ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

''Των πονεμένων νοσταλγών νοσταλγικέ τραγουδιστή,

τον πόνο μου ήρθα να σου πω. Πάρε χαρτί και γράφε.

Η πίστη που ύμνησες εσύ μέσα μας έχει κλονιστεί.

Κι εμείς που σε θαυμάζουμε, δεν έχουμε καρδιά πιστή.

Ω! των αγνών και πράων ψυχών φίλε, αδερφέ, ζωγράφε!"

 Έτσι ύμνησε τον μέγιστο των Ελλήνων διηγηματογράφων, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, ο επίσης μεγάλος Έλληνας ποιητής Γ. Βερίτης.

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος μας λέγει πως να διώχνουμε τους κακούς λογισμούς:

 ''Κανένας αρχάριος στην πνευματική ζωή δεν μπορεί να διώξη τον κακό λογισμό, ανίσως δεν τον διώξη ο Θεός. Οι δυνατές ψυχές μπορούν να πολεμήσουν και να διώξουν τους κακούς λογισμούς, πλην κι αυτές όχι από λόγου τους, αλλά μαζί με τον Θεό τους πολεμούν και τους διώχνουν.

 Όταν σου έρχονται κακοί λογισμοί να επικαλήσαι ακατάπαυστα τον Κύριον Ιησούν, ήγουν να λες την ευχή: ''Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν'' και αυτοί θα φυγαδευθούν γιατί δεν υποφέρουν την θέρμη που ανάβει στην καρδιά η προσευχή. Η θέρμη αυτή είναι φωτιά που τους καίει, καθώς λέγει και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.

 Με το όνομα του Ιησού χτύπα και λάβωνε τους εχθρούς. Επειδή και ο Θεός ημών είναι φωτιά που αφανίζει την κακία''. 

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΘΕΟΦΟΡΟΣ

Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος όταν εβάδιζε προς την Ρώμη αλυσοδεμένος έγραφε προς τους Χριστιανούς της Ρώμης:

 ''Γράφω σε όλες τις εκκλησίες και πληροφορώ όλους, ότι θεληματικά πεθαίνω για χάρι του Θεού, αν εσείς βέβαια δεν με εμποδίσετε. Σας παρακαλώ μη μου γίνετε άκαιρη εύνοια. Αφήστε με να γίνω βορά των θηρίων, γιατί μ'αυτά θα απολαύσω τον Θεό. Σιτάρι είμαι του Θεού και με τα δόντια των θηρίων αλέθομαι, για να αποδειχθώ καθαρό ψωμί του Χριστού. Μάλλον να καλοπιάσετε τα θηρία, για να μου γίνουν τάφος και να μην αφήσουν τίποτε από το σώμα μου, ώστε σαν κοιμηθώ να μην είμαι βαρύς. Τότε θα είμαι αληθινά μαθητής του Χριστού, όταν ο κόσμος δεν δη ούτε το σώμα μου. Κάνετε λιτανεία στον Χριστό για μένα και παρακαλέστε τον να φανερωθώ με τα όργανα αυτά θυσία στο Θεό. Δεν σας δίνω εντολή, όπως ο Πέτρος και ο Παύλος. Εκείνοι ήσαν απόστολοι, εγώ είμαι κατάκριτος. Εκείνοι ήσαν ελεύθεροι, εγώ είμαι ως τώρα δούλος. Αλλά εάν μαρτυρήσω θα γίνω και εγώ απελεύθερος του Ιησού Χριστού και θα αναστηθώ εν Χριστώ ελεύθερος. Τώρα μαθαίνω, δεμένος, τίποτ' άλλο να μην επιθυμώ... Θα καλοπιάσω τα θηρία να με φάνε γρήγορα, γιατί μπροστά σε κάποιους άλλους δείλιασαν και δεν τους άγγιξαν. Και αν αυτά δεν θέλουν, εγώ θα τα αναγκάσω με την βία. Να με συμπαθήσετε τι είναι συμφέρον μου, εγώ το ξέρω. Τώρα αρχίζω να είμαι μαθητής''

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΝΥΑΣ κ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 Σεμνοπρεπώς ιεροπρεπώς και Ορθοδόξως, εόρτασε σήμερα ημέρα μνήμης του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου, τα ονομαστήριά του ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Κένυας κ. κ. Ματθαίος. Η εορταστική θεία Λειτουργία τελέσθηκε εις τον Ιερόν Ναόν Παναγίας Σουμελάς - Αθηνιωτίσσης, (προσωρινή έδρα της Ιεράς Μονής Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης, καθώς σήμερα η μονή τελή υπό το κακόδοξο καθεστώς της Οικογενείας Τσακίρογλου), εις το Μενίδι Αττικής. Εις την θεία Λειτουργία και παρά το πλευρό του εορτάζοντος Μητροπολίτου, συλλειτούργησε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Κήρυκος. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας, εκ μέρους της Πανορθοδόξου Ιεράς Συνόδου, τον Σεβ/το κ. Ματθαίο, προσφώνησε ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος.

 Ακολούθησε πλούσια φιλοξενία εις το αρχονταρίκι, το οποίο βρίσκεται πλησίον του Ιερού Ναού. 

 Η διεύθυνση του ''ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ'' εύχεται κι αυτή με τη σειρά της εις τον εορτάζοντα Μητροπολίτη υγεία, μακροημέρευση και πλούσια καρποφορία εις το Ιεραποστολικό αυτού έργο, το οποίο επιτελεί εις την μακρινή και πονεμένη Αφρική.

ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΠΡΟΒΛΗΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΕΝΥΑΣ, ΗΜΩΝ ΔΕ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ

Η 3507/10-11-2017 ''ΑΠΟΦΑΣΗ'' ΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΙΤΙΚΗΣ ''ΣΥΝΟΔΟΥ''

ΣΧΟΛΙΑ:

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΣΤΟΥΡΑΙΤΗΣ: Απόφασις ιεράς συνόδου;Απόφασις ΣΙΜΩΝΙΑΚΗΣ συνόδου,αυτό αρμόζει στην εν λόγω σύνοδο,όπου ο αρχιεπίσκοπος της κ. Στέφανος Τσακίρογλου, χειροτονήθηκε από τον σιμωνιακό,αιρετικό και καθηρημένο Νικόλαο Μεσσιακάρη,τον οποίον ετοποθέτησαν στην αρχιεπισκοπή οι τέσσερις παρασυνοδικοί ,μόνον και μόνον για να χειροτονήση τον κ. Στέφανον επίσκοπον,καταπατώντας κάθε έννοιαν κανονικότητος.Ο σιμωνιακός Νικόλαος ,πρίν να χειροτονήση τον κ. Στέφανον,χειροτόνησε τον κ.Ιγνάτιον,τον κ.Παντελεήμονα και δύο τρείς ακόμα,μέλη όλοι της πιό πάνω σιμωνιακής συνόδου. Όσον αφορά τον Φιλίππων κ. Χρυσόστομον,έναν κατ'επίφασιν επίσκοπον,χωρίς ποίμνιο και Μητρόπολη,χωρίς κανέναν να εκπροσωπή,χωρίς ποτέ να έχη πατήση το πόδι του στην πιό πάνω Μητρόπολη , τον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια εκεί που οδήγησαν και τον πρώην αρχιεπίσκοπον Ανδρέα,ο οποίος πέθανε ευτελισμένος σαν Μητροπολίτης πρόεδρος Πατρών !!!.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ - ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΣΥΝΟΔΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΚΥΡΟΥ ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ

             ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ
 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ
  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

    Α.Π. 25

Εν Ι.Η. Αγ. Αποστόλων τη 30-11-2000

Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου

Προς

την Αυτού Μακαριότητα τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος

κ.κ. ΑΝΔΡΕΑΝ.

 Μακαριώτατε εν Χριστώ Αδελφέ και Συλλειτουργέ, ευλογείτε. Ο Χριστός είη εν τω μέσω ημών, επί δε τη εορτή των ονομαστηρίων Σας, και μετά την τηλεφωνικήν μας επικοινωνίαν και πάλιν εύχομαι έτη πολλά, ευφρόσυνα, σωτήρια και προς δόξαν Θεού.

 Μακαριώτατε, κατά το παρελθόν Σάββατον (26 Νοεμβρίου π.η.) σας απέστειλα δια χειρός του Παν/του π. Αμφιλοχίου την υπ' αριθμ. 24 δισέλιδον επιστολήν  μου. Μετά από όσα συνέβησαν και κατά την τελευταίαν συνεδρίασιν του Δ.Σ. αλλά και μετά το ανεκδιήγητον γεγονός της Δευτέρας (28 Νοεμβρίου), ότε συγκελέσατε την Γενικήν Συνέλευσιν των μελών του ΙΦΣΚΑΕ, δια να της ανακοινώσετε την πρότασίν σας να μη πραγματοποιηθή, διότι είναι παράνομος και αντικαταστατική και να αναβληθή, αναγκάζομαι να επανέλθω. Επανέρχομαι και δια τον λόγον ότι επληροφορήθην πως συνεχίζει να οργιάζη η σατανική φήμη, ότι ''ο Μητροπολίτης Λαρίσης έκανε ή θα κάνη σχίσμα, και ότι το είπε την Κυριακή''. Έγραψα και πάλιν γράφω, το κρίμα ας είναι επί των κεφαλών εκείνων που διανοούνται και διασπείρουν αυτά τα σατανικά επινοήματα, μέχρι να μετανοήσουν και να τα μαζέψουν απ' όπου τα σκόρπισαν. Ωστόσον, όμως, ας προσέξουμε όλοι και ιδιαίτερα η Μακαριότης Σας, ως ίσος, αλλά πρώτος τη τάξει, διότι '' δει ελθείν τα σκάνδαλα'', ένεκα των αμαρτιών μας, ένεκα των αντικανονικοτήτων μας, ένεκα των αδικιών και προπάντων διότι εγίναμε υποχείριοι (ομιλώ ως παθών) κακών και εσκοτισμένων ανθρώπων, οι οποίοι πάνε να μην αφήσουν τίποτα όρθιο.

 Ήθελα να συναντηθούμε για να μιλήσουμε για όλα τα προβλήματα, ήθελα πολύ να έλθω σήμερα στην γιορτή σας, αλλά δυστυχώς δεν είμαι για πανηγύρεις. Γι' αυτό προσεκάλεσα την Μακαριότητά Σας, αλλά μέχρι σήμερα, καίτοι περάσατε κάτω από την προσωρινή έδρα της Μητροπόλεώς μου, το Ησυχαστήριον των Αγίων Αποστόλων, δεν ηξιώθην αυτής της τιμής. Θα είμαι πολύ ευτυχής να μπορέσω να έλθω εις την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας, ή και την Γενικήν Συνέλευσιν.

 Μακαριώτατε, επειδή σας αγαπώ και σας ευλαβούμαι ως πρεσβύτερον Αδελφόν, σας γράφω για να προσέξουμε όλοι μας τους συμβούλους μας, διότι όπως απέδειξαν τα έργα τους, δεν είναι όλοι καλοί σύμβουλοι, αλλά και παίζουν ένα πολύ κακό ρόλο. Γνωρίζουν να υποκρίνονται, γνωρίζουν να εξαπατούν, και δεν διστάζουν όπως οι πέντε, όσα έχουν στο σκοτεισμένο τους κεφάλι να τα αποδίδουν στους άλλους. Τα τελευταία χρόνια μας παρασύρουν, μας εγκλωβίζουν  και περνούν ξένα σχέδια.

 Μακαριώτατε, θα σας αναφέρω ελάχιστα παραδείγματα.

 1) Δεν εχειρισθήκατε καθόλου καλά τα θέματα του ΙΦΣΚΑΕ και αυτό οφείλεται στους κακούς συμβούλους σας και εκείνους που σας κολακεύουν και δεν σας λέγουν την αλήθεια από προσωπολατρεία. Θα κατηγορηθείτε για από πρόθεση παραλείψεις, άσχετα αν φταίνε ο μ. Μάξιμος, ή ο κ. Κάτσουρας, ή και άλλοι. Αυτά που έγιναν από την 30η Οκτωβρίου μέχρι προχθές την Δευτέρα 28η Νομεβρίου είναι και φοβερές παρανομίες, αλλά και προσβάλλουν την Μακαριότητά σας και έχουν συνέπειες και στην ψυχή σας και εις τον αγώνα της Εκκλησίας. Δεν συγκαλέσατε ένα χρόνο το Δ.Σ., αλλά και όταν το συγκαλέσατε εκάματε ό,τι ήθελαν οι κακοί σύμβουλοί σας. Μακαριώτατε, σας παρακαλώ να μην παρανομούμε, να μη αδικούμε, να μη σκανδαλίζουμε, διότι έτσι περνούν τα σχέδια αυτών που αθεόφοβα μιλούν για σχίσμα.

 2) Γιατί, ενώ το 1997 ομόφωνα ανοίξαμε την Κανονική οδό κατά των πέντε, όμως πέρασαν περίπου τέσσερα χρόνια και δεν έγινε τίποτε; Ποίοι και πως σας επηρεάζουν; Γνωρίζετε ότι ο Ιερομόναχος Νεόφυτος στην Άνω Κώμη Κοζάνης είπεν, ότι ''ο Αρχιεπίσκοπος δεν βιάζεται να καθαιρέσει τους πέντε, διότι άλλο η Αργία, και άλλο η Καθαίρεσις σε μιά ενδεχομένη ένωση με τους πέντε''; Υπάρχει τέτοιο σχέδιο Μακαριώτατε; Με ποίους τα συζητάτε αυτά και με ποίους τα αποφασίζετε; Να είναι ευλογημένον να επιστρέψουν οι πέντε, (ποιός δεν το θέλει αυτό;) αλλά να επιστρέψουν μετανοημένοι και ορθόδοξοι, να ανακαλέσουν και να καταδικάσουν όλες τις αντικανόνικότητές τους, τις βλασφημίες τους και να τεθούν εις την κρίσιν και την διάθεσιν της Εκκλησίας. Όχι κουκουλώματα που σημαίνουν να βρεθούμε όλοι στον ίδιο λάκκο. Δεν θα επιστρέψουν υπό τον όρον ''να καθαιρεθεί ο Αμφιλόχιος'' και να ''αφορισθεί ο Γκουτζίδης''. Μακαριώτατε, το γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι, κανείς δεν μπορεί να βγάλει κανέναν από την Εκκλησία (ακόμη και οι πέντε μόνοι τους βγήκαν, τους έβγαλαν τα ψεύδη, οι κακοδοξίες, οι βλασφημίες). Από την Εκκλησία βγαίνουν μόνοι τους οι άνθρωποι που εργάζονται κατά της Εκκλησίας, τους βγάζει η αμαρτία κατά της Εκκλησίας. 

3) Γιατί τόσα χρόνια, ούτε για τα δικαστήρια μάθαμε τι γίνεται, ούτε τι αποφάσεις βγήκαν και τί σημασία έχουν και αυτές. Γιατί αυτή η διπλωματική, για να μη πω ''μασωνική'' μυστικότητα, γιατί φοβούνται το φως; Τόσο σκοτεινά είναι τα έργα του π. Μαξίμου και άλλων;

4) Γνωρίζετε πολύ καλά πιστεύω, ότι το χαρτί για την Αργία του π. Αμφιλοχίου το έγραψαν ο μ. Μάξιμος και ο κ. Κάτσουρας και εζήτησαν να το υπογράψετε εσείς, και αφού αρνηθήκατε. μου το έφεραν και το υπέγραψα εγώ, και εις την συνέχεια, όταν εσηκώθησαν όλοι εναντίον μου, τότε μου υπεδείχθη να μεταφέρω  το θέμα εις την Ιεράν Σύνοδον. Μακαριώτατε, τι λόγον θα δώσωμε γι' αυτά; ''Ο κόσμος τόχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι''. 

5) Γνωρίζετε πολύ καλά, ότι ο μ. Μάξιμος και ο κ. Κάτσουρας με έρριξαν και σε άλλη παγίδα. Το υπ' αριθμ. 18/1999 τίνος έγγραφον είναι; Μέσα σ' αυτό έχουν χύσει οι ανωτέρω όλη την χολή τους κατά του εν Χριστώ αδελφού και συλλειτουργού κ. Κηρύκου. Ευχαριστώ τον εν Χριστώ αδελφόν ο οποίος έδειξε ανωτερότητα και δεν απήντησε εις αυτό το έγγραφο, το οποίον κακώς παρασυρθείς υπέγραψα..

6) Διατί, Μακαριώτατε, από τον παρελθόντα Ιούνιον, ούτε μου εγράψατε, ούτε μας επισκεφθήκατε, παρά τας επανειλημμένας παρακλήσεις; Ποιός σας εμποδίζει, ενώ με την Χάριν του Θεού είσθε αεικίνητος;

 Τώρα ενθυμούμαι και την εξής αδιαντροπία και το θράσος των συμβούλων σας και εν προκειμένω αναφέρομαι εις τον μ. Μάξιμον, ο οποίος αφού μαζί με τον κ. Κάτσουρα, τον Σεπτέμβριον του 1999 έκαμαν το γωστόν ανοσιούργημα, μετά εν έτος τον Σεπτέμβριον του 2000, την ιδίαν ακριβώς ημέραν, ήλθε, ως κατάσκοπος, πάλιν εις το Ησυχαστήριον των Αγίων Αποστόλων και μεταξύ άλλων απετόλμησε να είπη και τούτο απευθυνόμενος εις εμέ: ''Δεν σας έλεγα εγώ Σεβασμιώτατε να έλθετε στους Αγίους Αποστόλους, διότι θα είσθε πολύ ωραία;'' Προς στιγμήν, Μακαριώτατε, τα έχασα, διότι τέτοιο θράσος, τέτοια υποκρισία και τέτοια αδιαντροπιά, δεν τα ξαναείδα στην ζωή μου, του απήντησα όμως χωρίς να οργισθώ: ''Δεν ενθυμούμαι, πάτερ Μάξιμε, ποτέ να μου είπατε τέτοιο πράγμα. Το μόνο που ενθυμούμαι ότι μου λέγατε ήτο να κατηγορώ και να γράφω κατά του π. Αμφιλοχίου και του κ. Γκουτζίδη!"

 Μακαριώτατε, είναι πολύ λίγα αυτά που σας γράφω, αλλά τα έγραψα και αυτά όχι διότι δεν τα γνωρίζετε, αλλά δια να τα λάβετε υπ' όψιν. Τα γράφω κατά το ''δώσε αφορμήν στον σοφό και θα γίνει σοφώτερος'', ενώ σας παρακαλώ να επιτιμήσετε όπως πρέπει τους άφρονες τούτους, οι οποίοι, όπως έκαμναν οι πέντε, έτσι και αυτοί παραπληροφορούν: ''Ο Πανάρετος έφυγε. Ο Πανάρετος θα αρχίσει το σχίσμα. Η Λάρισα έκοψε την κοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπο''. Υπενθυμίζω και τούτο το σημαντικόν: Οι πέντε από το 1992 μέχρι το 1995 έλεγαν, ότι θα κάνουμε εμείς το σχίσμα και όταν το έκαμαν οι ίδιοι το απέδωσαν εις ημάς. Το ίδιο ακριβώς κάνουν και τώρα, όσοι μιλούν για σχίσμα. Δυστυχώς έχω λόγους να πιστεύω, ότι μια και δεν μπορούν να κάμουν τίποτ' άλλο οι σκοτεινές δυνάμεις, ζητούν πάλι άλλο ένα σχίσμα... Αν μη γένοιτο, ο Θεός επιτρέψει πάλιν κάτι τέτοιο, αυτό θα είναι έργον του π. Μαξίμου και όλων των κυρίων με τους οποίους συνεργάζεται. Διερωτώμαι μήπως γι' αυτό ήλθε στην Ελλάδα, δια να προωθήσει δηλαδή με τους συνεργάτας του σχέδια σκοτεινών δυνάμεων κατά της Εκκλησίας; Ήλθε για να προπαγανδίσει, ότι ''βιάσθηκε ο Άγιος Πατέρας το 1937 και απεκήρυξε τον πρώην Φλωρίνης και ότι μπορούσε να αποφύγει το σχίσμα''. Γι' αυτό, όπως προανέφερα, κατά τον αυτάδελφόν του π. Νεόφυτον, ''σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος δεν βιάζεται να καθαιρέσει τους πέντε'', διότι όλα είναι πιθανά, και η ένωσις;

 Μακαριώτατε, όσον και αν προπαγανδίζονται πρωτοφανείς συκοφαντίες, όσο και αν μεταδίδωνται παραπληροφορήσεις, όση χολή και μελάνη και αν χυθεί, όπως κάνει η σουπιά, δια να καλύπτεται, όμως οι αλήθειες δεν καλύπτονται, αλλά φωτίζονται περισσότερον. Καν ημείς σιωπήσωμεν ο πιστός λαός κεκράξεται.

 Διο σας παρακαλώ είναι στο χέρι όλων μας να φυλάξουμε την ενότητα μέσω της Κανονικής τάξεως, της αληθείας και της καλής μας ομολογίας. Το να παρασυρώμεθα, πρώτος εγώ, είναι ανθρώπινο, όμως να αρνούμεθα να διορθώσουμε, διότι το θέλουν ο μ. Μάξιμος, ο κ. Κάτσουρας και οι λοιποί, τούτο είναι ασυγχώρητον  από τον Θεόν.

