Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019

ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.

  
   Την στιγμή αυτή που η Εκκλησία διώκεται από τον κ. Στουραΐτη, η σιωπή δεν είναι ''Χρυσός'' αλλά ισοδυναμεί με προδοσία, σύμφωνα με τα λεγόμενα των Αγίων: <<Εντολή γαρ Κυρίου μη σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης Πίστεως>> Αγ. Θεοδώρου του Στουδίτου. Κι ακόμη: <<Της σιωπής το κρίμα φοβερόν εστί>> Μ. Βασιλείου. Γι' αυτό και εγώ κλείνω ευλαβικά τον αυχένα στα λόγια - προτροπές των Αγίων, κι από Ιερή υποχρέωση προς της Μητέρα μου Εκκλησία, οφείλω να πω ορισμένες αλήθειες και να ενημερώσω τον κόσμο γύρω από τα Εκκλησιαστικά, ώστε εκείνος να μπορεί να σχηματίσει μία ολοκληρομένη εικόνα των πραγμάτων και να βγάλει μόνος του τα δικά του συμπεράσματα.
   Προς αποφυγή δε της όποιας παρεξήγησης, μιλώντας απολύτως ειλικρινά, όπως άλλωστε πάντοτε κάνω, δηλώνω πως αυτό που στη συνέχεια θα παραθέσω είναι μέρος από σημειώσεις που κρατούσα κατόπιν των συζητήσεων που πολλές φορές και ενώπιον μαρτύρων είχα με τον κ. Στουραΐτη. 
    Στις 21 Μαρτίου 2016 είχα κρατήσει τις εξής σημειώσεις:

(Δ): - Εσύ πως δικαιολογείς την διαφωνία του κ. Ελευθερίου;
(Χ): - Κατά τη γνώμη μου οι λόγοι που τα κάνει όλα αυτά είναι προσωπικοί, Δημήτρη.
(Δ): - Να σου πω, κι εμένα κάτι τέτοιο περνάει από το μυαλό μου. Και να σου πω και το άλλο; Όσο αφορά εσένα, επειδή δεν ξέρω αν ποτέ στο έχω πει, μου φαίνεται πως μάλλον δεν του αρέσει που εσύ  έχεις πιο ξεκάθαρη και πιο αληθινή θέση περί του θέματος του '71 απ' ότι εκείνος.
(Χ): - Άκουσε Δημήτρη. Εχθές μίλησα και γι' αυτό. Τώρα, αν δεν του αρέσει, πρόβλημά του. Η αλήθεια είναι μία και δεν δέχεται αλλοιώσεις.
(Δ): - Το κατάλαβα Χαρίλαέ μου και να σου πω την αλήθεια, εκείνη τη στιγμή φοβήθηκα μήπως αντιδράσει. Ευτυχώς όμως την στιγμή που μιλούσες προτίμησε αντί να αντιδράσει να φύγει χωρίς να μιλήσει σε κανέναν. 
(Χ): - Δημήτρη, ακόμη και αν αντιδρούσε εγώ δεν πρόκειται να άλλαζα γνώμη, ούτε όμως και τη θέση μου.
(Δ): - Πολύ σωστά θα έπραττες κι εγώ μαζί σου θα συμφωνούσα, διότι πολύ απλά εσύ λες την αλήθεια. Και εχθές ήρθε όχι επειδή το ήθελε αλλά για να ακούσει τι θα πούμε. 
(Χ): - Όντως γι' αυτό ήρθε. 
(Δ): - Έχω όμως μία απορία σχετικά με όσα είπε εχθές. Μίλησε γιατί είχε καλές διαθέσεις προκειμένου να βρεθούν λύσεις, ή απλά για να φανεί κάτι τέτοιο;
(Χ): - Θα σου πω γιατί ήρθε Δημήτρη. Ήρθε μόνο και μόνο για να πει ''είμαι εδώ'', συμμετέχω ακόμη στα εκκλησιολογικά.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ



ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ 
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ 

Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος γράφει ως εξής για εκείνους που δημιουργούν ταραχή μέσα στην εκκλησία και που αποχωρούν από την εκκλησία πριν ολοκληρωθεί η Θεία Λειτουργία του Θεού: 

"Μερικοί δεν πλησιάζουν την Θεία Κοινωνία τρεμάμενοι αλλά με ταραχή, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον, πυρωμένοι από θυμό, φωνασκούντες, μαλώνοντες, σπρώχνοντες τον διπλανό τους, γεμάτοι ταραχή. Περί αυτού σας έχω μιλήσει πολλές φορές και δεν θα παύσω να μιλώ για αυτό. 

Δεν βλέπετε την τάξη στην συμπεριφορά στους παγανιστικούς Ολυμπιακούς αγώνες, όταν ο "Ταξιθέτης" περνά μέσα από την αρένα φορώντας στεφάνι στο κεφάλι, ντυμένος με μακρύ ένδυμα, κρατώντας ραβδί στο ένα χέρι, καθώς ο κήρυκας αναγγέλλει να γίνει ησυχία και τάξη; Δεν είναι χυδαίο, εκεί - όπου κυβερνά ο διάβολος - να γίνεται τόση ησυχία και εδώ, που ο Χριστός μας προσκαλεί σε Αυτόν τον Ίδιον, να γίνεται τόση φασαρία; Στην αρένα, ησυχία - και στην εκκλησία, αναστάτωση! Γαλήνη στην θάλασσα, και φουρτούνα στο λιμάνι! 

Όταν σας προσκαλούν σε γεύμα, δεν πρέπει να αποχωρείτε πριν από τους άλλους, παρ' ότι έχετε χορτάσει πριν από τους άλλους, και εδώ, που τελείται το γεμάτο δέος μυστήριο του Χριστού, και ενώ ακόμη συνεχίζουν οι ιερατικές πράξεις, εσύ φεύγεις εν μέσω αυτών και εξέρχεσαι; Πώς μπορεί να συγχωρηθεί αυτό; Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό; 


Ο Ιούδας, μόλις εκοινώνησε στον Μυστικό Δείπνο εκείνη την τελευταία βραδιά, έφυγε βιαστικός ενώ οι υπόλοιποι παρέμειναν στο τραπέζι. Βλέπετε, ποίων το παράδειγμα ακολουθούν εκείνοι που βιάζονται να αποχωρήσουν πριν από την τελευταία ευχαριστία;"

ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΙΑΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΤΟΥ κ. ΣΤΟΥΡΑΪΤΗ.


  Επαναδημοσιεύω την ανάρτηση του Θεολόγου κ. Χαρίλαου Στουραΐτη που είχε κάνει στo Facebook και συγκεκριμένα στην ομάδα ''ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ''  στις 26 Ιανουαρίου 2018. Τότε δηλαδή που δεν είχε καταφέρει ακόμη να πετύχει τον Σεβ. Ευστάθιο να μιλήσει αυστηρά εναντίον του και γι' αυτό εκείνος μπορούσε αλλά και επιθυμούσε να λέει άλλα από εκείνα που σήμερα γράφει. Αλίμονο όμως εις τον άνθρωπο εκείνο που φτάνει στο σημείο να επιθυμεί το σχίσμα επειδή απλά δεν δέχεται τα αυστηρά λόγια ενός πνευματικού ή ίσως ακόμη και την προσβολή του. Που η ταπείνωσις αυτού;;;






ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ.
Ο Σεβασμιώτατος Αργολίδος κ.Παχώμιος,ήρε την υπογραφή του από την ψευτοκαθαιρετική και ψευτοαφοριστική πράξι των σιμωνιακών παρασυνοδικών ,τριών ρασοφόρων και ενός λα'ι'κού θεολόγου,εναντίον του Ομολογητού Ιεράρχου ,Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και Τοποτηρητού της Αρχιεπισκοπής Αθηνών,κ.Κηρύκου.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Παχώμιος,κατενόησε πλήρως,ποιοί ήταν οι λόγοι της συγκεκριμένης ανηθίκου πράξεως,ποιοί την σχεδίασαν και ποιοί την υλοποίησαν,και γι'αυτό προέβη στην άρσι της υπογραφής του.
Ως γνωστόν,το 2003, οι τέσσερις αυτοί παρασυνοδικοί.συμφώνησαν παρασκηνιακώς με τον τότε Αρχιεπίσκοπον Ανδρέα και με τον τότε Πειραιώς Νικόλαον στην παραίτησι του Αρχιεπισκόπου,στον υποβιβασμό του σε επίσκοπον,στην μετάθεσί του στην Μητρόπολη Πατρών και την παράδοσι της Αρχιεπισκοπής στον αιρετικό Νικόλαον Μεσσιακάρη.
Ο λόγος αυτής της ιεροσύλου,αντικανονικής,αντορθοδόξου και σιμωνιακής πράξεως ήταν η επισκοποίηση συγκεκριμένου κληρικού,γιά τον οποίον, ο τότε Πειραιώς, δεν ήθελε κάν να ακούσει.

