ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΟΣΚΟΠΗΣ ΓΟΧ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ''ΣΥΝΟΔΟ'' ΤΟΥ ''ΑΡΧΙΕΠ/ΠΟΥ'' κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ!!!

   Η συγκεκριμένη ανάρτηση γίνεται για να γνωρίσει ο οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος την Επιστολή που ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Πατρών και Τοποτηρητής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής ΓΟΧ Αυστραλίας κ. Ευστάθιος έστειλε εις την <<Ιερά Σύνοδο>> του <<Αρχιεπ/που>> κ. Στεφάνου, της οποίας τυγχάνει μέλος αλλά και Αρχιγραμματέας. Η Επιστολή με τίτλο ''Λόγος παντί τω αιτούντι" στάλθηκε τη 14 Ιανουαρίου 2015 και εις αυτήν  αναλύονται δύο λίαν σοβαρά θέματα: α) Ο λόγος συντάξεως της προ τριών μηνών "Εγκυκλίου" του Σεβ/του με τα λεγόμενα 12 σημεία και β) Απάντηση - Σωστή τοποθέτηση δι' όσα συνέβησαν πριν λίγο καιρό στην Κύπρο. Ο λόγος δια τον οποίον με χαρά φιλοξενούμε εις το Blog μας αυτή την Επιστολή είναι γιατί πρόκειται περί μίας Ορθής στάσεως ενός Επισκόπου έναντι των σοβαρών Θεμάτων Ομολογίας Πίστεως και Αποστολικής Διαδοχής, την οποία στάση είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε και να διακηρύξουμε. Δια τούτο παραθέτουμε την επιστολή του Σεβ/του κ. Ευσταθίου και ευχόμαστε εις την σεπτήν Σεβασμιότητά του καλόν υπόλοιπον Ιερού Αγώνος και Ειλικρινούς Ομολογίας Πίστεως.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ Γ.Ο.Χ. ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ!!!   

     Σεβαστοί Πατέρες, αγαπητοί Αδελφοί.

   

   Επειδή ακούσθηκαν κάποια ερωτήματα ή και αντιρρήσεις για την Αρχιερατική Εγκύκλιο περί Πίστεως την οποία είχα αποστείλει τον περασμένο Οκτώβριο 2015, σας στέλνω μία διευκρινιστική Επιστολή την οποία ονομάζω <<λόγος παντί τω αιτούντι>>, ως ένα είδος περί Ορθοδόξου Πίστεως και Ομολογίας στην Εγκύκλιο εκείνη και παρακαλώ να τη μελετήσετε με π ρ ο σ ο χ ή.

   Με αγάπη Χριστού

   Επίσκοπος Ευστάθιος.


   ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ
   ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

   Οδός Θεαιτήτου αρ.11, Άνθεια
   263 32 ΠΑΤΡΑΙ (GREECE)
   Τηλ: +(30) 2610 314250

   Αρ. Πρωτ. 076

Εν Αθήναις, τη 14η Ιανουαρίου2016 εκ.ημ.

"Λόγος

παντί τω αιτούντι".

   Ο Απόστολος Πέτρος στην Α΄ Καθολική επιστολή του γράφει: <<Και τις ο κακώσων υμάς εάν του αγαθού μιμηταί γένησθαι; άλλ' ει και πάσχοιτε δια δικαιοσύνην, μακάριοι, τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε. Κύριον δε τον Θεόν αγιάσατε εν ταις καρδίαις υμών, έτοιμοι αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος, μετά πραΰτητος και φόβου. συνείδησιν έχοντες αγαθήν, ίνα εν ω καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών, καταισχυνθώσιν οι επηρεάζοντες υμών την αγαθήν εν χριστώ αναστροφήν>> (Α΄ Πέτρου, 3, 13 - 16).

   

   Είναι επομένως αποστολική εντολή και σύστασις να δίδωμεν απάντησιν σε κάθε έναν ο οποίος μας ζητά <<λόγον>> για την πίστιν και την ελπίδα μας εις τον Θεόν. Και η εντολή αυτή του Αποστόλου Πέτρου απευθύνεται πρωτίστως και προεχόντως εις τους έχοντες την ευθύνην ορθής διδασκαλίας του λαού αλλά και διατηρήσεως της Ορθοδόξου Πίστεως καθαράς και ανοθεύτου. Και αυτήν την ευθύνην την έχουν οι Κληρικοί και κυρίως οι Επίσκοποι.

   Αισθανόμενος λοιπόν αυτήν την ευθύνην, ως Επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού, προ τιών μηνών περίπου έγραψα μίαν αρχιερατικήν εγκύκλιον με την οποίαν δίδω τις αναγκαίες συστάσεις και οδηγίες προς τους χριστιανούς, κυρίως για την πιστήν τήρησιν της ορθοδόξου πίστεως και ομολογίας αλλά και των άλλων πατερικών παραδόσεων, ώστε οι αδελφοί μου εν Χριστώ και πνευματικά τέκνα της Εκκλησίας, να ακολουθούν την οδό της Εκκλησιαστικής τάξεως και παραδόσεως, η οποία είναι η μοναδική οδός σωτηρίας.

   Οι περισσότεροι αδελφοί, οι οποίοι εμελέτησαν την εγκύκλιον μου αυτήν, συνεφώνησαν με το περιεχόμενό της και μερικοί μάλιστα εζήτησαν να είναι γενική τάξις της Εκκλησίας, όπως ήταν και παλαιότερα. Υπήρξαν όμως και μερικοί, ελάχιστοι, οι οποίοι εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους, κυρίως γιατί δεν είναι εύκολον στην εποχή μας να μην έχουν συναναστροφή και επικοινωνία με σχισματικούς ή με άλλους που ακολουθούν μεν το παλαιόν ημερολόγιον αλλά δεν έχουν εκκλησιαστική επικοινωνία μζί μας. Γι' αυτούς, λοιπόν τους ελαχίστους αδελφούς, αλλά και μερικούς άλλους που αισθάνομαι ότι έχουν τις αντιρρησεις τους, αλλά δεν τις εξέφρασανευθέως προς εμέ, αλλά τις <<περιφέρουν>> ως κατηγορία και συκοφαντία εναντίον μου εις <<ευήκοα ώτα>> συμφονούντων μετ' αυτών, αισθάνομαι την αρχιερατικήν ευθύνην κατά τον λόγον του Αποστόλου Πέτρου, τον οποίον ανέφερα εις την αρχήν του κειμένου αυτού, να γράψω τον παρόντα <<λόγον παντί τω αυτούντι>>, προς απόδειξιν και βεβαίωσιν της Ορθοδόξου Πίστεως και Ομολογίας της Εκκλησίας του Χριστού.

   Είναι γνωστόν ότι ο Χριστός παρέδωσεν το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίς εις το υπερώον των Ιεροσολύμων, μόνον εις τους Μαθαητάς Του. Και αυτός ο Ιούδας ανεχώρησεν από το δείπνον πριν την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας κατά τους Ευαγγελιστάς Ματθαίον και Μάρκον. Και την αρχιερατικήν εξουσίαν ο Χριστός την παρέδωσεν εις τους μαθητάς Του κεκλεισμένων των θυρών εις το υπερώον της Ιερουσαλήμ μετά την ανάστασίν Του. Και οι Απόστολοι μετά την Πεντηκοστήν συνήρχοντο εις προσευχήν και ετελούσαν το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, μόνον με όσους είχαν γίνει μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Γι' αυτό και ο Απόστολος Παύλος έγγραφε στους Κορινθίους <<Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; ή τις κοινωνία φωτί προς σκότος, τις δε συμφώνησις Χριστού προς Βελίαρ, ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου;>> (Β΄ κορ. 6,14-15).

   Αυτό το πνεύμα της μη συμπροσευχής και επικοινωνίας μετά μη μελών της Εκκλησίας ήτο βασική αρχή και τάξις της πρώτης Εκκλησίας του Χριστού. Γι' αυτό και οι Απόστολοι όχι απλώς συνιστούσαν την συμπροσευχή μόνον μετά πιστών, αλλά απαγόρευαν την συμπροσευχή και πνευματική επικοινωνία μετά <<ακοινωνήτων>>, δηλαδή αυτών που δεν είχαν γίνει μέλη της Εκκλησίας ή είχαν αποκοπεί από την πνευματική κοινωνία της Εκκλησίας ή η Εκκλησία τους είχε αποκόψει από τα μέλη της Εκκλησίας για σοβαρά αμαρτήματα κυρίως περί την πίστιν.

   Γι' αυτό και ο Απόστολος γράφει στους Κορινθίους, όπως προαναφέραμε <<όπως δεν μπορεί να συνυπάρχει το φως με το σκοτάδι, έτσι δεν μπορεί να έχει επικοινωνία ο πιστός με τον άπιστον>>. Και αργότερα γράφει στον μαθητή του τον Τίτον σε αυστηρότερο τόνον, <<αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξίστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει, ων αυτοκατάκριτος>>. (τίτον 3,10). Και ο απόστολος της αγάπης, ο ευαγγελιστής Ιωάννης, γράφει σκληρότερον λόγον, ο οποίος δεν μπορεί να κατανοηθεί από πολλούς, <<ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν και χαίρειν αυτώ μη λέγετε. Ο λέγων γαρ αυτώ χαίρειν κοινωνείτοις έργοις αυτού τοις πονηροίς>>. (Β΄ Ιωάννου, στ. 10-11).

   Αυτό το πνεύμα της αποστολικής Εκκλησίας αποτυπώνεται και εις τους αποστολικούς Κανόνες. Εις τον Ι΄ (10ον) αποστολικόν Κανόνα γράφεται <<εις τις  ακοινωνήτω, καν εν οίκω συνεύξηται, ούτος αφοριζέσθω>>. (Ιερόν Πηδάλιον σελ.13). Ομοίως και ο επόμενος αποστολικός Κανών (ΙΑ) επιβάλλει ποινήν καθυαιρέσεως εις τον Κληρικόν που θα συμπροσευχηθεί με καθηρημένον Κληρικόν. Επίσης ο ΜΕ΄ (45ος) αποστολικός Κανών εντέλλεται <<Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος, μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως Κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρείσθω>>(Ιερόν Πηδάλιον σελ. 50) Ομοίως ο ΞΕ΄ (65ος) αποστολικός Κανών προβλέπει <<Ει τις Κληρικός ή λαϊκός εισέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω>>. [ορθότερον ο μεν καθαιρείσθω, ο δε αφοριζέσθω] (Ιερόν Πηδάλιον, σελ. 84).

   Το ίδιο πνεύμα απαγορεύσεως της συμπροσευχής μετά ακοινωνήτων επαναλαμβάνεται εις τις Τοπικές και τις Οικουμενικές Συνόδους. Εις τον Β΄ Κανόνα της εν Αντιοχεία Τοπικής Συνόδου, η οποία συνεκλήθει το 341 μ.Χ.., επαναλαμβάνεται <<μη εξείναι δε κοινωνείν τοις ακοινωνήτοις, μηδέ κατ' οίκους συνελθόντας συνεύχεσθαι τοις μη τη εκκλησία συνευχομένοις. Ει δε φανείη τις των επισκόπων ή πρεσβυτέρων ή διακόνων ή τις του κανόνος τοις ακοινωνήτοις, μηδέ κατ' οίκους συνελθόντας συνεύχεσθαι τοις μη εκκλησία συνευχομένοις. Ει δε φανείη τις των επισκόπων ή πρεσβυτέρων ή διακόνων ή τις του κανόνος τοις ακοινωνήτοις κοινωνών [της ευχής], και τούτον ακοινώνητον είναι>> (Σύνταγμα Ιερών Κανόνων, τομ.3ος, σελ. 126). Επίσης ο ΣΤ΄ Κανών της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου, η οποία συνεκλήθει  το 364 μ.Χ., δεν επιτρέπει την είσοδο των αιρετικών εις τον ναόν, γράφων <<Περί του μη συγχωρείν τοις αιρετικοίς εισιέναι εις τον οίκον του Θεού, επιμένοντας τη αιρέσει>> (Ιερόν Πηδάλιον σελ. 422). Ομοίως ο ΛΓ΄ (33ος) Κανών της αυτής τοπικής Συνόδου επαναλαμβάνει <<Ότι ου δει Αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι>> (Ιερόν Πηδάλιον σελ. 433). Ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας Τιμόθεος (από 379 έως 385 μ.Χ.), εις τον Θ΄ (9ον) Κανόνα από τους 18 τους οποίους με μορφή ερωταποκρίσεων συνέγραψε και επικυρώθηκαν με τον Β΄ Κανόνα της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου, αναφέρει ότι οι αιρετικοί δεν πρέπει να παρίστανταιεις τον ναόν κατά την τέλεσιν της Θείας Ευχαριστίας (Ιερόν Πηδάλιον σελ. 670).

