ΣΕΠΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΠΑΝΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΤΙΟΥ ΚΑΙ ΕΞΑΡΧΟΥ ΠΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ κ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ!!!

   Σήμερα Σάββατο 7 Φεβρουαρίου κατά το Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο, μνήμη του Αγίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου, άγει τα σεπτά αυτού Ονομαστήρια ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου και Έξαρχος Πάσης Κύπρου κ. Παρθένιος. Εις την συνέχεια παρατίθονται φωτογραφικά στιγμιότυπα από την τελετή του Μεγάλου Πανηγυρικού και Αρχιερατικού Εσπερινού αλλά και από την ακολουθία του Όρθρου και την δις Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Οι Λατρευτικές Ιερές Ακολουθίες τελέσθηκαν εις τον Καθεδρικόν Ιερόν Ναόν Οσίας Ξένης Λεμεσού Κύπρου.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΡΘΡΟΥ

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ

ΠΟΜΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Ο ΕΟΡΤΑΖΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΙΤΙΟΥ κ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ΔΕΧΟΜΕΝΟΣ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΤΟΥ

   Η διεύθυνση του ''Ομολογητή Ιεράρχου Ματθαίου'' εύχεται εις τον εορτάζον Πανιερώτατον Μητροπολίτη Κιτίου και Έξαρχον Πάσης Κύπρου κ. Παρθένιον έτη πολλά... Ο Κύριος να τον χαρίζει εις την Εκκλησίαν του, ''Σώον, Έντιμον, Υγιά, Μακροημερεύοντα και Ορθοτομούντα τον λόγον της Αυτού αληθείας''.

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (2) !!!

Η ΕΝΘΡΟΝΙΣΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ 

ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ κ. ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΟΣ!!!

   Την 29ην Αυγούστου 1995 ημέραν κατά την οποίαν επανηγύριζε ο Ι. Ναός Τιμίου Προδρόμου Περιστερίου εγένετο εις αυτόν μετά πάσης εκκλ/κης μεγαλοπρεπείας και τάξεως η ενθρόνισης του νέου Μητροπολίτου Περιστέριου Σεβασμιωτάτου κ. Γαλακτίωνος.

   Η τελετή έλαβε χώραν κατά ην απόλυσιν λαμπράς αρχιερατικής Θείας λειτουργίας προεξάρχοντος του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ανδρέου, συμαραστατουμένου υπό του ενθρονιζομένου Μητροπολίτου Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος, του Σεβ. Μητροπ. Πειραιώς και Νήσων κ. Νικολάου, του Σεβ. Μητροπ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου και πολλών κληρικών της περιοχής. Παρέστησαν πολλά πνευματικά τέκνα του νέου Μητροπολίτου και πλήθος πιστών από διάφορα μέρη.

   Κατά την Θ. Λειτουργίαν τον θ. Λόγον εκήρυξε ο Σεβ. κ. Νικόλαος. Τον ενθρονιζόμενον Ιεράρχη κατά την τελετήν της ενθρονίσεως προσεφώνησεν ο Μακ/τος και ακολούθησε ο ενθρονιστήριος λόγος του Σεβ. κ. Γαλακτίωνος. Προηγουμένως είχε αναγνωσθεί υπό του Αρχιγραμματέως της Ι. Συνόδου Σεβ. κ. Κηρύκου η Πράξις της Ιεράς Συνόδου περί εγκαταστάσεως του Μακ. Αρχ/που και ο ενθρονιστήριος λόγος του νέου Ιεράρχου της Εκκλησίας μας.

Ο Ενθρονιστήριος λόγος του Σεβ. Μητροπολίτου

Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος

   Εις το Όνομα του πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

   Μακαριώτατε Άγιε Προκαθήμενε και πνευματικέ μου Πατέρα,

   Σεβασμιώτατοι άγιοι αδελφοί και συλλειτουργοί, Τίμιον Πρεσβυτέριον, ευλαβέστατοι ιεροδιάκονοι, ευλογημένε και πιστέ λαέ του Θεού. Δόξαν και ευχαριστίαν αναπέμπω προςτον Κύριον και Σωτήρα ημών Ιησού Χριστόν, όστις με ηξίωσε εμέ τον ελάχιστον και ταπεινόν οικέτην Αυτού, ίνα ομοθύμω και κανονική φήφω της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών της Ελλάδος, ανέλθω εις τον θρόνον της νεοσυστάτου Ιεράς Μητροπόλεως Περιστερίου.

