ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟ

Εἶναι μιά πλήρης κατανυκτική Ἀκολουθία πού συντονίζει ὁλόκληρη τήν προσωπικότητα τοῦ πιστοῦ.  Συνενώνει χαρισματικά ὅλο τό συναισθηματικό του κόσμο, τή λογική του, τή «λεπτή προσοχή του», κατά τόν ἱερό Δαμασκηνό, τή βούλησή του, τή διάθεσή του, τή μνήμη του, τήν ἀντιληπτική του ἱκανότητα γιά να προσέχει καί νά κατανοεῖ τά ἀναγινωσκόμενα ἤ τά ἀκροώμενα.

Τρεῖς εἶναι οἱ βασικές μορφές τοῦ Μεσονυκτικοῦ: 

Τό καθ’ ἡμέραν. Τό διαβάζουμε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή.
Τοῦ Σαββάτου. Τό διαβάζουμε κάθε Σάββατο.
Τῆς Κυριακῆς. Τό διαβάζουμε κάθε Κυριακή, ἄνευ ἄλλης ἑορτῆς.  Ἐπίσης ὑπάρχει τό μεσονυκτικό τῆς Κυριακῆς κατά τήν περίοδο τοῦ Τριωδίου καί τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Καθ’  ὅλην τήν ἑβδομάδα, ἄν συμπέσει Θεομητορική ἑορτή ἤ μνήμη ἑορταζομένου ἁγίου, διαβάζεται ἀντί τοῦ μεσονυκτικοῦ ἡ Λιτή τῆς ἑορτῆς.

Στό καθ’ ἡμέραν Μεσονυκτικό ἐξαιρετική σημασία ἔχει ὁ 118ος ψαλμός πού ὀνομάζεται «Ἄμωμος».  Εἶναι ὁ μεγαλύτερος ψαλμός τοῦ προφητάνακτος Δαυίδ καί ἀποτελεῖ δυνατή εὐχαριστία τοῦ συνειδητοῦ πιστοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πρός τόν παντοδύναμο Θεό.  Παρέχει ὁριστικές ὑποσχέσεις, ὅτι θά εἶναι πιστός τηρητής τῶν νόμων τοῦ Θεοῦ καί τῶν δικαιωμάτων Του πάνω στή ζωή του.  Εἶναι τόσο σημαντικός ὁ ψαλμός αὐτός, ἀποτελούμενος ἀπό 175 στίχους, ὥστε διαβάζεται καθημερινά εἴτε ὡς ψαλμός τοῦ Μεσονυκτικοῦ, εἴτε ὡς κάθισμα στήν ἀρχή τοῦ  Ὄρθρου.  Ἡ λέξη δικαιώματα κατά τόν προφητάνακτα δηλώνει τή μεγάλη ἀγάπη τοῦ δημιουργοῦ Θεοῦ πάνω στή ζωή μας καί τήν ἀναγνώριση αὐτῶν τῶν δικαιωμάτων ἐκ μέρους τῶν πιστῶν.  Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι ἕνα αὐτόνομο ὄν καί ἀπολύτως ἀνεξάρτητο, ἀλλά ἐκλεκτό δημιούργημα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ πού ἀποτελεῖ καί τήν κορωνίδα ὅλης τῆς δημιουργίας.

Ἐκλεκτά τροπάρια καί κατανυκτικές εὐχές ἐκφράζουν τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τόν ἐν Τριάδι «Ὕψιστο» Θεό.  Ὑπάρχουν ἐπίσης οἱ πιό κατάλληλες καί ταπεινές ἐπικλήσεις στό ἄγιο ὄνομά Του, γιά νά ἀξιωθοῦμε τοῦ θείου ἐλέους καί τῆς πλήρους ἐν Κυρίῳ μετανοίας.

Εἶναι αὐτονόητο γιά τή χριστιανική συνείδηση, ὅτι δέν λησμονοῦμε στίς προσευχές μας τούς κεκοιμημένους μας.  Στό τέλος τοῦ μεσονυκτικοῦ λέγεται χαρακτηριστικά τό τροπάριο πού ἄρχε­ται μέ τή φράση: «Μνήσθητι Κύριε» καί μέ ἀντίστοιχη συγχωρητική εὐχή μέ τήν παραπάνω φράση καί ἐκ βαθέων παράκληση πρός τόν ἐν Τριάδι Θεό μας νά συγχωρήσει τούς μεταστάντας ἐξ ἡμῶν καί ἐμᾶς πού βρισκόμαστε ἀκόμα στό σκληρό ἀγώνα τῆς παρούσης ζωῆς.  Εὐχόμαστε τέλος νά μᾶς ἑνώσει ὅλους στήν πανευφρόσυνη οὐράνια Βασιλεία Του.