   Το αυτό πνεύμα απαγορεύσεως της συμπροσευχής μετά των ακοινωνήτων, αιρετικών και σχισματικών, διετηρήθει σε όλους τους αιώνες ζωής της Εκκλησίας. Αυτό το πνεύμα συνείχε και οδηγούσε τις ψυχές τον Ορθοδόξων χριστιανών, Κληρικών και Λαϊκών, στις αρχές του προηγούμενου αιώνος όταν δεν εδέχθησαν και δεν ακολούθησαν την αλλαγήν του εκκλησιαστικού ημερολογίου, παρ' ότι ουδείς εκ των τότε Επισκόπων της Εκκλησίας κατενόησεν την στάσιν τους και τον αγώνα τους για την διατήρησιν της Ορθοδόξου Πίστεως και ομολογίας. Αυτό το πνεύμα της Ορθοδόξου Πίστεως και Ομολογίας εξεφράζετο και εις την Διακήρυξιν της Ορθοδόξου Ομολογίας κατά το 1935 υπό των τριών Αρχιερέων οι οποίοι επανήλθον εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν εκ του σχίσματος του νέου ημερολογίου. Αυτό το πνεύμα οδηγούσε και κατηύθηνε το 1937 τον αοίδιμον τότε επίσκοπον Βρεσθένης Ματθαίον και διεκήρυξ την ορθόδοξον ομολογίαν και την διακοπήν πνευματικής επικοινωνίας μετά των άλλων επισκόπων οι οποίοι ανεγνώριζον το σχίσμα του νέου ημερολογίου ως Εκκλησίαν. Αυτό το πνεύμα της Ορθοδόξου Πίστεως διεκηρύσσετο και εις το ομολογιακόν κείμενον με τον τίτλον <<Περί ακριβείας της Πίστεως>>, το οποίον εδημοσιεύθει εις το φύλλον 6 του <<Κήρυκος Γνησίων Ορθοδόξων>> 1- 15 Αυγούστου του έτους 1945 και ανεδημοσιεύθει εις το περιοδικόν με τον ίδιον τίτλον <<Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων>> αριθμός τεύχους 89, του Μαΐου 1985.

   Αυτό το πνεύμα της Ορθοδόξου Πίστεως και Ομολογίας, ήτοι της μη συμπροσευχής και πνευματικής επικοινωνίας μετά των αιρετικών και σχισματικών και γενικώς των μετά των Εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας ευρισκομένων, διατηρείται και πρέπει να διατηρείται από τα μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας Κληρικούς και Λαϊκούς, με πρώτιστον ευθύνην των Επισκόπων Αυτής, γιατί είναι τάξις της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας, είναι εντολή και θέσπισις των Ιερών Κανόνων, αποστολικών και Συνοδικών, είναι όρος απαράβατος δια την διατήρησιν της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος εις την ζωήν της Εκκλησίας και την ζωήν των χριστιανών.

   Το θέμα της Ορθοδόξου Πίστεως και Ομολογίας είναι θέμα λεπτόν και ευαίσθητον. Χρειάζεται ψυχές με λεπτά διανοήματα και αισθήματα, με καθαρότητα πνεύματος και συνέπειαν ζωής για να κατανοήσουν, αποδεχθούν και ζήσουν τις εντολές του Θεού και της Εκκλησίας. Και κατανοεί ο χριστιανός τις εντολές του Θεού όταν με υπακοή, ειλικρίνεια και συνέπεια τηρεί την παραδοθείσαν πίστιν, όπως την παρέλαβεν δια της διδασκαλίας και του καλού παραδείγματος των Αγ'ιων Πατέρων της Εκκλησίας και των ευσεβών και πιστών προκατόχων πατέρων του.

   Ομιλούν πολλοί για αποστολική πίστη και αποστολική διαδοχή, αλλά δεν κατανοούν ότι η διαδοχή δεν είναι μία στιγμιαία και μονομερής ενέργεια, δηλαδή η στιγμή της μεταδόσεως της χάριτος και της αρχιερατικής εξουσίας, αλλά είναι η μετάδοσις και η μεταλαμπάδευσις ολοκλήρου του πνεύματος της Ορθοδόξου Πίστεως και ζωής, το οποίον εκφράζεται δια της Πίστεως, της προσευχής, της υπακοής, της ταπεινώσεως, της νηστείας, της αγάπης, της διακονίας, της διδασκαλίας, της διοικήσεως, της θεραπείας και εν τέλει της σωτηρίας των ψυχών.Σε όλα αυτά πρέπει να υπάρχει συνέχεια και διαδοχή.Όπως επίστευε, όπως προσηύχετο, όπως ενήστευε, όπως εδίδασκε, όπως ενουθετούσε, όπως παρηγορούσε, όπως έλεγχε και εδιόρθωνε, όπως διακονούσε και διοικούσε ο πνευματικός πατέρας και προκάτοχός σου, έτσι πρέπει να ενεργείς και συ αν θέλεις να είσαι πραγματικός διαδοχός του στην πίστιν και στην αρετή, στο αξίωμα και στην διακονία, αν θέλεις μέσω αυτού αλληλοδιαδόχως α είσαι διάδοχος και συνεχιστής του έργου των Αποστόλων. Αν ο προκάτοχός σου επίστευε εις τον Τριαδικόν Θεόν και συ δεν πιστεύεις, δεν είσαι διάδοχός του. Αν ο προκάτοχός σου επίστευε και ετήρει τις εντολές του Θεού και συ δεν τις τηρείς, δεν είσαι διάδοχός του. Αν ο προκάτοχός σου επίστευε και ετηρούσε τους αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνες περί μη συμπροσευχής με αιρετικούς και σισματικούς και συ δεν τους τηρείς, δεν είσαι διάδοχός του. Αν ο προκάτοχός σου ενήστευε και εδίδασκε τη νηστεία ως προετοιμασία για τη Θεία Κοινωνία, και συ δεν το τηρείς, δεν είσαι διάδοχός του και ας σε χειροτόνησε και με τα δύο χέρια.

   Θα αναφέρω δύο παραδείγματα πατερικής συμπεριφοράς τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υποδείγματα εις το θέμα της μη συμπροσευχής και πνευματικής επικοινωνίας με σχισματικούς και αιρετικούς. Στην Κωνσταντινούπολη όταν ήταν πατριάρχης ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ένας αιρετικός επίσκοπος ήθελε να συναντήσει τον πατριάρχη. Δύο φορές που έτυχε να ιδή τον Άγιο στους δρόμους της Πόλεως ο Άγιος διακριτικά και ταπεινά τον απέφυγε. Την τρίτη φορά όμως που έτυχε να συναντήσει ο αιρετικός τον πατριάρχη, τον πλησίασε και του μίλησε φιλικά και ευγενικά. Ο Άγιος όμως δεν του απάντησε. Τότε ο αιρετικός τον πλησίασε περισσότερο και του είπε: - Ε Ιωάννη δεν γνωρίζεις ποιος είμαι; Και ο Άγιος με σοβαρότητα του απάντησε: - Ναι σε γνωρίζω, είσαι ο υιός του διαβόλου. Και ο αιρετικός εγύρισε απότομα και έφυγε. Και το δεύτερο παράδειγμα. Κάποτε τρεις αιρετικοί επισκέφθηκαν έναν Όσιο στην έρημο για να μιλήσουν μαζί του. Ο Όσιος τους απάντησε. Εκείνοι συνέχισαν τις ερωτήσεις τους χωρίς να δείχνουν ότι καταλαβαίνουν τις ορθόδοξες απαντήσεις του Οσίου.Τότε ο Όσιος διέκοψε τη συζήτηση μαζί τους και εστράφει προς τους υποτακτικούς του και τους είπε: - Ετοιμάστε για τους ανθρώπους αυτούς λίγο χυλό να φάνε και να επιστρέψουν καλά στα σπίτια τους. Και έτσι ο Όσιος άφησε τους επισκέπτες και αποσύρθηκε στο κελλί του προσευχόμενος στο Θεό να φωτίσει αυτές τις ψυχές που δεν μπορούσαν να καταλάβουν την αλήθεια του Θεού στα δικά του λόγια.

   Στα δύο αυτά παραδείγματα παρατηρούμε ότι αφ' ενός μεν ο φωτισμένος Ιεράρχης διακρίνοντας με την Χάριν του Αγίου Πνεύματος ότι ο αιρετικός παρέμεινεν αμετανόητος στο θανάσιμο εγωιστικό φρόνημα της αιρέσεως, ετήρησε στο ακέραιο την εντολή του ευαγγελιστού Ιωάννου <<χαίρειν αυτώ η λέγετε>> και απέφυγε και αυτήν την απλή ανταπόδοση στο φιλικό και ευγενικό χαιρετισμό του αιρετικού. Αφ' ετέρου δε στο παράδειγμα του ερημίτη ασκητή παρατηρούμε ότι ο Όσιος προσπάθησε να βοηθήσει κατά το ανθρώπινο τους αιρετικούς με την ορθή διδασκαλία, αλλά μόλις διεπίστωσε την εμμονή στην αίρεση, διέκοψε την προσπάθεια, παρέθεσε την υλική φιλοξενία και παρέδωσε το θέμα στο θέλημα του Θεού δια της προσευχής. Ούτε στη φιλοξενία παρέμεινε μαζί τους ούτε στην προσευχή τους εκάλεσε, ούτε άλλες φιλοφρονήσεις αντάλλαξε μαζί τους, αλλά την ίδια ώρα τους προέπεμψε από τη σκήτη. Ούτε το αυτόκλητο των επισκεπτών τον επηρέασε, ούτε η επερχομένη νύχτα τον εμπόδισε να τους διώξει από την μοναστική του κοινότητα.

   Όλα αυτά τα γράφω ούτε γιατί θέλω να εξυπηρετήσω συμφέροντα, ούτε γιατί θέλω να <<ρίξω>> κανέναν και να πάρω τη θέση του, ούτε γιατί δεν αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία του εγχειρήματος, ούτε γιατί έχω σκοπιμότητες επιδείξεως ή αναδείξεως προσωπικής, όπως σκοπίμως <<διαφημίζεται>> εσχάτως υπό τινων. Ένας είναι ο λόγος. Ως Επίσκοπος της αγίας του Χριστού Εκκλησίας αισθάνομαι την ευθύνην ενώπιον του Θεού και του πιστού λαού του Θεού ότι οφείλω όχι μόνον να ψάλλω μεγαλοφώνος μέσα στην Εκκλησία ενώπιον του λαού <<ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου>> αλλά να αγωνίζωμαι να ακούσω, να προστατεύσω, να διαφυλάξω και να διακηρύξω τα <<δικαιώματα>> του Θεού. Και πιστεύω ότι ένα από τα <<δικαιώματα>> του Θεού το οποίον πρέπει να διαφυλάξω και να συστήσω ως επίσκοπος στους αδελφούς μου να το τηρήσουν είναι και η εντολή των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας περί μη συμπροσευχής και πνευματικής επικοινωνίας με αιρετικούς ή σχισματικούς ή γενικώς <<ακοινωνήτους>> εις την πίστιν, όπως την περιέγραψα ανωτέρω. Ιδιαιτέρως στις ημέρες μας που η εντολή αυτή των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας παραβλέπεται και δεν τηρείται από τους παντός είδους σχισματικούς και αιρετικούς, οφείλομε εμείς οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, απανταχού της γης με περισσοτέραν προσοχήν και συνέπειαν να τηρούμε και να διαφυλάσσωμε. Και τότε αν από κοινού αυτό αποφασισθεί και διαφυλαχθεί, θα επέλθει η κατά Θεόν ειρήνη, αγάπη και ενότητα και προς τον Παντοκράτορα Κύριον αι Θεόν ημών και μεταξύ ημών των εν τω κόσμω αγωνιζομένων αδελφών. Και τούτο προς δόξαν Θεού και σωτηρίαν των ψυχών πάντων ημών.

   Και κατακλείνω αυτόν τον <<λόγον παντί τω αιτούντι>>με μίαν αδελφικήν παράκλησιν. Αν αυτή η εντολή των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας περί μη συμπροσευχήν και πνευματικής επικοινωνίας με αιρετικούς ή σχισματικούς ή γενικώς <<ακοινωνήτους>> εις την πίστιν, δεν είναι ένα από τα <<δικαιώματα>> του θεού δια τα οποία θα μας ζητήσει <<λόγον>> ο Θεός, τότε παρακαλώ τους αδελφούς μου να μου υποδείξουν το λάθος και ταπεινά και με υπακοή να το διορθώσω.

   Διατελώ ευχόμενος υπέρ πάντων των αδελφών μου

ως ελάχιστος των Επισκόπων

+ Πατρών Ευστάθιος

+Επίσκοπος Ευστάθιος

Μητροπολίτης Πατρών και

Τοποτηρητής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής ΓΟΧ Αυστραλίας.

    

ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΡΣΗΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ κ. ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΟΣ!!!

   ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

   Εκ των Γραφείων της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής της απανταχού Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, ανακοινούται ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης και Πρόεδρος της Πανορθοδόξου Ιεράς Συνόδου κ. Κήρυκος, ήχθη εις την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΝ απόφασιν, όπως δια τους λόγους τους οποίους αναφέρει διεξοδικώς εις την προς τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας επιστολήν του, άρη την υπογραφήν του από τους υπ' αριθμ. 614/2012 και 390/16.6.2015 αποφάσεις, όσον αφορά τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ. Γαλακτίωνα. Η περαιτέρω εξέτασις επ' αυτού του θέματος είναι της αρμοδιότητος της Ιεράς Συνόδου, όταν αύτη συγκληθή. 

 + Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής 

ΚΗΡΥΚΟΣ, 

Πρόεδρος της Πανορθοδόξου Ιεράς
Συνόδου και τοποτηρητής της Ιεράς
Αρχιεπισκοπής Αθηνών και Αττικοβοιωτίας.  

