Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ (Α.Π. 331/31.5.2003)





      (Στο κείμενο που ακολουθεί, ο Σεβ/τος Κήρυκος έχει καταγράψει περιληπτικώς τα κρισιμότερα σημεία τα οποία αποτελούν τις διαφορές ανάμεσα στην <<Νικολαίτικη>> νυν δε <<Στεφανίτικη Σύνοδο>> και την Γνήσια Ορθόδοξο Εκκλησία, τα οποία συνάμα αποτελούν και τα αιτήματα ενός σοβαρού και αληθούς διαλόγου. Δυστυχώς αυτά ποτέ δεν ελήφθησαν υπ' όψιν από εκείνους στους οποίους αναφέρονται, όσο και αν αυτά γράφθηκαν αναλυτικά, όσο και αν αυτά γράφτηκαν εν συντομία. Η αποδοχή και η εν Χριστώ και αληθεία επίλυσις αυτών των αιτημάτων, υπό της <<Στεφανίτικης Συνόδου>>, είναι αυτή η οποία θα μπορέσει να οδηγήσει στην παύση του εν έτη 2005 σχίσματος, το οποίον εδημιουργήθη υπό του τότε ψευδαρχιεπισκόπου κ. Νικολάου και της <<Συνόδου>> αυτού) 


    <<...Αγαπώμεν και ευλαβούμεθα όλους ους ν Χριστώ Πατέρας και Αδελφούς, από τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον και Πατέρα μας κ. Ανδρέαν, μέχρι και τον τελευταίον πιστόν, αλλά ΖΗΤΟΥΜΕΝ, εν ονόματι της Εκκλησίας του Χριστού, καθαράν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ και συνέπειαν προς Αυτήν. Ζητούμεν επιμόνως και δεν υποχωρούμεν από την θέσιν αυτήν, να εξετασθούν τα θέματα τα οποία αμέσως ή εμμέσως προσβάλλουν την Εκκλησιολογίαν και την Αποστολικήν Διαδοχήν:

   α) Ζητούμεν την ομολογιακήν αντιμετώπισιν της σχισματοαιρέσεως των <<πέντε>> συμφώνως και προς την από 2.6.1995 Απόφασιν της Ιεράς Συνόδου, δια της οποίας τους επεβλήθη αργία <<μέχρις εκδικάσεως των πράξεών των>>, καθώς και προς την υπ' αριθμ. 3005/18.6.1997 Συνοδικήν Απόφασιν, δια της οποίας τους απηγγέλθη βαρύτατον κατηγορητήριον και διετάχθησαν ανακρίσεις!

  β) Ζητούμεν την ομολογιακήν αντιμετώπισιν του βλασφήμου <<Απαλλακτικού Βουλεύματος>> 54/76, και της <<αποφάσεως>> της Ρωσικής Συνόδου του 1971, επί της οποίας εστηρίχθη και το <<Απαλλακτικόν Βούλευμα>>, όπως και των μετά το 1995 νεωτέρων δικαστικών αποφάσεων.

     γ)   Ζητούμεν την εν αγάπη και αληθεία συνέχισιν του θεολογικού διαλόγου...

  δ) Ζητούμεν να αποδείξουν το υποκατάστατον της <<νεοεικονομαχίας>>, περί δήθεν <<αμαρτύρου>> και <<καινοτομίας>>, το οποίον εχάλκευσαν οι Φλωριναίοι μαζί με το παρασυνοδικόν μας κατεστημένον.

   ε)    Ζητούμεν να γίνη σεβαστή η Κανονική Τάξις και να λειτουργήση Κανονικά ο Συνοδικός θεσμός, ώστε να εξετασθούν Κανονικώς και με σεβασμόν προς την Αλήθειαν και το Δίκαιον, άπασαι αι Καταγγελίαι - Αναφοραί επί θεμάτων Πίστεως, και να αποδοθή το δίκαιον προς πάσαν κατεύθυνσιν.

 στ)   Ζητούμεν να εξετασθή το θέμα της αποτυχίας της ιεραποστολής εις την Ρουμανίαν και να αποδοθούν ευθύναι και

  ζ)    Ζητούμεν πλέον, πριν από όλα τα ανωτέρω, να ανακληθή η ιερόσυλος περί παραιτήσεως του Μακαριωτάτου συμπαιγνία, η οποία τελικά εξυπηρετεί την προδοσίαν κατά της Εκκλησίας,... Ημείς ο Επίσκοπος Κήρυκος ΔΕΝ ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΑΜΕΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩΜΕΝ, την ιερόσυλον συμπαιγνίαν της 5.2.2003, μέχρις ότου ανακληθή αύτη, και εκδικασθή η υποδικία... Τούτο το θέμα, όπως και τα προηγούμενα, είναι μείζον θέματα ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ, αλλά και ΠΙΣΤΕΩΣ, δια τούτο, όπως όλοι οι ομολογηταί άγιοι, και εν τοις εσχάτοις καιροίς ο ομολογητής Ιεράρχης ΜΑΤΘΑΙΟΣ, δεν υπεχώρησαν, ούτω, δι' ευχών των και με την Χάριν του Θεού, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΩΜΕΝ και ημείς μέχρι εσχάτης μας αναπνοής...>>

ΠΟΙΟΣ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;




   <<Ένα μόνον θα σας υπενθυμίσω και αυτό είναι το γεγονός ότι καθ' όλα τα τελευταία μετά το 1998 έτη δεν ελειτούργησε Κανονικώς η Ιερά Σύνοδος και δεν ανταπεκρίθητε ως Συνοδικοί έναντι του θεσμού. Πάντοτε (προφορικώς και γραπτώς) εισηγούμεθα, διαφωνούσαμε, ενιστάμεθα, κατηγγέλαμε συγκεκριμένως και Κανονικώς και ποτέ τίποτε δεν ελήφθη υπ' όψιν, διότι αι εργασίαι αυτών των <<Συνόδων>> ήσαν προκαθωρισμέναι και αι αποφάσεις των προειλημμέναι και σας επέβαλον και σας επιβάλλουν ληστρικήν συμπεριφοράν. Λυπούμαι, αλλά όταν διαχωρίζω τας ευθύνας μου από τοιαύτας <<Συνόδους>>, πιστεύω ότι τιμώ, σέβομαι και υπηρετώ τον αληθή θεσμόν της Συνόδου και ούτω και την Μητέρα μας Εκκλησίαν και τον Χριστόν μας την κεφαλήν του Εκκλησιαστικού Σώματος, από του οποίου δεν χωρίζομαι.

    Επανειλημμένως σας εγράψαμεν και ανελύσαμεν ότι εις την Εκκλησία ανήκομεν και είμεθα οργανικά ηνωμένοι εις το Σώμα Αυτής, όταν δεν αφιστάμεθα της Αληθείας του Χριστού αλλ' είμεθα αρρήκτως μετ' αυτού συνδεδεμένοι. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι κατηγορηματικός: << Οι της του Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισίν. Και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισίν>>. Περαιτέρω η συμμετοχή εις οποιαβδήποτε υνάθροισιν, όσον μεγάλη και αν είναι, όταν αύτη εν διατηρή άρρηκτον τον σύνδεσμον με την αλήθειαν και δεν διαφυλάσσει απαρασάλευτον την Κανονικήν τάξιν, τότε αύτη δεν μετέχει της ενότητος εν τη Εκκλησία, αλλά αποκόπτεται και εξέρχεται Αυτής. Ακούστε πάλιν τον Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν: << Οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί. Και τοσούτο μάλλον, όσον αν και σφων αυτών καταψεύδοιντο, ποιμένας και αρχιποίμενας ιερούς εαυτούς καλούντες και υπ' αλλήλων καλούμενοι μηδέ γαρ προσώποις τον Χριστιανισμόν, αλλ' αληθεία και ακριβεία πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα>>. Επομένως, Σεβασμιώτατε Αδελφέ, Μητροπολίτα της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς κ. Νικόλαε, όσον χωρίζομαι από τα <<Καϊαφικά σας συνέδρια>> δεν χωρίζομαι από την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, ούτε <<αποκόπτομαι εκ της Εκκλησίας>>, όπως φέρεσθε πεπλανημένως να φρονήτε, ή κακοηθέστατα σας έγραψαν οι εγκάθετοι του Φλωρινικού Κέντρου, αλλά τουναντίον, χάριτι Χριστού, μένω και στερεώνομαι εν τη Εκκλησία και υπερασπίζομαι τον πρώτον και ιερώτατον Συνοδικόν θεσμόν, κατά του οποίου Σεις επί έτη και κατ' εξακολούθησιν ιεροσυλείτε...>>. (Απόσπασμα από την ΑΝΟΙΚΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ του Σεβ/του Κηρύκου εις το υπ' αριθμ. 1163/28.5.2003 έγγραφον του Σεβ/του Πειραιώς κ. Νικολάου. Βλέπε εις την <<Ο.Π.>> Αυγούστου 2003, σελ. 291 - 305). 

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ...!!!




ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΕΡΩΤΙΚΗΣ
ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΛΑΖΑΡΑΤΩΝ ΛΕΥΚΑΔΟΣ


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ!!!

  ΑΝΑΚΟΙΝΟΥΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΟΤΙ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ(ΠΡΩΘ. ΘΩΜΑ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ), ΘΑ ΤΕΛΕΣΘΗ ΤΗΝ 29ην/12ην ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΟΡΤΗΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ, ΗΜΕΡΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΞΕΔΗΜΗΣΕΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ
    ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΘΑ ΤΕΛΕΣΘΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΤΑΖΟΝΤΑ ΚΑΤ' ΕΚΕΙΝΗΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ, ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΛΑΖΑΡΑΤΩΝ ΣΦΑΚΙΩΤΩΝ ΛΕΥΚΑΔΟΣ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ (ΑΠΟ ΤΟΥ 1948) ΚΑΙ ΩΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΑΥΤΟΥ (ΑΠΟ ΤΟ 197) ΠΙΣΤΩΣ ΔΙΗΚΟΝΗΣΕΝ.
    ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΝΑ ΠΑΡΑΣΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΟ ΜΝΗΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΕΙΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΝ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΝ, ΕΙΤΕ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ (ΠΡΩΘ. ΘΩΜΑ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ), ΑΠ' ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ. 

ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΥ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΛΑΖΑΡΑΤΩΝ ΛΕΥΚΑΔΟΣ.

Από την τελευταία επίσκεψη του Ιερομ/χου π. Θεοδώρου εις
 τους Αγίους Αποστόλους!!! 

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

ΙΔΟΥ Ο ΔΟΛΟΣ, ΙΔΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΔΟΛΟΥ!!!






   Ορισμένοι εκ της <<Στεφανίτικης Συνόδου>>, θέλουν να διακηρύττουν πως ο Μακαριστός Σεβ/τος Λαρίσης και Τυρνάβου Κυρός Πανάρετος, δέχθηκε την ιερόσυλο παραίτησιν του Μακ/του κ. Ανδρέου και επομένως δι' αυτής ανεγνώρισεν και τον Πρώην Πειραιώς ως <<Αρχιεπ/πον>>. Δι' αυτήν τους την πονηρή ενέργειαν, παρουσιάζουν ως <<ΕΠΙΣΗΜΟ ΚΑΙ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ>>, την παρακάτω δήλωσιν του Μητροπολίτου, η οποία όπως εφάνη και από την ακριβώς προηγούμενη δημοσίευση, δεν ισχύει, διότι ο Ομολογητής Μητροπολίτης κ. Πανάρετος ανεκάλεσεν αμέσως όλα όσα πονηρά του είπαν να υπογράψει, με σκοπό να δεχθεί ως κανονικόν <<Αρχιεπ/πον>> τον κ. Νικόλαον. ΙΔΟΥ λοιπόν Ο ΔΟΛΟΣ:

   <<Α.Π. 72
Εν Ι. Μ. Αγ. Αποστόλων - Τιμίου Σταυρού τη 20/10-2.11.2004

ΠΡΟΣ την συνεδριάζουσαν σήμερον Ιεράν Σύνοδον της  Ιεραρχίας

    <<Άγιοι Αρχιερείς, Ημείς ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου Πανάρετος κωλυόμενος δια τους γνωστούς και σοβαρούς λόγους υγείας να παραστώ εις την σθυνεδρίασιν της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, δια του παρόντος αδελφικού Αρχιερατικού ημών γράματος σας γνωστοποιώ ότι διαφωνώ και αποστρέφομαι κάθε ενέργεια που οδηγεί σε μερισμούς και σχίσματα και δεν προτίθεμαι να χωριστώ από την Ιερά Σύνοδον.

+ Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ


    Όπως όμως μας διαβεβαιώνει η ακριβώς προηγηθείσα μαρτυρία του Μοναχού π. Θεοδώρου εκ της Αδελφότητος Αγίων Αποστόλων - Τιμίου Σταυρού Λαρίσης, την παραπάνω ανακοίνωση ο ίδιος ο Σεβ. Πανάρετος ομολόγησε πως την υπέγραψε και αμέσως ζήτησε να την ανακαλέση, αφού πρώτα του αναλύθηκαν όλα όσα έπονται εξ αυτής. Έτσι κατόπιν συζητήσεως και με τον τότε Ιερομ/χον π. αμφιλόχιον (νυν Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου), συντάχθηκε μία άλλη ανακοίνωση, κατόπιν ευλογίας του Ιδίου του Μητροπολίτου, και αφού του ανεγνώσθησαν τα εις αυτήν γραφόμενα, έπειτα την υπέγραψε χωρίς κανένα δισταγμόν. Ιδού λοιπόν η εκ νέου ανακοίνωσις του Σεβ/του Παναρέτου, η οποία ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΙΒΗΝ ΤΟΥ ΔΟΛΟΥ:

<< Α.Π. 72α 
Εν Λαρίση τη 21.10.2004 (π.η.)

    Τις τελευταίες μέρες της ζωής μου, σαν γέρων που είμαι και άρρωστος, πλευρίζομαι από διαφόρους για να αλλάξω την καθαρή Ομολογία μου και να παραδεχθώ ως Αρχιεπίσκοπο τον Σεβ. Πειραιώς κ. Νικόλαο, τον οποίον βαραίνουν πολλές αντικανονικότητες και αιρετικά φρονήματα και να πάψω να πιστεύω τα όσα έχω γράψει και του έχω καταγγείλει από τον Ιούνιο του 2000 μέχρι σήμερον.
    Για τελευταία φορά, λοιπόν, καταγγέλω τον Σεβ.κ. Νικόλαο ως αντικανονικό του Αρχιεπισκοπικού θρόνου, μαζί με όλα του τα αιρετικά φρονήματα, και δεν θα τον παραδεχθώ έως ότου δείξει μεταμέλεια και ανακαλέσει. Και ό,τι έχω υπογράψει αντίθετο από αυτά είναι για μένα ΑΚΥΡΟΝ.

+ Ο Λαρίσης και Τυρνάβου ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ>>

    Μετά από αυτήν την τελευταίαν ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗΝ ΔΗΛΩΣΙΝ ΤΟΥ, εις όλες τις επισκέψεις που του γινόντουσαν εις το κελί του από τους πείσμονες να υφαρπάξουν την υπογραφήν του, εκείνος δεν απαντούσε σε τίποτα εις όσα εκείνοι του έλεγον, διότι πλέον είχεν χάσιν την εμπιστοσύνη του εις αυτούς.Κάτω από την τελευταίαν του ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΑΜΑ ΤΕ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, ο Σεβ/τος κυρός Πανάρετος ανεπαύθει εν χώρα Ζώντων και Δικαίων!!!  

    Καθόλου τυχαίο δεν προκύπτει το γεγονός πως ο Άγιος Θεός, άφησε τον Σεβ/το Πανάρετο να υπομείνει όλες αυτές τις τελευταίες επί γης δοκιμασίες, οι οποίες ανεδίχθησαν ως αμαράντινοι Στέφανοι δι' εκείνον. Διότι μέσα από αυτές ΦΑΝΗΚΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ποιος ακριβώς ήταν ο σκοπός των οπαδών της τότε <<Νικολαίτικης Συνόδου>>. Καθώς το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να υφαρπάξουν την υπογραφή του γηραιού και ασθενούντος Μητροπολίτου, είτε εκείνος συμφωνούσε, είτε όχι. Γι' αυτό και μη σεβόμενοι την ασθένειά του, εις το κρεβάτι του πόνου όπου βρισκόταν, τον πίεσαν πανταχόθεν ώστε να πετύχουν τον σκοπόν τους. Ο Θεός όμως που ετάζει Καρδίας και Νεφρούς, έδωσε χρόνο ζωής εις τον πολιόν ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΝ και ΣΕΒΑΣΤΟΝ Ιεράρχην, ώστε εκείνος να υπογράψει την τελευταίαν του ανακοίνωση, και κατόπιν αυτής να επέλθει εις την μακαρία Ζωήν. Άραγε πόσο τυχαίο μπορεί να είναι αυτό το γεγονός; Και πόσο πιο ξεκάθαρα ζητούμε να φανεί εις ημάς η παρέμβασις του ιδίου του Θεού;;; 

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΥΡΟΥ ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ!!!





Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΟΣ/ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
μέλους της αδελφότητος Αγ. Αποστόλων - Τιμίου Σταυρού
Ραψάνης Λαρίσης

<<Προς την Διεύθυνσιν του επισήμου δημοσιογραφικού Οργάνου της Εκκλησίας <<ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ>>

   Κύριε Διευθυντά

    Εις το τελευταίον τεύχος της <<Ο.Π.>> των Μηνών Μαρτίου - Απριλίου και εις τας σελίδας 147 κ.ε. είδαμε μίαν επιστολήν σας προς τον κ. Ιγνάτιον Δάσσιον, με θέμα:<<Απάντησις επί της Αγωγής του κ. Ιγνατίου (Λαζάρου) Δάσσιου, φερομένου ως <<Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Λαρίσης και Τυρνάβου>>. Αφού σας διαβεβαιώσουμε ότι το κείμενον αυτό θα μείνη εις την ιστορίαν ως από κάθε άποψι μνημειώδες, και δια τον λόγον ότι αυτό αγγίζει ευεργετικά κάθε ψυχήν, θα μου επιτραπή να εστιάσω επί ενός μόνον θέματος εκ των πολλών, τα οποία θίγετε με τόσην αγάπη και διάκρισιν.

   Προς το τέλος της επιστολής σας, προσδιορίζετε την σημασία κάποιων χαρακτηρισμών, τους οποίους παλαιότερα, είχατε αποδώσει, εις τον κ. Ιγνάτιον και οι οποίοι, όπως ο ίδιος λέγει, έθιξαν την τιμήν και υπόληψίν του. Εις την τρίτην (γ) περίπτωσιν και εις την επεξήγησιν της σημασίας των χαρακτηρισμών <<δόλιος>> και <<ύπουλος>>, επιτρέψτε μου να προσθέσω κι εγώ μία μικρή αναφορά επί του ιστορικού της εκ μέρους του κ. Ιγνατίου και από 2.11.2004, υποκλοπής της υπογραφής του αειμνήστου και Ομολογητού Μητροπολίτου μας κυρού Παναρέτου. Είμαι ίσως ο μόνος αυτήκοος και αυτόπτης μάρτυς  όχι μόνον αυτού αλλά και όλων των γεγονότων, τα οποία έλαβον χώραν κατά την περίοδον εκείνην των ταραχών εις τους Αγ. Αποστόλους. Την αναφοράν μου εις το περιστατικόν αυτό, την θεωρώ ως ελαχίστην προσφοράν  και μετοχήν εις τον αγώνα της Ορθοδόξου Ομολογίας, ο οποίος διεξάγεται και δια μέσου του Περιοδικού, γι' αυτό διανοούνται τα πάντα δια να σταματήσουν την συνέχισιν της <<Ο.Π.>>! Αγωνιούν πότε θα παύση να ακούγεται η αλήθεια της Ομολογίας, την οποίαν όμως απαιτεί η Εκκλησία. Αυτό τους ενοχλεί και δι' αυτό οι παντός είδους διωγμοί !

Ιστορικόν

   Εις την Αδελφότητά μας, εις το εν Ραψάνη Ησυχαστήριόν μας υπό τον Παν/τον Ιερομ/χον π. αμφιλόχιον, κατετάγην επισήμως τον Απρίλιον του 2003 ως δόκιμος Μοναχός, δεχθείς τότε και την εις αναγνώστην κουρά μου. Από την στιγμήν εκείνην και με την βοήθειαν των υπολοίπων Πατέρων και Αδελφών, μου ανετέθη η διακονία του Γέροντος Μητροπολίτου μας Σεβ. Παναρέτου. Πρέπει να τονίσω ότι εξ αρχής εις την Αδελφότητα διέκρινα ένα κλίμα διχασμού! Συγκεκριμένως με ανησυχία διέκρινα κάποια διαφοροποίηση του Ιερομ/χου Ιγνατίου Δάσσιου ως προς εκείνα τα μνημειώδη, εξ απόψεως Ομολογίας, έγγραφα και εισηγήσεις, με τα οποία ο Σεβ. Πανάρετος, κατήλεγχε και την λειτουργία της Συνόδου υπό τον τότε Αρχ/πον Ανδρέαν.

   Τούτο όλον το είχεν αντιληφθεί και ο Σεβ. Μητροπολίτης, (Μακαριστός Πανάρετος + 22.11.2004), και σαφώς είχεν επιφυλάξεις ως προς την Ομολογίαν του Ιερομ/χου Ιγνατίου. Έβλεπε επίσης ότι η ελαχιστότης μου, ως νέος δόκιμος, είχεν μίαν ιδιαιτέραν σχέσιν φιλίας με τον Ιερομ/χον Ιγνάτιο, πέραν απ' αυτήν της αδελφότητος και δια να βεβαιωθή ότι δεν υπήρχεν το ενδεχόμενον να παρασυρθή από τον ως άνω Ιερομόναχον, μίαν ημέραν ρώτησεν ενώπιόν μου, τον μοναχόν αγαθάγγελον, ο οποίος τότε είχεν καθαράν Ομολογίαν: <<Ο δόκιμος είναι μαζί μας ή μαζί τους;>>, εννοών τους δύο κληρικούς Ιγνάτιον και Βαρθολομαίον. Τότε ο Μον. Αγαθάγγελος απήντησεν: <<Μαζί μας είναι Δέσποτα, μην ανησυχείς>>. Εκείνος αμέσως έκανε μία χαρακτηριστική κίνησι ανακουφίσεως. Το πρώτο αυτό γεγονός το ανέφερα δια να καταστήσω σαφή την καθαρότητα της Πίστεως, του Μακαριστού Μητροπολίτου μας, αλλά και την αγωνίαν του δια τον Ιερομόναχον π. Ιγνάτιον.

   Μετά από ενάμισι χρόνο, περίπου, Σεπτέμβριος - Οκτώβριος του 2004, η Ομολογιακή απόκλισις του Ιερομ/χου Ιγνατίου είχεν πλέον γίνει φανερή εις όλους. Τότε ο ψευδαρχιεπίσκοπος κ. Νικόλαος Μεσσιακάρης, απετόλμησεν και ήλθεν ένα απόγευμα εις τους Αγίους Αποστόλους δια να προβληθή ως <<Αρχιεπίσκοπος>> και κυρίως να παρασύρη τον Μητροπολίτην μας. Ο Ιερομόναχος Ιγνάτιος τον οδήγησεν δια να δει τον κλινήρη Σεβ. Πανάρετο, με την ελπίδα ότι θα τον εδέχετο και θα τον ανεγνώριζεν ως Αρχιεπίσκοπον.

   Το κελί μου ευρίσκετο ακριβώς δίπλα και λόγω της μη καλής μονώσεως, τα άκουγα όλα τα λεγόμενά τους. Με το άνοιγμα της πόρτας και την είσοδόν τους, άκουσα τον Σεβ/τον πανάρετο να λέγη: <<Ποιός ήλθε;>>. η κατάστασίς του ήτο τόσον άσχημη ώστε δεν μπορούσε ακόμη και το κεφάλι του να σηκώση δια να δη ποίος είναι, αν δε σκεφθή κανείς ότι σε ενάμισι μήνα εκοιμήθη, μπορεί και μόνος του να εκτιμήση την κατάστασι του Γέροντος Μητροπολίτου.Αμέσως παρεμβαίνει ο π. Ιγνάτιος και του λέγει: <<Ήλθε ο Μακαριώτατος Νικόλαος να σας δη...>>, πλησιάζει ο κ. Νικόλαος και εις την ερώτησίν του: <<τι κάνεις;>>, ο Σεβασμιώτατος, με όση δύναμη ψυχής είχεν, απαντά: <<Καλά, έβαλες τον Μακαριώτατο Ανδρέα να παραιτηθή για να του πάρεις τον θρόνο; Τι πράγματα είναι αυτά;>> Μετά απ' αυτό ντροπιασμένος ο κ. Νικόλαος μαζί με τον Ιερομόναχο, βγήκαν από το κελί λέγοντας: <<Είναι τελικά πολύ επηρεασμένος>>. Τούτο το ανέφερα δια να φανή ότι ο Σεβ/τος Πανάρετος, μέχρι το τέλος της ζωής του, είχεν επίγνωσιν της καταστάσεως και κρατούσε την Ορθόδοξον Ομολογίαν του καθαράν και την διεκήρυσσε. 

    Τέλος του Οκτωβρίου 2004, ένα μήνα πριν από την ευλογημένη κοίμησί του, θα γινόταν Σύνοδος εις την Αθήνα και κατ' αυτούς, έπρεπε ο Σεβ. Πανάρετος να υπογράψη ένα χαρτί που θα έλεγε ότι δεν υδύνατο να παρευρεθή λόγω προχωρημένου γήρατος, και λόγω ασθενείας! Γνωστή η κατάστασις του Γέροντος Μητροπολίτου, δεν εχρειάζετο κανένα χαρτί, αλλά εδώ ακριβώς αρχίζει ο δόλος της υποκλοπής της υπογραφής του, ώστε με αυτό το <<χαρτίον>> να αναιρέση την απ' αρχής καλήν Ομολογίαν και κυρίως να <<αναγνωρίση>> την ιερόσυλον παραίτησιν και τον βλάσφημον ψευδαρχιεπίσκοπον. εις την πραγματικότητα ήτο μια απόπειρα πνευματικής δολοφονίας του Επισκόπου μας! Ήτο απόπειρα δολοφονίας και ποδοπατήσεως της καθαράς του Ομολογίαςκαι της στάσεώς του έναντι της ιεροσύλου παραιτήσεως του Αρχιεπισκόπου Ανδρέου και της παρωδίας περί αναδείξεως, του βλασφήμου κ. Νικολάου, εις <<Αρχιεπίσκοπον>>! Δια να επιτύχουν αυτήν την αναγνώρισιν παράλληλα δε να μείνη μόνος του ο Σεβ/τος Κήρυκος, ανέθεσαν εις τον Ιερομ. Ιγνάτιο να συντάξη το σχετικόν κείμενον και να υποκλέψη, πάση θυσία ακόμη και με απειλάς και βία, την υπογραφήν του Σεβ. Παναρέτου πριν κοιμηθή.

    Το απόγευμα, λοιπόν, ενώ ήμουν έτοιμος να του πάω το δείπνο εις το κελί του, με σταματάει ο μοναχός Αγαθάγγελος, και μου λέγει <<περίμενε διότι ο Σεβ. έχει δουλειά εις το κελί του με τον π. Ιγνάτιο>>. Σε λίγο βγαίνει ο Ιερεύς από το κελί του Επισκόπου με ένα χαμόγελο ικανοποιήσεως εις το πρόσωπό του, ενώ μου κάνει νόημα να περάσω με το φαγητό. Μόλις μπαίνω εις το κελί βλέπω τον Σεβασμιώτατο καθήμενο εις το κρεβάτι του, κάθησα και εγώ δίπλα του οπότε ανήσυχος μου είπε: <<Υπέγραψα ένα χαρτί του Ιγνατίου γιατί μου είπε πως αν δεν υπογράψω θα κάνω σχίσμα εις την Εκκλησία και ότι επίσης ο Μακ. Ανδρέας παραιτήθηκε μόνος του και δεν υπάρχει θέμα αντικανονικότητος>>. αμέσως η ελαχιστότης μου του λέγω: Σεβασμιώτατε καταλάβατε τι σας έβαλε και κάνετε; Όσα γράφατε τόσα χρόνια περί Ομολογίας και κατά των Νικολαϊτών, τώρα τα σβήνετε όλα>>! Έμεινεν άφωνος, διότι αμέσως αντελήφθη ότι έπεσε θύμα του κ. Ιγνατίου. την επομένη το πρωί και ενώ όλοι εξεκουραζόμεθα από την πρωινήν ακολουθίαν, ο π. Αμφιλόχιος έρχεταιεις το κελί του Επισκόπου χωρίς να τον αντιληφθή κανείς. Η ελαχιστότης μου αντελήφθη το γεγονός και πήγα μαζί του μέσα, κάθησα εις την γωνία και άκουγα. Λέγει του Επισκόπου: <<Δέσποτα μ' αυτό που εκάματε προχθές, δηλαδή που υπογράψατε το χαρτί του Ιγνατίου, δηλώνετε ότι αναγνωρίζετε τον Νικόλαον! Μετά απ' αυτό αντιλαμβάνεσθεότι δεν μπορώ εις το εξής να σας μνημονεύω ως Ορθόδοξον Επίσκοπον>>. Τότε ο Σεβ. Πανάρετος με όση δύναμιν είχε εφώναξε: <<ΟΧΙ, δεν είμαι μαζί τους. Όχι>>. Τότε ο π. Αμφιλόχιος του λέει: <<Αυτό που άκουσα με αναπαύει Δέσποτα>> και του βάζει αμέσως μετάνοια. Στη συνέχεια ο πατήρ Αμφιλόχιος γυρίζει προς εμένα και μου λέει: <<Αυτή του την Ομολογία να την γράψουμε ε ένα χαρτί και αν θέλη ο Δέσποτας να την υπογράψη>>. Τότε αμέσως, αφού πήραμε την συγκατάθεσι του Επισκόπου για υπογραφή, έγραψα μια πρόχειρη Ομολογία, την εδακτυλογράφησα και την υπέγραψεν ο Σεβασμιώτατος, αφού πρώτα εζήτησε να την αναγνώσω δια να γνωρίζη τι ακριβώς θα υπογράψη. Το πιο σημαντικό και αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι μετά την Ομολογιακήν του υπογραφήν δεν είπε ποτέ τίποτε εις τους υπολοίπους, διότι πλέον δεν τους είχεν εμπιστοσύνην.

   Μετά την υπογραφήν και λίγες ημέρες πριν κοιμηθή ο Σεβασμιώτατος, όντας εις το κρεβάτι του πόνου χωρίς να μπορεί να μιλάη καλά - καλά, οι Ιερομ/χος Ιγνάτιος και μον. αγαθάγγελος φρόντιζαν να τον πείσουν να δεχθή την Σύνοδο του Νικολάου. Έτσι μία μέρα ο μον. Αγαθάγγελος, το πόσες φορές το έκανε δεν γνωρίζω, μπαίνει εις το κελί του Εποισκόπου και άρχισε να του λέει με σιγανή φωνή: <<Τώρα Σεβασμιώτατε έχουμε αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο, ο Μακαριώτατος Ανδρέας παραιτήθηκε μόνος του. Εντάξει Σεβασμιώτατε; Εντάξει;>> και ο Σεβασμιώτατος δεν μιλούσε καθόλου, διότι ήξερε πως αν μιλούσε θα του γινόταν ο <<βίος αβίωτος>>. Εγώ βρισκόμουν ακριβώς δίπλα, στο κελί μου, και μέσα εις την ησυχία τα άκουσα όλα ολοκάθαρα. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, μετά από λίγες ημέρες εκοιμήθη ο Επίσκοπος και διεκδικούσαν το σκήνωμά του ως είναι γνωστόν.

   Αυτά είναι τα γεγονότα όσον αφορά τον Σεβ. Πανάρετο και την τελευταία υπογραφή του. Είχα υποχρέωσι να σας τα περιγράψω δια να αποδειχθή, δια άλλην μίαν φοράν, πόσον δίκαιοι είναι όλοι οι χαρακτηρισμοί τους οποίους απεδώσατε εις τον π. Ιγνάτιον και εις τους οποίους, όπως δηλώνετε, δεν επιμένετε και ότι δια την αγάπην του Χριστού δεν θα διστάσετε και να τους ανακαλέσετε!...

    Εάν ήθελα, να συνεχίσω με άλλα παρόμοια και εις τον πόλεμον τον οποίον αντιμετώπισα και άλλα, πολλοί θα εσκανδαλίζοντο δικαίως, διότι όσα συνέβησαν δια να διχάσουν την Αδελφότητα και ισοπεδώσουν ένα κέντρον Ορθοδοξίας, <<αισχρόν εστί και λέγειν>>!... Ζη, όμως, Κύριος ο Θεός...

Με σεβασμό και εκτίμηση
Μοναχός Θεόδωρος >>

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2016

ΙΕΡΑΤΙΚΑ ΠΕΝΘΗ!!!

ΕΞΕΔΗΜΗΣΕΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ Ο ΠΡΩΘΙΕΡΕΥΣ π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΑΡΜΑΖΗΣ!!!

Ο μεταστάς π. Νικόλαος διακρίνεται εις το κέντρον,
κρατώντας τον ευπερεπισμένο δίσκο με τον Τίμιον Σταυρόν.

   Το πρωί της Τρίτης 8 Ιουνίου 2016 (Ο.Η.), ο Κύριος εκάλεσεν πλησίον Του, τον Πρωθιερέα π. Νικόλαον Βαρμάζην, εφημέριον του Μοναστηριακού Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης Κορωπίου Αττικής, Ευαγγελισμού Κερατέας και επί τριάκοντα έτη συλλειτουργό του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρού Ανδρέου. Η αγγελία του θανάτου του εποίησε ζωηρωτάτην συγκήνησιν εις το πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής αλλά και γενικώς εις την διωκωμένη εν Ελλάδι Γνησία Ορθόδοξο Εκκλησία, διότι ο μεταστάς υπήρξεν κορυφαία προσωπικότης ου Ιερού αγώνος της Γνησίας Ορθοδοξίας. Αμέσως μετά την κοίμησιν του σεπτού Πρωθιερέως εξεδόθη εκ των Γραφείων της Ιεράς Μητροπόλεως η κάτωθι ανακοίνωσις.   

ΕΚΤΑΚΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

    Η Ιερά Μητρόπολις Μεσογαίας και Λαυρεωτικής της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος μετά βαθυτάτης θλίψεως αναγγέλει εις το ευσεβές Ορθόδοξον πλήρωμα, ότι ο Πρωθιερεύς π. Νικόλαος Βαρμάζης, ο πάνυ οσίως δουλεύσας τω Κυρίω και τη Εκκλησία, απεδήμησεν προς Κύριον σήμερον Τρίτη 8 Ιουνίου (Ε.Η.) και περί ώραν 10ην πρωινήν. Την θλιβεράν ταύτην είδησιν αγγέλουσα η Ιερά Μητρόπολις, γνωστοποιεί άμα, ότι η εκφορά του σεπτού λειψάνου του μακαριστού Πρωθιερέως π. Νικολάου γεννήσεται, μεθ' όλης της ανηκούσης αυτώ Εκκλησιαστικής τιμής και τάξεως, εις την Οικίαν του. Η Νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλλεί αύριον, ημέρα Τετάρτην και ώραν 10ην πρωινήν εις τον Μοναστηριακόν Ιερόν Ναόν Αγίας Αικατερίνης - Τιμίου Σταυρού Κορωπίου Αττικής, υπό του Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου. Ενταφιασμός θα πραγματοποιηθεί εις το Κοιμητήριο της Ιεράς Μονής. 

Εκ των Γραφείων της Ιεράς Μητροπόλεως

    Το λείψανον του μακαριστού Πρωθιερέως, καταλλήλως ευπρεπισθέν, (δι' Ιερατικής Στολής του π. Θωμά), κατά την Παράδοσιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εξετέθη εις λαϊκόν προσκύνημα εντός του μεγαλοπρεπούς Καθολικού της Σταυροπηγιακής Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης - Τιμίου Σταυρού εις το Κορωπί Αττικής. Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη το πρωί της Τετάρτης 9.6.2016 εις τον ίδιον Ναόν, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου.
    Τον εκδημήσαντα εχαιρέτισεν ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Κηρύκος, ο οποίος εις τον λόγον του είπε χαρακτηριστικώς:

<< Μέσα στην ευλογημένη και χαρμόσυνη περίοδο της εβδομάδος του Αγίου Πνεύματος απεδήμησε προς Κύριον ο αγαπητός μας και εκλεκτός πρεσβύτερος της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας π. Νικόλαος. Έφυγε από την παρούσα ζωή, πλήρης ημερών, αλλά ύστερα από μία μεγάλη δοκιμασία της υγείας του και αφού εξεπλήρωσε πλήρως το ιερατικό και χριστιανικό του χρέος προς την Εκκλησία και προς το ποίμνιό του, εις το οποίον τον κατέστησε ο Κύριος ποιμένα και πνευματικόν οδηγόν.

   Ήτο απλοικός, ταπεινός και άκακος. Ήταν άνθρωπος του Θεού. Ήτο όμως και ζηλωτής της Ορθοδοξίας. Καλός οικογενειάρχης, και άξιος εις την ιερωσύνην του, και υπάκουος εις τας εντολάς του Θεού. Είχε εις την ψυχήν του φόβον Θεού και αγάπην προς τον πλησίον. Δια τούτοκαι εις μίαν από τας ευχάς της νεκρωσίμου ακολουθίας εις ιερέα παρακαλούμεν τον Θεό, με τα εξής λόγια: <<ον εξελέξω και προσελάβου ποιμένα ημών, απόδος αυτώ αντί του ποιμενικού κόπου, μισθόν ευσεβή...>>.

   Σήμερα, λοιπόν, σπείρεται σώμα ψυχικό, και θα εγερθεί σώμα πνευματικό. Η Ανάσταση του Κυρίου μας αποτελεί την πιστοποίηση και απόλυτη βεβαιότητα γι' αυτή την ανάσταση, που όλοι προσδοκούμε και ποθούμε και για το δικό μας σώμα.

   Εύχομαι ο δούλος του Θεού Νικόλαος πρεσβύτερος εκεί εις το ουράνιον Θυσιαστήριον, να γίνει πρεσβευτής δι' ημάς τους περιλειπομένους, για την οικογένειά του, την πρεσβυτέραν του, το τέκνον τουκαι δι' όλην την στρατευομένην Εκκλησίαν...

Και ας είναι αιωνία του η μνήμη. Αμήν. >>

   Το νεκρόν σκήνωμα ετάφη εις το παραπλήσιον Κοιμητήριον της Ιεράς Μονής αγίας Αικατερίνης - Τιμίου Σταυρού.














Του αοιδίμου Πρωθιερέως π. Νικολάου
είη ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ. ΑΜΗΝ.    

  

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

''ΣΥΜΨΗΦΟΝ - ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ'' ΜΗΤΡΠΟΛΙΤΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΥΡΟΥ ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ!!!



ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΑΞΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣ
(ΜΑΡΤΙΟΣ ΤΟΥ 2002)




   Έχει προχωρήσει το 2002, και είναι περίοδος η οποία ήνοιξεν διάπλατα την οδόν προς μεγάλην προδοσίαν, ασχέτως αν θα αποτύχη! Οι εγκάθετοι περνούν την θηλειάν εις ον μέχρι τότε προσπαθούντα να παραμείνει εις το ύψος του Αρχιεπίσκοπον κυρόν Ανδρέαν και τον αναγκάζουν εις <<αφορισμούς>>, <<καθαιρέσεις>> και προ πάντων εις την παραίτησίν του υπέρ του ματαιόφρονος αλλά και ήδη πεπτωκότος <<Πειραιώς>> Νικολάου, διότι μ' αυτόν δεν θα έχουν κανέν πρόβλημα και πολύ σύντομα θα φθάσουν εις την εσχάτην προδοσίαν, κατά της Αποστολικής Διαδοχής, ενώ θα <<συντρίψουν>> και την Ομολογίαν Εκκλησιολογίαν και εν ενί λόγω θα <<πέση>> η Εκκλησία!...

   - Η κατά Σεπτέμβριον 1948 προκύψασα Ιερά Σύνοδος επολεμήθη, εδιώχθη, εσυκοφαντήθη και αντιμετώπισεν την αισχροτάτην σκευωρίαν του 1971, η οποία επανέρχεται και κορυφώνεται το 1991 - 1995 με το κίνημα των πέντε! Δι' αυτών ως γνωστόν έχομεν ομαδικήν πτώσιν, βλασφημίαν και Εκκλησιομαχίαν! Ουσία έχομεν σκευωρίαν κατά των χειροτονιών του 1948, τας οποίας αφού το 1971 δεν ηδυνήθησαν να προσβάλουν οι Φλωρινικοί, το 1991, το ίδιον σχέδιον έθεσαν υπό ενέργειανοι πέντε πρώην Μητροπολίτες μας με αποτέλεσμα όχι απλώς να αποτύχουν, αλλά να ταφούν εις την ψευδολογίαν της δήθεν <<νεοεικονομαχίας>>, την οποίαν οι ίδιοι κίνησαν. 

    Το έργον αυτών των σχισματικών, βλασφήμων και Εκκλησιομάχων πέντε πρ. Μητροπολιτών μας, αμέσως μετά το 1995 ανέλαβον και συνέχισαν οι πρώην <<εν Χριστώαδελφοί, Νικαλαίται>>. Απροκαλύπτως η ομάς αυτών των πολεμίων της Εκκλησίας, επορεύοντο απροκάλυπτα κατά της Εκκλησίας γεγονός το οποίον ανεπιτυχώς επεχείρησεν την 28.11.2007.

   Την συμπεριφοράν των ταύτην ιδόντες εγκαίρως από το 2002 οι Σεβ/τοι Μητροπολίται Πανάρετος και Κήρυκος, ότι δηλαδή εστόχευον εις την διακοπήν της Αποστολικής Διαδοχής, να εκλείψουν οι Ορθόδοξοι Αρχιερείς συν τω χρόνω δε και ιερείς, συνεσκέφθησαν και εν Αγίω Πνεύματι προέβησαν εις την κάτωθι <<πράξιν>> δια να μην εκκλείψη η Αποστολική Διαδοχή!

<<ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ ΣΥΣΚΕΨΕΩΣ>>

   Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. ΑΜΗΝ.

    Σήμερον 14ην Μαρτίου 2002, εις την Ιεράν Μονήν Αγίων Αποστόλων Τιμίου Σταυρού Σ.Σ. Ραψάνης Λαρίσης, οι υπογραφόμενοι Μητροπολίται της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Λαρίσης και Τυρνάβου Πανάρετος και ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Κήρυκος (ο οποίος προσήλθεν εις την Ιεράν Μονήν κατόπιν Προσκλήσεως του πρώτου δια την εορτήν της Κυριακής της Ορθοδοξίας), συσκέφθημεν εν αγίω Πνεύματι και συνεζητήσαμεν επί του θέματος: << ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ>>. Μετά από προσευχήν, απεφασίσαμεν τα κάτωθι:

   α) Διεπιστώσαμεν ότι η σημερινή κρίσις προήλθεν εκ της σημειωθείσης κατά τα τρία ελευταία έτη αδρανείας της Ι.Σ. εις την αντιμετώπισιν των υπαρκτών και πολλάκιςκαταγγελθέντων, και αφ' ημών και υπό άλλων, θεμάτων Πίστεως, ομολογίας, Εκκλησιολογίας, Κανονικής Τάξεως, λειτουργίας Ι. Συνόδου, Παλαιοημερολογιτικού Οικουμενισμού, και δη της Αποστολικής Διαδοχής, αρχής γενομένης από την μη αντιμετώπισιν του υπ' αριθμ. 54/76 απαλλακτικού βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιώς και άλλων.

    β) Υπεγραμμίσαμεν ότι η Εκκλησιαστική κρίσις έφθασεν εις οριακόν σημείον και εξήλθε πλέον της νομοκανονικής αντιμετωπίσεως, άπτεται δε πλέον, της Ορθοδόξου Ομολογίας και Πίστεως, διο και μας φέρει περισσότερον ενώπιον των ευθυνών μας. 

    γ) Επίσης ελάβομεν υπ' όψιν ην κρισιμότητα των αιρών καθώς και την διωκτικήν διάθεσιν μελών της Ιεράς Συνόδου, εναντίον ημών των δύο Αρχιερέων, δια τον λόγον ότι θέτομεν Θέματα Πίστεως και Ομολογίας. 

  Εν επιγνώσει των Αρχιερατικών μας ευθεινών, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, και προμηθούμενοι δια την διαφύλαξιν της ανοθεύτου Αποστολικής Διαδοχής, ως Παρελάβομεν ταύτην δια των ευλογημένων χειροτονιών του 1935, 1948 και 1995, ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝ, όπως παρακολουθήσωμεν εντονώτερον την πορείαν των Εκκλησιαστικών μας πραγμάτων και μόλις διαπιστώσωμεν και αποδειχθή εν τοις πράγμασιν ότι δεν υπάρχει ελπίς ανακάμψεως υπό της Ι.Σ. των θεμάτων, και διορθώσεως των κακώς κειμένων, τουναντίον δια περαιτέρω ενεργειών και πράξεων (της Ι.Σ.) προσβληθή είτε αμέσως, είτε εμμέσως η Αποστολική Διαδοχή και η Ορθόδοξος Ομολογία - Εκκλησιολογία, τότε ημείς οι δύο Επίσκοποι, λαμβάνοντες υπ' όψιν την ευθύνην την οποίαν έχομεν ενώπιον Θεού και ανθρώπων, θα προβώμεν εις την εκλογήν και χειροτονίαν Επισκόπων προς διαφύλαξιν της Αποστολικής Διαδοχής γνησίας και ανοθεύτου, ως ελάβομεν ταύτην δια των χειροτονιών του 1935, 198 και 1995, ήτοι αλληοδιαδόχως παρά Επισκόπων προ του 1924 χειροτονηθέντων.  

