Αμαρτωλός

Ραβδίσαι, καύσαι, παίδευσαι, βασάνισαι και κάμε.

Ότι θελήσεις συ εδώ μόνον εκεί μην πάμε.

Διάβολος

Σώμα χωρίς ψυχή να ζη, δύναται και το ψάρι,

στην Γην, παρά ο Διάβολος, αμαρτωλόν μην πάρη.

Αμαρτωλός

Τι κάνουν όσοι ευρίσκονται, εκεί φανέρωσέ μου.

Έχουν ποτέ ελευθεριά ή άνεσιν ειπέ μου;

Διάβολος

Υπάρχουσιν εν τη φλογί, καίονται αιωνίως.

και τυραννούνται από ημάς, χωρίς σπλάγχνα τελείως.

Αμαρτωλός

Φωνάζω και παρακαλώ, Κύριε και Θεέ μου,

εκ των χειρών του δαίμονος σώσον με πλαστουργέ μου.

Διάβολος

Χάνεις τον κόπον άθλιε, και σύ είσαι ιδικός μου.

Αν ήθελες εγλύτωνες, όταν ήσουν του κόσμου.

Αμαρτωλός

 Ψέματα α βιβλία μας, εθάρρουν ο καϋμένος.

Δεν ήκουσα τί μ' έλεγαν, και μένω κολασμένος.

Αμαρτωλός προς τον Κόσμον.

Ωχ! Ουαί τε και αλλοίμονον. Όστις σαν εμέ κάμνει,

θέλει τε και να πάθη και με τους δαίμονας κλεισθή εις τα 

του Άδου βάθη. 

( Εκ του Περιοδικού του Αγίου Πατρός Ματθαίου

<<ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ>>)