   Ως άνθρωπος βεβαίως, διστάζω και δειλιώ διότι γνωρίζω το ύψος του λειτουργήματος της Αρχιερωσύνης Θαρρώ όμως εις την πλουσίαν χάριν και το άπειρον έλεος του Θεού, ο οποίος καλεί κάθε πιστόν, ίνα άρη τον Σταυρόν του, ίνα σηκώση το φορτίον του, διβεβαιώνοντας ωστόσο ότι ο ζυγός Του είναι χρηστός και το φορτίον Του ελαφρόν εστί.

   Διότι η Ιερωσύνη, έτι περισσότερον δε η αρχιερωσύνη είναι Λειτούργημα, ολοκληρωτική θυσία δια βίου ζωής εις τον βωμόν της Ορθοδοξίας, της αγάπης, της αρετής.

   Δι' αυτό είμαι υποχρεωμένος, όπως είχα αγαπήσει τα πνευματικά τέκνα της ενορίας μου, να επεκτείνω την αγάπην μου με τον ίδιον τρόπον και εις τα νέα πνευματικά μου τέκνα της Ιεράς Μητροπόλεως ταύτης.

   Έτι δε απεφάσισα να δεχθώ το βαρύ τούτο φορτίον, μήπως έστω και εις τας δυσμάς του βίου μου δυνηθώ να συμβάλλω ι΄ευχών του Αγίου Πατρός Ματθαίου, εις την φύλαξιν των Παραδόσεων, την αγάπην και ένωσιν με πνεύμα ορθόδοξον, όλων των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. 

   Χωρίς συμβιβασμόν εις την αμαρτίαν, εις την πλάνην και το ψεύδος θα αγωνισθώμεν δι' όλους με ενδιαφέρον, ιδιαίτερα δια τον πλανεμένον, τον πάσχοντα και τον εχθρόν μας ακόμη. Θα παραμείνυμε ένθερμοι υποστηρικταί του διαλόγου με πνεύμα αγάπης και ειλικρινείας διότι πιστεύουμε ότι όποιος κατέχει την αλήθεια δεν έχει να φοβηθή τίποτα.

   Ευλπιστώντας εις την βοήθειαν και συμπαράστασιν όλων υμών, θα προσπαθήσωμεν να εκπληρώσωμεν το μεγάλο καθήκον όλων μας, απέναντι εις την νεότητα. οι νέοι σήμερον δοκιμάζονται σκληρά και διατρέχουν μεγάλους κινδύνους. Έχουμε όλοι ευθύνη και πρώτος απ' όλους ο Επίσκοπος, να επιδείξουμε εις αυτούς ειλικρίνεια, απλότητα, κατανόησι και να τους πλησιάσωμεν, να τους βοηθήσωμεν με επιμονήν, υπομονήν και αγάπην. Είναι απαραίτητο ν' αποκατασταθή ο κανονικός ρυθμός εις την ενοριακήν ζωήν, με την ιδιαίτερη φροντίδα ενός μονίμου Ιερέως, την λειτουργίαν κατηχητικού σχολείου και όχι μόνον. Διότι ο μόνιμος Ιερεύς έχει πολλά πλεονεκτήματα δια την ενορίαν. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή. Αι ιεραί ακολουθίαι, η εξομολόγησις, το κήρυγμα αλλά και τυχόν άλλαι δυνατότητες, το φύραμα δια να ζυμωθή όλο και περισσότερο ζύμη εντός αυτής της συγχρόνου μεγαλουπόλεως του Περιστερίου. Δι' αυτό προέχει, όλα τα μέλη της Εκκλησίας, Κληρικοί και λαϊκοί, να έχωμεν αγάπην δια τα πρόσωπα και τα πράγματα της εκκλησίας και να εργαζώμεθα, ο καθένας από την θέσιν του δια ην διατήρησιν της ενότητος.

   Αδελφοί και πατέρες, οι καιροί τους οποίους διερχόμεθα είναι χαλεποί. Η ευθύνη βαρύνει όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς. Οι εχθροί της Ορθοδοξίας καραδοκούν, η κακοδοξία διευρύνεται, τα σχίσματα πολλαπλασιάζονται. Χρειάζεται πολύ προσευχή και μεγάλη προσοχή δια να μην παρασυρθώμεν εις τα σχέδια του πονηρού.

   Με αίσθημα ευθύνης και συνοχής καρδίας κάνω έκκλησι προς τους πάντε αρχιερείς, καθώς και προς όλους τους εν Χριστώ αδελφούς, να επιστρέψουν εις την Εκκλησίαν δια να θεραπευθή ο αδικαιολόγητος διχασμός. Ας αναλάβουν τις ευθύνες των ενώπιον του Θεού, του λαού και της Ιστορίας. Όπως τους εκτιμήσαμεν και εσεβασθήκαμεν τόσα χρόνια, θα έχουν πάλι την ιδίαν αγάπην. Εικονομαχία δεν υπάρχει. Εμείς θα παραμείνωμεν με την χάριν του Θεού και τας ευχάς των αγίων αδελφών Αρχιερέων της Ιεράς Συνόδου, πιστοί και αμετακίνητοι, εις όσα εμάθομεν, παρελάβομεν και αυτά θα παραδώσωμεν.

   Εν συνεχεία και πριν κλείσω την ομιλίαν μου, θα ήθελα να αναφέρω και να ευχαριστήσω όσους συνέβαλον και με εβοήθησαν εις την ζωήν μου, ώστε να φθάσω εις το μέγα αυτό και φοβερόν (δια τας ευθύνας) αξίωμα του Αρχιερέως.

   Πρώτων βεβαίως ευχαριστώ τον Πανάγαθον Θεόν, όστις τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληρεί. Την Υπεραγίαν Θεοτόκον, όπου 30 χρόνια υπηρετώ εις τον Πάνσεπτον Ναόν της.

   Επικαλούμαι τας πρεσβείας του Τιμίου Προδρόμου, εις τον οποίον είναι αφιερωμένος ο καθεδρικός ναός της Μητροπόλεως ταύτης και του οποίου την μνήμ επιτελούμεν. Των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, του οποίου αναξίως το νόμα φέρω.

   Εκζητώ ωσαύτως τας ευχάς του Μακαριωτάτου Αγίου μας Πατρός Ματθαίου του στυλοβάτου της Ορθοδοξίας, τον οποίον δια πρώτην φοράν το 1935 τον εγνώρισα, τότε μικρό παιδί (6) έξι ετών, συνοδεία του Γέροντος παππού μου και της γιαγιάς μου. Θα ήθελα να αναφέρω κάτι χαρακτηριστικόν εκ των παιδικών μου αναμνήσεων. Μέχρι της στιγμής κατά την οποίαν εσυναντήθημεν μετά του αοιδίμου επισκόπου τότε Βρεσθένης Ματθαίου ακολουθούσαμε μεν το ορθόδοξον πλην όμως εις τας κινητάς εορτάς εκκλησιαζόμασταν εις τον ναόν του χωρίου μας. Ενεργούσαμε άνευ καθοδηγήσεως. Όταν ήλθε εκείνος μας είπε τα ξής: <<Το παιδί (εννοώντας εμένα) θα πηγαίνη Σχολείον, όχι όμως εκκλησίαν διότι είναι νεωτερισταί και σχισματικοί>>. Και ποιός θα μας ψάλλη Άγιε Πατέρα μου που δεν έχωμεν εκκλησίαν; ερώτησε ο παππούς <<Ο μικρός Γεώργιος (ήτο το βαπτιστικόν μου όνομα) απεκρίθη ο Άγιος του Θεού. Και πράγματι εις τον θάνατον και των δύο ιερεύς δεν υπήρχε και τους εθάψαμε άνευ ιερέως. Κατά την πρόρρησιν μάλιστα του Αγίου εγώ, ηλικίας τότε 13-14 ετών, ήμουν εκείνος ο οποίος βαστάζοντας την εικόνα του Χριστού στεκόμουν μπροστά κατά την ταφήν και των δύο. Τ' αναφέρω αυτά δια να πάρωμεν μία εικόνα, τι αντιμετώπισαν οι πατέρες μας, δια να φυλαχθή η Ορθοδοξία την οποίαν σήμερον κομματιάζουμε με το πρόσχημα της εικονομαχίας.

   Εν συνεχεία μνημονεύω των κατά σάρκα Γονέων μου, οι οποίοι δια την Ορθοδοξίαν εθυσίασαν τα πάντα.

   Ιδιαιτέρως δε ευχαριστώ τον Μακαριώτατον και Πνευματικόν μου Πατέρα Κον Κον Ανδρέαν, τον πολυσυκοφαντημένον, εις τον οποίον επί 55 συναπτά έτη υποτάσσομαι, πέντε χρόνια ως έφηβος, δέκα ως Μοναχός, δέκα ως Διάκονος και τριάντα ως Ιερεύς.

