ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

 

ΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ
ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ

(Εγράφη το 1991)

  Όλοι μας γμωρίζομεν την προσπάθεια των Μεγάλων Δυνάμεων για μιά ενωμένη Ευρώπη. Είδαμε και τις αλλαγές στα Κράτη της Ανατολής και ελπίζαμε σε ένα καλύτερο αύριο.
 Ξαφνικά όμως, τα πράγματα άλλαξαν και η σύρραξις στο Περσικό Κόλπο εδημιούργησε μεγάλην ανησυχίαν. Και τώρα φοβισμένοι και έντρομοι σκεπτόμεθα. Τί άραγε θα συμβεί; Βέβαια, δεν γνωρίζομεν από ώρα σε ώρα τί μας επιφυλάσσει ο Θεός.
 Αλλά ας μή μας τρομάζουν όσα συμβαίνουν σήμερα. Έχουν όλα γραφεί. Έχουν περάσει δύο χιλιάδες χρόνια από τότε που ακούστηκε μιά φωνή με μηνύματα προειδοποιητικά και χαρακτηριστικά για τις ημέρες μας, η οποία είπε:
 <<Εγερθήσεται έθνος επί έθνος και Βασιλεία επί Βασιλεία, θα συμβούν πείνες και ασθένειες μεταδοτικές και σεισμοί, σεισμοί μεγάλοι κατά τόπους, φόβητρα και σημεία μεγάλα από τον ουρανόν. Θα ακούετε πολέμους και ακαταστασίες και ειδήσεις περί πολέμων. Όλα αυτά θα είναι αρχή ωδίνων. Προσέχετε όμως, μή φοβήσθε αυτά όλα πρέπει να γίνουν, αλλά δεν θα έλθη αμέσως το τέλος>> (Ματθ. ΚΔ' 7 - Λουκ. ΚΑ' 9).
 Τα ανωτέρω είπε ο Χριστός μας προ 2000 ετών και αφορούν τις ημέρες μας αφού εμείς ευρισκόμεθα κοντά προς τη Συντέλεια του Κόσμου.
 - Είναι γραμμένο επίσης από πολλά χρόνια πως όταν έλθουν δυό Πασχαλιές μαζί (όπως εφέτος το 1991) και δύο Καλοκαίρια, τότε κάτι το σοβαρό θα συμβή.
 - Αλλού έχει γραφτεί (πρό 600 ετών) ότι φτάνοντας στο Μεσασμό του Ογδόου Αιώνος που είναι το 1992, η ανθρωπότητα θα οδηγηθή σε μεγάλα σοβαρά και τρομακτικά γεγονότα.
- Αλλού γράφεται, ότι θα παρατηρηθή ανησυχία Κόσμου και γενική απελπισία επί της Γης!
 Ο Άγιος Νείλος πρό 600 (εξακοσίων) ετών έχει γράψει ότι, μετά το 1900 έτος οι άνθρωποι θα πετούν στον αέρα σαν τα πουλιά και θα διασχίζουν τον βυθόν της θάλασσας σαν τα ψάρια και θα ομιλούν ο ένας προς τον άλλον, από τη μία άκρη της Γης έως την άλλην.
 (Εδώ ο Άγιος μας προλέγει προ 600 ετών, για τα αεροπλάνα, τα υποβρύχια και τα τηλέφωνα).
 - Στις 9 Απριλίου 1989 η Εφημερίς <<Αυριανή>> έγραψε, ότι οι Μοναχοί του Αγίου Όρους προειδοποιούν τον Κόσμον ότι κάτι κακό θα συμβή στην Ανθρωπότητα, έπειτα από προειδοποιητικά σημεία που τους απεκάλυψεν ο Θεός. Παρόμοια δε σημεία είχαν παρεγγελθή από το Άγιον Όρος προτού χηρυχθή ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος!
 Αυτά και άλλα πολλά έχουν γραφτεί πρό πολλών ετών για της ημέρες που ζούμε. Έπειτα όμως από όλα αυτά, γεννάται τούτο το ερώτημα: Να είναι άραγε τυχαία όλα αυτά, που έχουν ειπωθή πρό εκατοντάδων ετών; Σε αυτό το ερώτημα όμως, ας αφήσουμε να μας δώσουν την απάντησιν τα παγκόσμια γεγονόταν τα οποία συμβαδίζουν με τα προλεγόμενα των Προφητειών.
 Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Προφήτης για να προλέγη τα γενησόμενα, διότι η ίδια η κατάστασις μας πληροφορεί δια την τύχην της ανθρωπότητας και την εκπλήρωσιν των γραφομένων.
 Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στις Προφητείες Του γράφει πολλά για τις ημέρες μας, που άλλα έχουν εκπληρωθή και άλλα θα εκπληρωθούν στο Μέλλον.
 Κατωτέρω αναφέρομεν μερικές από τις Προφητείες του Αγίου Κοσμά οι οποίες εκπληρώθηκαν.
1) <<Θα δήτε στον κάμπο αμάξι χωρίς άλογα να τρέχη γρηγορότερα από το λαγό>> (Η προφητεία μας λέγει για τα σημερινά αυτοκίνητα).
2). Θαρθή καιρός που οι άνθρωποι θα μιλούν από ένα μακρινό μέρος σε άλλο, σαν να είναι σε πλαϊνά δωμάτια>> (Μας προλέγει εδώ για τα σημερινά τηλέφωνα, τους ασυρμάτους και τα Ραδιόφωνα).
3) <<Θα δήτε να πετάνε οι άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο>> (Εδώ προφητεύει για τα αεροπλάνα που βομβαρδίζουν και φονεύουν ανθρώπους).
 Τα ανωτέρω ειπώθηκαν το έτος 1750 μ.Χ.
 Εις την συνέχειαν παραθέτομεν Προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, οι περισσότερες των οποίων δεν έχουν εκπληρωθή.
1. <<Ξένος στρατός θα έλθη, Χριστό θα πιστεύση, γλώσσα δεν θα ξέρη..>>.
2. <<Θα ιδήτε τρείς φαμίλιες σ' ένα σπίτι>>.
3. <<Εσείς θα πάτε να κατοικήσετε αλλού και άλλοι θάρθουν να κατοικήσουν σε σάς>>.
4. <<Πολλοί θα χάνωνται από την πείνα>>.
5. <<Οι πλούσιοι θα γίνουν πτωχοί και οι πτωχοί θα πεθάνουν>>.
6. <<Μιά χούφτα μάλαμα, μιά χούφτα αλεύρι>>.
7. <<Θα έρθη καιρός που οι Ρωμαίοι θα τρώγωνται αναμεταξύ τους. Εγώ συστήνω ομόνοιαν και αγάπην>>.
8. <<Θα έρθη καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα>> (Τα μηχανήματα).
9. <<Ό, τι σας ζητούν, να το δίνετε. Ψυχές μόνον να γλυτώτνετε>>.
10. <<Αν βρίσκουν στο δρόμο ασήμι, δεν θα σκύβουν να το πάρουν. Για ένα όμως αστάχυ θα σκοτώνονται ποιός θα το πρωτοπάρη...>>
11. <<Θα σας επιβάλλουν μεγάλο και δυσβάσταχτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν>>.
12. <<Λυπηρόν να σας το ειπώ. Σήμερον, αύριον καρτερούμεν δίψες, πείνες μεγάλες που να δίδωμεν χιλιάδες φλουριά και να μην ευρίσκωμεν ολίγον ψωμί>>.
13. <<Θα έρθη καιρός, που θα φέρη γύρες ο διάβολος με το κολοκύθι του>> (εννοεί τους δορυφόρους).
14. <<Θα βλέπετε να πηγαίνουν άλλοι πάνω και άλλοι κάτω>>.
15. <<Τον Πάπαν να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία>>.
16. <<Θα σας ρίξουν πάρα πολύ. Θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν>>. (Τα Δάνεια).
17. <<Θαρθή καιρός που θα βγή ο καταραμένος δαίμονας από το καυκί του>>.
18. <<Θαρθή καιρός που οι χριστιανοί θα ξεσηκωθούν ο ένας κατά του άλλου>>.
19. <<Θαρθή ξαφνικά. Να έχετε ένα σακκούλι σιτάρι κρεμασμένο στη θύρα. Να το πάρετε μαζί σας, για να φάνε τα παιδιά σας>>.
20. <<Στην Αυλώνα θα γίνη χαλασμός. Θα έλθουν στρατεύματα να ελευθερώσουν τον τόπο>>.
21. <<Στο Μποκουρμέ θα χυθή πολύ αίμα>>.
22. <<Όταν ακούετε ότι ο πόλεμος άρχισε, τότε κοντά είναι>>.
23. <<Θαρθή όταν έρθουν δύο καλοκαίρια και δύο πασχαλιές μαζί>>.
24. <<Ο χαλασμός θα γίνη από ένα κασσιδιάρη>>.
25.<<Θα προσπαθούν να το λύσουν με την πέννα, μα δεν θα μπορούν. 99 φορές με τον πόλεμο και μία με την πέννα>>.
26. <<Αν βρεθούν 3 δυνάμεις σύμφωνες, τίποτε δεν θα πάθετε>>.
27. <<Αν το ζήτημα λυθή με τον πόλεμο, θα πάθετε πολλές καταστροφές. Σε τρείς χώρες μιά θα μείνη...>>.
28. <<Το κακό θα σας έρθη από τους διαβασμένους>>.
29. <<Μετά το γενικό πόλεμο θα ζήση ο λύκος με τ' αρνί>>.
30. <<Θα μαζωχτή το χιλιάρμενο στο Σκάλωμα (Άγιοι Σαράντα) και θάρθουν κοκκινογέλεκοι, να πολεμήσουν για σας>>.
31. <<Οι Τούρκου θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν ως την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθή, το άλλο τρίτο θα βαπτισθή και μονάχα το 1/3 θα πάη στην Κόκκινη Μηλιά>>.
32. <<Θα ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτας. Δεν θα προφθάσουν όμως>>.
33. <<Όταν ακούσετε ότι ο πόλεμος πιάστηκε από κάτω, τότε κοντά θα είναι>>.
34. <<Μετά τον πόλεμο οι άνθρωποι θα τρέχουν μισή ώρα δρόμο, για να βρίσκουν άνθρωπο και να τον κάμουν αδελφό>>.
35. <<Θα γίνη ένα χαρτοβασίλειο που θα έχη μέγα μέλλον στην Ανατολή>>.
36. <<Θά'ναι όγδοος αιώνας που θα γίνουν αυτά>>.
37. <<Να κρυφθήτε ή κοντά στην πόρτα ή κοντά στην πλάκα, αν είναι βιαστικό και γρήγορο>>.
38. <<Πολλά θα συμβούν. Οι πολιτείες θα καταντήσουν σαν μπαράγκες>>.
 Αναφέρονται και άλλες προφητείες για τα αναμενόμενα Παγκόσμια γεγονότα, οι οποίες είναι γραμμένες σε Βιβλία Προφητειών της Εκκλησίας και στην Αποκάλυψιν του Ιωάννου.
 Εις την Αγία Γραφή ο Θεός μας πραγγέλει: <<Εάν θα με ακούσετε, τα αγαθά της Γης θα φάγετε. Αν όμως δεν με ακούσετε, το μαχαίρι θα σας καταφάγη>> (Προφήτης Ησαΐας).
 Εις την Αποκάλυψιν στο έκτον Κεφάλαιον αναφέρεται: <<ότι εδόθη εξουσία να σηκώση την ειρήνην από της γης και να σφάξωσιν αλλήλους και εδόθη εις αυτόν μάχαιρα μεγάλη>> (Αποκ. ΣΤ' 4).
 Ο Απόστολος Παύλος επίσης γράφει: <<τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος>>. Ο μισθός δηλαδή της αμαρτίας είναι θάνατος (Ρωμ. ΣΤ' 23).
 Λοιπόν, εσί τι λές; Μήπως εδώ είμαστε ένοχοι; Μήπως η αποστασία μας από τον Θεόν μας οδηγεί στην καταστροφή και τη σφαγή; Σε αυτό ας απαντήση κάθε ένας στον εαυτόν του εξετάζοντας κατά πόσον είναι εντάξει απέναντι στον Νόμον του Θεού και ας βγάλη το σμπέρασμα. Ο Θεός δεν ζητά τίποτε άλλο από εμάς παρά μόνον μετάνοια και επιστροφή και τήρηση των εντολών Του. Η εξομολόγησις των αμαρτιών μας σε πνευματικό ιερέα μας καθαρίζει από τις αμαρτίες, μας ελευθερώνει και μας ελαφρύνει τη συενείδηση και αποκαθιστά τις σχέσεις μας με τον Θεόν και η ψυχή μας ευρίσκει ειρήνη και ανάπαυση.
 Ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον Κόσμον για να σώση τους αμαρτωλούς. Και είπεν ότι τον ερχόμενον πρός με, ού μή εκβάλλω έξω>> και αλλού είπε <<ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω>>.
 Ο Προφήτης Ησαΐας λέγει:
 <<Ο Κύριος έχει θυσίαν εν Βοσόρρα και σφαγήν μεγάλην εν τη γη της Ιδουμαίας>> (Ησαΐας ΛΔ' 6). <<Και τα ρεύματα αυτής θέλουσι μεταβληθή εις πίσσαν (πετρέλαιον) και το χώμα αυτής εις Θειάφι και η Γη αυτής θέλει κατασταθεί πίσσα καιομένη νύκτα και ημέραν δεν θέλει σβησθή>> (Ησαΐας ΛΔ' 9).
 Ο Προφήτης Ησαϊας είπε τα ανωτέρω προς 2.600 ετών! Αλήθεια πόσην ομοιότητα, έχουν με τον Πόλεμον του Περσικού Κόλπου.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΘΑΡΧΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ

 

 

 Στα μισά του ανηφορικού δρόμου, που συνδέει τον ερημωμένο πια Αλέξανδρο με την παραθαλάσσια και σφύζουσα από ζωή Νικιάνια, ο οδηγός ή ο πεζοπόροος θα συναντήσει το Ησυχαστήριο των Αγίων Πατέρων. Πλήθη προσκυνητών ανηφορίζουν μέχρις εκεί, στις βορειοανατολικές παρυφές του όρους των Σκάρων, του λευκαδίτικου Αγίου Όρους, την Κυριακή των Πατέρων (Ζ' από του Πάσχα), οπότε η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των 318 Θεοφόρων Πατέρων που συγκρότησαν την Α' Οικουμενική Σύνοδο.
 Όλοι θα ασπαστούν την εικόνα των Αγίων, θα αντλήσουν από το αγίασμα και θα προσευχηθούν στα <<άγια κορμάκια>>.
 Η παράδοση μας παρέχει πολλές πληροφορίες για τους Αγίους Πατέρες και την σχέση τους με το νησί της Λευκάδας.
 Προτού προλάβει η Εκκλησία του Χριστού να βγεί νικήτρια από τη δοκιμασία των Διωγμών, ένα νέο πρόβλημα προέκυψε και ταλαιπωρούσε τα μέλη Της. Ήτα οι αιρέσεις. Μία από αυτές, και ο Αρειανισμός. Ένας κληρικός από την Αλεξάνδρεια, ο πρεσβύτερος Άρειος, άρχισε να διδάσκει ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν Θεός και ένα από τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδας, αλλά κτίσμα (δημιούργημα) του Θεού Πατέρα. Αρκετοί, κληρικοί και λαϊκοί, ασπάστηκαν τη διδασκαλία του, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με την ορθή πίστη της Εκκλησίας μας.
 Για να αντιμετωπιστεί το μεγάλο αυτό πρόβλημα, ο Αυτοκράτορας τως Ρώμης, ο Μέγας Άγιος Κωνσταντίνος συγκάλεσε Σύνοδο όλων των Χριστιανών επισκόπων. Αυτή έλαβε χώρα το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της μικρασιατικής Βιθυνίας. Από κάθε περιοχή όπου υπήρχαν χριστιανικές Εκκλησίες έφτασαν επίσκοποι μαζί με τους συνοδούς τους. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν οι Άγιοι Σπυρίδων Τριμυθούντος, Νικόλαος Μύρων, Μητροφάνης Κωνσταντινουπόλεως, Αλέξανδρος Κωνσταντινουπόλεως (πρεσβύτερος ακόμη), Πέτρος Αλεξανδρείας, Αθανάσιος Αλεξανδρείας ο Μέγας (διάκονος τότε) και άλλοι. Οι Ορθόδοξοι επίσκοποι ήταν συνολικά 318 στον αριθμό.
 Ένας από τους 318 Πατέρες ήταν και ο επίσκοπος Λευκάδος Αγάθαρχος. Ήταν εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Παλαιάς Ηπείρου. Η αγιότητα του βίου του και η χαριτωμένη από το Άγιο Πνεύμα προσωπικότητά του λειτούργησαν, όπως φαίνεται, σαν πόλος έλξης και για άλλους πέντε από τους Πατέρες που έλαβαν μέρος στη Σύνοδο της Νίκαιας.
 Έτσι, στην επιστροφή του στο νησί της Λευκάδας και την επισκοπή του, τον ακολούθησαν οι πέντε αυτοί πατέρες. Το πλοίο τους αποβίβασε στον φυσικό όρμο, όπου βρίσκεται σήμερα ο οικισμός <<Επίσκοπος>>, ενώ και το όνομα της διπλανής περιοχής της Νικιάνας, ετυμολογείται πιθανόν από τις λέξεις <<Νέα Νίκαια>>.
 Οι τρείς από τους Πατέρες διάλεξαν μία σπηλιά στο βουνό των Σκάρων και αποφάσισαν να μείνουν εκεί για το υπόλοιπο της ζωής τους. Πράγματι, έμειναν εκεί, περνώντας τον καιρό τους με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Το τέλος τους ήταν ειρηνικό. Θάφτηκαν εκεί που σήμερα είναι το μικρό εκκλησάκι του ησυχαστηρίου των Αγίων Πατέρων.
 Από τον τάφο ενός από τους Πατέρες αναβλύζει συνεχώς αγίασμα. Μάλιστα, η στάθμη του δεν ελαττώνεται χειμώνα-καλοκαίρι, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. Κι ακόμη, δεν στερεύει ούτε και την ημέρα της γιορτής, οπότε χιλιάδες προσκυνητών αντλούν από το αγιασμένο νερό. Η Αγία Τράπεζα του μικρού ναού είναι πάνω στον τάφο του δευτέρου από τους Πατέρες, ενώ ο τρίτος έχει ταφεί στο σημείο που σήμερα είναι αναμμένα τρία καντήλια.
 Δεν είναι λίγα και τα θαύματα που γίνονται συνεχώς σε όσους με πίστη πίνουν από το αγίασμα και επικαλούνται τη δύναμη των Αγίων Πατέρων.
 Για παράδειγμα, στα 1890 παρουσιάστηκαν στο μικρό ησυχαστήριο οι φοβεροί ληστές της εποχής, Ψήλιας και Χούτας. Με αλαζονεία ζητούσαν επίμονα να πιούν <<από κείνο το νερό>>. Όταν πλησίασαν στο σημείο του αγιάσματος, προσπάθησαν οι ίδιοι να αντλήσουν <<νερό>>. Αλλά, μάταια! Το αγίασμα είχε εξαντληθεί. Και δεν εμφανίστηκε μέχρι να πάει η μοναχή Ακακία, για να αντλήσει απ' αυτό και να δώσει στους έντρομους ληστές να πιούν.
 Κι όταν σμήνος ακρίδων κατέστρεφε τα όσπρια (λαθύρια και ρεβύθια) που ήταν σπαρμενα στο Λιβάδι της Καρυάς, οι ακρίδες εξαφανίστηκαν απ' την περιοχή, μόλις η ίδια μοναχή Ακακία ράντισε με το αγίασμα τις σπαρμένες εκτάσεις.
 Κάτοικος των κοντινών Πηγαδισάνων νοσηλευόταν σε κλινική της Αθήνας, προκειμένου να εγχειρισθεί, μετά από αποκόλληση που είχε πάθει στο μάτι. Την προηγούμενη της εγχείρησης νύχτα αισθάνθηκε φοβερούς πόνους στο μάτι. Καθώς δεν μπορούσε να βρεθεί ο γιατρός, μόλις ησύχασε για λίγο από τους φριχτούς πόνους, κατόρθωσε να αποκοιμηθεί. Βλέπει τότε σε όνειρο ότι περιπλανιόταν στην περιοχή της Ακόνης, γύρω από το ησυχαστήριο των αγ. Πατέρων. Μόλις αντίκρυσε το μαναστήρι, θυμήθηκε το αγίασμα και τότε ένοιωσε έναν πόνο φοβερό. Ξύπνησε αμέσως, αλλά θεραπευμένος! Δίχως να πονάει καθόλου. Επιβεβαιώθηκε μάλιστα η θεραπεία από το επιστημονικό προσωπικό της κληνικής, για να δοξάζεται το όνομα του Θεού και των Αγίων Πατέρων.
 ΟΙ άλλοι δύο από τους Πατέρες, που ακολούθησαν τον επίσκοπο Αγάθαρχο, μόνασαν στον χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το μοναστήρι της Φανερωμένης. Υπήρχε τότε μικρός οίκος προσευχής στη θέση εκείνη, όπου -πρίν έρθουν στο νησί οι Απόστολοι Ακύλας και Ηρωδίων - υψωνόταν ο ειδωλολατρικός ναός της Λευκαδίας Αρτέμιδος. Έζησαν και αυτοί ασκητικά και <<εκοιμήθησαν εν ειρήνη>>.
 Δυστυχώς, η παράδοση δε διέσωσε τα ονόματα των πέντε Αγίων Πατέρων. Γιορτάζεται όμως η μνήτη τους πανηγυρικά την Ζ' Κυριακή από το Πάσχα, κάθε χρόνο.
 Στο ησυχαστήριο των Αγίων Πατέρων φυλάσσεται και <<η σφραγίδα των Αγίων>>, δηλαδή μία μολύβδινη κυκλική σφραγίδα με χαραγμένες τις μορφές των τριών Αγίων.

(Από το βιβλίο του Ιωάννη Ζαμπέλη,
Αγιολόγιον Λευκάδος και Ιθάκης, Λευκάδα 2002)

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (+1950), ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ

 

Αγιασμός με το νεκρό του χέρι! (1950)

  Μετά την κοίμηση του αγ. Ματθαίου και την μεταφορά του σκηνώματός του στην Ι. Μ. Παναγίας, τελέστηκε Αγιασμός, ο οποίος ευλογήθηκε με το νεκρό του χέρι! Ο Αγιασμός αυτός παραμένει μέχρι σήμερα άσηπτος, 60 χρόνια μετά την οσιακή του κοίμηση, σαν να ευλογήθηκε την προηγούμενη ημέρα! Ποσότητες αυτού του Αγιασμού βρίσκονται στην κατοχή διαφόρων κληρικών και αναλόγως των αναγκών, διατίθενται σε ασθενείς που ευεργετούνται από τον Θεό, δι' ευχών του αγ. Ματθαίου.

 

Η μυροβλυσία του Λειψάνου του (1950)

  Το γεγονός της μυροβλυσίας του Λειψάνου του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου, ενώ αποτελεί γεγονός βεβαιομένο και μαρτυρημένο εν τούτοις πολεμήθηκε και πολεμείται μέχρι σήμερα. Το γεγονός τότε αμφισβητήθηκε και πολεμήθηκε από τους Φλωρινικούς (από τους οποίους και σήμερα πολεμείται), αλλά και από τους ψευδομάρτυρες που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη δίκη της μακαριστής Γεροντίσσης Μαριάμ το 1950, με αφορμή τα δήθεν σκάνδαλα της Μονής Παναγίας που αποκαλύφθηκαν.
 Σε δημοσίευμα της Αθηναϊκής εφημερίδας <<Ελευθερία>> (φ. Κυριακής 19.11.1950), γράφονται τα ακόλουθα: << Η Ηγουμένη Μαριάμ μετά τον θάνατο του Επισκόπου Ματθαίου Καρπαθάκη, διέδωσε επίτηδες ότι το πτώμα του <<μυρόβλησε>>! Δια του τρόπου αυτού προσέλκυσαν εκατοντάδες απλοϊκούς ανθρώπους, οι οποίοι έσπευσαν εκεί από μέρη της Ελλάδος, για να δούν το θαύμα του αγ. Ματθαίου, του οποίου το πτώμα έβγαζε δήθεν μύρο. Στην πραγματικότητα όμως η πονηρή Ηγουμένη, είχε ραντίσει το πτώμα του με άρωμα, για να παραπλανήσει τους ευσεβείς και να δημιουργήσει θρύλο πέριξ του ονόματος του Ματθαίου>>.
 Τί όμως ακριβώς συνέβη και πότε; Μετά την οσιακή του κοίμηση, το Λείψανο του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου, ενδεδυμένο τα αρχιερατικά άμφια και ευπρεπισμένο σε θρόνο/πολυθρόνα, εκτέθηκε σε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα, στο Δεσποτικό της Μονής Παναγίας. Την τρίτη ημέρα και πριν την έναρξη της εξοδίου Ακολουθίας, το Λείψανο-το οποίο δεν παρουσίαζε κανένα σημείο φθοράς και αποσυνθέσεως, ακόμη και την φυσιολογική νεκρική ακαμψία - ίδρωσε από κεφαλής μέχρι ποδών! Στο μέτωπο και τους κροτάφους του Αγίου Πατρός εμφανίστηκαν θρόμβοι υδρώτος! Το ίδιο συνέβη εσωτερικώς των αμφίων στο σώμα του, σε σημείο να γεμίσουν τα παπούτσια του!
 Οι μάρτυρες του γεγονότος αυτού ήταν εκατοντάδες, υπήρξε μάλιστα και σχετική δημοσίευση στον <<Κήρυκα Εκκλησίας Ορθοδόξων>>. Ο γράφων - πέραν της μαρτυρίας παλαιών μοναζουσών της Μονής Παναγίας, οι οποίες με αξιόλογη διαφορά χρόνου βεβαίωσαν το γεγονός - αλλά και λαϊκών (όπως αγωνιστών Ορθοδόξων της Κρήτης), κατέχει και την μαρτυρία τριών κεκοιμημένων ήδη Κληρικών, των Επισκόπων Τρίκκης και Σταγών Βησσαρίωνος και Κρήτης Ευμενίου και του Ιερομονάχου Θωμά Γκαραγκούνη, αυτόπτων μαρτύρων του γεγονότος. (Ο μακαριστός Επίσκοπος Βησσαρίων, τότε Ιερομόναχος Βασίλειος, διακρίνεται στις φωτογραφίες που έχουν διασωθεί να σηκώνει μαζί με άλλους Κληρικούς την πολυθρόνα με το Λείψανο του κεκοιμημένου Αρχιεπισκόπου. Στην ίδια φωτογραφία δύο χέρια προσπαθούν να συγκρατήσουν την κεφαλή του, η οποία <<πέφτει>> προς τα εμπρός, επειδή δεν υπήρχε νεκρική ακαμψία! Ο δε επίσκοπος Ευμένιος, τότε Ιερομόναχος, <<άγγιξε>> το σημείο, μαζί με την κατά σάρκα ανηψιά του Αγίου Πατρός Ματθαίου μοναχή Συγκλητική, η οποία στεκόταν δίπλα του.
 Όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν  στον γράφοντα το γεγονός όπως ακολυθεί: Το πρόσωπο του Αγίου Πατρός ίδρωσε κατά τη τρίτη ημέρα. Θρόμβοι ιδρώτα εμφανίσθηκαν στο μέτωπο και τους κροτάφους και άρχισαν και κυλούν προς τα κάτω. Σύντομα διαπιστώθηκε, ότι είχε ιδρώσει όλο του το σώμα και είχαν γεμίσει τα παπούτσια του! Αμέσως οι παριστάμενοι αρχίσαν να μαζεύουν το εκχεόμενο μύρο με ό, τι μπορούσαν (οι περισσότεροι με τα μαντήλια τους, κάποιοι κληρικοί με τα άμφιά τους, μοναχοί και μοναχές με τα ράσα τους). Κατά την εκφορά, όπου έσταζε το μύρο, οι πιστοί έσπευδαν να μαζέψουν το χώμα! Αμέσως αποδείχθηκε, ότι το μύρο είχε θεραπευτικές ιδιότητες (η μ. Πατρικία που είχε πρόβλημα στο μάτι της, μόλις σταυρώθηκε με αυτό θεραπεύθηκε).
 Παρόμοιο περιστατικό μεταθανάτιας εφυδρώσεως μαρτυρείται στο Βίο της μεγάλης Αγίας της Εκκλησίας των Κατακομβών, Οσιομ.. Ελένης του Καυκάσου (+1977). Στην περιοχή του Βατούμ, όπου υπήρχαν πολλά και ακμάζοντα μοναστήρια, κοιμήθηκε στα μέσα του 19ου αι. ένας ενάρετος Επίσκοπος του οποίου - δυστυχώς - τα στοιχεία δεν έχουν διασωθεί. Κατά την ώρα της κηδείας το μέτωπο του κεκοιμημένου Αρχιερέως ίδρωσε και έτρεξε άφθονος ιδρώτας, τον οποίο με ευλάβεια συγκέντρωσαν οι παριστάμενοι πιστοί. Αυτό το ιδιότυπο αγίασμα/μύρο η Οσιομ. Ελένη το είχε λάβει ως ευλογία από την οικογένειά της. Έμεινε στα χέρια της 75 χρόνια και επετέλεσε πολλές θεραπείες και θαύματα.
 Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινισθεί, ότι στην εκκλησιαστική γλώσσα η λέξις <<μύρο>>, δεν σημαίνει απαραιτήτως άρωμα, αλλά υγρό (στα Λατινικά sanctus liquor - oleum - θείο μύρο ή υγρό). Λ.χ. κατά την ανακομιδή των ιερών Λειψάνων του αγ. Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων το 1953 (ο τάφος του στη Ρωμαιοκαθολική Βασιλική του Μπάρι ανοίχθηκε αναγκαστικά, κατά την διάρκεια αναστηλωτικών εργασιών στο ναό, την νύκτα της 5ης προς 6η Μαΐου 1953), τα Λείψανα μέσα στη λάρνακα βρέθηκαν μέσα σε ένα διαυγές, άχρωμο και άοσμο υγρό, το οποίο είχε βάθος τρία περίπου εκατοστά.! Η εξέταση του υγρού αυτού από τα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Μπάρι απέδειξε, ότι επρόκειτο για καθαρό νερό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς!!! Η έρευνα απέδειξε ακόμη, ότι το υγρό προήρχετο από τις μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστών!!!
 Οι διαπιστώσεις αυτές αποτελούν την επιστημονική επιβεβαίωση της μυροβλυσίας των Λειψάνων του αγ. Νικολάου. Το γεγονός αυτό δεν έγινε βεβαίως στους Δυτικούς το 1953. Λατινικά κείμενα του 11ου και 12ου αι. μαρτυρούν ότι οι Βαριανοί ναύτες, όταν παραβίασαν την λάρνακα του Αγίου στα Μύρα, βρήκαν τα Ιερά Λείψανα μέσα σε <<θείο μύρο ή υγρό>> (sanctus liquor - oleum). Ακόμη, η συνέχεια και στο Μπάρι του εξαισίου αυτού θαύματος, αποδεικνύεται αφ' ενός μεν από την κοινή παράδοση των Παπικών, αφ' ετέρου δε από την ύπαρξη τεσσάρων οπών (στη Λάρνακα και τις τρείς πλάκες που την κάλυπταν), απ' όπου με την βοήθεια ράβδου και βάμβακος ή υφάσματος, ήταν δυνατή η εξαγωγή του μύρου, το οποίο απ' αρχής και μέχρι σήμερα ονομάζεται <<Μάννα - Manna>>. (Αν. Μάρκου, ''Περί των Λειψάνων του Αγ. Νικολάου Αρχιεπισκόπου Μύρων'', 1994. Έκδοσις Κέντρου Παραδοσιακών Ορθοδόξων Σπουδών Έτνας Καλιφόρνιας στην Αγγλική).   

ΜΕΡΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΗ ΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΝΙΓΝΟΥ ΤΟΥ ΚΝΑΦΕΩΣ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΜΕΝΙΓΝΟΣ, Ο ΚΝΑΦΕΑΣ
Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΣΤΙΣ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

 Το Πάριο ήταν μιά μικρή παραλιακή πόλη στον Ελλήσποντο, παλιά παροικία των Παριανών, ανάμεσα στις μεγάλες πόλεις της περιοχής Κύζικο και Λάμψακο. Οι κάτοικοί του, πιστοί και ενσυνείδητοι χριστιανοί, ήταν από τους πρώτους που βρέθηκαν στο στόχαστρο των διωκτών, επί της αυτοκρατορίας του Δεκίου (294-251 μ.Χ.). Οι θηριώδεις αυτοί εξουσιαστές και τιμωροί των πιστών του Ευαγγελίου της αγάπης συνελάμβαναν, φυλάκιζαν, έδερναν και σκληρά τιμωρούσαν τους ομολογητές της πίστεως, που παρέμεναν στερροί σαν άκμονες στα ανελέητα κτυπήματά τους. Το πλήθος αυτό των ηρωϊκών ανθρώπων υπέμενε καρτερικά τα βασανιστήρια, αντλώντας δύναμη από τα λόγια του Κυρίου: <<Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι>> (Ιωάν. ιε' 20) και <<θαρσείτε. εγώ νενίκηκα τον κόσμον>> Ιωάν, ιστ' 33).
 Ο Μένιγνος ήταν ένας φτωχός βιοπαλαιστής του Παρίου. Φτωχός, βέβαια και αγράμματος, αλλά με πλούσια σε πίστη καρδιά. Φλεγόταν ολάκερος από την αγάπη του Κυρίου. Η παρουσία Εκείνου δονούσε τα στήθη του και πόθος του διακαής ήταν η γρήγορη αντάμωσή του στους ουρανούς. Η συμεπριφορά του Μενίγνου στους συνανθρώπους του ήταν άψογη, η αγάπη του χωρίς όρια, η συνέπεια των λόγων του και των πράξεών του υποδειγματική. Διακρινόταν ως καλός οικογενειάρχης και τίμιος επαγγελματίας. Ήταν κναφέας. Κατεργαζόταν το μαλλί και τα ενδύματα των συμπατριωτών του, λευκαίνοντας ή βάφοντάς τα. Εκοπίαζε εργαζόμενος <<ται ιδίαις χερσίν, ίνα περιπατή ευσχημόνως προς τους έξω και μηδενός χρείαν έχη>>, όπως λέγει ο απόστολος Παύλος (Α' Θεσ.' δ' 11). Η εργασία του ήταν σκληρή και κοπιώδης, αλλ' ο ενθουσιασμός του μεγάλος, καθώς ένοιωθε ότι επιτελούσε έτσι ένα χρέος του στο κοινωνικό σύνολο. Εργαζόταν και προσευχόταν ταυτόχρονα. Λεύκαινε τα υφάσματα και συνάμα το χιτώνα της ψυχύς του. Γνώριζε καλά ότι μέσα από το επάγγελμά του περνούσε η οδός της σωτηρίας, το στενό μονοπάτι της αιωνιότητας.
 Όταν κηρύχθηκε ο διωγμός του Δεκίου, οι χριστιανοί του Παρίου συνελήφθησαν και βρέθηκαν σε σκοτεινές και ανήλιες φυλακές. Υπέφεραν τα πάνδεινα για το όνομα του Σωτήρος Χριστού. Και ο Κύριός μας δεν τους εγκατέλειψε. Οι προσευχές τους εισακούσθηκαν και ένα βράδυ  θείο φως καταύγασε τα κελλιά τους. Οι αλυσίδες τους, που τους κρατούσαν σφικτά, απότομα διαλύθηκαν, σαν να ήταν από κερί. Θαύμα μέγα στις φυλακές του Παρίου, όπως παλαιότερα συνέβη με τον Πέτρο στα Ιεροσόλυμα (πραξ. ιβ' 8) και τον Παύλο στους Φιλίππους (Πραξ. ιστ' 26). Το πρωΐ αναστατώθηκε η πόλη. Οι δεσμοφύλακες έτρεχαν στους δρόμους και φώναζαν ότι ο Ναζωραίος Ιησούς ελευθέρωσε τους δεσμίους. Χαρά και αγαλλίαση για τους Χριστιανούς, φθόνος και μίσος για τους απίστους !
 Το Μένιγνο συνείχε χαρά ανεκλάλητη (Α' Πετρ. α' 8) για τα γενόμενα. Ο Ενθουσιασμός και η ζέση της πίστεως έμελλαν να τον οδηγήσουν στο λιμάνι της δόξας, στο αγκυροβόλιο της αιωνιότητας. Μοιράζει αμέσως τα ρούχα που επεξεργαζόταν στους ιδιοκτήτες τους και παίρνει την απόφαση: Όλα για τη δόξα του Χριστού! Ο καρπός της αθλήσεως είχε ωριμάσει.
 Κάποια, λοιπόν, από τις σκοτεινές εκείνες ημέρες του διωγμού ο αθλητής πλησιάζει την εξέδρα, όπου ο άρχοντας του τόπου ανακοίνωνε τις αποφάσεις των τυράννων κατά των χριστιανών, αρπάζει από τα χέρια του τα γράμματα των ανακοινώσεων και τα ξεσχίζει. Ω θείου θάρρους! Ω στερροψυχίας υπέρβαση! Η ύπαρξή του πλημμυρίζει από τη θεία χάρη και νοιώθει σφρίγος και δύναμη ψυχής ανείπωτη. Θυμίζει το ψαλμικό, ότι μπορεί να επιβαίνη όφεων και σκορπίων χωρίς να πάθη τίποτα και να καταπατή άφοβα λέοντα και δράκοντα (Ψαλμ. 90. 13). Άλλωστε και αν βλάψουν οι ισχυροί το σώμα του, την ψυχή του δεν μπορούν να την αποκτείνουν (Ματθ.ι' 28).
 Ο άρχοντας αφρίζει από μίσος. Θεωρεί τον ήρωα μωρό, το γενναίο θρασύ, το συνετό αυθάδη και προστάζει τη σύλληψή του. Το μαρτύριο αρχίζει. Σταυρός, ξέσχισμα της σάρκας, κόψιμο των δακτύλων και των αρμών. Εμπαίζεται επί πλέον ο αθλητής, που καρτερεί χαρούμενος το τέλος. Το αίμα βάφει κατακόκκινο το χιτώνα του βαφέα, που όμως <<κρατεί της ομολογίας>> (Εβρ. δ' 14). Ο αποκεφαλισμός δεν αργεί. Ο αθλητής αφήνη το φθαρτό σαρκίο, αλλά <<κομίζει τον αμαράντινον της δόξης στέφανον>> (Α' Πέτρ. ε' 4). Η στρατευομένη Εκκλησία στερείται έναν ακαταμάχητο αθλητή, η θριαμβεύουσα, όμως, δέχεται με ανεκλάλητη χαρά και δοξολογία το χριαστιανό οικογενειάρχη, τον πιστό κναφέα, τον άριστο αθλητή του Παρίου, τον άγιο Μένιγνο. 

Από την Ακολουθία που έχει συνεγράψει
ο Δρ. Χαράλπος Μπούσιας: ''ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΜΕΝΙΓΝΟΥ
ΤΟΥ ΚΝΑΦΕΩΣ>> 

ΜΕΡΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΑΠΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ

 

 

 Πρίν αναφέρουμε ως ενδεικτικά μερικά θαύματα του Οσίου Παταπίου, προς αναθέρμανση της πίστεώς μας στην άπειρη Αγάπη του Θεού-Πατέρα μας, αλλά και της οφειλομένης τιμής και επικλήσεως των Αδελφών μας Αγίων, θα μνημονεύσουμε στο ειδικό τούτο κεφάλαιο αριθμητικά μόνο τα πλείστα γνωστά-καταγεγραμμένα θαύματα του Οσίου, δημοσιευμένα και μή.

 

Α' Παλαιά γνωστά θαύμαστα του Οσίου Παταπίου 

 Από τους δύο γνωστούς παλαιούς βιογράφους του Οσίου ο πρώτος, ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης, αναφέρει επτά (7) θαύματά του, τέσσερα (4) στο Λόγο ΙΘ' και τρία (3) στο Εγκώμιο, ενώ ο δεύτερος, ο Άγιος Συμεών ο Μεταφραστής, ο οποίος αντλεί από τον πρώτο, αναφέρει μόνο τα πρώτα τέσσερα. Τα αναφέρουν και οι δύο ως ενδεικτικά, ως παραδείγματα από παραλειπόμενα πολλά γνωστά, αλλά και άγνωστα και σ' αυτούς θαύματα. Επίσης και στο βραχύτατο Συναξάρι του Μηναίου του Δεκεμβρίου (η'-8η) μνημονεύονται απλώς τα τέσσερα (4) πρώτα θαύματα του Οσίου, μάλιστα σε πληθυντικό αριθμό:
 <<Πλείστα κατειργάσατο θαύματα, τυφλούς ομματώσας και υδεριώντας διά χρίσεως αγίου ελαίου ιασάμενος και δαίμονας ελάσας και καρκίνον θεραπέύσας...>>.
 Τα τέσσερα, λοιπόν, πρώτα θαύματα του Οσίου είναι θεραπείες ασθενειών, ενώ τα αάλλα τρία είναι οπτασίες ή οράματα του Οσίου, ένα απ' τα οποία έγινε στον ίδιο τον βιογραφούντα Άγιο Ανδρέα και ακριβώς έγινε η αφορμή της βιογραφήσεως του Οσίου. Για το λόγο μάλιστα αυτό, μετά την απλή αναφορά των άλλων έξι, θα αναφέρουμε <<διηγηματικά>> την οπτασία του Οσίου στον Άγιο Ανδρέα ως διδακτική και μάλλον επίκαιρη...
 1ον θαύμα. Θεραπεία τυφλού εκ γενετής. <<Τούτο πρώτον του Οσίου γέγονε θαυματούργημα. Αύτη αυτού των πόνων η απαρχή>> (Λόγος ΙΘ', PG 97, 1121D). Έγινε στην Κων/πολη ζώντος ήδη του Οσίου, όπως και τα υπόλοιπα τρία από τα τέσσερα, ενώτα τα τελευταία έγιναν επίσης στην Κων/πολη, αλλά μετά την κοίμηση του Οσίου.
 2ον Θαύμα. Θεραπεία υδρωπικού (<<υδεριώντος>> η ασθένεια λέγεται <<ύδρωψ, -πος>> και <<υδρωπικία>>).
 3ον Θαύμα. Θεραπεία δαιμονισμένου νέου (εκδίωξη δαιμονίου).
4ον Θαύμα. Θεραπεία καρκινοπαθούς γυναίκας (καρκίνος μαστού).
5ον Θαύμα. Φοβερή οπτασία του Οσίου στον Άγιο Ανδρέα Κρήτης (<<και η οπτασία συνέκφοβος>>).
 Ήταν ήδη Αρχιεπίσκοπος Κρήτης ο Άγιος Ανδρέας, αλλ' είχε μεταβεί στην Κων/πολη και κάπως συμπτωματικά επισκέφθηκε τη Μονή των Αιγυπτίων, όπου φυλασσόταν <<το τίμιον σώμα>> του Οσίου. Η Μονή τότε, δηλαδή μεταξύ 700-740 μ.Χ. ή και ενωρίτερα, είχε μεταβληθεί σε γυναικεία και η επίσκεψη του Αγ. Ανδρέα συνέπεσε να γίνει ενώ οι ευλαβείς Μοναχές ετοιμάζονταν να εορτάσουν την ι. Μνήμη του Οσίου, περί του οποίου, ως φαίνεται, δεν εγνώριζε ο επίσημος επισκέπτης είτε καθόλου είτε πάντως ότι εθαυματουργούσε. Και ακριβώς, είναι χαρακτηριστικό της ταπεινοφροσύνης του Αγίου Ανδρέα ότι ομολογεί μιά <<κατ' οικονομίαν>> ή και πειρασμική δυσπιστία και αδιαφορία που έδειξε για τον Όσιο! Και το παράδοξο είναι ότι επέμενε στη δυσπιστία  του, μολονότι, οι ΜΟναχές του παρουσίασαν χειρόγραφα εγμωμιαστικά του βίου του Οσίου, μάλιστα τον παρακάλεσαν να συντάξει και ο ίδιος έναν αντάξιο του βίο λέγοντάς του: <<Άξιος εστίν ω παρέξεις τούτο. Θαυμάτων γαρ θεϊκών ένδειξις εν αυτώ εγεγόνει και φωστήρ εν ημίν ανεδείχθη τοις των Αγίων ποθούσι τας μνήμας>>. (Εγκώμιον..., PG 97, 1237B).
 Ενώ λοιπόν ευρισκόταν στη Μονή ο Άγιος Ανδρέας, το ίδιο εκείνο βράδυ είδε το επόμενο όραμα:
 <<... Ώσπερ εις έκστασιν ελθών ορώ άνδρα τινά ωραίον μεν τω είδει, θεοπρεπεί δε τω σχήματι ημφισμένον και εξαστράπτοντα άγγελον συγκατασχήματι μοναχικής θεωρίας μετά πλήθους λευχειμονούντων ανδρών εν ιλαρότητι τα πρόσωπα προς αυτόν ποιουμένους. Και ως ποθούντες προσεγγίζειν έκαστος αυτώ τοις οφθαλμοίς μου ήσαν φαινόμενοι, ώστε καμέ του κινείσθε μένειν συν αυτοίς η πρόθεσις... Είτα εμού, φησί, μέσον αυτών ούκ οίδα πως γεγονότος, υπεδείκνυε τω δακτύλω τοις πάσι με επιδεικνύων καθάπερ εχθρόν τινα... Ιδού, φησίν, αδελφοί μου, πάσιν υμίν αρεστός απεδείχθην Θεού πάντως ευδοκήσαντος . Τω δ' ανθρώπω τούτω ώσπερ έκτρωμα ευρέθην λοιδορούμενος εξ αυτού... μή εντραπείς τας υπέρ εμού αυτώ προσαγομένας υπό των εμέ ποθούντων ικετηρίας προς το εγγράφωνς μοι μαρτυρήσαι και Θεώ προσενέγκαι κατά την αυτού ανδρειοτάτην φρόνησίν τε και επωνυμίαν. Νου, φημί, ηυτρεπισμένου εν αυτώ αμέμπτου αινέσεως. Διο και Κρήτης άξιος επίσκοπος γέγονε παρά Θεώ της βακτηρίας των λογικών προβάτων κατηρτισμένος. Επιχειρήσει δε τούτο τη δυνάμει του Παναγίου Πνεύματος... Λογισάσμενος ουν εγώ ότι εκ Θεού πάντως εστίν αύτη η πνευματική οπτασία... εξηυτρεπίσθην όπως συγγραφή τα του Γέροντος τοις πιστοίς παραδώσω... Τότε προσκαλεσάμενος συν τη πρώτη πάσας τας συν αυτή ούσας εν τη ασκήσει επυνθανόμην εν ακριβεία παρ' αυτών την του ανδρός πολιτείαν..>>
 Προτιμήσαμε την παράθεση του οράματος στην πρωτότυπη γλώσσα για την αυθεντικότητα, αλλά και γιατί είναι ευκολονόητη γενικά η περικοπή, όσο και διδακτική.
 6ο Θαύμα. Οπτασία του Οσίου σε Μοναχή, την οποία και εθεράπευσε πνευματικά και σωματικά. (Ως <<δόκιμη>> έφθγε απ' τη Μονή και επέστρεψε στον κόσμο και την <<αμαρτωλή>> ζωή, απ' την οποία πάλι επέστρεψε με θερμή μετάνοια, αλλ' αρρώστησε βαριά. Θέλοντας να εξιλεωθεί εζήτησε να γίνει έγκλειστη και απομονωμένη και εκεί ο μισόκαλος Διάβολος την εβασάνιζε με δαιμονικές φωνές και εμφανίσεις, απ' τις οποίες την απήλλαξε ο Όσιος, όπως και την εθεράπυσε από παραλυσία).
 7ο Θαύμα. Οπτασία του Οσίου σε μία σεμνή νέα, που μετείχε σε ι. Αγρυπνία της Μνήμης του. (Με την εμφάνισή του ο Όσιος ως Μοναχός μέσα σε φως έδειξε την εύνοιά του, αλλά και υπέδειξε μεγάλυτερο ζήλο και αγώνα πνευματικό. Είπε μειδιώντας στη νέα: <<Που είναι η δική σου μερίδα και θέση σήμερα μαζί μας ενώπιον του Κυρίου;>>).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ''ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΥΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ''

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘHΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ

Ἐνοριακό φυλλάδιο πνευματικῆς οἰκοδομῆς

Εκδίδεται ὑπό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Μεσογαίας, Λαυρεωτικῆς &  Ἀχαρνῶν

ΤΕΥΧΟΣ 11^ΟΝ  ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2020

Εὐαγγέλιο Κυριακῆς (Κατά Λουκά ΙΔ'(14) 16-24)

Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα. καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε.  καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου. λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου.

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνος του είπε: «Κάποιος άνθρωπος έκανε μεγάλο δείπνο, και κάλεσε πολλούς και απέστειλε το δούλο του την ώρα του δείπνου να πει στους καλεσμένους: Ελάτε, γιατί ήδη είναι όλα έτοιμα. Και άρχισαν με μια γνώμη όλοι να αποποιούνται την πρόσκληση με δικαιολογίες. Ο πρώτος τού είπε: Αγόρασα ένα αγρό και έχω ανάγκη να εξέλθω να τον δω. σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένο που θ’ απουσιάσω.  Και άλλος είπε: Αγόρασα πέντε ζεύγη βοδιών και πηγαίνω να τα δοκιμάσω. Σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένο που θ’ απουσιάσω. Και άλλος είπε: Γυναίκα νυμφεύτηκα και γι’ αυτό δε δύναμαι να έρθω. Και παρουσιάστηκε ο δούλος και ανάγγειλε αυτά στον κύριό του. Τότε οργίστηκε ο οικοδεσπότης και είπε στο δούλο του: Έξελθε γρήγορα στις πλατείες και στα δρομάκια της πόλης και εισάγαγε εδώ τους φτωχούς και τους ανάπηρους και τους τυφλούς και τους χωλούς. Και είπε ο δούλος: Κύριε, έχει γίνει αυτό που διέταξες, και ακόμα υπάρχει τόπος αδειανός.Και ο Κύριος είπε προς το δούλο: Έξελθε στις οδούς και στους φράχτες και ανάγκασέ τους να εισέλθουν, για να γεμίσει ο οίκος μου. Γιατί σας λέω ότι κανείς από εκείνους τους άντρες που ήταν καλεσμένοι δε θα γευτεί το δείπνο μου».

^{Ἡ Πρόσκλησις στό «Δεῖπνο»}

            ^{Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπο διά νά τόν κάμη μέτοχο τῆς μακαριότητος. Δυστυχώς  ὁ ἄνθρωπος ἔκαμε  κακήν χρήσιν τῆς ἐλευθερίας του. Καί ἔτσι ἔπεσε, καί ἔκτοτε περιπλανᾶται μακράν τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ὅμως δέν τόν ἐγκατέλειψε. Πῶς ἦτο δυνατόν νά ἐγκαταλείψη τό πλάσμα τῶν χειρῶν του. Ἔστειλε τούς Προφήτας του, ἔδωσε τον Μωσαϊκό νόμο και τέλος ἔστειλε τόν Μονογενῆ Του υἱόν διά νά σηκώση τόν παραστρατημένο ἄνθρωπο. Παρασκεύασε μεγαλόπρεπο Δεῖπνο, Βασιλείαν Οὐράνιον, και ἐκάλεσε τους προσκεκλημένος  νά λάβουν μέρος στό Δεῖπνο. Ἵδρυσε την Ἁγίαν Του Ἐκκλησίαν εἰς τήν ὁποίαν προσκαλεί ὅλους τούς ἀνθρώπους.}

^{Βέβαια δέν προσῆλθαν ὅλοι, διότι δικαιολογήθηκαν μέ διάφορες δικαιολογίες καί προφάσεις. Οἱ προσκεκλημένοι εἶναι πολλοί. Εἶναι ὅσοι ἄκουσαν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ. Ἀπό αὐτούς οἱ ἐκλεκτοί εἶναι λίγοι. Εἶναι οἱ Ὀρθόδοξοι. Οἱ πραγματικοί Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Αυτή μόνον  ὑπήκουσαν στην πρόσκλησι καί αυτοί μόνον θά ἀπολαύσουν τά ἀγαθά τοῦ Δείπνου τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.  Αὐτοί ἄνοιξαν τά αὐτιά τῆς ψυχῆς τους καί ἄκουσαν τήν πρόσκλησι. Αὐτοί ἀναλογίσθηκαν τήν μεγάλη τιμή πού τούς ἔκανε ὁ οὐράνιος οἰκοδεσπότης, ὁ Χριστός. Αὐτοί  μόνον, ἀφοῦ ἐφοδιαστούν μέ τήν χάριν τῶν Μυστηρίων, ἀνεβαίνουν χωρίς ἀμφιβολία στόν οὐρανό.}

^{Ἀνάγκη νά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τήν πρόσκλησι. Μή περιφρονήσουμε τόν  Οἰκοδεσπότη Χριστό, οὔτε τούς ἀπεσταλμένους του, τούς Ἀποστόλους, τούς Ἁγίους, Ὁμολογητάς, τούς Μάρτυρας, τούς Ἱεραποστόλους, τούς Κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, αὐτούς πού συνεχῶς μᾶς ὑπενθυμίζουν τήν πρόσκλησι τοῦ Χριστοῦ.}

^{Ἄς μή ξεχνᾶμε πῶς εἴμαστε καί μεῖς προσκεκλημένοι σ’ ἕνα τόσο τιμητικό καί οὐράνιο τραπέζι. Ἀς ἀποφύγουμε τίς δικαιολογίες γιατί αυτές θά μᾶς στερήσουν τόν Παράδεισο. Ἀς συμμορφωθοῦμε κι’ἐμεῖς στήν πρόσκλησιη, διά νά εἴμεθα μαζί μέ τούς ἐκλεκτούς.}

 ^{Ἀς μή ξεχνᾶμε πώς αὐτή τήν πνευματική τράπεζα, ὅποιος συμμετέχει, γεύεται τό  μυστήριο τῆς θείας ζωῆς, ἑνώνεται με τον Χριστό, μεταμορφώνεται καί χριστοποιεῖται. «Γίνεται σῶμα τοῦ βασιλέως Χριστοῦ….. Ὧ μυστήριο μέγα καί ἀνεξερεύνητο», ἀναφωνεῖ ὁ Καβάσιλας. Πῶς νά χάσουμε ἕνα τόσο μεγάλο μυστήριο;}

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

Πρὸς Κολασσαεῖς Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ ἀνάγνωσμα.

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Ἀδελφοί, ὅταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας, φανερωθῇ, τότε καὶ σεῖς θὰ φανερωθῆτε μαζί του δοξασμένοι. Νεκρώσατε λοιπὸν ὅ,τι γήϊνον εἶναι μέσα σας, δηλαδὴ τὴν πορνείαν, τὴν ἀκαθαρσίαν, τὸ πάθος, τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρεία, ἕνεκα τῶν ὁποίων ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπάνω εἰς τοὺς ἀπειθεὶς ἀνθρώπους. Αὐτὰ ἀκολουθούσατε καὶ σεῖς κάποτε, ὅταν ἐζούσατε αὐτὴν τὴν ζωήν. Ἀλλὰ τώρα ἀποβάλατε καὶ σεῖς ὅλα αὐτά, τὴν ὀργήν, τὸν θυμόν, τὴν κακίαν, τὴν δυσφήμησιν, τὴν αἰσχρολογίαν τοῦ στόματος. Μὴν λέτε ψέμματα ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον, ἀφοῦ ἔχετε ἀποβάλει τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον μὲ τὰς πράξεις του, καὶ ἔχετε ἐνδυθῆ τὸν νέον, ὁ ὁποῖος ἀνανεοῦται εἰς ἐπίγνωσιν κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ του. Τώρα δὲν ὑπάρχει πλέον Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτμημένος καὶ ἀπερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι τὰ πάντα καὶ εἰς πάντας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΜΝΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

 

1. Ἀρχιερέων Κανών, τῆς Ἐκκλησίας ἀδιάσειστον ἔρεισμα, τὸ κλέος τῶν Ὀρθοδόξων, ἡ τῶν θαυμάτων πηγή, τῆς ἀγάπης ῥεῖθρον μὴ κενούμενον, φωστὴρ ὁ πολύφωτος, τὸ τοῦ Πνεύματος ὄργανον, ὁ νοῦς ὁ θεῖος, ὁ πραΰς καὶ ἀκέραιος, ὁ ἁπλότητι, ἀληθεῖ καλλυνόμενος· Ἄνθρωπε ἐπουράνιε, ἐπίγειε Ἄγγελε, τοῦ ἀμπελῶνος ἐργάτα, ὁ τοῦ Χριστοῦ φίλος γνήσιος.

2. Πατέρων ἀγλάϊσμα, Σπυρίδων σοφέ, καὶ ἀκροθίνιον.

3 Ιερώτατος, θεόληπτος.

4. Ηγιασμένος Ιεράρχης Κυρίου, τον την χάριτος πλάκας δεξάμενον θείας δόξης Τὸν ἐκ κοιλίας ἡγιασμένον Ἱεράρχην Κυρίου, ἀνευφημήσωμεν νῦν Σπυρίδωνα, τὸν τῆς χάριτος πλάκας δεξάμενον θείας δόξης, καὶ ἐν θαύμασι περιβόητον πᾶσι, καὶ ὡς θερμὸν καὶ αὐτόπτην τῆς θείας ἐλλάμψεως, ὡς τῶν πενήτων προστάτην, καὶ τῶν ἁμαρτανόντων ψυχαγωγόν· οὗτος γὰρ θύων τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ, Ἱεράρχης πιστός ἀναδέδεικται..

5. Ἄκακος εὐθύς, καὶ πρᾶος συμπαθής τε, καὶ ἀνεξίκακος γεγένησαι, ἀγάπῃ φιλόξενος, Ἱεράρχης ἱερώτατος, φρονήματι κοσμούμενος..

6. Πολύφωτε ἥλιε, Πατέρων ἐγκαλλώπισμα, Ἱερέων τὸ κλέος, Ἀγγέλων σύσκηνε..

7. Πνευματοφόρος, μακάριος, σοφός Ιεράρχης, θεομακάριστος Πατήρ θαυματουργός, του αμπελώνος εργάτης δια της πίστεως, θεοφόρος.

8. Ὅσιε Πάτερ, Ἱεράρχα ἀοίδιμε, ἀποστολικῆς διδασκαλίας γενόμενος ἔμπλεως, καὶ τοῦ θείου Πνεύματος καταγώγιον.. ευσεβείας πρόμαχος. Πατέρων αξιάγαστος και Διδασκάλων συνόμιλος.