''ΟΙ ΘΕΛΟΝΤΕΣ ΕΥΣΕΒΩΣ ΖΗΝ ΔΙΩΧΘΗΣΟΝΤΑΙ''

   

   Είναι γεγονός ότι <<οι θέλοντες ευσεβώς ζην διωχθήσονται>>. Δηλαδή, όσοι θέλουν να ζουν χριστιανικά θα διωχθούν. Όλοι μας, εάν θέλουμε να ζήσουμε με ευσέβεια, με αγώνα, με ιδανικά, με πνευματικότητα, θα έχουμε στη ζωή μας δυσκολίες, εμπόδια. Δεν είναι εύκολος ο δρόμος της χριστιανικής ζωής. Θα μας ειρωνευτούν οι άλλοι, θα μας χλευάσουν, θα μας πουν άσχημα λόγια, θα προσπαθήσουν να μας παρασύρουν στο δικό τους τρόπο ζωής. Θα υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που θα μας θαυμάσουν, θα μας ζηλέψουν, (με την καλή έννοια), θα μας επαινέσουν και θα μας μιμηθούν. 

   Ο χριστιανός ποτέ δεν πρέπει να χάνει το θάρρος του. Πρέπει να αγωνίζεται, να υπομένει, να επιμένει, να προχωρεί στον αγώνα, να μη ξεχνά πως αυτός ο δρόμος είναι ανηφορικός, δύσβατος, είναι Γολγοθάς, είναι Σταυρός, αλλά παράλληλα είναι και αναστάσιμος. Και ότι ο επιμένων ΝΙΚΑ. Ο Χριστός μας έχει προειδοποιήσει. Εν τω κόσμω τούτω θλίψεις έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον. Μας έδωσε την ελπίδα της αιωνιότητος, και μας αφήρεσε τον φόβο: <<Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι>>. Μας είπε, πως <<όποιος τον ομολογήσει έμπροσθεν των ανθρώπων, θα τον ομολογήσει και αυτός έμπροσθεν τους Πατρός Του του εν ουρανοίς>>. Ακόμη μας είπε ότι η Βασιλεία των ουρανών ανήκει σ' αυτούς που διώκονται <<ένεκεν δικαιοσύνης>>.

   Όταν ο οποιοσδήποτε από μας αισθάνεται <<διωκόμενος>>, τότε δεν έχει παρά να ανοίξει πρώτα την Αγία Γραφή, να δει παραδείγματα διωκομένων αγίων που ανεδείχθησαν μεγάλοι αθλητές της Πίστεως. Να δει στην Π.Δ. τους Μακκαβαίους παίδας, τους τρεις παίδας εις το καμίνι, κ.α. Στην Κ.Δ. τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο, τον Απόστολο Παύλο κλπ., και από τότε τους μυριάδες αγίους μάρτυρες και ομολογητές της πίστεώς μας. Τα παραδείγματα αυτά πρέπει να εντυπωθούν βαθειά μέσα στην ψυχή μας (να διαβάζουμε βίους Αγίων και δη μαρτύρων), δια να παίρνουμε δύναμη και να δεχόμαστε με χαρά και θάρρος τον οποιοδήποτε διωγμό, ακόμη και αυτό το μαρτύριο. - Οι βίοι των αγίων και τα παραδείγματα των μαρτύρων ζεσταίνουν την πίστη μας και μας δυναμώνουν, ώστε να υπομείνουμε κάθε θλίψη για τον Χριστό.

   Ας δούμε όμως, τι λέγει η Αγία Γραφή για τον διωγμό:

   Στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσεβίου (VII,15,4) αναφέρεται κάτι πολύ χαρακτηριστικό. Όταν ο δικαστής έβαλε τον άγιο Μαρίνο στο δίλημμα να εκλέξει ή την θέση του και την στρατιωτική του καριέρα και να ζήσει άνετα ή την πίστη του στον Χριστό και να πεθάνει εξ αιτίας της πίστεως εις τον Χριστόν, ο Επίσκοπος Καισαρείας Θεότεκνος τον πήρε και τον ωδήγησε μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Εκεί είχε αποθέσει το Ιερό Ευαγγέλιο και ένα φίφος. Στη συνέχεια τον κάλεσε να διαλέξει ανάμεσα στα δύο. Αφού ο Άγιος Μαρίνος χωρίς κανένα δισταγμό άπλωσε το χέρι του στο Ευαγγέλιο, δείχνοντας έτσι ότι προτιμούσε να πεθάνει, ο Επίσκοπος του είπε: <<Έχου τοίνυν, έχου του Θεού και τύχοις ων είλου>>. Δηλαδή κράτησε. Κράτησε τον Θεό και σου εύχομαι να πετύχεις αυτό που διάλεξες>>.

   Εις τους εσχάτους καιρούς οι χριστιανοί θα διωχθούν. Προπάντων οι χριστιανοί νέοι. Ας μη ξεχνάμε όμως τι λέει ο λόγος του Θεού δια τους διωκομένους για το όνομα του Θεού. <<Μακάριοι εστέ, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού>>.

   (Την ως άνω δημοσίευση την αφιερώνουμε ως ελάχιστο φόρο τιμής, στην Ιερά Μνήμη του Ομολογητού, αγωνιστού και διωχθέντος δια την αληθινό Ευαγγελικό λόγω του Κυρίου, πρωτοπρεσβυτέρου π. Θωμά Κοντογιάννη του μετονομασθέντος δια του Θείου και Αγγελικού Σχήματος Θεοδώρου Ιερομονάχου. Διότι όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα παρουσιάζουν ακριβώς την πνευματική ζωή του κοιμηθέντος την 29 Ιουνίου παρελθόντος έτους Ιερομ/χου. Ο Θεός να τον αναπαύσει και εμείς ας έχουμε την αγία Ευχή του. Αιωνία η μνήμη αυτού, Αμήν.)       

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ''ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ" κ. ΑΝΔΡΕΑ ΣΥΡΟΥ.

   Το κείμενο το οποίον εις την συνέχεια θα παρατεθεί προς ενημέρωση κάθε ενδιαφερομένου, αποτελεί την δισέλιδη επιστολή του <<Μητροπολίτου>> της ''Στεφανίτικης Συνόδου'' <<Θηβών και Λεβαδείας>>. κ. Ανδρέα Σύρου, την οποία ο ίδιος έστειλε την 08/12/2014 προς τα Μέλη του <<Ιερού Συνδέσμου>>, δηλώνοντας εξ αυτής την παραίτησή του εκ της θέσεως του <<Αντιπροέδρου>> του <<Συνδέσμου>>.  Η συγκεκριμένη επιστολή προκύπτει λίαν σημαντική, καθώς ο ίδιος ο <<Σεβ/τος>>. κ. Ανδρέας προβαίνει εις άκρως αποκαλυπτικές δηλώσεις. Εμείς δε προς Ορθή ενημέρωση των αναγνωστών του συγκεκριμένου ''Blog'', την παραθέτουμε ακριβώς όπως εκείνη εστάλει εις τα Μέλη του <<Συνδέσμου>>.

Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος

        Μητροπολίτης

   Θηβών κ΄ Λεβαδείας

         ΑΝΔΡΕΑΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ

19001 ΚΕΡΑΤΕΑ- ΑΤΤΙΚΗΣ

Εν Επισκοπείο Αγίου Μοδέστου

         08/12/2014(πολ.ημ)

ΑΡ. ΠΡΩΤ.131

ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ <<ΙΕΡΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε.>>

   Στην Ιερά Σύνοδο το έτος 2012, ανέφερα στους Αρχιερείς τους λόγους, που με οδήγησαν στην παραίτηση από τη θέση του αντιπροέδρου του Ιερού Συνδέσμου Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε, κατέθεσα και τυπικά στις 22/5/2013 επιστολή παραίτησης με αρ.πρ.115 22-5-2013, την οποία κοινοποίησα και σε όλα τα μέλη του. Αναρωτιέμαι, αν η παραίτησή μου και το σχετικό έγγραφο αυτής και το πρακτικό μου, ήταν και είναι τα μόνα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία θα αντικρούσουν στα πολιτικά δικαστήρια σύμφωνα και με την αγωγή, (βλέπε Αναγνωριστική ακυρότητα απόφασης Γ.Σ. του Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε.Γ.Ο.Χ, που κατέθεσαν τα τρία μέλη του Συνδέσμου), ενάντια στον ισχυρισμό του πρώην Μητροπολίτη Γ.Ο.Χ Μεσογαίας - Λαυρεωτικής Κηρύκου. Μετά την παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Ανδρέου λόγω ασθένειας και την διαδοχή του από τον Αρχιεπίσκοπο Νικόλαο, δεν λειτούργησε το Δ.Σ, όσο και η Γ.Σ. του Ιερού Συνδέσμου μας και έχει επιτρέψει, είτε με την ανοχή, είτε με την συγκάλυψη, άρα και την συνενοχή του Δ.Σ.: <<ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑΝ ΕΚΠΟΙΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝ ΠΕΥΚΗ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΙΝ (ΠΩΛΗΣΙΝ) ΤΟΥ ΕΝ ΣΕΛΗΝΙΟΙΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ>>, που έλαβαν χώραν σύμφωνα και με τις καταγγελίες του ιδίου. Συγκεκριμένα σας παραθέτω αυτούσια τις καταγγελίες του:

   ''Αυτά είναι τα θέματα, τα οποία κυρίως μας παρακίνησαν να προχωρήσωμεν εις την σύγκλησιν της υπ' αριθμ. 32 Γενικής Συνελεύσεως του ΙΦΣΚΑΕΓΟΧ, κατά την οποίαν προέβημεν εις την Τροποποίησιν του Καταστατικού, καθ' όσον συζητήσαντες επί του θέματος τούτου τα μέλη τους Δ.Σ. του ΙΦΣΚΑΕΓΟΝ, εξέφρασαν την απορίαν των αλλά και την δικαιολογημένην αγανάκτησίν των δι' όσα γράφονται και δημοσιεύονται, και επροβληματίσθησαν μήπως η περαιτέρω ανοχή, καταλήξει εις συνενοχήν, διο απεφάσισαν, όπως λόγω της κρισιμότητος της καταστάσεως, και ίνα μη τα πράγματα οδηγηθούν έτι πλέον <<κατά κρημνούς>> και έλθωσιν εις το παντελές αδιέξοδον, ληφθούν όλα τα εκ του Καταστατικού ενδεικνυόμενα μέτρα δια την προστασίαν του Συνδέσμου.

   Ήτοι, απεφασίσθη όπως εφ' όσον δεν ανταποκριθούν και πάλιν εις τας προσκλήσεις προς διάλογον, να διαγραφούν και τυπικώς από τον ΙΦΣΚΑΕΓΟΧ οι ήδη από το 2005 αυτοδιαγραφέντες και αυτοαποκοπέντες, να συγκληθή αμέσως Γενική Συνέλευσις και να γίνη η Τροποποίησις του Καταστατικού, ώστε και επισήμως (κατά το Καταστατικόν) να αναληφθή υφ' ημών η Διοίκησις του Συνδέσμου, και τότε αρμοδίως να διερευνηθή το θέμα της εκποιήσεως και κατεδαφίσεως Ναών, και να αντιμετωπισθούν και κατά τους Ιερούς Κανόνας, και κατά τους Νόμους της Πολιτείας όλες οι εκκρεμότητες. ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΑΠΕΦΑΣΙΣΘΗ, όπως ανατεθή εις τον Πρόεδρον να διερευνήση το θέμα και να κάμη σχετικήν πρότασιν εις το Δ.Σ.

Ο ελάχιστος εν Επισκόποις

+ Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

και Τοποτηρητής της Αρχιπισκοπής Αθηνών

της απανταχού Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας      

   Ήταν ένας από τους λόγους που τον οδήγησαν σε παράνομες και άλογες πράξεις και ενέργειες του ιδίου όσο και των συνεργατών του, στην υφαρπαγή του Συνδέσμου Μας και την τροποποίηση του καταστατικού, σύμφωνα με την απόφαση 260/29-7-2013 διαταγή του Ειρηνοδίκη Αθηνών.

   Μου ζητήθηκε και δέχτηκα να υπογράψω του πρακτικό του <<ΙΕΡΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΓΟΧ) ΜΑΤΘΑΙΟΣ Α΄>> νόμιμα, σύμφωνα με το άρθρο 13 του καταστατικού, <<Τον πρόεδρο απόντα ή κωλυόμενον, αναπληροί ο αντιπρόεδρος>>.

   Πάντοτε με τας πενιχράς μου δυνάμεις, προσπάθησα και δια του λόγου και δια του παραδειγματός μου, να καλλιεργήσω και να αναπτύξω το πνεύμα της συνεργασίας, της αγάπης και ανεξικακίας, τον ζήλων δια την αναζήτησην της πνευματικής ζωής, την πείνα και την δίψα δια τον λόγων του Θεού, την αρετήν και την αλήθειαν. Από τη θέση του αντιπροέδρου του Ιερού μας Συνδέσμου και αφού προσπάθησα αρκετές φορές με την ιδιότητα αυτή, να φέρω σε πέρας το έργου του Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε κάτι που δεν κατάφερα, γιατί πάντα έβρισκα τις πόρτες κλειστές. Με αλαζονείαν, αδιαφορίαν, προκατάληψη και με διάφορες άλλες προφάσεις, προσπάθησαν να μηδενίσουν το έργο μου, αλλά και την λειτουργία του ιδίου του Συνδέσμου. Καταλήξαμε σήμερα να προσπαθούμε μέσω των πολιτικών δικαστηρίων με ενέργειες, που δεν συνάδουν με το πνεύμα της Εκκλησίας μας και τους θεσμούς της, είτε χρησιμοποιώντας ανθρώπους, εν αγνοία τους, είτε να θέλουμε να στείλουμε με αποφάσεις της Γ.Σ του Συνδέσμου του Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε, Επισκόπους στα πολιτικά δικαστήρια, κάτι που δεν νομιμοποιήται από τους Κανόνες της Εκκλησίας και κατά παράβασιν του άρθρου 16 του Καταστατικού. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, αλλά και από ένα ακόμη πρόσφατο γεγονός, που συνέβην, όταν ζήτησα από μέλος του Δ.Σ. του Συνδέσμου, να μου δώσει αντίγραφο του πρακτικού, που εγώ ο ίδιος υπέγραψα, έλαβα την απαράδεκτον και ανεπίτρεπτων άρνησην αλλά και τον αδιανόητον ισχυρισμόν του, να καταθέσω αίτηση πρώτα στο Δ.Σ. Ο καθείς αντιλαμβάνεται πλέον και φανερόν το πνεύμα που διέπει την λειτουργίαν το Δ.Σ. του Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε και που οδήγησε και θα οδηγήσει αυτό και ποια τα αίτια που έφεραν τον Σύνδεσμο στην τοιαύτην κατάστασην.