 Μακαριώτατε, συγκαλέστε την Ιερά Σύνοδο με νέας κατά Θεόν προϋποθέσεις, να κάνουμε μία καθαρή Ομολογία, μετά από όσα έχουν συμβεί, μετά και από το σχίσμα και τας βλασφημίας των πέντε, αλλά και από το 1995 μέχρι σήμερα. Να μιμηθώμεν τον Άγιον Πατέρα τι έκαμε μετά το σχίσμα του πρώην Φλωρίνης και ομολογήσωμεν, ότι διακρατούμε ανόθευτη και αδιάκοπη την Αποστολική μας Διαδοχή, την οποίαν έχομε δια των χειρών Εκείνου του Αγίου Ομολογητού. Τούτο το τελευταίο είναι θέμα πρώτης προτεραιότητας μετά από όσα προηγήθησαν και την σύγχυσιν που επικρατεί.

Ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός και συλλειτουργός σας

ασπάζομαι την Μακαριότητά σας

+ Ο Λαρίσης και Τυρνάβου

Πανάρετος    

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ Ζ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

Δύο θαύματα του Κυρίου μας Ιησού χριστού περιγράφει η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αυτό της θεραπείας της αιμορροούσης και της θυγατέρας του Ιάειρου. Η μία ήταν μια απλή γυναίκα μέσα στο πλήθος, ο δεύτερος ήταν επιφανής, άρχοντας της συναγωγής. Προσεγγίζουν το Χριστό, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο: η αιμορροούσα δεν τολμά καν να ζητήσει από τον Κύριο να τη θεραπεύσει, απλά Τον πλησιάζει και ακουμπά την άκρη των ιματίων Του, και το θαύμα γίνεται.

 Ο αρχισυνάγωγος ζητά από τον Διδάσκαλο να έλθει στο σπίτι του και να θεραπεύσει τη μονάκριβη κόρη του και ο Χριστός έρχεται και ανασταίνει το κορίτσι, που στο μεταξύ είχε πεθάνει. Και οι δύο όμως, και η αιμορροούσα και ο Ιάειρος, έχουν δύο κοινά στοιχεία: διαθέτουν πίστη και τόλμη. Πιστεύουν ότι ο Χριστός μπορεί να παράσχει την ίαση και τολμούν, ο μεν να το ζητήσει και η δε να αγγίξει τον Κύριο.

 Δεν ήταν μικρό πράγμα για έναν αρχισυνάγωγο το να μιλήσει με το Χριστό. Οι Γραμματείς και οι φαρισαίοι είχαν απαγορεύσει στο λαό να Τον πλησιάζει και να ακούει τη διδασκαλία Του. Ο Ιάειρος όχι μόνο τολμά να βρίσκεται ανάμεσα στο πλήθος που ακούει τους λόγους του Κυρίου, αλλά και συζητεί μαζί Του και Του ζητά να έλθει στο σπίτι του, γιατί πιστεύει ότι ο μόνος που μπορεί να σώσει το παιδί του είναι ο Χριστός.

  Η πίστη του λοιπόν υπερνικά τον οποιοδήποτε φόβο, όπως ακριβώς και η πίστη της γυναίκας, που απλά αγγίζει τα ρούχα του Κυρίου Ιησού, προσδοκώντας να λάβει την ίαση.

Την αναγκαιότητα της πίστης προκειμένου να πραγματοποιηθεί το θαύμα, την επισημαίνει και την τονίζει ο ίδιος ο Χριστός. Στην αιμορροούσα λέει: “θυγάτηρ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε”και στον Ιάειρο, που τον ειδοποίησαν ότι η κόρη του πέθανε και να μην ταλαιπωρεί άλλο τον Διδάσκαλο, του απαντά: “μή φοβοῦ, μόνο πίστευσον, καί σωθήσεται”.

 Τη διαφορά ανάμεσα σε αυτόν που πιστεύει ότι ο Χριστός θα κάνει το θαύμα και σε  εκείνους που δεν το πιστεύουν τη βλέπουμε στους συγγενείς του μικρού κοριτσιού, που γέλασαν με τον Χριστό, όταν τους είπε να μην κλαίνε, γιατί το κορίτσι δεν πέθανε. Η απελπισία τους είχε εξανεμίσει κάθε ελπίδα και πίστη προς τον Θεό, και θεωρούσαν πως όλα πια είχαν χαθεί.

 “Μόνο πίστευσον, καί σωθήσεται”. Τα λόγια του Χριστού είναι καταλυτικά, όχι μόνο για τον πατέρα του άρρωστου κοριτσιού, αλλά και για τον καθένα μας. Μέσα στο πέλαγος της βιοπάλης και της καθημερινότητας, συχνά αισθανόμαστε ανίσχυροι, αδύναμοι, νικημένοι.

 Νιώθουμε ότι δεν έχουμε από πού να κρατηθούμε, πού να στηριχτούμε και να πάρουμε δύναμη για να αντεπεξέλθουμε στις δυσκολίες της ζωής. Συχνά μια ασθένεια, μια ανυπέρβλητη δυσκολία, μάς βυθίζει στην απόγνωση και την απελπισία. Κι όμως, ο Χριστός μάς προσκαλεί να πιστέψουμε, και η βοήθειά Του θα έλθει.

 Τί σημαίνει να πιστέψουμε; είναι μια απλή λέξη, αλλά χρειάζεται τόλμη και απαιτεί υπέρβαση του εγώ μας, προκειμένου να γίνει πράξη στη ζωή μας. Είναι απαραίτητο πρώτα από όλα να συνειδητοποιήσουμε και να παραδεχτούμε ότι δεν είμαστε παντοδύναμοι, πως πέρα από τη δική μας προσπάθεια έχει μεγάλη σημασία και η παρουσία του Θεού στη ζωή μας, η προστασία Του και η ευλογία Του.

 Μέσα στις δυσκολίες, τις αστοχίες και τις αποτυχίες, δύο επιλογές μάς μένουν: ή να βυθιστούμε στην απόγνωση και να καταστραφούμε πνευματικά, ή να αποδεχτούμε τη δική μας ανεπάρκεια και να στραφούμε με πίστη στον Θεό. Αν καταφέρουμε επομένως να κάνουμε τούτη την υπέρβαση του εγωισμού μας και αποδεχτούμε την παντοδυναμία αλλά και την αγάπη του Θεού προς εμάς, τότε μπορούμε με ταπείνωση πλέον να απευθυνθούμε προς Αυτόν και με πίστη να Του ζητήσουμε να έλθει σε βοήθειά μας.

 Ο Θεός δεν είναι χαιρέκακος, ούτε θέλει να μας βλέπει να ταλαιπωρούμαστε. Επειδή όμως μας έπλασε ελεύθερους, περιμένει από μόνοι μας, ελεύθερα να Τον βάλουμε στη ζωή μας. Και στο μεταξύ, διακριτικά μας σκεπάζει και μας προσφέρει τις ευκαιρίες να πιστέψουμε σε Αυτόν.

 Και επειδή ο Θεός είναι αγάπη, μόλις προστρέξουμε με πίστη σπεύδει και πραγματοποιεί το θαύμα στην προσωπική μας ζωή, όχι πάντα σύμφωνα με τη δική μας επιθυμία, αλλά με γνώμονα το πνευματικό μας καλό και συμφέρον.

 Είναι όντως δύσκολο να στηρίξουμε την ελπίδα μας στο Θεό. Χρειάζεται ταπείνωση, χρειάζεται τόλμη, χρειάζεται πίστη. “Μή φοβοῦ, μόνο πίστευσον”, μας προσκαλεί σήμερα ο Χριστός, προκειμένου να κάνει το θαύμα στη ζωή μας. Αρκεί να Τον εμπιστευτούμε, να του δώσουμε χώρο να σταθεί μέσα στην καρδιά μας. Αυτή είναι και η προσευχή μας, σε κάθε Λειτουργία και σε κάθε ακολουθία της Εκκλησίας: “ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα”.

ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΩΝΤΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΟΙΚΙΑΣ ΤΩΝ, ΠΑΡΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΟ - ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΛΑΣΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ.

Προλογικόν σημείωμα διαχειριστού:

 Το κείμενο που παρατίθεται στη συνέχεια απαντάει εις το ερώτημα αν κανείς μπορεί να εκκλησιάζεται σε ναούς των πρώην Νικολαϊτών και νυν Στεφανιτών. Ούτοι έχοντας διαπράξει σοβαρότατα κατά της Εκκλησίας αδικήματα και έχοντας δημιουργήσει σχίσμα εις τους κόλπους της, πλέον καθίστανται αναρμόδιοι περί της σωτηρίας των ψυχών και γι' αυτό τον λόγω οι πιστοί πρέπει να αποφεύγουν να εκκλησιάζονται εις τους ναούς τους, όπως αποφεύγουν να εκκλησιάζονται και εις οποιονδήποτε άλλον ναό που βρίσκεται εις το σχίσμα και εις την αίρεση. Δυστυχώς δια την γενομένη αυτή παράταξη, ο καιρός έδειξε πολλά. Τα χρόνια που πέρασαν οι παρανομίες που δημιούργησε η σημερινή Στεφανίτικη ''σύνοδος'' διαδέχθηκαν η μία την άλλη, και το κυριότερο αυτές δεν ήταν καθόλου Χριστιανικές. Η παράνομη παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ανδρέου δια την Γνήσια Ορθόδοξο Εκκλησία ήταν η αρχή μιας μελανής περιόδου. Την καθ' όλα αυτή παράνομη ενέργεια διαδέχθηκαν ακόμη χειρότερες ενέργειες, όπως οι παράνομες ''χειροτονίες αρχιερέων'' ( μαρτυρία του ίδιου του Σεβ/του Γαλακτίωνος), οι χειροδικίες εις βάρος ηλικιωμένων γυναικών, οι εκδιώξεις εφημερίων από τις ενορίες τους, οι καταλήψεις ιερών ναών, οι συμπροσευχές με κάθε είδους αιρετικούς, η αποφυγή διατύπωσης εγγράφου Ομολογίας Πίστεως, προκειμένου να μην σκανδαλισθούν οι Φλωριναίοι... αλλά και το χειρότερο όλων, οι εκποιήσεις ιερών ναών, την ίδια ακριβώς στιγμή που εις τις αίθουσες των Πολιτικών Δικαστηρίων και ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης, άτομα από την ως άνω παράταξη απέκρυβαν την αλήθεια και κατέθεταν ψευδής μαρτυρίες. 

 Αυτά είναι μερικά μόνο απ' όλα εκείνα τα οποία δικαιολογούν απόλυτα την αποφυγή του Εκκλησιασμού εις ναούς της ''συνόδου'' του ''αρχιεπ/που'' και ''ηγουμένου'' κ. Στεφάνου Τσακίρογλου. Καθώς ακόμη και αυτή η ταυτόχρονη ''αρχιεπισκοποίηση'' και ''ηγουμενία'' του κ. Στεφάνου, είναι άλλη μία παράβασις και αυτό καταμαρτυρούμενο από Μητροπολίτη της αυτής ''συνόδου΄, ήτοι, από τον Σεβ/το Αργολίδος κ. Παχώμιο.

 Το κείμενο που ακολουθεί, ''Εγκύκλιον Γράμμα'' του Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου, ομιλεί πιο ξεκάθαρα επί  αυτού του σοβαρού σωτηριολογικού θέματος, και καλό θα ήταν όλοι να το διαβάσουν με πολύ προσοχή ώστε να εννοήσουν την σοβαρότητα της κατάστασης αλλά και την διαφυγή εις την κατ' οίκον προσευχή, όταν φυσικά κάπου κοντά δεν υπάρχει Ορθόδοξος Ιερός Ναός, προκείμενου έτσι να αποφύγουν την συνοδοιπορία με τους σχισματικούς.     

                           

 Εἰς τό ἐρώτημα τινῶν, ἐάν δύνανται νά ἐκκλησιάζωνται εἰς Ναούς τῶν Νικολαϊτῶν, ὅταν δέν ὑπάρχει κοντά ναός Ὀρθόδοξος, ἀπηντήσαμεν ὡς κάτωθι: 

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΙΕΡΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 

ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ  194 00 Τ.Θ. 54  ΚΟΡΩΠΙ  
ΤΗΛ. 210. 6020176, 210.6021467, 210.2466057   
Α.Π.  448

Ἐν τῶ ἱερῶ Ἐπισκοπείω τῆ 18 Σεπτεμβρίου  2007 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑ

τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου

πρός τούς ἁπανταχοῦ γνησίους Ὀρθοδόξους 

 Θέμα: Ἀπάντησις εἰς τούς ἐρωτῶντας ἐάν δύνανται, ὅπου δέν ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι Ναοί, νά ἐκκλησιάζωνται εἰς Ναούς, ὅπου λειτουργοῦν Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς τῆς σχισματοαιρέσεως τοῦ φερομένου ὡς Ἀρχιεπισκόπου Νικολάου.

 Τέκνα ἐν Κυρίῳ πνευματικά.

 Ἐπί τοῦ τεθέντος ἐρωτήματος, ἐάν δύνασθε, ὅπου δέν ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι Ναοῦ, νά ἐκκλησιάζεσθε εἰς Ναούς, ὅπου λειτουργοῦν Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς τῆς σχισματοαιρέσεως τοῦ ψευδαρχιεπισκόπου Νικολάου, σᾶς γνωρίζομεν τά κάτωθι:

 Πρῶτον: Ὡς γνήσιοι ὀρθόδοξοι, γνωρίζετε ἀσφαλῶς, ὅτι θεμέλιον ἐπί τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος ὡκοδόμησε τήν Ἐκκλησίαν Του εἶναι ἡ «πέτρα» τῆς Ὁμολογίας τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἤτοι ἡ Ὁμολογία τῆς Πίστεως. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπεν: «’Επί ταύτην τήν πέτραν οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν». «Πέτρα» εἶναι ἡ  Ὁμολογία, ἤτοι ἡ ἐλευθέρα ἀποδοχή καί ἡ δημοσία διακήρυξις τῆς περί τοῦ Χριστοῦ ὡς Θεοῦ ἀληθείας. Καί αὕτη ἡ ὁμολογία καί διακήρυξις εἶναι πού μᾶς καθιστᾶ «δικούς» του, μέλη τοῦ σώματός Του. «Ὅστις ὁμολογήση ἐν ἐμοί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ὁμολογήσω κἀγώ αὐτόν ἐνώπιον τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν Οὐρανοῖς». Διά τοῦτο καί τό Σύμβολο τῆς Πίστεως (τό Πιστεύω), δηλαδή ἡ Ὁμολογία Πίστεως τοῦ χριστιανοῦ,  ἔχει κορυφαίαν θέσιν εἰς τήν ζωήν τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Χωρίς τήν Ὁμολογίαν, δέν νοεῖται ὅτι εἶναι κάποιος μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι μέλος τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἑπομένως τό πρῶτον τό ὁποῖον πρέπει νά μᾶς προβληματίση, εἶναι ἐάν ὁ φερόμενος ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Νικόλαος καί οἱ περί αὐτόν Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς παραμένουν ἐν τῆ Ὁμολογία τῆς Πίστεως, ὡς τήν παρέλαβον, καί ὡς οἱ ἴδιοι τήν ἀπεδέχθησαν ἐλευθέρως καί συνειδητῶς καί τήν διεκήρυξαν, διά τῶν μέχρι τοῦδε διακηρύξεων. Καί ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν τοῦτο, διότι τότε καί μόνον τότε, ἀποδεικνύονται ἀληθινά μέλη καί γνήσιοι ἐκφρασταί τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε καί ὀφείλομεν νά τούς ἀκολουθῶμεν, κατά τό «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε, ὡς λόγον ἀποδώσοντες», διό «ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν», ὀφείλομεν, ἐάν μέν ἐνεργοῦν κατά τά διατεταγμένα νά «ὑπακούωμεν» καί νά τούς μιμούμεθα, ἐν ἐναντία ὅμως περιπτώσει πρέπει νά ἀπομακρυνώμεθα ἀπ’ αὐτῶν, κατά τό «ἐξέρχεσθε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε», ὅπερ σημαίνει ὅτι οὔτε συμπροσευχή μετ’ αὐτῶν, οὔτε ἐκκλησιασμός εἰς τούς Ναούς των ἐπιτρέπεται.

 Δεύτερον: Τό ὅτι ἠρνήθησαν τήν πρώτην καλήν Ὁμολογίαν, εἶναι αὐτό πού τούς κατέστησεν ἀλλοτρίους τῆς Ἐκκλησίας καί κινουμένους εἰς τόν ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν εἶναι πασιφανές. Καί μόνον τό γεγονός, ὅτι ἐπί τόσα ἔτη ὁ «Πειραιῶς» Νικόλαος ἐπανηγύριζε καί ἐθριαμβολόγει διά τό 54/76 ὑπέρ αὐτοῦ Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Πλημελειοδικείου Πειραιῶς, ἀποκρύπτων τό βλάσφημον αὐτοῦ περιεχόμενον καί ψευδόμενος ὅτι ἐξεδόθη κατόπιν τῆς καλῆς αὐτοῦ ὁμολογίας ἐνώπιον τοῦ δικαστοῦ, ὅταν δέ ἐδημοσιοποιήθη τό περιεχόμενόν του ὑπό τῶν Φλωρινικῶν, δέν ἠθέλησεν νά τό ἀντιμετωπίση Ὁμολογιακῶς, ἀλλά καί ἐδίωξε κατά τόν βαρβαρικώτερον τρόπον, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κατήγγειλαν τήν παράλειψίν του αὐτήν, καί μόνον λέγω αὐτό ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ τοῦ λόγου τό ἀληθές, ὅτι δηλαδή ὁ «Πειραιῶς» Νικόλαος κινεῖται πλέον εἰς τόν χῶρον τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί κατέστη ἐν γνώσει του τό ὄργανον διά τήν πραγματοποίησιν τῶν στόχων τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι τήν ἄμεσον ἤ ἔμμεσον ὑπαγωγήν τῶν παλαιοημερολογιτῶν ὡς δεκατριμεριτῶν ὑπό τόν νεοημερολογιτισμόν.

 Τρίτον: Ὅσον ἀφορᾶ τό πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζη ὁ ὀρθόδοξος τούς τοιούτους ἀρνητάς τῆς Ὁμολογίας των εἶναι σαφές ὅτι ἰσχύει ἐδῶ τό γνωστόν ἀξίωμα, ὅτι «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἐστιν», δηλαδή ἐκεῖνος πού κοινωνεῖ μετά τοῦ ἀκοινωνήτου, τοῦ μή ὁμολογοῦντος τήν Ἀλήθειαν, γίνεται καί αὐτός ἀκοινώνητος τῆς Ὁμολογίας, ἀλλότριος τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, καί ὁ ἴδιος βλάσφημος καί αὐτός καί ἀρνητής τῆς Ὁμολογίας Του. Ἰδού τί ἐπ’ αὐτοῦ ἐνδεικτικῶς διδάσκουν δύο μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: «Ἐχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῆ τῆ φωνῆ ἀπεφήνατο». (P.G. 99. 1049 Α). Ἀλλοῦ λέγει: «Οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν΄ οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς ού κατεποντίσθησαν, ὅμως τῆ κοινωνία τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (P.G. 99, 1164 Α). Δηλαδή: «Ἄλλοι μέν ἐναυάγησαν περί τήν πίστιν τελείως, ἄλλοι δέ, καίτοι ἐσωτερικῶς δέν ἀσπάσθηκαν τήν κηρυττομένην κακοδοξίαν, συναπωλέθησαν  ὅμως μέ τούς λοιπούς λόγω τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας πού εἶχαν μαζί τους» (P.G.  99, 1164A).  Καί ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός προτρέπει μέ Ἐγκύκλιόν του τούς ὀρθοδόξους τῆς ἐποχῆς του: «Πέπεισμαι... ὅτι ὅσον ἀποδιϊσταμαι τοῦτου (τοῦ Πατριάρχου) καί τῶν τοιούτων, ἐγγίζω τῶ Θεῶ καί πᾶσι τοῖς πιστοῖς καί ἁγίοις Πατράσι΄ καί ὥσπερ τούτου χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῆ ἀληθεία καί τοῖς ἁγίοις» (P.G. 160, 536), διό: «Φεύγετε καί ὑμεῖς ἀδελφοί, τήν πρός τούς ἀκοινωνήτους κοινωνίαν καί τό μνημόσυνον τῶν ἀμνημονεύτων».

 Τέταρτον: ’Από τά ἀνωτέρω προκύπτει καί ἡ ἀπάντησις εἰς τό ἐρώτημα, καί ἡ ὁποία συνοψίζεται εἰς τήν ἀπάντησιν τοῦ ἁγίου Γερμανοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, πρός τούς Κυπρίους Ορθοδόξους, τούς ὁποίους τήν ἐποχή τῆς Φραγκοκρατίας τῆς Κύπρου, πίεζαν οι παπικοί νά ἔχουν «κοινωνία» με ιερείς, οἱ ὁποῖοι ὑπετάχτηκαν εἰς τούς Λατίνους επισκόπους: «Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς, που κατοικούν στην Κύπρο, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς, που ὑπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σε εκκλησία (που αυτοί λειτουργούν) να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τα χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεστε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι σας, παρά να συγκεντρώνεστε στην εκκλησία μαζί με τους Λατινόφρονες (ιερείς και αρχιερείς). Ει δʼ άλλως θα υποστήτε την ίδια κόλαση με αυτούς» ( P.G. 140, 620)!!!!  