Για να εκλέιψει ,λοιπόν,η αρνησή του, έπρεπε να του εκπληρώσουν τον διακαή πόθο του,που ήταν το αρχιεπισκοπιλίκι, με αντάλλαγμα ,βεβαίως,την επισκοποίηση του συγκεκριμένου κληρικού.
Σ' αυτές τις αντιεκκλησιαστικές και καμορίστικες ενέργειες αντέδρασε ,διαφώνησε και δεν ενέδωσε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κήρυκος,διαχωρίζοντας αμέσως την θέσιν του,πράξας ακριβώς,ό,τι έκαναν και οι τρείς Μητροπολίτες το 1937 , τότε που απεκήρυξαν τον νεοημερολογιτισμόν.
Αμέσως μετά την Ορθόδοξη αυτή στάση του κ.Κηρύκου,οι τέσσερις παρασυνοδικοί,παρασκηνιακώς και πάλιν, συνέταξαν έγγραφο με την ψευτοκαθαιρετική τους πράξι,την οποίαν επέβαλλαν στην ανήμπορη να αντιδράσει σιμωνιακή σύνοδο,την οποίαν,μέχρι σήμερα, ουδείς γνωρίζει ποιός άλλος τελικά την υπέγραψε.
Απ'αυτό το επαίσχυντο έγγραφο.ήρε την υπογραφή του,χάριτι Θεού,ο Γέρων Επίσκοπος Παχώμιος, ραπίζοντας,έστω και μετά τόσα έτη, αυτό το παρασυνοδικό κουαρτέτο.
Και ήταν πάλι οι ίδιοι,λίγο αργότερα,οι οποίοι με δόλο ανάγκασαν τον συγκεκριμένον Ιεράρχην να ασχοληθεί με την συνοδεία του π.Αμφιλοχίου Ταμπουρά,θέμα, που και σ'αυτό χρειάζεται να πράξετε αναλόγως , Σεβασμιώτατε κ. Παχώμιε.
Αυτοί οι παρασυνοδικοί τύποι,Δέσποτα κ.Παχώμιε,που ενήργησαν τα της σιμωνιακής παραιτήσεως του Αρχιεπισκόπου Ανδρέου,δεν σταματούν τις ιερόσυλες πράξεις τους.
Συνεχίζουν μέχρι και τώρα και σας κουνούν το δάκτυλο,και θέλουν να σας πάρουν και την Μονή σας,αυτοί που πολλές φορές τους ελεήσατε με υλικά αγαθά αλλά και με χιλιάδες ευρώ [δανεικά κ'αγύριστα].

Υ.Γ.Για τους τέσσερις σιμωνιακούς παρασυνοδικούς,ισχύει η ρήσις του Αβραάμ Λίνκολντ.
Μπορείς να ξεγελάς όλους για λίγο καιρό,λίγους όλον τον καιρό,αλλά όχι όλους όλον τον καιρό.

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2019

ΤΟΤΕ ΠΟΥ Ο ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟΠΑΛΙΚΑΡΟ ΤΟΥ κ. ΣΤΟΥΡΑΪΤΗ:

 ''Δημήτρη, ξεκίνησε απ' την παραίτηση, στη συνέχεια ανάφερε τα του Πειραιώς Αιρετικά και Βούλευμα, και μετά τα υπόλοιπα''. (13 Μαρτίου 2016 - 2:49 μ.μ.)

Παραίτηση: Θεολογικό Θέμα,
Αιρετικά: Θεολογικό Θέμα,
Βούλευμα: Νομικό θέμα,


Αλλά τότε ήμασταν μαζί, συμφωνούσαμε γι' αυτό και ήμουν ο πιο ιδανικός για να γράφω!!! 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟ ΟΛΙΓΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ κ. ΣΤΟΥΡΑΪΤΗ.

 Ο αγαπητός εν Χριστώ αδελφός κ. Χαρίλαος Στουραΐτης τότε που μου άνοιγε τον δρόμο για να γράφω κατά των Στεφανιτών, σ' ένα μήνυμά του μου είχε γράψει:
 ''Εγώ νομίζω, ότι ο Φανατισμός τους είναι το στοιχείο που τους τυφλώνει, μαζί με τον εγωϊσμό''. (11 Μαρτίου 2016 - 12:42 μ.μ.)
Αυτή είναι τώρα και η δική μου απάντηση!!! 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.




ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ

ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ

καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν”. Τρία ἀγαθά διακηρύττει μέ τά λόγια αὐτά. Τούς ἄριστους στήν ἀρετή τούς διδάσκει μετριοφροσύνη καί τούς συμβουλεύει νά μήν ὑπερηφανεύονται γιά τά κατορθώματά τους ἀλλά νά φοβοῦνται καί νά τρέμουν καί νά μνημονεύουν τά προηγούμενα ἁμαρτήματά τους ὅπως ὁ θεσπέσιος Παῦλος, λέγοντας ὕστερα ἀπό τά ἄπειρα κατορθώματά του “ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦρθε στόν κόσμο γιά νά σώσει τούς ἁμαρτωλούς καί πρῶτος ἀνάμεσά τους εἶμαι ἐγώ” (Α΄ Τιμ. α΄ 15). Τούς ἄριστους λοιπόν στήν ἀρετή τούς ἀσφάλισε μέ τήν ταπεινοφροσύνη, λέγοντας τά λόγια αὐτά. Ἐκείνους ὅμως πού ἔσφαλαν ὕστερα ἀπό τή χάρη τοῦ ἁγίου βαπτίσματος δέν τούς ἀφήνει νά ἀπελπίζονται γιά τή σωτηρία τους, ἀλλά τούς διδάσκει νά ζητοῦν ἀπό τό γιατρό τῶν ψυχῶν τά φάρμακα τῆς συγχώρησης. Μαζί ὅμως μ’ αὐτά ὁ λόγος προϋποθέτει καί διδασκαλία φιλανθρωπίας. Γιατί μᾶς θέλει νά εἴμαστε ἥμεροι στούς ἐνόχους, ἀμνησίκακοι σ’ αὐτούς πού σφάλουν σέ μᾶς καί μέ τή συγγνώμη μας σ’ αὐτούς νά χαρίζουμε στόν ἑαυτό μας συγγνώμη, καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πρῶτα νά προσφέρουμε τά μέτρα τῆς φιλανθρωπίας. Γιατί τόσο ζητοῦμε νά λάβουμε, ὅσο παρέχουμε στούς συνανθρώπους μας καί ἀξιώνουμε νά ἐπιτύχουμε τόση συγγνώμη, ὅση χαρίζουμε στούς ὀφειλέτες μας.”
“Ἐσύ ὅμως ἐνῶ στέκεσαι καί μεριμνᾶς γιά τά ἁμαρτήματά σου, δέ φρίττεις πού θυμᾶσαι τά ξένα; καί πῶς παρακαλεῖς τό Θεό; γιατί αὐτά πού ζητᾶς ἀπό τό Θεό ἐναντίον ἐκείνου, μέ αὐτά ἑτοιμάζεις γιά σένα φοβερότερα, μή ἀφήνοντας τό Θεό νά συγχωρήσει τά δικά σου ἁμαρτήματα. Πῶς λοιπόν, λέγει, ἐάν θέλεις νά γίνω αὐστηρός ἐξεταστής τῶν πλημμελημάτων πού ἔγιναν σέ βάρος σου, ζητᾶς νά συγχωρήσω αὐτά πού ἔκαμες ἐσύ σέ μένα; Ἄς μάθουμε κάποτε νά εἴμαστε χριστιανοί; Ἄν δέ γνωρίζουμε νά προσευχόμαστε, πράγμα πού εἶναι εὔκολο καί πολύ ἁπλό, τί θά γνωρίσουμε ἀπό τά ἄλλα; Ἄς μάθουμε νά προσευχόμαστε σάν χριστιανοί, ἐκεῖνες οἱ προσευχές εἶναι τῶν εἰδωλολατρῶν, ἐκεῖνες οἱ δεήσεις εἶναι τῶν Ἰουδαίων, ἐνῶ τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἀντίθετες, μέ αὐτές ζητοῦμε ἄφεση καί ἀμνηστία τῶν σφαλμάτων πού ἔγιναν σέ μᾶς. “Ὅταν μᾶς βρίζουν, εὐλογοῦμε, ὅταν μᾶς καταδιώκουν, δείχνουμε ἀνοχή, ὅταν μᾶς βλασφημοῦν, παρακαλοῦμε”. Ἄκου τόν Στέφανο πού λέγει “Κύριε, μή λογαριάσεις σέ αὐτούς αὐτό τό ἁμάρτημα”. Ὄχι μόνο δέν καταριόταν, ἀλλά καί προσευχόταν γιά αὐτούς, ἐνῶ ἐσύ ὄχι μόνο δέν προσευχήθηκες ὑπέρ αὐτῶν, ἀλλά καί τούς καταράστηκες. Ὅσο θαυμάσιος λοιπόν ἦταν ἐκεῖνος, τόσο πιό κακός εἶσαι ἐσύ... Θέλεις νά πλήξεις τόν ἐχθρό σου; Προσευχήσου γιά αὐτόν, ὄχι ὅμως μέ τέτοια διάθεση, ὄχι σάν νά πλήττεις, αὐτό βέβαια γίνεται, ἐσύ ὅμως μήν τό κάνεις μέ αὐτό τό σκοπό. Ἄν καί βέβαια ἐκεῖνος ὁ μακάριος ὅλα τά πάθαινε ἄδικα, κι ὅμως προσευχόταν γι’ αὐτούς, ἐνῶ ἐμεῖς πολλά καί δίκαια τά παθαίνουμε ἀπό τούς ἐχθρούς. Ἄν λοιπόν αὐτός πού ἔπαθε ἄδικα δέν τόλμησε νά μήν προσευχηθεῖ ὑπέρ αὐτῶν, ἐμεῖς πού πάσχουμε δίκαια, κι ὄχι μόνο δέν προσευχόμαστε, ἀλλά καί καταριόμαστε, ποιάς τιμωρίας δέν εἴμαστε ἄξιοι; Νομίζεις βέβαια ὅτι δίνεις σέ ἐκεῖνον τό χτύπημα, ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι τραβᾶς τό ξίφος ἐναντίον σου, μή ἀφήνοντας τό δικαστή νά γίνει πρᾶος γιά τά ἁμαρτήματά σου μέ τά ὁποῖα τόν ἐξοργίζεις μέ τήν προσευχή σου ἐναντίον τῶν ἄλλων. Γιατί λέγει “μέ ὅποιο μέτρο μετρᾶτε, μέ τό ἴδιο θά μετρηθεῖτε καί σεῖς, καί μέ ὅποιο κριτήριο κρίνετε, θά κριθῆτε”. Ἄς γίνουμε λοιπόν συγχωρητικοί, γιά νά ἔχουμε τέτοιον καί τό Θεό.”
“Αὐτός πού εὐλογεῖ τόν ἐχθρό, εὐλογεῖ τόν ἑαυτό του, καί αὐτός πού καταριέται, καταριέται τόν ἑαυτό του, καί αὐτός πού προσεύχεται γιά τόν ἐχθρό, προσεύχεται γιά τόν ἑαυτό του, ὄχι γιά ἐκεῖνον.”

