''Ο δε παραιτησάμενος την Επισκοπήν, φανερόν ότι ουδέ Επίσκοπος πρέπει να ονομάζεται''

 <<... Πολλοί εκ της επιστολής ταύτης συμπεραίνουσι, ότι δίδεται άδεια εις τους Αρχιερείς  να παραιτούσι μεν τας ιδίας επαρχίας των, να κρατούσι δε την τιμήν και την ενέργειαν της Αρχιερωσύνης. Πλανώνται, όμως, οι τοιούτοι. Μάλλον γαρ όλον τ εναντίον εξ αυτής συνάγεται, κατά τε τον Ζωναράν, Βαλσαμώνα και Βλάσταριν. Και α΄ μεν γίνεται φανερόν από τα λόγια της, ότι δεν πρέπει παραιτήσεις να γίνωνται... Βεβαιοί δε τούτο και ο της Συνόδου Έξαρχος Κύριλλος (του οποίου, όσον εκ της φράσεως, φαίνεται να είναι σύνθεσις και η παρούσα επιστολή) λέγων εν τω γ΄ αυτού Κανόνι: <<Δεν είναι αρεστόν το πράγμα τούτο εις τους Κανόνας της Εκκλησίας, το να δίδουσι δηλαδή εγγράφως παραιτήσεις οι Αρχιερείς. Διότι, ει μεν και είναι άξιοι ιερουργείν, ας μένουσιν εις τούτο, και ας μη παραιτούσιν, όχι και είναι ανάξιοι, ας μη ευγαίνουν από την επισκοπήν με παραίτησιν, αλλά ως κατακεκριμένοι δια πράγματα οπού εκατηγορήθησαν με πολλάς βοάς. Αυτό τούτο συμπεραίνεται και από τον ιστ΄ της α΄ και β΄... Ότι μεν ουν α΄δεν είναι άδεια να γίνωνται παραιτήσεις, εκ των ειρημένων δήλον. Ότι δε και β΄ οι παραιτησάμενοι (και μάλιστα εξ όκνου και ραθυμίας) δεν πρέπει να παρακρατώσι την τιμήν του Επισκόπου και το όνομα και την ενέργειαν... Το γαρ Επίσκοπος όνομα δεν είναι απολελυμένον, αλλά αναφορικόν και σχετικόν. Επισκοπής γαρ εστίν Επίσκοπος. Ο δε παραιτησάμενος της Επισκοπήν, φανερόν, ότι ουδέ Επίσκοπος πρέπει να ονομάζεται (έξω μόνον με το πρώην), κατά τον Βλάσταριν και Ζωναράν. Ει δε το όνομα του Επισκόπου δεν πρέπει να έχη, πολλώ μάλλον ουδέ την τιμήν, ουδέ την ενέργειαν του Επισκόπου... Αλλά τι λέγω, ότι οι παραιτούντες πρέπει να μη λαμβάνωσι την τιμήν και την κλήσιν του Επισκόπου. Αυτοί πρέπει ακόμη και να αφορίζωνται, ανίσως και δεν καταδέχωνται την προστασίαν του ποιμνίου οπού ενεπιστεύθησαν κατά τους ανωτέρω Κανόνας του λς΄ των Αποστόλων, και τον ιζ΄ Αντιοχείας, έως ου να αναγκασθώσι να τον εγχειρισθούν...>>

(Πηδάλιον Έκδοσις Αστέρος 1990, σελ. 179-181 Σημείωσις Ιερού Νικοδήμου). 

  Επομένως αγαπητοί αναγνώστες τι συμπέρασμα προκείπτει από τα παραπάνω; Πως ο Αρχιεπίσκοπος Ανδρέας δεν έπρεπε να δεχθεί να παραιτηθεί. Διότι αν ήταν άξιος του να λάβει μετά την παραιτησή του ως Αρχιεπισκόπου την Προεδρία της Μητροπόλεως Πατρών, τότε γιατί δεν ήταν άξιος για Αρχιεπίσκοπος; Σύμφωνα όμως με τον παραπάνω Κανόνα, από τη στιγμή που ο Μακαριώτατος Κυρός Ανδρέας δέχθηκε να παραιτηθεί, έπρεπε να πάψει εις αυτόν κάθε τιμή ως Επισκόπου. Όμως το παρασυνοδικό κατεστημένο, θέλοντας την άμεση και ετσιθελικώς αναρρίχηση του Πρώην Πειραιώς κ. Νικολάου εις τον Θρόνο των Αθηνών, δια τούτο και σκέφθηκε την μετάθεσή του (σ.σ. Αρχιεπισκόπου Ανδρέου) να την δικαιολογήσει ως ''τιμής ένεκεν' μετάθεση. Όσο και αν αυτό ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ για τον ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ. Οι ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ και δεν αλλάζουν σύμφωνα με τους καιρούς, τις καταστάσεις και τα πρόσωπα. Εξαίρεση δεν επιτρέπεται να γίνεται σε κανέναν. Διότι αν αρχίζουν να γίνονται, τότε είναι η αρχή της κατάλυσις όλων των Κανόνων που οι Άγιοι εμπιστεύτηκαν σε εμάς ως Ιερά παρακαταθήκη. Επειδή όμως η ψήφος του Αρχιεπισκόπου ήταν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ, γι' αυτό και επινόησαν αυτή την σαθρά δικαιολογία. Την οποία πέρασαν στον κόσμο ως ''Τιμής Ένεκεν'' μετάθεση. Δηλαδή, αγαπούσαν τόσο πολύ τον Αρχιεπίσκοπο που ενώ τον ανάγκασαν να παραιτηθεί (δεν τον άφησαν να κοιμηθεί με τις τιμές και τις δόξες που του έπρεπαν ως Αρχιεπισκόπου), τον επονόμασαν ως δήθεν Πρόεδρο Πατρών. 

  Δυστυχώς αυτό που προκείπτει από την έως σήμερον συμπεριφορά της πρώην Νικολαίτικης νυν δε Στεφανίτικης <<συνόδου>>, είναι πως αύτη από το 2005 έχει ΚΑΤΑΛΥΣΕΙ, ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΗΣΕΙ εις βάρος κάθε Ιερού Κανόνα που υπάρχει εις την Εκκλησία. Αυτό δεν το έχουν πράξει ούτε οι Νεοημ/τες οι οποίοι αν και Αιρετικοί, εν τούτοις όμως σέβονται και τηρούν κάποιους Κανόνες. Επομένως οι Νεημερολογίτες είναι σαφώς και πιο <<ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ>> από την πλειοψηφία της Στεφανίτικης <<Συνόδου>>.  

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΟΥ

  Όταν το 2005 έγινε το σχίσμα από την τότε Νικολαίτικη <<Σύνοδο>> (σημερινή Στεφανίτικη), πολλοί είχαν δηλώσει πως ο Σεβ/τος Κήρυκος δεν έπρεπε να φύγει από την <<Σύνοδο>> και να αποκηρύξει εκείνους που τον χειροτόνησαν Επίσκοπο. Αυτό όμως που πολλοί δεν είχαν καταλάβει, ήταν πως ο Σεβ/τος Κήρυκος αποτειχίστηκε από την υπόλοιπη <<Σύνοδο>> καθαρά και μόνο για λόγους Πίστεως, οι οποίοι επέβαλλαν την κίνηση αυτή. Μάλιστα η απόφαση του Σεβ/του συνάδει απόλυτα με παραδείγματα αγίων που μπορούμε να βρούμε μέσα στα Πατερικά βιβλία, ένα εκ των οποίων είναι και αυτό του Αγίου Ανατολίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως:

  Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ ΕΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΟΥ, ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΥΤΥΧΟΥΣ, ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΟΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΟΝ ΚΗΡΥΞΕΙ <<ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ>> ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΩΝ. ΑΝΕΔΕΙΧΘΗ ΠΡΟΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Δ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΘΗΡΕΣΕ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΑΝΤΑ ΑΥΤΟΝ ΔΙΟΣΚΟΡΟΝ, ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΚΗΡΥΞΕ ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ. ΙΔΟΥ ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΑΡΑΣΙΟΣ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ:

  <<Τί λέγετε περί Ανατολίου; Ουχί Έξαρχος της Αγίας τετάρτης Συνόδου εγεγόνει; Και ιδού υπό Διοσκόρου του δυσεβούς εκεχειροτονήτο, παρόντος και Ευτυχούς. Και ημείς γουνδεχόμεθα τους από αιρετικών χειροτονηθέντας, ως και Ανατόλιος εδέχθη (εγένετο δεκτός). Και αύθις αληθώς φωνή Θεού εστίν, ότι ουκ αποθανούνται τέκνα υπέρ Πατέρων, αλλ' έκαστος της ιδίας αμαρτίς αποθανείται και ότι εκ του Θεού εστίν η χειροτονία>> (Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ΜΑΝΣΙ, 12,1042).

  Επομένως όταν κάποιοι Επίσκοποι ή και ολόκληρη Σύνοδος σταματούν να κηρύττουν τον λόγο της αληθείας και παρεκτρέπονται από την κανονική τους ιδιότητα, τότε έστω και αν ένας Επίσκοπος μέσα από αυτούς βρεθεί και θελήσει να κρατήσει σταθερή την οδό των Πατέρων, εις εκείνον επιβάλλεται να χρησιμοποιήσει τα της καθαιρέσεως διατεταγμένα. Διότι αν εκείνος δεν το πράξει, αφού προηγουμένος έχει εξαντλήσει κάθε άλλη προσπάθεια αποφυγής της αποτείχισης, αυτός κινδυνεύει να φανεί ενώπιον του Κυρίου ως υπερασπιστής του ψεύδους και της καταπατίσεως των Ιερών θεσμών. Κάτι που είναι αντίθετο με τα καθήκοντα του Επισκόπου, μιας και ο Επίσκοπος από την ημέρα της χειροτονίας του ανεβαίνει σε έναν προσωπικό <<γολγοθά>> ώστε να μπορέσει να διαφυλλάξει με κάθε τρόπο, ακόμη και με το να δώσει την ζωή του την ίδια, την Ομολογία Πίστεως και τις Ιερές Παρακαταθήκες των Αγίων Πατέρων. Ενώ η χειροτονία του όταν γίνεται νόμια, όπως μας λέει και η κατάληξη του λογίου του Αγίου Ταρασίου, αυτή είναι από τον Θεό και όχι από τους ανθρώπους. Καθώς οι Επίσκοποι ως άνθρωποι, όταν Ορθοτομούν τον λόγω της αληθείας, φωτίζονται από τον Θεό ώστε να προβούν εις την εκλογή και χειροτονία των νέων επισκόπων.

Η ΕΝΔΗΜΟΥΣΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ 24.1.2002

  Με το κείμενο το οποίο ακολουθεί, γίνεται μία μικρή αναφορά εις την <<Ενδημούσα Σύνοδον>> της 24.1.2002, η οποία προηγήθη της <<συνεδριάσεως της Ιεραρχίας>>, την 14/27.2.2002.  Σκοπός αυτής της αναφοράς είναι να καταλάβη ο κάθε ενδιαφερόμενος ποιά ήταν η κατάσταση και το κλήμα εις τας <<Συνόδους>>, ενδημούσας και Ιεραρχίας, εις τις αρχές του τελευταίου σχίσματος, αυτό δηλαδή του 2005. Επίσης, δια του παρακάτω κειμένου, φαίνονται και με τον ποιο ξεκάθαρο τρόπο, οι επααλαμβανόμενες προσπάθειες του Σεβ/του Κηρύκου να αποφύγει το σχίσμα και να <<πολεμήσει>> τις παρανομίες μέσα από την <<Σύνοδο>>, την ίδια ακριβώς στιγμή που η <<σύνοδος>> είχε παρεκτραπεί από κάθε Ορθόδοξη δεοντολογία και μεταχειριζόταν εν μέλος αυτής, (τον Σεβ/τον Κήρυκο) σαν να ήτο ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου. Την στιγμή μάλιστα που κανένα σχίσμα δεν είχε ακόμη γίνει, κι αυτό λόγω της <<άπειρης>> και αξιολογότατης υπομονής  του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου. Ας δούμε λοιπόν εις την συνέχεια τα όσα διεξήχθησαν εις την <<Ενδημούσα Σύνοδο>>, τα οποία περιγράφει ο ίδιος ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος: 

<<Η Ενδημούσα Σύνοδος, η οποία συνεδρίασεν την 24ην Ιανουαρίου, είχεν ως σκοπόν να προσδιορίση την πρώτην τακτικήν σύγκλησιντης Ιεράς Συνόδου, όπως και τα θέματα της Ημερησίας Διατάξεως. Κατ' αυτήν, η ελαχιστότης μου εκ προοιμίου έθεσε δι' άλλην μίαν φοράν το εκκρεμούν θέμα του Αρχιγραμματέως, ενώ και πάλιν προέτεινα να ιεραρχηθούν τα χρονίζοντα θέματα, τα οποία καθάπτονται της Εκκλησιολογίας και Αποστολικής Διαδοχής, υπέμνησα δε και ότι κατά την Ι.Σ.Ι. της 2.11.2001 υπέβαλα την υπ' αριθμ. Πρωτ. 223 <<ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΝ - ΔΗΛΩΣΙΝ - ΑΙΤΗΣΙΝ>>, την οποία υπέβαλα και πάλιν, με προσθήκην: <<Αυθίς τε τονίζομεν ότι εμμένομεν εις την ανωτέρω <<Καταγγελίαν - Δήλωσιν - Αίτησιν>>, διό, καθ' ημάς, η παρούσα Ενδημούσα Ιερά Σύνοδος, δεν νομιμοποιείται να προχωρήση τας εργασίας της επί άλλων θεμάτων, εάν προηγουμένως δεν επιληφθή Κανονικώς επί της ανωτέρω <<ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ - ΔΗΛΩΣΕΩΣ - ΑΙΤΗΣΕΩΣ>> ημών. Εάν παρ' ελπίδα η Μακαριότης σας ως Πρόεδρος και ο Σεβ/τος Πειραιώς και Νήσων κ. Νικόλαος, ως τακτικόν μέλος, θελήσετε να συνεδριάσετε επί άλλης βάσεως, ημείς ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, ως Αρχιερεύς, και υπότην ιδιότητα του τακτικού μέλους της Ενδημούσης, ΔΗΛΟΥΜΕΝ ότι, δι' άπαντας τους ανωτέρω λόγους, κωλυόμεθα να λάβωμεν ενεργόν μέρος εις τας εργασίας, και ότι παριστάμεθα δια την αγάπην και την ενότητα και εις έκφρασιν της αντιθέσεώς μας, την οποίαν θεωρώμεν ως Κανονικήν και Ορθόδοξον Εκκλησιαστικήν τοποθέτησιν...>>

<<...δεν έχεις δικαίωμα να ομιλής... ούτε να γράφης... φύγε>>

  Δυστυχώς και πάλιν όχι μόνον δεν εγένετο δεκτόν το κείμενον με το οποίον εζητούμεν να ιεραρχηθούν τα θέματα Πίστεως και να λειτουργήση Κανονικώς η Ενδημούσα Σύνοδος, αλλά επεννοήθηη <<ρετσινιά>> ότι <<αι απόψεις μας χαρακτηρίζονται ως εν δυνάμει σχίσμα>>!!! ενώ, έξω και πέρα από κάθε κανονική και ηθική δεοντολογία, απητήθη, <<να περάσω έξω>>, ως <<ασεβής κατά των αποφάσεων>> της Ιεράς Συνόδου. Εις την άρνησίν μου να αποχωρήσω, αλλά και τον έλεγχο που ήσκησα δια την παποκαισαρικήν συμπεριφοράν, προετάθη υπό του Σεβ/του Πειραιώς η <<διάλυσις της Συνόδου>>! Επειδή δεν εκάμφθην εκ της εμμέσου αυτής απειλής, (καθ' ην θα μοι επεφορτίζετο η ευθύνη ότι εξ αιτίς μου διελύθη η Ενδημούσα), ηκολούθησεν άλλη... εντολή: <<Να αποχωρήσης, φύγε - φύγε, δεν μπορείς να συμμετέχης, εφ' όσον δεν δέχεσαι τον Αρχιγραμματέα>>. Και εις την ερώτησίν μου: <<Βάσει ποίας Κανονικής αποφάσεως με εκδιώκετε>>, ο Σεβ. Πειραιώς απήντησεν: <<Αποφασίζομεν ημείς εδώ τώρα>>, και η ελαχιστότης μου πάλιν παρετήρησεν: <<Δεν μπορώ να δεχθώ αποφάσεις του τύπου αποφασίζομεν και διατάσσομεν>>! Τότε ο Μακαριώτατος εδήλωσε: <<Διαλύεται η συνεδρίασις>>! Και πάλιν όμως η ελαχιστότης μου απήντησεν: <<Εγώ θα παραμείνω εδώ έστω και μόνος...>>. Και πάλιν εις την απειλήν του Μητροπολίτου Πειραιώς: <<Τότε θα φύγουμε εμείς>>, απήντησα: <<Η πόρτα είναι ήδη ανοικτή...>>. Πράγματι η θύρα της αιθούσης ήτο ανοικτή, διότι ο Σεβ/τος Διαυλείας κ. Ανδρέας ο οποίος συμμετείχεν, αν και δεν ήτο μέλος της ενδημούσης, <<μπαινόβγαινε>> συνεχώς, διότι επεκοινώνει με τους έξωθι της αιθούσης αναμένοντας τους οποίους συνεβουλεύετο και από τους οποίους έπαιρνεν κατευθύνσεις... Το <<σκηνικόν>> προς στιγμήν ήλλαξεν και έγινεν προσπάθεια να πεισθώμεν ότι πρέπει να αποδεχθώμεν ως Αρχιγραμματέα τον αιδεσιμ. π. Δημήτριο, με το ανυπόστατον επιχείρημα, ότι δήθεν <<εξεδικάσθη η ένστασίς μου και απερρίφθη>>, και επομένως οφείλω να τον αναγνωρίσω. Επ' αυτού, ο Σεβ/τος Διαυλείας έσπευσε να φέρη τον <<Κ.Γ.Ο.>> μηνός Νοεμβρίου, υποδείξας την σελίδα 254, εις την οποίαν αναγράφεται ότι: <<Δεύτερον θέμα εις την ημερησίαν διάταξιν, ήτο η ένστασις του Σεβ. Μεσογαίας κ. Κηρύκου κατά της αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου (ληφθείσης κατά την Συνεδρίασιν Αυτής της 13.4.2001 εκ.ημ.) περί οριστικής παύσεώς του από της θέσεως ου Αρχιγραμματέως και διορισμού εις αυτήν του Αιδ/του π. Δημητρίου Τσαρκατζόγλου>>. Και προσέθεσεν ο Σεβ/τος Διαυλείας: <<Να , το γράφει και το Περιοδικό, ότι η ένστασις απερρίφθη. Τι θέλει τώρα ο Σεβ/τος Κήρυκος;>>. Πως να χαρακτηρισθή και αυτό το επινόημα; Αφέλεια ή άλλως πως; Ποία ένστασις απερρίφθη, αφού ακόμη δεν υπεβλήθη, διότι απλούστατα καμμία <<απόφασις>> δεν μοι εκοινοποιήθη, αλλ' ούτε και τα σχετικά Πρακτικά, όπως επανειλημμένως εζητήσαμεν;(1) Υπό του Σεβ/του αδελφού η ληστρική <<απόφασις>> εξελήφθη και ως... απόρριψις της μη υποβληθείσης εισέτι ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ μας!!!

  Αφού απέτυχεν και η τελευταία προσπάθεια να <<πεισθώ>> νς αναγνωρίσω ως Αρχιγραμματέα τον αιδ. π. Δημήτριο, ο Μακαριωτατος ως από καθέδρας και ύφος επιπληκτικόν απεφήνατο: <<Εφ' όσον δεν φεύγεις, δεν έχεις δικαίωμα να ομιλής>>. Υπομείναμεν και αυτήν την πρόκλησιν του Μακαριωτάτου Προέδρου αρκεσθείς εις την απάντησιν: <<Συνεχίστε, λοιπόν, την συνεδρίασιν, δεν μπορείτε όμως να μου στερήσετε το δικαίωμα του ομιλείν και εκφράζεσθαι. Όταν χρειασθή θα ομιλήσω>>. Εις την συνέχειανανεκοινώθησαν τα θέματα, όπως τα είχεν ετοιμάσει το παρασυνοδικόν κατεστημένον, ενώ, επειδή επεχείρησα να κρατήσω κάποιες σημειώσεις, πάλιν ο Σεβ. Πειραιώς, ως να ήμην υπάλληλος ή υποτακτικός του και όχι Αρχιερεύς, ως εξουσιαστής μας παρετήρησεν: <<Δεν έχεις δικαίωμα ούτε να γράφης>>(!), και αυτό δυστυχώς...το επανέλαβεν και ο Μακαριώτατος: <<Όχι... δεν έχεις δικαίωμα να γράφης, διαφορετικά φύγε>>! Δεν αντέδρασα, αλλά υπέμεινα και πάλιν τον ονειδισμόν... Εν προκειμένω όμως απεδείχθη, ότι αι συγκεκριμέναι νοοτροπίαι, <<που έχουν να κάνουν με άκρατον δεσποτισμόν και αλαζονείαν>>, θυμίζουν <<βατικανείους πρακτικάς>> και <<συνέδρια ματαιότητος>> και δεν έχουν καμμίαν σχέσιν με την Ορθόδοξον Εκκλησιαστικήν Συνοδικήν τάξιν>>.

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥ:

1) Το γεγονός αυτό πως ποτέ δεν κοινοποιήθηκε στον Σεβ/το Κήρυκο καμία <<απόφαση>> σχετικά με την ένστασή του για το θέμα της παρανόμου τοποθετήσεως του π. Δημητρίου ως Αρχιγραμματέως της <<Συνόδου>>, μας θυμίζει μια εξίσου ίδια κίνηση που η <<Σύνοδος>> του Περαιώς κ. Νικολάου έπραξε μετά το σχίσμα του 2005. Εκείνης δηλαδή της μη αποστολής των υπογραφών <<αφορισμού>> και <<καθαιρέσεως>> του Σεβ/του, τις οποίες ο ίδιος ο Σεβ/τος επειδή και τον αφορούσαν ζήτησε να ελάβη. Οι πράξεις όμως αυτές και οι δύο ως ανυπόγραφες και πολύ δε περισσότερο ως προερχόμενες από μίαν Σχισματική <<Σύνοδον>>, προκύπτουν ως ΑΚΥΡΕΣ - ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΕΣ και εν τέλει ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ. Τόσο ενώπιον των ανθρώπων, πολύ δε περισσότερον ενώπιον του ΘΕΟΥ!!!

Η ΕΠΙ ΔΡΥΝ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ.

   Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΕΞΟΡΙΣΘΗΚΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ.
  ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΕΥΔΟΞΙΑ,ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΗΛΙΤΕΥΣΕ ΤΟΝ ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ,ΤΗΝ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ ΤΗΣ,ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΝΑΥΣΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ...

  ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ,ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝΟΔΟ ,ΝΑΙ,ΣΥΝΟΔΟ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ!!!
ΑΦΟΥ ΚΑΘΗΡΕΣΑΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟ,ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΝ ΕΞΟΡΙΣΑΝ ΣΕ ΑΡΜΕΝΙΚΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ,ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ!!!
  ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΕΣ ΑΥΤΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΣΥΝΟΔΟ,ΕΧΟΥΝ ΑΙΤΙΕΣ,ΑΥΤΕΣ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΠΑΘΗ!
  ΔΥΣΤΥΧΩΣ , ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΗΚΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ...
  ΤΟ 2005,ΜΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙ ΔΡΥΝ ΣΥΝΟΔΟΥ!!! ΚΑΘΗΡΕΣΕ ΚΑΙ ΑΦΟΡΙΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑ'Ι'ΚΟΥΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ,ΟΠΩΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ,ΣΤΗΛΙΤΕΥΣΑΝ: α] ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣΑ. ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ β]ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΘΩΩΣΑΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ,ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΝ ΕΚΑΝΑΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ,ΕΠΙ ΤΗ ΒΑΣΕΙ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ,ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ,ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΝΑΔΟΥΝ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ...
 ΟΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΣΚΟΠΙΜΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ,ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ,ΑΝ ΟΧΙ ΤΙΣ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ,ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙ ΔΡΥΝ ΣΥΝΟΔΟΥ,Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΕΦΑΣΙΣΕ ΤΗΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.
  ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ,ΚΑΤΕΓΡΑΦΗΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΥΤΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΩΣ ΔΥΟ ΕΡΕΒΩΔΕΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΙΕΡΕΩΣ

  ΣΗΜΕΡΑ 13 ΝΟΜΕΒΡΙΟΥ (ΚΑΤΑ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ), ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΑΓΕΙ ΤΑ ΣΕΠΤΑ ΑΥΤΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ Ο ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΦΛΩΡΙΔΑΣ, π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΚΟΥΣΑΪΔΗΣ. Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ [ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ] ΕΥΧΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΚΑΜΑΤΟ ΕΡΓΑΤΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ, ΕΤΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ, ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ, ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΑ ΤΗΝ ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ!!!

''ΤΟΝ ΕΥΛΟΓΟΥΝΤΑ

ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΟΝΤΑ ΗΜΑΣ,

ΚΥΡΙΕ ΦΥΛΑΤΤΕ, ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ,

ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ, ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ''  

ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΝΟΤΗΤΑ

  Στον 16ο τόμο της <<Ορθοδόξου Πνοής>> και εις την σελίδα 405 και 406 μπορεί κανείς να δει την παλαιότερη προσπάθεια που είχεν κάνει ο  Σεβ/τος Κήρυκος ώστε να επέλθη η αγάπη και η ενότητα εις την Εκκλησία. Γι' αυτό τον λόγω, στις 26.10.205 είχε κάνει <<ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΕΝΩΣΙΝ>> προς όλους τους τότε Αρχιερείς, εις την οποία μεταξύ άλλων ανέφερε και τα ως κάτωθι:

 <<Διο κα πάλιν σας γράφομεν ποιούντες θερμήν έκκλησιν και παράκλησιν, ίνα όπου επερίσσευσεν η αποστασία, περισσεύση η ταπείνωσις, η μετάνοια και η αγάπη, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν την ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ...>>

   Εις την σελίδα 406, συνεχίζει λέγοντας:
  

  <<Επί τούτοις χρήζομεν όλοι πολλής ταπεινώσεως, μετανοίας, συντριβής και αγάπης, ίνα χάριτι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ενσκήψωμεν εφ' όλων των Κανονικών και Ομολογιακών τραυμάτων, τα οποία ημείς εν τη αφροσύνη μας προεκαλέσαμεν, εις ο Σώμα της Εκκλησίας, ίνα, κατά το <<ο τρώσας και ιάσεται>>, δι΄ημών των εγκληματησάντων θεραπεύση ταύτα ο Κύριος. Εν προκειμένω, πάντοτε υπό την προϋπόθεσιν όχι ψιθύρων, διλημμάτων, και απειλών, αλλά της ειλικρινούς προθέσεως και διαθέσεως, ίνα αγαπήσωμεν αλλήλους και εν ομονοία ομολογήσωμεν...>>

  Επομένως κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει τις προσπάθειες του Σεβ/του Κηρύκου ώστε να επανέλθει η ενότητα εις την Εκκλησία, εκ των οποίων μία είναι και η παραπάνω. Διότι άλλες τόσες προσπάθειες ο ίδιος έπραξε πολλές φορές πριν από το σχίσμα του 2005, χωρίς όμως καμία από αυτές να βρει θετική ανταπόκριση.

ΠΟΙΟ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ, ΟΤΑΝ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΙΕΡΕΩΣ.

  Είναι φανερόν το καθήκον παντός Χριστιανού Ορθοδόξου να μη μεταβαίνη εις ναόν, όπου υπάρχει ιερεύς αποστάτης και ιερουργεί κατά τον νεωτερισμόν του αντιχρίστου,διότι κατά τον 33ον ιερόν κανόνα της εν Λαοδικεία Συνόδου δεν επιτρέπεται να συμπροσεύχεται ο Ορθόδοξος χριστιανός μετά των αιρετικών ή σχισματικών. Ουδέ ευλογίαν λαμβάνει ο ορθόδοξος, όπου μεταβαίνει εις τον κακόδοξον ιερέα, διότι κατά τον 32ν ιερόν κανόνα της αυτής αγίας Συνόδου αι ευλογίαι των κακοδόξων είναι <<αλογίαι μάλλον>>, όχι δε μόνον ορθόδοξος δεν πρέπει να συνεορτάζη με τους κακοδόξους, αλλά και ούτε τα δώρα των να δέχεται, όπου στέλλουν, όταν έχουν τας εορτάς των, κατά τον 37ον κανόνα της ιδίας αγ. Συνόδου. Και γεννάται το ερώτημα εν τοιαύτη περιπτώσει, τι θα κάμη ο χριστιανός, όπου στερείται ιερού ναού και ιερέως; Να μιμηθή το παράδειγμα των αγίων Μαρτύρων και ομολογητών, οίτινες ζώντες εις καιρόν διωγμού της πίστεως προσεκαρτέρουν εις την προσευχήν εν μέσω  των θλίψεων και κακώσεων του σώματος, χαίροντες εις αυτάς και τω Θεώ ευχαριστούντες, διότι δια του μικρού κόπου και πόνου του σώματος απελάμβανον τον στέφανοντης καλής ομολογίας εν τη βασιλεία των Ουρανών. 

 

ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΣΤΑΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΚΥΡΟΥ ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ.

  <<Παρακαλώ δια την αγάπην του Χριστού να κατανοήσωμεν, ότι και οι Επίσκοποι κάνουμε λάθη, αμαρτάνωμεν, πλανώμεθα και ανά πάσαν στιγμήν κινδυνεύομεν περισσότερον παντός άλλους χριστιανού. Διο ας αγαπήσωμεν, ας ταπεινωθώμεν και ας ζητήσωμεν τον φωτισμόν και την χάριν του Χριστού μας, δια να φυλάξωμεν την ομολογίαν μας, την ειρήνη και την εν Χριστώ ενότητα>>

  

 Τα παραπάνω λόγια του αοιδίμου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου Κυρού Παναρέτου μας εκφράζουν απόλυτα. Γι' αυτό τον λόγω και έντεκα χρόνια μετά το σχίσμα του 2005, προσπαθούμε ακόμη και σήμερα με τον οποιονδήποτε τρόπο να έρθουμε σε διάλογο με την <<σύνοδο>> του <<Αρχιεπ/που>> κ. Στεφάνου. Εμείς ποτέ δεν υποστηρίξαμε πως ακόμη και ο Σεβ/τος Κήρυκος μπορεί να μην έκανε κάποια λάθη. Άλλωστε ουδείς αναμάρτητος παρά μόνον ο Θεός. Αυτό όμως που διαχωρίζει τον Σεβ/το Κήρυκο από τους υπολοίπους, κι αν θέλουμε την αλήθεια πρέπει να το πούμε, είναι πως πάντοτε επιθυμούσε και επιθυμεί, την  σωστή τήρηση των Ιερών Κανόνων και την διαλεύκανση όλων των σοβαρότατων υποθέσεων, ώστε να μην θίγεται η Ομολογία Πίστεως και η Αποστολική μας Διαδοχή. Κάτι που δυστυχώς ποτέ δεν φάνηκε να είναι ομόφωνη γνώμη της Συνόδου. Γι' αυτό και το 2005 διαχώρισε την θέση του από τις θέσεις των υπολοίπων Αρχιερέων. Τότε έπραξε αυτό που ως Ορθόδοξος Αρχιερεύς, όφειλε να πράξει. Διότι οι απαντήσεις που ελάμβανε εις την προτροπή του να τοποθετηθεί σωστά το σώμα των τότε υπολοίπων Αρχιερέων, ήταν οι παρανομίες της Συνόδου και ο προσωπικός του διωγμός. Επομένως, ο διαχωρισμός του Σεβ/του Κηρύκου ήταν αποτέλεσμα των τότε λανθασμένων ενεργειών της Συνόδου, από την οποία πολλάκις είχε ζητήσει την Ορθόδοξη και επιβεβλημένη τοποθέτησή της, κάτι που δυστυχώς ποτέ δεν έγινε. Αυτά όμως όλα όσα χρόνια και αν περάσουν θεραπεύονται, διότι τίποτα δεν υπάρχει που η Εκκλησία να μην μπορεί να το γιατρέψει.  Δι' αυτό τον λόγο, ερχόμαστε σήμερα και δι' ακόμη μία φορά παρακαλούμε να γίνει δεκτή η πρότασή μας περί του εν αγάπη και αληθεία διαλόγου. Όλοι οι Αρχιερείς να αφήσουν στην άκρη τον εγωισμό, και τούτη την ίστατη ώρα που ο Χριστός μας δίνει μία ακόμη ευκαιρία να αποδείξουμε πως όντως είμαστε γνήσια τέκνα του, να έρθουμε σε επικοινωνία ώστε να συζητηθούν και ξεπεραστούν όλα εκείνα τα θέματα που ως αποτέλεσμα έχουν τον μέχρι σήμερα διαχωρισμό μας. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει όλες οι πλευρές, τόσο η δική μας όσο και αυτή του <<Αρχιεπ/που>> κ. Στεφάνου να το θελήσουν το ίδιο. Εμείς πάντως έχουμε ξεκινήσει αυτήν την προσπάθεια στην οποία πλέον αναμένουμε την θετική ανταπόκριση.   

 

ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΕ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ

  Στην ακολουθία του Εσπερινού της εορτής της συνάξεως των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ, και των λοιπών Ασωμάτων Δυνάμεων, ψέλνουμε το ακόλουθο Στιχηρό:

  <<Θραύσον τα φρυάγματα, των εκ της Άγαρ τη ποίμνη σου, συνεχώς επερχόμενα. Κόπασον τα σχίσματα, τα της Εκκλησίας... Γαβριήλ Αριστράτηγε, πρεσβευτά των ψυχών ημών.>>

  Ευχή όλων μας είναι να πάψουν πλέον τα σχίσματα εις την Εκκλησία και να επανέλθει η ειρήνη, η αγάπη και η ενότητα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η αλήθεια θα σταματήσει να λέγεται. Και τούτο διότι πρώτιστω καθήκον του Χριστιανού είναι να ομολογεί την αλήθεια καθώς ο Χριστός <<Αλήθεια Εστί>>.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ!!!

  Ο πρώην Πειραιώς κ. Νικόλαος εδέχθη ενώπιον του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών να απαλλαγή με το συγκεκριμένο Βούλευμα, δια να μη συνεχισθή η κατ' αυτού ποινική δίωξις, και διότι αυτό θα ήτο εις όφελος όλων των Παλαιοημερολογιτών. Αυτή την πρότασιν - απειλήν εδέχθη ευχαρίστως ο <<Πειραιώς>> κ. Νικόλαος, διό και τον συνεχάρη ο δικαστής. Ο <<Επίσκοπός>> μας κ. Νικόλαος, πολλάκις κατά το παρελθόν, αλλά κυρίως εις τας Συνόδους της 4.12.2002 και5.2.2003, εις ταςοποίας ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος, παρίστατο μη συμμετέχων, (κατόπιν του υπ' αριθμ. 223.11.2001 εγγράφου του), διαβεβαίωνεν ότι: ο Δικαστής, τον οποίον άλλοτε αποκαλεί ανακριτήν, άλλοτε Εισαγγελέα, τρόπον τινά απειλώντας τον, ή συμβουλεύοντάς τον, του είπε: <<Σεβασμιώατε, εάν γίνη δίωξις εναντίον σας αυτό θα έχη συνέπειες δι' όλους τους παλαιοημερολογίτας, εάν όμως δεχθήτε το Απαλλακτικόν αυτό Βούλευμα. (προφανώς του το εγνώρισε) τότε θα παύση η δίωξις και εναντίον σας και εναντίον όλων των παλαιοημερολογιτών>>. Φοβερά ομολογία της Προδοσίας! Δηλαδή ευρέθη πρό του διλήμματος, ή να αρνηθή την Εκκλησίαν των Γ.Ο.Χ. δεχόμενος την χειροθεσίαν του 1971, και ούτω να αναγνωρισθή ως κανονικός Επίσκοπος και να αθωωθή, ή άλλως να οδηγηθή εις τας φυλακάς, να αποσχηματισθή κλπ. Και συνεχίζη  πρώην <<Πειραιώς>> κ. Νικόλαος: <<Και αφού ο Εισαγγελέας άκουσε και την δική μουαπολογία και ομολογία σηκώθηκε επάνω, μου έβαλε μεγάλη μετάνοια, και μου είπε. Τώρα σε αναγνωρίζω για Επίσκοπον και ζητώ την ευχή σου>>. Διατί; Διότι εδέχθη την χειροθεσίαν του 1971 ως επί σχησματικού. Ο πρώην <<Πειραιώς>>, την ώραν εκείνην έπτυσεν τρις κατά της Εκκλησίας και κατά των χειροτονιών του 1935, 1948 και της ιδικής του!  

ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ!!!

   (Το κείμενο που ακολουθεί πρέπει να το διαβάσουν και να του δώσουν εξόχως ιδιαίτερη σημασία οι πρώην εν Χριστώ αδελφοί μας <<Στεφανίτες>>. Το κείμενο ως δομή το βρήκαμε όλως τυχαίως σε κάποια σελίδα του internet, το μόνω που εμείς έχουμε κάνει ώστε να τονίσουμε τις ψευτοθεωρίες της πρώην Νικολαίτικης και νυν Στεφανίτικης Συνόδου, (τις οποίες και με τα αυτιά μας είχαμε ακούσει όταν γινόταν το σχίσμα), είναι η προσθήκη των Επικεφαλίδων. Νομίζουμε πως το κείμενο αυτό βοθάει πάρα πολύ ώστε να κατανοήσουμε την σωστή θέση μας ως Χριστιανών μέσα στην Εκκλησία, αλλά και το πού και πότε πραγματικάεπιτρέπεται να κάνουμε υπακοή. Ας διαβάσουμε το κείμενο και σίγουρα θα κατανοήσουμε πολύ περισσότερα).

  Φοβάμαι ότι όλοι μας έχουμε καλλιεργήσει μία λανθασμένη νοοτροπία/κουλτούρα όσον αφορά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τους Επισκόπους, η οποία από τη μία εμάς μας 'αστυνομεύει' συνεχώς και από την άλλη έχει φτιάξει ένα ροζ προστατευτικό συννεφάκι γύρω από τους Επισκόπους μας. Όποτε λοιπόν παρατηρηθεί μία εκτροπή των Επισκόπων εμείς, ακόμα κι αν αντιδράσουμε αρχικά, σιγά-σιγά επαναφερόμαστε ομαλά 'στην τάξη'.
Συγνώμη που θα το πω έτσι, αλλά μας έφαγε η ψευτο-ευγένεια και ο σεβασμός.

[Κάντε υπακοή στη <<Σύνοδο>>]

 Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί αδελφοί γύρω μας οι οποίοι το θεωρούν σωστό και Ορθόδοξο να υπακούσουν σε οποιαδήποτε απόφαση βγάλει η Ιεραρχία. Πολλοί από αυτούς είναι και σχετικά ενημερωμένοι με αυτά που συμβαίνουν αλλά αυτή η νοοτροπία είναι πιο δυνατή μέσα τους και τους παραλύει.
- Έχουμε μπερδέψει τον σεβασμό με την τυφλή υπακοή. Αυτό το πρώτο αυτομάτως αφαιρεί από εμάς τους ίδιους την αίσθηση του καθήκοντος που και εμείς οφείλουμε να έχουμε, δηλαδή το καθήκον να υπερασπιζόμαστε την Πίστη μας όταν χρειαστεί. Τα έχουμε όλα 'φορτώσει' στους Επισκόπους, τους οποίους ακολουθούμε τυφλά, γιατί, λέει, τους σεβόμαστε.
- Έχουμε μπερδέψει το ρόλο του Ποιμένα με το κοσμικό του αξίωμα. Βλέπουμε τον Επίσκοπο να φοράει τα χρυσοστόλιστα άμφιά του και να κρατάει την ποιμαντική του ράβδο και νομίζουμε ότι αυτό αρκεί για να είναι Ποιμένας.

 
  Ο ΙΕ' Κανόνας όμως μας λέει ότι οι Επίσκοποι που κηρύττουν αίρεση γυμνή τη κεφαλή δεν είναι Επίσκοποι αλλά ψευδεπίσκοποι.
Ακόμα όμως και στο κοσμικό περιβάλλον ένας που κατέχει αξίωμα, ένας πολιτικός πχ., εάν παραβεί τα καθήκοντά του έρχεται αντιμέτωπος με το νόμο (λέμε τώρα). Εμείς αυτά τα δύο τα έχουμε κάνει πραγματικά σαλάτα στο μυαλό μας. Φοβόμαστε να πούμε ΑΝΑΞΙΟΣ, γιατί τη μία ιεροποιούμε το αξίωμα, την άλλη 'αξιωποιούμε' τον Ποιμένα.

[Εσείς του Κηρύκου, όλο γράφετε και κατακρίνετε τους <<Επισκόπους>> μας]

- Λόγω της άγνοιάς μας των δογμάτων της Πίστης μας, αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με χριστιανικές αξίες όπως 'υπομονή', 'αποφυγή κατάκρισης' κτλ Ας κάνουμε υπομονή, λέμε, και ο Θεός έχει. Μην κρίνουμε/ελέγχουμε τους Επισκόπους, λέμε, γιατί θα τους κατακρίνουμε. Νομίζουμε ότι έτσι θα αντιμετωπίσουμε την παναίρεση του οικουμενισμού, με το να είμαστε 'καλοί χριστιανοί'. Λες και αν υπερασπιστούμε την πίστη μας θα είμαστε κακοί. Δεν είναι τυχαίο που τα άρθρα και οι ομιλίες περί 'κατάκρισης' γίναν της μόδας τον τελευταίο καιρό. Θαρρώ μέρος μιας ψυχολογικής προπαγάνδας/χειραγώγισης που πέρασε απαρατήρητη.

[Οι κοσμικοί στα κοσμικά τους και οι <<Αρχιερείς>> ας δουλεύουν αμέριμνα υπέρ της προδοσία της Πίστεως]

  Είμαστε όλοι μέλη του Σώματος της Εκκλησίας, και παρόλα αυτά συμπεριφερόμαστε σαν να μην ανήκουμε σε αυτό το Σώμα. Έχουμε απομονώσει τους εαυτούς μας και κανείς δεν μας λογαριάζει, ενώ θα έπρεπε όλοι τους να ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΜΑΣ, να νοιώθουν τη ΓΡΗΓΟΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του ποιμνίου ακόμα και στον ύπνο τους και να ήταν Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥΣ.