ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΗΡΥΣΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΡΕΙΑΝΟΥΣ

 Η ακσητική ζωή του Μεγάλου Αντωνίου, τα θαύματα που επιτελούσε με τη χάρη του Θεού, η φήμη του που είχε εξαπλωθεί σ' όλη την Αίγυπτο και πέραν αυτής, συνετέλεσαν ώστε σιγά σιγά να ιδρυθούν ''και εν τοις όρεσιν μοναστήρια και η έρημος επολήσθη μοναχών''.

 Τον καιρό όμως εκείνο ενέσκηψε στην Εκκλησία ο διωγμός που έγινε στις ημέρες του αυτοκράτορα Μαξιμίνου (έτος 311 μ.Χ.). Γράφει ο Μέγας Αθανάσιος: '' Όταν οι χριστιανοί οδηγούνταν για μαρτύριο στην Αλεξάνδρεια, ακολούθησε και ο Αντώνιος αφήνοντας το μοναστήρι. Είπε: Ας πάμε κι εμείς να αγωνιστούμε, αν μας καλέσει ο Κύριος, ή για να δούμε αυτούς που αγωνίζονται. Και βέβαια επιθυμούσε να μαρτυρήσει, επειδή όμως δεν ήθελε να αυτοπαραδοθεί, υπηρετούσε τους ομολογητές τόσο στα μεταλλεία όσο και στις φυλακές. Και κατάλαβε μεγάλη προσπάθεια στο δικαστήριο να ενισχύει την αποφασιστικότητα εκείνων που καλούνταν να μαρτυρήσουν, ενώ εκείνους που οδηγούνταν στο μαρτύριο τους περισυνέλεγε και τους προέπεμπε μέχρι τον τάφο. 

 ''Ο δικαστής, βλέποντας το θάρρος του Αντωνίου και των δικών του, καθώς και την μέριμνά τους γι' αυτό, διέταξε να μη εμφανίζεται κανένας από τους μοναχούς στο δικαστήριο, ούτε να παραμένουν στην πόλη. Όλοι οι άλλοι μοναχοί έκριναν πως πρέπει να κρυφτούν εκείνη τη μέρα. Ο Αντώνιος όμως την επόμενη πήγε και στάθηκε σ' ένα καλό σημείο μπροστά στον ηγεμόνα, ώστε να φαίνεται ολοκάθαρα απ' αυτόν. Ενώ λοιπόν όλοι θαύμαζαν για την τόλμη του αυτή κι ο ηγεμόνας τον έβλεπε καθώς περνούσε με τη συνοδεία του, εκείνος στεκόταν άφοβος, δείχνοντας το ζήλο που έχουν οι χριστιανοί. Διότι κι αυτός προσευχόταν να μαρτυρήσει. Ο ίδιος βέβαια έδινε την εντύπωση ότι λυπάται που δεν μαρτύρησε. Ο Κύριος όμως τον προστάτεψε για τη δική μας και των άλλων την ωφέλεια, ώστε με την άσκηση που ο ίδιος έμαθε από την Αγία Γραφή, να γίνει δάσκαλος σε πολλούς άλλους. Διότι παρακολουθώντας και μόνο τον τρόπο της ζωής του, πολλοί έδειχναν πρόθυμοι να μιμηθούν το βίο του''. 

 Στα σχετικά με την πίστη θέματα υπήρξε αξιοθαύμαστος και ευσεβής. Ήταν η περίοδος που είχαν κάνει την εμφάνιση τους αρκετές αιρέσεις και σχίσματα. Ο Αντώνιος ούτε με τους σχισματικούς Μελιτιανούς επικοινώνησε ποτέ, ούτε με τους Μανιχαίους ή κάποιους άλλους αιρετικούς μίλησε φιλικά, παρά μόνο για να συμβουλέψει να επιστρέψουν στην ορθή πίστη. Έτσι ακριβώς σιχαινόταν και την αίρεση των Αρειανών και έδινε εντολή σε όλους, ούτε να τους πλησιάζουν ούτε να πιστεύουν στις κακοδοξίες τους. Όταν λοιπόν κάποτε τον επισκέφθηκαν μερικοί φανατικοί Αρειανοί, αφού συζητώντας τους εξέτασε και κατάλαβε ότι ήταν κακόδοξοι, τους έδιωξε από τον τόπο λέγοντας ότι τα λόγια τους ήταν χειρότερα από δηλητήριο φιδιού.

 Κάποτε οι Αρειανοί σκόπιμα διέδωσαν ότι ο Αντώνιος έχει τα ίδια μ' αυτούς φρονήματα. Εκείνος, όταν το πληροφορήθηκε, αγανάκτησε και θύμωσε μαζί τους. Αργότερα, όταν τον παρακάλεσαν οι επίσκοποι και όλοι οι χριστιανοί, κατέβηκε από το βουνό, Πήγε στην Αλεξάνδρεια και αποκήρυξε τους Αρειανούς, λέγοντας ότι η αίρεση τους είναι η χειρότερη και πρόδρομος του αντιχρίστου. Προέτρεπε τους χριστιανούς να μη έχουν καμία σχέση με τους ασεβέστατους αιρετικούς διότι τίποτε κοινό δεν υπάρχει ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι (Β' Κορ. 6,14).

                  

Σχόλιο Διαχειριστού: Η τελευταία παράγραφος είναι πολύ διαφωτιστική ως προς το πως διαχειρίστηκε ο Άγιος Αντώνιος την αίρεση των Αρειανών αλλά και τους ίδιους. Πλην όμως στις μέρες μας, κάποιοι που θέλουν να αποκαλούνται Χριστιανοί, και μάλιστα Γνήσιοι Ορθόδοξοι, από τις ίδιες τους τις πράξεις φαίνεται πως δεν αρέσκονται στο να μιμούνται τους Αγίους, αλλά επιθυμούν για πολλούς και διάφορους λόγους να κρατούν αδελφικές σχέσεις με τους αιρετικούς και τους σχισματικούς. Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα προς τούτο είναι η συμπροσευχή των επισκόπων της συνόδου του ''Αρχιεπισκόπου'' κ. Στεφάνου, στην Κύπρο, με τον Φλωριναίο Μητροπολίτη Φυλής κ. Κυπριανό... Και ενώ ο θεολογικός σύμβουλος της εν λόγω συνόδου (κ. Κάτσουρας) δήλωσε σε σχόλιό του στο blog αυτό πως στη συνάντηση που παλαιότερα έγινε σε γνωστό ξενοδοχείο των Αθηνών, στα πλαίσια του εν αγάπη και αληθεία διαλόγου, δεν ήρθε διότι δεν ήθελε να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον δήθεν κατ' αυτόν Μητροπολίτη Κιτίου κ. Παρθένιο, στις 16 Νοεβρίου του 2015 συμπροσευχήθηκε αλλά και παρακάθησε στην ίδια εορταστική τράπεζα με τον κ. Κυπριανό, όπως ο ίδιος ο κ. Κυπριανός επίσημα έχει δηλώσει στην λεπτομερειακή δημοσιευμένη γραπτή του αναφορά προς την δική του Σύνοδο. Μεταξύ άλλων γράφει σε αυτήν ο κ. Κυπριανός: <<Όταν κατά την τελευταία τακτική Συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου μας (6/19.11.2015, Τετάρτην), έθετα υπό την κρίσιν των Αρχιερέων μας το ενδεχόμενο να μεταβώ στην Μεγαλόνησο Κύπρο, προκειμένου να παρίσταμαι προσευχητικώς στην χειροτονία εις Αρχιερέα του Οσιολογιωτάτου Καθηγουμένου π. Επιφανίου, είχα μία βαθειά αίσθησι της μεγάλης σημασίας της πράξεως αυτής>>. <<Είχα εξ αρχής διευκρινίσει στους Αδελφούς μας εν Κύπρω, και ιδίως στους Αρχιερείς, ότι δεν ευρίσκομαι στην Κύπρο ως άτομον, αλλ' ως Εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου μας και ότι κομίζω Μήνυμα Αγάπης και Ενώσεως>>. <<... Μου εδόθη η άδεια - ευλογία να προσφωνήσω στο Αρχονταρίκι τον νέο Επίσκοπο εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου μας με Χαιρετισμό Ενωτικό και να προσφέρω συνοδικό Δώρο ως σύμβολον κλάδου ελαίας, τέλος δε να συμμετάσχω στην μεγάλη εόρτια τράπεζα, όπου ο συμπλησιασμός ήταν τοιαύτης ποιότητος πνευματικής, ώστε να χαθή πλήρως η αίσθησις της οποιασδήποτε διαφορότητος...>>. Σε όλα αυτά το παρόν το έδωσε με μεγάλη του χαρά ο κ. Κάτσουρας. Στον διάλογο ήταν που δεν έπρεπε να έρθει...         

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Ο Άγιος Αντώνιος εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 17 Ιανουαρίου καθ' εκάστου έτους. Ο άγιος Αντώνιος, ο καθηγητής της ερήμου, είναι από τους λίγους που έλαβαν την προσωνυμία μέγας. Πραγματικά, υπήρξε μέγας αθλητής του πνευματικού στίβου και θριαμβευτής στους αγώνες εναντίον της πλάνης, της αμαρτίας, του διαβόλου και των πολυμόρφων παθών. Ο βίος του, που συνεγράφη από έναν άλλον μέγα, τον σύγχρονό του Άγιο Αθανάσιο, Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας, είναι υπερθαύμαστος και αξιοζήλευτος. Η μελέτη του πρέπει να αποτελή εντρύφημα όλων εκείνων, οι οποίοι ποθούν να βιώσουν το μεγαλείο της κατά Χριστόν ζωής.

Άγιος Αντώνιος: Ο βίος του

 Ονομαστός χριστιανός ασκητής της Αιγύπτου και θεμελιωτής του μοναχικού βίου στην Ανατολή.

 Ο Αντώνιος γεννήθηκε γύρω στο 250 στην πόλη Κομά της Άνω Αιγύπτου, από γονείς εύπορους και ευλαβείς.

 Έζησε στα χρόνια ρωμαίων αυτοκρατόρων, όπως ο Διοκλητιανός (284-305), ο Μαξιμιανός (285-305) και ο Μέγας Κωνσταντίνος. Από την παιδική του ηλικία ήταν ολιγαρκής και αυτάρκης και έδειξε ενδιαφέρον για τη λατρευτική ζωή της εκκλησίας.

 Σε ηλικία 20 ετών έχασε και τους δύο γονείς του. Έξι μήνες αργότερα μοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς, υπακούοντας στην ευαγγελική περικοπή του πλούσιου νεανίσκου, και αποσύρθηκε σε σπήλαιο της ερήμου, όπου έζησε ασκητικό βίο για 25 συναπτά έτη.

 Η φήμη του διαδόθηκε σύντομα στις τοπικές εκκλησίες, πολλοί δε χριστιανοί κατέφευγαν στην ίδια περιοχή για να ασκητεύσουν και να ακούσουν τη διδασκαλία του.

 Το έτος 311, κατά το διωγμό του αυτοκράτορα Μαξιμίνου (307-313), κατήλθε στην Αλεξάνδρεια, για να ενθαρρύνει και να βοηθήσει τους πιστούς της τοπικής εκκλησίας.

 Όταν έπαυσε ο διωγμός, ο Άγιος Αντώνιος επανήλθε στην έρημο.

 Αισθανόταν, όμως, ενοχλημένος από την παρουσία πολλών πιστών που πήγαιναν να τον συναντήσουν κι έτσι αναζήτησε ένα νέο καταφύγιο στο όρος Κολξί της Ερυθράς Θάλασσας.

 Άγιος Αντώνιος: Θεράπευσε πολλούς χριστιανούς

 Κι εκεί, όμως, προσέρχονταν πολλοί χριστιανοί για να λάβουν την ευλογία του και να θεραπευτούν. Η φήμη του έφθασε μέχρι και τα υψηλά κλιμάκια της αυτοκρατορίας.

 Ο Μέγας Κωνσταντίνος και γιοι του, Κωνσταντίνος και Κώνστας, είχαν τακτική αλληλογραφία μαζί του και τον συμβουλεύονταν για διάφορα θέματα.

 Κατά τη διάρκεια του ασκητικού βίου του δεν άλλαξε ποτέ ένδυμα, ούτε έπλυνε το σώμα ή τα πόδια του με νερό.

 Δίδασκε τους μαθητές του να μη θεωρούν τίποτε ανώτερο από την αγάπη του Χριστού και να μη νομίζουν ότι επειδή απέχουν από τα κοσμικά αγαθά, στερούνται κάτι αξιόλογο.

 Το να αφήνει κανείς τα επίγεια αγαθά, έλεγε, είναι σαν να καταφρονεί μία δραχμή από χαλκό, για να κερδίσει εκατό χρυσές. 

 Τόνιζε ότι δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο ανθρώπινος βίος είναι πρόσκαιρος συγκρινόμενος προς την αιώνια ζωή και ότι δεν πρέπει να κοπιάζουμε για την απόκτηση πρόσκαιρων αγαθών, τα οποία δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας(*), αλλά για την απόκτηση αιώνιων αγαθών, δηλαδή της φρόνησης, της δικαιοσύνης, της σωφροσύνης, της ανδρείας, της συνέσεως και της αγάπης.
 Ο Άγιος Αντώνιος, ο επονομασθείς από την εκκλησία Μέγας, κοιμήθηκε το 356 σε ηλικία 105 ετών, έχοντας απόλυτη σωματική και πνευματική υγεία.
 Λίγο πριν από την αποδημία του χάρισε στους δύο πιο διαπρεπείς μαθητές του, τον Σεραπίωνα και τον Μέγα Αθανάσιο, τα μοναδικά του περιουσιακά στοιχεία, ένα χιτώνιο και δύο μηλωτές (προβιές). 
 Σύμφωνα με την επιθυμία του, ο τόπος της ταφής του παρέμεινε μυστικός. Αργότερα, τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια επί Ιουστινιανού (561) και από εκεί το 635 στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

 Τον 110 αιώνα τα παρέλαβε ένα γάλλος ευγενής, ονόματι Ζοσλέν, ο οποίος τα εναπόθεσε στο Αββαείο του Αγίου Αντωνίου, στην ομώνυμη πόλη της Ν.Α. Γαλλίας (Saint - Antoine - l' Abbaye), όπου βρίσκονται σήμερα.  

                        

(*)Σημείωση Διαχειριστού: Την προτροπή αυτή του Αγίου Αντωνίου καλό θα ήταν να την διαβάσουν και να την αποστηθήσουν πάρα πολύ καλά οι της συνόδου του ''Αρχιεπίσκοπου'' κ. Στεφάνου, αλλά και ο ίδιος ο ''Αρχιεπίσκοπος'' κ. Στέφανος. Και αφού το κάνουν αυτό εις την συνέχεια ας συγκρίνουν και την τελευταία τους κίνηση, ήτοι της αλλαγής κλειδαριάς στην πόρτα του εισογίου της Αγ. Τριάδος, αλλά και της τοποθετήσεως εσωτερικής πόρτας από το ισόγειο προς τον πρώτο Όροφο όπου και το διαμέρισμα του Μακαριστού π. Θωμά Κοντογιάννη (π. Θεοδώρου), του και επί τριάντα ολόκληρα έτη εφημερίου του εν λόγω Ιερού Ναού. Και ας σκεφτούν αν η πράξη τους αυτή έχει καμία σχέση με αυτό που διδάσκει ο Άγιος.      

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ

 Σήμερα, 17 Ιανουαρίου 2020, η αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία τιμά την Ιερά Μνήμη του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, του και επονομαζομένου Καθηγητού της Ερήμου. Κατ' αυτήν την ημέρα άγει τα σεπτά του Ονομαστήρια ο Πανοσ/τατος Ιερομ/χος π. Αντώνιος Γκιόκας. Ο διαχειριστής του blog εύχεται εις τον εορτάζοντα Ιερομόναχο, έτη πολλά και ευλογημένα. Ο Θεός δια πρεσβειών του Αγίου Αντωνίου να τον Προστατεύει και να του χαρίζει μακροημέρευση επ' αγαθώ ολοκλήρου της Εκκλησίας. 

ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ π. ΑΝΔΡΕΟΥ.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ ΚΑΙ Η ΑΠΡΑΞΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ Θ Ε Ο Λ Ο Γ Ο Υ κ. ΚΑΤΣΟΥΡΑ.

  κ. Κάτσουρα,

 Σε ένα από τα τελευταία σχόλιά σας θέλοντας να δικαιολογηθείτε για την απουσία σας από τη συνάντηση που πριν λίγα χρόνια είχε γίνει σε γνωστό ξενοδοχείο των Αθηνών στα πλαίσια της προσπάθειας διαλόγου, μου κάνετε μαθήματα ηθικής και χριστιανοσύνης και τολμάτε να μιλήσετε και κατά του Σεβ/του κ. Κηρύκου. Και ποιος παρακαλώ πολύ; Εσείς!!! Που στο πρόσωπο του π. Θωμά (π. Θεοδώρου), του επί τριάντα ολόκληρα χρόνια εφημέριου του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Κάτω Ηλιουπόλεως Αθηνών, δεν δείξατε Καθόλου τη συμπόνοια σας και την ανθρωπιά σας μιας και όλο τον καιρό που εκείνος ήταν στο νοσοκομείο εσείς δεν ευαισθητοποιηθήκατε Ο Υ Τ Ε Μ Ι Α ημέρα να του κάνετε μία ανθρώπινη επίσκεψη. Εσείς ο Θ ε ο λ ό γ ο ς!!! 

 Επειδή όμως κ. Κάτσουρα, όπως μου γράψατε, στα γραπτά δεν είμαι καθόλου καλός και αυτά είναι γεμάτα από ορθογραφικά λάθη και ασυνταξίες, έψαξα και βρήκα στο YouTube την ομιλία που είχε βγάλει στις 3 - 3 - 2019 στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Αττικής, ο Νεοημ/της Μητροπολίτης Ελασσόνος κ. Χαρίτων επάνω στο Ευαγγέλιο της Κυριακής της Απόκρεω.Και νομίζω πως καλό θα ήταν, προτού και φέτος βγείτε στην Ωραία Πύλη για να διδάξετε τον Κόσμο, να διαβάσετε με Προσοχή την ομιλία αυτή και να διδαχθείτε σεις πρώτος, αλλά και να αναλογηστείτε αν όσα γράφονται σε αυτή εσείς ως Χριστιανός, και δη ως Γννήσιος Ορθόδοξος τα κάνατε πράξη στο πρόσωπο του π. Θωμά τότε που πραγματικά έπρεπε.

 Κι εσάς πρέπει πλέον κάποιος να σας διδάξει περί αγάπης, διότι με τις πράξεις σας αφήνετε να εννοηθεί πως την ώρα που κάνετε τα κηρύγματα αυτά που λέτε εσείς πρώτος είστε που δεν τα ακούτε. Και αναρωτιέμαι, φέτος, την Κυριακή της Απόκρεω (σε λίγες μέρες δηλαδή), πως θα μπορέσουν τα πόδια σας να ακουμπήσουν το Άγιο Βήμα και πως τα χείλη σας θα μπορέσουν να μιλήσουν περί αυτού του Ευαγγελίου και να παρακινήσουν τον κόσμο προς επίσκεψη σε αρρώστους, όταν εσείς ο ίδιος δεν το πράξατε. Εν αντιθέση φυσικά με τον Σεβ/το Κήρυκο τον οποίο με τόση αυθάδεια τολμάτε να κατηγορείτε, χωρίς να υπολογίζετε πως εκείνος ήρθε και είδε τον ''Αρχιεπίσκοπο'' σας τρεις ημέρες πριν τον θάνατό του!!! Ήρθε και είδε τον διώκτη του πατέρα του αλλά και του ιδίου προσωπικά.

ΟΜΙΛΙΑ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΕΛΑΣΣΟΝΟΣ κ. ΧΑΡΙΤΟΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ.

ΠΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗ, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ κ. ΚΑΤΣΟΥΡΑ.

   <<Κατά την Κυριακή της απόκρεω στην Εκκλησία ακούμε ένα συγκλονιστικό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ο Θεός δεν είναι μόνο Φιλάνθρωπος αλλά είναι και δίκαιος. Είναι πατέρας αλλά είναι και κριτής. Γι' αυτό και κατά την Κυριακή αυτή η Εκκλησία διαβάζει το Ευαγγέλιο που αναφέρεται στην Δευτέρα και Ένδοξη παρουσία του Χριστού... Όσες φορές η Εκκλησία μας αναφέρει αυτό το Ευαγγέλιο δυστυχώς οι άνθρωποι δεν ακούν αυτόν τον λόγο... Η Εκκλησία μας υπενθυμίζει τη μέλλουσα κρίση για να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση και ετοιμότητα. Να ζούμε συνεχώς εν μετανοία και προσμονή της μεγάλης αυτής ημέρας. Για να δούμε στον εαυτό μας κατά πόσο εφαρμόζουμε τον νόμο της αγάπης. Την πρώτη φορά ο Χριστός μας έδωσε την εντολή της αγάπης. Την δεύτερη θα μας κρίνει με δικαιοσύνη, ανάλογα με το που και αν εφαρμόσαμε αυτή την εντολή της αγάπης. Και η αγάπη δεν είναι μόνο λόγος στο στόμα. Είναι καθαρό αίσθημα στη καρδιά και πράξη φιλαδελφείας. Δεν είναι κάτι που δεν το μπορεί ο καθένας. Αλλιώς η αγάπη θα ήταν μόνο για τους δυνατούς και τους πλούσιους. Η εντολή της Αγάπης είναι για Όλους, γιατί όλοι μπορούν να δείξουν Αγάπη. Είτε με τον λόγο, είτε και με τα έργα. Το βασικό κριτήριο με το οποίο ο Χριστός θα κρίνει τους ανθρώπους είναι η Αγάπη. Αυτό είναι το κύριο γνώρισμα των μαθητών του Χριστού. Και μόνο όποιος έχει καλλιεργήσει την αγάπη θα βρει έλεος κατά την ημέρα εκείνη της Κρίσεως. Εκείνη την ημέρα ο δίκαιος Κριτής από τους ανθρώπους θα μας ζητήσει απλά πράγματα. Ένα κομμάτι ψωμί, ένα ποτήρι νερό, ένα ρούχο, μία επίσκεψη στον άρρωστο ή στον φυλακισμένο. Αυτό είναι το κατώτατο όριο το οποίο βάζει ο Κριτής για να μην πει κανείς πως ήθελε να αγαπά αλλά δεν μπορούσε  γιατί ήταν φτωχός. Και θα μείνουν αναπολόγητοι εκείνοι που θα ακούσουν την καταδίκη τους. Για λίγα πράγματα θα κερδίσουμε τον Παράδεισο και για λίγα πάλι θα καταδικασθούμε σε τιμωρία. Γι' αυτό εκείνοι που θα ακούσουν την καταδίκη τους δεν θα τολμήσουν να πουν πως δεν είχαν για να δώσουν. Μα θα προφασισθούν πως ποτέ τους δεν είδαν τον Χριστό. Ο Χριστός όμως κατά την Κυριακή αυτή και πάλι, για να καλύψει αυτό το κενό, μας λέει πως η αγάπη που δείχνουμε στους ανθρώπους που είναι γύρω μας είναι αγάπη προς τον ίδιο, γιατί οι αδελφοί μας και οι συνάνθρωποι μας είναι και αδελφοί του Χριστού. Η εφαρμογή της αγάπης στα πρόσωπα των πιο ασήμαντων ακόμα και ταπεινών ανθρώπων είναι αγάπη που την χρεώνεται ο ίδιος ο Χριστός. Και το καλό που κάνουμε σ' εκείνους θα μας το ανταμείψει. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι απαριθμούμενες αμαρτίες αυτών τελικά που καταδικάζονται είναι όλες αμαρτίες εκ παραλείψεως. Ο Μέγας Βασίλειος πολύ χαρακτηριστικά μας λέει: <<Ο Χριστός δεν τους κατηγορεί λέγοντας ότι διαπράξατε φόνο, είπατε ψέματα, αδικήσατε, αμαρτήσατε σαρκικά ή κάνατε οτιδήποτε άλλο απαγορευμένο. Αλλά τί τους λέει; Ότι των αγαθών έργων ημελήσατε. Ότι δηλαδή παραμελήσατε το καθήκον της Αγάπης. Ότι δεν δείξατε λίγη συμπόνοια στον φτωχό, στον άστεγο, τον πεινασμένο, τον φυλακισμένο, τον ά ρ ρ ω σ τ ο.Αυτή η ασπλαχνία σας είναι που θα σας κρίνει>>. Το πιο εντυπωσιακό ακόμη σημείο της Ευαγγελικής περικοπής είναι αυτό που μας λέει ότι κάθε πράξη Αγάπης που γίνεται στον συνάνθρωπό μας την χρεώνεται ο Ίδιος (ο Χριστός). Αναφέρεται η πράξη αυτή κατευθείαν στο Πρόσωπό Του. Ο Ιησούς τοποθετεί τον εαυτό Του στην θέση του πεινασμένου, του διψασμένου, του ξένου, του ρακένδυτου, του ά ρ ρ ω σ τ ο υ και του φυλακισμένου. Ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει με περιφρόνηση κάποιους που του φαίνονται ασήμαντοι και περιθωριακοί ακόμα, όταν ο ίδιος ο Χριστός βάζει την θέση Του σε αυτούς τους ελάχιστους και μάλιστα τους ονομάζει αδελφούς Του; Ας μάθουμε λοιπόν να διακρίνουμε στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου, του κάθε αδελφού μας και συνανθρώπου μας, το πρόσωπο του ίδιου του Χριστού. Και ας συνειδητοποιήσουμε την Μεγάλη Αλήθεια. Ότι ακόμα και η πιο μικρή ευεργεσία προς τον άσημο άνθρωπο παίρνει μοναδική αξία αφού τελικά απευθύνεται και καταλήγει στον ίδιο τον Θεό. 

 Αγαπητοί αδελφοί, να είμαστε βέβαιοι ότι το κλειδί που ανοίγει την πόρτα του παραδείσου είναι η Αγάπη. Αυτό είναι για το οποίο θα δώσουμε όλοι μας λόγο. Αν είναι ο Χριστός να μας κρίνει σαν Θεός, κανείς δεν θα σωθεί από μας. Αλλά ο Χριστός μας κρίνει σαν άνθρωπος, μέσα στα ανθρώπινα μέτρα. Ας καλλιεργούμε λοιπόν στην ψυχή μας την αγάπη προς Όλους. Ας είμαστε Πάντοτε Πρόθυμοι στα έργα της φιλανθρωπίας. Και να είμαστε βέβαιοι ότι ο φιλάνθρωπος Κύριος θα δείξει έλεος σε όσους έμαθαν στη ζωή τους να είναι σπλαχνικοί και ελεήμονες. Γι' αυτό και όσοι με ποικίλους τρόπους εκδηλώνουν την αγάπη τους θα αξιωθούν εκείνη την ημέρα να ακούσουν την μακαρία φωνή Του: <<Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου... καθώς εμοί εποιήσατε>>. Αμήν.      

''ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ;''

 Επειδή πολλοί οι Θεολόγοι, Ορθόδοξοι και μη, που πολεμούν την Γνήσια Ορθόδοξο Εκκλησία του Χριστού, την εκπροσωπουμένη υπό της Ιεράς Συνόδου του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. κ. Παχωμίου, ειδικά δε εκείνοι που γράφουν μακροσκελή κείμενα προκειμένου να δικαιολογήσουν την δήθεν σωστή διαμαρτυρία ή διαφωνία τους, τα οποία καταλήγουν σε κείμενα χωρίς κανένα απολύτως νόημα, για τον λόγω αυτό είπα να ψάξω στο διαδίκτυο και να δω τι λένε οι ειδικοί περί του αληθινού Θεολόγου. Γράφοντας, λοιπόν, στο Google: '' Ο Αληθινός Θεολόγος'', βρήκα στον ''ΙΣΤΟΓΡΑΦΟ'' το παρακάτω κείμενο το οποίο το παραθέτω ως έχει, προκειμένου τόσο εμείς όσο και οι ''Θεολόγοι'' να δουν που εκείνοι σφάλλουν  με αποτέλεσμα στην ουσία  να καταλήγουν να είναι ''Θεολόγοι'' μόνο στα χαρτιά και, κατ' εμέ, Θολολόγοι στην Πραγματικότητα.    

 ''Ο Σεβ. Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, μετά από πρόσκληση του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου μετείχε ως εισηγητής στην 5η Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, στις 11 Φεβρουαρίου 2013, με θέμα <<Ποιος είναι ο αληθινός Θεολόγος; Τα κριτήρια της Θεολογίας κατά τον Άγιο Γρηγόριο>>.

 Ο κ. Ιωήλ σημείωσε ότι ο Άγιος Γρηγόριος δίδασκε ότι <<η Θεολογία δεν είναι για τον καθένα, πολύ περισσότερο τους εμπαθείς. Είναι για μερικούς μόνο. Αν είσαι άνθρωπος, σύμφωνα με τον χαρακτήρα του Χριστού και έχεις γυμνασμένα τα αισθητήρια και γνωρίζεις που καλά τα Θεία, τότε να ομιλείς για εκείνην την σοφίαν του Θεού, για την οποία γίνεται λόγος στους τελείους, να ομιλείς για την σοφία που είναι αποθησαυρισμένη στο μυστήριο. Αν, όμως, είσαι νήπιος και η σκέψη σου ασχολείται με τα ευτελή πράγματα και δεν μπορείς να προχωρήσεις στα υψηλότερα, τότε να τρέφεσαι με γάλα...>>

 Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε <<στην μεγάλη σημασία που δίδει ο Άγιος στην πνευματική προετοιμασία του ανθρώπου - του Θεολόγου. Πρώτα να παιδαγωγηθεί πνευματικά ο άνθρωπος και μετά να αρχίσει να διδάσκει και να νουθετεί πνευματικά τους ανθρώπους... Μόνο με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος μπορούμε να κατανοήσουμε τα δόγματα και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας... εάν δεν έχουμε τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος κινδυνεύουμε να περιπέσουμε σε πλάνες και ασπαζόμαστε πότε τη μία κακοδοξία και πότε την άλλη...>>

 Στη συνέχεια παρέθεσε την περιγραφή του Θεολόγου, κατά τον Άγιο Γρηγόριο: <<θέλεις κάποτε να γίνεις Θεολόγος και αντάξιος της Θεότητος; Να τηρείς τις εντολές, να βαδίζεις σύμφωνα προς τα προστάγματα, γιατί η πράξη είναι το σημείο από όπου θα μπορέσεις να ανέβεις στη θεωρία (του Θεού)...>>

 Ακολούθως, παρέθεσε επικουρικά, απόψεις άλλων Θεολόγων σύγχρονων και παλαιοτέρων, σχετικά με την έννοια της Θεολογίας και στάθηκε ιδιαίτερα στον Αρχιμ. Σωφρόνιο Ζαχάρωφ, ο οποίος έλεγε ότι: <<Η Θεολογία είναι η κατάσταση του πνεύματος, που επενεργείται από τη χάρη του Θεού. Εδώ βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στη Θεολογία και στη Φιλοσοφία, ανάμεσα στην αληθινή Θεολογία και τη Θεολογία των διανοουμένων. Αν μία τέτοια έμπνευση αγγίζει την καρδιά σας, δεν θα έχει τέλος πάνω στη γη. Είναι ανεξάντλητη, γιατί μέσα της βρίσκεται η αρχή της αιώνιας ζωής... Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη γνώση αυτή και σ' εκείνη που αποκτάται στις Θεολογικές Σχολές. Μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη η σπουδή της Θεολογίας χωρίς την υπαρκτική εμπειρία της ζωής στο Πνεύμα του Χριστού... Κινδυνεύουμε να υιοθετήσουμε κάποια λανθασμένη στάση, αν θεωρήσουμε τον εαυτό μας ανώτερο και αυτό αρκεί για να χαθούμε. Μια άλλου είδους έμπνευση οφείλουμε να αναζητήσουμε στην εν Χριστώ ζωή. Η Θεολογική επιστήμη που διδάσκεται στα σχολεία και που έγινε επιστημονική ειδικότητα ανοικτή σε όλους, δεν παρέχει τη γνώση του Θεού. Η γνώση του Θεού πηγάζει από την εν Θεώ ζωή που γεννιέται στα μύχια της καρδιάς... Μπορεί κάποιος να είναι πολυμαθέστατος, αν έχει ακαδημαϊκά διπλώματα και να παραμένει εντελώς αδαής της οδού της σωτηρίας>>.

 Ολοκληρώνοντας την εισήγησή του ο Μητροπολίτης Εδέσσης επεσήμανε ότι <<αληθινός Θεολόγος δεν είναι ο πολύξερος και διαβασμένος πολύ, άλλωστε τέτοιος είναι και ο διάβολος, που δεν έχει τη χάρι του Θεού πάνω του, αλλά αυτός που με αίσθηση ψυχής έχει γνωρίσει το Θεό και μπορεί ασφαλώς και απλανώς να δώσει απάντηση για το Θεό, τα σωτηριώδη δόγματά Του, για την ελπίδα της σωτηρίας μας...>>. 

 Αυτά είπε ο κ. Ιωήλ και με αυτά συμφωνεί και η ταπεινότητά μου κ. Στουραΐτη. 

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΘΗΝΩΝ

 Το 2003 εις το περιοδικό <<Ορθόδοξος Πνοή>> είχαν γραφεί τα εξής σχετικά με την Κατάληψη του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος:

 ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ Η ΕΙΣΒΟΛΗ - ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ

Του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Κάτω Ηλιουπόλεως και της παρακειμένης Στέγης Κληρικών υπό του ψευδαρχιεπισκόπου κ. Νικολάου Μεσιακάρη.

 Από του τεύχους Ιανουαρίου 2004, σελ. 15 - 39, και από της ομωνύμου παρούσης στήλης, εδημοσιεύθη μακροσκελής έκθεσίς μας με την οποίαν εν ολίγοις παρουσιάσαμεν την πρό της καταλήψεως Εκκλησιαστικήν κατάστασιν και εν συνεχεία παρεθέσαμεν ιστορικά κείμενα και κατελήξαμεν εις την <<Ανοικτήν Επιστολήν - Διαμαρτυρίαν>> των ενοριτών του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος, την οποία υπογράφουν δια λογαριασμόν των οι ευλαβέστατοι κ.κ. Θωμάς Πάνος, Μιχαήλ Χαλκίδης και Κυριάκος Κορωνίδης και εσημειώναμε ότι θα συνεχισθή ο αγών του καταληψίου ψευδαρχιεπισκόπου.

 Εις την εν λόγω Έκθεσιν μας παρετέθη και το από 2.12.2003 σημαντικόν κείμενον του π. Θωμά δια του οποίου, ο πρωτοπρεσβύτερος, μετά από μακράν υπομονήν, υποχωρήσεις και οικονομίαν, τελικά εξηγεί εις τον Περαιώς κ. Νικόλαον δια ποίους λόγους δεν τον αναγνωρίζει ως <<Αρχιεπίσκοπον>>. Επαναλαμβάνομεν τους κυριωτέρους λόγους, επί των οποίων όμως ουδεμία απάντησις εδόθη:

 <<... 3) Πέραν τούτων εις βάρος σας και πολύ πριν από την 5.2.2003 εκκρεμούν επίσημες καταγγελίες δια κακόδοξα φρονήματα, ως και περιστροφές και παραχαράξεις Συνοδικών και Πατερικών κειμένων. Όλα αυτά, ως έχει και πάλιν δημοσίως καταγγελθεί, κηρύσσονται από σας γυμνή τη κεφαλή>> μέσω των γνωστών βιβλιδίων σας και της Εφημερίδος σας <<Πειραϊκή Εκκλησιαστική Αγγελία>>.

 4) Επίσης από το 1976 (και μέχρι προ 3-4 ετών) απεκρύψατε το υπ' αριθμ. 54 του 1976, <<Απαλλακτικόν Βούλευμα>> του Συμβουλίου των Πλημμελειοδικών Πειραιώς, και πανηγυρίζατε δι' αυτό, ενώ δι' αυτού υβρίζονται και βλασφημούνται και η Εκκλησιολογία της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας και η Αποστολική σας Διαδοχή, όπως ακριβώς συνέβη κατά το ίδιον έτος (1976) με τον τότε Κορινθίας Κάλλιστον, ο οποίος γι' αυτό και καθαιρέθηκε.

 5) Επί σειράν ετών αρνείσθε να ιεραρχηθούν θέματα ΠΙΣΤΕΩΣ και συγκεκριμένα αυτά που έχουν σχέσι με την Εκκλησιολογία και την Αποστολική Διαδοχή, ενώ συνεργείτε εις την κατάλυσιν της Κανονικής Τάξεως και του πρώτου θεσμού της Εκκλησίας, που είναι η Ιερά Σύνοδος. Αναφέρω για παράδειγμα, την μή αντιμετώπισι του σχίσματος των πέντε, δηλαδή των όσων προεκλήθησαν από το 1991 μέχρι το 1995, τις αποφάσεις των με τις οποίες σας <<κατεδίκασαν>>, και σας ωνόμασαν <<μοναχούς>>, την αντιποίησιν υπ' αυτών της Ιεράς Συνόδου και της Εκκλησίας κλπ. Επίσης αναφέρω τον <<θεολογικό διάλογο>> με τους Φλωρινικούς, την προδοσία της Ιεραποστολής στην Ρουμανία, και πολλά άλλα τα οποία εθέσατε εις τα <<Αρχεία>>, αλλά και την αυταρχικήν, αλλαζονικήν και ιεροεξεταστικήν συμπεριφοράν σας εν Συνόδω, έναντι συνεπισκόπων σας, όπως πάλιν δημοσίως έχει καταγγελθεί ! Δεν μπορώ να μην επισημάνω και το γεγονός ότι, όπως από πολλούς έχει καταγγελθεί, συστηματικά καλλιεργείτε το ψεύδος, την απάτη και την συκοφαντία, με αποτέλεσμα να πλανώνται πολλοί. Και

 6) Όλα αυτά τα κάμνετε επί σκοπώ, δηλαδή προκειμένου να φιμώσετε την αλήθεια και επικρατήση η άκυρος, αλλά και ιερόσυλος συμπαιγνία περί <<παραιτήσεως>> του Αρχιεπισκόπου, και η αναρρίχησίς σας εις τον θρόνον των Αθηνών, γεγονότα τα οποία ως ορθόδοξος Κληρικός δεν διανοούμαι να τα αναγνωρίσω, διότι πιστεύω εις τον Θεόν και φοβούμαι την κρίσιν Του.

 Κατόπιν όλων αυτών των λόγων, που αντιπροσωπευτικά ανέφερα η ελαχιστότητά μου, ο πρωτοπρεσβύτερος Θωμάς Κοντογιάννης, ως Ορθόδοξος Κληρικός ΔΗΛΩΝΩ τα εξής: α) Δεν μου επιτρέπει η συνείδησίς μου να αναγνωρίσω την Σεβασμιότητά σας ως <<νέον Αρχιεπίσκοπον>>, και να μνημονεύω του ονόματός σας, διότι προηγουμένως δεν δύναμαι και δεν διανοούμαι να αναγνωρίσω και την βαρύτατα ΙΕΡΟΣΥΛΟΝ, περί  <<παραιτήσεως>>, ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑΝ του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ανδρέου, του οποίου εμφανίζεσθε ως διάδοχος, ενώ τελείτε εν υποδικία. Δεν διανοούμαι να επιτρέψω στον εαυτόν μου περαιτέρω ανοχήν, η οποία γίνεται ενοχή, και τούτο παρά το ότι Κανονικώτατα θα μπορούσα, όπως κάθε ορθόδοξος Κληρικός και λαϊκός, να σας είχα αποκηρύξει ως αρνητή και βλάσφημον της Εκκλησιολογίας και της Αποστολικής Διαδοχής, ως καταπατητήν της Κανονικής Τάξεως, και ως βασικόν παράγοντα της ιεροσυλίας, η οποία εξεδηλώθη την 5.2.2003 και συνεχίζεται και μέχρι σήμερον...>>. (ΑΝΑΦΟΡΑ - ΔΗΛΩΣΙΣ 2.12.2003).  

 Κατόπιν των ανωτέρω όπως είναι γνωστόν, ο Πειραιώς κ. Νικόλαος, χωρίς να απαντήση, τουλάχιστον εις τα θέματα πίστεως, ωργανώθηκε περισσότερον και κατέλαβεν τον Ιερόν Ναόν της Αγίας Τριάδος.

ΑΝΑΛΓΗΤΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΙΝ

σιδηροφράσσει τον ενοριακόν Ναόν και τας εγκαταστάσεις του και κακοποιεί Χριστιανούς!

 Εις την συνέχειαν εκθέτομεν την εξέλιξιν της καταλήψεως, όπως αυτή περιγράφεται σε σχετικό ρεπορτάζ, το οποίον μας απεστάλη αμέσως μετά τα τελευταία βάρβαρα και τυραννικά γεγονότα της 15/28 Φεβρουαρίου 2004.

 <<Το καθεστώς κατάληψης στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος διαρκώς αλλάζει. Αρχικά ο καταληψίας κ. Νικόλαος μετά των οπαδών του, λειτουργούσαν  τις Κυριακές και τις εορτές, χωρίς να εμποδίζουν τον Κανονικό Εφημέριο και τους ενορίτες να τελούν λειτουργίες τις καθημερινές. Και φυσικά ο Ναός ήταν ανοικτός σε όποιον ήθελε να προσκυνήσει. Οι Καταληψίες όμως, στη συνέχεια, δεν επέτρεψαν στους εαυτούς των τόσην <<ελαστικότητα>>. Το πρωί της 28.2.2004 και περί ώραν 11ην πρωινήν, τρεις πιστές ενορίτισσες, που πολύ συχνά επισκέπτονται τον Ιερό Ναό, θέλησαν να προσκυνήσουν, πριν φύγουν για τις δουλειές τους. Ωστόσον διεπίστωσαν ότι εις τον Ναόν επικρατούσε μία ασυνήθιστη ακαταστασία, διότι πίσω από την είσοδο, η οποία οδηγεί εις τον Ναό εγίνοντο κάποιες εργασίες! Ως εκ τούτου η πόρτα δεν άνοιξε, ούτε όταν επέμειναν, διότι αυτοί οι οποίοι ήταν πίσω από την πόρτα, την κρατούσαν κλειστή, χωρίς να είναι κλειδωμένη. Σε λίγο επεχείρησαν και πάλι να μπουν στον Ναό. Άνοιξαν και είδαν τον Αρχιμ. Παντελεήμονα Ντέσκα και ένα σιδηρουργό να τοποθετούν μεταλλική μπάρα στο εσωτερικό της πόρτας. Εκείνοι όταν είδαν την πόρτα να ανοίγει, την έσπρωξαν βίαια, αιχμαλωτίζοντας έτσι το χέρι της κ. Δήμητρας Ανδριανάκη. Παρόλο που έβλεπαν τι είχε συμβεί, δεν χαλάρωναν την πόρτα ώστε να ελευθερώσουν το χέρι της που είχε πιαστεί, αλλά συνέχιζαν να σπρώχνουν, σαν να ήταν ποτέ δυνατόν η πόρτα να κλείσει τελείως, χωρίς προηγουμένως να ελευθερωθεί ή να κοπή το χέρι. Ο σιδηρουργός, σκεπτόμενος ενδεχομένως τις άσχημες συνέπειες που θα είχε όλη αυτή η υπόθεσι, είπε απευθυνόμενος στον Αρχιμ. Παντελεήμονα. <<Θα σπάσει το χέρι της, τί να κάνουμε;>> και εκείνος απάντησε: <<Κάψτε την>>. Εκείνος τότε έστριψε την οξυγονοκόλληση προς... το χέρι της κ. Ανδριανάκη!!!, το οποίον ήδη είχε κακοποιηθεί και συνθλιβεί από το βάρος της πόρτας... Κατόπιν τούτου παρενέβη η αστυνομία! Παραθέτομεν και το ακριβές αντίγραφον εκ του βιβλίου συμβάντων:

 <<Βιβλίον Αδικημάτων και Συμβάντων της 28.2.2004

 Την 28.2.2004 και ώρα 11.45' από το Β6-4 αυ/το της Α.Δ. προσήχθησαν από την Οδό Ορφέως και Ιπποκράτους οι (1) Ανδριανάκη Δήμητρα του Χαραλάμπους και της Ειρήνης, γεν. 1945 στο Ηράκλειο, κάτοικος Ν. Κόσμου, Καφαντάρη 33, (2) Δημολιάννη Φωτεινή του Σταματίου και της Πολυτίμης, γεν. 1948 στην Αθήνα κάτοικος Ελληνικού, Αφροδίτης 85 και δήλωσαν ότι σήμερα (28.2.2004) περί ώρα 11.10' ενώ πήγαν στην Εκκλησία Αγία Τριάδα που βρίσκεται επί των οδών Ορφέως και Ιπποκράτους Ηλιούπολη για να προσκυνήσουν, (1) ο Ιερέας της εν λόγω Εκκλησίας Ντέσκας Παντελεήμων του Ιωάννη κάτοικος Η/λης, Ορφέως και Ιπποκράτους, (2) Μελισουργός Εμμανουήλ και άλλο άτομο με όνομα Ανδρέας, καθώς και έτερο άτομο αγνώστων στοιχείων τους απαγόρευσαν να εισέλθουν εντός της Εκκλησίας για να προσκυνήσουν και στην προσπάθειά τους να κλείσουν την πόρτα πιάστηκε το δεξί χέρι της πρώτης προσαχθείσας με αποτέλεσμα να τραυματισθεί και να πάθει σωματική βλάβη. Στην ανωτέρω συστήθηκε να μεταβεί στο Νοσοκομείο για να της προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες και να βγάλει ακτινογραφίες σχετικά με την κατάσταση του χεριού της και υποδεικνύοντας τα δικαιώματά της να προβεί στις νόμιμες ενέργειες εφ' όσον το επιθυμεί. Επιφυλάχθηκε προς το παρόν του δικαιώματος της έγκλησης και αποχώρησε του Τμήματος>>.

 Παραλλήλως εις την κ. Δήμητρα Ανδριανάκη <<χορηγήθηκε υπηρεσιακό σημείωμα εξέτασης από ιατροδικαστή>>. Στο Νοσοκομείο της Βούλας, όπου προσεκομίσθη, της τοποθετήθηκε νάρθηξ και γύψος.

 Παραθέτομεν και το υπόλοιπο ρεπορτάζ. 

 <<Με τις παραπάνω ενέργειες άλλαξε το καθεστώς κατάληψης σε πρώτη φάση. Η πρόσβαση στο ναό ήταν πλέον ελεγχόμενη από τους καταληψίες και κανείς δεν μπορούσε πια να μπει μέσα ελεύθερα, έστω και για να προσκυνήσει. Για να καταλάβουμε πιο καλά τα όσα ακολούθησαν, παραθέτομεν μία σύντομη περιγραφή του κτιρίου της Ηλιουπόλεως. Στο υπόγειο υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι, χώρος για το Κατηχητικό, κουζίνα και χώρος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τραπεζαρία σε ειδικές περιπτώσεις. Στο ισόγειο βρίσκεται ο ναός της Αγίας Τριάδος. Στον πρώτο όροφο είναι το διαμέρισμα του Εφημερίου π. Θωμά. Στον δεύτερο υπάρχει η στέγη Φιλοξενίας Κληρικών, την οποία ο Πειραιώς Νικόλαος <<μετέτρεψε>> σε <<Αρχιεπισκοπή>>. Στον τρίτο όροφο η οικοδομή δεν έχει ολοκληρωθεί και έχουν τοποθετηθεί μόνο τα τούβλα και ο σοβάς. Εκεί στον τρίτο όροφο κατέφυγαν οι ενορίτες σαν κυνηγημένοι για να τελούν κάποιες ακολουθίες, αφού έκλεισαν με νάϋλον τα παράθυρα για να προστατευθούν από το κρύο και τέλεσαν εκεί τους Β' και Γ' χαιρετισμούς.

 Και συνεχίζει το ρεπορτάζ.

 Σιδηροφράζουν όλες τις εγκαταστάσεις. Και πάλι <<εργασίες>> στην Ηλιούπολη την 4.3.2004 ν.η. Το αλυσοδέσιμο συνεχίζεται, όταν δε κάποιοι ενορίτες προσέτρεξαν να δουν τι συμβαίνει, τέσσερις μεγαλόσωμοι άνδρες έκλειναν την πρόσβαση στον τρίτο όροφο τοποθετώντας σιδεριές στην αντίστοιχη πόρτα που βρίσκεται στη σκάλα. Με τον ίδιο τρόπο <<εσιδερόφραξαν>> και το υπόγειο. Ας σημειωθεί ότι ο π. Θωμάς δεν είχε ειδοποιηθεί, τουλάχιστον για να μαζέψη τα προσωπικά του αντικείμενα από το υπόγειο, ή τον τρίτο όροφο ακόμη και την ταράτσα, όπου υπήρχαν ρούχα απλωμένα!!! Οπότε το καθεστώς κατάληψης αλλάζει και πάλιν και γίνεται όλο και πιο ασφυκτικό. Όσο για τους τέσσερις επανειλημμένα επιστρατευθέντες <<παλικαράδες>> (ας μην τους χαρακτηρίσουμε διαφορετικά) έδειξαν επιθετικές διαθέσεις! Με άγριο ύφος είπαν: <<Μη πλησιάζετε, γιατί θα το μετανοιώσετε! Όσα έγιναν ως τώρα δεν είναι τίποτε μπροστά σε όσα θα ακολουθήσουν>>!!! Όπως μάθαμε οι κύριοι αυτοί είναι τα παιδιά του ρώσου Κληρικού π. Αλεξίου Ελευθεριάδη, ο οποίος τελεί υπό την προστασία του Πειραιώς κ. Νικολάου. Οι κύριοι αυτοί ποτέ δεν υπήρξαν ενορίτες του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος, αλλά φημίζονται για... άλλα πράγματα, κυρίως στην περιοχή του Μενιδίου. Είναι λυπηρό να βλέπει κανείς την ηθική πτώση ανθρώπων που θέλουν να λέγωνται Χριστιανοί. Βέβαια υπάρχει πάντοτε η μετάνοια. Αλλά η πτώση, μόνο με την βοήθεια του Θεού μπορεί να γίνη αναστρέψιμη. Ωστόσο, οι ίδιοι δήλωσαν με νόημα: <<ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ ΩΣ ΤΩΡΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΣΑ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ>>!!!  

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ ΤΗΣ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020.

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Όλα όσα αναφέρονται παρακάτω είναι δικές μου σκέψεις και μιλάω εκπροσωπόντας τον εαυτό μου και μόνο. Κανέναν άλλον!

 Αγαπητέ Ανώνυμε της 17ης Ιανουαρίου 2020 11:29 π.μ., σε παρακαλώ πολύ δες τη σημερινή ανάρτηση του Θεολόγου και εν Χριστώ αδελφού κ. Χαρίλαου Στουραΐτη και θυμήσου και τη προχθεσινή δική μου και νομίζω πως πλέον θα καταλάβεις ποιος είναι εκείνος που ενώ διδάσκει την ''αγάπη'' με τίποτα δεν θέλει αυτή να επιτευχθεί. Η ταπεινότητά μου, όσο και αν πολλές φορές σε ενοχλούν αυτά που γράφω, πλην από την τελευταία προχθεσινή προσπάθεια που έκανα παρακαλώντας δημοσίως τον κ. Στουραΐτη για την παύση των δημοσιεύσεών του και την κίνηση καλής θελήσεως να επισκεφθεί του αρμοδίους και να συζητήσει μαζί τους επάνω εις όλα εκείνα τα οποία εκείνος βρίσκει λάθος, είμαι απόλυτα καθυσηχασμένος με τη συνείδησή μου και προς τον κόσμο, διότι τέτοιου είδους κινήσεις κάνω από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησε ο καταιγισμός των δημοσιεύσεών του χωρίς όμως να εισακούγομαι. Δεν πειράζει όμως, μου φτάνει που τις κινήσεις μου αυτές τις βλέπει ο Θεός και τις γράφει. Εσένα όμως, αν κινήσε καθαρά και μόνο από αισθήματα Ορθοδοξίας, θα πρέπει να σε προβληματίσει πάρα πολύ σοβαρά το γεγονός πως κατόπιν των τόσων παρακλήσεων από πολλούς και διάφορους ο Θεολόγος σας ποτέ του δεν θέλησε να ακούσει καμία από αυτές και, τουλάχιστον προς επίδειξη καλής θελήσεως, να πάει και να επισκεφθεί για να μιλήσει μαζί τους εκείνους που πρέπει. Αντ΄αυτού, επιμένοντας και θέλοντας τον πόλεμο, εκείνος συνεχίζει να γράφει προκειμένου να πετύχει τί παρακαλώ; Την ενότητα; Την διακήρυξη της αλήθειας; Την προσπάθεια εκλείψεως του σχίσματος; Μάλλον τίποτα από αυτά, διότι αν ήθελε έστω και τα μισά, τότε δεν θα επέμενε με τόσο πείσμα στον πόλεμο που ο ίδιος ξεκίνησε από την πρώτη ημέρα της ευλογημένης Ενώσεως. Και προσωπικά αναρωτιέμαι τι είναι εκείνο που δύναται να γραφεί και δεν δύναται να συζητηθεί από μεριάς του. Προβλήματα υπάρχουν τόσα πολλά, όπως εκείνος συνέχεια αναφέρει, λύσεις άραγε δεν υπάρχουν; Τρόπος προκειμένου να ξεπεραστούν όλα δεν υπάρχει; Το στόμα γιατί μας το έδωσε ο Θεός; Και μάλιστα, αγαπητέ ανώνυμε, αφού ο Θεολόγος κ. Στουραΐτης λέει πως εκείνος και οι περί αυτού κατέχουν την αλήθεια και εμείς είμαστε πλέον οι λάθος, τότε είναι επιτακτική η ανάγκη να έρθει και να μιλήσει με τους καθ' ην αρμόδιους προκειμένου να τους την κάνει γνωστή και να τους επαναφέρει στο σωστό δρόμο. Πλην όμως, επέτρεψέ μου να πω, πως η άρνησή του να μην θέλει ούτε καν να συζητήσει με κανέναν από τους δύο θεολόγους Επισκόπους μας, κάθε άλλο παρά κατοχή της αλήθειας από μεριάς του δείχνει, αλλά το ακριβώς αντίθετο.Πως μάλλον γνωρίζει ότι σφάλει σε όσα λέει. Πως μάλλον και ο ίδιος γνωρίζει πως υπερβάλει. Και πως ίσως δεν είναι σίγουρος εκεί που βρίσκεται, γι' αυτό και δεν έχει εκμεταλλευθεί καμία από τις ευκαιρίες που μέχρι σήμερα του έχουν δοθεί, προκειμένου να δείξει και στην πράξη πως ως Θεολόγος μπορεί και θέλει να βρίσκει λύσεις ακόμη και στα πιο σοβαρά προβλήματα. 

 Κάποιος άλλος πολύ πιο καλύτερος από εμένα στη γραφή ίσως θα μπορούσε να πει ακόμη περισσότερα, ή ίσως αυτά που έγραψα εγώ να μπορούσε να τα πει με λιγότερα λόγια. Πλην όμως ο ταπεινός Δημήτρης τα γράφει με αυτόν τον τρόπο, όπως ακριβώς βγαίνουν μέσα από την ψυχή του. Για τον λόγο αυτό, αγαπητέ ανώνυμε, θα ήθελα να σε παρακαλέσω την επόμενη φορά που θα θελήσεις να γράψεις το παραμικρό προκειμένου να μας κατηγορήσεις, να καθίσεις πρώτα και να σκεφτείς και να ζυγίσεις όλα τα παραπάνω. Διότι τίποτα από αυτά δεν είναι ψέμα, τίποτα από αυτά δεν είναι μυθιστόρημα. όλα είναι πέρα ως πέρα Αληθινά. 

 Εν κατακλείδι εγώ και η Σϋνοδος που ανήκω, η Ορθοτομούσα πραγματικά τον λόγω της Αληθείας, θέλω και θέλει την αγάπη. Αλλά με το να το θέλουμε μόνο εμείς δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει κάτι...     

''ΤΟ ΚΑΤΑ ΒΙΑΝ ΓΙΝΟΜΕΝΟΝ ΟΥ ΛΟΓΙΚΟΝ, ΟΥΔΕ ΑΡΕΤΗ'' (ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ)

Του Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας, 

Λαυρεωτικής και Αχαρνών κ. ΚΗΡΥΚΟΥ.

 Ως εγράψαμεν εις προηγούμενην ανάρτησιν <<Το κατά βίαν γινόμενον ου λογικόν, ουδέ αρετή>>, όπως μας διδάσκει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (P.G. 94, 969). Δυστυχώς ενώ το γνωρίζει αυτό ο φερόμενος ως Αρχιεπίσκοπος Στέφανος, κατά εντελώς παράλογον τρόπον και άνευ διακρίσεως, και πριν ακόμη υπογραφεί η Απόφασις του Δικαστηρίου περί του ΙΦΣΚΑΕΓΟΧ έτρεξε δρομαίως να αλλάξη τα κλειδιά της εισόδου της Στέγης Φιλοξενίας Κληρικών της Αγίας Τριάδος Κάτω Ηλιουπόλεως, και να σιδηροφράξη τας εισόδους και τας εξόδους όλου του Κτιρίου, ώστε να έχει γίνει η Στέγη Φιλοξενίας Κληρικών Άγιος Γρηγόριος ο Ε', μία πενταόροφος συν τω υπογείω ''σιδηρόφρακτος φυλακή''. Και ο σκοπός, όπως φαίνεται εκ πρώτης όψεως είναι να εμποδίση εμέ, τον κατόπιν Συνοδικής αποφάσεως ήδη από του 1991 υπεύθυνον ορισθέντα της Στέγης Φιλοξενίας Κληρικών Άγιος Γρηγόριος ο Ε', από το να εισέρχομαι εις τον Α Όροφον, όπου η οικία του μακαριστού πατρός μου (και ουσιαστικού κτήτορος της Στέγης) και ημετέρα από πεντηκονταετίας κατοικία. Δεν δύναμαι να καταλάβω τι εφοβήθη και έτρεξε να προβεί εις αυτήν την βεβιασμένην (θα αποφύγω προς το παρόν κάθε άλλον χαρακτηρισμόν) ενέργειαν ο αγαπητός κατά τα άλλα και όπως νόμιζα συνεργάσιμος Στέφανος Τσακίρογλου. Έκανα μία προσπάθειαν να καταλάβω τι συμβαίνει με τον εν λόγω φερόμενον ως Αρχιεπίσκοπον Στέφανον και διατί η αψυχολόγητος αυτή βιασύνη. Πολύ δυσκόλως εύρον μίαν δικαιολογημένην απάντησιν, καθ' ην μάλιστα εκκρεμεί και επιστολή της Ιεράς ημών Συνόδου δια να συνεχίσωμεν τον διάλογον εν αγάπη και αληθεία. Τότε και μόνον άρχισα να ερμηνεύω κάπως την ενέργειαν αυτήν, όταν ξαναδιαβάζοντας κάποια κείμενα από το Αρχείον των εισερχομένων εγγράφων εύρηκα και μίαν ''ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΙΝ'' του Μητροπολίτου Αργολίδος , (υπ' αριθμ. 131/ 8 Σεπτεμβρίου 2017) ήτοι του νυν Κανονικού και Νομίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Παχωμίου, την οποίαν δεν θα παραθέσω ενταύθα, σεβόμενος το γεγονός ότι αύτη ευρίσκεται κατατιθεμένη εις τον φάκελλον της Ανακρίσεως δια την υπόθεσιν της εκποιήσεως του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Σαλαμίνος.        

ΛΟΓΟΙ ΑΓΙΩΝ

'' Άλλος χθες, άλλος σήμερα, άλλος αύριο, όλοι αναχωρούμε για την αιώνια ζωή. Σημασία δεν έχει το πότε, αλλά το πως φεύγει κανείς. Ετοιμαστήκατε καθόλου;''

(Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)  

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ

 Μετά σεμνότητος και της επιβαλλομένης εκκλησιαστικής τάξεως, αλλά και αγωνιστικού φρονήματος εωρτάσθησαν και εφέτος 2020, εις το Κανάλι του Μόρνου στην περιοχή Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος Αχαρνές, τα άγια Θεοφάνεια υπό του μικρού μεν αλλά γνησιορθοδόξου ποιμνίου της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας, Λαυρεωτικής και Αχαρνών της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος. Η Αρχιερατική θεία Λειτουργία και ο Μέγας Αγιασμός ετελέσθησαν εις τον Ιερόν Ναόν Παναγίας Σουμελά της Αθηνιωτίσσης, ο οποίος ευρίσκεται στην περιοχή Πλάτωνος Αχαρνών. Μετά την θείαν Λειτουργίαν εσχηματίσθη Πομπή, η οποία κατέληξε εις το Κανάλι του Μόρνου, έξωθι του Υδραγωγείου, όπου και ετελέσθη η Κατάδυσις του Τιμίου Σταυρού και ο Αγιασμός των υδάτων. 

 Την εκδήλωσιν ετίμησαν με την παρουσίαν τους ο Δήμαρχος του Δήμου Αχαρνών, κ. Σπύρος Βρεττός, η περιφερειακή σύμβουλος Αττικής κα. Ευρώπη Κοσμίδη, η βουλευτής Ανατολικής Αττικής κα. Μαρία Απατζίδη αλλά και Αντιδήμαρχοι της πόλεως.Των εορτίων αυτών εκδηλώσεων προίστατο ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, Λαυρεωτικής και Αχαρνών κ. Κήρυκος καθώς και οι Ιερείς, Πανοσ/τος Ιερομ/χος π. Γεράσιμος Κοσμάς, Πανοσ/τος Ιερομ/χος π. Ιάκωβος Βιδάλης, Πανοσ/τος Ιερομ/χος π. Γεώργιος Πανίδης και ο Ιερεύς π. Δημήτριος Dubovitskii. Το εόρτιο μήνυμα το οποίο συμπεριελάμβανε τον Μακ/το Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Παχώμιο και τον Σεβ/το κ. Κήρυκο, ανέγνωσε ο Πρωτοσύγκελλος  της Ιεράς Μητροπόλεως, Αρχιμ/της π. Γεράσιμος Κοσμάς.

 Εις την συνέχεια παρατίθεται πλούσιο φωτογραφικό ρεπορτάζ.

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2020 ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΕΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΩΝ ΝΗΣΩΝ

 Με λαμπρότητα και σε κλήμα αμιγώς Ορθόδοξο, την Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2020 ε.η., πραγματοποιήθηκε η Δεσποτική Εορτή των Θεοφανείων, εις την Ιερά Μητρόπολη Μερκίας και Βρεττανικών Νήσων και εις τον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίων Πανσέπτων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης Μπέρμιγχαμ Αγγλίας. Της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Οικείος Μητροπολίτης, Σεβ/τος κ. Σωζόμενος.