ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΝ

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΝ ΕΝΩΤΙΚΟΝ
ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΝ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
194 00 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ Τ.Θ. 54 ΤΗΛΕΦΑΧ 210.6020176.

Α.Π. 826 Ἐν Κορωπίῳ τῇ 15/28 Ἰαν. 2019

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

 Λαβόντες υπ' όψιν την κοινήν Ομολογίαν Πίστεως την οποίαν υπέγραψαν τά μέλη τῆς Επιτροπής του Διαλόγου ως καί τά Πρακτικά των συνεδριάσεων των Επιτροπών εν Κύπρω καί εν Ελλάδι, καθώς καί τάς δεσμεύσεις πού ελάβαμεν αμφοτέρωθεν κατά την συνεδρἰασιν των Επιτρόπων της 10.1.2019 εις την Ιεράν Μονήν Αγίας Τριάδος Εξαμηλίων Κορινθίας καί την απόφασιν όλων ημών διά την διαφύλαξιν ἀκεραίας της ακαινοτομήτου Πίστεως καί Ομολογίας, ως καί την διατήρησιν ἀνοθεύτου της Αποστολικής Διαδοχής, ως παρελάβομεν ταύτας διά των χειροτονιών του 1948 (του αγίου Πατρός Ματθαίου του νέου Ομολογητού), καθώς καί το γεγονός ότι ανελάβομεν την ευθύνην να αντιμετωπίσωμεν καί ως ενιαία Ιερά Σύνοδος τάς Κανονικάς καί Εκκλησιολογικάς παρεκτροπάς, αι οποίαι εσημειώθησαν από της δημιουργίας των σχισμάτων του 1995 καί του 2005, απεφασίσαμεν μετά του πολιού Αρχιερέως Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Παχωμίου, όπως τελέσωμεν Ἀρχιερατικόν Ενωτικόν Συλλείτουργον το μεθεπόμενον Σάββατον, 27 Ιανουαρίου 2019 (ε.η.) του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, εις την Ἱεράν Μονήν Αγίας Τριάδος Εξαμηλίων Κορίνθου καί την επομένην ἡμέραν, ήτοι Κυριακήν 28 Ιανουαρίου 2019 (ε.η.) Κυριακήν ΙΖ΄ Ματθαίου, εις την Ἱεράν Μονήν Ἁγίας Αικατερίνης Κορωπίου Αττικῆς. Εἰς τά ανωτέρω ενωτικά Αρχιερατικά Συλλείτουργα ἔχουν κληθεί να παραστούν ὅλοι οἱ Αρχιερεῖς τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ορθοδόξου ‘Εκκλησίας.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

+ Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής

Κήρυκος

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ, ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ

Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη και αν είναι αυτή. Μια τέτοια θλίψη Μαρτυρεί την ύπαρξη Εγωισμού. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερ' από ένα δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική... θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού.

Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την Άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμία σχέση με τη χάρη του Θεού. 

ΓΝΩΡΙΣΕ ΔΕ, ΟΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΜΕ ΑΓΙΑΣΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΛΟΓΟ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΣΥΓΧΩΡΟΥΣΑ!

Όταν αναγνωρίστηκε Άγιος, ο Άγιος Νεκτάριος το 1961, σε μία μονή του Αγίου Όρους, δημιουργήθηκαν 2 παρατάξεις μοναχών. Οι μεν παραδέχονταν την Αγιότητά του, οι δε, την μαφισβητούσαν.

Ο ηγούμενος της μονής, βλέποντας την κατάσταση που δημιουργήθηκε στο μοναστήρι, κάλεσε μία μέρα τους μοναχούς και τους είπε:

- Δεν θα γίνει το θέμα της αγιοσύνης του Νεκταρίου, αιτία να χάσουμε τις ψυχές μας, αντιμαχώντας μεταξύ μας. Κηρύττω τριήμερη νηστεία και με την προσευχή μας, να ζητήσουμε από το Θεό να μας αποκαλύψει, αν ο γέροντας Νεκτάριος είναι Άγιος ή όχι.

Πράγματι αυτό και έκαναν...

Την τρίτη ημέρα και ενώ ετοιμαζόταν ο ηγούμενος να κατέβει στην Εκκλησία, χτυπάει διακριτικά η πόρτα του κελιού του και μπαίνει μέσα ο Άγιος Νεκτάριος. Όταν μπήκε μέσα, ο ηγούμενος αμέσως τον αναγνώρισε και έπεσε να τον προσκυνήσει.

Του λέει τότε ο Άγιος Νεκτάριος:

- Αδερφέ Αθανάσιε (έτσι έλεγαν τον ηγούμενο), πήγαινε και πες τους Πατέρες να μην κουράζονται. Ο κύριος με Αγίασε και είμαι Άγιος, θαυματουργός και μυροβλύτης. Γνώρισε δε, ότι ο Κύριος δεν με αγίασε για κανένα άλλο λόγο, παρά μόνο επειδή συγχωρούσα!

(Σχόλιο διαχειριστού: Επομένως τι να τις κάνουμε τις θεολογικές προσεγγίσεις περί του 1971, ή περί οποιουδήποτε άλλου θέματος, και πόσο μπορούν να μας ωφελήσουν οι μεγάλοι Θεολόγοι, όταν δεν ξέρουμε να συγχωρούμε;) 

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ

 Πρώτα ο Θεός, την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2019 εκ.ημ., ημέρα μνήμης του αγίου Πατρός ημών Μάρκου επισκόπου Εφέσου του Ευγενικού, εορτάζει ο Καθεδρικός Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος Καρέα, ο οποίος από της 12ης/25ης Νοεμβρίου 2006, ημέρας των εγκαινίων του Ιερού Ναού, αφιερώθη υπό του Σεβ/του Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας, Λαυρεωτικής και Αχαρνών κ. Κηρύκου, εις τιμήν και μνήμην του Αγίου Μάρκου.Δια τον λόγον αυτόν την Παρασκευή εις τον ως άνω Ιερό Ναό θα ψαλή ο Όρθρος της εορτής και εν συνεχεία θα τελεσθεί θεία Λειτουργία υπό του Σεβ/του κ. Κηρύκου. 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

<<"Βούλομαι πλατύτερον την εμήν γνώμην ειπείν, είπερ ποτέ και νυν εν τω εγγίζειν την τελευτήν μου, ίνα σύμφωνος ώ εμαυτώ απ’ αρχής μέχρι τέλους, και μη δόξη τισίν ότι άλλα μεν έλεγον, άλλα δε έκρυπτον εν τη διανοία, ά εικός ην ελεγχθήναι τη ώρα ταύτη της εμής αναλύσεως. 

Λέγω δε περί του Πατριάρχου, μήπω δόξη αυτώ προφάσει τάχα τιμάν της προς εμέ εν τη κηδεία του ταπεινού μου τούτου σώματος, ή και εν τοις μνημοσύνοις μου στείλαι τινας των αρχιερέων αυτού, ή άλλως των κοινωνούντων αυτώ τινά συνεύξασθαι, ή συμφορέσαι τοις εξ ημετέρου μέρους ιερεύσι τοις προς τα τοιαύτα παρακληθείσι δοξάση ως οιωδήποτε τρόπω προσιέναι καν εν τω κρυπτώ την αυτού κοινωνίαν. 

Και ίνα μη η σιωπή μου συγκατάβασιν τινά υπονοήσαι παρέξη τοις μη καλώς και εις βάθος ειδόσι τον εμόν σκοπόν, λέγω και διαμαρτύρομαι ενώπιον των παρατυχόντων πολλών και αξιολόγων ανδρών, ως ούτε βούλομαι, ούτε δέχομαι την αυτού η την μετ’ αυτού κοινωνίαν, το παράπαν ουδαμώς ούτε επί της ζωής μου, ούτε μετά θάνατον, ώσπερ ούτε γεγονυίαν, ένωσιν, και τα Δόγματα τα Λατινικά, άπερ εδέξατο αυτός και οι μετ’ αυτού, και υπέρ του διαφενδεύειν ταύτα, και την προστασίαν ταύτην εμνηστεύσατε επί καταστροφή των Ορθών δογμάτων της Εκκλησίας.

Πέπεισμαι γαρ ακριβώς, ότι όσον αποδιΐσταμαι τούτου και των τοιούτων, εγγίζω τω Θεώ και πάσι τοις πιστοίς και αγίοις πατράσι και θεολόγοις της Εκκλησίας, ώσπερ αύ πείθομαι τους συντιθεμένους τούτα τούτο λέγω ώσπερ παρά πάσαν μου την ζωήν ήμην κεχωρισμένος από αυτών, ούτω και εν τω καιρώ της εξόδου μου, και έτι και μετά την εμήν αποβίωσιν· και εξορμών εντέλλομαι, ίνα μηδείς εξ αυτών προσεγγίση, ή εν τη εμή κηδεία, ή εν τοις μνημοσύνοις μου· αλλ’ ουδέ άλλου τινός των τούτου μέρους ημών ώστε συμφορεύειν επιχειρήσαι, και συλλειτουργείν τοις ημετέροις. 

Τούτο γαρ εστί το "τα άμικτα μίγνυσθαι". Δει γαρ παντάπασιν εκείνους είναι κεχωρισμένους ημών, μέχρις αν δω ο Θεός την καλήν διόρθωσιν και ειρήνην της Εκκλησίας αυτού" (P.O. 17, 346-348).>>     

ΠΕΡΙ ΕΝΟΤΗΤΟΣ 3

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ

<<Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας... Εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, ίνα ώσι τετελειωμένοι εις εν, και ίνα γινώσκη ο κόσμος ότι συ με απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας. Πάτερ, ους δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ' εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς μοι προ καταβολής κόσμου.>> Ιωαν. ιζ΄, 11.21.23 - 24.

ΕΜΟΙ ΤΟ ΖΗΝ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΘΑΝΕΙΝ ΚΕΡΔΟΣ.

Πολλὰ τὰ κύματα καὶ χαλεπὸν τὸ κλυδώνιον· ἀλλ' οὐ δεδοίκαμεν, μὴ καταποντισθῶμεν· ἐπὶ γὰρ τῆς πέτρας ἑστήκαμεν. Μαινέσθω ἡ θάλασσα, πέτραν διαλῦσαι οὐ δύναται· ἐγειρέσθω τὰ κύματα, τοῦ Ἰησοῦ τὸ πλοῖον καταποντίσαι οὐκ ἰσχύει. Τί δεδοίκαμεν, εἰπέ μοι; Τὸν θάνατον; Ἐμοὶ τὸ ζῇν Χριστὸς, καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος. Ἀλλ' ἐξορίαν, εἰπέ μοι; Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ, καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς. Ἀλλὰ χρημάτων δήμευσιν; Οὐδὲν εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδὲν ἐξενεγκεῖν δυνάμεθα· καὶ τὰ φοβερὰ τοῦ κόσμου ἐμοὶ εὐκαταφρόνητα, καὶ τὰ χρηστὰ καταγέλαστα. Οὐ πενίαν δέδοικα, οὐ πλοῦτον ἐπιθυμῶ· οὐ θάνατον φοβοῦμαι, οὐ ζῆσαι εὔχομαι, εἰ μὴ διὰ τὴν ὑμετέραν προκοπήν. ∆ιὸ καὶ τὰ νῦν ὑπομιμνήσκω, καὶ παρακαλῶ τὴν ὑμετέραν θαῤῥεῖν ἀγάπην.

Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου

ΠΡΕΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ, ΟΤΑΝ ΒΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Ή ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ;

''ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΑΦΟΡΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ''

Ἴσως μερικοὶ ἀπὸ σᾶς, ποὺ διαβάζουν τὴν Ἁγία Γραφή, προβληματίζονται, ὅταν βλέπουν πὼς ὁ Κύριος ἐνῶ μᾶς ἀπαγορεύει νὰ λέμε τὸν πλησίον μας “ἀνόητε” καὶ “ἠλίθιε”, καί αὐτὸς ποὺ τὸ κάνει, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο Του, εἶναι ἔνοχος τῆς φωτιᾶς τῆς κολάσεως.

Ἐνῶ λοιπὸν λέει αὐτά, ὁ Ἴδιος πολλὲς φορὲς χρησιμοποιεῖ σκληρὰ λόγια γιὰ κάποιους ἀνθρώπους, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ ἀρχισυναγώγου, στὸν ὁποῖον εἶπε· “ὑποκριτά”. 

Ἐπίσης πολλὲς φορὲς ἔλεγε ὑποκριτὲς τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς φαρισαίους. 

Αὐτοὺς ἔλεγε ἀκόμα· “ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν” (Μτθ. κγ´, 33).

Μιὰ φορά, ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἦταν στὴν Ἰουδαία, Τὸν προειδοποίησαν ὅτι ὁ Ἡρώδης θέλει τὸ θάνατό του καὶ Τὸν συμβούλεψαν ὅσο γίνεται πιὸ γρήγορα νὰ φύγει ἀπὸ τὴν Ἰουδαία. Καὶ τί ἀπάντησε τότε ὁ Χριστός; Πολὺ ἤρεμα εἶπε τὸ ἑξῆς· “Πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ· ἰδοὺ ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ἐπιτελῶ σήμερον καὶ αὔριον, καὶ τῇ τρίτῃ τελειοῦμαι” (Λκ, 13, 32). Ἀλεποὺ εἶπε τὸν Ἡρώδη.

Μιὰ φορὰ ὀνόμασε “Σατανᾶ” τὸν μεγαλύτερο ἀπόστολο καὶ τὸν πιὸ ἀγαπητὸ φίλο του, τὸν Πέτρο· “ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων” (Μτ. 16, 23).

Γνωρίζετε ὅτι μερικὲς φορὲς ὁ Κύριος ὀργιζόταν, δύο φορὲς ἔδιωξε ἐμπόρους ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ ἀναποδογύρισε τὰ τραπέζια τῶν ἀργυραμοιβῶν. Ἐπίσης γνωρίζετε πὼς μιὰ φορὰ ἔφτιαξε μαστίγιο ἀπὸ σκοινιὰ καὶ ἔδιωξε ἀπὸ τὸ ναὸ αὐτοὺς ποὺ πουλοῦσαν ἐκεῖ ζῶα. Φοβερὴ ἦταν μερικὲς φορὲς ἡ ὀργὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Τί λοιπὸν μποροῦμε νὰ ποῦμε ἐμεῖς; Εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἀκόμα καὶ ἴχνος ἀντίφασης σ’ αὐτὰ ποὺ ἔκανε καὶ ποὺ δίδασκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός; Εἶναι δυνατὸν νὰ παρέβαινε ὁ ἴδιος τὴν ἐντολὴ ποὺ μᾶς εἶχε δώσει καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία εἶναι ἁμαρτία νὰ λέμε ἀνόητο τὸν πλησίον μας;

Ἀσφαλῶς ὄχι. Στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ τὸ “ναὶ” εἶναι “ναὶ” καὶ τὸ “ὄχι” – “ὄχι” καὶ δὲν ὑπάρχει καμία ἀντίφαση. Καὶ οὔτε μπορεῖ νὰ ὑπάρχει στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Τότε πῶς μποροῦν νὰ ἐξηγηθοῦν αὐτὰ τὰ λόγια καὶ οἱ πράξεις τοῦ Χριστοῦ ποὺ σᾶς ἀνέφερα προηγουμένως; 

Ἡ ἐξήγηση εἶναι πολὺ ἁπλή· πρέπει νὰ ξεχωρίζουμε τὴ λογικὴ μὲ τὴν ὁποία τὸ ἔλεγε ἢ τὸ ἔκανε ὁ Κύριος ἀπὸ τὴ λογικὴ μὲ τὴν ὁποία τὸ κάνουμε ἐμεῖς. Ὑπάρχει διαφορά, ὅταν βρίζεις κάποιον ἢ ὅταν τὸν ἐλέγχεις. Ἐμεῖς ὅταν λέμε στὸν πλησίον μας “ἀνόητε” ἢ “ἠλίθιε”, τί ἐκφράζουμε μ’ αὐτὲς τὶς λέξεις; Τὴν περιφρόνησή μας. Τὸν προσβάλλουμε μ’αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τὸν βρίζουμε. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἀπαγορεύει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴν ἐντολή του.

Καὶ ποιά σημασία ἔχουν τέτοια σκληρὰ λόγια στὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ; Γιατί ἔλεγε σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους “ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν» ἢ «πορευθέντες εἴπατε τῇ ἀλώπεκι ταύτῃ”; Τὸ ἔλεγε γιὰ νὰ τοὺς ἐλέγξει. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορά, ὅταν βρίζει κανεὶς ἢ ὅταν ἐλέγχει κάποιον. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ προσβάλλουμε τὸν πλησίον μας, ἐνῶ τὸ νὰ ἐλέγχουμε κάτι ποὺ δὲν εἶναι σωστὸ μᾶς τὸ παραγγέλλει ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή· “μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον· δὲ καὶ ἐλέγχετε” (Ἐφ. ε´ 11).

Στὶς ἐπιστολές του πρὸς Τιμόθεον ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς δίνει τὴν ἑξῆς ἐντολή· “Τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσι» (Α´ Τιμ. ε´ 20). “Κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ” (Β´ Τιμ. δ´ 2).

Βλέπετε, τὸ νὰ ἐλέγχουμε κάτι ποὺ δὲν εἶναι σωστὸ, εἶναι ἡ ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὄχι μόνο δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε καμία συμμετοχὴ στὰ ἔργα τοῦ σκότους, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ ἐλέγχουμε. Δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ προσπερνᾶμε μὲ ἀδιαφορία καὶ σιωπὴ τὴν κακία καὶ τὴν ἀσέβεια, ἀλλὰ πρέπει νὰ τὰ ἐλέγχουμε. Κάθε φορὰ ποὺ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλεγε κάποιο λόγο σκληρό, τὸν ἔλεγε, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ ἐλέγξει τὴν κακία. Δὲν προσέβαλλε τὴν ἀξιοπρέπεια ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων τοὺς ὁποίους ὀνόμαζε ἀλεποῦδες ἢ ἀκόμα καὶ γεννήματα ἐχιδνῶν. Ἤθελε μόνο νὰ ἐλέγξει τὸ ψέμα ποὺ εἶχαν μέσα τους, διότι ἡ ὑποκρισία εἶναι ἕνα εἶδος ψέματος καὶ ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους εἶναι ὁ διάβολος.

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν μποροῦσε νὰ μὴ ἐλέγχει τὸ ψέμα καὶ τὴν ὑποκρισία. Πάντα τὰ ἔλεγχε καὶ πολὺ ἔντονα. Διότι ὑπάρχει ὀργὴ ποὺ εἶναι θεία καὶ μία τέτοια ὀργὴ εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ὀργὴ πρέπει νὰ ἀνάβει μέσα μας κάθε φορά, ὅταν βλέπουμε πὼς προσβάλλουν ἱερὸ καὶ ὅσιο. Τέτοια ὀργὴ ἀνάγκασε τὸν μεγάλο ἱεράρχη καὶ θαυματουργό, τὸν ἅγιο Νικόλαο στὴν Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο νὰ χαστουκίσει τὸν Ἄρειο.

Ἀπὸ τὴν ἴδια θεία ὀργὴ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔφτιαξε μαστίγιο ἀπὸ σκοινιὰ καὶ ἔδιωξε τοὺς ἐμπόρους ἀπὸ τὸ ναό. Ἡ φλογερή του ὀργὴ ἔκαιγε τοὺς ἀσεβεῖς. Ὑποκριτὲς ἔλεγε ἐκείνους ποὺ ἦταν τέτοιοι στὴν πραγματικότητα. Ἦταν ἀνάγκη νὰ τοὺς ἐλέγχει μπροστὰ στὸν λαό, νὰ τοὺς βγάλει τὸ προσωπεῖο τῆς εὐλαβείας, νὰ δείξει τὸ πραγματικό τους πρόσωπο, γιὰ νὰ καταλάβουν οἱ ἄλλοι πὼς οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι ψεῦτες. Πολὺ σωστὴ καὶ δικαιολογημένη ἦταν στὸ στόμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἡ λέξη “ὑποκριτά”, ποὺ Αὐτὸς εἶπε γιὰ τὸν ἀρχισυνάγωγο. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ὀνομασία ποὺ ἔδωσε στοὺς Γραμματεῖς καὶ τοὺς Φαρισαίους λέγοντάς τους ὄχι μόνο ὑποκριτὲς ἀλλὰ καὶ “ὄφεις” καὶ “γεννήματα ἐχιδνῶν”.

Διαβᾶστε τὸ 23ο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου καὶ θὰ δεῖτε πόση ἀλήθεια ὑπάρχει στὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ γιὰ τοὺς Φαρισαίους, ὅτι πολὺ δικαιολογημένα τοὺς ἔδωσε αὐτὲς τὶς προσωνυμίες.

Δικαιολογημένα δὲν ὀνομάστηκε ὁ Ἡρώδης ἀλεπού; Γιατί τὸν εἶπε ἀλεπού ὁ Κύριος; Τί διακρίνει τὴν ἀλεπού μεταξὺ τῶν ἄλλων ζώων; Εἶναι γνωστὴ ἡ πονηριά της, πῶς ξεγελάει καὶ τὸν κυνηγὸ καὶ τὸ θῦμα της. Ὅταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλεγε τὸν Ἡρώδη ἀλεπού, τὸ ἔκανε γιὰ νὰ ἐλέγξει τὴν πονηριά του, τὴν τάση του γιὰ προδοσία. Αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος γιὰ τὸν Ἡρώδη δὲν ἦταν προσβολὴ ἀλλὰ δικαιολογημένος καὶ σωστὸς ἔλεγχος.

Γιατί γιὰ τὸν ἀπόστολο Πέτρο ὁ Χριστὸς χρησιμοποίησε τὴν τρομερὴ αὐτὴ λέξη “Σατανᾶ”; Γιατὶ ὅταν ἄκουσε ὁ ἀπόστολος πὼς ὁ Κύριος πρέπει νὰ προδοθεῖ, νὰ σταυρωθεῖ καὶ νὰ πεθάνει φοβερὸ θάνατο γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἄρχισε νὰ ἀντιλέγει προσπαθώντας νὰ Τὸν πείσει νὰ λυπηθεῖ τὸν ἑαυτό του.

Αὐτὸ δὲν εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Σατανᾶ; Ὁ Σατανᾶς δὲν προσπαθοῦσε νὰ ἀποτρέψει τὴν θυσία ποὺ ἤθελε νὰ προσφέρει ὁ Χριστὸς στὸν Γολγοθᾶ; Μὲ τὸ στόμα τοῦ ἀποστόλου μιλοῦσε τότε ὁ ἴδιος ὁ Σατανᾶς γι’αὐτὸ καὶ εἶπε ὁ Κύριος τὸν σκληρὸ αὐτὸ λόγο· “ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων” ( Μτθ. ιϛ´ 23).

Βλέπετε ποιά εἶναι ἡ διαφορά μεταξύ ὕβρεως καὶ ἐλέγχου; Πρέπει νὰ ἐλέγχουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅταν βλέπουμε κάποια σφάλματα. Καὶ οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ ἐλέγχουν δημοσίως τοὺς ἁμαρτωλούς, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Καὶ μᾶλλον εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ τὸ κάνουν.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΣΙΩΠΗ;

Βεβαίως. Όπως υπάρχει η καλή σιωπή, υπάρχει και η κακή. Όπως υπάρχει η καλή ομιλία, υπάρχει και η κακή. Καλή σιωπή είναι η ταπεινή, η εσωτερική, αυτή, που συνοδεύεται με προσευχή, και γεμίζει την ψυχή με χαρά. Κακή σιωπή είναι εκείνη, που την συνοδεύει η δειλία, η εσωτερική κατάκριση, η ολιγοπιστία, η θλίψη, η απόγνωση. Καλή ομιλία είναι εκείνη, που λέγει τα σωστά και αναγκαία. Κακή ομιλία είναι η αργολογία, η ευτραπελία, η κολακεία, η υποκρισία, ο θυμός, η οργή, η αισχρολογία, η κατάκριση, η συκοφαντία και όλα τα παρόμοια. Πρέπει λοιπόν να αποκτήσουμε «νουν Χριστού» (Α’ Κορ. β’ 16), ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε πότε θα πρέπει να μιλήσουμε και πότε θα πρέπει να σιωπήσουμε.

ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΕΝΟΤΗΤΟΣ 2η

Αι προσπάθειαι του Μεγάλου Βασιλείου περί της κοινωνίας των Εκκλησιών 

Εις τον επίλογον του δοκιμίου Περί Αγίου Πνεύματος ο Μέγας Βασίλειος περιγράφει με ζωηρά χρώματα την κατάστασιν η οποία επεκράτει εις την Εκκλησίαν κατά τους χρόνους του. Την παρομοιάζει με φοβεράν ναυμαχίαν, την οποίαν παρεσκεύασαν φιλοπόλεμοι άνδρες. Η σφοδρά τρικυμία συγκλονίζει τα πλοία, ενώ το βαθύ σκότος συντελεί ώστε ταύτα να εφορμούν αδιακρίτως εναντίον φιλικών και εχθρικών. Αι κραυγαί και οι θόρυβοι δεν επιτρέπουν να ακουσθή η φωνή του ναυάρχου.

Μεταφερόμενος έπειτα από την παραβολήν εις τα πράγματα, σημειώνει ότι εις αυτήν την σύγχυσιν, αν δεν προλάβη ο εχθρός να σε κτυπήση, σε πληγώνει ο σύντροφος. Συνδεόμεθα μεταξύ μας οι ομόφρονες επί τόσον μόνον χρόνον, επί όσον μισούμεν από κοινού τους εχθρούς. Όταν όμως οι εχθροί απομακρυνθούν, βλέπομεν ο εις τον άλλον ως εχθρόν. Αι τραχείαι κραυγαί από τας αντιλογίας των αλληλομαχομένων έχουν γεμίσει την Εκκλησίαν και η ευσεβής δογματική διδασκαλία διαστρέφεται από τας ακρότητας. Η αγάπη έχει γενικώς ψυχρανθή, η μεταξύ των αδελφών σύμπνοια έχει εξαφανισθή, το όνομα της ομονοίας έπαυσε να είναι γνωστόν (1). Πράγματι ο κλονισμός τον οποίον είχε προκαλέσει η αρειανική έρις ήτο τόσον δυνατός, ώστε αι μόλις εξελθοϋσαι από τον σάλον των διωγμών Εκκλησίαι να ευρεθούν εις πλήρη σύγχυσιν, εκκινούσαν από την Ανατολήν και καλύπτουσαν βαθμιαίως επίσης και την Δύσιν. Μόνον εις την Αντιόχειαν υπήρχον κατά τους χρόνους του Βασιλείου τέσσαρες μερίδες -δύο αποσπάσματα και δύο σχίσματα- με ίδιον εκάστη επίσκοπον. Η Εκκλησία εσχίζετο ωσάν εφθαρμένον ιμάτιον (2). Αυτά είναι τα αποτελέσματα της κάθε αίρεσης μόνο αγάπη δεν υπάρχει παρά έριδες και διχασμοί. <<φεύγε τους βλασφημουντας το Πνεύμα το άγιον και αφεσιν ουκ έχοντας >> Κατηχ. 16,6 . Η τελική κατάληξη και εδώ είναι τριαδολογικη όπως η μια <<χάρις>> <<διανέμεται>> αναλόγως και <<διαιρείται>> , <<ουτω και το Πνεύμα το άγιον , εν ον και μονοειδες και αδιαίρετον , εκαστω διαιρεί την χάριν , καθώς βούλεται >> Κατηχ. 16,12. Μια από τις κύριες λειτουργίες του Αγίου Πνεύματος είναι η διαφύλαξη της ενότητας της Εκκλησίας και της πίστεως μέσα σε αυτήν. Η κοινή πίστη όλων προς το αυτό Πνεύμα ενώνει τους πιστούς μεταξύ τους . Το Άγιο Πνεύμα γίνεται κέντρο αναφοράς όλων και η ουσία της εκκλησιαστικής ενότητας. Κάθε διαφοροποίηση επομένως εκκλησιολογικη , σημαίνει πρώτιστα διαφοροποίηση δογματική , ως προς την ερμηνεία και κατανόηση του Αγίου Πνεύματος . Από αυτό και μόνο μπορεί να αντιληφθεί κανείς και να κατανοήσει τους σκληρούς και μεγάλους αγώνες της Εκκλησίας για την διαφύλαξη της ορθής πίστεως περί του Αγίου Πνεύματος , γιατί κάθε διαφοροποίηση προς την πίστη αυτή σημαίνει οπωσδήποτε και διαφοροποίηση εκλησιολογικη , απομάκρυνση δηλαδή από την μια Εκκλησία και την κοινή πίστη. Καθώς, λοιπόν , το Πνεύμα είναι <<αδιαίρετον>> τριαδολογικα , όμοια και η Εκκλησία πρέπει να μένει αδιαίρετη στους αιώνες > Κατηχ. 17,2 Σας ικετεύω αδελφοί μου Αντί-Οικουμενιστες 1 ον Να γυρίσουμε με κόπο πίσω τα πλανεμένα αδέλφια μας τους Οικουμενιστες και 2 ον Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας όσοι είναι ενάντια στον Οικουμενισμό (οι Ομόφρονες) για να ξεκαθαρίσει το τοπίο από τους Ετερόφρονες μαζί δεν γίνεται να συνυπάρχουν και φως και σκοτάδι και καλό δέντρο να βγάζει κακούς καρπούς και πολλά άλλα παραδείγματα με τους ιατρούς κ.α. μας δίδαξαν οι Αγ. Πατέρες μας . Ας λοιπόν τους μιμηθούμε από το Περί σκανδάλων και περί διορθώσεως του αδελφού του οσίου Πατρός Νικοδήμου Αγιορείτη. Διάβασε λόγος 10ος και 11ος ( Ι και ΙΑ΄ ) και Μάξιμου Ομολογητή περί αγάπης και του Χρυσοστόμου και Μ. Βασιλείου 

1. Περί Ἁγίου Πνεύματος 30, 76-78. 

2. Ἐπιστολή 113 πρός τούς ἐν Ταρσῷ πρεσβυτέρους.

ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΕΝΟΤΗΤΟΣ 1η

ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«Ινα ω σι ν εν καθώς ημείς» (Ίωάν. 17,11)

Η σημερινή ήμερα, αγαπητοί μου, ονομάζεται «εβδόμη Κυριακή από του Πάσχα». Τι σημαίνει Κυριακή; Όπως δηλώνει το όνομα, ανήκει στον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν, πού δημιούργησε και συντηρεί και προνοεί για όλα. Για αυτό πρέπει να τιμούμε την ήμερα αύτή να εκκλησιαζόμεθα, να δοξολογούμε, να ευχαριστούμε, και να παρακαλούμε τον Κύριο. Είναι απαραίτητος ό εκκλησιασμός.

Άλλα ή σημερινή Κυριακή ονομάζεται ειδικώς Κυριακή των πατέρων. Για ποιο λόγο; Πατέρες λέγονται εκείνοι πού σύμφωνα με το νόμο του Θεού έρχονται σε κανονικό εκκλησιαστικό γάμο και φέρνουν στον κόσμο παιδιά. Παραπάνω όμως από τους φυσικούς αυτούς πατέρες είναι οί πνευματικοί πατέρες, δηλαδή οι διδάσκαλοι, οι καθηγηταί, οί θεολόγοι, οι ιεροκήρυκες, και προπαντός οί ιερείς και οί επίσκοποι. Αυτοί με το λόγο τους αναγεννούν ψυχές. Ό λόγος του Θεού γεννά πνευματικά τέκνα, πού έχουν πνευματικό πατέρα τον κήρυκα, τον κληρικό. Γι' αυτό οί πνευματικοί πατέρες πρέπει να τυγχάνουν τιμής και σεβασμού περισσότερο από τους φυσικούς πατέρας.

Σήμερα συγκεκριμένως εορτάζουν οί τριακόσιοι δεκαοκτώ πατέρες πού συνεκρότησαν το 325 μ.Χ. την Α' (πρώτη) Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Μικράς Ασίας. Την εποχή εκείνη παρουσιάστηκε λύκος φοβερός, ό Αρειός, πού δίδασκε αντίθετα άπ' ότι διδάσκει ή Εκκλησία μας. Θεμελιώδης αλήθεια της πίστεως μας είναι, ότι ό Χριστός Είναι Θεός. Αυτό το ηρνείτο ό Αρειός. Για αυτό συνήλθαν εκεί επί βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου οί πατέρες. Να τους παρουσιάσουμε έναν - ένα; Θα ήταν μακρός ό λόγος• μεταξύ αυτών ήταν ό άγιος Νικόλαος, ό άγιος Σπυρίδων ό θαυματουργός, ό άγιος Αχίλλειος, ό άγιος Αλέξανδρος αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας... Άλλα μεγαλύτερος άπ' όλους ήταν ό άγιος Αθανάσιος. Αυτοί λοιπόν, εν Πνεύματι άγίω, καταδίκασαν τη διδασκαλία του Αρείου και συνέταξαν το Σύμβολο της πίστεως, το «Πιστεύω», πού ακούγεται κάθε φορά πού γίνεται θεία λειτουργία.

Μετά από αυτά ας έλθουμε τώρα να ρίξουμε ένα βλέμμα στο ευαγγέλιο πού διαβάζεται σήμερα. Όχι ένα αλλά εκατό κηρύγματα να κάνουμε, δέ' θα μπορέσουμε να εξαντλήσουμε το περιεχόμενο του. Ή περικοπή αυτή περιέχει τη θαυμάσια προσευχή του Χριστού. Πότε την έκανε ό Κύριος; Την τελευταία νύχτα της επιγείου ζωής του, νύχτα ποτισμένη με δάκρυα, τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης. Τότε τέλεσε το μυστήριο της θείας ευχαριστίας και κάλεσε τους μαθητάς να κοινωνήσουν τα άχραντα μυστήρια. Μετά τους απηύθυνε μία μεγάλη σπουδαιότατη ομιλία. Και τέλος Τι έκανε; προσευχήθηκε. Προτού ν' αναχώρηση για τον κήπο της Γεσθημανή, όπου θα τον συνελάμβαναν οι Ιουδαίοι, ό Κύριος προσευχήθηκε στον ουράνιο Πατέρα. Προσευχήθηκε πρώτα για τον εαυτό του, προσευχήθηκε έπειτα για τους μαθητάς του και τους Χριστιανούς όλων των αιώνων. Αφήνουμε τα άλλα, για να σταθούμε στα λόγια πού είπε για τους μαθητάς του και όλους τους Χριστιανούς.

Προέβλεπε ό Χριστός. Τι προέβλεπε; Προέβλεπε, ότι ό σατανάς θα πολεμήση την Εκκλησία πού ίδρυσε. Θα την πολεμήση με λύσσα, με όλα τα μέσα πού διαθέτουν οί σκοτεινές δυνάμεις του. Το δε ισχυρότερο μέσο ή όπλο, με το όποιο θα προσπαθήσει να διάλυση την Εκκλησία, Είναι - ποιο; Ή διαίρεσης. Θα εν-σπείρει ζιζάνια, θα ψυχράνει τις καρδιές των Χριστιανών, οί όποιοι δεν θ' αγαπούν ό ένας τον άλλο, θα αλληλομισούνται, και ή Εκκλησία θα διαιρεθεί σε διάφορες φατρίες και κόμματα και υποδιαιρέσεις. Αυτό προέβλεπε ό Χριστός. Για αυτό παρακαλεί τον ουράνιο Πατέρα. Παρακαλεί για την ενότητα της Εκκλησίας. Σε παρακαλώ, λέει, ουράνιε Πατέρα, οι Χριστιανοί να είναι ένα, ενωμένοι με τη ρίζα και μεταξύ τους όπως οι κληματόβεργες στο αμπέλι. Το αίτημα «ίνα ώσιν εν»το επαναλαμβάνει πέντε φορές (βλ. Ίωάν. 17,12,21-23). Τόσο μεγάλη σπουδαιότητα αποδίδει ό Χριστός στην ενότητα της Εκκλησίας.

Θέλεις να δεις την αξία της ενότητας; Δες μια οικογένεια δεμένη, πού ή γυναίκα σέβεται και υπακούει στον άντρα, ό άντρας αγαπάει τη γυναίκα, τα παιδιά ακούνε τους γονείς• μια τέτοια οικογένεια Είναι παράδεισος -δυστυχώς σπάνιο πράγμα πλέον. Πόσο συγκινήθηκα όταν κάποιος μου είπε• «Ζήσαμε πενήντα χρόνια με τη γυναίκα μου, και κακό λόγο δεν αλλάξαμε»! Ή σημερινή γενεά μεταξύ των άλλων κακών έχει και τη διαλύσει της οικογενείας• πορνεία, μοιχεία, διαζύγιο ακούς συχνά διαπληκτισμοί φτάνουν κάθε μέρα στη μητρόπολη. Στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, στην ευλογημένη χώρα, μεσ στα εκατό χρόνια δεν ακουγόταν ούτε ένα διαζύγιο. Τώρα ή οικογένεια Είναι διαλυμένη. Δείξτε μου μια οικογένεια πού να Είναι ενωμένη σφιχτά, πού ό άντρας να γνώρισε μόνο μια γυναίκα στον κόσμο και ή γυναίκα να γνώρισε μόνο έναν άντρα - σπάνιο φαινόμενο πλέον στην γενεά Σοδόμων και Γομόρρας ή ένότης διεσπάσθη.

Θέλετε να δείτε την αξία της ενότητας; 'Ρίξτε ένα βλέμμα σ' ένα χωριό πού οι κάτοικοι λόγω των κομματικών διαφορών έχουν διαιρεθη. Είναι τρομερό. Μαθαίνω, ότι σε μικρά και μεγάλα χωριά, άλλα και παντού, οί άνθρωποι έχουν γίνει εχθροί εξ αιτίας των πολιτικών διαφορών. Ενώ Είναι πατριώτες, ενώ Είναι Χριστιανοί, ενώ Είναι βαπτισμένοι στο όνομα της αγίας Τριάδος, ψυχραίνονται μεταξύ τους σε τέτοιο σημείο, πού δέ λένε καλημέρα ό ένας στον άλλο• λες και ό άλλος Είναι Τούρκος, λες κ' Είναι αλλόφυλος. Αυτά και μεταξύ συγγενών ακόμη. Οί οπαδοί κάθε κόμματος έχουν το δικό τους καφενείο• στο ένα καφενείο πάνε οί μεν, στο άλλο πηγαίνουν οί άλλοι. Θεέ μου, τί διαίρεσις εΐν' αυτή!

Θέλεις να δεις ακόμη πιο πολύ την αξία της ενότητας; Διάβασε την ιστορία μας. Μικρό Είναι το έθνος μας. Άλλ' όταν ήταν ενωμένο, ω τότε νικούσαμε τους εχθρούς. Οί γονείς μας, ή παλαιά γενεά πού ήταν τότε νέα παιδιά, όταν στρατεύθηκαν μας άφηναν και έφευγαν για το μέτωπο. «Παναγιά μαζί σας», τους έλεγαν οί μητέρες και οί γιαγιάδες μας. Κ' έφευγαν, κ' έφευγαν. Και ενωμένοι προχώρησαν, έφτασαν στη Λάρισα. Και προχώρησαν, πέρασαν τον Όλυμπο, και σαν αετοί την ημέρα του αγίου Δημητρίου μπήκαν στη Θεσσαλονίκη. Και προχώρησαν, έφτασαν μέχρι τη Σόφια. Ήταν τότε όλοι ενωμένοι, δεν υπήρχαν κόμματα, δεν υπήρχε διαίρεσης. Ενωμένο το' Ελληνικό έθνος έφτασε μέχρι την Τσατάλτζα, έξω άπ' την Κωνσταντινούπολη Σε λίγο θα μπαίναμε στην Πόλη και θα λειτουργούσαμε στην 'Αγια-Σοφιά. 'Αλλά, αλλά... Κ' ενώ οί Έλληνες είχαν φτάσει μέχρι το Σαγγάριο και άδειαζε ό Κεμάλ την Άγκυρα και έφευγε πέρα άπ' το Ικόνιο, και προμηνύετο θρίαμβος και νίκη μεγάλη..., Τι μας έφαγε, Τι μας διέλυσε; Ή διχόνοια. Εδιχάσθη το έθνος. Αιτία της νίκης των Τούρκων ήταν ή τρομερά μας διχόνοια. Δεν το λέω εγώ' το λέει ό Κεμάλ. Όταν στην Άγκυρα τον χειροκροτούσαν, αυτός τους είπε• Τι με χειροκροτάτε; δέ νικήσαμε εμείς τους Έλληνες• οί Έλληνες νικήθηκαν μόνοι τους, με τη διαίρεση τους... Έτσι ήρθε ή μικρασιατική καταστροφή, ή μεγάλη καταστροφή, από τη διαίρεση.

Αδελφοί μου! Ό σατανάς διαιρεί, ό Χριστός ενώνει. Κ' έχουμε πολλά παραδείγματα. Ό Χριστός ενώνει. Και Χριστός ίσον Εκκλησία. Και ή Εκκλησία ενώνει. Και εγώ ως επίσκοπος δεν ανήκω σε κόμματα. Πενήντα χρόνια δουλεύω στην Εκκλησία, πολλούς διωγμούς και φυλακίσεις και εξορίες υπέστην, αλλά σε κόμματα δεν ανήκω. Ή Εκκλησία μένει πάνω από τα κόμματα. Ή Εκκλησία μας, όπως είπα πολλές φορές και το επαναλαμβάνω, Είναι σαν την κλώσα. Ή κλώσα αγαπάει όλα τα πουλιά της• άλλα πουλιά της Είναι άσπρα, άλλα Είναι κόκκινα, άλλα Είναι γαλάζια, άλλα Είναι κίτρινα, άλλα Είναι μαύρα- εκείνη τ' αγαπάει όλα, οποιοδήποτε χρώμα και αν έχουν. Έτσι και ή Εκκλησία αγαπάει όλα τα παιδιά της και δεν αναμιγνύεται στα κομματικά.

Ή Εκκλησία μας διδάσκει να λέμε•

Ανήκουμε στην πατρίδα, στη γλυκεία μας πατρίδα.

Και πάνω από την πατρίδα ανήκουμε στο Χριστό- «όν, παίδες Ελλήνων, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας• αμήν».

Εκεί ν' ανήκουμε και ένα μόνο να επιδιώκουμε• να είμαστε ενωμένοι, ενωμένοι εν Χριστώ Ιησού τω Σωτήρι ημών, ω ή δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΟΜΝΗΝΩΝ- ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΤΗΝ 22-05-1988. ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΜΗΣΗΣ 

12-06-2005

 

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

 Η διεύθυνση του <<ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ>> ενημερώνει το αναγνωστικό κοινό  πως πολύ σύντομα θα είναι μαζί του με σημαντικές ειδήσεις!!!

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ;

 «Ένας από τους μεγάλους Πατέρες της ερήμου ξεκίνησε μια μέρα να πάει στο όρος Σινά, να επισκεφθεί τους Μοναχούς που ασκήτευαν εκεί. Στον δρόμο συνάντησε έναν από αυτούς.

— Βρισκόμαστε σε μεγάλη στενοχώρια, Αββά, είπε αναστενάζοντας ο Μοναχός. Έχει μήνες να βρέξει και μας έλειψε τελείως το νερό.

— Γιατί δεν παρακαλείτε τον Θεό να σάς στείλει βροχή; ρώτησε ὁ Γέροντας.

— Κάνουμε κάθε μέρα προσευχές και λιτανείες, αλλά δεν εισακουόμαστε.

— Έλα, Αδελφέ, να κάνουμε μία προσευχή μαζί κι ελπίζω να τη δεχθεί ὁ φιλεύσπλαχνος Κύριος.

Στάθηκαν. Ο Άγιος Γέροντας σήκωσε τα χέρια στον Ουρανό και έκανε μία σύντομη, αλλά θερμή προσευχή στον Κύριο, να λυπηθεί τα πλάσματά Του και να στείλει βροχή. Δεν πρόφθασε να τελειώσει, και ο ουρανός γέμισε μαύρα σύννεφα και άρχισε να ρίχνει δυνατή βροχή. Ο Αδελφός έβαλε μετάνοια στον Αββά. Εκείνος αποφεύγοντας τον ανθρώπινο έπαινο δεν συνέχισε τον δρόμο του, αλλά επέστρεψε στο κελλί του…»

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΞΕΧΕΙΛΙΣΜΑ ΠΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ Α΄»

ΕΚΔΟΣΙΣ: ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ

ΘΕΕ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ

 …Ποτέ δεν κρύφτηκες από κανένα αλλ' εμείς κρυβόμαστε πάντοτε από σένα, μη θέλοντας να'ρθούμε κοντά σου.

Μα πού να κρυφτείς αφού πουθενά δεν υπάρχει τόπος για την κατάπαυσή σου;

Και γιατί να κρυφτείς εσύ που δεν αποστρέφεσαι κανένα ούτε κανένα ντρέπεσαι;

Και τώρα, σε ικετεύω, Δέσποτά μου, έλα να στήσεις τη σκηνή σου στην καρδιά μου, να κατοικήσεις και να μείνεις εντός μου αχώριστος κι ενωμένος μέχρι τέλους με μένα τον δούλο σου, αγαθέ, για να βρεθώ κι' εγώ στην έξοδό μου κι έπειτα απ' αυτήν στους αιώνες κοντά σου Αγαπημένε,

και να βασιλέψω μαζί σου

Θεέ του παντός!

Συμεών ο Νέος Θεολόγος

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟ

 « ...Παλαιότερα είχα την πεποίθηση ότι το σώμα ζει ξέχωρα από την ψυχή παρά εγώ χωρίς εσένα, Βασίλειε, αγαπημένε υπηρέτη του Χριστού. Εγώ όμως άντεξα και παρέμεινα. Γιατί καθυστερούμε; Δε θα με τοποθετήσεις άραγε, σηκώνοντάς με στον ουρανό, στον χορό των μακαρίων ανθρώπων; Μη με εγκαταλείψεις, μη, στον τάφο σου ορκίζομαι. Δεν θα σε λησμονήσω ποτέ, ακόμη κι αν το θέλω. Ένας είναι ο Θεός που από ψηλά κυβερνά. Έναν άξιο αρχιερέα γνώρισε η γενιά μας: εσένα Βασίλειε, βροντόφωνο αγγελιοφόρο της αλήθειας, φωτεινό οφθαλμό των Χριστιανών, που λάμπει με τα κάλλη της ψυχής, δόξα μεγάλη του Πόντου και της Καππαδοκίας. Σε ικετεύω ακόμη και τώρα, να σταθείς για χάρη του κόσμου, φέρνοντας τα δώρα σου...» 

ΤΑ ΟΡΘΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΔΑΥΪΔ

 ''Γενηθήτωσαν αι ημέραι αυτού ολίγαι, και την επισκοπήν αυτού λάβοι έτερος''.

(Δαυίδ)

 Αυτό για ορισμένους ''αρχιεπ/πους'' που νομίζουν πως τον θρόνο θα τον πάρουν μαζί τους, και που πράττουν κατάχρηση εξουσίας από την θέση αυτή, την οποία δεν τους την έχει δώσει ο Θεός αλλά την υφάρπαξαν με αδικίες και μαγειρέματα!!!  

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ

 ''Ούτε συζύγου ο πόθος, ούτε των τέκνων στοργή, ου κηδεστού αξία, ούτε περιουσία, κτημάτων ή χρημάτων, σου το στερρόν, της ψυχής παρασάλευσαν, από της πίστεως όντως της εις Χριστόν, παμμακάριστε Πολύευκτε.''

 Δυο λόγια θα πούμε κι αυτά από καρδιάς. Από το παραπάνω τροπάριο του χθεσινού εσπερινού του σημερινού εορταζομένου Αγίου Πολυεύκτου, βλέπουμε ξεκάθαρα πως ο άγιος δεν υπολόγισε τίποτα μπροστά στην Ορθότητα της πίστεώς του. Ούτε ο πόθος της συζύγου τον συγκίνησε, ούτε η στοργή των τέκνων, ούτε όμως πολύ περισσότερο η περιουσία, τα κτήματα ή και τα χρήματα. Πραγματικός μιμητής Χριστού ο άγιος Πολύευκτος. Σήμερα όμως αυτά τα πρότυπα σπανίζουν. Τόσο μέσα στον κόσμο, όσο και μέσα στο ράσο, βρίσκονται άνθρωποι που αγωνίζονται για να κερδίσουν εδάφη επί της γης, να υφαρπάξουν εκκλησίες, μοναστήρια και εκκλησιαστικές εγκαταστάσεις, προκειμένου είτε να τις οικειοποιηθούν προς ίδιον όφελος, είτε να τις παραδώσουν απλόχερα στον αντίχριστο Οικουμενισμό. Όμως εμείς οι άνθρωποι, ως επί το πλείστον τα λιγοστά μέλη της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, ήτοι του αληθινού σώματος του Κυρίου, όταν χρειάζεται προσπαθούμε και πράττουμε παν το ανθρώπινον δυνατόν προκειμένου να προστατεύσουμε τα πνευματικά καταφύγια από τους χειμαζομένους και προβατόσχημους λύκους. Και όταν οι ασθενείς μας δυνάμεις δεν φτάνουν, τότε δια θαυμαστού και παραδόξου τρόπου, επεμβαίνουν οι ίδιοι οι άγιοι φανερώνοντας έτσι την θέλησή τους σχετικά με το που πραγματικά θέλουν τα πνευματικά κτίσματα να παραμείνουν. Αυτά τα απλά λόγια ας τα καταλάβουμε όλοι μας και κάποιοι ας σταματήσουν να τα βάζουν με τους ίδιους τους αγίους. Διότι όταν πολεμάς ανθρώπους που πραγματικά βρίσκονται εντός της Εκκλησίας, με άδικους ''αφορισμούς'' και ''καθαιρέσεις'', και συνάμα πηγαίνεις κόντρα στον αγώνα που κάνουν, τότε είναι σαν να πολεμάς τον ίδιο τον Χριστό και τους αγίους Του.  

ΕΝΑ ΡΗΤΟ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΛΑΒΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠ' ΟΨΙΝ ΤΟΥ Ο ''ΑΡΧΙΕΠ/ΠΟΣ'' κ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ!!!

Μηδέν εστίν ο άνθρωπος.

Μηδέν η δύναμίς του.

Μηδέν η φαντασία του.

Μηδέν η ύπαρξίς του!

Μηδέν ο πλούτος.

Μηδέν η ωραιότης.

Τα πάντα όναρ και σκιά.

Τα πάντα ματαιότης!

(Δαυίδ)

 Τ' ακούτε αγαπητέ ''αρχιεπ/πε'' και ''ηγούμενε'' κ. Στέφανε; ΌΛΑ είναι ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ.ΟΛΑ!!! Ακόμη και η θέση του ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ. Αργά ή γρήγορα θα χτυπήσει και σε εσάς την πόρτα ο θάνατος, όπως την χτυπάει σε όλους. Και όντας σε θέση πραγματικά δραματική ενώπιον του Θεού, για τις τόσες παρανομίες που είτε εσείς έχετε κάνει, είτε εσείς τις έχετε επιτρέψει να γίνουν, τότε τι θα απολογηθείτε στον ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΙΤΗ;

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!!!

 ΕΝΑΣ <<ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ>> ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΤΟΝ ΥΠ' ΑΥΤΟΝ ΔΗΛΩΜΕΝΟ ΑΘΕΪΣΜΟ, ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗΣ <<ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ>>, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑ ΤΣΙΠΡΑ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΡΙΨΕΙΣ ΔΑΚΡΙΓΟΝΩΝ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΤΣΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. 

 ΑΛΕΞΗ, ΔΗΛΩΝΕΙΣ <<ΑΝΤΙΣΥΣΤΙΜΗΚΟΣ>>: ΟΧΙ ΣΤΗ ΓΡΑΒΑΤΑ. ΑΘΕΟΣ: ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΟΡΚΟ. ΤΗΝ ΚΙΠΑ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΦΟΡΕΣΕΣ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ!

 Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ <<ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ>> ΕΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ, Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!!!

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2019

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

&

ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

 Μετά σεμνότητος και τῆς ἐπιβαλλομένης ἐκκλησιαστικῆς τάξεως ἀλλά καί ἀγωνιστικοῦ φρονήματος ἑωρτάσθησαν καί ἐφέτος 2019, εἰς τό Κανάλι τοῦ Μόρνου στήν περιοχή Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος Ἀχαρνές, τά Ἅγια Θεοφάνεια ὑπό τοῦ μικροῦ μέν ἀλλά γνησιορθοδόξου ποιμνίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας Ἀχαρνῶν, τῆς Γνησίας (ἀκαινοτομήτου) Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία καί ὁ Μέγας Ἁγιασμός ἐτελέσθησαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Παναγίας Σουμελᾶ τῆς Ἀθηνιωτίσσης, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται στήν περιοχή Πλάτωνος Ἀχαρνῶν. Της Αρχιερατικής Θεία Λειτουργίας προεξήρχε ο οικείος Μητροπολίτης, Σεβ/τος Μεσογαίας, Λαυρεωτικής και Αχαρνών κ. ΚΗΡΥΚΟΣ, συλλειτουργήσας μετά του εκ Κροατίας Πανοσ/τάτου Ιερομ/χου π. Παντελεήμονος και του Ιεροδιακόνου π. Ιακώβου. Τον θείον λόγον κατόπιν σχετικής ευλογίας, εις το πολυπληθές εκκλησίασμα εκήρυξεν ο Θεολόγος κ. Στουραΐτης Χαρίλαος. Μετά την θείαν Λειτουργίαν, αρχικά ετελέσθη η ακολουθία του Μ. Αγιασμού εις τον Ιερόν Ναόν και εν συνεχεία ἐσχηματίσθη Πομπή, ἡ ὁποία κατέληξε εἰς τό Κανάλι τοῦ Μόρνου, ἔξωθι τοῦ Ὑδραγωγείου, ὅπου καί ἐτελέσθη ἡ Κατάδυσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ὀ Ἁγιασμός τῶν ὑδάτων. 
 Τήν ἐκδήλωσιν ἐτίμησαν μέ τήν παρουσίαν τους οι πολιτικοί φορείς της πόλεως. Ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, ὁ ὁποῖος προίστατο τῶν ἑορτίων αὐτῶν ἐκδηλώσεων ἀπηύθυνε σύντομον ἑόρτιον Μήνυμα εἰς το ὁποῖον ὑπεγράμμισεν τήν σημασίαν πού ἔχει ἡ ἑορτή τῶν Θεοφανείων διά τον Ἱερόν Ἀγῶνα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
 Εἶπεν ὅτι τά ἐφετεινά Θεοφάνεια διά τήν Μητρόπολιν Μεσογαίας και Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοόξου Ἐκκλησίας, λόγω τῆς κρισιμότητος τῶν καιρῶν, θά ἀποτελέσουν σύν Θεῶ ἀφετηρίαν νέων ἀγώνων ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Πϊστεως και τῆς Πατρίδος μας.
 Εις την συνέχεια ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό ρεπορτάζ από όλα όσα συνέβησαν κατ' αυτήν την ημέρα.

''Δόξα τω φανέντι Θεώ, και επί γης οφθέντι, 
και φωτίσαντι τον κόσμον''

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2019

ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Γ.Ο.Χ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ,

ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ κ.κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

«Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΕΣΤΡΑΦΗ ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΙΣΩ»

 Η ποιητικώτατη προφητική αυτή φράση των ψαλμών έχει ένα ασυνήθιστο πνευματικό βάθος. Για την κατανόηση της θα χρησιμοποιήσουμε ως οδηγό τον μεγάλο Πατέρα και Διδάσκαλο της εκκλησίας Άγιο Ιωάννη τον Χρισόστομο και αυτό θα ειναι το σημερινό σύντομο εόρτιο μήνυμά μας.

 Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, ότι ο ποταμός Ιορδάνης γνωστός στην Αγία Γραφή για πολλά θαύματα και από την βάπτιση του Χριστού πηγάζει από δύο πηγές:. Η μια πηγή λέγεται Ιορ και η άλλη Δαν. Τα δύο αυτά μικρά ποτάμια ενώνονται σε κάποιο σημείο και σχηματίζουν τον ποταμό Ιορδάνη που διασχίζει την ομώνυμη κοιλάδα και χύνεται στην Νεκρά Θάλασσα. Η αλληγορία είναι βαθειά και θεολογική κατά τον άγιο πατέρα.

 Ο ποταμός Ιορδάνης είναι ο τύπος του ανθρωπίνου γένους. Οι δύο πηγές συμβολίζουν τους δύο προπάτορες τον Αδάμ και την Εύα από τους οποίους (ανέβλυσε) προήλθε το ανθρώπινο γένος. Και το γένος αυτό προς τα που πήγαινε; Στην νέκρωση και στον θάνατο όπως ο Ιορδάνης πήγαινε και πηγαίνει προς την Νεκρά Θάλασσα. Ήρθε όμως ο Υιός του Θεού που αγάπησε και πόνεσε την ανθρωπότητα, έγινε άνθρωπος, δίδαξε την αλήθεια, θαυματούργησε, ανέβηκε στον Σταυρό και κατήργησε πάνω στον Σταυρό τον θάνατο, με τον δικό του τον θάνατο. Έτσι χάρισε στους ανθρώπους την ζωή. Τους έστρεψε προς τα οπίσω. Τους έκανε να μην τρέχουν πια προς την νέκρωση, αλλά προς την ζωή και την αθανασία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Απ Παύλος λέγει: «ὃσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν ... ὁ παλαιός ἡμῶν ἂνθρωπος συνεσταυρώθη, ἳνα καταργηθεῖ τό σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ». (Ρωμ στ´ 3,6).

 Τίθεται όμως ένα ερώτημα. Αραγε εμείς οι σημερινοί χριστιανοί ειμαστε οντως μεταξύ εκείνων πού η Χάρις του Θεού η σωτήριος μας εκαμε να μη τρέχουμε προς την νέκρωση, αλλά προς την ζωή και την αθανασία; Με αλλα λόγια ειμεθα γνήσια μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, και αξιοποιούμε για μας αυτήν την μεγάλη δωρεά της Χάριτος του Θεού;

 Ας ευχηθούμε με τον αγιασμόν των υδάτων τούτων από τά οποία ποτίζεται ολόκληρη η Αττική γή και ξεδιψούν εκατομύρια ανθρωποι, να ελθη ο φωτισμός εις τόν νούν και εις την καρδίαν ολων «αντλούντων και αρυομένων», αρχόντων τε και αρχομένων, πολιτικών και εκκλησιαστικών ταγών, ώστε να αντιμετωπισθή σωστά η σημερινή επώδυνος για ολους, κοινωνική και οίκονομική κρίσις, πού περνάει το Εθνος μας, η οποία κρίσις εις το βάθος είναι πνευματική, ετσι ώστε ολοι να στραφώμεν «ως ο Ιορδάνης εις τά οπίσω», ητοι να ακολουθήσωμεν την οδόν της αληθινής προόδου, της προς τάς ανω πορείας.

 Ευχομαι το ετος 2019 να είναι ευλογημένον και σωτήριον, ητοι εμποτισμένον από την θείαν Χάριν του εν Ιορδάνη βαπτισθέντος Σωτηρος ημών Χριστού.

Ὁ ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

 + ‘Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης

 Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικῆς,

Τοποτηρητής τῆς ‘Αρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν 

και Πρόεδρος της Πανορθοδόξου Συνόδου 

της ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου ‘Εκκλησίας.