   Προβαίνομεν εις αυτήν την συγκεκριμένην απόφασιν, ίνα χρησιμοποιηθή ως σύμψηφον - ομόφωνος γνώμη ημών των δύο Επισκόπων Προς χειροτονίαν Επισκόπων, είτε ιεροπρακτούντες από κοινού, είτε, εάν δια λόγους υγείας κωλύεται εις εκ των δύο, προχωρώντας ο έτερος μόνος του, έχων το σύμψηφον του ετέρου. Ο προσδιορισμός των συγκεκριμένων Επισκόπων, αι οποίαι θα καλυφθούν δια των εν λόγω χειροτονιών Επισκόπων και των υποψηφίων προς χειροτονίαν θα γίνη εις νεωτέραν σύσκεψίν μας>>.

Έπονται αι υπογραφαί
+ Ο Λαρίσης και Τυρνάβου ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ
+ Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΚΗΡΥΚΟΣ
Οι μάρτυρες: Ιερομ. Ιγνάτιος, Ιεροδ. Βαρθολομαίος
Μοναχός Αγαθάγγελος και Αντώνιος Μάρκου.  

Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΚΑΝΟΝΩΝ!!!


Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος



   Εδιώκετο ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος εις την Κωνσταντινούπολιν, τω 379 μ.Χ. και ευρέθη άνευ Θυσιαστηρίων, όταν έδιδε την καλλίνικον μάχην υπέρ της Ορθοδοξίας. Άπαντες οι ναοί της Βασιλίδος των πόλεων είχον περιέλθει εις χείρας των αιρετικών Αρειανών, οι οποίοι ηυνοούντο υπό της κραταιάς αυτοκρατορικής εξουσίας. Άνευ ιερών Ναών ο άγιος Γρηγόριος, ο πνευματικός αετός της Ορθοδοξίας. Δεν υπέστειλεν όμως την σημαία του ιερού Αγώνος ο της Θεολογίας επώνυμος, αλλά παρέμεινεν όρθιος εις την ιεράν έπαλξιν του αγώνος απαντών προς τους αιρετικούς καυχωμένους δια την κατοχήν των ιερών Ναών; '' Έχουσιν ούτοι τους οίκους, ημείς τον ένοικον. Ούτοιτους Ναούς, ημείς τον Θεόν... Ούτοι δήμους, ημείς αγγέλους. Ούτοι θράσος, πίστιν ημείς. Ούτοι το απειλείν, ημείς το προσεύχεσθαι. Ούτοι το βάλλειν, ημείς το φέρειν. Ούτοι χρυσόν και άργυρον, ημείς λόγον κεκαθαρμένον... Μικρόν μοι ο ποίμνιον; Αλλ' ουκ επι μικρών φερόμενον. Στενή μοι η μάνδρα, πλην λύκοις ανεπίβατος, πλην ου προσδεχομένη ληστήν... ου φοβούμαι το μικρόν ποίμνιον, ευσλυνοπτον γαρ. Ότι γινώσκω τα εμά και γινώσκομαι υπό των εμών... Ταύτα καλώ κατ' όνομα... και ακολουθούσι μοι, εκτρέφω γαρ επί ύδατος αναπαύσεως... Αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φαύξονται απ' αυτού...'' (Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος ΛΓ. Προς Αρειανούς και εις εαυτόν, ΙΕ, PG 36, 232 CD, 233 ABC)


* * *

Ο Ιερός Χρυσόστομος


  
   Εδιώχθη και ο ιερός Χρυσόστομος και καθηρέθη υπό της παρά την Δρυν ψευδοσυνόδου του Θεοφίλου Αλεξανδρείας, διότι ήλεγξε και καθήρεσε Συνοδικώς, αναξίους Επισκόπου της εποχής του, ασχημονούντας περί τα άγια της Ορθοδοξίας. Καθηρημένος αντικανονικώς ο ''Επιστήμων της ιερωσύνης'' παρέμεινεν αδούλωτος εις την ψυχήν και διεσάλπισε προς το μαρτυρικόν ποίμνιόν του, ολίγον προ της εξορίας του: "Πολλά τα κύματα και χαλεπόν το κλυδώνιον. Αλλ' ου δεδοίκαμεν, μη καταποντισθώμεν. Επί γαρ της πέτρας εστήκαμεν. Μαινέσθω η θάλασσα, πέτραν διαλύσαι ου δύναται. Εγειρέσθω τα κύματα, του Ιησού το πλοίον καταποντίσαι ουκ ισχύει. τι δεδοίκαμεν, ειπέ μοι; Τον θάνατον; Εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος. Αλλ' εξορίαν, ειπέ μοι; Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής. Αλλά χρημάτων δήμευσιν; Ουδέν εισηνέγκαμεν εις τον κόσμον, δήλον ότι ουδέ εξενεγκείν δυνάμεθα. Και τα φοβερά του κόσμου εμοί ευκαταφρόνητα... Ου πενίαν δέδοικα, ου πλούτον επιθυμώ. Ου θάνατον φοβούμαι, ου ζήσαι εύχομαι, ει μη δια την υμετέραν προκοπήν...'' ( Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία προ της εξορίας, α, PG 52, 427)


* * *

Η βαθυτέρα αιτία που προκαλεί τα Εκκλησιαστικά σκάνδαλα

   ''Ανακρινεί τους τα σχίσματα εργαζομένους, κενούς οντας της του Θεού αγάπης και το ίδιον λυσιτελές σκοπούντας, αλλά μη την ένωσιν της Εκκλησίας. Και δια μικράς και τας υψούσας αιτίας το μέγακαι ένδοξον σώμα του Χριστού τέμνονταςκαι διαιρούντας και όσον το επ' αυτοίς, αναιρούντας. Τους ειρήνην λαλούντας και πόλεμον εργαζομένους, αληθώς διϋλίζοντας τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντας. Ουδεμία δε τηλικαύτη δύναται προ αυτών κατόρθωσις γενέσθαι, ηλική του σχίσματος εστίν η βλάβη...'' (Ειρηναίου, Έλεγχος ψευδωνύμου γνώσεως, Αποσπάσματα, 58, 7, ΒΕΠΕΣ 5, 155)


* * *

Η πιστή εφαρμογή των Κανόνων
πρώτιστον καθήκον των Επισκόπων

   Οι ιεροί Κανόνες εκδικούνται τους καταφρονητάς των. Η πιστή εφαρμογή των Κανόνων χαρίζει βαθείαν ειρήνην εις τους Επισκόπους, ενώ η αθέτησις αυτών προκαλεί αένανον πόλεμον μεταξύ των Επισκόπων. Οι Επίσκοποι δεν πρέπει να αγνοούμε τον επίλογον των Αποστολικών Κανόνων, απαιτούντα την απόλυτον προσήλωσειν πάντων των Αρχιερέων εις τους θείους και Ιερούς Κανόνας; ''Ταύτα και περί Κανόνων υμίν διατετάχθω παρ' ημών, ω Επίσκοποι. Υμείς δε εμμένοντες μεν αυτοίς σωθήσεσθε και ειρήνην έξετε, απειθούντες δε κολασθήσεσθε και πόλεμον μετ' αλλήλων αίδιον έξετε, δίκην της ανηκοϊας την προσήκουσαν ταννύντες''.( Αποστολικοί Κανόνες, XLVIII 1,2, ΒΕΠΕΣ 2, 180, Ιδέ και Θ. Στουδίτου, Επιστολή 1,48, Αθανασίω τέκνω, PG 99, 1076 A)


* * *

Πιστή εφαρμογή των Κανόνων



   Ο ιερομάρτυς Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ αμετακίνητος εκ της ιστής εφαρμογής των Θείων και Ιερών Κανόνων, απήντησε μετά παρρησίας εις ανώτατον αυλικόν του Σουλτάνου, απαιτούντα την παραβίασιν των Κανόνων: ''Την συνείδησίν μου δεν μολύνω. Την Εκκλησίν μου δεν προδίδω. Ή κυβερνώ κατά τους Κανόνας ή δίδω την παραίτησίν μου και απέρχομαι εις το Άγιον Όρος. Να το κελιδί του κελλίου μου''. ( Παρά Σπυρ. Μπιλάλη, Ορθοδοξία και Παπισμός, τομ. Β΄ Η ένωσις των Εκκλησιών, Αθήναι 1969, σ. 373) 


Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ Η ΙΕΡΟΣΥΛΟΣ ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ!!!




   <<Εν πάση περιπτώσει όμως επί της ουσίας επισημαίνομεν ότι πρέπει να συνειδητοποιήσετε μίαν βασικήν αλήθειαν, ότι δηλαδή ούτε ο Σεβ/τος κ. Νικόλαος είναι ή αναγνωρίζεται ως <<Τοποτηρητής>>, αλλά προηγουμένως ούτε και η <<παραίτησις>> του Μακαριωτάτου κ. Ανδρέου δύναται να γίνει δεκτή. Επίσης δεν αναγνωρίζεται και ο αιδ/τος π. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου ως <<Αρχιγραμματεύς>>, δι' υς λόγους εις τας επανειλημμένας Ενστάσεις και Καταγγελίας μας αναφέραμε, και αι οποίαι, όπως και πλείσται άλλαι, δεν εξεδικάσθησαν Κανονικώς, ούτε και αι από 5.2.2003 και εξής πρόσφατοι Ενστάσεις και Καταγγελίαι... όπως σας επιβάλλουν να πολιτεύεσθε, όλα είναι δυνατόν να τα <<επιτύχετε>>, όμως όλα είναι μάταια, ψευδή, αλλά και ψυχοκτόνα και εν τέλει, μη γένοιτο, φοβούμαι μήπως εκ των πράξεών σας, κριθήτε και ως Εκκλησιομάχοι και ίσως χειρότεροι των <<πέντε>>!... Η ελαχιστότης μου, παρά τα κατά συρροήν κακουργήματά σας, ένεκα των οποίων συνεχώς αποκόπτεσθε μόνοι σας, αυτοαποκηρύσσεσθε και αλλοτριούσθε της Εκκλησίας, ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ δε ένεκα των σκοπίμων παραλείψεων επι θεμάτων απτομένων της Εκκλησιολογίας και της Αποστολικής Διαδοχής, δεν σας αποκόπτομεν και τυπικώς, και δεν σας αποκηρύσσομεν, ως έπρεπε κατά χρέος να πράξωμεν, διότι ελπίζομεν μήπως τις ξ υμών, έστω και την δωδεκάτην ανανήψη και είπη το σωτήριον <<ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ>>.

(Από το υπ' αριθμ. 328/25.5.2003 έγγραφον του Σεβ. κ. Κηρύκου)


***




   <<...Δεν θα περάση εις την Εκκλησία η ιερόσυλος συμπαιγνία της 5.2.2003, δηλαδή, Μακαριώτατε, η παραίτησίς σας ως αντικανονική, αντορθόδοξος και εξαιρετικά ιερόσυλος δεν αναγνωρίζεται. Αν, η Μακαριότης σας, παραμείνετε δέσμιος των εγκαθέτων και απέλθετε του κόσμου τούτου, (δεν ξέρουμε ποιος θα απέλθη πρώτος, δι' αυτό άλλωστε γράφω και αυτά), με όσα σας βαρύνουν, φοβούμαι ότι και παρά του Χριστού θα κατακριθήτε και υπό της Εκκλησίας, θα καταδικασθήτε, (και μετά θάνατον) όχι μόνον εσείς, αλλά και ο Σεβ. κ. νικόλαος, ο οποίος εν τη ματαιοφροσύνη του έχει χάσει τον προσανατολισμόν του, αλλά και εμείς, αν σιωπήσωμεν. το αυτό φρονώ ότι ισχύει και δια τους δύο τρεις Αρχιερείς, οι οποίοι είτε εξ αδιαφορίας, είτε εκ δειλίας, ή υστεροβουλίας συνοδοιπορούν και συνεργούν εις τα σχέδια κατά της Εκκλησίας>>.