   Εφόσον δεν αλλάζει το πνεύμα, η αλαζονεία, η αδιαφορίαν, η χειραφέτηση των μελών και οι ενέργειες που οδήγησαν σε αυτήν την πενιχράν κατάστασην, δηλώνω και με το παρόν, ότι, δεν θέλω και παύω να είμαι μέλος ενός συνδέσμου, που είχε ως κύριον σκοπόν και ρόλο, την υποταγή, την χειραφέτηση και χωρίς προσωπικότητα των μελών, κατά παράβαση του καταστατικού, των Ιερών Κανόνων και της Ιεράς Παράδοσης της Εκκλησίας μας.

   Κλείνω την επιστολή μου αυτή, με την Ευχήν και την Προσευχήν προς τον Κύριον, να οικονομήσει, διά της χάριτός Του, ταχείαν και δίκαιον επίλυσην των σοβαρών προβλημάτων, όπου εκεί αντιμετωπίζετε, αλλά και γενικότερον να φέρει την Ειρήνην, την Αγάπη, και την Ορθότητα του βίου εις όλους τους Ορθοδόξους χριστιανούς, μέλη της Απανταχού Αγίας Του Εκκλησίας, Αμήν.

Διάπυρος προς Κύριον ευχέτης

Μητροπολίτης

Θηβών κ΄ Λεβαδείας

Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ 

 

Ο ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΝΩΣΕΩΣ

  

 
  (Ιούλιος 1948)

   Ο γεραρός στυλοβάτης της Ορθοδοξίας, ο Βρεσθένης Ματθαίος, ενώ ευρίσκετο εις τας δυσμάς του βίου του αγωνιούσε βαθύτατα δια την μελλοντικήν πορείαν της Εκκλησίας.

 Οι πρώην Ορθόδοξοι συνεπίσκοποί του  είτε εξ ολιγοπιστίας, είτε (το χείριστον) εκ Νεοημερολογιτικής σκοπιμότητος, ως ο πρώην Φλωρίνης και οι εκ του Νεοημερολογιτισμού επιστρέψαντες το 1945 (αρνηταί της Ορθοδοξίας και της Αρχιερωσύνης των), πρώην Διαυλείας Πολύκαρπος και Μεγαρίδος Χριστόφορος Χατζής, επρόδωσαν την Ορθοδοξίαν.

  Παρά ταύτα ως και παρά την δεινήν πολεμικήν αυτών, ο Επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαίος παραμένει απτόητος, μοναδικόν δε μέλημά του είναι η μετά την κοίμησίν του πορεία της Εκκλησίας. Τον απασχολούσε βαθύτατα το θέμα της Αποστολικής Διαδοχής επείγετο να επανδρώση την Εκκλησίαν με νέους πιστούς και αξίους Επισκόπους, δια να μην παρακωλυθή το έργον Της

   Είναι όμως μόνος του! Πανταχόθεν πιέζεται να αφήση διαδόχους. Οι συνεπίσκοποί του έχουν ηρνημένην την Ομολογίαν και ευρίσκονται εν τω σχίσματι. Ο Σεμνός και βαθύτατα συνετός και συνεπήςΙεράρχης αναλαμβάνει μίαν τελευταίαν προσπάθειαν να επιστρέψουν εις την Ορθόδοξον Ομολογίαν οι εκπεσόντες Αρχιερείς, θεραπευθή το σχίσμα και από κοινού προβώσιν εις χειροτονίας νέων Επισκόπων, καίτοι ο πρώην Φλωρίνης εδήλωσεν προηγουμένως (όρα Κ.Γ.Ο. Ιούνιος 1985) ότι ουδέποτε θα προβή εις νέας χειροτονίας Επισκόπων και μετενόει δια τας πρώτας του 1935, δι' ων ως επίστευεν έβλαψεν την Μητέρα του Νεοημερολογιτικήν Εκκλησίαν.

    Ας ίδωμεν την προσπάθειαν του Βρεσθένης Ματθαίου και πως αντιμετωπίσθη αυτή παρά του πρώην Φλωρίνης και των μετ' αυτού συνοδοιπορούντων προσωρινώς Χριστοφόρου Χατζή και Πολύκαρπου Λιώση.

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ

           <<Αθήναι 3 Ιουλίου 1948

Προς τον Σεβασμιώτατον πρώην Φλωρίνης κ. Χρυσόστομον

                                                                                    Χαλκοκονδύλη 7. Ενταύθα

Σεβασμιώτατε,

   Επειδή αι ημέραι, ας διερχόμεθα είναι λίαν πονηραί και οι εχθροί της Ορθοδόξου ημών εκκλησίας άπειροι, δια τούτο έχω την ταπεινήνγνώμην, ότι οι Ορθόδοξοι Ποιμένες της Ορθοδόξου Εκκλησίας ημών πρέπει να είναι ηνωμένοι, περισσότερον πάσης άλλης ποχής, σήμερον και προς τούτοις παρακαλούμεν Υμάς όπως μετά των άλλων συνεργατών Υμών, οίους κρίνετε σκόπιμον, προσέλθητε εντός της σήμερον εις το υφ' ημάς μετόχιον Μεγάλου Αλεξάνδρου 71 εν Αθήναις προς συνεννόησιν και ΑΡΣΙΝ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ ΔΙ' ΟΥΣ ΕΧΩΡΙΣΘΗΜΕΝ>>

                                  

                                                                                               Ο εν Επισκόποις ελάχιστος

                                                                                                 + Βρεσθένης Ματθαίος>>

    Εις απάντησιν της ως άνω επιστολής εστάλη η κάτωθι απάντησις:

           

         <<Εν Αθήναις τη 6η Ιουλίου 1948

Αριθ. Πρωτ. 758)12

Τω Θεοφιλεστάτω Επισκόπω Αγίω Βρεσθένης Κυρίω Ματθαίω,
                                                                                                                   Ενταύθα
Θεοφιλέστατε,

    Επιβεβαιούντες την λήψιν της υπόημερομηνίαν 3ης Ιουλίου επιστολής της Υμετέρας Θεοφιλίας, προαγόμεθα εις απάντησιν δηλώσαι αυτή τα επόμενα:
     Εκτιμώντες και ημείς το κρίσιμον των καιρών και εμφορούμενοι των αυτών αισθημάτων προς ένωσιν πάντων των Ορθοδόξων Επισκόπων δια την επιτυχή διεξαγωγήν του Ιερού της Ορθοδοξίας Αγώνος, παρακαλούμεν Αυτήν, όπως ευαρεστηθή να προσέλθη εις την οικίαν του κ. Βασιλείου Κηρύκου εν Ψυχικώ και συναντηθή μεθ' ημών την αύριον 7ην Ιουλίου ε.ε. και ώραν 11ην π.μ. άνευ ουδεμιάς συζυτήσεως επί των αρκούντως ήδη αποφασισθέντων ζητημάτων, ιδία των τελευταίων υφ' ημών γενομένων εν τω Αθηναϊκώ Τύπω δημοσιευμάτων, θέτοντες το παρελθόν εις λήθην, ανταλλάξωμεν τον εν Χριστώ αδεφικόν ασπασμόν και ηνωμένοι εν Πνεύματι Αγίω και εν αδελφική συνεργασία συνεχίσωμεν τον Ιερόν ημών Αγώνα προς επιβράβευσιν της Ορθοδοξίας δια της άρσεως της ημερολογιακής καινοτομίας.

Επί τούτοις διατελούμεν μετ' αδελφικών εν Χριστώ ασπασμών.

Της Υμετέρας Θεοφιλίας ταπεινοί εν Χριστώ αδελφοί

      + Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος

+ Ο Μεγαρίδος Χριστόφορος

+ Ο Διαυλείας Πολύκαρπος


Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Εις απάντησιν υπό του Βρεσθένης Ματθαίου εστάλη η κάτωθι επιστολή:

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ

<<Εν Ι.Μ. Κας Θεοτόκου Πυκοβουνογιατρίσσης Αττικής τη 7η Ιουλίου 1948

 

                                                                                                     Χαλκοκονδύλη 7 - Αθήνας

Σεβασμιώτατε,

  Εις απάντησιν της υπό χθεσινήν ημερομηνίαν Υμετέρας Επιστολής, γνωρίζομεν Υμίν τα εξής:

  Το παρελθόν Σάββατον 4ην Ιουλίου, κατήλθομεν εις Αθήνας, με αντικειμενικόν σκοπόν της συνάντησίν Υμών τε και Ημών, ίνα κατά την συνάντησίν μας ταύτην συζητήσωμεν και άρωμεν τους λόγους Πίστεως, εάν βεβαίως υπάρχει θέλησις εκατέρωθεν, οίτινες προεκάλεσαν τον διαχωρισμόν ημών κατά το έτος 1937, και επέλθη η παρά πάντων ποθουμένη κατά Χριστόν ένωσις ημών. Προς τούτο δι' επιστολής ημών, σταλείσης δι' ενός Ιερομονάχου και ενός Ιεροδιακόνου ημών, προσεκαλέσαμεν την Υμετέραν Σεβασμιότητα, όπως την αυτήν ημέραν 4ην Ιουλίου 1948, προσέλθητε εις το εν Αθήναις Ιερόν Μετόχιον της Ιεράς ημών Μονής - Μ. Αλεξάνδρου 71 - προς συνάντησιν ημών, συνοδευόμενος από όσους ηθέλατε κρίνη σκόπιμον συνεργάτας Υμών, συζητήσωμεν τους λόγους δι' ους εχωρίσθημεν τότε, και εξεύρωμεν τρόπον άρσεως των λόγων τούτων διά της κανονικής πάντοτε ομολογίας.

  Ενώ δε ημείς ανεμέναμεν οπωσδήποτε να πραγματοποιηθή η συνάντησίς μας αύτη, παραδόξως λαμβάνομεν Υμετέραν επιστολήνυπογεγραμμένην και παρά των άλλων συνεργατών Υμών, υπό ημερομηνίαν 6Ιουλίου, εις ην μας γράφετε ότι, δια των τελευταίων Υμών δημοσιευμάτων εις τον ΑθηναΙκόν Τύπον διεσαφηνίσθησαν άπαντα τα ζητήματα Πίστεως, να ρίψωμεν τα παρελθόντα εις την λήθην και να συνεργασθώμεν του λοιπού άνευ ουδεμιάς απολύτως συζητήσεως.

  Κατόπιν τούτων απήντησα εις Υμάς δι' ετέρας μου επιστολής, ότι δεν δύναμαι να παρίδω ζητήματα Πίστεως, ως εκείνα άτινα μας εχώρισαν και εφ' όσον δεν δέχεσθε συζήτησιν επ' αυτών περιττεύει κάθε συζήτησις και συνάντησις ημών.

  Επειδή δε τοιαύται προσπάθειαι δι' επιστολών και συζητήσεων εφένοντο πολλάκις υπό διαφόρων προσώπων και Επιτροπών, και δυστυχώς απέβησαν άκαρποι, επειδή και εγώ κατήλθον επί τούτο και μόνον εις Αθήνας εματαιώθη δε και πάλιν η συνάντησίς μας, εκ της Υμετέρας απαντήσεως εξ ης και ηναγκάσθην ν' αναχωρήσω και επειδή αν κατέλθω και πάλιν εις Αθήνας δεν πρόκειται τίποτε να προσθέσω περισσότερον, απ, ότι σας εζήτησα πολλάκις (τα γνωστά τέσσερα ζητήματα Πίστεως), δια ταύτα πάντα και διότι και δι' επιστολών συνεννοούνται εισέτι άπασαι αι Εκκλησίαι προς λύσιν διαφόρων ζητημάτων παρακαλώ την Υμετέραν Σεβασμιότητα όπως μας απαντήσητε επί τως εξής:

  1) Εάν δέχεσθε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δια της παραδοχής του Παπικού Εορτολογίου κατέστη Σχισματική.

  2) Ότι τα Μυστήριά της είναι άκυρα.

  3) Ότι έχασε την Χάριν του Παναγίου Πνεύματος.

  4) Ότι τα βαπτισθέντα υπό των Σχισματικών παιδιά πρέπει να μυρώνωνται.

  Και ταύτα πάντα κοινοποιήσητε δια δικαστικού Κλητήρος εις την κακοδοξον Εκκλησίαν της Ελλάδος, αποστέλλοντες και εις ημάς αντίγραφον επιδοτηρίου και εξαπολύσητε Εγκύκλιον επ' αυτών προς τον Ελληνικόν λαόν, τότε αυτομάτως επέρχεται η Ένωσις ημών και δυνάμεθα να κατέλθωμεν προς συνάντησιν και συνεργασίαν μεθ' Υμών και προς διακανονισμόν των περαιτέρω ζητημάτων.

  Επιπροσθέτως γνωστοποιώ Υμίν ότι εγενόμην κάτοχος απάντων των Υμετέρων δημοσιευμάτων εις τας Αθηναϊκάς Εφημερίδας και δηλώ, ότι τα δημοσιεύματα ταύτα καλά μεν είναι δια τον όλον αγώνα μας, δεν αποτελούν όμως τελείαν ομολογίαν εν σχέσει με τα ανωτέρω τέσσαρα ζητήματα προς αποκατάστασιν των σκανδαλισθεισών συνειδήσεων των Ορθοδόξων Χριστιανών Εσωτερικού και Εξωτερικού.

  Πεπεισμένος ων, λοτι θέλετε δώσει ιδιαιτέραν σημασίαν εις την ανωτέρω ομολογίαν, μη λησμονούντες ότι <<ο Ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων>> και ότι θα υποβληθήτε εις την ανωτέρω έστω θυσίαν χάριν της ενότητος των Χριστιανών και της Ορθοδόξου Εκκλησίας ήτις ενότης, αποτελεί το μεγαλύτερον δόγμα Αυτής, αναμένω Υμετέραν απάντησιν.

Ο εν Επισκόποις ταπεινός και ελάχιστος

Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης

+ Ο Βρεσθένης Ματθαίος

  Δυστυχώς ο πρώην Φλωρίνης δεν ηθέλησεν να ομιλήση δια το θέμα της πίστεως, διο δι' άλλην μίαν φοράν έμεινεν χωρίς καρπόν η προσπάθεια δι' ένωσιν.

  

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2016

Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΔΥΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ΜΟΡΝΟΥ (ΟΥΛΕΝ) ΕΙΣ ΑΧΑΡΝΕΣ.

  Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και επισημότητα γιορτάσθηκαν  από την Γνησία Ορθόδοξο Εκκλησία τα Άγια Θεοφάνεια εις την περιοχήν Αχαρνών, με Αρχιερατικήν Θείαν Λειτουργίαν από τον Οικείο Επίσκοπο Σεβ/το Μητροπολίτην Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κήρυκον, τοποτηρητήν της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και Αττικοβοιωτίας και Πρόεδρον της Πανορθοδόξου Ιεράς Συνόδου, βοηθουμένου υπό του Ιερέως π, Ανδρέα Σίντνιεβ και του πολιού Ιεροδιακόνου π. Ιακώβου Βιτάλη, στον Ιερόν Ναόν Παναγίας Αθηνιωτίσσης (Σουμελά) στην περιοχήν Πλάτωνος και Αγιασμό των Υδάτων στο Κανάλι του Μόρνου στην γειτονική περιοχή Αγίου Ιωάννου του Ρώσου κοντά στις δεξαμενές, με την παρουσία πολλών Ορθοδόξων εκ διαφόρων περιοχών της Αττικής. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους εκπρόσωποι των Τοπικών (Δημοτικών Αρχών). Μετά τον Αγιασμό και την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού εις τα ύδατα του Μόρνου, ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος ετόνισε την σημασία της τελέσεως του Αγιασμού εις το συγκεκριμένον σημείον απ' όπου περνούν τα ύδατα που ποτίζουν την Αθήνα και την ευρυτέρα περιοχή, καθ' όσον όπως ετόνισε << ο άνθρωπος με το υλικό νερό ζει σωματικά, με το πνευματικό όμως νερό, την χάρη του Αγίου Πνεύματος που επικαλεσθήκαμε, ζει την πνευματικήν αληθινή ζωήν>>. Ευχήθηκε πλουσίαν την άριν του Αγίου Πνεύματος, την ευλογίαν και την υγείαν εις τους <<μεταλαμβάνοντας εξ αυτού>> του αγιασμένου ύδατος και ευχαρίστησε όσους βοήθησαν εις την επιτυχίαν της εκδηλώσεως. Εξίσουόμως πολύ σημαντικό ήταν και το μήνυμα του αντιδημάρχου Μενιδίου, ο οποίος κάλεσε όλους τους γονείς να φέρουν τα παιδιά τους κοντά στον Χριστό και στην Εκκλησία. Εις την συνέχειαν παρατίθεται και φωτογραφικόν ρεπορτάζ.

Ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας 

και Λαυρεωτικής κ. Κήρυκος επί

του Δεσποτικού Θρόνου

Η μικρή Είσοδος: ''Σοφία Ορθή''

Ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος θυμιατίζει μετά την Μικρή 

Είσοδο. ''Εν Ιορδάνη Βαπτιζομένου σου Κύριε.."

''Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ 

ουρανού και ίδε...''  - 

''Εις πολλά έτη Δέσποτα".

'Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ 

ουρανού και ίδε...''  - 

''Εις πολλά έτη Δέσποτα".

Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ 

ουρανού και ίδε...''  - 

''Εις πολλά έτη Δέσποτα".

Ο πολιός Ιεροδ/κονος π. Ιάκωβος

 αναγιγνώσκει την Ευαγγελικήν περικοπήν

Το τραπέζι εις το οποίον έχει τοποθετηθεί ο επί δίσκου
ευπρεπισθείς Τίμιος Σταυρός, δια του οποίου
θα αγιασθούν τα Ύδατα

Η κολυμβήθρα με το νερό το οποίο έπεται να αγιασθεί,
τοποθετημένη εις το μέσον του Ιερού Ναού

Ο πρωτοψάλτης του μοναστηριακού
Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης - 
Τιμίου Σταυρού Κορωπίου Αττικής
και Θεολόγος κ. Στουραΐτης Χαρίλαος
κηρύττει κατά την στιγμή του
κοινωνικού.

Ο Μητροπολίτης κ. Κήρυκος τελεί την ακολουθία του
Μεγάλου Αγιασμού. 

Η σχηματιζόμενη Ιερά πομπή κατευθύνεται για την 
κατάδυση του Τιμίου Σταυρού και τον αγιασμό
των Υδάτων εις το Κανάλι του Μόρνου

Μακρινή άποψη της Ιεράς πομπής λίγα μέτρα πριν
το Κανάλι του Μόρνου

Η τέλεση του Μ. Αγιασμού επί της 
εξέδρας εις το Κανάλι του Μόρνου

Ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος καταδύει τον Τίμιο Σταυρό
εις το Κανάλι του Μόρνου και τα πόσιμα νερά
της Αττικής γης ευλογούνται. ''Σήμερον των
υδάτων αγιάζεται η φύσις...''

ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ ΤΗ ΔΕΣΠΟΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΕΡΩΤΙΚΗΣ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ, ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΤΤΙΚΟΒΟΙΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

  <<Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω>>

  Η ποιητικότατη προφητική αυτή φράση των ψαλμών έχει ένα ασυνήθιστο πνευματικό νόημα. Για την κατανόησή της θα χρησιμοποιήσουμε ως οδηγό τον μεγάλο Πατέρα και Διδάσκαλο της Εκκλησίας Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και αυτό θα είναι το σημερινό σύντομο εόρτιο μήνυμά μας.

  Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, ότι ο ποταμός Ιορδάνης είναι γνωστός στην Αγία Γραφή για πολλά θεύματα και από την βάπτισητου Χριστού πηγάζει από δύο πηγές. Η μία πηγή λέγεται Ιορ και η άλλη Δαν. Τα δύο αυτά μικρά ποτάμια ενώνονται σε κάποιο σημείο και σχηματίζουν τον ποταμό Ιορδάνη που διασχίζει την ομώνυμη κοιλάδα και χύνεται στη Νεκρά Θάλασσα. Η αληγορία είναι βαθειά και θεολογική κατά τον άγιο πατέρα.

  Ο ποταμός Ιορδάνης είναι ο τύπος του ανθρωπίνου γένους. Οι δύο πηγές συμβολίζουν τους δύο προπάτορες τον Αδάμ και την Εύα από τους οποίους (ανέβλυσε) προήλθε το ανθρώπινο γένος. Και το γεγονός αυτό προς τα που πηγαίνει; Στην νέκρωση και στον θάνατο όπως ο Ιορδάνης πήγαινε και πηγαίνει προς τη Νεκρά Θάλασσα. ήρθε όμως ο Υιός του Θεού που αγάπησε και πόνεσε την ανθρωπότητα, έγινε άνθρωπος, δίδαξε την αλήθεια, θαυματούργησε, ανέβηκε στον Σταυρό και κατήργησε πάνω στον Σταυρό τον θάνατο, με τον δικό του θάνατο. Έτσι χάρισε στους ανθρώπους την ζωή. Τους έστρεψε προς τα πίσω. Τους έκανε να μην τρέχουν πια προς τη νέκρωση, αλλά προς την ζωή και την αθανασία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Απ. Παύλος λέγει: <<Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθημεν εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν...ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, ίνα καταργηθεί το σώμα της αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς τη αμαρτία>>.( Ρωμ στ' 3,6).

  Τίθεται όμως ένα ερώτημα. Άραγε εμείς οι σημερινοί χριστιανοί είμαστε όντως μεταξύ εκείνων που η Χάρις του Θεού η σωτήριος μας έκαμε να μη τρέχουμε προς τη νέκρωση, αλλά προς την ζωή και την αθανασία; Με άλλα λόγια είμεθα γνήσια μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, και αξιοποιούμε για μας αυτήν την μεγάλη δωρεά της Χάριτος του Θεού;

  Ας ευχηθούμε με τον αγιασμόν των υδάτων τούτων από τα οποία ποτίζεται ολόκληρη η Αττική γη και ξεδιψούν εκατομμύρια άνθρωποι, να έλθη ο φωτισμός εις τον νουν και εις την καρδίαν όλων <<αντλούντων και αρυομένων>>, αρχόντων τε και αρχομένων, πολιτικών και Εκκλησιαστικών ταγών, ώστε να αντιμετωπισθεί ωστά η σημερινή επώδυνος για όλους, κοινωνική κρίσις, που περνάει το Έθνος μας, η οποία κρίσις εις το βάθος είναι πνευματική, έτσι ώστε όλοι να στραφώμεν <<ως ο Ιορδάνης ετράφη εις τα οπίσω>>, ήτοι να ακολουθήσωμεν την οδόν της αληθινής προόδου, της προς τας άνω πορείας. Εύχομαι το έτος 2016 να είναι ευλογημένον και σωτήριον, ήτοι εμποτισμένον από την θείαν Χάριν του εν Ιορδάνη βαπτισθέντος Σωτήρος ημών Χριστού.

Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης

Ο Μητροπολίτης

+ Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
κ. ΚΗΡΥΚΟΣ

(Τοποτηρητής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών 

και Αττικοβοιωτίας και Πρόεδρος της Πανορθοδόξου

Ιεράς Συνόδου) 

  

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ''ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΣ'' ΤΗΣ ΕΝ ΚΥΠΡΩ ''ΣΥΝΟΔΟΥ'' ΤΟΥ κ. ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ!!!

  Επειδή σε κάθε δημοσίευση που δημιουργείται πρέπει να υπάρχει ένας σχολιασμός, κι αυτός για την Ορθότερη ενημέρωση του κόσμου περί της δημοσιεύσεως, δια τούτο και ημείς περί της "ΕΝΗΜΕΡΩΤΚΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΣ'' της εν Κύπρω <<Ιεράς Συνόδου>> του φερομένου ως <<Μητροπολίτου>> Κιτίου κ. Σεβαστιανού Σταύρου, θα σχολιάσουμε κάποια σημεία αυτής.

  Το πρώτο και ένα από τα πιο βασικά που πρέπει οπωσδήποτε να σημειωθεί είναι ότι το γεγονός της <<χειροτονίας>> του ''π.'' Επιφανίου εις <<Μητροπολίτην>> Τριμυθούντος, Εκκλησιαστικά θεωρείται Άκυρο, δηλαδή δεν υφίσταται. Και τούτο δια τους εξής λόγους:

  1. Κατά την τελευταία συνεδρίαση της <<Συνόδου>> του <<Αρχεπ/που>> κ. Στεφάνου, ημέρα κατά την οποίαν εκλέχθηκε ο <<Μητροπολίτης>> Φθιώτιδος κ. Παντελεήμων και εις την συνέχεια έγινε συζήτηση για την εκλογή του ''π.'' Επιφανίου, συνέβησαν τα εξής παράλογα. Ένα από τα μέλη της συγκεκριμένης <<Συνόδου>>, ο Σεβ/τος Πατρών κ. Ευστάθιος, ήταν παρόν καθ' όλη την διάρκει της συνεδριάσεως μέχρι και την στιγμή της εκλογής του π. Παντελεήμονος, καθ' ότι την υπογράφει κι όλας. Εν συνεχεία όμως κατά την στιγμή της "μυστικής συζητήσεως'' περί εκλογής του 'π.' Επιφανίου, ο Σεβ/τος κ. Ευστάθιος χωρίς να του έχει ανακοινωθεί πως επρόκειτο να διεξαχθεί συζήτηση γι' αυτόν τον σκοπό, αποχώρησε από τα γραφεία και έγινε γνώστης της ''Εκλογής'', μία ακριβώς ημέρα μετά και μάλιστα όχι από την Γραμματεία της Συνόδου, όχι από τον ίδιο τον Συλλειτουργό και Αρχιεπίσκοπό του κ. Στέφανο, όχι από κάποιους άλλους  <<Μητροπολίτες>> και <<Ιερείς>> της ιδίας <<συνόδου>>, αλλά από ανάρτηση στο Facebook υπό του Νεοημερολογίτη Αρχιμανδρίτη ''π.'' Σεραφείμ Δημητρίου. Μάλιστα όταν ο Σεβ/τος κ. Ευστάθιος έμαθε για την "μυστικώ τω τρόπω" συζήτηση και εκλογή του ''π.'' Επιφανίου, διαμαρτυρήθηκε επ' αυτής, ζητώντας τις υπογραφές όσων συμμαρτυρούσαν για την συγκεκριμένη ''χειροτονία'' αλλά και την άμεση επανεξέταση του παρόντος θέματος. Ποτέ όμως δεν εισακούσθηκε η γνώμη του εν λόγω Επισκόπου, όπως και ποτέ δεν του παρουσιάσθηκαν οι υπογραφές - βεβαιώσεις για την ''χειροτονία''. Μάλιστα ο διαμαρτυρόμενος Επίσκοπος Πατρών κ. Ευστάθιος, δεν αρκέσθηκε μόνο στον παραπάνω τρόπω διαμαρτυρίας, καθώς την ημέρα της ''χειροτονίας'' του ''Φθιώτιδος'' κ. Παντελέμονος, επανήλθε επ' αυτής εκφράζοντας και προσωπικά πλέον εις τον <<Αρχιεπ/πον>> κ. Στέφανον την διαφωνίαν του, χωρίς όμως να λάβει καμία απάντηση. Επομένως από εδώ και μόνο η ''χειροτονία'' του <<Σεβ/του>> κ. Επιφανίου  θεωρείται Κανονικά, Θεολογικά και Εκκλησιολογικά ως μη γενόμενη. Διότι υπήρξε μυστικότητα επ' αυτής και ένας Επίσκοπος μέλος της εν Ελλάδι <<Συνόδου>. μετά της οποίας είναι ενωμένη και η εν Κύπρω <<Σύνοδος>> του κ. Σεβαστιανού, διαφώνησε με την ''χειροτονία''.

