ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΟΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΠΙΣΤΟΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΙΣΤΙΝ ΤΟΥ

 <<Η μήτηρ ημών η κοινή ουχ ιμάτιον, αλλ' αδελφόν απώλεσεν. Έκλεψεν αυτόν ο διάβολος και κατέχει νυν εν τω Ιουδαϊσμώ (Οικουμενισμώ). Οίδας τον κεκλοφότα, οίδας τον κλαπέντα. Οράς εμέ, καθάπερ λύχνον, άπαντα της διδασκαλίας τον λόγον και πανταχού ζητούντα και κοπτόμενον, και συ έστηκας σιγών και ου καταγγέλλεις; Πως δε ουκ εν τοις εσχάτοις σε των εχθρών η Εκκλησία λογιείται και πολέμιον ηγήσεται και λυμεώνα;

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει:
   <<Εάν ίδης την ρομφαίαν ερχομένην, και μη αναγγείλης τω αδελφώ σου, εκ ΣΟΥ ζητηθήσθω το αίμα αυτού>> (Πατρολογία Migne, Τόμος 94, σελ. 1239). Που θα πει: <<Αν δεις το δίστομο σπαθί να πέφτη στο κεφάλι του αδελφού σου και δεν τον προειδοποιήσεις, από ΣΕΝΑ θα ζητήσει ο Θεός το αίμα αυτού>>.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει:
   <<Κρείττων επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού. Και δια τούτο τον πραΰν μαχητήν οπλίζει το Πνεύμα, ως καλώς πολεμείν δυνάμενον>>.

Ο δε Ισαάκ ο Σύρος ωσαύτως:
   <<Πας ο δυνάμενος λέγειν την αλήθειαν και μη λέγων αυτήν, κατακριθήσεται υπό του Θεού. Και ταύτα ένθα πίστις εστί το κινδυνευόμενον και της όλης εκκλησίας των ορθοδόξων η κρηπίς το γαρ εφησυχάζειν εν τοις τοιούτοις αρνήσεως ίδιον τι γαρ ελέγχειν ομολογίας ειλικρινούς>>.   

Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου επιστ. ΟΘ΄ προς Μονάζοντας:
   <<Ου μόνον ει βαθμώ τις και γνώσει προέχων έστω, οφείλει διαγωνίζεσθαι λαλών και διδάσκων τον της Ορθοδοξίας λόγον, αλλά γαρ και ει μαθητού τάξιν είη, χρεωστεί παρρησιάζεσθαι την αλήθειαν και ελευθεροστομείν>>.

Του αυτού:
   <<Έργον δε μοναχού, μηδέ το τυχόν ανέχεσθαι καινοτομείσθαι το Ευαγγέλιον, ίνα μη υπόδειγμα τοις λαϊκοίς προτιθέμενοι αιρέσεως και αιρετικής συγκοιννωνίας, της υπέρ αυτών απωλείας λόγον υφέξωσι>>. 

(Θεοδώρου Στουδίτου, P.G. 99, 1049 D)

Και αλλαχού:

   << Ώστε ότε περί πίστεως ο λόγος, ουκ έστιν ειπείν, εγώ τίς ειμί; Ιερεύς; αλλ' ουδαμού. Άρχων; και ουδ' ούτως. Στρατιώτης, και που; Γεωργός; και ουδ' αυτό τούτο. Πένης, μόνον την εφήμερον τροφήν ποριζόμενος. Ουδείς μοι λόγος και φροντίς περί του προκειμένου. Ουά, οι λίθοι κράξουσι, και συ σιωπηλός και άφροντις;>>.

(Θεοδώρου Στουδίτου, P.G. 99, 1321 Β)

Του αυτού:

   <<Εις εαυτούς ουν γενώμεθα, ω αδελφέ, και απίδωμεν προς το φως της αληθείας και των ιερών κανόνων, ώσπερ και των δογμάτων εγκρατείς φαινόμεθα μάλιστα ημείς οι μονάζοντες, μάλιστα ημείς οι δοκούντες είναι τι. Ει γαρ το εν ημίν φως σκότος, το σκότος πόσον; και ει το άλας μωρανθήσεται εν τίνι αλιθήσθονται οι λαϊκοί;>>

  Σχόλιον: Τι απολογίαν θα δώσουν εις τον Πανάγιον Θεόν οι Μοναχοί της σήμερον, όταν βλέπουν τους Ορθοδόξους αδελφούς τους να πάσχουν και να διώκονται και εκείνοι αρκούνται στην προδοτική σιωπή;

  Ο δε Θείος και ιερός Νικόδημος ο Αγιορείτης, ωσαύτως λέγει εις τον <<Αόρατον Πόλεμον>>:
   <<Εάν όμως ο λόγος και η υπόθεσις είναι περί πίστεως και των παραδόσεων της εκκλησίαςμας τότε και ο πλέον ειρηνικός και ήσυχος πρέπει να πολεμή υπέρ αυτών, πλην όχι με ταραχήν της καρδίας, αλλά με έναν θυμόν ανδρείον και σταθερόν κατ' εκείνο το του Ιωήλ. Εκεί ο πραΰς έστω μαχητής>>.

  Επίσης ο αυτός άγιος αναφέρει:

  <<... του ιερέως και Ιεράρχου ατακτούντων και κακώς φρονούντων, και διάκονος και Μοναχός ευτακτούντες και ορθώς φρονούντες, δύνανται νουθετήσαι και ευτακτήσαι αυτούς, καθώς τα παραδείγματα εισί πάμπολλα...>>. 

(Όλα τα παραπάνω κείμενα είναι εγγεγραμμένα εις το βιβλίον: <<ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ>>).  

 

 

   

   ΕΠΙ ΤΩ ΑΚΟΥΣΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΚΥΡΟΥ ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΟΣ, Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ [ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ], ΕΥΧΕΤΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΟΝ ΕΚΛΕΙΠΟΝΤΑ ΙΕΡΑΡΧΗ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΥ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.

ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΣ ΟΡΟΣ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!!!

  ΟΡΙΖΟΜΕΝ ΣΥΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΠΑΣΗ ΚΑΙ ΕΜΜΕΛΕΙΑ ΠΑΡΑΠΛΗΣΙΩΣ ΤΩ ΤΥΠΩ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΑΝΑΤΙΘΕΣΘΑΙ ΤΑΣ ΣΕΠΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ... ΤΗΣ ΤΕ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΚΟΝΟΣ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΧΡΑΝΤΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΤΙΜΙΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΟΣΙΩΝ ΑΝΔΡΩΝ... Η ΓΑΡ ΕΙΚΟΝΟΣ ΤΙΜΗ ΕΠΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΝ ΔΙΑΒΑΙΝΕΙ, ΚΑΙ Ο ΠΡΟΣΚΥΝΩΝ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ, ΠΡΟΣΚΥΝΕΙ ΕΝ ΑΥΤΗ ΤΟΥ  ΕΓΓΡΑΦΟΜΕΝΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΙΝ... ΤΟΥΣ ΟΥΝ ΤΟΛΜΩΝΤΑΣ ΕΤΕΡΩΣ ΦΡΟΝΕΙΝ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙΝ... ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΜΕΝ ΟΝΤΑΣ Ή ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΚΑΘΑΙΡΕΙΣΘΑΙ ΠΡΟΣΤΑΖΟΜΕΝ, ΜΟΝΑΖΟΝΤΑΣ ΔΕ Ή ΛΑΪΚΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΦΟΡΙΖΕΣΘΑΙ !!!

(ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΕΒΔΟΜΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ. ΤΟΜΟΣ Γ. ΣΕΛ 374) 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;

   Πως λοιπόν αυτοί οι Επίσκοποι (οι Νεοημ/γίτες) μπορούν να κατανοήσουν τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, ο οποίος, όταν ερωτήθηκε σε ποία Εκκλησία ανήκει, την στιγμή που ήταν χωρισμένος από όλες τις τοπικές Εκκλησίες και τα Πατριαρχεία, που είχαν συμφωνήσει στην αίρεση του μονοθελητισμού, απάντησε: <<Καθολικήν Εκκλησίαν την ορθήν και σωτήριον της εις αυτόν πίστεως ομολογίαν Πέτρου μακαρίσας, εφ' οις αυτόν σαφώς ωμολόγησεν ο των όλων είναι Θεόν απεφήνατο>> (P.G. 132 AC). Δηλαδή ο άγιος Μάξιμος ως προϋπόθεση, για να είσαι μέσα στην Εκκλησία, δεν θεώρησε το να είσαι ενωμένος με τον Επίσκοπο, αλλά με την αλήθεια. Με τον Επίσκοπο επιβάλλεται να ενωθείς, εφ' όσον αυτός είναι οργανικά ενωμένος με την αλήθεια. Αν ενωθείς, ενώ ο Επίσκοπος δεν είναι ενωμένος με την αλήθεια, αλλά με την πλάνη και τον Οικουμενισμό, είναι δείγμα ότι και συ αυτομάτως βγαίνεις από την Εκκλησία, την οποία εκφράζει όχι ο Επίσκοπος, αλλά οι πατέρες, η Παράδοση και οι Κανόνες.

   Εδώ πρέπει να πούμε ότι αυθαίρετα οι σημερινοί Επίσκοποι του 20ου αιώνος λένε στον λαό ότι, για να βγει κανείς από την Εκκλησία, πρέπει να αποφασίσει η Εκκλησία, εννοώντας βέβαια ως Εκκλησία, κατά τα Παπικά πάντοτε πρότυπα, την Σύνοδο, δηλαδή τους εαυτούς των. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα, αλλά καθένας ορθόδοξα βαπτισμένος χριστιανός τοποθετείται εντός ή εκτός της Εκκλησίας από την πίστη του και τα έργα του. Και ούτε μπορεί η σύνοδος κάποιον όντως Ορθόδοξον να τον θέσει εκτός Εκκλησίας, επειδή δεν πάει με τα νερά της, ούτε πάλι κάποιον αιρετικό ή κατά την πίστη ή κατά την ζωή να τον έχει εντός της Εκκλησίας, επειδή ταιριάζει με τα γούστα της. Αν ήταν έτσι, τότε θα ήταν εκτός Εκκλησίας, έστω και για ένα χρονικό διάστημα, ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός και τόσοι άλλοι Άγιοι της Εκκλησίας, επειδή βρέθηκε κάποια σύνοδος και τους καθήρεσε, ή τους αφόρισε ή επειδή συμφώνησαν παρανόμως να τους εκδιώξουν κάποιες τοπικές Εκκλησίες. Το σημείο αναφοράς στην Ορθοδοξία δεν είναι να συμφωνήσουμεόλοι, αλλά να συμφωνήσουμε στην αλήθεια. Δι' αυτό και ένας να μείνει έχων την αλήθεια, αυτός μαζί με τον Χριστό και τους εν ουρανοίς δικαίους αποτελούν την Εκκλησία.

   Χαρακτηριστικό παράδειγμα σ' αυτό το σημείο αποτελεί ο 15ος κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ο οποίος λέει για τους ιερείς, που χωρίζονται από τον Επίσκοπο, επειδή κηρύττει αίρεση δημόσια και γυμνή τη κεφαλή, πρίν εκδοθεί κάποια απόφαση από τη Σύνοδο, ότι δεν εχωρίστηκαν από Επισκόπους, αλλά ψευδεπισκόπους και δεν έσχισαν την Εκκλησία, αλλά με τον χωρισμό τους εγλύτωσαν την Εκκλησία από το σχίσμα. Τον Επίσκοπο, πριν βγεί απόφαση από τη σύνοδο, τον ονομάζει ο κανόνας αυτός <<καλούμενον Επίσκοπον>>, δηλαδή κατ' όνομα και όχι κατ' ουσίαν. Τον δε χωρισμόν από τον κατ' όνομα Επίσκοπο τον ονομάζει ένωση με την κατ' ουσίαν Εκκλησία, που είναι ο Χριστός, οι Απόστολοι, οι πατέρες, οι δίκαιοι, και όσοι από τους ζώντας χριστιανούς συμφωνούν με αυτούς. Άρα, λοιπόν, σύμφωνα με τους κανόνας σχίσμα στην Εκκλησία δημιουργώ, όταν εν γνώσει ή εν αγνοία ενωθώ με τους κατ' όνομα Επισκοπους. Και ένωση εις την Εκκλησία δημιουργώ, όταν χωριστώ από αυτούς. Σημείο αναφοράς είναι πάντοτε η αλήθεια και η Παράδοση και ο Επίσκοπος, εφ' όσον σύμφωνεί και ταυτίζεται με λόγια και με έργα με αυτά. 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

   Αποδέχομαι και τιμώ τας αγίας και Οικουμενικάς Επτά Συνόδους, και τα εν αυταίς δογματισθέντα και κηρυχθέντα θεία τε και υπερφυή και σωτήρια Δόγματα παρά των Οσίων και Θεοφόρων Πατέρων ημών, ους κατά καιρόν έθετο το Πνεύμα το Άγιον ποιμαίνειν την Εκκλησίαν αυτού και διέπειν, και πάντων των εναρέτων και μακαρίων Πατέρων τα τε Δόγματα και Πονήματα ασπάζομαι ως διδασκαλίαν ανεπίληπτον, σωτηρίας θεμέλιον. Και ους η Καθολική Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία προσίεται, αποδέχομαι. Και ους αποτρέπεται, αποστρέφομαι. Αποβάλλομαι δε και παντελώς αποτρέπομαι τας από Σίμωνος του Μάγου και μέχρι του δεύρο της ευσεβείας παντάπασιν πεπτωκότας και δόξας υιοθετήσαντας και φθοροποιά δόγματα εφευρόντας και την των Αγίων Παράδοσιν αθετήσαντας και τον πικρόν των ζιζανίων σπόρον συναμείξαι τη της Ορθοδοξίας Άρουρα τολμήσαντας αυτούς τε αναθεματίζω και πάντας τους επομένως αυτοίς, και ως λύμην της κατά Χριστόν Εκκλησίας διαπτύω και τω αναθέματι καθυποβάλλω. Γνώμη της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι να πιστεύη ο Χριστιανός ορθώς, ήγουν να περιπατή ίσα εις την Πίστιν, καθώς παρελάβομεν, να μη πίπτη εις αποστασίας και αιρέσεις ή εις Σχίσματα, ίδια των υιών της απωλείας. Τους τοιούτους ονομάζει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης <<αντιχρίστους>> υιούς της απειθείας, ο Απόστολος Παύλος προς Εφεσίους <<απίστους>>, ο Δαμασκού φωστήρ ο γουν μη κατά παράδοσιν της καθολικής Εκκλησίας πιστεύων, ούτος άπιστις εστί>>. Διότι μη βαδίζοντες και μη έχοντες τον αυτόν σκοπόν, ον εβάδισεν η Ορθόδοξος Εκκλησία ας γνωρίζουν οι τοιούτοι ιερείς μήτε ιερωσύνην μήτε Μυστήρια τελούνται υπ' αυτών, η δε μερίς αυτών μετά του προδότου Ιούδα. 

(Υπό Ν. Βουλγάρεως).

ΚΕΦ. ΟΔ΄. ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

   Τι ζητεί ο Θεός παρά σου, αδελφέ πλην της σωτηρίας σου; Εάν δε συ αμελής και ου βούλοι σωθήναι, και τας ευθείας οδούς του Θεού μη βαδίσαι, και τας εντολάς αυτού, μη θέλεις επιτελείν, σεαυτόν αποκτείνεις, και σεαυτόν εκβάλεις του Θείου Νυμφώνος.

*

   <<Μετανοείται, ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών. Η γαρ Βασιλεία των Ουρανών βιάζεται. και οι βιασταί αυτήν αρπάζωσιν>>. Και ου μόνον βιάζεται, αλλά και πάλιν προστακτικώς λέγει. Βιασθείτε εισελθείν δια της στενής πύλης. Στενή γαρ η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η εις Ουρανούς απάγουσα, και ολίγοι δι' αυτής... πολλοί δε ζητήσουσιν, αλλ' ολίγοι ευρήσουσιν. Πολλοί γαρ κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί. Πλατεία δε και ευρύχωρος η εις απώλειαν, και πολλοί δι' αυτής...

  

   

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

   Εξομολογούμαι σοι Κύριε εν όλη καρδία μου, κλίνω σώματος και ψυχής. εξαγορεύσω σοι τω Θεώ μου τας ανομίας μου πρόσδεξαί μου τας δεήσεις, και δώρησαί μοι τω αμαρτωλώ πένθος πενθήσαι εμαυτόν, ίνα μη κλαύσω εις τους αιώνας ανώνητα, ότι πάσαν αμαρτίαν ειργασάμην ο άθλιος, ότι κατεμόλυνά μου το σώμα και την ψυχήν, και πολλάκις μετανοών υποσχόμενος, τοσάκις πάλιν, υοις αυτοίς περιέπεσον. Ευκολώτερον σταγόνες υετών αριθμήσονται ή των εμών αμαρτιών η πληθύς. Πάσαν μου γαρ αίσθησιν ο τάλας, και παν μέλος. Εμίανα, έφθειρα, ηχρείωσα, μίαν και μόνην καταφυγήν έχω Κύριε την σην φιλανθρωπίαν. Διο δυσωπώ την ανείκαστόν σου αγαθότητα, συγχώρησόν μοι πάντα τα πλημμελήματα, οία και όσα εν όλη μου τη ζωή εξήμαρτον, άτινα καθ' εκάστην ο αλάθητος οίδε σου οφθαλμός. Πρεσβείαις της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και πάντων των Αγίων. Ότι ευλογητός ει, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

Αγίου Δημητρίου Μητροπολίτου Ροστοβίας

του θαυματουργού την οποίαν έλεγε καθ' εκάστην

   Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με και διαφύλαττε τον δούλον σου από παντός κακού ψυχής τε και σώματος και από παντός εχθρού ορατού και αοράτου. Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών. Χαίρε και ευφραίνου Θεοτόκε Παρθένε, και πρέσβευε υπέρ του δούλου σου σου. Κυρία και Δέσποινα των Αγγέλων και Μήτηρ των χριστιανών βοήθησόν μοι τω δούλω σου. Ω Μαρία Παναμώμητε. Χαίρε η τροφή των πεινώντων και ο λιμήν των χειμαζομένων. Χαίρε των αγίων αγιωτέρα και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα. Χαίρε του Παντός αγίασμα, του Υιού το σκήνωμα και του Αγίου Πνεύματος το επισκίασμα.

   Χαίρε του πάντων βασιλέως Χριστού του Θεού ημών το τερπνόν Παλάτιον. χαίρε η Μήτηρ των ορφανών και η βακτηρία των τυφλών. Χαίρε το καύχημα των Χριστιανών και προσκαλουμένων σε έτοιμος βοηθός.

   Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου. Ότι εις τας παναχράντους χείρας σου παρατίθημι το Πνεύμα μου. Γενού βοηθός και σκέπη της ψυχής μου εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως, και πρέσβευε υπέρ εμού του αναξίου, ίνα εισέλθω καθαρός και άγιος εις τον Παράδεισον. Μη απορρίψης με Κυρία μου τον δούλον του, αλλά βοήθησόν μοι, και δος μοι το συμφέρον της αιτήσεως. Λύτρωσέ με παντός κινδύνου, επιβουλής, ανάγκης και ασθενείας και δώρησαί μοι προ του τέλους μετάνοιαν, ίνα σωζόμενος τη μεσιτεία και βοήθεία σου, εν μεν τω παρόντι βίω, από παντός εχθρού ορατού και αοράτου πορεύωμαι θεαρέστως εν τοις θελήμασι του αγαπητού σου Υιού και Θεού ημών. Εν δε τη φοβερά ημέρα της κρίσεως, ελευθερωθώ από της αιωνίου και φοβεράς κολάσεως. Προσκυνώ, ευχαριστώ, και δοξάζω το πανάγιόν σου όνομα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ Κ.Θ. ΠΑΝΑΓΙΑΝ ΜΑΣ.

   Ημείς δε Σε Πανάχραντε, Μήτερ ευλογημένη του Γλυκυτάτου σου Υιού, και Θεού των όλων, Άσπιλε, Παναμώμητε, Άφθορε Παναγία, απηλπισμένων η ελπίς και των αδικουμένων, αινούμεν ευλογούμεν σε, ως Κεχαριτωμένη, γονυκλινώς Ορθόδοξοι πάντες σε προσκυνούμεν, και παρά Σου οι τάλαντες αιτήματα ζητούμεν. Ως τον Χριστόν γεννήσασαν τον Κτίστην των απάντων, και πάντες σοι προσπίπτομεν και σε παρακαλούμεν. Ρύσαι ημάς Πανάχραντε από παντοίων νόσων, από παντοίων πειρασμών, των εκ του διαβόλου, γενού ημών μεσίτρια, εν ώρα καταδίκης, και του πυρός του μέλλοντος εξήρπασον Παρθένε. Συ γαρ ελπίς Χριστιανών υπάρχεις Παναγία, και σε δοξάζομεν Αγνή, εις πάντας τους αιώνας.

ΟΜΙΛΕΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

   ...Εάν οι συνομιλούντες μετά βασιλέως και απολαύοντες της εκ μέρους αυτού τιμής είναι αδύνατον να είναι πένητες πολλώ μάλλον είναι αδύνατον οι προσευχόμενοι προς τον Θεόν και λαλούντες προς αυτόν να έχωσι ψυχάς θνητάς. Διότι θάνατος της ψυχής είναι η ασέβεια και ο παράνομος βίος. Όθεν και ζωή της ψυχής είναι η λατρεία του Θεού και ο αρμόζων προς την λατρείαν ταύτην βίος. Βίον δε και όσιον αρμόζοντα προς την λατρείαν του Θεού συνάγει και θησαυρίζει κατά τρόπον θαυμαστόν εις τας ημετέρας ψυχάς η προσευχή...

(Απόσπασμα από τον λόγον του 

περί προσευχής)

 

ΑΡΧΗ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

  Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ <<ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ>> ΕΥΧΕΤΑΙ ΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ. ΟΙ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑΝ ΚΑΛΟΥΜΕΘΑ ΝΑ ΔΙΑΓΟΥΜΕ ΕΝ ΑΓΑΠΗ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΤΤΟΥΝ ΠΑΝΤΑΣ ΥΜΑΣ ΑΠΟ ΠΑΣΑ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ!!! 

Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

   Ο Ναός είναι ο Πανάγιος Τόπος μέσα στον οποίο βρίσκει ανάπαυσι και ανακούφισι κάθε βασανισμένη ψυχή. Μέσα στο ναό ανεφοδιάζεται ο άνθρωπος και παίρνει καινούργιες δυνάμεις για να συνεχίση τον πνευματικό αγώνα.

     Μέσα στην Εκκλησία ο άνθρωπος μοιάζει σαν το θαλασσοδαρμένο καράβι που ξεκουράζεται σ'ένα γαληνεμένο λιμάνι, ύστερα από ένα μακρυνό και κουραστικό ταξίδι.

   Ο εκκλησιασμός δεν μειώνει, ούτε υποβιβάζει τον άνθρωπο, όπως δυστυχώς πιστεύουν πολλοί επηρεασμένοι από το κοσμικό φρόνημα. Αντίθετα τον προφυλάσσει από κάθε βλαβερό και καταστρεπτικό, του ανοίγει καινούργιους πνευματικούς ορίζοντες, τον εξευγενίζει, τον ειρηνεύει εσωτερικά και τον βοηθεί να βλέπει καλύτερα την ζωή και την αποστολή του. 

  Στον Ναόμυριάδες ψυχές παίρνουν δύναμι για να σηκώσουν το βαρύ φορτίο της ζωής. Μυριάδες πονεένες ψυχές και ματωμένες από την κακία και την αμαρτία βρίσκουν βάλσαμο παρηγορίας κάτω από τους τρούλλους των Εκκλησιών.

    Γι' αυτό Χριστιανέ μου μη ξεχνάς αυτό το υψηλό καθήκον. Μη ξεχνάς τον εκκλησιασμό που είναι μία ζωοπάροχη και ανεξάντλητη πηγή για τον κουρασμένο και ταλαιπωρημένο οδοιπόρο της ζωής.

    Σύνθημά σου ας είναι: Ποτέ να μη λείψω από τον Ναό, από τον οίκο του Θεού. <<Εξελεξάμην παραριπτείσθαι εν τω οίκω του Θεού μου μάλλον ή οικείν με εν σκηνώμασιν αμαρτωλών>>. Δηλ. Προτιμώ να είμαι παραπεταμένος σε μία άκρη του Ναού, παρά να κατοικώ στα αμαρτωλά παλάτια.   

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τι λέγει ο Παπαδιαμάντης δια την πολιτικήν και τους πολιτικούς.

   <<... Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αιθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησετην ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα πάντοτε  αυτή. Τότε δια της βίας, τώρα δια του δόλου... και δια της βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι, οι Αθίγαννοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι (καλώ δ' ούτω τους λεγομένους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά δια τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των...>>

   Δεν είχε καθόλου άδικο ο μεγάλος λογοτέχνης Παπαδιαμάντης με όσα γράφει δια την πολιτικήν και τους πολιτικούς. Διότι ήτο και είναι η πραγματικότης και ας μη ξεγελιόμαστε. Ας σκεφθή καλά ο κάθε ορθόδοξος χριστιανός πόσον σφάλει, όταν <<θεοποιή>> την πολιτικήν και τα κόμματα.  

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΧΩΡΙΟΝ ΤΑΥΡΩΝΙΤΗ ΚΙΣΣΑΜΟΥ ΧΑΝΙΩΝ

   Α.Π. : 1/24-07-2016 (ε.η.)

  ΑΝΑΚΟΙΝΟΥΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΣΕΒ/ΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ κ. ΚΗΡΥΚΟΣ, ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΔΙΗΜΕΡΟΥ ΚΑΙ ΔΙ ΟΛΙΓΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΔΙΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΗΣΟΝ ΚΡΗΤΗΝ, ΘΑ ΠΡΟΪΣΤΑΤΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟΝ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΩΣ ΚΑΤΩΘΙ:

     ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΠΕΡΙ ΩΡΑΝ 19:30 ΘΑ ΧΟΡΟΣΤΑΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ, ΕΝΩ ΑΥΡΙΟΝ, Ζ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ, ΘΑ ΧΟΡΟΣΤΑΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ ΚΑΙ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΤΕΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΚΡΗΤΗ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΩΝ ΑΓΙΩΝ.

ΕΚ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΚΡΗΤΗ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 

ΣΕΠΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΟΡΟΥΣ ΛΙΒΑΝΟΥ ΚΑΙ ΕΞΑΡΧΟΥ ΠΑΣΗΣ 

ΦΟΙΝΙΚΗΣ κ. κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

   Σήμερα χάριτι Θεού εόρτασε τα σεπτά αυτού ονομαστήρια ο νεοχειροτονηθείς Μητροπολίτης της Απανταχού Γνησίας Ορθοδόξου Ιεράς Συνόδου, Σεβασμιώτατος Όρους Λιβάνου και Έξαρχος Πάσης Φοινίκης κ. Σεραφείμ. Η εορταστική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, της οποίας προέστη ο εορτάζων Επίσκοπος συνιερουργούντος μετά του Ιερομ/χου π. Νεκταρίου και συμπροσευχομένου του Προέδρου της Απανταχού Γνησίας Ορθοδόξου Συνόδου και τοποτηρητού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και Αττικοβοιωτίας Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κηρύκου, ετελέσθη εις τον Ιερόν Ναόν Παναγίας Σουμελάς Μενιδίου Αττικής. Οι εκ του Ναού παρευρισκόμενοι Πιστοί είχαν την ευλογία να παρακολουθήσουν μια πραγματικά Κατανυκτική Θεία Λειτουργία. Τον εορτάζοντα Μητροπολίτη προσφώνησε καταλλήλως αμέσως μετά το Δι' ευχών ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος, ο οποίος ηυχήθη εις τον πλέον Ορθόδοξο Επίσκοπο έτη πολλά, έτη ειρηνικά, προπαντώς όμως έτη Ορθόδοξα και Ομολογιακά. Ο Δε Σεβ/τος κ. Σεραφείμ αντιφωνίσας ευχαρίστησε τους προσερχομένους Πιστούς δια την παρουσία τους εις την εορτή του αλλά και για την αγάπη που εκείνοι καθ' όλο αυτό το χρονικό διάστημα έδειξαν τόσο ως προς εκείνον όσο και ως προς τον Ιερέαν αυτού π. Νεκτάριον. Τέλος ευχαρίστησε ολοψύχως τον Σεβ/το Κήρυκο και Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου δια την Πατρική Στοργικότητα αλλά και την Συνεπισκοπική αγάπη που εκείνος έδειξε εις αυτόν. 

   Η Διεύθυνση του [ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ] εύχεται εις τον σημερινόν εορτάζοντα Μητροπολίτη Όρους Λιβάνου και Έξαρχον πάσης Φοινίκης κ. Σεραφείμ έτη πολλά υπό τας αγκάλας του Προστάτου αυτού Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ.

   

ΣΕΡΑΦΕΙΜ του Σεβασμιωτάτου και Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Όρους Λιβάνου και Εξάρχου πάσης Φοινίκης, ημών δε Πατρός και Ιεράρχου, πολλά τα έτη!!!