Πρός Κύριον εὐχέτης

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

ΟΤΑΝ ΑΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ Η ΤΑΞΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Η ΕΝΣΤΑΣΙΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟΝ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ

Προλογικό σημείωμα διαχειριστού:

 Ως συνέχεια της χθεσινής ανάρτησής μας σχετικά με το ''Τι είναι οι Ιεροί Κανόνες'', δημοσιεύουμε σήμερα το παρακάτω κείμενο το οποίο μας γνωστοποιεί το χρέος των ποιμένων έναντι των Ιερών Κανόνων, και δη όταν αυτοί αθετούνται.  

 Την δημοσίευση αυτή ας μπει στον κόπο να την διαβάσει ο ''Αρχιεπ/πος'' κ. Στέφανος Τσακίρογλου, διότι τόσο ο ίδιος όσο και οι ομοϊδεάτες του στην ''σύνοδό'' του έχουν καταπατήσει πλήρως την Κανονική Τάξη της Εκκλησίας. Κι αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο το 2005 ο Σεβ/τος Κήρυκος αναγκάστηκε να εξέλθει από την τότε ''σύνοδο'', προκειμένου να μην εξέλθει μαζί της από την Εκκλησία. Διότι πολύ απλά ο Σεβ/τος ποτέ του δεν θέλησε να υπογράψει προδοτικές κατά της Εκκλησίας αποφάσεις, μιας και ο λόγος δια τον οποίο έγινε επίσκοπος είναι για να διαφυλάττει την Ορθοδοξία και το Ποίμνιο από τις πάσης φύσεως ενέργειες των κάθε λογής αιρετικών και σχισματικών και όχι για να κάνει τα χατίρια του Νεοημερολογιτικού και Παλαιοημερολογιτικού Οικουμενισμού. 

                                       

 ῾Υπάρχει ἕνα πολύ χαρακτηριστικόν κείμενον τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ νέου Θεολόγου (ἀπό τό ᾿Ηθικό του Λόγο ΙΑ, 14-15) τό ὁποῖον ἔχει μεγάλην ἐπικαιρότητα καί πρέπει νά τό μελετήσωμεν ὅλοι, προπάντων οἱ ποιμένες τῆς ᾿Εκκλησίας.

 
᾿ Ιδού τό κείμενο:

 "(Δέδοικα)...μή ἀπειλαί ἀνθρώπων πτοήσουσι καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ παραβάτην με ἐργάσονται, μή συνεπισκόπων παρακλήσεις καί φίλων, ἀδικίας με συγκοινωνόν ἀπεργάσονται, ἤ ἀδικούντων αὐτῶν σιωπῶντα, ἤ κακῶς πραττόντων συνεργόν γινόμενον καί μή τούτους ἐλέγχοντα παρρησία καί τήν ῎Ενστασιν ὑπέρ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἐπιδεικνύμενον". 
 Δηλαδή: "(Φοβᾶμαι) ... μήπως μέ πτοήσουν ἀπειλές ἀνθρώπων καί μέ καταστήσουν παραβάτη τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ... Μήπως οἱ παρακλήσεις τῶν συνεπισκόπων καί τῶν φίλων μέ καταστήσουν συγκοινωνό τῆς ἀδικίας, ἤ μέ κάνουν νά σιωπῶ, ὅταν αὐτοί ἀδικοῦν, καί νά συνεργάζωμαι ὅταν κακοπραγοῦν, ἀποφεύγοντας νά τούς ἐλέγχω μέ παρρησία καί νά ἐπιδεικνύω τήν ἔνστασιν ὐπέρ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ".
Εἶναι πράγματι ἕνα θαυμάσιο καί πολύ διδακτικό κείμενο. 
᾿ Αλλά καί ὀ ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ὁ Δαμασκηνός μᾶς προτρέπει νά φροντίζωμεν μέ κάθε τρόπο νά βαδίζωμεν καί νά ἀπκολουθοῦμε τήν ὁδό τῶν Πατέρων μας.

 "Ημεῖς δέ ἐρευνήσωμεν τάς Γραφάς καί τάς παραδόσεις τῶν ἁγίων Πατέρων, καί τούτους μιμησώμεθα· καί ὡς ηὕραμεν τήν ᾿Εκκλησίαν ἀπό Χριστοῦ καταβάσεως, οὕτως αὐτήν καί παραφυλάξωμεν, οὕτως αὐτήν παραδώσωμεν, καί μή χωρίσωμεν ἑαυτούς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ἄλλα μέν ἀναγινώσκοντες καί ἄλλα νοοῦντες, μήπως ἐλθοῦσα ἑτέρα γενεά, μέλλῃ ἡμᾶς ἀναθεματίζειν, καί ἀνασκάπτειν ὡς παρά τῆς ᾿Εκκλησίας τούς τύπους καί τούς νόμους φρονοῦντας.

 
 Καί ὄντως ἡμᾶς οὐδέν ὠφελήσουσι τά πέρατα τῆς γῆς. ᾿Εγώ εὔχομαι καί παρακαλῶ τόν Θεόν, ἵνα εἰ καί ἀνάξιος εἰμί τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, καταξιώση με μέ τούς Πατέρας τῶν ἑπτακοσίων ἐτῶν, καί τῶν ἁγίων καί οἰκουμενικῶν ἕξι Συνόδων ἔχειν μέρος .... καί μέχρις ἐκχύσεως αἵματος τῆς ὁμολογίας ἡμῶν τήν καλήν καί βεβαίαν κρηπίδα ἀκράδαντον κατέχωμεν, ἵνα ἀκούσωμεν καί ἡμεῖς, "Πίστις ὑμῶν σέσωκεν ὑμᾶς· πορεύεσθε εἰς εἰρήνην". (῾Ιερός Δαμασκηνός, ΠΗ  95, 344).
 Καί αὐτά τά λέγει ὁ ῾Ιερός Δαμασκηνός, διά νά μή ἀκούσωμεν ἐκεῖνο τό φοβερόν: "Καί γεγόνασιν οἱ ποτέ υἱοί, ἀλλότριοι τῆς τῶν Πατριαρχῶν καί Πατέρων αὐτῶν εὐγενείας" ("Λόγος ᾿Αποδεικτικός ...", Π.Η. 95, σελ. 332 καί 333). Μή γένοιτο.

 ῾Ο Μέγας Βασίλειος θεωρεῖ τήν "᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ῎Ενστασιν ὑπέρ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ" αὐτό πού κάμνει τόν πιστόν νά παραμένη ἑνωμένος μετά τοῦ Χριστοῦ. ᾿Αναφερόμενος εἰς τόν ῞Αγιον Μελέτιον ᾿Αντιοχείας, λέγει ὅτι οὗτος εἶναι κοινωνικός αὐτοῦ, δηλαδή τόν ἔχει σέ κοινωνίαν διά τήν "καρτεράν καί ἀνένδοτον ἔνστασιν αὐτοῦ ὑπέρ τῆς ἀληθείας". (Μ. Βασιλείου, Ε.Π. 32, στλ 952Α, ᾿Επιστολή ΣΝΗ ᾿Επιφανίῳ ᾿Επισκόπῳ, ` 3) 

 ῾Ο ῾Ιερός Χρυσόστομος λέγει:

 
"Δέ νομίζω ὅτι εἶναι πολλοί ἀνάμεσα στούς ἱερεῖς ἐκεῖνοι πού σώζονται, ἀλλά πολύ περισσότεροι εἶναι ἐκεῖνοι πού χάνονται, καί αἰτία εἶναι πώς αὐτό τό λειτούργημα χρειάζεται γενναία ψυχή. Διότι ἔχει πολλές ἀνάγκες πού τόν ἀναγκάζουν νά ἐξέλθη ἀπό τόν γνωστό χαρακτῆρα του καί χρειάζεται ἀπό παντοῦ μυρίους ὀφθαλμούς...
 ῞Ωστε ἄν ἔσπευδε κάποιος νά πεῖ ὁτι ἡ ἀρχιερωσύνη εἶναι γιά τήν προστασία τοῦ ποιμνίου, κανένας δέν θά τήν δεχόταν ἀμέσως. Τώρα δέ, ὅπως ἀκριβῶς τίς κοσμικές ἐξουσίες, ἔτσι ἐπιδιώκουμε κι᾿ αὐτή. Διότι, γιά νά δοξασθοῦμε, γιά νά τιμηθοῦμε ἀπό τούς ἀνθρώπους, χάνουμε τήν σωτηρία μας κοντά στόν Θεό."

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

<<...Φωτεινοί δείκται επί της χριστιανικής οδού είναι οι ιεροί Κανόνες. Ας ευχαριστήσωμεν τον Κύριον, όχι μόνον διότι μας απεκάλυψε την οδόν της σωτηρίας, αλλά και διότι εν τη διαρκεί αυτού μερίμνη ώρισεν επί της οδού οδηγούς, τους Πατέρας και Διδασκάλους της Εκκλησίας, και εφώτισεν αυτούς, όπως ως δείκτας ασφαλούς πορείας συντάξουν τους ιερούς Κανόνας. Και όπως εκείνος, ο οποίος αφαιρεί ή καταστρέφει εκ της δημοσίας οδού επιγραφάς και δείκτας, κακουργεί  κατά της δημοσίας ασφαλείας, διότι καθιστά προβληματικήν και επικίνδυνον την πορείαν και γίνεται ηθικός αυτουργός φοβερών δυστυχημάτων, ούτω και εκείνος, ο οποίος αποτολμά να αφαιρέση ή να καταργήση τους Ιερούς Κανόνας, τους πνευματικούς τούτους δείκτας της χριστιανικής ζωής, κακουργεί κατά της σωτηρίας των ψυχών και γίνεται υπεύθυνος πνευματικών δυστυχημάτων...

 [ σχ. Ακούτε αγαπητοί Στεφανίτες τι είναι οι Ιεροί Κανόνες και πως χαρακτηρίζεται εκείνος που όχι μόνο δεν τους λαμβάνει υπόψιν του αλλά τους καταπατεί κιόλας;]

 ... Ο κόσμος θέλει ένα Χριστιανισμόν μέτριον και χλιαρόν, εν είδος κοθόρνου, τον οποίον δύναται να φορέση πας τις. Όχι, κύριοι! Ο Χριστιανισμός έχει υψηλούς στόχους. Δια της εφαρμογής των ιερών Κανόνων η Ελληνική κοινωνία θα εγίνετο κράτος Θεού, αληθινή αποικία αγγέλων. Ενώ τώρα, δια της υπό πάντων καταπτήσεως και περιφρονήσεως των ιερών Κανόνων, η Ελληνική κοινωνία κινδυνεύει να γίνη κοινωνία αμοραλιστών, οι οποίοι, κατά την προφητείαν του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, θα ζουν ως αχαλίνωτα ζώα, και ακόμη χειρότερον. 

 Οι ιεροί Κανόνες είναι φωτεινοί δείκται της προς τα άνω πορείας. Είναι χαλινοί των κτηνωδών ορέξεων του ανθρώπου. Είναι πηδάλιον εν μαινομένη θαλάσση. Είναι, δια να φέρωμεν Αγιογραφικήν εικόνα, ο φραγμός, τον οποίον έθεσε πέριξ του θεοφυτεύτου Αμπελώνος ο Κύριος, ίνα μη άγρια ζώα, αλώπεκες και μονιοί, εισελαύνουν και κατατρώγουν τους καρπούς και εκτινάσσουν τας ρίζας. Οι ιεροί Κανόνες ή νόμοι της Εκκλησίας είναι, δια να ενθυμηθώμεν και την προγονικήν ημών σοφίαν, ως τα ισχυρά τείχη των πόλεων, επί των οποίων οι γενναίοι αγωνισταί ιστάμενοι αποκρούουν τας επιθέσεις των βαρβάρων. Άνευ τειχών αι αρχαίαι πόλεις ήσαν ευάλωτοι. Αλλά και άνευ νόμων σταθερών και ακλονήτων αι κοινωνίαι καταπίπτουν και διαλύονται. Και ποίοι άλλοι νόμοι, ερωτώμεν, είναι φωτεινότεροι, ωραιότεροι, ευεργετικώτεροι, τελειότεροι από τους ιερούς Κανόνας των αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων;...>>.

 Σχόλιον διαχειριστού:

 Το ανωτέρω είναι από παλαιότερον Εγκύκλιον του Μητροπολίτου της ν.ε. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη. Πολύ καλά τα λέει δια τους ιερούς Κανόνας. Ας κάνουν όμως τον κόπο τις σκέψεις αυτές να τις διαβάσουν ο ''αρχιεπ/πος'' κ. Στέφανος Τσακίρογλου και οι συνεργάτες του, οι οποίοι από το 2005 βάλθηκαν να στραφούν εις βάρος όλων των ιερών Κανόνων χωρίς να αφήσουν ΤΙΠΟΤΑ όρθιο. Δυστυχώς τα χρόνια πέρασαν και οι απαρτίζοντες την εν λόγω παράταξη μένουν αμετανόητοι, συνεχίζοντες χωρίς φόβο Θεού να εκτελούν το θέλημα των ξένων κέντρων, ήτοι, του Παλαιοημερολογιτικού και Νεοημερολογιτικού Οικουμενισμού. Ας προσέξουν όμως διότι όπως έφθασε η ώρα του πρ. Πειραιώς κ. Νικολάου και απήλθε από τον μάταιο αυτόν κόσμο, εν μέσω των αιρέσεων και των φιλοδοξιών του, έτσι θα έλθει και η φοβερά ώρα δι' εκείνους και δι' όλους μας φυσικά, και τότε τι θα απολογηθούν για όσα έπραξαν κατά της Εκκλησίας και για την κατάσταση εις την οποία έφεραν τον κόσμο;  

ΑΙΡΕΤΙΚA ΦΡΟΝΗΜΑΤA ΤΟΥ «ΠΕΙΡΑΙΩΣ» κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Προλογικό σημείωμα διαχειριστού:

 Δυστυχώς τελειωμό δεν έχουν τα όσα κανείς μπορεί να δημοσιεύσει εις βάρος του κ. Νικολάου, σχετικά με τα αιρετικά του φρονήματα. Και το αποτέλεσμα ήταν κάποιοι να κλείσουν τα μάτια στις δημόσια διαδιδόμενες αιρέσεις του και αντί να τον ελέγξουν και να τον συνεφέρουν, να τον αναδείξουν και ''αρχιεπ/πο'', μόνο και μόνο επειδή ήταν θέλημα του παρασυνοδικού κατεστημένου πίσω από το οποίο κρύβονται οι Φλωριναίοι και οι Νεοημερολογίτες.   

________

 ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΙΣ 

ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΤΕΡΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΩΝ ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑΤΙΟΝ ΤΟΥ "ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ... " ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ 1993 

῾Ο Σεβ/τος Μητρ/της Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαος ἦτο ὁ ἐκ τῶν πρωτεργατῶν τοῦ σκανδάλου τῆς περιόδου 1991-95 καί κύριος ἐμπνευστής τῆς Α' ᾿Εγκυκλίου (1992), εἰς τήν μορφήν εἰς τήν ὁποίαν τελικά ἐξεδόθη, ἀλλά καί σήμερον εἶναι συνεχιστής τοῦ κινήματος τῶν πέντε, ὑπερμαχῶν τῶν ἀθεολογήτων καί αἰρετικῶν θέσεών των, αἱ ὁποῖαι ἔρχονται εἰς πλήρη ἀντίθεσιν μέ τά δύο βασικά δόγματα τῆς ᾿Εκκλησίας: α) ῞Οτι θεμέλιον τῆς εἰκονογραφίας εἶναι ἡ θεία ἐνσάρκωσις καί β) ῞Οτι τό περιεχόμενον τῶν προφητικῶν ὁράσεων ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκη εἶναι χριστοκεντρικόν. 
Τά σημαντικώτερα δογματικά ὀλισθήματα, τά δημοσιευθέντα εἰς τό βιβλίδιόν του: "Προσκυνοῦμεν ..." ἐδόσεως 1993, εἶναι τά ἀκόλουθα: 
1) ᾿Αναφερόμενος εἰς τούς προφήτας Μωϋσῆν, Μιχαίαν, ᾿Ησαΐαν, ᾿Ιεζεκιήλ, ᾿Ιερεμίαν, καί Δανιήλ, ὑποστηρίζει ὅτι εἶδον τόν Θεόν Πατέρα, ἐν ἀντιθέσει πρός τήν διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἀποφαίνονται ὅτι ἅπασαι αἱ ὁράσεις καί θεοφάνειαι τῆς Π. Διαθήκης ἔχουν ὡς ἐπίκεντρον τόν Χριστόν: "... καί οὐ φύσιν Θεοῦ εἶδε τις, ἀλλά τόν τύπον καί τήν εἰκόνα τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι ... Κατά πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντες, μή κομισάμενοι τάς ἐπαγγελίας, ἀλλά πόρρῳθεν αὐτάς ἰδόντες καί ἀσπασάμενοι" (῾Ιωάν. Δαμασκηνοῦ, PG. 94, 1345 ΒΓ) 
2) ᾿Αναφερόμενος εἰς τό πραγματικόν γεγονός τῆς Φιλοξενίας ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκῃ, ὑποστηρίζει ὅτι εἰς τόν ᾿Αβραάμ  ἐφάνησαν ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό ῞Αγιον Πνεῦμα, ἐνῶ κατά τήν διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐκ τῶν τριῶν ᾿Αγγέλων τῶν φανέντων τῷ Πατριάρχῃ ἐν τῇ δρυΐ τῇ Μαμβρῇ, οἱ μέν δύο ἦσαν κτιστοί ἄγγελοι, ὁ δέ τρίτος ἄκτιστος: "... δύο μέν ἑκατέρωθεν, μέσος δέ ὁ κρείττων, ὐπερέχων τῇ τιμῇ. Εἴη δ᾿ ἄν ὁ δεδηλωμένος ἡμῖν Κύριος αὐτός ὁ ἡμέτερος Σωτήρ ὅν καί οἱ ἀγνῶτες σέβουσιν, τά θεῖα λόγια πιστούμενοι (PG. 94, 1369 ΑΒ) 
3) ᾿Αναφερόμενος εἰς τόν Πατριάρχην ᾿Ιακώβ, ἰσχυρίζεται ὅτι οὗτος εἶδε τόν Θεόν Πατέρα καί ἐπάλαισε μετ᾿ αὐτοῦ, ὅπερ ὡσαύτως ἀντιβαίνει πρός τήν διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων, διότι καί αὕτη ἡ θεοπτία ἀναφέρεται εἰς τόν Χριστόν. "Καί ᾿Αδάμ εἶδε Θεόν ... καί ᾿Ιακώβ εἶδε, καί ἐπάλαισε μετά τοῦ Θεοῦ ... καί Μωϋσῆς ... καί ᾿Ησαΐας ... καί Δανιήλ... προσεκύνησαν οὖν πάντες οἱ ἰδόντες τόν τῦπον καί τήν εἰκόνα τοῦ μέλλοντος" (᾿Ιω. Δαμασκηνοῦ PG. 94, 1345 ΒΓ). 
4) ᾿Ισχυρίζεται παραπλανῶν ὅτι ἡ ῾Αγία Ζ' Οἱκουμενική Σύνοδος, εἰς τήν "πρός τήν ᾿Αλεξανδρέων ῾Αγιωτάτην ᾿Εκκλησίαν" ἐπιστολήν της, δῆθεν μακαρίζει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δέχονται τάς εἰκονογραφίας τῶν ὁράσεων καί ἀναθεματίζει ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δέν δέχονται αὐτάς. Καί τοῦτο ἀποτελεῖ βάναυσον παραχάραξιν πρός ἐξαγωγήν αἱρετικοῦ συμπεράσματος. ῾Η ῾Αγία ῾Εβδόμη Οἰκουμενική Σύνοδος ἀληθῶς, ἀφ᾿ ἐνός μέν μακαρίζει τούς δεχομένους τάς προφητικάς ὁράσεις "ὡς τύπους καί εἰκόνας καί σχήματα τῆς ἀληθείας" καί διά τοῦτο εἰκονίζοντας τά ἅγια (ὁλόκληρον τήν ἔνσαρκον οἰκονομίαν) ἀφ᾿ ἑτέρου δέ ἀναθεματίζει τούς αἱρετικῶς φρονοῦντας περί τῶν προφητικῶν ὁράσεων καί ὡς ἐκ τούτου μή δεχομένους "εἰκονίσαι τόν ἐνανθρωπήσαντα Λόγον", δηλαδή τόν Χριστόν. 
5) Εἰς πάμπολλα σημεῖα τοῦ πονηματίου του (σελ. 12,14,16,18,20, καί 21) ἀναφέρεται εἰς τά Πρακτικά τῆς Ζ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου καί συγκεκριμένως εἰς τήν Ε' Πράξιν αὐτῆς (εἰς τήν σελίδα 905), παραποιῶν καί παρερμηνεύων αὐτήν ἐν τῇ προσπαθείᾳ του νά ἀποδείξῃ τά ἀναπόδεικτα. ῾Απλῆ ἀνάγνωσις τῆς ὡς ἄνω πράξεως καί ἀντιπαραβολή της πρός τά ἐν τῷ πονηματίῳ δημοσιευθέντα, καταδεικνύει καί ἀποκαλύπτει τήν συγκεκριμένην ἀσεβῆ παραποίησιν τῶν κειμένων τῆς ἐν λόγῳ ῾Αγίας Συνόδου ὑπό τοῦ ᾿Επισκόπου. 
6) ᾿Ισχυρίζεται, διαστρέφων τήν ἀλήθειαν, ὅτι ἡ Ζ' Οἱκουμενική Σύνοδος "ἀναθεμάτισε τόν βλάσφημον Πέρσην Ξεναΐαν μαζί μέ τούς ἄλλους Εἰκονομάχους, ἐπειδή ὁ τοιοῦτος ἔλεγε πρός τοῖς ἄλλοις ὅτι εἶναι νηπιώδους γνώσεως τό νά ζωγραφῆται τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον, καθώς ἐφάνη εἰς τόν ῾Ιορδάνην εἰς τόν βαπτιζόμενον Χριστόν, ἐν εἰδώλῳ περιστερᾶς (σελ. 24). Συμφώνως ὅμως πρός τό ἀληθές περιεχόμενον τῆς ὡς ἄνω Πράξεως, ὁ Ξεναΐας ἐνόθευε τά δόγματα καί ἀνεστάτωνε τάς πόλεις, δέν ἐδέχετο τήν εἰκόνισιν τῶν ᾿Αγγέλων, τῶν ὁποίων τάς εἰκόνας συνέτριβεν. ῾Ωσαύτως, πρωτίστως ἠρνεῖτο τό Χριστολογικόν δόγμα, διό καί τάς τοῦ Κυρίου εἰκόνας κατέκρυπτεν καί ἐξηφάνιζεν. ῾Ωσαύτως κατηγόρει ψευδῶς τήν ᾿Εκκλησίαν ὅτι ἐδέχετο τά ὑπεράνω τῶν θυσιαστηρίων καί τῶν κολυμβηθρῶν ἐκ χρυσοῦ καί ἀργύρου ὁμοιώματα τῆς Περιστερᾶς ὡς εἰκονίζοντα τήν ὑπόστασιν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ὅπερ βλασφημία. ῞Οθεν ἀνεθεματίσθη ὡς εἰκονομάχος καί βλάσφημος κατά τῆς ᾿Εκκλησίας. 
7) ᾿Αναφερόμενος εἰς τήν ἐπιστολήν τοῦ ῾Αγίου Πάπα Γρηγορίου πρός τόν εἰκονομάχον Λέοντα Γ᾿ τόν ῎Ισαυρον, ὄχι μόνον παρερμηνεύει τήν σαφεστάτην θέσιν τοῦ ῾Αγίου ὅτι τόν Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ οὐχ ἱστοροῦμεν οὐδέ ζωγραφοῦμεν, ἀλλά καί ὑποτιμητικῶς τήν θεωρεῖ γνώμην ἑνός Πατρός, τόν ὁποῖον ἐμφανίζει ὡς ἀντιφρονοῦντα πρός τήν ῾Αγίαν Σύνοδον, μή λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι ἡ ἐν λόγῳ ἐπιστολή του συνάδει ἀπολύτως πρός τήν διδασκαλίαν τῆς Ζ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου καί συμπεριελήφθη εἰς τά Πρακτικά της. 
8) Παραχαράσσει καί παρερμηνεύει τόν ῞Αγιον Διονύσιον τόν ᾿Αρεοπαγίτην, ἀναφερόμενος εἰς δύο κείμενά του (σελ. 21 καί 22). ᾿Ενῶ ὁ ἅγιος ὁμιλεῖ διά τόν ῞Ενα ὑπερούσιον τῇ φύσει Θεόν, ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος ὑποστηρίζει ὅτι δῆθεν κατά τόν ῞Αγιον, αὐτός εἶναι ὁ ῞Αναρχος Πατήρ καί ὅτι πρέπει νά εἰκονογραφῆται ὡς πολιός γέρων, ὅπερ ἀντιβαίνει πρός τήν διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας. 
9) ῾Ομοίως ἀσεβῶν παραχαράσσει καί παρερμηνεύει τόν ῞Αγιον Συμεών Θεσσαλονίκης, ἀποδίδων εἰς τόν ῞Αγιον τό ἰδικόν του φρόνημα, ὅτι ὁ Πατήρ Θεός ζωγραφεῖται ὡς γέρων ἀσπρομάλλης, καθ᾿ ὄτι αὐτός εἶναι ὁ Παλαιός ἡμερῶν" (σελ. 22-23). ῾Η διδασκαλία ὅμως τοῦ ῾Αγίου Συμεών, ὡς αὕτη προκύπτει ἀπό τό γνήσιον κείμενόν του, εἶναι ὅτι ὁ Θεός τόν ὁποῖον εἰς τάς ὁράσεις προεῖδον ὁ ᾿Αβραάμ, ὁ ᾿Ιακώβ, ὁ Μωϋσῆς, ὁ ᾿Ησαίας, ὁ ᾿Ιεζεκιήλ καί πολλοί ἄλλοι τῶν Προφητῶν, εἶναι ὁ μέλλων νά ἐνανθρωπήση Χριστός. 
10) ῾Ομοίως παρερμηνεύει τόν ῾Ιερόν Δαμασκηνόν ἰσχυριζόμενος ὅτι "ἀποδέχεται καί αὐτός τήν ζωγράφησιν τοῦ ᾿Ανάρχου Πατρός κατά τάς ὁράσεις τῶν Προφητῶν" (σελ. 22), ἐνῶ ὁ ῞Αγιος διδάσκει ὅτι αἱ ὁράσεις τῶν Προφητῶν ἔχουν ὡς ἐπίκεντρον τόν μέλλοντα ἔσεσθαι, δηλαδή τόν Χριστόν (ἴδε `1 καί 3, ὡς ἀνωτέρω). 
11) ᾿Εν τέλει πλαστογραφεῖ καί τήν ἱστορικήν πραγματικότητα, φέρων τόν ζωγράφον Διονύσιον τόν ἐκ Φουρνᾶ τῶν ᾿Αγράφων νά ἀποφαίνεται περί εἰκόνων τό ἔτος 1456, ἐνῶ οὗτος τῷ ὄντι ἔγραφεν κατά τά ἔτη 1701 - 1734, δηλαδή 278 ἔτη ἀργότερον. 
Αἱ ὡς ἄνω παραχαράξεις, παρερμηνεῖαι καί ἐν γένει ἀσεβῆ καί μᾶλλον ἐκ κακῆς σκοπιμότητος, ὀλισθήματα τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, καί ἄλλαι τάς ὁποίας δέν καταγράφομεν ἐνταῦθα, παρουσιάζονται, ἀναλύονται καί σχολιάζονται ἐκτενέστερον εἰς τό περιοδικόν τῆς Μητροπόλεώς μας "᾿Ορθόδοξος Πνοή", φῦλλον ᾿Απριλίου 2004, διά συγκεκριμένων Καταγγελιῶν, αἱ ὁποῖαι ἐκκρεμοῦν πρός ἐκδίκασιν τουλάχιστον ἀπό ἑπταετίας. 
Ταῦτα ἐν συνόψει καί ἔχοντες ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι κατά τήν ῾Αγίας Ζ' Οἰκουμενικήν Σύνοδον: "Τοῖς μή ὀρθῶς τάς τῶν ῾Αγίων Διδασκάλων τῆς τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίας θείας φωνάς ἐκλαμβανομένοις, καί τά σαφῶς καί ἀριδήλως ἐν αὐταῖς διά τῆς τοῦ ἁγίου Πνεύματος χάριτος εἰρημένα, παρερμηνεύειν τε καί περιστρέφειν πειρωμένοις. ᾿Ανάθεμα τρίς"  

  ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 18.5.2004 (+ ῾Αγίου Πνεύματος)
 + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος 

ΔΙΑ ΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

 Η ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 52/17.8.1998 ΕΠΙΣΤΟΛΗ 

ΤΟΥ ΜΗΤΡ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ 
ΚΗΡΥΚΟΥ

  Α.Π. 52

Εν Κορωπίω τη 17η Αυγ. 1998 (π.η.)

Προς 

τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην

Πειραιώς και Νήσων κ. Νικόλαον

  Σεβασμιώτατε. ῾Ο Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσω ἡμῶν πάντοτε.

 Κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας, τήν γενομένην τήν 30ήν Μαΐου τρ. ἔτους (ε.ἡ.), Παρασκευήν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, συνεζητήθη τό θέμα τῶν κατά τῆς ῾Υμετέρας Σεβασμιότητος δημοσίων κατηγοριῶν (δημοσιευθεισῶν εἰς "φλωρινικόν" περιοδικόν) ἐπί συγκεκριμένων διατυπώσεων ἐμπεριεχομένων εἰς τό ὑφ᾿ ῾Υμῶν ἐκδοθέν ἐν ἔτει 1993 βιβλίδιον ὑπό τόν τίτλον: "Περί προσκυνήσεως τῶν ἁγίων καί ῾Ιερῶν Εἰκόνων...".

 Κατά τήν ἐν λόγῳ συνεδρίασιν, ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἤκουσε σχετικήν ἐμπεριστατωμένην εἰσήγησιν τοῦ κ. Δημητρίου Κάτσουρα ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ καί ἐν συνεχείᾳ ὁμοφώνως ἀπεφάσισεν καί ἐζήτησεν ἀπό τήν ῾Υμετέραν Σεβασμιότητα, ὅπως ἐντός δέκα ἡμερῶν ἐκθέσητε ἐγγράφως πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τήν θέσιν σας ἐπί τοῦ σοβαροῦ τούτου θέματος. Μέχρι σήμερον, ὅμως, ὅπως εἴμεθα εἰς θέσιν νά γνωρίζωμεν, οὐδέν ἀναφέρατε, περί τῆς θέσεώς σας, ἐπί τοῦ προκληθέντος ζητήματος, ὅπως ἐδευσμεύθητε ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου  τῆς ῾Ιεραρχίας.

᾿Επειδή, ὅμως, τό σοβαρόν τοῦτο θέμα, τῶν δημοσίων ἐναντίον σας κατηγοριῶν περί κακοδόξων διατυπώσεων εἰς τό ἐν λόγῳ κείμενον, καθάπτεται καί τῆς ἡμετέρας ταπεινότητος, καθ᾿ ὅσον εἶχον προλογίσει τό βιβλίον τοῦτο, καί ὡς ἐκ τούτου ἔχω καί ἐγώ τήν προσωπικήν μου εὐθύνην, θεωρῶ ἀναγκαῖον νά σᾶς δηλώσω τά ἑξῆς: Λόγῳ τῆς ἐμπιστοσύνης μου πρός τό πρόσωπόν Σας, ἀλλά καί τοῦ μεγάλου φόρτου ἐργασίας καί προβλημάτων, τά ὁποῖα εἴχαμε νά ἀντιμετωπίσουμε κατά τάς ζοφεράς ἐκείνας ἡμέρας τοῦ 1993, δέν διεξῆλθον τό πρός δημοσίευσιν κείμενον τοῦ βιβλίου Σας, μετά τῆς οἵας θά ἔδει προσοχῆς καί ἐπιμελείας. Μετά, ὅμως, ἀπό τόν ἐσχάτως ἐγερθέντα σάλον, ἠναγκάσθην νά μελετήσω τό κείμενον τοῦτο καί δυστυχῶς διεπίστωσα μετ᾿ ἐκπλήξεως, ὅτι πράγματι εἰς αὐτό περιέχονται πολλαί διατυπώσεις, αἱ ὁποῖαι δέν συνάδουν πρός τήν Πατερικήν διδασκαλίαν καί τήν ὀρθόδοξον θεολογίαν.

 Κατόπιν τούτου, Σεβασμιώτατε, καί ἐπειδή πιστεύω, ὅτι ὡς ἀληθεῖς καί γνήσιοι᾿Επίσκοποι τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά διακρινώμεθα ἀπό τήν ἀρετήν τῆς ταπεινώσεως καί τήν ἑτοιμότητα πρός αἴτησιν συγγνώμης διά τυχόν λάθη καί ἀθέλητα σφάλματά μας, ὥστε μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ νά ἔχωμεν καί τό ψυχικόν σθένος νά διορθώνωμεν αὐτά πρός ἄρσιν τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν καί ἀνάπαυσιν τῶν συνειδήσεών των, προσέτι δέ, ἐπειδή ὡς ᾿Επίσκοπος τῆς ἀγωνιζομένης Γνησίας ᾿Ορθοδόξου  ᾿Εκκλησίας, θέλω νά πιστεύω, ὅτι θέσεις καί διατυπώσεις μή συνάδουσαι  πρός τήν Πατερικήν διδασκαλίαν, κατ᾿ οὐδένα τρόπον εἶναι δυνατόν νά ἀποτελοῦν φρονήματα καί διδασκαλίαν ἑνός ὀρθοδόξου ᾿Επισκόπου, πρός ἄρσιν δέ πάσης τυχόν ἀμφιβολίας ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ, καθιστῶ γνωστόν εἰς τήν ῾Υμετέραν ἀδελφήν καί πολιάν Σεβασμιότητα, ὅτι ἡ δήλωσίς μου, εἰς τήν ὁποίαν ἠναγκάσθην νά προβῶ τήν 30-5-1998 ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας,  καθ᾿ ἥν διεχώρισα τάς θέσεις μου καί ἀνεκάλεσα ἐν τῷ συνόλῳ του τόν πρόλογόν μου ἀπό τό ἐν λόγῳ βιβλίον σας, εἶναι ὁριστική καί ἀμετάκλητος.

῾Ως ἐλάχιστος δέ ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός, παρακαλῶ καί προτείνω εἰς τήν ῾Υμετέραν Σεβασμιότητα, ὅπως, ἐν συνεργασίᾳ μετά τῶν θεολόγων τῆς ᾿Εκκλησίας μας, μελετήσετε ἐπισταμένως τό θέμα τοῦτο καί διορθώσητε τά ὅσα εἶναι δυνατόν νά διορθωθοῦν, ἀποκηρύξετε δέ τά σημεῖα ἐκεῖνα τοῦ βιβλίου σας τά μή συνάδοντα πρός τήν παράδοσιν καί διδασκαλίαν τῆς ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας. Προσωπικῶς εἶμαι πρόθυμος νά συμβάλω.

Διατελῶ μετά τῆς ἐν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν ἀγάπης

᾿Ελάχιστος ᾿Αδελφός καί Συλλειτουργός ῾Υμῶν

 +῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς 

ΚΗΡΥΚΟΣ

                            

 ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥ:

 Δυστυχώς το 2005 το παρασυνοδικό κατεστημένο αυτόν τον άνθρωπο θέλησε να <<ανεβάσει>> στον θρόνο των Αθηνών, αφού προηγουμένως εξώθησε τον γυραιό Αρχιεπίσκοπο κ. Ανδρέα εις την παντελώς παράνομη, κατά τους θείους και Ιερούς Κανόνες παραίτησή του, επιτυγχάνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τον δημόσιο ΔΙΑΣΥΡΜΟ του. Ο άνθρωπος αυτός ( δλδ. ο πρώην Πειραιώς κ. Νικόλαος), πολλάκις και από πολλές πλευρές είχε καταγγελθεί δια ένα σορό αιρετικά φρονήματα, τα οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ ηθέλησε να ανακαλέσει. Μάλιστα και στην ίδια του την Εφημερίδα είχε καταγγελθεί, και το πιο ουσιώδες είναι πως  οι καταγγελίες αυτές προερχόντουσαν από άτομα τα οποία εν τέλει τον ασπάσθηκαν ως ''Αρχιεπίσκοπο'', ή πιο σωστά ως ψευδαρχιεπίσκοπο. Μερικές από αυτές ήταν η θέση του περί του εμβρύου, οι γνώμες του για τα θέματα των εικόνων, οι οποίες κατά πάντα ήταν ίδιες με εκείνες των ''πέντε'' ως και το χειρότερο όλων... η δημόσια ομολογία του πως ο Άγιος Πατέρας το 1935 βιάσθηκε να χειροτονήσει, και δια των χειροτονιών του ίδρυσε μία δική του δεύτερη Εκκλησία. Γι' αυτό και με το κατάπτυστο απαλλακτικό του βούλευμα, ενώπιον της Ελληνικής δικαιοσύνης αποδέχθηκε τις εν έτει 1971 χειροθεσίες της Αμερικής, οι οποίες, όπως πολύ λανθασμένα έλεγε, πρόσθεσαν εκείνο όπου έλειπε από τις χειροτονίες του Αγίου Πατρός. Αυτόν, λοιπόν, τον καθ' όλα βλάσφημο άνθρωπο η ''σύνοδος'' του 2005 ανέδειξε ως ''αρχιεπίσκοπο'', καταφέρνοντας έτσι να δημιουργήσει νέο σχίσμα εις τους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

 Τελικά ο χρόνος όντως μπορεί να φανερώσει πολλά. Το 2005 έγινε ''αρχιεπίσκοπος'' εκείνος που με τον χειρότερο τρόπο εξύβρισε κατά της Ομολογίας Πίστεως και της  Αποστολικής του Διαδοχής, μιας και αυτόν υπέδειξαν οι Φλωριναίοι, αφού το Βούλευμά του τους βόλευε για τις περαιτέρω ενέργειες τους περί του ενωτικού διαλόγου των δύο πλευρών. Όπως και το 2015, ο ''Αρχιεπίσκοπος'' και ταυτόχρονα ''ηγούμενος'' κ. Στέφανος Τσακίρογλου, εις την πρότασιν συνεπισκόπου του για την κυκλοφορία εγγράφου Συνοδικής Ομολογίας Πίστεως, κατά την διάρκεια της Συνόδου, απήντησε πως αυτό ποτέ δεν πρόκειται να γίνει γιατί οι ΦΛΩΡΙΝΑΙΟΙ εις το άκουσμα αυτής της ενέργειας ΠΑΓΩΝΟΥΝ!!! Ο καθ' ένας λοιπόν μπορεί πλέον πολύ εύκολα να αντιληφθεί το πόσο οι Φλωριναίοι είχαν και έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο εις την ''σύνοδο'' του σημερινού ''αρχιεπ/που'' κ. Στεφάνου.            

ΠΕΡΙ ΚΑΛΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΚΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ

 <<Εστί κακή ομόνοια, και καλή διαφωνία. Εστί σχισθήναι καλώς και ομονοήσαι κακώς. Οις γαρ η φιλία απωλείας πρόξενος, τούτοις το μίσος αρετής υπόθεσις γίνεται και κρείσσων εμπαθούς ομονοίας, η υπέρ απαθείας διάστασις. Καλόν το ειρηνεύειν προς πάντας, αλλ' ομονοούντας προς την ευσέβειαν. Η γαρ ειρήνη μετά μεν του δικαίου και πρέποντος, κάλλιστον εστί κτήμα και λυσιτελέστατον, μετά δε κακίας, ή δουλείας επονειδίστου, πάντων αίσχιστόν τε και βλαβερώτατον. Επεί ουδείς δύναται κτήσασθαι την αγάπην των πονηρών και κακών, χωρίς κακίας και πονηρίας. Μεγάλη δε αρετή του δικαίου, όταν έχη τους του Θεού εχθρούς, εχθρούς και τους αυτού φίλους, φίλους. Ώσπερ μεγάλη κακία αμαρτωλού, όταν τους του Θεού φίλους έχη εχθρούς, και τους εχθρούς αυτού φίλους>> (Ιωσήφ Βρυεννίου, Τα ευρεθέντα, Τόμος Β΄, σελ. 22). 

 ΣΧΟΛΙΟ:

 Το ως άνω κείμενο καλό θα ήταν να το λάβει σοβαρά υπ' όψιν του ο ''Αρχιεπ/πος'' και ''ηγούμενος'' κ. Στέφανος Τσακίρογλου αλλά και η περί αυτού δήθεν ''Ιερά Σύνοδος''. Διότι αυτό δικαιώνει απόλυτα την εν έτει 2005 απομάκρυνση του Σεβ/του κ. Κηρύκου από την πλανεμένη ''σύνοδο'' του ψευδαρχιεπισκόπου και προδοτού της πίστεως πρώην Πειραιώς κ. Νικολάου Μεσσιακάρη. 

ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ

 Δια τους χριστιανούς που ανακατεύονται με τα μαγικά και τα μαντικά και αρνούνται την πίστι του Χριστού λέγει ο ι. Χρυσόστομος τα εξής: <<Ποταποί ούτοι οι Χριστιανοί, προσέχοντες μύθοις; και γενεαλογίαις; και μαντείαις; και αστρολογίαις; και φαρμακείαις; και φυλακτηρίοις; και ορνέων φωναίς; (κλαψοπούλι) και εν πηγαίς λυχναπτούντες και ονείρατα και συναπαντήματα παρατηρούντες, και άλλα έτερα τοιαύτα; Και πως Χριστιανοί οι τοιαύτα πράσοντες; Πως τολμώσι προσελθείν τοις θείοις Μυστηρίοις, οι χείρονες των Ελλήνων (ειδολολατρών) υπάρχοντες; Τοις ταύτα πράσσουσι ουδέν όφελος το καλείσθαι αυτούς Χριστιανούς. Ώσπερ γαρ η κόρη η παρθένος, έως ότου φυλάττειν την παρθενίαν αυτής, ευλόγως και αξίως παρθένος καλείται και εστίν. Εάν δε απατηθή υπό τινος και φθαρή και την παρθενίαν απωλέση, ουκ έτι έσται παρθένος... Ούτω και ο καλούμενος Χριστιανός. Εάν τας συνθήκας παραβή και τας επαγγελίας καταπατήση και τον λόγον του αγίου Ευαγγελίου αθετήση και τα των εθνών πράττη, ουδέν όφελος τον τοιούτον καλείσθαι Χριστιανόν>> (Λογ. περί ψευδοπροφητών).