   Επίσης ευχαριστώ του οικείον Μητροπολίτην της ενορίας μου, με τον οποίον επί 23 χρόνια συνεργάσθην δια το καλόν της ορθοδοξίας. Ευχαριστώ τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας, οι οποίοι τιμούν με την παρουσίαν των σήμερον, την εκκλησιαστικήν τελετήν της ενθρονίσεώς μου. Καθώς και όλους τους αγαπητούς εν Χριστώ Ιερείς και Διακόνους.

   Ευχαριστώ επίσης όλους τους συνεργάτας μου, παλιούς και νωτέρους επιτρόπους, ιεροψάλτας, κατηχητάς, το πλήρωμα της ενορίας ταύτης και όλους εσάς οι οποίοι ήλθατε να τιμήσητε την Ιεράν ταύτην τελετήν. Τελειώνοντας, αδελφοί μου παρακαλώ και ικετεύω, όπως εύχεσθε δι' εμέ ίνα δυνηθώ ως το τέλος της ζωής μου, να ποιμάνω το ποίμνιον, το οποίον μου ενεπιστεύθη ο Θεός. Εύχεσθε δια την Εκκλησίαν του Θεού, ίνα όλοι μαζί προσευχόμενοι, ενωμένοι με αγάπην, ειρήνην και Ορθόδοξον Πίστιν, έχωμεν χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών και όπως εδώ εις τον πρόσκαιρον τούτον βίον, ζήσω τα λιγοστά έστω χρόνια όπου μου απέμειναν, ωσάν Πατέρας φιλόστοργος, εν μέσω τέκνων υπακοής και αγάπης. Και όταν έλθη ο καιρός να παραστώ έμπροσθεν του Κυρίου και με παρρησίαν και θάρρος να δυνηθώ να είπω: <<Ιδού εγώ και τα παιδία, α μοι έδωκεν ο Θεός>>.Αμήν. Γένοιτο.    

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!!!

   Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

κ. ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΟΣ

    Η χειροτονία του σε Επίσκοπο έγινε την Πέμπτη 23 Ιουνίου 1995 προεξάρχοντος του Μακ/του Αρχ/που Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. ανδρέου συμπαραστατουμένου υπό των Σεβ. Μητροπολιτών Πειραιώς και Νήσων κ. Νικολάου και Αργολίδος κ. Παχωμίου, στον Ι. Ναό Ζωοδόχου Πηγής Νεαπόλεως Πειραιώς παρουσία πολλών κληρικών και πλήθους λαού.

   Τον χειροτονούμενο προσεφώνησε εμπνευσμένως ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς και Νήσων κ. Νικόλαος. Ο Θεοφιλέστατος κ. Γαλακτίων λαβών τον λόγον προ της χειροτονίας του, είπε:

   <<Εν φόβω και τρόμω>> προσέρχομαιθαρρών εν τω Θεώ και τη πανυπερευλογημένη Κυρία Θεοτόκω ίνα λάβω δια των τιμίων χειρών της υμετέρας Μακαριότητος και των συλλειτουργούντων αγίων Αρχιερέων την θείαν της αρχιερωσύνης χάριν. Υπακούω εις την δια της ψ΄γφου των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων συνοδικώς εν Αγίω Πνεύματι εκφραζομένην θείαν κλήσιν.

   Αναλογίζομαι το πνευματικόν βάρος και την μεγάλην ευθύνην της υψηλής αρχιερατικής διακονίας, η οποία ανατίθεται εις εμέ υπό της Εκκλησίας. Είμαι ψυχή τε και σώματι σκεύος ασθενείας δια τούτο παρακαλώ προσεύξασθε υπέρ εμού, όπως Κύριος ο Θεός των Δυνάμεων με ενδυναμώνη <<ίνα επισκηνώση>> καθώς λέγει ο Απόστολος Παύλος <<επ' εμέ η Χάρις του Χριστού>>.

   Τα περισσότερα έτη της ζωής μου παρήλθον. Ενθυμούμαι ως να ήτο εχθές την ημέραν εκείνην κατά την οποίαν ακριβώς προ πεντήκοντα ετών εισήλθον εις το μοναστήριον ασπασθείς τον μοναχικόν βίον. Εν συνεχεία δια των χειρών του μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ανδρέου έλαβον το μέγα και αγγελικόν σχήμα, τον βαθμόν του Διακόνου και του Πρεσβυτέρου. Υπηρετήσας παρ' αυτώ ως και παρά τας δυσκολίας τους <<έργου>> ενός επισκόπου. Καθώς ένας άγιος πατήρ της Εκκλησίας αναφέρει το αξίωμα του Επισκόπου απαιτεί <<έργον και ουκ άνεσιν, φροντίδα ου τρυφήν, λειτουργίαν υπεύθυνον ουκ αρχήν ανεξέταστον. Πατρικήν κηδεμονίαν, ου τυρρανικήν αυτονομίαν>> (Αγ. ΙσίδωροςΠηλουσιώτης).

