Όταν ο Θίος Αυγουστίνος ηθέλησεν να γράψει το περί Πόλεος Θεού βιβλίον, ηθέλησε να γράψει εις την Παλαιστίνην προς τον άγιον Ιερώνυμον, και να τον ερωτήσει ποίαν γνώμην είχεν περί της μακαριότητος της Ουρανίου εκείνης πόλεως του Θεού. Όμως εώς ου να στείλει το γράμμα προς αυτόν, συνέβει να τελευτήσει ο Θείος ούτος Ιερώνυμος. Τότε αυτός εφάνει κατ' όναρ εις τον ιερόν Αυγουστίνον και τω είπε ταύτα τα λόγια. Βλέπε, ημπορείς ποτέ να αριθμήσεις τους αστέρας του Ουρανού, ή τας ρανίδας της θαλάσσης; Όχι βέβαια. Ήξευρε λοιπόν ότι τούτο είναι ευκολώτερον, παρά να το διηγηθεί τις την μακαριότητα της Ουρανίου πόλεως του Θεού, και του Παραδείσου την δόξαν. Διότι τόσον είναι αύτη υπερβολική και ακατάληπτος, ώστε, εάν εγώ μετά θάνατον δεν έβλεπα ταύτην, βεβαίως δεν το επίστευα ποτέ. Τόσον δε απέχει η πραγματική δόξα αύτη και μακαριότης του Παραδείσου, από εκείνην, ην εγώ εφανταζόμην ακόμη έτι ζων ώστε απείρως και ασυγκρίτως αύτη είναι μεγαλυτέρα και θαυμασιωτέρα από εκείνην.
( Εκ του περιοδικού του Αγίου Πατρός Ματθαίου
<<ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ>>)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου