Επίσης σήμερα, Μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου, άγει τα σεπτά αυτού ονομαστήρια και ο εν Αριζόνα Αμερικής Αιδεσιμότατος Ιερεύς π. Ματθαίος Homes.
Η Διεύθυνση του <<ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ>> εύχεται εκ βάθους καρδίας εις τον πολυσέβαστον πατέρα Ματθαίο και εις την ευλογημένη οικογένειαν αυτού, έτη πολλά και επισκιαζόμενα με την χάρη του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου!
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘHΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ
Ἐνοριακό φυλλάδιο πνευματικῆς οἰκοδομῆς
Ἐκδίδεται από την Ἱεράν Μητροπόλην Μεσογαίας, Λαυρεωτικής & Ἀχαρνῶν
ΤΕΥΧΟΣ 8ΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2020
Ἀπό τό φυλλάδιο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ», το έτος 1986, τά ὁποῖα ἐξέδιδε ὁ τότε Ἱερομ. Κήρυκος Κοντογιάννης, (νῦν Μητροπολίτης Μεσογαίας) Ἐφημέριος τότε τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Πετμεζᾶ 10 Καλλιθέα
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ (Καλοῦ Σαμαρείτου)
Κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Ι'(10) 25-37
Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ.ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; ῾Υπολαβὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς ῾Ιεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅτι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
Νεοελληνική Απόδοση
Ο καλός Σαμαρείτης
Και ιδού, κάποιος νομικός σηκώθηκε, για να τον πειράζει, λέγοντας: «Δάσκαλε, τι να κάνω για να κληρονομήσω αιώνια ζωή;» Εκείνος είπε προς αυτόν: «Μέσα στο νόμο τι είναι γραμμένο; Πώς διαβάζεις;» Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: «Να αγαπήσεις Κύριο το Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη την ισχύ σου και με όλη τη διάνοιά σου, και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Του είπε τότε: «Ορθά αποκρίθηκες. αυτό κάνε και θα ζήσεις». Εκείνος, θέλοντας να δικαιώσει τον εαυτό του, είπε προς τον Ιησού: «Και ποιος είναι πλησίον μου;» Έλαβε το λόγο ο Ιησούς και είπε: «Κάποιος άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ και περιέπεσε σε ληστές, οι οποίοι και τον έγδυσαν και τον πλήγωσαν και έφυγαν, αφού τον άφησαν μισοπεθαμένο. Κατά σύμπτωση, τότε, κάποιος ιερέας κατέβαινε στην οδό εκείνη, αλλά, όταν τον είδε, πέρασε απέναντι. Όμοια τότε κι ένας Λευίτης, όταν ήρθε στον τόπο εκείνο και είδε, πέρασε απέναντι. Κάποιος όμως Σαμαρείτης που οδοιπορούσε ήρθε προς αυτόν και, όταν τον είδε, τον σπλαχνίστηκε. Και αφού τον πλησίασε, περιέδεσε τα τραύματά του, χύνοντας πάνω τους λάδι και κρασί και, αφού τον ανέβασε πάνω στο δικό του ζώο, τον έφερε σε πανδοχείο και τον φρόντισε. Και την αυριανή ημέρα έβγαλε και έδωσε δύο δηνάρια στον πανδοχέα και του είπε: Φρόντισέ τον, και ό,τι δαπανήσεις επιπλέον, εγώ, μόλις ξανάρθω, θα σου το αποδώσω. Ποιος από αυτούς τους τρεις νομίζεις ότι έχει γίνει πλησίον σ’ αυτόν που έπεσε μέσα στους ληστές;» Αυτός είπε: Εκείνος που έκανε το έλεος σ’ αυτόν». Του είπε τότε ο Ιησούς: «Πήγαινε και κάνε κι εσύ ομοίως».
Ὁ δρόμος γιά την αἰωνιότητα
Ὁ νομικός τοῦ Εὐαγγελίου, λέγει ὅτι ἀναζητᾶ τόν δρόμο γιά τήν αἰωνιότητα. Και ὁ Χριστός τοῦ δείχνει τόν δρόμο. Εἶναι ἕνας δρόμος ἀνηφορικός, στόν ὁποῖο δρόμο προσκαλεῖ καί τόν νομικό. «Πορεύου και σύ ποίει ὁμοίως».
Και ὁ σημερινός ἄνθρωπος ἐμφανίζεται νά ἀναζητᾶ τήν αἰωνιότητα. Καί ὁ Χριστός διά τῆς Ἐκκλησίας του τόν ἴδιο δρόμο προτείνει, τόν δρόμο τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ μόνος δρόμος πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στόν οὐρανό, ἀλλά καί τό μόνον μέσον πού φέρνει τόν οὐρανό μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
Τά ρήματα «πορεύου» καί «ποίει» κρύβουν στό βάθος τήν πραγματική ἔννοια τῆς ἀγάπης. Ἡ πραγματική ἀγάπη θέλει κάποια πορεία πρός τόν πλησίον καί ἀσφαλῶς καί κάποια ἀπομάκρυνσι, φυγή ἀπό τόν ἐαυτόν σου. Δηλαδή θά στερηθῆς τό εὐχάριστο περιβάλλον σου, θά θυσιάσης τόν ἐγωισμόν σου καί τό συμφέρον σου, θά ἀπομακρυνθῆς ἀπό τά πρόσωπα καί τά πράγματα πού τά θεωρεῖς ἀπαραίτητα στήν ζωήν σου καί θά βγῆς σέ ἀναζήτησι τοῦ ἄλλου, τοῦ ἔχοντος ἀνάγκη ἀδελφοῦ. Θά τόν εὕρης κάπου ἐκεῖ στό δρόμο ἀπό « Ἱερουσαλήμ» εἰς «Ίεριχώ».
Ὁ δρόμος γιά τήν αἰωνιότητα , δηλαδή ὁ δρόμος τῆς ἀγάπης ἀπαιτεῖ θυσίες καί κόπους. Χρειάζεται τό ἔμπρακτον ἐνδιαφέρον, δέν φτάνουν τά λόγια. Αὐτή εἶναι ἡ γνήσια χριστιανική ἀγάπη. Αύτός πού ἀγαπᾶ φτάνει μέχρι τή θυσία. Γίνεται σάν τήν λαμπάδα, λυώνει γιά νά φωτίζει ἄλλους.
Ὁ δρόμος ἀπό τά «Ἱεροσόλυμα» πρός τήν «Ἱεριχώ» εἶναι γεμᾶτος ἀπό ληστευμένους, ἐγκαταλελειμένους, πληγωμένους πού περιμένουν τό καλό Σαμαρείτη. Ἄς βαδίσουμε πρός τά ἐκεῖ, ἄς πάρουμε τήν καρδιά του καλοῦ Σαμαρείτη καί ἄς πράξουμε ὅ,τι ἔπραξε ἐκεῖνος. Τότε νἀ εἴμαστε σίγουροι πώς πήραμε τον δρόμο πού ὁδηγεῖ στην αἰωνιότητα.
Τά διάφορα στάδια τῆς ἀγάπης.
Ὁ Σαμαρείτης «ἰδών αὐτόν εὐσπλαχγνίσθη». Τό πρῶτο στάδιο τοῦ δρόμου τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ συμπόνοια. Ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται τήην συμπόνοια, τήν κατανόησι, τήν συμπάθεια. Σπλαγνίσθηκε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο. «Ἔκλινε ούρανούς καί κατέβη». «Οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περί ἡμῶν ὀδυνᾶται». Συμπόνοια καί εὐσπλαχγνία θέλει ὁ κόσμος σήμερα. Διότι λησταί πολλοί ὑπάρχουν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ χῶρος τῆς συμπόνοιας και τῆς εὐσπλαχγνίας πρός τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο.
Το δεύτερο στάδιο εἶναι τό πλησίασμα. «Προσελθών κατέδησε τά τραύματα αὐτοῦ». Ὁ Χριστός ἔσκυψε και ἰάτρευσε ὄχι μόνον τήν σωματικήν ἀσθένειαν, ἀλλά καί τήν ψυχικήν. Εἶναι ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων.
Ἡ Τρίτη πρᾶξις τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου ἦτο ἡ ἐπούλωσις τῶν ψυχῶν: «ἐπιχέων ἔλαιον και οἶνον», παρηγοριά καί ἔλεγχο, μαλακό, ἀλλά καί ζωηρό λόγο, οἰκοδομή, διδαχή, κατήχησις, παρήγορος λόγος, ἀλλά καί καυτηριασμός - ἔλεγχος τοῦ κακοῦ.
Τό τέταρτο στάδιο: Τόν ἀνέβασε «ἐπί τό ἴδιον κτῆνος». Ἐδῶ κρύβεται ὅλο τό μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ τοῦ αἵροντος τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. Ι, 29).
Ὁ Χριστός σήκωσε εἰς τούς ὤμους του τόν πληγωμένο ἀπό τίς ἁμαρτίες ἄνθρωπο. Διακόνησε τόν ἄνθρωπο. Πού εἶναι σήμερα οἱ ἄνθρωποι νά διακονήσουν καίι ὑπηρετήσουν τούς συνανθρώπους των, νά τούς ὑπηρετήσουν στίς ὑλικές καί πνευματικές τους ἀνάγκες;
Καί τό τελευταῖον στάδιον τῆς ἀγάπης τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου, ὅτι πῆρε τόν πληγωμένο καί τόν πῆγε στό Πανδοχεῖο. Πανδοχεῖον ἀγάπης καί σωτηρίας εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ἐκεῖ βρίσκεις τό πλήρωμα τῆς ἀγάπης, πού εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς. Στό πανδοχεῖο τῆς ἀγάπης καί τῆς σωτηρίας πρέπει νά ὁδηγήσουμε τούς συνανθρώπους μας. Ἀγάπη πραγματική δέν εἶναι μόνον ἡ συμπόνοια, οὔτε τό πλησίασμα στόν συνάνθρωπο, οὔτε ἡ ἐπούλωσις τῶν πληγῶν, οὔτε νά βοηθήσουμε ὑλικά τόν ἄνθρωπο, ἀλλά νά τόν βοηθήσουμε πνευματικά. Νά τόν ὁδηγήσουμε στήν Ἐκκλησία.
Ἡ Ἐλεημοσύνη
Τί εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη; Ἄς ἀκούσωμε τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον πού ἑορτάσαμε αὐτές τις ἡμέρες.
Ἀσφάλεια και τεῖχος. Τό σπίτι, ἡ οἰκογένεια διά νά εἶναι ἀσφαλισμένα πρέπει να στηρίζεται πάνω στήν ἐλεημοσύνη. Σπίτι πού μαζεύει χρήματα ὄχι διά σπατάλες ἤ γιά πολυτέλειες, ἀλλά γιά ἐλεημοσύνη, εἶναι ἀπόρθητο ἀπό τόν διάβολο. «ὅπου πενήτων κεῖται χρήματα, ἄβατος τοῖς δαίμοσιν ὁ τόπος» καί τά πρός ἐλεημοσύνην συλλεγόμενα χρήματα τειχίζει τάς οἰκίας».
Ἐπένδυσις.
Κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον ἡ πιό συμφέρουσα ἐπένδυσις τῶν χρημάτων σου εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη. Δίνοντας τά χρήματα σέ ἐλεημοσύνες ἀγοράζεις διαμέρισμα στόν οὐρανό. «ὁ ἐλεῶν πτωχόν δανείζει Θεῶ».
Μεγάλα τά πτερά τῆς ἐλεημοσύνης.
Ἡ ἐλεημοσύνη σάν πνευματικό διαστημόπλοιο διασχίζει στόν ἀέρα, περνᾶ τήν σελήνην, ξεπερνᾶ τίς ἀκτίνες τοῦ ἡλίου, φθάνει στίς οὐράνιες ἀψίδες, προχωρεῖ πιό ψηλά παρακάμπτει τά τάγματα τῶν ἀγγέλων καί ἀρχαγγέλων καί φθάνει μέχρι τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ. Μεγάλα τά πτερά τῆς ἐλεημοσύνης . Τέμνει τόν ἀέρα, παρέρχεται τήν σελήνην, ὑπερβαίνει τάς ἀκτίνας τοῦ ἡλίου, εἰς αὐτάς ἀνέρχεται τάς ἁψίδας τῶν οὐρανῶν. Ἀλλά και τόν οὐρανόν παρέρχεται καί τούς δήμους τῶν ἀγγέλων παρατρέχει καί τούς χορούς τῶν ἀρχαγγέλων καί τάς ἀνωτέρας πάσας δυνάμεις και αῶτῶ παρίσταται τῶ θρόνω τῶ βασιλικῶ.
Ἡ ἐλεημοσύνη μας βοηθεί να εξασφαλίσουμε τήν ἄνοδό μας στόν οὐυρανό. Ἡ ἐλεημοσύνη κατέβασε τόον Θεό στήν γῆ καί ἀνεβάζη τόν ἄνθρωπο στόν οὐρανό. «Εἰ γάρ τόν θεόν εἰς τήν γῆ κατήγαγε καί ἔπεισεν ἄνθρωπον γενέσθαι, πολλῶ μᾶλλον εἰς τόν οὐρανόν ἀναγαγεῖν δυνήσεται. Μεγάλη γάρ ἡ ἰσχύς αὐτῆς». «Φάρμακον εστίν» Διά τῆς ἐλεημοσύνης δέν ἐλεοῦμε μόνον, ἀλλά καί ἐλεούμεθα. Εὐργετοῦντες εὐργετούμεθα. Μέ τήν ἐλεημοσύνη καθαρίζουμε ἀπό τίς ἀμαρτίες μας. «Οὐκ ἔστιν ἁμάρτημα, ὅ μή δύναται καθαρίσαι ἡ ἐλεημοσύνη. Φάρμακον ἐστίν εἰς πᾶν τραῦμα ἐπιτήδειον».
Η Δική μας συντέλεια
Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι ἡ συντέλεια γίνεται ὕστερα ἀπό εἴκοσι χρόνια, ὕστερα ἀπό τριάντα, ὕστερα ἀπό ἑκατό. Τί σχέση ἔχει αὐτό γιά μᾶς; Δέν εἶναι ἡ συντέλεια τοῦ καθενός μας τό τέλος τῆς ζωῆς του; Γιατί ἀσχολεῖσαι καί ἀγωνιᾶς γιά τόο κοινό τέλος ὅλων; ὅπως ἀκριβῶς στά ἄλλα ἀφοῦ ἐγκαταλείψουμε τά δικά μας πράγματα, φροντίζουμε τά κοινά.. ἔτσι κι ἐδῶ, ἀφοῦ παραμελήσαμε νά φροντίζουμε ὁ καθένας γιά τό δικό μας τέλος, θέλουμε νά μάθουμε τήν κοινή κατάληξη ὅλων. Τί κοινό λοιπόν ἔχεις με ἐκείνη; Ἐάν κάνης καλή χρήσι αὐτοῦ τοῦ τέρματος τῆς ζωῆς σου, δέν θά πάθεις κανένα κακό ἀπό ἐκεῖνο. Ἄς ὑποθέσουμε, ὅτι εἶναι μακρυά , ἄς ὑποθέσουμε , ὅτι πλησιάζει. Καμμία σχέση δέν ἔχει αὐτό μέ μᾶς. Γι΄ αὐτό δέν τό εἶπε ὁ Χριστός ἐπειδή δέν μᾶς συνέφερε.
(Ἁγ. Ἰωάννου Χρυστοστόμου, Θ’ ὁμιλίες πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολήν, Α,Ι. Ε.Π.Ε. 22, σελ.525)
Σήμερα 16 Νοεμβρίου 2020 Πατρίου Εκκλησιαστικού ημερολογίου (Η' Κυριακή του Λουκά), Μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου, άγει τα σεπτά αυτού ονομαστήρια ο Σεβ. Μητροπολίτης Κένυας και Τοποτηρητής Τανζανίας κ. Ματθαίος.
Η Διεύθυνση του <<ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ>> εύχεται εις τον εορτάζοντα Μητροπολίτη έτη πολλά, έτη ευλογημένα και προπαντός, έτη Ορθόδοξα. Ο Κύριος να το φυλάττει εν υγεία προκειμένου να ποιμαίνει τον πιστό και Γνήσιο Ορθόδοξο Λαό της Αφρικανικής Ηπείρου!
ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ
Μακάριος είναι εκείνος, όστις ενθυμείται διηνεκώς την ημέραν του θανάτου, και σπουδάζει να ευρεθή εν τη ώρα εκείνη ευπρόθυμος και άφοβος.
Μακάριος όστις εύρε παρρησίαν εν τη ώρα του χωρισμού από του κόσμου, όταν ψυχή χωρίζηται μετά φόβου και οδυνών διότι έρχονται οι άγγελοι να χωρίσωσι την ψυχήν από του σώματος και να παραστήσωσιν εις το βήμα του αθανάτου και φρικτού μυστηρίου. Μέγας φόβος, ω αδελφοί, κατά την ημέραν του θανάτου, όταν η ψυχή χωρίζηται από του σώματος μετά φόβου και οδυρμού, διότι πλησίον εις την ψυχήν παρίστανται κατά την ώραν του χωρισμού τα έργα αυτής, όσα έπραξεν εν ημέρα και νυκτί, αγαθά τε και πονηρά. Και άγγελοι σπουδάζοντες βιάζονται να εξώσωσιν αυτήν εκ του σώματος, η δε ψυχή θεωρούσα τα έργα αυτής δειλιά να εξέλθη. Του δε αμαρτωλού η ψυχή μετά φόβου χωρίζεται από του σώματος, και τρέμουσα απέρχεται να παρασταθή εις το αθάνατον κριτήριον. Βιαζομένη δε να εξέλθη του σώματος και βλέπουσα τα έργα αυτής, λέγει εις αυτά μετά φόβου. Δότε μοι τόπον δια μίαν ώραν να εξέλθω. Αποκρίνονται δε εις την ψυχήν πάντα ομού τα έργα αυτής συ ημάς έπραξας, μετά σου απερχόμεθα εις τον Θεόν.
Ας μισήσωμεν, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, τον μάταιον τούτον βίον και ας ποθήσωμεν μόνον τον Χριστόν τον άγιον και λυτρωτήν των ψυχών ημών, διότι δεν γινώσκομεν κατά ποίαν ώραν έρχεται ο θάνατος εις ημάς. Ουδέ γνωρίζει τις την ημέραν και την ώραν του χωρισμού. Εξαίφνης, ενώ βαδίζομεν και τρυφώμεν αμερίμνως επί της γης, καταλαμβάνει ημάς το φοβερόν πρόσταγμα δια να λάβη την ψυχήν από του σώματος και υπάγη αμαρτωλός καθ' ην ώραν και ημέραν δεν προσδοκά, ενώ η ψυχή αυτού είναι πλήρης αμαρτιών, μή έχουσα απολογίαν. Χάριν τούτου, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ας γένωμεν ελεύθεροι και ας μή υποδουλωθώμεν υπό του ματαίου τούτου και προσκαίρου βίου, όστις είναι πλήρης σκανδάλων και παγίδων του θανάτου. Ας αναπτερώσωμεν την ψυχήν ημών και ας προφυλάξωμεν εκ παγίδων και σκανδάλων. Καθ' εκάστην ο πονηρός κηρύττει τας παγίδας ενώπιον της ψυχής ημών ίνα σκανδαλίση και παιδεύση αυτήν εις την αιώνιον κόλασιν.
Μη νομίσης, ω αδελφέ, ότι μέλλεις να ζήσης πολύν χρόνον επί της γης και παραδοθής εις μελέτην των πονηρών λογισμών και πράξεων. Εξαίφνης θέλει έλθει το πρόσταγμα του Κυρίου και θέλει σε εύρει αμαρτάνοντα, μή έχοντα πλέον καιρόν μετανοίας, μηδέ συγχωρήσεως. Και τί θέλεις ειπεί εις τον θάνατον κατά την ώραν του χωρισμού; Πολλοί ενόμισαν ότι έμελλον να ζήσωσι πολύν χρόνον επί της γης και ήλθεν αίφνης ο θάνατος και εύρεν άνδρα πλούσιον αμετανόητον, όστις έμελλε να ζήση έτη πολλά και μετά μεγάλης ανέσεως, και διενοείτο ότι ο πλούτος αυτού ήτο ικανός δια να επαρκέση εις πολλά έτη και χωρίς να σκεφθή τον θάνατον ήλθεν εξαίφνης ούτος και δια μιάς ροπής ηφάνισε πάντα τον λογαριασμόν ομού και τον πλούτον και την μέριμναν του ματαίου κόσμου. Ήλθε πάλιν ο θάνατος, εύρεν άνδρα δίκαιον, συνάγοντα πλούτον καλόν και ουράνιον δια προσευχής και νηστείας και έχοντα πάντοτε τον θάνατον προ οφθαλμών, μηδέ φοβούμενον την παρουσίαν του θανάτου και τον χωρισμόν του σώματος. Εις τα πρόθυρα είναι η βασιλεία των Ουρανών, ημείς δε περί ταύτης ουδέποτε θέλομεν ν' ακροασθώμεν. Επλησίασεν ήδη ο θερισμός. Τέλος έχει ο αιών ούτος. Και άγγελοι κρατούσι τα δρέπανα, και το νεύμα προσμένουσιν. Ας φοβηθώμεν, αγαπητοί. Είναι ώρα ενδεκάτη της ημέρας, και το μήκος της οδού πολύ. Ας γίνωμεν εγρήγοροι, και ας αγρυπνήσωμεν ως άϋπνοι. Δεν γνωρίζομεν κατά ποίαν ώραν ο Δεσπότης πάσης της γης μέλλει να έλθη. Ας ποθήσωμεν τα ουράνια και αιώνια και μισήσωμεν τα επί της γης, ίνα ευρεθώμεν έτοιμοι κατά την ημέραν εκείνην την φοβεράν.
Η ημέρα έκλινε προς εσπέραν. Πάρεσι λοιπόν και ο καιρός ημών, και ημείς δια την απιστίαν ημών νομίζομεν ότι θέλομεν προχωρήσει. Η Βασιλεία των ουρανών εγγίζει, ημείς δε περί ταύτης ουδέποτε θέλομεν ν' ακροασθώμεν, τα σημεία και τα τέρατα τα οποία έλεγεν ο Κύριος. Εγένοντο λοιμοί, σεισμοί, φόβοι τε και πόλεμοι, και κίνησις εθνών. Ταύτα πάντα ως όνειρον νομίζομεν, όταν διηγώμεθα προς αλλήλους. Ουδέ η ακοή τούτων πτοεί ημάς, ουδέ αυτή η θέα. Οι εκλεκτοί συνάγονται πριν η έλθη η θλίψις δια να μη ίδωσι την σύγχυσιν και την θλίψιν την μεγάλην, ήτις έρχεται εις τον κόσμον τον άδικον. Μη μεριμνώμεν παντελώς δια τα επί της γης, τα οποία παρέρχονται, επιθυμήσωμεν τα ουράνια και αιώνια. Ας αγαπήσωμεν αλλήλους, ως παραγγέλλει ημίν ο Κύριος. Ημείς δε μάλλον την αγάπην εδιώξαμεν και έφυγεν από της γης. Αμαρτίαι πληθύνονται, αδικία εκάλυψε πάντας ημάς. Εις έκαστος τα γήινα επιποθεί, τα ουράνια καταφρονεί. Τα μέλλοντα ουδείς εξ ημών αγαπά. Ποθείς να γίνης ουράνιος; τα επί της γης μίσει πάντοτε και αποστρέφου και κοπίασον ως τέλειος, και πόθησον την βασιλείαν των ουρανών. Ης γένοιτο επιτυχείν πάντας ημάς. Αμήν.
[Αγαπητοί αναγνώστες, σήμερα κατά το Ορθόδοξο - Παλαιό εορτολόγιο, είναι η πρώτη ημέρα της Σαρακοστής των Χριστουγέννων. Για τον λόγω αυτό είπαμε να ξεκινήσουμε αυτό το πνευματικό οδοιπορικό, με μία ανάρτηση αναφερόμενη στην <<Ταπεινοφροσύνη>>, η οποία σχετίζεται άμεσα και με το θέμα της νηστείας. Ευχόμενοι εις όλους τους επί γης Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς καλό πνευματικό στάδιο και καλόν πνευματικό αγώνα δια το υπόλοιπο των 39 ημερών, έως της ημέρας της γεννήσεως τους Θεανθρώπου Ιωσού Χριστού, σας αφήνουμε να απολαύσετε την παρακάτω ανάρτηση.]
<< Ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται...>>
Τέκνα εν Κυρίω περιπόθητα, και εν Χριστώ αδελφοί μου, καθώς περί της θεομισήτου εωσφορικής υπερηφανείας γνωρίζετε, πόσον μέγαν κακόν είνε, ώστε όσας αμαρτίας, όσας αιρέσεις βλέπομεν και ακούομεν ότι έγιναν εισί τέκνα της υπερηφανείας. Ως και κατά τον Άγιον Συμεών τον νέον Θεολόγον. Εις τον κόσμον δεν είναι μεγαλυτέρα αμαρτία, ειμή μόνον η υπερηφανεία, καθ' ότι είναι μήτηρ πασών των αμαρτιών και αιρέσεων και ποικίλων κακών, παρομοίως και άλλη αρετή μεγαλυτέρα, μόνον η ταπεινοφροσύνη αύτη η Χριστομίμητος αρετή είναι μήτηρ όλων των αρετών, και πηγή της Ορθοδόξου διδασκαλίας, και των ορθών δογμάτων και χορηγός των επιγείων και επουρανίων αγαθών.
Ημείς χωρίς της συνεργίας της Θείας χάριτος ουδέν δυνάμεθα (Ιωάν. ιε.' 5 6) και η Θεία χάρις δίδεται εις τους ταπεινόφρονας. Δια τούτο ο πολυεύσπλαγχνος Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δια να μας ελευθερώση απ' αυτής της βδελυράς υπερηφανείας και δια του ιδίου παραδείγματος και διδαχών του να μας οδηγήση εις αυτήν την αγιωτάτην αρετήν της ταπεινοφροσύνης, κλίνας τους ουρανούς, κατήλθεν εις την γην, και εταπεινώθη δια Σταυρικού θανάτου, καθώς ο Θείος Απόστολος Παύλος διδάσκει ημάς λέγων.
<<Τούτο φρονήσθω εν υμίν, ο και εν Χριστώ Ιησού. Ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ. Αλλ' εαυτόν εκένωσε, μορφήν δούλου λαβών εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος, υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού>>.
Λοιπόν κατά τούτους τους λόγους και ημείς οφείλομεν να έχωμεν το φρόνημα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αλλά τί φρόνημα είχε ο Κύριος; Δηλαδή, ενώ ήτο ο Υιός του Θεού σύνθρονος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, και εκένωσεν εαυτόν εκ του ύψους της Θεότητος Αυτού, μη νομίσης ότι άφησε την Θεότητα, μή γένοιτο! Αλλά μορφήν δούλου λαβών, και ως τέλειος άνθρωπος εν ομοιώματι ανθρωπίνου σχήματος έκρυψεν την Θεότητα Αυτού. Και τόσον εταπείνωσεν εαυτόν, ώστε έγινεν ως εις απλούς διάκονος. Ένιψε τους πόδας των μαθητών Του, κατηγορήθη, υπέμεινεινε κολαφισμούς, ραπίσματα, εμπτυσμούς και μάστιγας. Δια να σώση πάντας από το βαρύν ζυγόν της αμαρτίας και εκ της αιχμαλωσίας του διαβόλου, και της αιωνίου κολάσεως, ανέλαβε τας αμαρτίας όλου του κόσμου, μετ ανόμων ελογίσθη, και ως αρνίον άμωμον εθυσιάσθη επάνω εις τον Σταυρόν. Τοιούτον ήτο το φρόνημα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Λοιπόν ας συλλογισθώμεν το ασύγκριτον ύψος της Θεότητος, και το άπειρον βάθος της ταπεινώσεως Αυτού. Ημείς οι ταπεινοί σκώληκες της γης πως ημπορούμεν να μιμούμεθα την άκραν Αυτού ταπείνωσιν και να έχωμεν το φρόνημα αυτό του γλυκυτάτου Σωτήρος ημών; Ας συλλογισθώμεν αδελφοί και ας εξετάσωμεν την ασθενή και διεφθαρμένην φύσιν ημών, πως επλάσθημεν, τι εγίναμεν και τί είμεθα. Κατά το <<γνώθι σαυτόν>> ας γνωρίσωμεν την αθλίαν και ελεεινήν κατάστασιν, ας εξετάσωμεν την συνείδησιν ημών, ας ανοίξωμεν τα κεκλεισμένα βιβλία της συνειδήσεως ημών και ας θεωρήσωμεν εν αυτή τα από της γεννήσεως ημών, μέχρι σήμερον, γεγραμμένα έργα, λόγους, και διανοήματα ημών, και εν προθυμία ας δηλοποιήσωμεν αυτά, ίνα γνωρίσωμεν, ότι οι κατ' εικόνα Θεού πλασθέντες και έχοντες τον προορισμόν αυτόν, δια να ομοιωθώμεν τω Δημιουργώ και ευεργέτη ημών Θεώ, δέον να ενθυμώμεθα, ότι κατά την αψευδή επαγγελία του Σωτήρος ημών έχομεν εξουσίαν να γενώμεθα τέκνα Θεού κληρονόμοι Αυτού.
Αν εξετάσωμεν τον εαυτόν μας, θα γνωρίσωμεν ακριβώς, ότι ουδέν σημείον έχομεν αυτών των ειρημένων χαρισμάτων, αλλά τουναντίον ως δούλοι της αμαρτίας ηχμαλωτίσθημεν εκ του διαβόλου, και ευρισκόμεθα υπό την εξουσίαν αυτού, και ας βοήσωμεν μετά του Θείου Παύλου, διότι <<ο Χριστός μας ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι ων πρώτος ειμί εγώ>>.
Και πως δυνάμεθα να έχωμεν το φρόνημα του Χριστού; Πάλιν ο Θείος Παύλος μας διδάσκει, λέγων: <<Μηδέν κατ' ερίθειαν ή κενοδοξίαν, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη, αλλήλους ηγούμενοι υπερέχοντες, μή τα εαυτών έκαστος, αλλά και τα εκατέρων>>.
Με αυτούς τους Θείους λόγους προτρέπει ο Θείος Απόστολος να μη κάμνωμεν τίποτε εξ εριθείας (αντιζηλίας) και κακίας, ή εκ κενοδοξίας ή ανθρωπαρεσκείας, αλλά να αποκτήσωμεν την Χριστομίμητον ταπείνωσιν, διότι όταν έχωμεν την ταπεινοφροσύνην τότε πάσα αφορμή έριδος αντιζηλίας ή κενοδοξίας και ανθρωπαρεσκείας φιλαυτίας και εγωϊσμού αίρεται και εξουθενούται. Διότι ο ταπεινόφρων εαυτόν θεωρεί ως αμαρτωλότερον πάντων των ανθρώπων, και άλλους ανθρώπους θεωρεί ως υπερέχοντας και ανωτέρους εαυτού, δια τούτο τιμά και σέβεται πάντας.Μεταξύ των άλλων Χριστιανών θεωρεί εαυτόν, ως ανάξιον αχρείον και τελευταίον. Και ούτω καθεξής. Καθόλου δεν θέλει να κατακρίνη και κατηγορήση τους αμαρτάνοντας, αλλά τουναντίον ως μιμητής του Χριστού, τας αμαρτίας των άλλων λαμβάνει επάνω του, και ως ιδίας του αμαρτίας θεωρών αυτάς λυπείται και κλαίων έμπροσθεν του Σωτήρος Χριστού ζητεί την συγχώρησιν αυτών. Ο ταπεινόφρων και αν καταφροννεθή, δεν οργίζεται, δεν μνησικακεί κατά των καταδιοκόντων αυτόν εχθρών, αλλά τουναντίον, ως καλός Χριστιανός και μιμητής του Χριστού, προσεύχεται δι' αυτάς, και ζητεί παρά του Ουρανίου Πατρός την συγχώρησιν των αμαρτιών αυτού. Τελευταίον ο ταπεινόφρων, εις πάντας τους εχθρούς τους κακοποιούντας και βλασφημούντας αυτόν, προσηνής ευπροσήγορος, ανεξίκακος, μακρόθυμος, ως μιμητής του Χριστού γίνεται. Επομένως ο ταπεινόφρων πραγματικώς είνε αληθινός Χριστιανός, επειδή ο ταπεινόφρων ακούει την φωνήν του διδασκάλου αυτού, βοώντος και λέγοντος: <<Μάθετε απ' εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία...>> Και ούτω ο ταπεινόφρων αναπαύεται εν Χριστώ, και ως πτωχός εν πνεύματι μακαρίζεται παρά Χριστού, και κληρονόμος γίνεται της Βασιλείας των Ουρανών. <<Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστί η Βασιλεία των Ουρανών>>.
Ούτως ο Πανάγαθος Κύριος δια πολλών παραβολών και μάλιστα δια της παραβολής του Τελώνου και του Φαρισαίου φανερώς εδίδαξε το ύψος της ταπεινοφροσύνης, λέγων: <<ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται>>. Και Πέτρος ο Απόστολος λέγει, <<πάντες δε αλλήλοις υποτασσόμενοι την ταπεινοφροσύνην εκομβώσασθε, ότι Θεός υπερηφάνοις αντιτάσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν>>.
Ταπεινωθήτε λοιπόν υπό την κραταιάν χείραν του Δημιουργού, ίνα ημάς υψώση εν καιρώ (Α' Πετρ. σε'. 5 6).
Ιδού, αγαπητοί μου αδελφοί, και εν Κυρίω τέκνα μου πνευματικά, εν συντόμω ηκούσαμεν το κακόν της μισητής εωσφορικής υπερηφανείας, και το καλόν της Χριστομιμήτου ταπεινοφροσύνης. Ας αποφεύγομεν την υπερηφάνειαν και έχοντες το φρόνημα του Χριστού, μιμησώμεθα την ταπεινοφροσύνην και όμοιοι μιμηταί του Χριστού γενόμενοι, αξιωθώμεν και της επουρανίου Βασιλείας, ω η δόξα εις τουας αιώνας. Αμήν.
ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Ο Άγιος Κάλλιστος
Πατριάρχης ΚΠόλεως (+1364)
<<Πας λόγος σαπρός εκ του στόματος ημών μη εκπο-
ρευέσθω αλλ' ει τις αγαθός, προς οικοδομήν της χρείας,
ίνα δώ χάριν τοις ακούουσιν>>. (Εφεσ. δ' 29)>>
Πάντες εν γένει οι άνθρωποι, νομίζω, δεν προσέχομεν, ως πρέπει και όσον πρέπει εις τας ομιλίας ημών, εις τους λόγους τους οποίους απευθύνομεν προς τους άλλους, είτε προφορικούς, είτε γραπτούς. Οι περισσότεροι μάλιστα εξ ημών ούτε καν συλλογίζονται πόσην επιρροήν έχουσιν οι λόγοι ημών επί τους ακούοντας, και ομιλούμεν χωρίς να σκεφθώμεν περί των υφ' ημών λεγομένων. Δια τούτο πολλάκις βλέπομεν να εξέρχωνται του στόματος Χριστιανών λόγοι αισχροί και αχρείοι. Ενώ ουδέποτε έπρεπε να εξέρχηται λόγος σαπρός εκ του στόματος Χριστιανού.
Και όχι μόνον τούτο, αλλ' ο λόγος του Χριστιανού, ο εξερχόμενος απ' αυτού πρέπει να είναι αγαθός και καθαρός, και προς οικοδομήν των άλλων, <<ίνα δω χάριν τοις ακούουσιν>>.
Οι λόγοι των γονέων, έχουσι τοιαύτην επιρροήν επί τα τέκνα, ώστε μορφώνεται πολλάκις ο χαρακτήρ των τέκνων, και εκ των λόγων των γονέων εξαρτάται πολλάκις η αιώνιος ειδαιμονία ή η κακοδαιμονία αυτών. Το αυτό πρέπει να είπωμεν και περί των λόγων των διδασκάλων και πνευματικών οδηγών. Εάν οι λόγοι των τοιούτων είναι προς το οικοδομήν, καλώς. Εάν το εναντίον, τείνουσιν εις το να διαφθείρωσι τον νούν και την καρδίαν των ακουόντων. Δια τούτο πρέπει να προσέχωμεν πολύ εις την εκλογήν των διδασκάλων και να μη εκλέγωμεν αυτούς εν των τυχόντων, δια τοιαύτας σπουδαίας θέσεις, αλλά πάντοτε μετά περισκέψεως πολλής.
Έτερον δε μέγα από το οποίον πολύ πρέπει να προσέχωμεν είναι το θέατρον, ω ναι το θέατρον!
Το θέατρον είνε η πηγή πάσης αισχρολογίας και κακολογίας. Εκεί πολλοί νέοι διεφθάρησαν και απωλέσθησαν ηθικώς και υλικώς. Εκεί πολλοί έχασαν την αγνότητα αυτών, και έγιναν άθλιοι δια βίου, και τούτο εκ των σαπρών λόγων των μελοδραμάτων και θεατρικών παραστάσεων. Εκεί μανθάνουσι τα τέκνα πως να απατώσι τους γονείς και τα ανδρόγυνα αλλήλους. Απόδειξιν δε της μιμήσεως των υπ' αυτών διδασκομένων έργων, έχομεν τα εσχάτως εν τη κοινωνία μας συμβάντα φοβερά κοινωνικά δράματα.
Πολλοί δε σήμερον και δη οι λεγόμενοι σοφοί εν τοις γράμμασι, δισχυρίζονται το εναντίον, και λέγουσιν ότι το θέατρον είνε καλόν και διδάσκον την ηθικήν! Εις αυτούς δεν απαντώμεν ημείς, αλλ' ο Θείος διδάσκαλος ημών, ο Άγιος Χρυσόστομος, όστις, ιδού τι λέγει περί θεάτρου: <<Εν δε θεάτρω, γέλως, αισχρότης, πομπή διαβολική, μοιχείας μελέτη, πορνείας γυμνάσιον, ακολασίας διδασκαλείον, προτροπή αισχρότης, ασχημοσύνης παράδειγμα, κ.τ.λ. κ.τ.λ. (Χρυσοστ. Τομ. Θ' σελ. 323) Και πάλιν; <<Ιδού καθ' εκάστην ημέραν, διαρρήγνυμαι βοών. Απόστητε των θεάτρων>> (αυτόθι σελ. 335).
Και όχι μόνον ο Θείος ημών διδάσκαλος Άγιος Χρυσόστομος κατεδίκασε το θέατρον. Αλλά και ο Σόλων, ο Πλάτων, ο Δημοσθένης και άλλοι φρόνιμοι άνδρες το παλαι, ήσαν νομίζομεν εναντίον του θεάτρου ως αιτίας κακού. Και δικαίως, διότι οι λόγοι οίτινες ακούονται εκεί, ως επί το πλείστον είνε αισχροί, και προς καταστροφήν της αρετής και της αληθούς ευσεβείας.
Όπως και αν έχη, ω πατέρες και μητέρες, νέοι και νέαι, διδάσκαλοι και καθηγηταί, άρχοντες λαών και ηγέται κοινωνιών άνδρες εξέχοντες εν τη κοινωνία, καθήκον έχομεν πάντες, όπως προσέχωμεν πάντοτε εις τας ομιλίας μας, να μην εξέρχωνται του στόματός μας λόγοι σαπροί, αλλά πάντοτε να έχωμεν υπ' όψιν μας το, <<Πας λόγος σαπρός εκ του στόματος υμών μή εκπορευέσθω, αλλ' ει τις αγαθός προς οικοδομήν της χρείας, ίνα δω χάριν τοις ακούουσιν>>. Διότι επί του προκειμένου ιδού τι λέγει ο Σωτήρ ημών: <<Λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν, ο εάν αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως. Εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση, και των λόγων σου καταδικασθήση>>. (Ματθ. ιβ' 36,37).
Πέρασαν από τότε (1971) πενηντα ολόκληρα χρονια καί τόν Αυγουστο του 2018, ηκουσα πάλιν τόν θεολόγο κ. Ελευθεριο Γκουτζίδη, νά λέγη ενωπιον της Συνόδου, τα εξης: "Ναί εφευραμε την συγχωρητικην ευχήν, διοτι υπήρχαν αντιδράσεις καί διά νά μη γίνη τὀ σχίσμα καί αυτη η ευχη ηταν σωτηριος διά την Εκκλησίαν, αφου απεφεύχθη τό σχίσμα", ενω από τό 2015 επέμενε νά επαναλαμβάνει, οτι "οποιος δέν δεχεται πως εγινε συγχωρητικη ευχή, ειναι πεπτωκός καί εάν ειναι Αρχιερευς χάνει την Αρχιερωσύνην του γι αυτό καί δέν μπορει νά γίνη δεκτος εις τήν Εκκλησίαν παρά μόνον ως Μοναχός". Τά ιδια περίπου γραφει εις τάς επιστολάς του προς εμε καί ο Σεβασμιωτατος Αμφιλόχιος από τό 2015 μέχρι καί πρό ολίγων ημερων.... Καί αυτη ειναι, καθ ημας, καί η αιτία του κυοφορουμενου από τό 2015 σχίσματος....
Καί γενναται αυθορμητως η απορία: Καλά τότε απεφεύχθη τό σχισμα μεταξυ των Αρχιερέων, διότι "εφευρέθη η συγχωρητικη ευχή"... Διατί δέν απεφευχθησαν καί τά από τοτε αλεπάλληλα σχίσματα; εν ονόματι μάλιστα καί της εφευρεθείσης "συγχωρητικης ευχης"; Μηπως Σεβασμιωτατε Αμφιλόχιε, μήπως ελλογιμωτατε κ. Ελευθεριε Γκουτζίδη, πρέπει νά κάνουμε κάτι καί εσεις καί εγω καί οσοι ειμαστε συνένοχοι διά τά τοτε λάθη, καί εν μετανοία να ομολογησωμεν την αλήθεια καί επ αυτου του θέματος, μηπως καί ευρομεν ελεος ενωπιον του Θεου;, οπως επράξαμεν καί μέ τήν κοινην Ομολογιαν καί τόν Τόμον της ενωσεως της 27ης Ιανουαριου 2019;
Του Μητροπολίτου ΓΟΧ Μεσογαίας, Λαυρεωτικής και
Αχαρνών κ.κ. ΚΗΡΥΚΟΥ!!!
" .... Τό αἷμα τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν χύνεται. Πρέπει ἡμεῖς οἱ Ποιμένες νά χύσωμεν τό αἷμα μας. Δέν δύναται νά γίνη διαφορετικά. Πρέπει νά πέσωμεν ἡμεῖς. Ὁ Μάρτυς τοῦ Γολγοθᾶ Κύριος ἡμῶν ἐπιτάσσει: «Ὁ ποιμήν ὁ καλός τίθησι τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τῶν προβάτων». Δέν τό εἶπε μόνον ὁ Διδάσκαλος ἡμῶν, ἀλλά καί τό ἐπραγματοποίησε καί ἐξέτεινε τάς χεῖρας Του ἐπί τοῦ Σταυτοῦ χύσας τό Πανάχραντον αἷμα Του. Δραματικά γεγονότα διαδραματίζονται. Ὅχι οἱ ἄθεοι κόκκινοι συμμορίται, ἀλλά τά ἔνοπλα κρατικά ὄργανα, τά τεταγμένα νά φρουρῶσι καί νά ὑπερασπίζωσι τήν τιμήν, τήν ζωήν, τήν περιουσίαν καί τήν ἐλευθερίαν τῶν πολιτῶν, αὐτά τά ὄργανα τά φέροντα ἐπί τῆς κεφαλῆς τόν Τίμιον Σταυρόν καί τό ἔνδοξον ἑλληνικόν στέμμα μεταβάλλονται εἰς ληστοπειρατάς. Αἱ ἀνατριχιαστικαί συμμορίαι τῶν Βασιβουζούκων καί αὐταί ὠχριῶσιν… Δέν ἐφόνευον ἀθώους ἐκκλησιαζομένους κατά τήν ὥραν τῆς θείας λειτουργίας! Μάλιστα!.. Τήν 21ην Σεπτεμβρίου χριστιανοί προσεύχονται ἐντός παρεκκλησίου εἰς τό Ἁρματωλικόν τῆς Καρδίτσης. Τί κακόν πράττουσιν; Καί ὅμως ὁ Σπυρίδων Βλάχος τῶν Ἀθηνῶν εἶναι ἄγρυπνος… καί οἱ κέρβεροι τοῦ Συντάγματος καί τῶν νόμων, οἱ φρουροί τῆς τάξεως περικυκλώνουσι τόν ἱερόν τόπον καί οἱ χωροφύλακες ἄνευ ἑτέρου, ἄνευ ἄλλης διαδικασίας πυροβολοῦσι μέ τά αὐτόματά των κατ' εὐθεῖαν εἰς τόν σωρόν καί «ρίπτονται ριπαί εἰς τό ψαχνό». Τραυματίζεται εἰς τό στῆθος ἡ Κωνσταντινιά Τσαρούχα, μάρτυς τῆς Ὀρθοδοξίας, καί παλαίει πρός τόν θάνατον εἰς τό νοσοκομεῖον Τρικάλων φέρουσα δύο τραύματα (σφαῖρες) εἰς τό στῆθος. Ἕτεροι αἱματοκυλίονται καί τραυματίζονται… ὁ λειτουργός τοῦ Ὑψίστου ἱερεύς Χρύσανθος Τσιανάκας συλλαμβάνεται ὡς λήσταρχος, καταξεσχίζεται, ξυρίζεται καί ἀποσχηματίζεται! Ἐπίσης εἰς τάς Καλάμας καί εἰς τό ἱερόν Ἀσκητήριον Παναγουλάκη κατά τήν Μ. Παρασκευήν ἔ.ἔ. καί κατά τήν φρικτήν στιγμήν, καθ' ἥν ἐψάλλοντο τά ἐγκώμια τοῦ ἐπιταφίου, ὥρμησαν ἐντός τοῦ Ναοῦ ὡς λέοντες ὠρυόμενοι περί τούς 65 χωροφύλακες καί στρατιῶται, διέλυσαν βιαίως τούς 1500 προσευχομένους, ἥρπασαν τόν ἐπιτάφιον, τόν ἔρριψαν κατά γῆς, τόν ἐποδοπάτησαν, κατεξέσχισαν μέ τάς λόγχας των τήν ὡραίαν πύλην, ἤτοι τόν Δεσπότην Χριστόν καί ἔσυραν τούς ἱερεῖς ὡς ληστάς εἰς τά κρατητήρια! Μάλιστα!.. Καί τό Κράτος πού σκοτώνει χριστιανούς προσευχομένους λέγεται Δημοκρατία. Καί τό Κράτος αὐτό τό Ἑλληνικόν μετέχει τοῦ Ὀργανισμοῦ τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, τά ὁποῖα ἀγωνίζονται ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας τῶν Λαῶν καί τῆς Δημοκρατίας καί ὑπογράφουσι Σύμφωνα καί παρασκευάζονται νά ἐλευθερώσωσι λαούς τυραννουμένους ὑπό τό πέλμα τοῦ κόκκινου ἀθέου Κομμουνισμοῦ τοῦ σιδηροῦ παραπετάσματος. Ὅμως μέχρι τῆς στιγμῆς δέν ἀνεγνώσαμεν εἰς τάς ἐφημερίδας ὅτι οἱ ἄθεοι κόκκινοι σκοτώνουσιν ἐντός τῶν Ναῶν τούς προσευχομένους. Ἀλλ' αὐτό γίνεται εἰς τήν χριστιανικήν, τήν ἐλευθέραν δημοκρατικήν Ἑλλάδα. Μάλιστα εἰς τήν Ἑλλάδα… εἰς τήν Ἑλλάδα ἡ ὁποία ἰδιαιτέρως καυχᾶται ὅτι εἶναι ἡ κοιτίς τοῦ Πολιτισμοῦ καί τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλά καταπροδίδει τήν ἱστορίαν της διά νά εὐχαριστήση τόν κακόδοξον Σπυρίδωνα Βλάχον. Μήπως εἶναι ὅλα ψεύδη, ὅλα τά ἰδεώδη; Κλονιζόμεθα καί ἀμφιταλαντευόμεθα, διστάζομεν ὅμως νά τό πιστεύσωμεν ὁριστικά. Προσδοκῶμεν τήν ἄμεσον καί ἀποτελεσματικήν ἐπέμβασιν τοῦ κοινοβουλευτικοῦ πρωθυπουργοῦ Στρατάρχου Παπάγου, ὁ ὁποῖος ἔχει μίαν ἔνδοξον ἱστορίαν, τήν ὁποίαν ἀμαυρώνει ὁ ἀντιχριστιανικός Νερώνειος διωγμός. Ἀρκετά! Νά σταματήση τό αἶσχος! Πρέπει νά παύση πλέον ὁ ἀνόσιος διασυρμός τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ διαπόμπευσις τῆς ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καί ὁ κατεξευτελισμός τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος. Ἐπαναλαμβάνομεν ἀρκετά. Ἡμεῖς, καί τό διακηρρύσσομεν δημοσία καί μέ ὅλην τήν δύναμιν τῶν πνευμόνων μας καί μέ πλήρη ἐπίγνωσιν τῶν εὐθυνῶν μας, ἡμεῖς ἐλάβομεν τήν ἀπόφασίν μας. Ἡ Ἑλλάς ἔχει πάντοτε τό Μεσολόγγι της, τό Σοῦλι της μέ τόν Σαμουήλ, ἔχει πάντοτε Πατριάρχας Γρηγορίους, καί Ἡγουμένους Γαβριήλ μέ τό Ἀρκάδι. Θά τεθῶμεν ἐπί κεφαλῆς τοῦ πιστοῦ λαοῦ εἰς τόν ἀγῶνα του διά τά δικαιώματά του ὡς συνταγματικοῦ πολίτου διά τήν συνείδησίν του, διά τάς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδοξίας, διά τό στοιχειῶδες δικαίωμα τῆς ἀμύνης ὑπέρ τῆς δημοκρατικῆς ἐλευθερίας του, ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεώς του, ὑπέρ τῶν πατρίων ὀρθοδόξων παραδόσεων, ὑπέρ τῆς ζωῆς του κινδυνευούσης καί κατά τάς ἱεράς στιγμάς τῆς προσευχῆς του ἐντός τῶν Ναῶν. Καί τό Σύνταγμα, καί ἡ ἠθική καί ἰδιαιτέρως ὁ Ποινικός νόμος ἀναγνωρίζουσιν ὡς ἱερόν καί ἐπιβεβλημένον τό δικαίωμα τῆς νομίμου ἀμύνης. Κατά τῆς καταπατήσεως τῶν στοιχειωδῶν καί συνταγματικῶν δικαιωμάτων μας θά ἀμυνθῶμεν ἀποκρούοντες τήν ἐπίθεσιν καί τήν παρανομίαν. Ἅς ὄψονται οἱ ὑπαίτιοι. Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά καί περιπόθητα εἰρηνεύετε, χαίρετε, ἐν Κυρίω ἀεί χαίρετε. Ὡμιλήσαμεν ἔχοντες ὁδηγόν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὡμιλήσαμεν ἄνευ περιστροφῶν. Οἱ λόγοι ἐτελείωσαν πλέον. Ἡ ἀπόφασις ἡμῶν, ἐπευλογημένη ἀπό τόν Οὐρανόν, μετά προσευχήν ἐλήφθη. Ἀπόφασις ἀμετάκλητος. Θά ἀντιμετωπίσωμεν τούς πάντας καί τά πάντα. Ἡ ἀπόφασίς μας εἶναι ὁ ἀγών ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀγών μέχρι θανάτου. Οὐδέν μᾶς φοβίζει. Ἡ ζωή μας δέν μᾶς ἀνήκει. Ἡ ζωή μας ἀνήκει εἰς τόν Κύριον. Ἡ ζωή μας ἀνήκει εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν. Καί θά βαδίσωμεν πρός τόν θάνατον ἀγωνιζόμενοι διά τήν Ὀρθοδοξίαν.... " (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗΝ - ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΕΚΔΟΘΕΙΣΑΝ ΚΑΤΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΝ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1954 ΥΠΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ).