2. Όσον αφορά τώρα το τελετουργικό κομμάτι, και πάλιν η ''χειροτονία'' θεωρείται ως μη γενόμενη διότι τελέστηκε από τον κ. Σεβαστιανό, οποίος δεν θεωραίται Κανονικώς Επίσκοπως, διότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ έλαβε Την Θεία Χάρη του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, μιάς και κατά την ημέρα της ''χειροτονίας'' του, ενώ αυτή διεξάχθηκε μακρυά από την Κύπρο στην Ελλάδα και εις τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Κάτω Ηλιουπόλεως Αθηνών, έλαβαν χώραν αιματηρά επεισόδια. Διότι προσήλθαν εις την ενορία άτομα από την Κύπρου, τα οποία εφέφρασαν την άρνησή τους για την ''χειροτονία'' του συγκεκριμένου <<Επισκόπου>>, καθώς εκείνος, πρώτα από τον πνευματικό του, δεν είχε καν το δικαίωμα να λειτουργεί μιας και τελούσε υπό ακοινωνησίαν. Μάλιστα την απόφαση αυτή (της ακοινωνησίας), κρατούσαν ανά χείρας οι διαμαρτυρόμενοι με κόσμιο τρόπω, προσερχόμενοι εις τον να΄΄ο πιστοί από την Κύπρο. ΟΥΔΕΠΟΤΕ λήφθηκαν όλα αυτά σοβαρά υπ' όψιν υπό του τότε <<Αρχιεπ/που>> κ. Νικολάου και η χειροτονία συνεχίστηκε <<κανονικά>> παράνομα, κάτω από αιματοχυσίες πιστών, αλλά και αλλεπάλληλα επιφωνήματα "ΑΝΑΞΙΟΣ". Γι' αυτόν τον λόγω ο Μητροπολίτης κ. Σεβαστιανός δεν μπορεί να θεωρηθεί Κανονικώς <<Επίσκοπως>> από τους λογικούς πιστούς αλλά ούτε και του επιτρέπεται να τελεί τα του "Επισκόπου" καθήκοντα (χειροτονίες κ.α.).

  Αν θέλει λοιπόν ο συντάξας την "ΕΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ'' να πληροφορήσει σωστά τον κόσμο και να μην δημιουργεί παραπληροφόρηση, για την οποίαν άλλους κατηγορεί, θα έπρεπε μέσα σε όλα τα άλλα να αναφέρει και τα παραπάνω γεγονότα και να δώσει συνάμα και μία κανονική απάντηση προς αυτά, αν τυχόν υπάρχει. Διότι ο λόγος για τον οποίο συντάχθηκε αύτη η ''Ενημέρωση'' απουσιαζόντων και των παραπάνω γεγονότων, φανερώνει καθαρά κάλυψη και δικαιολόγηση όλων όσων αδικαιολόγητα συνέβησαν στην Κύπρο.      

  Εις την συνέχεια της "ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΣ'' και συγκεκριμένα εις την 3ην παράγραφον, γνωστοποιείται υπό του συγγραφέως ότι μεταξύ των παρευρισκομένων εις την <<τελετή της χειροτονίας>> ήτο και ο Φλωριναίος ""Μητροπολίτης" Φυλής και Ωρωπού κ. Κυπριανός. Δυστυχώς η ανακοίνωση επ' αυτού του προσώπου σε αυτήν την παράγραφο σταματάει εδώ. Δεν συνεχίζεται με την αναφορά πως ο κ. Κυπριανός παρέστει συμπροσευχόμενος φορώντας το Εγκόλπιο, ανταλλάσσοντας σταυρικούς εναγκαλισμούς ίδιους με εκείνους που ανταλλάσσουν οι συλειτουργούντες Επίσκοποι εντός του Ιερού κατά την στιγμήν του "αγαπήσωμεν αλλήλους'', και ασπάζοντας ο ένας το χέρι του άλλου, όπως ο ίδιος παραδέχεται στην ανακοίνωσή του. Διότι αν δεν φορούσε το εγκόλπιο, φυσικά και η παρουσία του μέσα στον Ναό δεν θα επρόκειτο περί συμπροσευχής και επιπλέον τα δικά μας λεγόμενα θα ήταν κενά σε περιεχόμενο και ουσία. Δυστυχώς όμως τη ''λαβή'' για τα σχόλιά μας, μας την έδωσαν οι ίδιοι οι ''Στεφανίτες'' μιας και δεν πρόσεξαν όλα όσα έκαναν, πράττοντας αυτά δημόσια και με την ενεργό παρουσία του κ. Κυπριανού.

  Επιπλέον αυτό που δεν αναφέρεται και δεν ξεκαθαρίζεται από τον συγγραφέα της ''Ενημερώσεως'' είναι το γιατί ο κ. Σεβαστιανός σε παλαιότερη επιστολή του προς τον κ. Κυπριανό, αποκαλεί αυτόν ως ''εν χριστώ αδελφό''; Σημείο που δείχνει όχι μόνο την προφανή οικειότητα η οποία υπάρχει ανάμεσα σε αυτούς τους δύο <<Επισκόπους>> αλλά επιπλέον και την ενότητά τους. Μιας και η προσφώνηση ''εν χριστώ αδελφέ'', όπως ξανά έχουμε πει κι αυτό είναι απολύτως σωστό, επιτρέπεται να ανταλλάσσεται μεταξύ Επισκόπων οι οποίοι βρίσκονται στην ίδια Σύνοδο.

  ''Εις τον Ναόν εστάθη μετά των λοιπών προσκυνητών και δη εις τον χώρο όπου είχε προβλεφθεί να σταθούν οι εκπρόσωποι των κοσμικών Αρχών. Δεν αντηλλάγη μεταξύ αυτού και των Ιεραρχών ή άλλων Κληρικών και προσώπων εκκλησιαστικός χαιρετισμός ή ασπασμός, παρά μόνον εγένετο τη πρωτοβουλία αυτού ασπασμός υπ' αυτού των Αρχιερέων''.

    Δόλιος όμως είναι και ο τρόπος με τον οποίο έχει γραφεί και το παραπάνω Διότι ποιά η διαφορά του ότι ο εναγκαλισμός έγινε επειδή το ήθελε ο ίδιος ο κ. Κυπριανός, από το να το ήθελαν οι ίδιοι οι <<Επίσκοποι>> της ''Στεφανίτικης"" <<Συνόδου>>; Πάλι ασπασμός δεν έγινε; Πάλι τα ίδια άτομα δεν ασπάσθηκαν σταυρωτά τον κ. Κυπριανό; Αυτά τουλάχιστον καταμαρτυρούν εις ημάς τα φωτογραφικά στιγμιότυπα και αυτά παραδέχεται, προς τιμήν του, ο ίδιος ο κ. Κυπριανός στην ''Ενημέρωσή'' του. Επομένως γιατί επιχειρείται δόλιος ο σχολιασμός; Μήπως ο συντάκτης του νομίζει πως οι άνθρωποι που έχουν δει τις φωτογραφίες και έχουν διαβάσει και την ανακοίνωση του κ. Κυπριανού, θα χάψουν όλα τα παραπάνω ωσάν άβουλοι άνθρωποι; Διότι με το παραπάνω σχόλιο συμβαίνει καθαρή υποτίμηση της νοημοσύνης των αναγνωστών του, καθώς τούτο δεν συνάδει καθόλου με την πραγματικότητα.

  "Όντως εδηλώθη εκ μέρους του ότι προσήλθε αυτοβούλως μεν, πλην και κατόπιν ενημερώσεως και εγκρίσεως της Συνόδου εις την οποίαν ανήκει, προκειμένου να εκφρασθεί και η επιθυμία των προς προσέγγισιν και διάλογον''.

   Αφού λοιπόν όντως προσήλθε αυτοβούλως ο κ. Κυπριανός στην ''τελετή'', και μάλιστα κατόπιν ενημερώσεως αρκετό καιρό πριν των <<Επισκόπων>> της <<Συνόδου>> του κ. Στεφάνου, γιατί εκείνοι δεν του δήλωσαν από την αρχή ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτός μέσα στο Ναό κατά την διάρκεια της ''τελετής'' φορώντας το εγκόλπιο; Τί πρόβλημα θα δημιουργούσε αυτή η Εκκλησιαστικά σωστή άμα δε και αναγκαία ανακοίνωση προς αυτόν; Επιπλέον στην ενημέρωσή του ο κ. Κυπριανός για το ίδιο συμβάν τονίζει και υπερτονίζει πως δεν προσήλθε για διάλογο αλλά για την ενότητα. Αυτό μπορεί ο καθ' ένας να το διαβάσει στην συγκεκριμένη ανακοίνωση.  

  Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο που πρέπει να αναφερθεί, είναι εκείνο της λεγομένης ''Γνωμοδοτήσεως'' η οποία κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από επιτροπή ατόμων της <<Συνόδου>> του κ. Στεφάνου, αποτελουμένη από τους κ. Δημήτριον Κάτσουρα, κ. Γεώργιον Γλετζάκον, <<Μητροπολίτην>> Σεβαστιανόν αλλά και άλλους. Αύτη η ''Γνωμοδότησις'' αναφέρει πως υπάρχουν βασικές διαφορές ανάμεσα στη <<Σύνοδο>> του <<αρχιεπ/που>. κ. Στεφάνου και την <<Σύνοδο>> του κ. Κυπριανού. Οι οποίες όμως διαφορές αλλά και ολόκληρη αυτή η ''Γνωμοδότησις'' καταργούνται από όλα όσα συνέβησαν εις την Κύπρο μεταξύ των δύο αυτών πλευρών, αλλά και από την ιδιόχειρη και ενυπόγραφη "Ενημέρωση'' του κ. Κυπριανού, όπως και από την εν έτη 2014 προσωπική επιστολή του κ. Σεβαστιανού προς τον κ. Κυπριανό, δια της οποίας προσφωνεί αυτόν ως ''εν χριστώ αδελφό''. Καθ' ότι μέσα από αυτήν την προσφώνηση αποδεικνύεται πως δεν υπάρχουν σοβαρά θέματα και ίσως και καθόλου θέματα τα οποία δύναται να χωρίσουν τη <<Σύνοδο>> του κ. Στεφάνου με τη <<Σύνοδο>> του κ. Κυπριανού. Αυτό πρέπει να το προσέξουν πάρα πολύ τα άτομα που θα διαβάσουν την συγκεκριμένη ''Γνωμοδότηση'', διότι σκοπός της είναι να πλανέψει τους αναγνώστες της και να τους ρίξει στάχτη στα μάτια. Μιας και εξωτερικά φαίνεται καλή και σωστή, εσωτερικά όμως και στην πληρότητά της εξυπηρετεί κακόδοξα φρονήματα!!!

   Δυστυχώς για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά και για πολλούς ακόμη που αρμοδιότεροι από εμάς μπορούν να τεκμηριώσουν, η ''ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ'', παρά τον πολύ σωματικό και ψυχικό κόπο του συντάκτου της δεν πείθει πως σκοπός της είναι η σωστή πληροφόρηση του κόσμου, αλλά τουναντίον η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ για έτι μία φορά.   

Η ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΗ ''ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ'' ΤΗΣ ΕΝ ΚΥΠΡΩ ''ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ'' ΤΟΥ κ. ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ!!!

 
    [Λίαν εσχάτως, μόλις την Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016, η εν Κύπρω <<Ιερά Σύνοδος>> του κ. Σεβαστιανού, κυκλοφόρησε την ως κάτωθι ''ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ", η οποία ως κύριο σκοπό της έχει να τοποθετήσει στην <<σωστή>> τους βάση τα όσα έγιναν στην Κύπρο την 16ην Νοεμβρίου του 2015, κατά την στιγμή της <<τελετής χειροτονίας>> του ''π.'' Επιφανίου εις <<Μητροπολίτην Τριμυθούντος>>. Αυτό όμως που τελικά επιτυγχάνεται εξ αυτής της ''Ενημερώσεως'' είναι η εις απέραντον βαθμόν παραπληροφόρηση των αναγνωστών της. Διότι αύτη ομολογεί την αλήθεια μόνο στο 20% των αναφερομένων της, στα δε υπόλοιπα ψεύδεται ασύστολα χωρίς να παρουσιάζει τα πράγματα ως έγιναν αλλά ως επιθυμεί να τα παρουσιάσει ο συντάξας αυτήν. Τούτο δε με μόνο σκοπό να εφησυχάσει με ψέματα όσους έγιναν γνώστες των πραγματικών συμβάντων, από το συγκεκριμένο Blog αλλά και από τα όσα εμείς δημοσιεύσαμε στην ανοικτή ομάδα του Facebook ''ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ'' (Φωτογραφίες, Κείμενο του κ. Κυπριανού κ.α.). Αυτό όμως που εσκεμμένα δεν επιτυγχάνεται από την συγκεκριμένη ''ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ'', με την βοήθεια του Θεού θα προσπαθήσουμε να το πετύχουμε εμείς, σχολιάζοντες όλα τα παρακάτω γραφόμενα, παρουσιάζοντες ταυτοχρόνως και την αληθινή πλευρά των πραγμάτων. Δια τούτο ως πρώτο βήμα παραθέτουμε την ''ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ'' όπως αυτή εδημοσιεύθει εις το προσωπικό Blog του κ. Δημητρίου Κάτσουρα ''ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ - ΣΩΤΗΡΙΑ'' και εις την συνέχεια θα επακολουθήσουν εύστοχα σχόλια προς ειλικρινή ενημέρωση των ενδιαφερομένων.]

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ 

ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΠΑΤΡΩΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ (Γ.Ο.Χ.) ΚΥΠΡΟΥ

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΠΡΟΣ ΑΠΑΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΝ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ 

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΚΑΙ 

ΚΑΘΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΝ

   Η Ιερά Σύνοδος της γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κύπρου δια της παρούσης Ενημερωτικής Ανακοινώσεως επιθυμεί να πληροφορήση εγκύρως και υπευθύνως άπαντας τους πιστούς αλλά και κάθε ενδιαφερόμενον περί των τελευταίων εκκλησιαστικών εξελίξεων και των ιστορικών γεγονότων τα οποία έλαβον χώραν εσχάτως εις τους κόλπους Αυτής. Συγκεκριμένως:

   Με την Χάριν και την βοήθειαν του τριαδικού Θεού την 16ην Νοεμβρίου ενεστώτος έτους (2015) ημέραν Κυριακήν και εις το Καθολικόν της Ιστορικής Δεσποτικής Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Αβδελλερού, αραδίππου Λάρνακος, εχειροτονήθη ο Παν/τος Αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Σιήκκης Επίσκοπος Τριμυθούντος. Κατά την χειροτονίαν προεξήρχε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου και έξαρχος πάσης Κύπρου κ.κ. Σεβαστιανός, συμπαραστατούμενος υπό του Σεβ/του Επισκόπου Αμαθούντος κ.κ. Λαζάρου, τη συμμετοχεί τεσσάρων Αρχιερέων εκ της αδελφικής Αγιωτάτης Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, ήτοι των: Σεβ/του Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ.κ. Ανδρέου, του Σεβ/του Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ.κ. Ιγνατίου, του Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Υόρκης κ.κ. Αντωνίου (εξ Αμερικής προς τούτο ταξιδεύσαντος) και του νεωστί χειροτονηθέντος Σεβ/του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.κ. Παντελεήμονος.

   Εις την λαμπράν τελετήν και την Θείαν Λειτουργίαν πέραν των προαναφερθέντων συμμετείχε σύμπας ο Ιερός Κλήρος της καθ' ημάς Εκκλησίας, τρεις Κληρικοί Εξ Ελλάδος, οι Αδελφότητες της Μονής Μεταμορφώσεως και Ανδρώας Μονής Αγίου Επιφανίου Αραδίππου (εκ της οποίας προέρχεται ο νεοχειροτονηθείς Επίσκοπος Σεβ. κ.κ. Επιφάνιος), καθώς και μεγάλο πλήθος πιστών πάσης ηλικίας.

   Επίσης παρέστησαν εκπρόσωποι των Πολιτικών Αρχών (Υπουργοί, Βουλευτές, Δήμαρχοι κλπ) καθώς και ο Εξ Ελλάδος προσελθών Επίσκοπος του Πατρίου Εορτολογίου <<Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής>> κ. Κυπριανός.
  Μετά την Απόλυσιν της Θείας Λειτουργίας προσεφέρθη προς όλους τους παρισταμένους το καθιερωμένο κέρασμα εις τον ξενώνα της Ιεράς Μονής, ενώ ακολούθησε νηστίσιμο γεύμα εις Εστιατόριο (λόγω του πλήθους των προσελθόντων) της περιοχής.
   Την επομένη της Χειροτονίας, κατά αγαθή συγκυρίαν, εξεδόθη η μετ' αγωνίας αναμενομένη Απόφασις του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακος, η οποία απέρριψε Αγωγή απεσχισθέντων εκ της Εκκλησίας πλανωμένων προσώπων και επιβούλων Αυτής δια της οποίας επεδίωκαν την αμφισβήτησιν των δικαιωμάτων και της κανονικότητος της Αδελφότητος της Μονής Μεταμορφώσεως Αβδελλερού, του Πνευματικού Προϊσταμένου και διαδόχου του Κτήτορος Αυτής Μητρ/του Κιτίου κ.κ. Σεβαστιανού, ακόμη και των Αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, κατά την εμπερίστατον περίοδον μετά την Κοίμησιν του μακαριστού Μητροπολίτου κυρού Επιφανίου (+2005).
    Κατ' αυτήν την ημέραν (Δευτέραν 17ην Νοεμβρίου, κατά το εκκλ. ημερολόγιον, 2015) κατόπιν προσκλήσεως του έχοντος τα πρεσβεία της Αρχιερωσύνης μεταξύ των Επισκόπων της Νήσου, Σεβ/του Μητροπολίτου Κιτίου κ.κ. Σεβαστιανού, εγένετο η πρώτη πανηγυρική Συνεδρίασις της αυτοδυνάμου πλέον (συγκροτουμένης υπό τριών Αρχιερέων της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Κύπρου) Ιεράς Συνόδου της Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας Πατρώων Παραδόσεων Γ.Ο.Χ. Κύπρου.
   Η ιστορική αυτή Συνεδρίασις διεξήχθη εις Αίθουσαν της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και συμμετείχον εις αυτήν τιμητικώς και οι εξ Ελλάδος Ιεράρχαι. Κατά την πρώτην αυτήν πανηγυρικήν Συνεδρίασιν αξίζει να σημειωθεί ότι ανετέθη εις τον Πρόεδρον Αυτής Σεβ. Μητρ/την Κιτίου κ.κ. Σεβαστιανόν η Τοποτηρησία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, με την ομόθυμον ευχήν απάντων των Ιεραρχών όπως συντόμως αναδειχθεί ορθόδοξος και κανονικός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, ο πρώτος μετά το νεοημερολογιτικόν Σχίσμα! Χρέη Γραμματέως της Ιεράς Συνόδου ανετέθησαν εις τον ευλαβ/τον Ιεροδιάκονον π. Βασίλειον Σ. (αδελφόν της Ανδρώας Ιεράς Μονής Αγίου Επιφανίου Αραδίππου).
     Λόγω της συγκυρίας της προαναφερθείσης εκδόσεως της Δικαστικής Αποφάσεως, η οποία ήλθε την κατάλληλον στιγμήν να υπενθυμίση εις τους ανυποτάκτους, έστω και διά στόματος εντίμων κοσμικών αρχών, ότι <<σκληρόν εστί (αυτοίς) προς κέντρα λακτίζειν>>, αφού όποιος διώκει τα πιστά μέλη της Εκκλησίας ματαιοπονεί, διότι διώκει την ιδία την Εκκλησία και κατ' επέκτασιν τον ίδιον τον Χριστόν, ετελέσθη ευχαριστήριος Δοξολογία εις το Καθολικόν της Μονής Μεταμορφώσεως. Με μεγάλη χαρά αλλά και βαθειά συγκίνηση συμμετείχον εις αυτήν Αρχιερείς, Ιερείς, μοναχοί, σύμπασα η δοκιμασθείσα και δικαιωθείσα Αδελφότης της Μονής, οι κ.κ. συνήγοροι της υποθέσεως και πλήθος πιστών, οι οποίοι ενημερωθέντες σχετικώς προσέτρεξαν δια να συγχαρούν δια το λίαν ευχάριστον αυτό γεγονός.
   Τα εν λόγω γεγονότα, τόσον η δια πρώτη φορά Χειροτονία ορθοδόξου Επισκόπου εις την μαρτυρικήν Μεγαλόνησον, μετά την πρόκλησιν του επαράτου νεοημερολογιτικού σχίσματος κατά το έτος 1924, όσον και η έκτοτε δια πρώτην επίσης φοράν συγκρότησις αυτοδυνάμου Ιεράς Συνόδου της Αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας Πατρώων Παραδόσεων (Γ.Ο.Χ.) Κύπρου, ενέπλησαν χαρά και δύναμιν τους γνησίους ορθοδόξους χριστιανούς απ' άκρου εις άκρον της Νήσου και της Ελλάδος, αλλά και εις τα πέρατα της γης, όπου έφθασε, ως χαρμόσυνος αγγελία, η σχετική περί αυτών είδησις.
   Βεβαίως υπήρξαν, δυστυχώς, και ορισμένοι εις τους οποίους τα αναστάσιμα αυτά γεγονότα προεκάλεσαν θλίψιν και απογοήτευσιν. Διότι τους ενοχλεί ότι προάγεται το έργον της Εκκλησίας του Χριστού και προοδεύει η αποστολή της Ορθοδοξίας και ταυτοχρόνως λύονται τα έργα του διαβόλου, ο οποίος μισεί την μαρτυρία της καθαράς Ομολογίας και της ακραιφνούς ορθοδόξου Πίστεως. Διότι το μικρόν ποίμνιον, το οποίον τηρεί ακαινοτομήτως την Παράδοσιν των Αγίω Πατέρων της Εκκλησίας και ακολουθεί τοις ίχνεσιν αυτών, αποκτά προστασίαν και στήριγμα εις τα πρόσωπα των ορθοδόξων και κανονικών Ποιμένων του και αντί να κινδυνεύη από τις παγίδες της συγχρόνους αποστασίας, μένει πιστό <<εν οις έμαθε και επιστώθη>>!
   Τα πράγματι ιστορικά, τουλάχιστον δια την Αυτοκέφαλον Ορθόδοξον Εκκλησία Πατρώων Παραδόσεων Κύπρου, αυτά γεγονότα προκαλούν ήδη ανησυχίαν εις τους κύκλους των υποστηρικτών της μεγίστης αιρέσεως της εποχής μας, του παναιρετικού Οικουμενισμού, του οποίου πρώτο πρακτικόν βήμα υπήρξε αποδεδειγμένως η νεοημερολογιακή Καινοτομία, επιβεαιώνοντας ότι, χάριτι Θεία, καίτοι ανάξιοι βαδίζομεν την ευθείαν οδόν της Αληθείας, η οποία πάντοτε θα διώκεται!
      Ενταύθα είμεθα υποχρεωμένοι, προς αποφυγήν συγχύσεως και παραπληροφορήσεως την οποίαν τινές ψευδάδελφοι, κυρίως, ευρισκόμενοι μακράν της εκκλησιαστικής κοινωνίας, επιδιώκουν (ήδη και δια δημοσιευμάτων), να δευκρινίσωμεν και τα περί της παρουσίας εις τον χώρον όπου έλαβον χώραν τα χαρμόσυνα γεγονότα του οικεία βουλήσει προσελθόντος εξ Ελλάδος επισκόπου της Ακακιακής Παρατάξεως του Πατρίου ημερολογίου <<Μητρ/του>> κ. Κυπριανού, μετά του οποίου ασφαλώς δεν έχομε εκκλησιαστικήν κοινωνία.
    Ακολουθούντες, κατά το πνεύμα της Ορθοδοξίας αλλά και κατά την παραδοθείσα ημίν γραμμήν του αοιδίμου Μητροπολίτου Κιτίου κυρού Επιφανίου (+), την παράδοσιν της αδιακρίτου Φιλοξενίας εδέχθημεν με την προσήκουσα ευγένεια την καλοπροαίρετον επίσκεψιν και παρουσίαν  του προαναφερθέντος προσώπου. Δεν υπερέβημεν σχετικώς εις ουδέν τα κανονικώς οριζόμενα και προβλεπόμενα.
    Εις τον Ναόν εστάθη μετά των λοιπών προσκυνητών και δη εις τον χώρο όπου είχε προβλεφθεί να σταθούν οι εκπρόσωποι των κοσμικών Αρχών. Δεν αντηλλάγη μεταξή αυτού και των Ιεραρχών ή άλλων Κληρικών και προσώπων εκκλησιαστικός χαιρετισμός ή ασπασμός, παρά μόνον εγένετο τη πρωτοβουλία αυτού ασπασμός υπ' αυτού των Αρχιερέων.
   Όντως εδηλώθη εκ μέρους του ότι προσήλθε αυτοβούλως μεν, πλην και κατόπιν ενημερώσεως και εγκρίσεως της Συνόδου εις την οποίαν ανήκει, προκειμένου να εκρασθεί και η επιθυμία των προς προσέγγισιν και διάλογον. Επ' αυτού του εδηλώθησαφώς ότι περί αυτών την αρμοδιότητα έχει κατά πρώτον η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος και ουδείς των παρισταμένων Ιεραρχών έχει δικαίωμα να ενεγήσει άνευ της ενημερώσεως και εγκρίσεώς Της. Προφανώς δε άπαντες οι Ιεράρχες ενδιαφέρονται δια την θεραπείαν των σχισμάτων και την κατά Θεόν και εν τη Αληθεία (Εκκλησία) ένωσιν. Ούτω οι μεν συζητήσεις περιορίσθησαν εις την ανταλλαγήν απόψεων περί των συμβαινόντων εις τον χώρον του Οικουμενισμού, ενώ διά στόματος του Μητροπολίτου κ. Σεβαστιανού ενημερώθη ότι λίαν συντόμως θα δημοσιευθή η Γνωμάτεσις της Θεολογικής Επιτροπής περί του εκκλησιολογικού κειμένου βάσει του οποίου ενώθησαν οι της Συνόδου του <<Αρχιεπισκόπου>> κ. Καλλινίκου μετά της Κοινότητος των πρώην Ενισταμένων.
   Πέραν των ανωτέρω τα όσα λέγονται εκ κακής πληροφορήσεως ή εξ αυθαιρέτων ερμηνειών φημών και φωτογραφικών στιγμιοτύπων ή εκ κακής σκοπιμότητος στερούνται χριστιανικού ήθους και στοιχειώδους σοβαρότητος. Άλλωστε περί της ημετέρας στάσεως και των θέσεων έναντι των Ακακιακών το σημαντικόν  και συνάμα ουσιαστικόν είναι να γνωρίσει κανείς ταύτα εκ των υπευθύνων τοποθετήσεών μας, ως, επί παραδείγματι, το οσονούπω εκδοθησόμενον Κείμενον, και όχι εκ των ανευθύνων σχολίων των ζητούντων αφορμήν προς κατηγορίαν ψευδοζηλωτών.
   Επανερχόμενοι εις τα λαβόντα ώραν ιστορικά γεγονότα επιτονίζομε ότι, με την χάριν και την βοήθεια του Θεού, αλλά την ως άλλου Κυρηναίου αρωγήν της αδελφής Αγιωτάτης ΅κκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, η Αυτοκέφαλος Ορθόδοξος Εκκλησία Πατρώων Παραδόσεων (Γ.Ο.Χ.) Κύπρου προχωρεί με νέας ελπίδας και δύναμιν εις την Ιεράν Αποστολή Της. Αίρει τον Σταυρόν Της και με πίστιν και προσδοκίαν Αναστάσεως και Ζωής Αιωνίου δίδει την μαρτυρίαν Της.
    Με επίγνωσιν ότι οι καιροί τους οποίους διερχόμεθα είναι χαλεποί και πονηροί και ότι <<ο διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη>>, η Ιερά Σύνοδος ηγείται του Αγώνος πάντων των πιστών μελών της Εκκλησίας υπέρ της άπαξ παραδοθείσης τοις Αγίοις Πίστεως. Αληθεύουσα δε προς πάντας εν αγάπη θα εργασθή αόκνως δια την διάδοσιν και κατίσχυσιν της γνησίας Ορθοδοξίας και δεν θα διστάση να αντιπολεμήση με όλες τις δυνάμεις του σκότους με την βεβαιότητα ότι η νίκη ανήκει εις τον μοναδικόν Σωτήρα Χριστόν, όστις, κατά την Ιεράν Αποκάλυψιν, <<εξήλθε νικών και ίνα νικήση>>!
   Προς τούτο επικαλείται τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, των Αγίων Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα, πάντων των Αγίων Ιεραρχών, Ασκητών και Ομολογητών των ευλογησάντων δια της παρουσίας των τον μαρτυρικόν τούτον τόπον και επί τούτοις τις ευχές των Πνευματικών ημών Πατέρων αοιδίμων Αρχιεπισκόπου Ματθαίου, του νέου Ομολογητού, του οσίου Ιεράρχου Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος (+1963) και του αειμνήστου Μητροπολίτου Κιτίου κυρού Επιφανίου (+2005), του πολλά κοπιάσαντος υπέρ της κατά Κύπρον Αγιωτάτης του Χριστού Εκκλησίας.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

              

ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ!!!

  Και ενώ τοιαύτη είναι η θέσις της Εκκλησίας έναντι των αιρετικών, όμως Αύτη δεν αρνείται, αλλά επιδιώκει τον διάλογον, διότι αύτη κατέχει την Αλήθεια. Η νίκη πάντοτε είναι με το μέρος της αληθείας. Εις την Παλαιάν Διαθήκην είναι χαρακτηριστικό το εδάφιον της Α΄ Έσδρα γ, 12. <<Υπέρ πάντα νικά η αλήθεια>>. Δια τούτο κάμνει διάλογον προς τους απεσχισμένους με σκοπόν να δώση την μαρτυρίαν της εν ημίν πίστεως.

  Ουδέποτε όμως παρεξέκλινε και της ορθής πορείας του διαλόγου, ως αύτη διετυπώθη και εφηρμόσθη υπό των Αγίων Πατέρων.

  Σύμφωνα με την απόκρισιν των Ορθοδόξων Πατριαρχών της Ανατολής προς τους Αγγλικανούς ανωμότους (βλ. Ιω. Καρμίρη, Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τομ ΙΙ, σελ. 789) <<η καθ' ημάς αγία και άμωμος και ειλικρινεστάτη πίστις ουδέποτε αλλόκοτα, αλλ' εκείνα και μόνα διακρατεί και φυλάττει αεί όσα παρ' αυτού του Σωτήρος Χριστού εν ταις ιεραίς και θείαις Γραφαίς εδιδαχθη... και τα οποία <<οι τε Απόστολοι εδίδαξαν και αι άγιαι και Οικουμενικαί Σύνοδοι εθέσπισαν και παρέδωκαν>>.

  Ο διάλογος είναι σύμφωνος με την Αγίαν Γραφήν και την Ιεράν Παράδοσιν. Ο Κύριος προκειμένου να ελέγξη το ψεύδος των Φαρισαίων και να ανατρέψη την κακίαν των διελέγετο προς αυτούς. Ο Απόστολος Παύλος, όταν εκήρυξε το Ευαγγέλιον εις τας Αθήνας <<διαλέγετο εν τη συναγωγή τοις Ιουδαίοις και τοις σεβομένοις και εν τη αγορά κατά πάσαν ημέραν προς τους παρατυγχάνοντας... και εν μέσω του Αρείου Πάγου>> (Πραξ.ιζ, 17).

  Τουτ' αυτό εποίουν και οι Άγιοι Πατέρες. Και ενώ ήσαν δεινοί πολέμιοι της αιρέσεως και της κακοδοξίας όμως διελέγοντο με τους ετεροθρήσκους και τους αιρετικούς <<ώστε δυνηθήναι αυτούς εξαρπάσαι>> από της πλάνης, κατά τον Άγιον Ιω. Χρυσόστομον. Η Ορθοδοξία αποστρέφεται όχι τον αιρετικόν αλλά την αίρεσιν, όχι τον άνθρωπον, αλλά την πλάνην μισεί, κατά τον αυτόν άγιον Πατέρα.

  Διαλεγόμεθα ακόμη και με τους απεσισμένους εκ της Εκκλησίας, διότι η ενότης εν τω ενί Χριστώ είναι αίτημα του ιδίου του Κυρίου, <<ίνα πάντες εν ώσιν>> (Ιω. ιζ, 21) και συνεχές αίτημα των λειτουργών του Υψίστου.

  Ο διάλογος όμως πρέπει να διεξάγεται εντός των κανονικών πλαισίων. Η Ορθόδοξος Εκκλησία θεματοφύλαξ ούσα της Ιεράς Παραδόσεως διακρατεί και διαφυλάσσει απ' αρχής επί του θέματος αυτού μίαν σαφεστάτην γραμμήν. Την διατυπώνει η εν Κατθαγένη Σύνοδος εις τα Πρακτικά της (Πράξις Ε΄), όπου διακρίνεται το ειρηνικόν πνεύμα της Εκκλησίας: <<Να εξετασθή ειρηνικώς ακείνο, όπου μας χωρίζει, ίνα δια της ειρηνικής ταύτης εξετάσεως τέλος λάβη η πλάνη, με τη βοήθεια του Θεού, φανερωθείσης της αληθείας. Εάν ταύτα δεν ποιήσητε θέλει φανερωθή εις όλους, ότι είσθε άπιστοι άνθρωποι>>.

  Ο δε άγιος Μάρκοςθέτει την ορθήν βάσιν, ήτοι της επανόδου εις τον πρό του σχίσματος, καιρόν, ότε ουκ ην, εν ημίν σχίσματα, και της επιστροφής των απεσχισθέντων εις την ευθείαν οδόν της Ορθοδοξίας.

  Ο Οικουμενισμός όμως παρεμόρφωσε την γνησίαν αυτήν και ορθόδοξον ευαγγελικήνφωνήν. Διετύπωσε την κακόδοξον θεωρίαν, ότι η Εκκλησία του Χριστού διηρέθη εις τους ούτω καλουμένους κλάδους, απωλέσθη η Μία Εκκλησία, θα αναστηθή δε πάλιν, όταν θα επέλθη η ένωσις, διο κηρύσσει ένωσιν άνευ των κριτηρίων της αληθείας.

  Η Εγκύκλιος του 1920 υπήρξεν η απαρχή του Οικουμενισμού εις τον χώρον της Ορθοδοξίας. Η οικουμενιστική αιρετική αύτη Εγκύκλιος η οποία ουδεμίαν διάκρισιν κάμνει μεταξύ Ορθοδοξίας και αιρέσεων, τας οποίας αποκαλεί αδιακρίτως <<Εκκλησίας Χριστού>> είναι μέχρι σήμερον ο Καταστατικός Χάρτης των Οικουμενιστών επί τη βάσει του οποίου κινούται εις τα οικουμενιστικά των σχέδια και προγράμματα.

  Τις αιρετικής - οικουμενιστικής ταύτης Εγκυκλίου η εφαρμογή ήρχισεν εν έτει 1924 δια της εισαγωγής του Παπικού Ημερολογίου εις τον χώρον της Ορθοδοξίας, στηριχθείσης της αποφάσεως επί ενός δήθεν Πανορθοδόξου, κατ' ουσίαν ληστρικού Μασωνικού Συνεδρίου, το οποίον εγένετο υπό την Προεδρίαν του Μασώνου Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη, και εις το οποίον δεν συμμετείχαν τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία, αλλά 4- 5 μέλη, τα οποία ανήκον και αυτά εις Μασωνικάς στοάς.

  Το έτος 1924 εγένετο η απαρχή της εφαρμογής των σκοτεινών οικουμενιστικών σχεδίων περί αφανισμού της Ορθοδοξίας και αναδείξεως αργότερον μιάς υπερεκκλησίας, του αργότερον συσταθέντος Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών.

  Ο νεοημερολογιτισμός λοιπόν δεν είναι μία απλή αλλαγή, αποτελεί την απαρχή της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και ως τοιούτος κατεπολεμήθη υπό των Ορθοδόξων, οι οποίοι παρέμειναν πιστοί εις τας αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος, αι οποίαι κατεδίκασαν τελεσιδίκως και μετ' αναθέματος την αλλαγή του Ημερολογίου.

  Τούτο φαίνεται σαφώς και από την μετέπειταπορείαν των Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Κληρικών και θεολόγων της νεοημερολογιτικής Εκκλησίας, διότι έκτοτε δεν ακολουθούν την μέχρι τότε διαφυλαχθείσαν ορθόδοξον πορείαν έναντι των αιρετικών, αλλά αναγνωρίζουν και τας αιρέσεις ως <<Εκκλησίας Χριστού>>, τον Πάπαν <<αγιώτατον αδελφόν>> και <<έχοντα γνησίαν Αποστολικήν διαδοχήν>>, και συνεπεία τούτου συμπροσεύχονται, συλλειτουργούν και έπαυσαν να βλέπουν δογματικάς διαφοράς μετά των αιρετικών.

  Η οικουμενιστική αύτη πορεία ήμβλυνε τοσούτον την συνείδησίν των, ώστε να κατηγορούν τους γνησίους ορθοδόξους, ως φανατικούς, ως στερουμένους αγάπης, ως αδιακρίτους, ως στενοκέφαλους, διότι δεν τους ακολουθούν εις την προδοτικήν των πορείαν.

  Η Εκκλησία όμως των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών διακρατεί την ορθόδοξον στάσιν έναντι των αιρετικών και των κακοδόξων, ήτοι της μη μυστηριακής επικοινωνίας. Τα πιστά και ορθόδοξα μέλη της (υπάρχουν δυστυχώς και οι ψευδάδελφοι, οι οποίοι ενώ τύποις κρατούν το παλαιό ημερολόγιο, κατ' ουσίαν συμπεριφέρονται χειρότερα και από τους οικουμενιστάς), η Εκκλησία των Γ.Ο.Χ., η εκπροσωπουμένη υπό του Κανονικού Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου, του έχοντος Κανονικήν Αποστολικήν Διαδοχήν, πιστεύει και διακηρύσσει και ομολογεί προς πάσαν κατεύθυνσιν, ότι η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, διότι Αύτη είναι το Σώμα του ενός και μοναδικού Χριστού. Πιστεύει και ομολογεί, ότι ποτέ δεν υπήρξε διαίρεσις και χωρισμός της Εκκλησίας του Χριστού, αλλά μόνον διαίρεσις και χωρισμός και απόσχισις από την Εκκλησίαν των σχισματικών και των αιρετικών. Τα άκαρπα κλήματα εκπίπτουν εκ της αμπέλου (της Εκκλησίας) και ξηραίνονται και αποθνήσκουν. Ούτως οι Σχισματικοί και αιρετικοί απεσχίσθησαν από την Εκκλησίαν και έπαυσαν να είναι μέλη Της απωλέσαντα την θείαν Χάριν.