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ''ΤΟΜΟΥ ΕΝΩΣΕΩΣ''.



<<ΤΟ ΓΑΡ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟΚΤΕΙΝΕΙ, ΤΟ ΔΕ ΠΝΕΥΜΑ ΖΩΟΠΟΙΕΙ>>

   Τα λόγια αυτά κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη νομίζω πως είναι τα καταλληλότερα ως απάντηση σε εκείνους που εχθρεύονται τον <<ΤΟΜΟ ΕΝΩΣΕΩΣ>>. Κάποιοι ίσως ''εν αγνοία'' τους κάνουν ένα μεγάλο λάθος. Διαβάζουν όλα όσα γράφει ο <<Τόμος>> και μένουν μέχρις εκεί. Μένουν σε αυτά που διάβασαν. Δεν έχουν την καλή θέληση και την καλή πρόθεση να ακούσουν και εκείνους που έγραψαν αυτά που εκείνοι διάβασαν. Κι αυτό νομίζω πως είναι λάθος. Διότι ο <<Τόμος>> μπορεί να λέει κάτι που σε ορισμένους να φαίνεται ως ''ξεκάθαρο'' ή ως ''λάθος'', πλην όμως εκείνοι που τον έγραψαν μπορεί να ήθελαν να εννοήσουν κάτι διαφορετικό από αυτό που ''ξεκάθαρα'' φαίνεται. Γι' αυτό κάποιες φορές όταν διαβάζουμε κάτι που δεν μας έχει φανεί σωστό, δεν πρέπει να σπεύδουμε να βγάζουμε τα δικά μας συμπεράσματα, ούτε όμως και να μένουμε μόνο σε αυτό που διαβάσαμε, αλλά να επιδιώκουμε να έρθουμε και σε επικοινωνία με εκείνον που το έγραψε ώστε ο ίδιος να μας εξηγήσει τι ήθελε να πει. Να ρωτήσουμε κατευθείαν τον ίδιο αν αυτό που καταλάβαμε είναι και το σωστό. Και τούτο εκκλησιαστικά μπορεί να ερμηνευτεί με τον εξής πολύ ωραίο λόγο: Ο Θεός μέσω του Ιησού Χριστού μας αξίωσε να υπηρετήσουμε την Καινή Διαθήκη, <<ου του γράμματος, αλλά του πνεύματος>>! Πόσο μάλλον για τον <<Τόμο>>, όταν σε αυτόν γράφονται τα εξής:<<Ει δε δια τινά πράξιν ή εκκλησιαστικήν ενέργειαν υπάρχει ή μελλοντικώς εκδηλωθεί αντίρρησις ή ένστασις, απεφασίσθη όπως αυτή εξετασθή υπό της ενιαίας Ιεράς Συνόδου κατά τους Ιερούς Κανόνας και την παράδοσιν της Εκκλησίας, εντός προθεσμίας ενός έτους από την ημερομηνία επισφραγίσεως της εκκλησιαστικής κοινωνίας δια της τελέσεως αρχιερατικού συλλειτούργου>>. Που πολύ απλά σημαίνει πως οποιαδήποτε ''αντίρρηση'' ή ''ένσταση'' υπάρξει από εκείνους που θα τον διαβάσουν, η Ενιαία Ιερά Σύνοδος έχει όλη την καλή διάθεση να την εξετάσει, και μάλιστα <<κατά τους Ιερούς Κανόνας και την παράδοσιν της Εκκλησίας>>!.Γι' αυτό άλλωστε και δεν δίνεται μικρή αλλά μεγάλη διορία, ενός ολόκληρου χρόνου. Επομένως κατ' εμέ και σύμφωνα με τα παραπάνω ο πόλεμος που όλο αυτό το χρονικό διάστημα υφίσταται ο <<Τόμος>>, είναι απόλυτα άδικος. Πόσο μάλλον όταν αυτός γίνεται από ανθρώπους στους οποίους είχε προταθεί να γράψουν και να παρουσιάσουν ένα δικό τους <<σχέδιο Τόμου>>.

ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ Ο ΟΥ ΜΗ ΦΑΝΕΡΟΝ ΓΕΝΗΣΕΤΑΙ



ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΣΧΕ ΜΑΘΗΣΙΝ

ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ 28 Σεπτεμβρίου 2019

Χαριλαος Στουραιτης
27 Νοεμβρίου 2018 •


ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ 1948 ΚΑΙ ΤΟ 1971.

Πέρασαν ήδη 70 έτη από τότε πού ένας πραγματικά ορθόδοξος ιεράρχης, ο άγιος πατήρ Ματθαίος Καρπαθάκης, υπερασπιζόμενος την Γνησίαν Ορθοδοξίαν, προχώρησε στις επιβεβλημένες λόγω των γεγονότων, άγιες χειροτονίες επισκόπων κατά το έτος 1948.
Οι οικουμενιστές, νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες, προσεπάθησαν επανειλημμένως όλα αυτά τα χρόνια να προσβάλλουν τις άγιες αυτές χειροτονίες, ώστε άπαντες να εξέλθουν εκ της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εκεί δηλαδή που ενεργεί και σώζει η θεία χάρις, με σκοπό να οδηγήσει εις την απώλειαν και το εναπομείναν πιστόν λείμμα, τους Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Μία τέτοια περίπτωσις έλαβε χώρα και το 1971, όταν μία δράκα ανθρώπων, κατ΄ επίφασιν ορθόδοξοι, σε αγαστή συνεργασία με οικουμενιστικά κινήματα, ερήμην του συνόλου του πληρώματος της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, απευθύνθηκε σε σύνοδο, η οποία κοινωνούσε ήδη μετά του οικουμενισμού- νεοημερολογιτισμού.
Καί, για να δικαιολογήσουν τις αντορθόδοξες ενέργειές τους αλλά και τους οικουμενιστές Ρώσους της Διασποράς, είπαν έναν σωρό ψέματα, όπως: «ότι ορθοδόξησαν οι Ρώσοι ή, ότι,αποδέχθησαν την Ομολογίαν μας» και πολλά άλλα ψεύδη.
Αυτό που θα πρέπει να τονιστεί ιδιαιτέρως στην προκειμένη περίπτωση, είναι το εξής: τόσο τα όσα έπραξαν όσο και τα όσα είπαν οι συγκεκριμένοι, ουδεμίαν επίπτωσιν ή συνέπειαν είχαν στην Γνησίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν.
Διαχωρίζονται, δηλαδή, οι συγκεκριμένοι από το σύνολο των Γνησίων Ορθοδόξων Πιστών, κλήρον και λαόν, και τούτο διότι, άλλο ήταν το πιστεύω του μικρού λείμματος και άλλο των συγκεκριμένων.
Δέν εκπροσωπούσαν και δεν εξέφραζαν οι επιστρέψαντες από την Αμερικήν, εκτός από τους εαυτούς των, την ορθόδοξον βούλησιν, γνώμην και θέλησιν του συνόλου των πιστών, γι' αυτό και δεν επηρέασαν οι ενέργειές τους την Αποστολικήν Διαδοχήν και την Ομολογίαν - Εκκλησιολογίαν μας.
Εξ΄ αυτού του γεγονότος λοιπόν, αρνούμεθα, ως μέλη της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας την θέσιν περί καταδίκης της χειροθεσίας, έτσι όπως διετυπώθη από την επαίσχυντον εγκύκλιον των Νικολαοστεφανιτών [3280/2007] διότι, ποτέ και σε καμίαν περίπτωσιν το σύνολο του πλήρωματος της Γνησίας Ορθόδοξου Εκκλησίας απεδέχθη κάτι τέτοιο, όπως επίσης και την θέσιν «περί συγχωρητικής ευχής ή χάριν ευλογίας» διότι, η συγκεκριμένη πράξις προέρχεται από τους μηδέποτε ορθοδοξήσαντας Ρώσους της Διασποράς.
Υ.Γ. Το παραπάνω απόσπασμα είναι μέρος από την εισήγησιν που μου εζητήθη να ετοιμάσω και να καταθέσω πρός τα μέλη της Πανορθοδόδοξου Συνόδου, η οποία θα συνεδριάσει κατά την 24ην Νοεμβρίου.

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2019

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΗΜΩΝΟΣ




  
Η ΤΕΛΕΙΑ ΜΟΡΦΗ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

Ένα περιστατικό από το βίο του αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος, του Πατριάρχη της έμπρακτης αγάπης, ο οποίος έκανε τη φιλανθρωπία κύριο μέλημα της ζωής του, μας διδάσκει την τέλεια μορφή της ελεημοσύνης.

Κάποιος ξένος, που είχε αντιληφθεί την πολλή καλοσύνη του αγίου Ιωάννου, σκέφτηκε να δοκιμάσει εκείνον που ήταν ανώτερος από κάθε δοκιμασία. Ντύθηκε λοιπόν με κουρέλια και πλησίασε τον άγιο την ώρα που πήγαινε στο νοσοκομείο, γιατί συνήθιζε να επισκέπτεται τους αρρώστους δύο και τρεις φορές την εβδομάδα.
Ελέησέ με, δέσποτα, τον αιχμάλωτο! του είπε θρηνητικά.
Ο άγιος πρόσταξε τον ταμία του να του δώσει έξι νομίσματα.
Μόλις τα πήρε ο ξένος, έτρεξε, άλλαξε ρούχα και παρουσιάστηκε σε άλλο σημείο του δρόμου, ξαναζητώντας ελεημοσύνη. Ο άγιος είπε πάλι να του δώσουν. Ο ταμίας όμως, που τον αναγνώρισε, έσκυψε στο αυτί του Ιωάννου και του έκανε γνωστό πως ο ζητιάνος εκείνος ήταν ο ίδιος που λίγο πριν είχε πάρει τα έξι νομίσματα. Μα ο άγιος δεν επηρεάστηκε από αυτό και είπε να τον ελεήσει για δεύτερη φορά.
Όταν ο ξένος παρουσιάστηκε υποκριτικά και τρίτη φορά για να πάρει ελεημοσύνη, ο ταμίας σκούντησε τον πατριάρχη, για να του δείξει πως είναι ο ίδιος. Τότε εκείνος είπε κι έκανε κάτι, που έμεινε ιστορικό.
Δώσ’ του δώδεκα νομίσματα, πρόσταξε, μην τυχόν είναι ο ίδιος ο Κύριός μου και με δοκιμάζει.

ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ





ΜΙΑ ΩΦΕΛΙΜΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Ο ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ο Σύρος, ο περίφημος διδάσκαλος του ασκητισμού, αποφάσισε κάποτε ν’ αφήση για λίγο την πολυπόθητη ησυχία του στην έρημο και να κατέβη στην πόλι. Είχε επιθυμία να προσκυνήση τα άγια λείψανα, που βρίσκονταν τότε στην ΄Εδεσσα, αλλά και να συναντηθή με εκκλησιαστικούς άνδρες, για να συζητήση μαζί τους δογματικές αλήθειες. Ζούσε σε μια εποχή, που η ορθή πίστι χτυπιόταν απ’ όλες τις μεριές από φοβερές αιρέσεις.
- Κύριε, προσευχήθηκε προτού ξεκινήσει, στείλε μου μπροστά μου, καθώς θα περνώ την πύλη της πόλεως, έναν άνθρωπο που να με διδάξη.
Μα τη στιγμή που έμπαινε στην πολυάνθρωπη Έδεσσα, ο πρώτος άνθρωπος που βρέθηκε στο δρόμο του, ήταν μια κοινή γυναίκα, που στάθηκε και τον κύτταζε αδιάντροπα. Ο Όσιος παραπονέθηκε στον Κύριο, που παραχώρησε να βρη το αντίθετο απ’ ότι είχε ζητήσει. ’Υστερα γύρισε αυστηρό το βλέμμα του στη γυναίκα και της είπε απότομα, για να της προκαλέση κάποια συστολή:
- Απορώ πώς δεν κοκκινίζεις από ντροπή που τολμάς να με κυττάζης με τόση επιμονή.
- Εγώ του αποκρίθηκε εκείνη μ’ ετοιμότητα, κάνω αυτό που μου ταιριάζει. Από την πλευρά σου πλάστηκα, εσένα πρέπει να κυττάζω. Του λόγου σου όμως, που πλάστηκες από το χώμα, καλά θα κάνης να έχης διαρκώς το βλέμμα σου ριγμένο σ’ αυτό.
Παίρνοντας τόσο σωστή απάντησι ο μέγας Όσιος, ευχαρίστησε μ’ ευγνωμοσύνη τον Θεό. Πιο ωφέλιμη διδασκαλία απ’ αυτή δεν του χρειαζόταν πλέον.

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Ι.Μ. ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ




  Από την σημερινή θεία Λειτουργία εις την Ιερά Μονή Αγία Αικατερίνης - Τιμίου Σταυρού  Κορωπίου Αττικής. Ελειτούργησεν ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας, Λαυρεωτικής και Αχαρνών κ. Κήρυκος, βοηθούμενος υπό του Ιεροδιακόνου π. Ιακώβου. 










ΕΝΑ ΕΥΣΤΟΧΟ ΣΧΟΛΙΟ.



Μαρία Σαμίου Αγαπητέ Χαρίλαε, για να προσγειωθείτε λίγο, σχετικά με τις μεγαλοστομίες, που γράφετε για τον σεβ Αμφιλόχιο, όπως πχ. λέτε: "Είναι εκείνος που δεν υπέκυψε στον επάρατο Οικουμενισμό...και δεν συμμετείχε σε οικουμενιστικά συλλείτουργα...", γιά ρωτήστε τον σας παρακαλώ, όταν έγινε η ένωση το 71 με τους Ρώσους της Διασποράς, έαν τότε όντας διάκονος ή ιερομόναχος συλλειτούργησε στην Μονή Παναγίας Κερατέας μαζί τους. Θα ήθελα πολύ να μάθω...

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ Ο κ. ΣΤΟΥΡΑΪΤΗΣ.




    Την φωτογραφία αυτή ας την προσέξει πολύ καλά ο κ. Χαρίλαος Στουραΐτης για δύο και μόνο λόγους:

   α) Διότι και ο τότε π. Θωμάς αλλά και ο Σεβ/τος Κήρυκος ΟΥΔΕΠΟΤΕ εδέχθησαν την παραίτηση του Αρχιεπισκόπου ή την ''ανάδειξη'' του ως δήθεν <<Προέδρου Πατρών>>. Γι' αυτό άλλωστε και οι δύο εκδιώχθησαν με τον χειρότερο τρόπο από την τότε <<σύνοδο>> του παρανόμου <<αρχιεπισκόπου>> κ. Νικολάου. Ο μεν π. Θωμάς εκδιώχθηκε από τον Ιερό Ναό αγίας Τριάδος Κάτω Ηλιουπόλεως επειδή δεν δέχθηκε να συλλειτουργήσει με τον πρώην Πειραιώς κ. Νικόλαο και να τον μνημονεύσει ως ''αρχιεπίσκοπο'', ο δε Σεβ/τος κ. Κήρυκος εκδιώχθηκε από την Ιερά Σύνοδο και προσπάθησε να απομακρυνθεί και από τον Ιερό Ναό αγίου Δημητρίου Αχαρνών, επειδή κι εκείνος θέλησε να σεβασθεί τους Ιερούς Κανόνες και να μην αποδεχθεί τον κ.Νικόλαος ως <<αρχιεπίσκοπο>>. Επομένως πως μετά από όλα αυτά ψευδόμενος ο κ. Στουραΐτης γράφει πως ο κοιμηθείς Αρχιεπίσκοπος Ανδρέας ξαναέγινε Αρχιεπίσκοπος για τον Σεβ/το Κήρυκο;

    Και,

  β) Διότι ο π. Θωμάς μετά από την Ένωση των Εκκλησιών Ελλάδας και Ρουμανίας, ουκ ολίγες φορές είχε συλλειτουργήσει μετά του Σεβ/του Μητροπολίτου Αγίου Κιτίου κ. Παρθενίου. Μάλιστα ο Σεβ/τος συμμετείχε και εις εις την Νεκρώσιμον ακολουθία του μετέπειτα Ιερομονάχου π. Θεοδώρου, της οποίας τα τροπάρια ψάλατε εσείς ο ίδιος. Τότε κ. Στουραΐτη δεν ήταν κακοί οι Ρουμάνοι; 

  Το θέμα,  κ. Στουραΐτη, είναι πολύ απλό και δεν χρίζει περαιτέρω συζητήσεως. Η σημερινή όλη αντίδρασή σας δεν στηρίζεται σε δήθεν θέματα πίστεως (εσείς την αποδίδετε εκεί ώστε να μπορείτε να πολεμάτε την Ένωση) αλλά σε καθαρά προσωπικούς λόγους. Άλλωστε τόσο το 2005 ακολουθήσατε τον Σεβ/το Κήρυκο, γνωρίζοντας πως εκείνος ποτέ του δεν αποδέχθηκε την παράνομη παραίτηση του Αρχιεπισκόπου, όσο και μετά από την Ένωση με την Αγιοτάτη Εκκλησία της Ρουμανίας, πάλι ακολουθήσατε και σε κάθε Πανήγυρι της Αγίας Αικατερίνης βρισκόσασταν εκεί, επί του αναλογίου, ψέλνοντας την ''φήμη'' των Ρουμάνων Αγίων Αρχιερέων.

Μπορώ  να μην μιλήσω όταν όλα αυτά τα ΕΖΗΣΑ;     

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2019

Ο ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΩΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΜΕ ΥΠΕΡΟΨΙΑ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ.



π. Παύλος Παπαδόπουλος

Το να διακονείς στο αναλόγιο είναι μεγάλη ευλογία.Είναι μεγάλη ευλογία αλλά και μεγάλη ευθύνη.Χρειάζεται να γνωρίζεις όχι απλά βυζαντινή μουσική, όχι μόνο τυπικό (τι θα πεις, πότε θα το πεις) αλλά κυρίως να έχεις εκκλησιαστικό φρόνημα.Ο Θεός μου έδωσε την ευκαιρία να διακονήσω σε αναλόγια δίπλα σε καταξιωμένους και έμπειρους ιεροψάλτες.
Η αγάπη μου για την ψαλτική τέχνη είναι μεγάλη.Την αγαπώ την βυζαντινή μουσική διότι είναι η μουσική της λογικής λατρείας μας. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η βυζαντινή μουσική αναπτύχθηκε ώστε να εξυπηρετεί τα Ιερά Μυστήρια και όχι να χρησιμοποιείται σε συναυλιακούς χώρους.

Για να μην παρεξηγηθώ: Μέσα στους χώρους του Ιερού Ναού, μέσα στην λατρεία είναι κυρίως η θέση της. Εάν χρησιμοποιείται και εκτός των Ιερών Ναών, εκτός της λατρείας μας είναι κάτι το έκτακτο και φυσικά δεν είναι κάτι το κακό.

Οι γνώσεις μου πάνω στη Βυζαντινή Μουσική ίσως είναι περιορισμένες, το ταλέντο μου ελάχιστο όμως η διακονία μου δίπλα σε έμπειρους ιεροψάλτες αυτό με δίδαξε: ότι το αναλόγιο δεν είναι ένα βάθρο επίδειξης φωνητικών ικανοτήτων, αλλά βήμα διακονίας. Ο ιεροψάλτης στέκεται ως παράδειγμα προσευχής και ταπείνωσης και όχι ως κοσμικός τραγουδιστής με υπεροψία και αλαζονεία. Η Εκκλησία τον τοποθετεί σε περίοπτη θέση για να εμπνεύσει τους πιστούς με το ήθος του, με την απλότητά του, με το εκκλησιαστικό του ήθος. Ο ιεροψάλτης ως "επιφανή" πρόσωπο της εκκλησιαστικής κοινότητας καλείται να μαρτυρεί της Αλήθεια του Ευαγγελίου και εκτός των Ιερών Ναών. Φυσικά αυτό να μην ερμηνευτεί ότι ο ιεροψάλτης καλείται να υποκρίνεται μια "σωστή" χριστιανική ζωή. Το θέμα είναι να ζει εν Χριστώ συνεχώς, παντού και πάντοτε, όπως φυσικά και ο κάθε χριστιανός, πόσο μάλλον όμως ο χριστιανός αυτός που διακονεί μέσα στα Ιερά Μυστήρια (νεοκώρος, ιεροψάλτης, επίτροπος).

Θυμάμαι δεν ανέβαινα ποτέ στο αναλόγιο εάν πρώτα δεν έπαιρνα την ευχή του ιερέως που θα λειτουργούσε.
Μα πώς είναι δυνατόν να λάβω μέρος στην λατρεία χωρίς την ευχή του λειτουργούντος ιερέως;
Ο ιεροψάλτης βρίσκεται στο αναλόγιο, όχι για να ερμηνεύσει με τρόπο επιτακτικό συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια του ήχου της Κυριακής, όχι για να ψάλλει σχολαστικά και σφιγμένα τα μουσικά κείμενα με το άγχος μήπως και δεν ερμηνεύσει σωστά κάποια "πεταστή"· αλλά μέσα στον λατρευτικό χρόνο να προσφέρει κατάνυξη, προσευχητική διάθεση, έμπνευση μετάνοιας και δοξολογίας προς τον Τριαδικό Θεό μας.

Πολλές φορές ικανότατοι ιεροψάλτες χάνουν τον νόημα της διακονίας τους και γίνονται κουραστικοί αλλά και δυσάρεστοι στις καρδιές των πιστών που ήρθαν στο Ναό όχι για να ακούσουν κάποια "περίφημη" αργή δοξολογία αλλά για να κοινωνήσουν ουρανό, ηρεμία και αμεριμνησία.
"Μεγάλοι δάσκαλοι", προσπαθούν συνεχώς να εντυπωσιάσουν μ' έναν επιδεικτικό τρόπο, με τις ικανότητές τους, λέγοντας "σπάνια και δύσκολα μαθήματα" που το μόνο που εξυπηρετούν είναι να τρέφουν το εγώ τους και όχι να εξυπηρετούν τον λατρευτικό χρόνο.
Οι πιστοί θέλουν απλές μελωδίες, απαλές φωνές, χωρίς κοσμικές κορώνες.
Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές οι πιστοί αναπαύονται σε ιεροψάλτες που μπορεί να μην έχουνε πολλές μουσικές γνώσεις αλλά ψέλνουν απλά και λιτά.
Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές η εκκλησιαστική κοινότητα συμμετέχει περισσότερο προσευχητικά όταν στο αναλόγιο ανέβει κάποιος άνθρωπος που έχει πνευματική κατάσταση, κι ας μην τα λέγει όλα καλά, κι ας έχει μία "συνηθισμένη" φωνή.
Είναι η Χάρις του Θεού που ποτίζει την μελωδία του. Είναι η Χάρις του Θεού που νιώθεις πνευματική ευφορία όταν ακούς να ψέλνει ένας λαϊκός ή μοναχός που πλησιάζει το αναλόγια με φόβο Θεού, που προσπαθεί να ζει με τον Ευαγγελικό Λόγο.

Η εκκοσμίκευση μέσα στην Εκκλησία είναι μια μεγάλη πληγή. Είτε αυτή λέγεται: ιερατικά άμφια, διακόσμιση Ναών, λατρευτικές τελετές που καταντούν κοσμικές φιέστες, ιεροψάλτες-τραγουδιστές σε νυκτερινά κέντρα, κ.α.
Δεν θέλω να το παίξω διδάσκαλος των ιεροψαλτών, μιας και τώρα κυρίως διακονώ την Εκκλησία ως ιερέας. Όμως έχοντας ζήσει το αναλόγιο, έχοντας συναναστραφεί με καταξιωμένους ιεροψάλτες (που κάποιοι έχουνε φύγει από την ζωή), νομίζω μπορώ ταπεινά να πω (να παροτρύνω) ότι οι ιεροψάλτες, οι σύλλογοι ιεροψαλτών καλούνται να λάβουν δράση ώστε η εκκοσμίκευση του αναλογίου να παύση να υφίσταται.
Δεν είναι δυνατόν κάποιος ιεροψάλτης-πρωτοψάλτης, να απαντά στον προεστό της λατρευτικής σύναξης, που ξεκάθαρα είναι ο λειτουργών ιερέας, ότι "εγώ κάνω κουμάντο στο αναλόγιο, θα πω ότι θέλω, όπως το θέλω, όση ώρα θέλω". Το αναλόγιο είναι ένα κομμάτι του Ναού, δεν μπορεί να δρα αυτόνομα. Ούτε ο πρωτοψάλτης είναι Δεσπότης της λατρευτικής πράξης· είναι διακονητής.

Τέτοιες φαιδρές καταστάσεις δείχνουν ότι ο συγκεκριμένος τύπος ιεροψάλτου δεν έχει συναίσθηση που βρίσκεται, ποια είναι η θέση του...και φυσικά δείχνει ότι όχι μόνο πνευματική κατάσταση δεν έχει, αλλά ούτε στοιχειώδη εκκλησιαστικό φρόνημα. Και όλα αυτά διότι ο ιερέας αντιμετωπίζεται ως εχθρός, φανερώνοντας με το σκεπτικό του το πόσο πάσχει αυτός ο άνθρωπος που υμνεί με το στόμα του το Θεό, από εγωπάθεια και οίηση.
Δεν είναι δυνατόν ο ιεροψάλτης να απαιτεί συγκεκριμένο "τόνο" από τον ιερέα και να του τον δίνει, κι αν ο ιερέας δεν "κτυπήσει σωστά" ο ιεροψάλτης να νευριάζει. Δεν βρισκόμαστε αγαπητοί μου στο Ναό για να λόγους ορθοφωνίας αλλά για να λάβουμε Χάρη Θεού δια των Μυστηρίων.

Δεν συμφωνώ καθόλου με την τακτική κάποιων που επειδή και μόνο έχουνε μεράκι να διακονήσουν σε αναλόγιο, ανεβαίνουν πάνω και ανοίγουν το στοματάκι τους και βγαίνουν από εκεί μέσα “άρρητα ρήματα”. Φυσικά και αυτό δεν είναι σωστό να γίνεται. Άλλο τι θέλω να κάνω και άλλο να μπορώ να το κάνω. Πρέπει να έχουμε την διάκριση να ξέρουμε τις δυνατότητές μας. Βεβαίως λόγω έλλειψης σωστών ιεροψαλτών τα αναλόγια ειδικά τις καθημερινές ή σε διάφορα χωριά γεμίζουν με τέτοιους ανθρώπους που για λόγους οικονομίας εξυπηρετούν την λατρεία.
Τι να κάνει ο ιερέας-προϊστάμενος όταν κάποιος σωστός ιεροψάλτης ζητά ένα υπέρογκο χρηματικό ποσό για να έρχεται μια φορά την Κυριακή και ο Ναός αδυνατεί οικονομικά; Θα αρκεστεί στον συνταξιούχο που το είχε μεράκι και έρχεται και αφιλοκερδώς (με ότι αυτό συνεπάγεται).
Φυσικά λοιπόν και παίζει ρόλο η ορθοφωνία, η μουσική κατάρτιση όλων όσων παίζουν κάποιο ρόλο μέσα στην λατρευτική πράξη (ιεροψάλτες, αρχιερείς, ιερείς, διάκονοι), όμως κι αν γίνονται κάποια λάθη δεν χάθηκε και ο κόσμος. Μας εμπαίζει ο διάβολος, δεν το καταλαβαίνουμε; Ασχολούμαστε με το ποιο μουσικό μάθημα θα πούμε, πώς θα εκτελέσω τα "πληρωτικά", πόσα "γυρίσματα" θα κάνω, και ο Χριστός πουθενά, η προσευχή πουθενά.

Λέμε πολλά "Κύριε ελέησον" σύμφωνα με το μουσικό κείμενο, όμως ούτε ένα "Κύριε ελέησον" δεν βγαίνει από την καρδιά μας.
Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν και ιεροψάλτες που αγαπούν αυτό που κάνουνε, και το κάνουμε συνειδητά, υπεύθυνα, ταπεινά, με εκκλησιαστικό φρόνημα, έχοντας μια ζωή που μοσχοβολά θυμίαμα. Και αυτό βγαίνει και στο ψάλσιμό τους, το βλέπεις με το πως στέκονται στο αναλόγιό τους, πως κινούνται μέσα στο Ναό, στην καθημερινότητά τους.
Είναι αυτοί οι ιεροψάλτες που με το μειλίχιο ύφος τους, με την ανοικτή καρδιά τους προσελκύουν και νέα παιδιά στο αναλόγιο. Και γεμίζουν τα αναλόγια με παιδικές φωνές που μαθητεύουν κυρίως μέσα στην λατρεία και όχι μόνο στα θρανία των ωδείων. Η Βυζαντινή μουσική σπουδάζεται πάνω στο αναλόγιο.

Ελπίζω να μην δημιούργησα σκάνδαλο με τα γραφόμενά μου. Απλά ήθελα να τονίσω τον σημαντικότατο ρόλο των ιεροψαλτών μέσα στην λατρευτική ζωή της εκκλησιαστικής κοινότητας. Μπορούν να κάνουν μεγάλο καλό αλλά και να βλάψουν. Μπορεί το αναλόγιο να γίνει ο οδός της προσωπικής τους σωτηρίας τους ή της απώλειάς τους.
Μακάρι όλοι μας να καταλάβουμε γιατί βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία. Και ο λόγος αυτός είναι για να βρούμε τον Χριστό, όχι για να πιάσουμε κάποια θέση, όχι για να κτίσουμε ένα καλό όνομα, ούτε για να αναδειχθούμε κοινωνικά.
Είτε είσαι ιεροψάλτης, είτε κληρικός δεν πρέπει να ξεχνάς γιατί βρίσκεσαι μέσα την Εκκλησία. Το ότι βρίσκεσαι στην Εκκλησία δεν σημαίνει ότι ό,τι κάνεις είναι σωστό και θα σωθείς. Διότι η πρόθεσή μας, τα κριτήρια με τα οποία κάνουμε κάτι θα κρίνει και το εσχατολογικό αποτέλεσμα των πραξεών μας. Μακάρι τα κίνητρά μας να είναι αγαθά, καλοπροαίρετα και θεμελιωμένα πάνω σ' αυτήν την ιερή αγωνία μας: να ευαρεστούμε τον Χριστό μας και όχι τους κόλακες, τον κόσμο, τα πλήθη.
Ας το θυμόμαστε όλοι μας: μπορεί να ερμηνεύεις απίστευτα καλά κάποιο δύσκολο βυζαντινό μάθημα, μπορεί να έχεις απίστευτα καλή φωνή· χωρίς υπακοή και ταπείνωση, χωρίς υπομονή και διάκριση, χωρίς συγχωρετικότητα και αγάπη, δεν σώζεσαι.
Εάν οι μουσικές μου γνώσεις γίνονται αιτία να χάνω τον Χριστό μου, να τα βράσω όλα. Καλύτερα να μην ξαναψάλλω ποτέ, παρά να χαθώ αιώνια.


ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ.


ΑΠΟ ΤΟΝ   
<<ΤΟΜΟ ΕΝΩΣΕΩΣ>>


    <<Όθεν εν επιγνώσει τελούντες ότι πάντες είμεθα ατελείς και αδύναμοι, επιρρεπείς μεν εις την κατά του ετέρου κρίσιν και κατάκρισιν, επιφυλάσσοντες δε δι' εαυτούς την αγαθήν μερίδα και την δικαίωσιν, λαβόντες υπόψιν τον προφητικόν λόγον, <<ημάρτομεν, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν>> (Γ΄ Βασιλειών, 8,47) και την αποστολικήν προειδοποίησιν <<ο δοκών εστάναι, βλεπέτω μη πέση>> (Α΄ Κορ. 10,12), εθέσαμεν άπαντες ομού και από κοινού το έργον και τας ενεργείας ημών εις την κρίσιν του Πανσόφου Δομήτορος και Κυβερνήτου της Αγίας Εκκλησίας Αυτού, του Εσταυρωμένου Χριστού, ειδότες εναργώς ότι ο Δίκαιος Κριτής και Φιλεύσπλαγχνος Πατήρ ημών, ως ο <<ετάζων καρδίας και νεφρούς>> (Ψαλμ, 7,10) και προγνωρίζων την πρόθεσιν, την βούλησιν και την ενέργειαν εκάστου ανθρώπου, θα αποδώση δικαίαν και φιλάνθρωπον κρίσιν δια τας πράξεις και τας παραβλέψεις εκάστου εξ ημών, και θα επιβεβαιώση την θέσιν και την διακονίαν εκάστου εξ ημών εις την Αγίαν Αυτού Εκκλησίαν.
    Όθεν εν βαθεία συναισθήσει της ευθύνης ημών ενώπιον Θεού και ανθρώπων, ωμολογήσαμεν και επαναβεβαιώσαμεν την ορθόδοξον πίστιν της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας, καθομολογούντες μετά των Αγίων Πατέρων και θεοφωτίστων διδασκάλων της Εκκλησίας όσα ούτοι εν ταις ιεραίς συνόδοις εδογμάτισαν και εν τοις συγγράμασιν αυτών θεοφιλώς κατέγραψαν, προς ασφαλή και βεβαίαν πνευματικήν καθοδήγησιν των πιστών και σωτηρίαν των αθανάτων ψυχών αυτών, πιστεύοντες ακλινώς και ακραδάντως ότι <<Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αύτη η πίστις των Πατέρων, αύτη η πίστις των Ορθοδόξων, αύτη η πίστης την οικουμένην εστήριξεν>> κατά το Συνοδικόν της Ορθοδοξίας>>.    
(Σελ. 6 - 7)

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ''ΘΕΟΘΕΝ ΒΕΒΑΙΩΣΕΩΣ''


''ΕΩΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΟΥ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΥΠΕΡ ΣΟΥ''
(Σοφ. Σειράχ)



  Μετά την αλλαγή του εορτολογίου στις 10/3/1924 οι μη αποσχισθέντες ορθόδοξοι (χλευαστικώς αποκαλούμενοι παλαιοημερολογίτες) και υπό διωγμό ευρισκόμενοι, συγκεντρώθηκαν την νύκτα της παραμονής της Υψώσεως ου Τιμίου Σταυρού, για να τελέσουν κρυφά την αγρυπνία για την γιορτή, στο όρος του Υμμητού πάνω από το Χολαργό. Περίπου κατά τις 11:30 μ.μ. εμφανίστηκε στον ουρανό Λευκότατος Φωτεινός Σταυρός , καταυγάζοντας μόνο το μονύδριον και το περίβολον αυτού. Σημείο από τον Θεό που μας έδειξε πως θέλει να ακολουθούμε το Πάτριον Παλαιόν Εορτολόγιον.
   Το μέγα αυτό θαύμα το είδαν όχι μόνο οι Ορθόδοξοι πιστοί που είχαν πάει στην αγρυπνία αλλά και οι αστυνομικοί που είχανε φτάσει στον Ιερό Ναό για να τους διαλύσουν. 

Δημοσίευμα Εφημερίδας ΣΚΡΙΠ
Η αναφορά του Μέγα Θαύματος


Δημοσίευμα της Εφημερίδας ΣΚΡΙΠ
σχετικά με την εμφάνιση του Τιμίου και Ζωοποιού
Σταυρού στις 15 - 28/9/1925

ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ)



Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΥΨΩΣΙΣ
ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

   Ο Τίμιος Σταυρός υψώθηκε ''το πρώτον,εις τον άμβωνα'', αμέσως μετά την Εύρεσή Του από την αγ. Ελένη, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, διότι ήταν αδύνατο στους χιλιάδες πιστούςπου συγκεντρώθηκαν, να πλησιάσουν και να τον ασπασθούν. Η δεύτερη Ύψωση έγινε το έτος 628, στην Μεγάλη Εκκλησία της Αγίας Σοφίας, όταν ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος έφερε στην ΚΠολη το τμήμα εκείνο του Σταυρού που είχαν απαγάγει οι Πέρσες το 614 από τα Ιεροσόλυμα, μαζί με τον Πατριάρχη Ζαχαρία. Έκτοτε επικράτησε η συνήθεια της αναπαραστάσεως της Υψώσεως και η ομώνυμη εορτή, την οποία η Εκκλησία τιμά με αυστηρή νηστεία, αντίστοιχη εκείνης της Μεγάλης Παρασκευής.   

ΥΨΩΣΙΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.



Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ Ι.Ν. ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ!!!

 Μι ιδιαίτερη λαμπρότητα αλλά και κατάνυξη εορτάσθηκε την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2019 εκ.ημ. η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου και Αγίας του Θεού Σοφίας Αχαρνών.
 Ο Σεβεσμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας, Λαυρεωτικής και Αχαρνών κ. Κήρυκος χοροστάτησε στην Ακολουθία του Όρθρου και τέλεσε την Ακολουθία της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και την Θεία Λειτουργία. 
 Στην ομιλία του ο Σεβ/τος αναφέρθηκε στην μεγάλη αυτή εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού προτρέποντας τους πιστούς να σηκώνουν με πίστη και υπομονή τον δικό τους καθημερινό Σταυρό, διότι δι' αυτού θα εισέλθουν εις την βασιλεία των Ουρανών. Τόνισε δε πως ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί <<όπλο ειρήνης>> και κορυφαίο σύμβολο θυσίας και αγιασμού. Την ομιλία του ολοκλήρωσε ευχόμενος η χάρις Του να προσφέρει εσωτερική ειρήνη και να διαφυλάττει τις ζωές όλων. 







Σταυρέ του Χριστού πανσεβάσμιε, 
σώσον ημάς τη δυνάμη σου.

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2019

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Γ.Ο.Χ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ



 ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ
ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ
ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ.
Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ...


  Ο ἱερός Χρυσόστομος γράφει: «Οἱ εὐτελεῖς καί οἱ ἄτιμοι, πού ἐγιναν ἔντιμοι καί ζηλευτοί διά τοῦ ὀνόματός Σου (Κύριε), χρησιμοποιοῦν τήν τιμήν ἐναντίον τοῦ τιμήσαντος καί ἐνεργοῦν μέ θρασύτητα καί προσβάλλουν τά ἅγια μέ τήν ἀπώθηση καί ἐκδίωξη τῶν ἱκανῶν, γιά νά εἶναι αὐτοί οἱ πονηροί, ἥσυχοι καί ἀσύδοτοι στήν κατ’ ἀρέσκειαν ἀνατροπήν τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως ....». Τό ζησαμε καί αυτό μέ τήν εκδίωξι καί τήν εξορία από τόν Ιερόν Ναόν της Αγίας Τριάδος καί από την παρακειμένην Στέγην Φιλοξενίας Κληρικών Αγιος Γρηγόριος ο Ε΄, τού ομολογητού Ιερέως π.Θωμά Κοντογιάννη, καί τών πιστων εις τήν Ομολογίαν ενοριτων. Σημειωτέον οτι η Ομολογία των Ενοριτων του Ι.Ν. Αγιας Τριάδος ειχε νά κάνη καί μέ αλλα θέματα, τά οποία ειναι γνωστα, αλλά προπάντων καί μέ τήν προπαγάνδα περί "χειροθεσίας", η "συγχωρητικης ευχής", την οποία θά μπορουσαμε νά χωρισουμε σε δυο κατηγοριες καί αντιστοιχα δυο στόχους. Η πρωτη κατηγορία - στόχος ητο νά περάση η χειροθεσία ως επί σχισματικων κατα την απόφασιν του 1971 (βλέπετε "Απαλλακτικα Βουλεύμκατα" Πειραιως καί Δραμας), διότι ετσι εζητησαν οι Φλωρινικοί, προκειμένου νά δεχθουν εις ενωσιν τούς "Ματθαικους" (βλέπετε Δηλωσιν του Χρυσοστόμου Κιούση Αρχιεπισκόπου των Φλωρινικων καί ενέργειες του παρασυνοδικου κατεστημένου, κινουμενου αφανως η καί εμφανως εν τισι υπό του Στεφάνου). Η δευτέρα κατηγορία - στόχος ητο νά περάση ως σωτηριος διά τήν Εκκλησία, η μετωνομασία της χειροθεσίας κατά τον Η Κανόνα (βλ. Απόφασιν των Ρωσων της Διασπορας του 1971) εις συγχωρητικήν ευχην, την οποίαν εδέχθη δηθεν η Εκκλησία καί οχι μεμονωμενα ατομα. ...Ειναι δέ χαρακτηριστικόν οτι οι μέν του Στεφάνου, που ανήκουν εις την πρωτην κατηγορίαν (βλέπετε Καταδικην της χειροθεσίας η συγχωρητικης ευχης 2007) ειχον καί εχουν σκοπόν νά δωσουν κυρος εις την χειροθεσίαν καταδικαζοντες αυτην καί επικυρωνοντες παραλλήλως καί τά Απαλλακτικα Βουλεύματα αλλά καί την Δηλωσιν του Αρχιεπισκόπου των Φλωρινικων Χρυσοστόμου Κιούση, ο οποιος τους περιμένει με ανοικτας αγκάλας νά ενωθουν μαζί του βάσει αυτης της χειροθεσίας), οι δέ εκ των ημετερων, ανηκοντες εις την δευτεραν κατηγοριαν, επεχείρησαν, υπογειως μεν κατ αρχην, ευθεως δέ μετα τό 2015, νά περάσουν επιβλητικα τό μήνυμα οτι οι μή δεχόμενοι οτι τό ετος 1971 εδω εις τήν Ελλάδα Αρχιερεις ελάβον "συγχωρητικην ευχήν", καί δή "υπό τήν προυπόθεσιν οτι ωρθοδόξησαν οι Ρωσοι", αλλά θέλοντες νά μεταποιησουν την συγχωρητικην ευχήν εις χειροθεσίαν επί σχισματικων, ειναι αρνηται της Ομολογιας του 1981 (η οποία σημειωτέον ως εχει διατυπωθει εις τά Πρακτικά δέν ειναι τουσιαστικα της Ιερας Συνόδου), καί διά τουτο καί πεπτωκότες καί από την Αρχιερωσυνην, εάν ειναι Αρχιερείς και από τήν Ομολογιαν της Πϊστεως εάν ειναι Ιερεις, Μοναχοί η λαικοί). Καί το τραγικόν του ολου αυτου κινηματος ειναι αφ' ενός η δήλωσις θεολογου Καθηγητου οτι εφευρομεν το 1971 την συγχωρητικην ευχήν διά νά μή περιέλθη η Εκκλησία εις τήν υποταγην των Ρωσων, καί αφ' ετέρου η δηλωσις των περί τόν Σεβασμιωατον Αμφιλόχιον, οτι οσοι υπέγραψαν την ενωσιν 29 Ιανουαριου του 2019 εις τά Εξαμίλια Κορινθιας ειναι ολοι αρνηταί της Αρχιερωσυνης των καί πεπτωκοτες καί οπαδοί του Παναιρετικου Οικουμενισμου, καί οτι ημείς ο Μητροπολίτης Κήρυκος, ειναι διά τόν λόγον αυτόν ο χειρότερος ολων των Οικουμενιστων, ο δέ Σεβ. Αμφιλοχιος., ως ο μόνος μή υπογραψας την ενωσιν ειναι ο μοναδικός επί της γης Ορθοδόξος Ιεραρχης. Προσευχόμεθα νά μη επιτρεψη ο Θεός νά ολοκληρωθη τό κυοφορουμενον από τό 2015 σχίσμα, καί νά μην επιμείνη περαιτερω ον Σεβασμιωτατος Αμφιλόχιος εις την αρνησιν της ενότητος, διότι γνωριζομεν πολύ καλά πώς ο,τι τόν αναγκάζουν νά υπογραφη, η ο,τι τόν επεισαν νά υπογραψει δέν ειναι ιδικόν του. Καθ ημάς ισχύει καί τωρα η καλή του Ομολογια του ετους 1977, οταν ηλεξγε τους Αρχιερεις πού μετέβησαν στους κακοδόξους, ως τούς εχαρακτηρισε Ρωσους... Αυτά πρός τό παρόν για οσους παρακολουθουν τά εκκλησιαστικά δρωμενα καί θέλουν νά ενημερωνωνται. Μέ τήν σημειωσιν οτι δέν ειναι μόνον αυτά πού φαίνονται, τά αιτια των σχισματων, αλλά καί οσα δέν φαίνονται .... .

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ κ. ΣΤΟΥΡΑΪΤΗ.


<<Δικαιοσύνη μάθετε...>>

Τώρα ο εν Χριστώ αδελφός και φίλος κ. Χαρίλαος Στουραΐτης μου προτείνει να μην γράφω διότι δεν είμαι Θεολόγος. Για να δούμε όμως πριν γίνει η ένωση τι μου έλεγε:

1. 7/8/18, 9:45 μ.μ.: 
<<Δημήτρη, καλησπέρα. Ανέβασε στον ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ,χωρίς σχόλια, το άρθρο που έβαλα>>.

2. 27/8/18, 9:24 π.μ.: 
<<Δημήτρη, βάλε στον ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ, χωρίς κανένα σχόλιο, το τελευταίο άρθρο. Ευχαριστώ!>>.

Τότε που ζητούσε τη βοήθειά μου :

1. 1/11/2018, 8:13 μ.μ.: 
<<Δημήτρη τι γίνεται; Μήπως μπορείς να μου βρεις το ανυπόγραφο καθαιρετικό χαρτί των Νικολαϊτών, που αφορά στον Δεσπότη και να μου το στείλεις;>>

2. 29/12/18, 7:43 μ.μ.: 
<<Επίσης, ψάχνω ένα κείμενό του που λέει ότι όταν έρχεται κάποιος κληρικός, θα πρέπει να εξετάζουμε και την χειροτονία του. Δεν μπορώ όμως να το βρω. Αν το βρεις, στείλε το μου>>.

Τότε που ζητούσε τη γνώμη μου:

22/12/18, 1:31 μ.μ.: 
<<Δημήτρη, αυτό έστειλα στον <<Σ>>. Για πες μου τη γνώμη σου>>.
 Αλλά και την Παρασκευή, 29 Σεπτεμβρίου 2017 στην Δημοσίευσή σας στο blog αυτό με τίλο: <<ΝΕΑ ''ΕΚΤΡΟΠΑ'' ΑΠΟ ''ΚΛΗΡΙΚΟ'' ΤΗΣ ''ΣΥΝΟΔΟΥ''- ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΤΟΥ ''ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ'' ΚΑΙ ''ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ'' κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ>>, είχα γράψει 3 σχόλια και το ένα εξ αυτών ήταν για να σας υποστηρίξω. Τότε είχα το δικαίωμα να γράφω; 
 Και σας θυμίζω επίσης πως μέχρι τον περασμένο Ιανουάριο όσες δημοσιεύσεις έκανα στο blog, θεολογικές ή μη, σας έβρισκαν θετικά προσκείμενο.  

 κ. Στουραΐτη, μην βιασθείτε να βγάλετε συμπεράσματα. ΔΕΝ σας πολεμάω γράφοντας τα παραπάνω. Αλλά αφού εσείς δεν είστε δίκαιος απέναντί μου, τότε δυστυχώς θα πρέπει εγώ να γίνω δίκαιος του εαυτού μου. Μπορεί να μην σας αρέσει που τώρα σας ελέγχω και όχι σας πολεμάω, αλλά αυτό με είχατε μάθει εσείς να κάνω χάριν της υπερασπίσεως της Εκκλησίας και της αληθείας, κι αυτό συνεχίζω να κάνω μέχρι και τώρα. Ακριβώς επάνω σε αυτά που με μάθατε πατάω και προχωράω, χωρίς να έχω ξεφύγει ούτε χιλιοστό.