(Από το υπ' αριθμ. 67/6.5.2003 έγγραφον του Σεβ. κ. Παναρέτου)

''Ο ΔΕ ΠΑΡΑΙΤΗΣΑΜΕΝΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΗΝ, ΦΑΝΕΡΟΝ, ΟΤΙ ΟΥΔΕ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ''

   
   Το 2003 το Παρασυνοδικόν Κατεστημένον ώθησε τον Μακ/τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ανδρέαν, όπως υποβάλλει εις την Ιεράν Σύνοδον την δήθεν <<εκούσιαν>> παραίτησίν του, δια λόγους υγείας. Τούτο όμως, όπως φαίνεται και από την παρακάτω σημείωση του Ιερού Νικοδήμου, δεν καθίσταται επιτρεπτό και γι' αυτό κανείς ορθόδοξος Επίσκοπος δεν πρέπει να δέχεται μία τέτοια απόφαση. Αυτό έπραξε και ο Σεβ/τος Κήρυκος από την πρώτη στιγμή που άκουσε τον ίδιο τον Αρχιεπ/πο να δηλώνει πως παραιτείται. Και το έπραξε αυτό διότι ως Επίσκοπος πρέπει να εκτελεί τους Ιερούς Κανόνες τους οποίους κλήθηκε να διαφυλάξει, είτε μόνος του είτε μαζί με άλλους Ορθοδόξους Επισκόπους. Αν λοιπόν, το 2003, κάποιοι κίνησαν την παραίτηση το Αρχιεπ/που, αυτοί θα έπρεπε να τηρήσουν και το αναφερθέν εις την παρούσα Σημείωση. Δηλαδή θα έπρεπε να πουν στον παραιτηθέντα Αρχιεπ/πο πως πλέον δεν του επιτρεπόταν να ονομάζεται Αρχιεπ/πος, πως δεν θα είχε το δικαίωμα να παρευρίσκεται εις τας Συνόδους,πως δεν μπορεί να επανατοποθετηθεί εις την προηγούμενη Μητρόπολη που είχε προτού γίνει Αρχιε/πος, δηλαδή να γίνει Πρόεδρος Πατρών. Το μόνο δικαίωμα που είχε, ήταν να παραδώσει εις την Σύνοδο το ωμόφορό του και να καθήσει δια το υπόλοιπον της ζωής του εις το κελί του ως μοναχός. Αυτό αναφέρουν οι Κανόνες, αυτό λέει ο Σεβ/τος Κήρυκος από το 2003 και αυτό λέμε και εμείς σήμερον. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Απλή και επιβεβλημένη τήρηση των Ιερών Κανόνων. Δυστυχώς όμως ο παλαιοημερολογιτικός Οικουμενισμός είχε άλλα σχέδεια, γι' αυτό και η παραίτηση του Αρχιεπ/που ακολούθησε διαφορετική οδό από εκείνη που ορίζει η Εκκλησία, οδό την οποίαν εδρομολόγησε αυτό το Παρασυνοδικό Κατεστημένο. Και δια να μην ομιλούμε με λόγια δικά μας, ας αφήσουμε τον Άγιο Νικόδημο να μας εξηγήσει το αν πρέπει να παραιτείται ο Επίσκοπος, και το τι πρέπει να γίνεται μετά από την παραίτηση:     




   <<...Πολλοί εκ της επιστολής ταύτης συμπεραίνουσι, ότι δίδεται άδεια εις τους Αρχιερείς να παραιτούσι μεν τας ιδίας επαρχίας των, να κρατούσι δε την τιμήν και την ενέργειαν της Αρχιερωσύνης. Πλανώνται, όμως, οι τοιούτοι.Μάλλον γαρ όλον το εναντίον εξ αυτής συνάγεται, κατά τε τον Ζωναράν, Βαλσαμώνα και Βλάσταριν. Και α΄ μεν γίνεται φανερόν από τα λόγια της, ότι δεν πρέπει παραιτήσεις να γίνωνται... Βεβαιοί δε τούτο και ο της Συνόδου Έξαρχος Κύριλλος (του οποίου όσον εκ της φράσεως φαίνεται να είναι σύνθεσις και η παρούσα επιστολή) λέγων εν τω γ΄ αυτού Κανόνι: <<Δεν είναι αρεστόν το πράγμα τούτο εις τους Κανόνας της Εκκλησίας, το να δίδουσι δηλαδή εγγράφως παραιτήσεις οι Αρχιερείς. Διότι, ει μεν και είναι αξιοι ιερουργείν, ας μένουσιν εις τούτο, και ας μη παραιτούσιν, όχι και είναι ανάξιοι, ας μη ευγαίνουν από την επισκοπήν με παραίτησιν, αλλά ως κατακεκριμένοι δια πράγματα όπου εκατηγορήθησαν με πολλάς βοάς. Αυτό τούτο συμπεραίνεται και από τον ιστ΄ της α΄ και β΄... Ότι μεν ουν α΄ δεν είναι άδεια να γίνωνται παραιτήσεις, εκ των ειρημένων δήλον. Ότι δε και β΄ οι παραιτησάμενοι (και μάλιστα εξ όκνου και ραθυμίας) δεν πρέπει να παρακρατώσι την τιμήν του Επισκόπου και το όνομακαι την ενέργειαν... Το γαρ Επίσκοπος όνομα δεν είναι απολελυμένον, αλλά αναφορικόν και σχετικόν. Επισκοπής γαρ εστίν Επίσκοπος. Ο δε παραιτησάμενος την Επισκοπήν, φανερόν, ότι ουδέ Επίσκοπος πρέπει να ονομάζεται (έξω μόνον με το πρώην), κατά τον Βλάσταριν και Ζωναράν. Ει δε το όνομα του Επισκόπου δεν πρέπει να έχη, πολλώ μάλλον ουδέ την τιμήν, ουδέ την ενέργειαν του Επισκόπου... Αλλά τι λέγω, ότι οι παραιτούντες πρέπει να μη λαμβάνωσι την τιμήν και την κλήσιν του Επισκόπου; Αυτοί πρέπει ακόμη και να αφορίζωνται, ανίσως και δεν καταδέχωνται την προστασίαν του ποιμνίου όπου ενεπιστεύθησαν κατά τους ανωτέρω Κανόνας του λς΄ των Αποστόλων, και τον ιζ΄ Αντιοχείας, έως ου να αναγκασθώσι να τον εγχειρισθούν...>>.

(Πηδάλιον Έκδοσις Αστέρος 1990, σελ. 179 - 181 Σημείωσις Ιερού Νικοδήμου).

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΑΙ - ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑΙ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΕΥΩΡΙΑΣ ΠΕΡΙ ''ΑΜΑΡΤΥΡΟΥ'' ΚΑΙ ''ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ'' ΤΟΥ ΟΡΟΥ ''ΑΝΑΡΧΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ''



  Τη Κυριακή της Ορθοδοξίας του έτους 1997, ο Καθηγητής Θεολόγος κ. Ελευθέριος Γκουτζίδης είχε δηλώσει εις την ομιλία του:

   ''Δεν θα ομιλήσωμεν σήμερον δια την πρώτην, άναρχον, αιωνίαν και αόρατον Εκκλησίαν, διότι αύτη είναι η τελεία κοινωνία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Είναι η πλήρης και τελεία κοινωνία και αδιαίρετος ενότης των τριών θείων προσώπων του ενός Θεού''. (Κ.Γ.Ο. α) Τόμος 1997, σελ. 169, β) Τόμος 1998, σελ. 300)

  Ο Καθηγητής Θεολόγος κ. Ελευθέριος Γκουτζίδης δι' αυτήν του την τοποθέτηση έχει κατηγορηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους πρώην <<εν χριστώ αδελφούς μας Στεφανίτες>> ως ''καινοτόμος'' αλλά και ως ''Οικουμενιστής''. Οι ίδιες κατηγορίες έχουν αποδοθεί και εις τον Μητροπολίτην Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κήρυκον, επειδή εξ αρχής συμφώνησε αλλά και στήριξε τα λεγόμενα του Θεολόγου. Δικαιολογία δι' αυτές τις κατηγορίες στάθηκε το γεγονός της τοποθετήσεώς του αυτής, η οποία κατά την πάλαι ποτέ Ορθόδοξο Σύνοδο προκύπτει ως δήθεν Πατερικά ''αμάρτυρη'', δηλαδή πως δεν υπάρχει καμία μαρτυρία αγίου η οποία να βεβαιώνει τον ισχυρισμό αυτόν. Τούτο όμως είναι παντελώς αναληθές, διότι, όπως θα δούμε και εις την συνέχεια της παρούσης αναρτήσεως, πολλοί άγιοι έχουν ομιλήσει επί του θέματος αυτού. Προτού όμως παραθέσουμε τις μαρτυρίες των αγίων, σωστό θα ήταν να μάθουμε το πως ξεκίνησε η κατηγορία εις βάρος του κ. Γκουτζίδη, η οποία ως άλλη δήθεν ''εικονομαχία'', έχει παραμείνει για πολλά χρόνια στο προσκήνιο. Ως εκ τούτου αναφέρουμε πως οι κατηγορίες άρχισαν να παίρνουν ευρύτερη διάσταση, μέσα από ένα άτυχές ρεπορτάζ του περιοδικού ''Κήρυκος'' του Ιούλιο  2000. Εις το εν λόγω περιοδικό και εις την σελίδα 81 αναφέρονται τα ακόλουθα:

  '' Ακόμη (η Ι. Σύνοδος ησχολήθη με την διατύπωσιν του κ. Ελευθερίου Γκουτζίδη περί Εκκλησίας: ''Δεν θα ομιλήσω σήμερον δια την πρώτην, άναρχον, αιωνίαν και αόρατον Εκκλησίαν, διότι αύτη είναι η τελεία Κοινωνία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Είναι η πλήρης και τελεία Κοινωνία και αδιαίρετος ενότης των τριών θείων προσώπων, του ενός Θεού'', η οποία περιείχετο εις ομιλίαν του γενομένην κατά τον επίσημον εορτασμόν της Κυριακής της Ορθοδοξίας του έτους 1997 εις τον Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν Αγίας Μαρίνης Πολίχνης Θεσσαλονίκης και η οποία δημοσιευθείσα εις το περιοδικόν ''Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων'' (τεύχος 234, Ιούνιος 1997, σελ 169) προεκάλεσε επικρίσεις, αλλά και αρνητικά δημοσιεύματα. Η Ι. Σύνοδος θεωρούσα την δι' αυτής εκφραζομένην θεολογικήν θέσιν, περί της αγ. Τριάδος ως ''πρώτης ανάρχου Εκκλησίας'', ως πατερικώς αμάρτυρον, μη παραδεδομένην και άρα καινοτομίαν, απεφάσισε όπως καλέση τον θεολόγον κ. Ελευθέριον Γκουτζίδην να ανακαλέση την εν λόγω διατύπωσίν του''.

  Αλλοίμονον όμως αν τα ανωτέρω δημοσιευθέντα, έστω και επί στιγμήν θεωρηθώσιν ως ''Συνοδικαί αποφάνσεις - αποφάσεις'', διότι τότε ητιολογημένα θα υδύνατο να είπη τις, ουδέν χείρον μιας τοιαύτης ''Συνόδου'', ή καλύτερον ειπείν, ''μειοψηφίας'', ή ''πλειοψηφίας'' Αρχιερέων! Εις την περίπτωσιν αυτήν θα επρόκειτο περί ομάδος επιπολαίων, αμαθών και ίσως και εμπαθών ρασοφόρων. Επομένως το ως άνω ρεπορτάζ δεν μπορεί να γίνει δεκτό ως Συνοδικόν, διότι δεν είναι έργον Συνόδου, αλλά και δεν μπορεί να παραληφθεί ότι το ισχυρό παρασυνοδικό κατεστημένο, κρίμασιν οις οίδεν ο καρδιογνώστης Κύριος, παρέσυρε πρώτιστα τον κοιμηθέντα Αρχιεπίσκοπον κ. Ανδρέα, ώστε να κοινηθεί εναντίον του επί τριάντα και πλέον έτη συνεργάτου προσωπικού του συνεργάτου του κ. Ελευεθερίου Γκουτζίδη. 



ΚΑΙ ΝΥΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ

    Είναι ''αμάρτυρος'', είναι ''καινοτομία'', είναι ''ανοησία'', ή είναι Ορθόδοξος Τριαδολογική και Εκκλησιολογική η διατύπωσις του Θεολόγου κ. Γκουτζίδη, με την οποία την πλήρην και τελείαν κοινωνίαν της Τρισυποστάτου και ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ και Αδιαιρέτου Θεότητος απεκάλεσε ως ''πρώτην Άναρχον και τελείαν Εκκλησίαν'', και περί της οποίαςείπε ότι δεν μπορεί να ομιλήσει; Δηλαδή είναι ''καινοτόμος'', ''κακόδοξος'', και ''ανόητος'', όπως παλαιότερα ισχυρίστηκε ο κ. Κάτσουρας, ο κ. Αθαν. Σακαρέλλος και ο κ. Καλλίνικος Σαραντόπουλος κ.α... Δεν μαρτυρείται υπό της Αγίας Γραφής και υπό των αγίων Πατέρων; Μήπως προσκρούει σε κάποιο δόγμα; Ας το ερευνήσουμε και ας το εξετάσουμε άλλη μία φορά και κατόπιν ας αποφανθεί ο καθείς με την δέουσα ευθύνη. 

Α΄ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗ - ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ 

    Εις την ομιλία του κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας του έτους 2001, εις την Ιερά΄ν Μητρόπολιν Λαρίσης ο κ. Γκουτζίδης εδήλωσε, ότι αποστέλλει ήυμα αγάπης και αληθείας προς πάσαν κατεύθυνσιν'', εν συνεχεία δε, και πριν εισέλθει εις το Κύριο θέμα είπεν:

   ''Σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας, επιλέξαμε να απαντήσωμεν και να αποδείξωμεν ότι όσα λέγονται δια την γνωστή διατύπωσί μας, η οποία κατεκρίθη ως δήθεν ''αμάρτυρος'' Αγιογραφικώς και Πατερικώς, και ως ''καινοτομία'', και η οποία δήθεν προσκρούει (!) εις την Ορθόδοξον Παράδοσιν και το Τριαδολογικόν δόγμα, δεν είναι αληθή''. (Βλέπετε "Ο.Π. αριθμ. τ. 109 Φεβρουάριος 2001, σελ 179 - 188).

   Εις την πρώτην ενότητα του θέματός του και υπό τον τίτλον: '' Τι μας διδάσκει πρώτος ο Κύριος μας''είπεν:

   ''... Εις την Αρχιερατικήν του προσευχήν ο Κύριος παρακαλεί τον Πατέρα του υπέρ των μαθητών και Αποστόλων Του, και υπέρ όλων όσων δια του κηρύγματός των θα πιστεύσουν εις Αυτόν: ''Ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ, ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν(Ιωάννου ΙΖ, 20-21. Δηλαδή, Πάτερ άγιε, δεν σε παρακαλώ μόνον για τους δώδεκα μαθητάς μου και Αποστόλους, αλλά και δι' όλους εκείνους οι οποίοι, δια του κηρύγματος αυτών, θα πιστεύσουν εις Εμένα. Σε παρακαλώ όλοι αυτοί να είναι ενωμένοι εις ένα, όπως συ Πάτερ είσαι ενωμένος με εμέ και γω με σε, διότι και οι δύο έχομεν την αυτήν ουσίαν και φύσιν, έτσι σε παρακαλώ να είναι και αυτοί όλοι ένα δια της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΩΣΕΩΣ των με ημάς''.

   Ο Κύριος πρώτος κηρύσσει ότι η ενότητα και κοινωνία των μελών της Εκκλησίας ως μελών του ιδικού Του Σώματος, θα είναι κατ' ''εικόνα και ομοίωσιν'' προς την πλήρη και τελείαν κοινωνίαν και ενότητα αγάπης της Ομοουσίου και Τρισυποστάτου Θεότητος. Θέτει την Αγιοτριαδικήν κοινωνίαν και ενότητα ως ΠΡΟΤΥΠΟΝ της ενότητος και κοινωνίας των μελών του Σώματος της Εκκλησίας που είναι το ιδικόν του Σώμα.

   Βεβαίως η Αγιοτριαδική κοινωνία είναι ΠΛΗΡΗΣ, ΤΕΛΕΙΑ, ΣΤΑΘΕΡΑ, ΑΝΕΞΕΛΙΚΤΟΣ, ΠΕΡΙΝΟΗΤΟΣ, ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟΣ, ενώ η κοινωνία των μελών του Σώματος της Εκκλησίας, είναι εξελικτική και προοδευτική, βαίνουσα συνεχώς προς το ''Καθ' ομοίωσιν'' αυτής της Αγιοτριαδικής. Η Αγιοτριαδική ενότητα και Κοινωνία είναι το Α και το Ω, ενώ η των μελών της Εκκλησίας είναι μία (συνεχής) πορεία εκ του Α προς το Ω''.

   Εφ' όσον ο ίδιος ο Κύριος θέλει την Εκκλησίαν Του να είναι κατ' ''Εικόνα και ομοίωσιν'' της Αγιοτριαδικής Κοινωνίας, εφ' όσον η Εκκλησία του Χριστού είναι κατά τους Αγίους Πατέρας εικών του Θεούκαι έχει ως ''αρχέτυπον'' αυτήν την Αγιοτριαδικήν Κοινωνίαν, είναι ''εφάρματον'', είναι ''αμάρτυρον'', αποτελεί ''καινοτομίαν'' αν αποκαλέσωμεν και το αρχέτυπον της εικόνος ως Εκκλησίαν, και δη ''Πρώτην  Άναρχον, αιωνίαν, αόρατον και τελείαν Εκκλησίαν'', περί της οποίας μάλιστα δεν μπορούμε να ομιλούμε, ως απερινοήτου και ανεκφράστου; Αυτό είπεν ο Θεολόγος και επαναλαμβάνει ότι και περί της Εκκλησίας του Χριστού ως μυστηρίου, ως το "Μέγα Μυστήριον", κατά τον Απόστολον Παύλον, δεν δύναται κανείς να ομιλεί νοησιαρχικά, ως οι δυτικοί''. 


Β΄ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ 

   Ακολούθως ο Καθηγητής αναφέρθηκε ις την σχετικήν μαρτυρίαν - διαδσκαλίαν του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού και του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου εις τον οποίον στηρίζεται ο Άγιος Μάξιμος, και είπεν:

    '' Ας ανοίξωμεν λοιπόν τον Άγιον Μάξιμον τον Ομολογητήν δια να είδομεν τι λέγει εις το Α΄ Κεφάλαιον της ''Μυσταγωγίας'', το οποίον τιτλοφορεί: ''Πως τε και ποίω τρόπω εικών εστί και τύπος Θεού η Αγία Εκκλησία''.

   ''Την τοίνυν αγίαν Εκκλησίαν κατά πρώτην θεωρίας επιβολήν, τύπον και εικόνα Θεού φέρειν, έλεγεν ο μακάριος εκείνος γέρων ως την αυτήν αυτώ κατά μίμησιν και τύπον ενέργειαν έχουσαν...''

   " Κατά τον αυτόν τρόπον και η αγία του Θεού Εκκλησία, τα αυτά τω θεώ περί ημάς ως αρχετύπω εικών ενεργούσα δειχθήσεται. Πολλών γαρ όντων και απείρων αριθμώ σχεδόν, ανδρών τε και γυναικών και παίδων, γένει και είδει, και έθνεσι και γλώσαις, και βίοις και ηλικίαις και γνώμαις και τέχναις και τρόποις και ήθεσι και επιτηδεύμασιν. Επιστήμαις τε αυ και αξιώμασι, και τύχαις και χαρακτήρσι και έξεσιν, αλλήλων διηρημένων τε και πλείστων διαφερόντων των εις αυτήν γιγνομένων, και υπ' αυτής αναγεννωμένων τε και αναδημιουργουμένων τω πνεύματι. Μίαν πάσι κατά το ίσον δίδωσι και χαρίζεται θείαν μορφήν και προσηγορίαν, το, από Χριστού και είναι και ονομάζεσθαι...'' (MIGNE 91, σελ 664D και 665 C). 

    Και καταλήγει εις το Α΄ κεφάλαιον ο ιερός Πατήρ λέγων:

   ''Εικών μεν ουνεστί του Θεού, καθώς είρηται η αγία Εκκλησία, ως την αυτήν τω Θεώ περί τους πιστούς ενεργούσα ένωσιν, καν διάφοροι τοις ιδιώμασιν και εκ διαφόρων και τόπων και τρόπων οι κατ' αυτήν δια της πίστεως ενοποιούμενοι τύχωσιν όντες'' (Αυτόθι σελ.668C)

   Εξαιρέτως, λοιπόν, κατά τον θείον Μάξιμον η Εκκλησία είναι εικών του Τριαδικού Θεού, ή καλύτερον ειπείν είναι εικών της Αγιοτριαδικής κοινωνίας και ενότητος και αγάπης. Αλλά η μεν Αγιοτριαδική ενότης, ως ο Θεός, είναι άναρχος, τελεία, απερινόητος και ανέκφραστος, και δεν υπόκειται ούτε εις αλλοιώσεις, ούτε είναι εξελικτική - προοδευτική, αλλά είναι το Α και το Ω, ενώ η εν Σώματι της Εκκλησίας του Χριστού ενότης και κοινωνία αγάπης και πίστεως των πολλών πιστών (υποστάσεων) υπόκειται εις την ''αλλοιωτικήν'' της δεξιάς του Κυρίου πορείαν, ήτοι εκ του Α προς το Ω, κατά το Εφεσίους Δ, 12 και 13: ''προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού''.

   Ευσεβάστως, κατόπιν τούτων τίθεται προς όλους το εξής ερώτημα:

   Είναι Πατερικώς ''αμάρτυρος'' η διατυπωθείσα θεολογική θέσις του Θεολόγου Καθηγητού κ. Ελευθερίου Γκουτζίδη, όταν και ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, διότι αυτός είναι ο ''μακάριος γέρων'' εις τον οποίον αρχικώς αναφέρεται ο Άγιος Μάξιμος, και όταν όλοι οι Πατέρες διδάσκουν ότι η Εκκλησία του Χριστού, υπό την έννοιαν την οποία αναλύει ο θείος Μάξιμος, είναι εικών της κοινωνίας και νότητος του Τριαδικού Θεού; Προσκρούει εις τα Κυριακά λόγια και εις την Πατερικήν διδασκαλίαν ή θεολογική διατύπωσίς μας, η οποία άλλωστε όπως από την αρχή έχει διευκρινίσει ο Θεολόγος Καθηγητής, ''ου δογματικώς είρηται''


ΚΛΗΜΗΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ

    Ο εκκλησιαστικός συγγραφεύς του β΄ αιώνος, ο περιώνυμος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς λέγει:

   ''Σπεύσωμεν εις την σωτηρίαν επί την παλιγγενεσίαν, εις μίαν αγάπην συναχθήναιοι πολλοί, κατά την της μοναδικής ουσίας ένωσιν'' (PG, 8, σελ.200). Και αλλού: ''Εικών δε της ουρανίου Εκκλησίας η επίγειος. Όπερ ευχόμεθα και επι γης γενέσθαι το θέλημα του θεού, ως εν ουρανώ'' (αυτόθι 1277).


Ο ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ

    Αν χρειάζονται όμως και άλλων Πατέρων (εκτός του Αγίου Μαξίμου και του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου) μαρτυρίες, ιδού και αυτή αυτή του Μεγάλου Φωτίου:

   ''...Τι δ' ουν ο πλάστης και κηδεμών; άρα παρείδεν εις τέλος το πλάσμα ταλαιπωρούμενον...; Ου με ουν. Πως γαρ όπερ φιλοτιμούμενος έπλασεν, ηνείχετ' αν ηδέως οράν συλαγωγούμενον και πλανώμενον; Διο προς εαυτήν μεν η Τριάδος ενότης, ει θέμις ειπείν, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΑΣΑ, θέμις δε τούτο λέγειν επί της αναπλάσεως, ότι το ποιήσωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημετέραν και καθ' ομοίωσιν επί της πλάσεως είρηται. Τω ενιαίω της γνώμης βουλήματι, την ανάπλασιν του συντριβέντος διετίθετο πλάσματος''. (MIGNE 102, σελ 557 D).Ιδού όμως τι επ' αυτού του χωρίου του Αγίου Φωτίου, ο μεγάλος σύγχρονος Σέρβος Θεολόγος Αθανάσιος Γιέφτιτς, εις το βιβλίον του ''Στις οδούς των πατέρων'' 1991, σελ. 260 γράφει:

   ''Πραγματικά όταν μιλάμε για την Τριαδική θεολογία των Αγίων Καππαδοκών, τότε πρέπει αμέσως να θυμηθούμε τα θεοαποκαλυφθέντα λόγια του Αγ. Προφήτου Ησαΐου για την ''Μεγάλη Βουλή'' της Αγίας Τριάδος (9,6 κατά τους LXX). Η λειτουργική και η θεολογική παράδοση της Ορθοδοξίας ανέπτυξε αυτή την προφητική ιδέα, κατά την οποίαη Αγία Τριάς, σαν η προαιώνια ''Μεγάλη Βουλή'' είναι το πρότυπον και η πρωτοεικών (ίσως το οριψέτυπον) της Εκκλησίας του Χριστού, επειδή και η ίδια η Τριάς είναι ως Εκκλησία, τ.ε. ως κοινωνία των τριών προσώπων στην αιώνια εία Αγάπη και στην αιώνια θεία Ζωή. Γι αυτό ακριβώς μπορούσε και ο Άγιος Φώτιος ο Μέγας, σε μία από τις ωραιότατες ομιλίες του (ΙΧ,9), να ονομάσειτην Αγία Τριάδα Εκκλησία, ειπών ότι ''η της Τριάδος ενότης εκκλησιάσασα τω ενιαίω της γνώμης βουλήματι'' προαιωνίως πεφάσισε να δημιουργήσει τον κόσμο και τον άνθρωπο και κατ' αυτόν τον τρόπον δια του ανθρώπου ολόκληρη την δημιουργία να την ενώση στην Εκκλησία ως μία αθάνατη και αιώνια κοινωνία''.


Γ΄ ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΩΝ - ΘΕΟΛΟΓΩΝ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΜΙΡΗΣ


   Ο Θεολόγος Καθηγητής κ. Ελευθέριος Γκουτζίδης, αναφερόμενος και εις τους συγχρόνους μεγάλους δογματολόγους και άλλους θεολόγους, αναφέρει πρώτιστα τον αποβιώσαντα πολυσέβαστον διδάσκαλόν του, αλλά και μεγάλον δογματολόγον Ιωάννην Καρμίρην. Ούτος εις το σύγγραμμά του ''Ορθόδοξος Εκκλησιολογία'' αναφέρεται εις τον Άγιον Μάξιμον λέγων:

    ''Η ενότης δε του Χριστού και της Εκκλησίας και των χριστιανών προς αλλήλους εν τη κοινωνία του Χριστού αντικατοπτρίζει την ΤΡΙΑΔΙΚΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ, δυναμένη να συγκριθή πως προς την εν τη Αγία Τριάδι ένωσιν των τριών θείων προσώπων, ει και αύτη είναι άλλης τάξεως και πάντη ακατάληπτος τω ανθρώπω. Ούτως ''ΕΙΚΩΝ εστί του (Τριαδικού) Θεού η αγία Εκκλησία, ως την αυτήν τω Θεώ περί τους πιστούς ενεργούσα ένωσιν, καν διαφόροις ιδιώμασιν...'' Καθώς δηλαδή τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος ενούται εν τω ενί σώματι του Θεανθρώπου, ο εστίν η Εκκλησία... ως εν τη Αγία Τριάδι υπάρχει μία μεν θεία ουσία, τρία δε πρόσωπα, ούτω και εν τη Εκκλησία υπάρχει μία μεν θεανθρωπίνη φύσις, πληθύς δε και ποικιλία προσώπων μελών, άτινα πάντα ενούνται εν τω ενί πνευματικώ σώματι του Χριστού, ο εστίν η Εκκλησία. Ένεκα τούτου η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θεωρείται υπό των Ορθοδόξων ως ΕΙΚΩΝ και ΟΜΟΙΩΣΙΣ της Αγίας Τριάδος, αναγομένης τουντεύθεν της Εκκλησιολογίας εις Τριαδολογίαν. (Ιωάννου Καρμίρη, Καθηγητού Πανεπιστημίου, ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ'', Αθήναι 1973, σελ.156). 

   Μετά από τα παραπάνω τι έχουν να είπουν όσοι συκοφάντησαν και συκοφαντούν τον Θεολόγο Καθηγητή κ. Ελευεθέριο Γκουτζίδη, γι' αυτήν του την τοποθέτηση, αλλά και τον Σεβ/το Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κήρυκο, ο οποίος εξ αρχής συμφώνησε αλλά και στήριξε αυτήν; Συνειδητοποιούν, θα συνειδητοποιήσωμεν τέλος πάντων, ότι το παρασυνοδικόν κατεστημένον κατέστησε τινάς βλασφήμους - αιρετικούς και τους εγελοιοποίησε παγκοσμίως; Δεν πταίει ούτε το ολιγογράμματον, ούτε τι άλλο, αλλά αποκλειστικώς ο σκοτισμός λόγω αυτής ταύτης της αμαρτίας των εν τω σκότει κατειργασμένων σχεδίων και ενεργειών. Ερωτούμε, όλους τους συκοφάντες και πρώην <<εν Χριστώ αδελφούς μας Στεφανίτες>>, τι επιμένουν ή νομίζουν πως ακόμη και σήμερα θα ανακαλέσουν ο Καθηγητής Θεολόγος κ. Ελευεθέριος Γκουτζίδης και ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος; α λόγια του Χριστού μας, ή των Αγίων Πατέρων, διότι το θέλουν οι δήθεν παλαιοημερολογίται οικουμενισταί! Να αρνηθούν την Ορθοδοξίαν; Αυτό, χάριτι Χριστού, δεν θα γίνη ποτέ. 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

   Επίσης ο διακεκριμένος δογματολόγος κ. Νικόλαος Μητσόπουλος εις το σύγγραμμά του ''Θέματα Ορθοδόξου Δογματικής Διδασκαλίας'' (Αθήναι 1984, σελ. 231) γράφει:

   ''... Η δε ενότης των τριών προσώπων τους ενός Θεού (σ.σ. της Ομοουσίου Τριαδικής Θεότητος) ανακλάται και εις την Εκκλησίαν, ήτις εκ πολλών αποτελουμένη συνάπτεται εις εν κατ' αναλογίαν της σχέσεως των τριών θείων προσώπων προς άλληλα. Ισχύουν εν προκειμένω οι λόγοι του Θεανθρώπου προς τον Θεόν Πατέρα: ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν... ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμέν''.( Ιωάννου 17,21-22).

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

    Επίσης ο Πρωτοπρ. Νικ. Χ. Ιωαννίδης Πανεπηστιμιακός Διδάσκαλος γράφει:

   ''Κατά την φύση της η Εκκλησία είναι μία κοοινωνία, αλλά η κοινωνία αυτή δεν είναι μόνο ''εκ του κόσμου τούτου'', αλλά βρίσκεται ''εν τω κόσμω'' και αποτελεί έκφραση της ενότητας της Αγίας Τριάδος στις σχέσεις ανάμεσα στους διαφόρους ανθρώπους. Η κοινωνία των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος αποτελεί το πρότυπο της κοινωνίας των ανθρώπων μεταξύ τους και με τον Θεό. Το μυστήριο του Τριαδικού Θεού αντανακλάται σε ολόκληρη την Ορθόδοξη ζωή και εμεπιρία. Είναι η αρχή και το τέλος της ορθόδοξης ζωής, λατρείας και θεολογίας. Ό,τι λέγεται Εκκλησία, βρίσκεται και υπάρχει και ζει στην Αγία Τριάδα: Εκ του Πατρός δια του Υιού εν τω Αγίω Πνεύματι. Αυτό δεν αποτελεί μία δογματική αλήθεια ξένη προς την ζωή, αλλά έχει άμεσες συνέπειες στην κοινωνική και προσωπική ζωή των ανθρώπων. Καιακριβώς τόσον η προσωπική, όσο και η κοινωνική ζωή των ανθρώπων έχει την αρχή τηςκαι βρίσκει την πληρότητά της στην ζωή της Αγίας Τριάδος. Ο Τριαδικός Θεός είναι μία φύση ή ουσία, και τρεις υποστάσεις ή πρόσωπα, ο άνθρωπος είναι μία φύση και πολλά πρόσωπα. Όπως δηλαδή ο Θεός είναι ομοούσιος και τρισυπόστατος, έτσι και ο άνθρωπος είναι ομοούσιος και πολυϋπόστατος. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος έχει λάβει από τον Θεό την δωρεά να υπάρχει με τον παρόμοιο τρόπο που υπάρχει και ο Θεός. Έτσι ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, και γι' αυτό ό,τι αφορά το πρόσωπο του Θεού έχει συνέπειες και στον άνθρωπο. Κάθε άνθρωπος είναι μια προσωπική ύπαρξη, βεβαίως κτιστή, αλλά κτιστή κατ' εικόνα του Τριαδικού Θεού, και μπορεί να πραγματοποιήσει την ύπαρξη του όπως τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, όπως ο Εις της Τριάδος ο Χριστός, δηλαδή ως πρόσωπο''. (Πρωτοπρ. Νικολάου Χ. Ιωαννίοδη, αν Καθηγητού Πανεπ. Αθηνών.)

ΠΡΩΤ.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ

   Επίσης γίνεται αναφορά και στο τι λέγει και ο διακεκριμένος σύγχρονος Πανεπιστημιακός Καθηγητής Πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός εις το βιβλίον του: ''Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ'', Αθήναι 1980, σελ.11: ''Ο Τριαδικός Θεός που η ύπαρξή του έχει τον χαρακτήρα μιας ''ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ'', σαν κοινωνία απόλυτης ισότητας και ισοτιμίας...''


ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ

Επίσης ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής αγίου Γρηγορίου αγίου Όρους π. Γεώργιος Καψάνης, εις το βιβλίον του ''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' τονίζοντας το Συνοδικό σύστημα διοικήσεως της Εκκλησίας και σχολιάζοντας τον 34ον αποστολικόν Κανόνα γράφει: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΖΗ ΕΙΣ ΟΛΛΑΣ ΤΑΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ (ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ, ΤΟΠΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ, ΕΠΙΣΚΟΠΑΙ, ΕΝΟΡΙΑΙ, ΙΕΡΑΙ ΜΟΝΑΙ) ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΡΙΑΔΙΚΩΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ''.