   Γνωρίζω πόσοι προβατόσχημοι λύκοι και εχθροί περικυκλώνουν τα λογικά πρόβατα του Χριστού και την Αγίαν Εκκλησίαν. Δια τούτο προσφέρω τας πτωχικάς μου δυνάμεις εις την υπηρεσίαν της αγιωτάτης μας Εκκλησίας με απώτερον σκοπόν την κατίσχυσιν της Ορθοδόξου πίστεως και Αληθείας. Ημείς θα βαδίσωμεν την ασφαλή και απλανή οδόν της ορθοδόξου Παραδόσεως και διδασκαλίας μηδέν προστίθεντες μηδέν αφαιρούντες εκ των υπό της Εκκλησίας παραδοθέντων ημίν. Οι ιδιαιτέρως κρίσιμοι και χαλεποί καιροί τους οποίους διερχόμεθα απαιτούν μεγάλην υπομονήν, θυσίαν και αγώνα μέχρις εσχάτων. Είμαι βέβαιος ότι εις αυτόν τον καλόν αγώνα πολυτίμους συμβούλους και συμπαραστάτας θα ευρίσκω πάντοτε υμάς άγιοι Αρχιερείς.

   Κατά χρέος τέλος ευχαριστώ τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και Γέροντα ημών κ. Ανδρέαν, τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιώς και Νήσων κ. Νικόλαον και τον Σεβ/τον Μητρ/την αργολίδος κ. Παχώμιον τους Συνοδικώς εν Αγίω Πνεύματι τιμήσαντάς με και εκλέξαντάς με.

  Με σεβασμό και ευγνωμοσύνη μνημονεύω κατά την ιεράν ταύτην στιγμήν τον αοίδιμον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πρόμαχον της Ορθοδοξίας Ματθαίον του οποίου τας ευχάς επικαλούμαι, τους γονείς, τους διδασκάλους μου και όλους όσους καθ' οιονδήποτε τρόπον με ευεργέτησαν. Ιδιαιτέρως δε ευχαριστώ δια την παρουσίαν του τον κλήρον, τους προσφιλείς μου ενορίτας του ιερού ναού τούτου καθώς και πάντας υμάς οι οποίοι προσήλθατε όπως προσευχηθήτε σήμερον υπέρ εμού.

   Μακαριώτατε πέτερ και Σεβ/τοι αρχιερείς, δεηθήτε ίνα τηρήσω κατά δύναμιν μέχρι τέλους <<το υπούργημα ανεπίληπτον, το πολίτευμα άμεμπτον, την διακονίαν ακατάγνωστον>> (Αγ. Ιγνάτιος).

   Εύξασθε όπως Κύριος ο Θεός δια της Χάριτός Του με αναδείξη <<τύπον των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία>> (Απ. Παύλος) ίνα προς δόξαν Θεού και σωτηρίαν ψυχών εργαζόμενος <<σώσω εαυτόν και τους ακούοντάς μου>> (Απ. Παύλος). 

   Επίβλεψον Κύριε και ικάνωσόν με τη δυνάμει του Αγίου Σου Πνεύματος <<υπηρετείν Σε εν καθαρώ τω μαρτυρίω της συνειδήσεώς μου>>πάσας τας ημέρας της ζωής μου. Αμήν!.  

Η ΕΝ ΕΤΗ 2004 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΥΠΟ ΤΟΥ ''ΑΡΧΙΕΠ/ΠΟΥ'' κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΟΗΘΩΝ ΑΥΤΟΥ!!!

   ''Εις την συνέχειαν εκθέτομεν την εξέλιξιν της καταλήψεως, όπως αυτή περιγράφεται σε σχετικό ρεπορτάζ, το οποίον μας απεστάλη αμέσως μετά τα τελευταία βάρβαρα και τυραννικά γεγονότα της 15/28 Φεβρουαρίου 2004:

   <<Το καθεστώς κατάληψης στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδοςδιαρκώς αλλάζει. Αρχικά ο καταληψίας κ. Νικόλαος μετά των οπαδών του, λειτουργούσαν τις Κυριακές και τις εορτές, χωρίς να εμποδίζουν τον Κανονικό Εφημέριο και τους ενορίτες να τελούν λειτουργίες ις καθημερινές. Και φυσικά ο Ναός ήταν ανοικτός σε όποιον ήθελε  να προσκυνήσει. Καταληψίες όμως του δικού τους βεληνεκούς, στη συνέχεια, δεν επέτρεψαν στους εαυτούς των τόσην <<ελαστικότητα>>. Το πρωί της 28.2.2004 και περί ώραν 11ην πρωινήν, τρεις πιστές ενορίτισσες, που πολύ συχνά επισκέπτονται τον Ιερό Ναό, θέλησαν να προσκυνήσουν, πριν φύγουν για τις δουλειές τους. Ωστόσον διεπίστωσαν ότι εις τον Ναόν επικρατούσε μία ασυνήθιστη ακαταστασία, διότι πίσω από την είσοδο, η οποία οδηγεί εις τον Ναό εγίνοντο κάποιες εργασίες! Ως εκ τούτου η πόρτα δεν άνοιξε, ούτε όταν επέμειναν, διότι αυτοί οι οποίοι ήσαν πίσω από την πόρτα, την κρατούσαν κλειστή, χωρίς να είναι κλειδωμένη. Σε λίγο επεχείρησαν και πάλι να μπουν στον Ναό. Άνοιξαν και είδαν τον Αρχιμ. Παντελεήμονα Ντέσκα και ένα σιδηρουργό να τοποθετούν μεταλλική μπάρα στο εσωτερικό της πόρτας. Εκείνοι όταν είδαν την πόρτα να ανοίγει, την έσπρωξαν βίαια, αιχμαλωτίζοντας έτσι το χέρι της κ. Δήμητρας Ανδριανάκη. Παρόλο που έβλεπαν τι είχε συμβεί, δεν χαλάρωναν την πόρτα ώστε να ελευθερώσουν το χέρι της που είχε πιαστεί, αλλά συνέχιζαν να σπρώχνουν, σαν να ήταν ποτέ δυνατόν η πόρτα να κλείσει τελείως, χωρίς προηγουμένως να ελευθερωθεί ή να κοπεί το χέρι. Ο σιδηρουργός, σκεπτόμενος ενδεχομένως τις άσχημες συνέπειες που θα είχε όλη αυτή η υπόθεση, είπε απευθυνόμενος στον Αρχιμ. Παντελεήμονα. <<Θα σπάσει το χέρι της, τι να κάνουμε;>> και εκείνος απάντησε: <<Κάψτε την>>. Εκείνος τότε έστριψε την οξυγονοκόλληση προς... το χέρι της κ. Ανδριανάκη!!!, το οποίον ήδη είχε κακοποιηθεί και συνθλιβεί από το βάρος της πόρτας... Κατόπιν τούτου παρενέβει η αστυνομία! Παραθέτομεν και το ακριβές αντίγραφον εκ του βιβλίου συμβάντων:

   <<Βιβλίον Αδικημάτων και Συμβάντων της 28.2.2004

   Την 28.2.2004 και ώρα 11:45, από το Β6-4 αυ/το της Α.Δ. προσήχθησαν στο Τμήμα από την οδό Ορφέως και Ιπποκράττους οι (1) Ανδριανάκη Δήμητρα του Χαραλάμπους και της Ειρήνης, γεν. 1945 στο Ηράκλειο, κάτοικος Ν. Κόσμου, Καφαντάρη 33, (2) Δημολιάννη Φωτεινή του Σταματίου και της Πολυτίμης, γεν. 1948 στην Αθήνα κάτοικος Ελληνικού, Αφροδίτης 85 και δήλωσαν ότι σήμερα (28.2.2004) περί ώρα 11:10 ενώ πήγαν στην Εκκλησία Αγία Τριάδα που βρίσκεται επί των οδών Ορφέως και Ιπποκράττους Ηλιούπολη για να προσκυνήσουν, (1) ο Ιερέας της εν λόγω Εκκλησίας Ντέσκας Παντελεήμων του Ιωάννη κάτοικος Η/λης, Ορφέως και Ιπποκράττους, (2) Μελισουργός Εμμανουήλ και άλλο άτομο με όνομα Ανδρέας, καθώς και έτερο άτομο αγνώστων στοιχείων τους απαγόρευσαν να εισέλθουν εντός της Εκκλησίας για να προσκυνήσουν και στην προσπάθειά τους να κλείσουν την πόρτα πιάστηκε το δεξί χέρι της πρώτης προαχθείσας με αποτέλεσμα να τραυματισθεί και να πάθει σωματική βλάβη. Στην ανωτέρω συστήθηκε να μεταβεί στο Νοσοκομείο για να της προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες και να βγάλει ακτινογραφίες σχετικά με την κατάσταση του χεριού της και υποδεικνύοντας τα δικαιώματά της να προβεί στις νόμιμες ενέργειες εφ' όσον το επιθυμεί. Επιφυλάχθηκε προς το παρόν του δικαιώματος της έγκλησης και αποχώρησε του Τμήματος>>.

   Παραλλήλως εις την κ. Δήμητρα Ανδριανάκη <<χορηγήθηκε υπηρεσιακό σημείωμα εξέτασης  από ιατροδικαστή>>. Στο Νοσοκομείο της Βούλας, όπου προσεκομίσθη, της τοποθετήθηκε νάρθηξ και γύψος. Σχολιάζοντες το γεγονός δεν έχομεν παρά να είπωμεν ότι η βαρβαρότης του <<πάπα>> δεν είναι μικρότερα από εκείνην του <<Αττίλα>> ή και των <<γκρίζων λύκων>>, οι οποίοι εξυλοκόπησαν μέχρι θανάτουτον Κύπριο αγωνιστή Ισαάκ... και τους λοιπούς.

   Παραθέτομεν και το υπόλοιπον του ρεπορτάζ.

   <<Με τις παραπάνω ενέργειες άλλαξε το καθεστώς κατάληψης σε πρώτη φάση. Η πρόσβαση στο ναό ήταν πλέον ελεγχόμενη από τους καταληψίες και κανείς δεν μπορούσε πια να μπει μέσα ελεύθερα, έστω και για να προσκυνήσει. Για να καταλάβουμε πιο καλά τα όσα ακολούθησαν, παραθέτομεν μία σύντομη περιγραφή του κτιρίου της Ηλιουπόλεως: Στο υπόγειο υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι, χώρος για το Κατηχητικό, κουζίνα και χώρος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τραπεζαρία σε ειδικές περιπτώσεις. Στο ισόγειο βρίσκεται ο ναός της αγίας Τριάδος. Στον πρώτο όροφο είναι το διαμέρισμα του Εφημερίου π. Θωμά. Στον δεύτερο υπάρχει η στέγη Φιλοξενίας Κληρικών, την οποία ο Πειραιώς κ. Νικόλαος <<μετέτρεψε>> σε <<Αρχιεπισκοπή>>. Στον τρίτο όροφο η οικοδομή δεν έχει ολοκληρωθεί και έχουν τοποθετηθεί μόνο τα τούβλα και ο σοβάς. Εκεί στον τρίτο όροφο κατέφυγαν οι ενορίτες σαν κυνηγημένοι για να τελούν κάποιες ακολουθίες, αφού έκλεισαν με νάϋλον τα παράθυρα για να προστατευτούν από το κρύο και τέλεσαν εκεί τους Β΄ και Γ΄ χαιρετισμούς. Εκείνοι όμως που υποκινούν τα νήματα αυτής της βρώμικης ιστορίας, θέλουν οι ορθόδοξοι να μην έχουν κεραμμύδι πάνω από το κεφάλι τους (λες και δεν είναι αρκετή η σκέπη του Θεού)>>.

   Και συνεχίζει το ρεπορτάζ:

   << Σιδηροφράζουν όλες τις εγκαταστάσεις. Και πάλι <<εργασίες>> στην Ηλιούπολη την 4.3.2004 ν.η. Το αλυσοδέσιμο συνεχίζεται, όταν δε κάποιοι ενορίτες προσέτρεξαν να δουν τι συμβαίνει, τέσσερις μεγαλόσωμοι άνδρες έκλειναν την πρόσβαση στον τρίτο όροφο τοποθετώντας σιδεριές στην αντίστοιχη πόρτα που βρίσκεται στη σκάλα. Με τον ίδιο τρόπο <<εσιδερόφραξαν>. και το υπόγειο. Ας σημειωθεί ότι ο π. Θωμάς είχε ειδοποιηθεί, τουλάχιστον για να μαζέψει τα προσωπικά του αντικείμενα από το υπόγειο, ή τον τρίτο όροφο ακόμη και την ταράτσα, όπου υπήρχαν ρούχα απλωμένα!!! Οπότε το καθεστώς κατάληψης αλλάζει και πάλιν και γίνεται όλο και πιο ασφυκτικό. Όσο για τους τέσσερις επανειλημμένα επιστρατευθέντες <<παλικαράδες>> (ας μην τους χαρακτηρίσουμε διαφορετικά) έδειξαν επιθετικές διαθέσεις! Με άγριο ύφος είπαν: <<Μη πλησιάζετε, γιατί θα το μετανιώσετε! Όσα έγιναν έως τώρα δεν είναι τίποτε μπροστά σε όσα θα ακολουθήσουν>>!!! Όπως μάθαμε οι κύριοι αυτοί είναι τα παιδιά του Ρώσου Κληρικού π. Αλεξίου Ελευθεριάδη, ο οποίος τελεί υπό την προστασία του Πειραιώς κ. Νικολάου. Οι κύριοι αυτοί ποτέ δεν υπήρξαν ενορίτες του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος, αλλά φημίζονται για... άλλα πράγματα, κυρίως εις την περιοχή του Μενιδίου. Είναι λυπηρό να βλέπει κανείς την ηθική πτώση ανθρώπων που θέλουν να λέγωνται Χριστιανοί. Βέβαια υπάρχει πάντοτε η μετάνοια. Αλλά η πτώση, μόνο με την βοήθεια του Θεού μπορεί να γίνει αναστρέψιμη. Ωστόσο οι ίδιοι δήλωσαν με νόημα: <<ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ΩΣ ΤΩΡΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΣΑ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ>>!!!        

Η ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ κ. ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ''ΑΝΑΔΕΙΞΗ'' ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΩΣ ''ΝΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ''.

   ''Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Πανάρετος, ΟΥΔΕΠΟΤΕ είχε δεχθεί τον πρώην Πειραιώς κ. Νικόλαο ως ''Νέο Αρχιεπίκοπο'', και τούτο δεν δίσταζε να το εκφράζει τόσο μέσα από τις διάφορες Επιστολές του, τις οποίες εν καιρώ θα δημοσιεύσουμε, όσο και από τα όσα εκείνος έλεγε όταν κάποιος προσφωνούσε τον κ. Νικόλαο ως Αρχιεπίσκοπο. Μάλιστα είναι πολύ χαρακτηριστικό το εξής γεγονός. Όταν μετά την παράνομη ''ανάδειξή'' του ο κ. Νικόλαος επισκέφθηκε τον Σεβ/το κ. Πανάρετο στο ταπεινό κελάκι του στην Ιερά Μονή Αγίων Αποστόλων στη Λάρισα, κι ενώ ο Σεβ/τος κ. Πανάρετος δεν τον γνώρισε και τον ρώτησε ποιος είναι, τότε ο πρώην Πειραιώς κ. Νικόλαος του απάντησε πως είναι ο Αρχιεπίσκοπος. Ευθύς γύρισε ο Σεβ/τος κ. Πανάρετος και του απήντησε πως δεν γνώριζε κανέναν Νικόλαο ως Αρχιεπίσκοπο, διότι το όνομα του Αρχιεπισκόπου ήταν Ανδρέας. Το εν λόγω συμβάν, για όποιον τυχόν δεν το πιστεύει, υπάρχουν και μάρτυρες που μπορούν να το επιβεβαιώσουν. ''    

   <<...Μακαριώτατε κ. Ανδρέα και Σεβασμιώτατε Πειραιώς κ. Νικόλαε, φρονώ ότι είναι μάλλον ματαιοπονία να σας γράφω πάλιν, αφού τας μέχρι σήμερον Κανονικάς και Ορθοδόξους παρεμβάσεις μου έχρι και τας Διακηρύξεις - Ομολογίας μου κατά την Κυριακήν της Ορθοδοξίας των ετών 2002 και 2003, παρά πάσαν ορθόδοξον επιταγήν, όχι απλώς τας αγνοήσατε, αλλά η φατριαστική ληστρική ομάδα σας έφθασε και εις την εξωφρενικήν <<απόφασιν>> να ζητήσετε να τας ανακαλέσωμεν!... Φιμωθήτωσαν τα απύλωτα στόματα του Άδου, τα οποία σας υπαγορεύουν τοιαύτα κατά το Καϊαφικόν συνέδριόν σας της 5.2.2003.

(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠ' ΑΡΙΘΜ. ΠΡ. 67/26.5.2003 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ κ. ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ)