ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΙΔΝΕΪ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

Με λαμπρότητα πανηγύρισε ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Σίδνεϊ Αυστραλίας. Του Πανηγυρικού Εσπερινού και της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Πατρών και Τοποτηρητής Αυστραλίας κ. Ευστάθιος.  

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

Πανήγυρις Ἱ. Ν. Παναγίας Σουμελᾶ τῆς Ἀθηνιωτίσσης καί Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Παναγίας Παραμυθίας καί Ὁδηγητρίας τῶν ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξων (κατά τό παλαιό ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο) εἰς περιοχήν Πλάτωνος Ἀχαρνῶν.

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ Μέ τήν συμμετοχή πλήθους  πιστῶν προερχομένων ἐκ τοῦ Πόντου, τήν Πέμπτη 15η/28η Αὐγούστου τ. ἔ. 2008, ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, πανηγύρισε ὁ Ἱ. Ν. Παναγίας Σουμελᾶ - Ἀθηνιωτίσσης εἰς περιοχήν Πλάτωνος Ἀχαρνῶν, καί τό νεοιδρυθέν παρά τόν ὡς ἄνω Ναόν Ἡσυχαστήριον Παναγία ἡ Παραμυθία καί Ὀδηγήτρια τῶν ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξων. Τό ἑσπέρας τῆς παραμονῆς ἐψάλη ὁ Πανηγυρικός Ἑσπερινός, ἐνῶ τό πρωϊ τῆς κυριωνύμου ἡμέρας ἐψάλη ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθου καί ἐτελέσθη Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κ. Κηρύκου, ἐνῶ μετά τήν ἀπόλυσιν ἐγένετο ἡ λιτάνευσις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Παναγίας τοῦ Σουμελᾶ (Ἀθηνιωτίσσης), εἰς τἠν ὁποίαν ἔλαβον μέρος ο Ιερεύς π. Δημήτριος καί ο Ιεροδιάκονος π. Ιάκωβος.  Αμέσως μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ὡμίλησεν ὁ Σεβ/τος, ὁ ὁποῖος ἀναφερθείς εἰς τήν ἱστορίαν τῆς ἱερᾶς Είκόνος τῆς πρότερον Ἀθηνιωτίσσης καί μετέπειτα Σουμελᾶ, καί εἰς τήν εὐλάβειαν καί τόν σεβασμόν τῶν Ποντίων εἰς τήν ἱεράν αὐτήν Εἰκόνα, κατεσυνεκίνησε τούς προσκυνητές, ἐνῶ ἀναφερθείς καί εἰς τήν σύγχρονον ἐκκλησιαστικήν καί κοινωνικήν κατάστασιν ὑπεγράμμισεν, ὅτι ἡ μόνη λύσις ἀπό τά ὁποιαδήποτε ἀδιέξοδα εἶναι νά ἐναποθέσουν οἱ ἄνθρωποι, προπάντων οἱ Ἐκκλησιαστικοί καί Πολιτικοί Ἡγέται, τίς ἐλπίδες των εἰς τήν Παναγίαν τήν Παραμυθίαν καί Ὁδηγήτριαν, ὅπως ἐπί χίλια καί παραπάνω ἔτη οἱ Ἕλληνες τοῦ Πόντου τάς εἶχον ἐναποθέσει εἰς τήν Παναγίαν τοῦ Σουμελᾶ.   Το παρόν εις την Ιερά πανήγυρη έδωσε μεγάλος αριθμός Ποντίων Ὀρθοδόξων, τόσον ἐκ τῆς περιοχῆς Ἀχαρνῶν, ὅσον καί ἀπό ἄλλες περιοχές τῆς Ἀττικῆς. Ὁ Σεβ. Κήρυκος εἰς τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας μαζί μέ τίς εὐχές εἰς τόν κ. Δήμαρχον διά τήν ὀνομαστικήν του ἑορτήν, δέν παρέλειψε νά τονίση τόν ἀδιάρρηκτον σύνδεσμον τῶν Ποντίων μετά τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί τήν ἀνάγκην ὅλοι οἱ Πόντιοι νά ἐπανέλθουν εἰς τήν εὐθεῖαν ὁδόν τῶν Πατέρων μας, καί νά ἑορτάζουν τήν ἑορτήν τῆς Παναγίας, ὀρθοδόξως, ὅπως ἐπί χίλια καί πλέον ἔτη ἑώρταζον οἱ πρόγονοί των τοῦ Πόντου, καί οὐχί κακοδόξως, ἤτοι κατά τήν παπικήν οἰκουμενιστικήν ἡμερολογιακήν καινοτομίαν. Ὁ Ἱ. Ν. Παναγίας Σουμελᾶ εἶναι ὁ δεύτερος τῆς δυναμικῆς καί πολυαρίθμου Ἐνορίας Ἀχαρνῶν. Ἀνηγέρθη κατά τήν περίοδο 1988 - 1995 ἐπί ἐφημερίας τοῦ τότε Ἀρχιμανδρίτου καί νῦν Μητροπολίτου κ. Κηρύκου, χάρις εἰς τήν συνεισφοράν τῶν ἐνοριτῶν τοῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου, κυρίως Ποντιακῆς καταγωγῆς, οἱ ὁποῖοι - ὅπως εἶναι γνωστό - εὐλαβοῦνται ἰδιαιτέρως τήν Παναγία Σουμελᾶ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό ἱερώτερον σύμβολο τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ πρώτη σκέψις ὅταν ξεκίνησε ἡ ἀνέγερσις αὐτοῦ τοῦ Ναοῦ ἦτο νά γίνη ἕνα πανελλήνιο προσκύνημα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τό ὁποῖον μέ κέντρο τήν Ἱεράν Είκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Σουμελᾶ, προηγουμένως Ἀθηνιωτίσσης νά εὑρίσκουν οἱ ἁπανταχοῦ Ὀρθόδοξοι Παραμυθίαν (παρηγορίαν) καί Προστασίαν. Καί βλέπομεν σήμερον σύν τῶν χρόνω νά πραγματοποιεῖται ἐκεῖνο τό ὄνειρο..  Ὁ Ναός διαθέτει Πρεσβυτέριο (κατοικία Ἱερέως) καί ἤδη ἔχουν γίνει μικραί ἐγκαταστάσεις τοῦ Ἡσυχαστηρίου Παναγίας Παραμυθίας καί Ὁδηγητρίας τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων, ὅπου θά ἐγκατασταθῆ μικρά μοναστική ἀδελφότης Διακονισςῶν, ἡ ὁποία θά συμβάλλει καί ἀπό τῆς θέσεως αὐτῆς εἰς τό Ἱεραποστολικόν καί Φιλανθρωπικόν ἔργον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΗ ΠΑΝΕΝΔΟΞΩ ΚΟΙΜΗΣΕΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Του Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

 Η θέσις, αγαπητοί μου, της Υπεραγίας Θεοτόκου, μέσα εις την ιστορία της σωτηρίας μας, είναι σημαντικοτάτη. Και τούτο διότι εστάθη το όργανον της σωτηρίας μας. Είναι εκείνη η οποία έδωσε τον εαυτόν της, να γίνει κλίμακα για να κατέλθει ο Θεός στη γη, και ταυτοχρόνως γίνεται κλίμακα για να ανέλθει ολόκληρη η ανθρωπότητα στον ουρανό.

 Έτσι ο Θεός δια της Θεοτόκου, γίνεται άνθρωπος και οι άνθρωποι δια της Θεοτόκου γίνονται θεοί. Να λοιπόν ότι η θέσις της υπεραγίας Θεοτόκου, είναι σημαντικοτάτη εις την ιστορία της σωτηρίας. Εις εκείνο το θαυμαστό όραμα του Ιακώβ με την κλίμακα που εστηρίζετο ο Θεός εις την κορυφήν, η κλίμακα αυτή δεν προϋποθέτει μόνον, την κάθοδον του Θεού, αλλά και την άνοδο του Ιακώβ, δηλαδή την άνοδο των ανθρώπων.

 Έτσι αγαπητοί μου, η Θεοτόκος κατέχει κεντρικοτάτη θέση μέσα στην σωτηρίαν μας και συνεπως και στην λατρεία μας. Ολόκληρος ο Άυγουστος είναι αφιερωμένος εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Σημειώσατε ότι δεν έχουμε λίγες Θεομητορικές εορτές μέσα εις τον λειτουργικόν χρόνον. Αλλά την κορυφή των Θεομητορικών εορτών την κατέχει εορτή της Κοίμησις της Θεοτόκου, αυτή που εορτάζουμε στις 15 Αυγούστου. Είναι μια εορτή κατά την οποία εορτάζουμε την Κοίμηση, την ταφή, την Ανάσταση και την Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου.

  Αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά στοιχεία. Όταν ρίξουμε μια ματιά στην ορθόδοξο εικονογραφία μας, θα δούμε κατά έναν θαυμαστό τρόπο να ιστορούνται αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά. Βεβαίως αφότου άρχισαν οι αιρέσεις, πότε να στρέφονται εναντίον του προσώπου του Κυρίου μας Ιησού, πότε εναντίον της Θεοτόκου, η Εκκλησίας μας επαγίωσε πλέον μέσα στις εικόνες, που μας προσφέρει για να διδαχθούμε το δόγμα όσο και για να τιμήσουμε τα πρόσωπα αυτά, τον Κύριον Ιησούν και την Υπεραγία Θεοτόκο, οι εικόνες εφεξής έχουν πλέον όχι μόνον ιστορικόν χαρακτήρα, ιστορική διάσταση αλλά και δογματική διάσταση.

 Έτσι βλέποντας την εικόνα της Κοιμήσεως, βλέπουμε τα εξής: Την Υπεραγίαν Θεοτόκον νεκράν επάνω εις ένα κρεβάτι. Γύρω της είναι οι Απόστολοι. Σε μια θεία δόξα που δεν ανήκει στον παρόντα κόσμο, γι’ αυτό και οι αγιογράφοι, αγιογραφούν αυτό το σημείον κατά έναν τρόπο που να δίδεται η εντύπωσις ότι πρόκειται για κάτι το εξωκοσμικόν, βρίσκεται ο Ιησούς Χριστός. Κρατάει στα χέρια του την ψυχή της μητέρας Του, της Υπεραγίας Θεοτόκου, την οποία οι αγιογράφοι πάρουσιάζουν ως ένα νήπιο. Με αυτό το νήπιο θέλουν να δείξουν την ψυχή της Παναγίας. Άγγελοι δορυφορούν τον Χριστόν μέσα στην θεία Του δόξα, που κρατά στα χέρια του την ψυχή της μητέρας Του. Αυτό αποτελεί τον ουρανόν.

 Κάτω εις την γην οι Απόστολοι, κλαίουν, αλλά το κλάμα τους είναι συγκρατημένο. Είναι ένα κλάμα λύπης, γιατί έχασαν την μητέρα του Κυρίου τους, αλλά και χαράς διότι είναι ο πρώτος άνθρωπος, αληθινά άνθρωπος, όχι θεάνθρωπος ο οποίος ανέρχεται δεδοξασμένος στον ουρανό. Αυτά βλέπουμε αγαπητοί μου στην εικονογραφία της Κοιμήσεως. Αλλά πώς έχουν τα πράγματα έτσι, και πως βρέθηκαν οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, αφού κατά την παράδοση η Θεοτόκος εκεί εκοιμήθη.

 Έλαβε ειδοποίησιν από τον Υιόν της, ότι θα απέλθει μέσα εις τρεις ημέρες. Σημειώσατε ότι αυτά που σας λέγω, δεν τα αναφέρει η Αγία Γραφή, αλλά τα αναφέρουν Πατέρες της Εκκλησίας μας, όπως ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο άγιος Μόδεστος Ιεροσολύμων, ο άγιος Ανδρέας Κρήτης, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο άγιος Γερμανός αρχιεπίσκοπος Κων/πολεως, και άλλοι οι οποίοι όχι απλώς τα σημείωνουν αλλά πλέκουν και το εγκώμιον εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Εγκώμια αγαπητοί, τα οποία είναι με βάθος μεγάλο θεολογικό. Εκοιμήθη η Θεοτόκος την τρίτη ημέραν και τότε το Πνεύμα του Θεού ήρπασε τους Αποστόλους, που ευρίσκοντο στα διάφορα σημεία της οικουμένης κηρύσσοντες τον λόγο του Θεού και ευρέθησαν όλοι εις τα Ιεροσόλυμα.

  Μέσα εις την παράκλησιν τι λέμε; Ειδικά εις εκείνο το εξαποστειλάριο το οποίο ψάλλουμε ειδικά τον δεκαπενταύγουστο: «Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε», δηλαδή, ω! Απόστολοι που ήρθατε από τα πέρατα της οικουμένης και ήρθατε εδώ εις τα Ιεροσόλυμα, «κηδεύσατέ μου το σώμα, εν χωρίω Γεθσημανή», δηλαδή, εις τον τόπον της Γεθσημανής, κηδεύσατέ μου το σώμα. Πλην του Θωμά. Ο Θεός οικονομησε ο Θωμάς να μην είναι παρών, ο οποίος έφτασε τρεις ημέρες μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου. Αλλά όταν ο Θωμάς έφτασε, ελυπήθη πάρα πολύ, διότι δεν ήταν παρών δια να ίδει δια τελευταία φορά την μητέρα του Κυρίου Του και διδασκάλου Του. Γι’ αυτό επήγαν εις τον τάφον, να τον ανοίξουν και να Την προσκυνήσει.

  Αλλά τότε παρατηρήθη το εξής: ο μεν τάφος δεν είχε το σώμα αλλά είχε μόνο τα άμφια, τον ιματισμόν δηλαδή της Θεοτόκου και επίσης ήταν γεμάτος από ευωδία καταπληκτική. Τότε κατενόησαν οι απόστολοι ότι η Υπεραγία Θεοτόκος ανεστήθη και ανελήφθη εις τον ουρανόν. Πράγματι έχουμε την Κοίμησιν, την Ταφήν, την Ανάστασιν και την Μετάστασιν δηλ. την Ανάληψιν εις τους ουρανούς. Αυτό έχει πάρα πολύ σημασία και θεολογική αξία διότι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι ο πρώτος άνθρωπος, όπως λέγει σε ένα εγκώμιό του ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο οποίος μετά του σώματος θεούται και ανέρχεται στην βασιλεία του Θεού, προ της τελικής κρίσεως.

 Διότι ουδείς έχει εισέλθει ακόμη εις την βασιλεία του Θεού παρά μόνο ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού. Κανένας άνθρωπος δεν υπάρχει εις την βασιλεία του Θεού. Ούτε ο ληστής. Ο ληστής βρίσκεται στον παράδεισον. Και ο παράδεισος είναι ο τόπος των ψυχών που αναμένουν την ανάστασιν των νεκρών. Δεν είναι λοιπόν ούτε ο ληστής, δεν είναι ούτε ο απόστολος Πέτρος, ούτε ο απόστολος Παύλος, ούτε ο προφήτης Ηλίας, ο οποίος δεν εδοκίμασε θάνατον και θα επανέλθει εις την γην. Κανείς δεν έχει εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού, πλην της Θεοτόκου. Και εισήλθε με το σώμα της, όπως ακριβώς εισήλθε και ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός της.

  Ήταν δυνατό ποτέ η Μητέρα της Ζωής να ίδει φθοράν, να ίδει διαφθοράν; Όπως ο Ιησούς Χριστός, ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού απέθανεν και ετάφη αλλά δεν είδε διαφθοράν, δηλ. δεν έλιωσε μέσα εις τον τάφον, αλλά ανεστήθη, έτσι έδωσε και την ανάσταση εις την μητέρα Του, από την οποία εδανείσθη την ανθρωπίνη φύση, όλη την ανθρωπίνη φύση, και το σώμα και την ψυχήν, και αυτά τα εθέωσε και τα ανέβασε εις αυτήν την Βασιλεία του Θεού. Αυτό για μας λέει πολλά πράγματα.

Η Θεοτόκος είναι ο πρώτος άνθρωπος που ανέρχεται εις την βασιλεία του Θεού και συνεπώς αποτελεί το πιο χαρούμενο γεγονός μετά από το Πάσχα. Και γι’ αυτό θεωρείται δεύτερο Πάσχα, κατά το οποίος εορτάζουμε, όχι απλώς την Κοίμηση, όπως θα εορτάζαμε την επέτειο του θανάτου ενός προσώπου, αφαλώς όχι με χαρά, αλλά το προβάδισμα ενός ανθρώπου στη Βασιλεία του Θεού. Και γι’ αυτό, για μας είναι ένα Πάσχα, όχι κενόν περιεχομένου, αλλά ένα Πάσχα που έρχεται να μας δώσει την εγγύησιν, ότι πέρασε ένας άνθρωπος εκείνον τον χώρον που δεν θα μπορούσε ποτέ ανθρωπίνη φύσις να τον περάσει.

  Γιατί Πάσχα σημαίνει διάβασις, κι όταν οι Εβραίοι πέρασαν την Ερυθρά θάλασσα, γιόρταζαν τυπικώς το αληθές Πάσχα, το οποίο είναι εκ του θανάτου εις την ζωήν, εκ του φθαρτού κόσμου εις την αφθαρσίαν και εκ του κτιστού κόσμου εις την βασιλείαν του Θεού. Ποιος θα μπορούσε να περάσει; Βεβαίως ο Χριστός. Αλλά από πίσω του έρχεται ο πρώτος άνθρωπος. Έτσι, δεν είναι υπερβολή να πούμε, ό,τι θα λέγαμε για τον Ιησούν Χριστόν το ίδιο θα λέγαμε και για την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

Αγαπητοί μου για μας είναι μεγάλη ελπίδα η Υπεραγία Θεοτόκος. Είναι πολύ μεγάλη ελπίδα. Γι’ αυτό ο λαός μας την αγαπά πολύ. Βλέπετε ότι δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει την εικόνα της Παναγίας.Δεν υπάρχει χωριό, πόλη που να μην έχει έστω ένα εκκλησάκι ή παρεκκλησι αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο. Αν θα ‘πρεπε να καταγράψομε πόσες εκκλησιές της Παναγίας υπάρχουν σ’ όλη την Ελλάδα, για να μιλήσουμε μόνο για τον ελληνικόν χώρον και όχι για όλον τον ορθόδοξον χώρον, θα βλέπαμε ότι οι εκκλησίες που υπάρχουν προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι πάρα πολλές.

  Σε μια ανάγκη μας, την Παναγία φωνάζουμε. Είναι δε τόσο ζυμωμένο αυτό με την ύπαρξή μας, με το κύτταρο μας, έτσι ώστε όπως λέμε «μάνα μου» σ’ έναν κίνδυνο, έτσι φωνάζουμε αυθορμήτως, χωρίς να δουλέψει το μυαλό μας, θα έλεγα από μέσα από τα έγκατά μας, φωνάζουμε «Παναγιά μου». Μέσα μας, μέσα στα βιώματά μας, υπάρχει το πρόσωπό της. Κι αυτό δείχνει ότι ο ορθόδοξος κόσμος αγαπά και τιμά, την Υπεραγία Θεοτόκο. Την θεωρούμε ότι είναι το εργαστήριο της σωτηρίας μας. Την θεωρούμε ότι είναι η πόλις του μεγάλου βασιλέως. Δεν είναι απλώς η επίγειος Ιερουσαλήμ αλλά είναι η αιωνία Ιερουσαλήμ.

  Είναι η δωδεκάτειχος πόλις που έχει τα δώδεκα τείχη, που είναι οι Απόστολοι, και αυτή είναι η πόλις που έχει κάτοικό της τον Υιόν της, τον Ιησούν Χριστόν. Ο πρώτος πολίτης, αλλά και εμείς αγαπητοί, καλούμεθα να γίνουμε πολίτες αυτής της πόλης. Αλλά κατοικώ την πόλιν, κατοικώ την Θεοτόκον σημαίνει μπαίνω μέσα εις την ζωήν της Θεοτόκου και αυτό μέσα εις ένα εγκώμιόν του ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει τα εξής: Ελάτε όλοι νοερά να συνεκδημήσουμε μ’ εκείνη η οποία έχει συνεκδημήσει. Ελάτε όλοι να φύγουμε μαζί μ’ εκείνη η οποία έφυγε από τον κόσμον αυτόν.

  Όπως λέμε εις τους Χαιρετισμούς: «Ξένον τόκον ιδόντες ξενωθώμεν του κόσμου», δηλαδή, αφού είδαμε έναν παράξενον τόκον, τον Ιησούν Χριστόν, που Τον εγέννησε η Θεοτόκος, ότι δηλαδή είναι ο Εμμανουήλ, ο «μαζί μας ο Θεός», ας αποξενωθούμε από τον κόσμο, από τον αμαρτωλόν κόσμον, από την αμαρτίαν. Για να μπορέσουμε να βρεθούμε με τον τόκον της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ήρθε, υπηρέτησε το έργο του Θεού, το μέγα σχέδιο του Θεού, υπηρέτησε το «σεσιγημένον μυστήριον χρόνοις αιωνίοις» κατά έναν θαυμαστόν τρόπον, και έγινεν η Κυρία των Ουρανών. Μαζί της λοιπόν, ας ανέβουμε νοερά. Ακόμα η ώρα μας δεν έχει έλθει να φύγουμε. Θα φύγωμε όμως.

Επειδή όταν θα φύγουμε θα ζητούν οι δαίμονες την ψυχήν μας, γι’ αυτός ας φύγωμε από τώρα, νοερώς. Κι εκείνος ο οποίος θα φύγει νοερώς μαζί της, όταν θα έρθει η ώρα της οριστικής αναχωρήσεως, τότε η Υπεραγία Θεοτόκος θα τον αναμένει στον ουρανόν και θα ίδει το πρόσωπό της. Εκείνο το πρόσωπο το οποίο ευλαβούνται τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ και υποκλίνονται μπροστά της. Είναι εκείνη η οποία φοράει τον ήλιο, οπως μας αποκαλύπτει το βιβλίο της Αποκαλύψεως, και έχει κάτω από τα πόδια της την Σελήνη.

  Που σημαίνει ότι φοράει την μονιμότητα, γιατί ο δίσκος του ηλίου είναι πάντοτε στρογγυλός, και έχει κάτω από τα πόδια της την διαρκώς αλλοιουμένη με τις φάσεις της σελήνη, σύμβολο του κόσμου που περνά, που ρέει, του κόσμου του μεταβαλλομένου. Έτσι κι εμείς αγαπητοί, ας βάλουμε κάτω από τα πόδια μας την σελήνη του κόσμου τούτου, τον μεταβαλλόμενον κόσμον και ας μένουμε μέσα εις την μονιμότητα του θείου φωτός, της θείας δόξης, μέσα εις την οποία εισήλθε η Υπεραγία Θεοτόκος και μας αναμένει. (π. Α.Μ.)

  Αυτης αγίαις πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον και σωσον ημάς. ΑΜΗΝ.

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ 1935

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ 

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ

[Γενομένη το έτος 1935]

Κατά τον Μάϊον του έτους 1935 προσήλθον εις την αγωνιζομένην Εκκλησίαν των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών τρεις Αρχιερείς εκ του σχίσματος του νέου ημερολογίου, οι οποίοι εις τον μικρόν Ναόν της Κοιμήσεως Θεοτόκου εις τον Κολωνόν Αθηνών την Κυριακήν της Σαμαρείτιδος έδωσαν δημόσιαν ομολογίαν της ορθοδόξου πίστεως και εις την συνέχειαν ενώπιον μεγάλου πλήθους πιστών ορθοδόξων εις την πλατείαν Κολωνού διεκήρυξαν την ορθόδοξον πίστιν δια Διαγγέλματος προς τον πιστόν λαόν. Εις την συνέχειαν μετά τα κατ' αυτών μέτρα της Συνόδου των Νεοημερολογιτών, (φυλακίσεις, εξορίες κ.α.) λόγω της προσχωρήσεως εις την Εκκλησίαν των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών και της τελέσεως χειροτονιών νέων Αρχιερέων, μεταξύ των οποίων και του Αγιορείτου Ιερομονάχου Ματθαίου, απηύθυναν δι' Εγκυκλίου τας πατρικάς παραινέσεις των περί της ορθοδόξου πίστεως εις τους πιστούς χριστιανούς. Τα κύρια σημεία αυτής της Εγκυκλίου ενδεικτικά της ομολογίαςτης ορθοδόξου πίστεως δημοσιεύομεν κατωτέρω.

Η ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά

Καταδικασθέντες αδίκως υπό Σχισματικής Συνόδου εις καθαίρεσιν και πενταετή εγκάθειρξιν εις Μονάς .... θεωρούμεν ποιμαντορικόν καθήκον ημών, πριν η αποχωρισθώμεν, να απευθύνωμεν Υμίν τοις ακολουθούσι το Πάτριον και Ορθόδοξον εορτολόγιον τας εξής Ποιμαντορικάς παραινέσεις:

Ακολουθούντες πιστώς το Αποστολικόν ''Στήτε και κρατήτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι' επιστολής ημών'' μη παύσητε αγωνιζόμενοι δι' όλων των νομίμων και χριστιανικών μέσων υπέρ της κατισχύσεως και επιβραβεύσεως του Ιερού ημών αγώνος, όστις αποβλέπει εις την επαναφοράν εν τη Εκκλησία του Πατρίου και ορθοδόξου εορτολογίου, μόνου ικανού να αποκαταστήση τα υπό της Ελληνικής Εκκλησίας μειωθέν κύρος της ορθοδοξίας και να επαναφέρη την ειρήνην και την ένωσιν του ορθοδόξου Ελληνικού λαού. 

Επέπρωτο κρίμασιν οις οίδε Κύριος η πλειοψηφία της Ιεραρχίας της Ελληνικής Εκκλησίας υπό την έμπνευσιν και πρωτοβουλίαν του προκαθημένου Αυτής να προσάψη εις το τέως αγνόν και ακραιφνώς ορθόδοξον μέτωπον Αυτής τον μώμον του σχίσματος δια της αθετήσεως του ορθοδόξου εορτολογίου, του καθιερωθέντος υπό των 7 Οικουμενικών Συνόδων και κυρωθέντος υπό της αιωνοβίου πράξεως της ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας και της αντικαταστάσεως τούτου δια του Παπικού τοιούτου. 

Το σχίσμα βεβαίως τούτο του ορθοδόξου Ελληνικού λαού, εδημιούργησεν η πλειοψηφία της Ιεραρχίας ήτις επιλαθομένη της ιεράς και Εθνικής Αυτής αποστολής και του αρχαίου Ελληνικού γνωμικού ''μάχου υπέρ της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής ελευθερίας'', εισήγαγεν άνευ της συναινέσεως απασών των ορθοδόξων Εκκλησιών εν τη θεία λατρεία το Παπικόν εορτολόγιον διαιρέσασα ούτως ου μόνον τας ορθοδόξους Εκκλησίας, αλλά και τους ορθοδόξους Χριστιανούς εις δύο αντιθέτους μερίδας. 

Ημείς αναλαβόντες την ποιμαντορίαν του ορθοδόξου Ελληνικού πληθυσμού του ακολουθούντος το πάτριον και ορθόδοξον εορτολόγιον, και έχοντες συναίσθησιν του όρκου πίστεως ον εδώκαμεν ότι θα φυλάξωμεν πάντα όσα παραλάβομεν παρά των 7 Οικουμενικών Συνόδων, αποφεύγοντες πάντα νεωτερισμόν, δεν ηδυνάμεθα παρά να κηρύξωμεν ως σχισματικήν την επίσημον Εκκλησίαν, ήτις εδέχθη το παπικόν εορτολόγιον, όπερ εχαρακτηρίσθη υπό πανορθοδόξων Συνόδων ''ως νεωτερισμός των αιρετικών, ως παγκόσμιον σκάνδαλον και ως αυθαίρετος καταπάτησις των θείων και ιερών Κανόνων και των Εκκλησιαστικών παραδόσεων''. 

Τούτου ένεκα συνιστώμεν εις άπαντας τους ακολουθούντας το ορθόδοξον εορτολόγιον, όπως μηδεμίαν πνευματικήν επικοινωνίαν έχωσι μετά της σχισματικής Εκκλησίας και των σχισματικών λειτουργών Αυτής, από των οποίων έφυγεν η χάρις του Παναγίου Πνεύματος. Διότι ούτοι ηθέτησαν αποφάσεις των Πατέρων της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου και πασών των πανορθοδόξων Συνόδων των καταδικασσών το Γρηγοριανόν εορτολόγιον. Ότι δε η σχισματική Εκκλησία δεν έχει χάριν και άγιον Πνεύμα, τούτο διαβεβαιοί και ο Μ. Βασίλειος λέγων τα εξής: ''Ει και περί μή Δόγματα οι Σχισματικοί σφάλοιντο, αλλ' επειδή τοίνυν κεφαλή του Σώματος της Εκκλησίας ο Χριστός εστί, κατά τον θείον Απόστολον, εξ ου τα Μέλη πάντα ζωούται και την πνευματικήν αύξησιν δέχεται, ούτοι δε της αρμονίας των Μελών του Σώματος απερράγησαν και ουκέτι παραμένουσαν αυτοίς έχουσι την χάριν του Αγίου Πνεύματος. Ο τοίνυν ουκ έχουσιν, πως αν τοις άλλοις μεταδοίεν;''. 

Όταν η σχισματική Εκκλησία επιβάλη μέτρα πιεστικά και καταθλιπτικά, όπως βιάση την ορθόδοξον ημών συνείδησιν, συνιστώμεν Υμίν, όπως τα πάντα υπομείνητε και κρατήσετε την ορθόδοξον παρακαταθήκην αλώβητον και αμόλυντον, όπως παρελάβομεν ταύτην παρά των ευσεβών Πατέρων ημών, έχοντες ως παράδειγμα φωτεινόν και ενισχυτικόν ημάς μή δειλιάσαντας και εν τη Δύσει του βίου ημών, χάριν της ορθοδοξίας, να αντικρύσωμεν μετά παρρησίας και μεγαλοφροσύνης τα ανελεύθερα και μεσαιωνικά μέτρα της εξορίας και εγκαθείρξεως ημών εις Μονάς ως εις φυλακάς.

Ταύτα θεωρούντες τιμήν και δόξαν και χαράν κατά τον Απόστολον κελεύοντα να χαίρωμεν και να καυχώμεθα εν τοις υπέρ του Χριστού παθήμασι, συνιστώμεν και Υμίν εμμονήν και εγκαρτέρησιν εν τοις δεινοίς και ταις θλίψεσι και ταις κακώσεσι και αικισμοίς, εις α θα υποβληθήτε υπό Εκκλησίας σχισματικής, ελπίζοντες πάντοτε εις τον Θεόν, ος ούκ εάσει ημάς πειρασθήναι υπέρ ο δυνάμεθα και όστις θα ευδοκήση εν τη απείρω αυτού και ανεξιχνιάστω μακροθυία να φωτίση και τους καλή τη πίστει πεπλανημένους και ακολουθούντας το παπικόν εορτολόγιον, και χαρίσηται εν τέλει Υμίν τον θρίαμβον της ορθοδοξίας και την ένωσιν του χριστεπωνύμου ορθοδόξου Ελληνικού πληθυσμού, υπέρ ων αγωνιζόμεθα προς δόξαν Χριστού, ου η χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων Υμών.''

+ Ο Δημητριάδος Γερμανός

+ Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος

+ Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος

         

Το παραπάνω κείμενο το αντιγράψαμε από το λίαν προσφάτως κυκλοφορηθέν ειδικόν βιβλιαράκιν - ''ΑΦΙΕΡΩΜΑ'' της Ιεράς Συνόδου στον Άγιο Πατέρα.   

ΔΙΑΤΙ Η ΤΟΣΗ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ ΕΙΣ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ..

ΙΕΡΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ 

ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΜΑΤΘΑΙΟΣ Α»

ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ – ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓ. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ 194.00 ΤΘ 54 ΤΗΛ. 210 6020176

Α.Π. 6 Νοέμβριος 2009

Πρός

ἐπερωτῶντα διατί ἡ τόση παραφροσύνη 

εἰς τά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα

Ἀγαπητέ μου, χαῖρε ἐν Κυρίω.

Μέ ἐρωτᾶτε, διατί τόσαι διαιρέσεις καί σκάνδαλα εἰς ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους. Διατί τόση ἀσέβεια ἀκόμη καί εἰς σεμνυνομένους μέ τό ὄνομα τοῦ γνησίου Ὀρθοδόξου. Διατί τόση παραφροσύνη καί τόση ἀναίδεια ἀκόμη καί εἰς τούς ἐκκλησιαστικούς κύκλους. 

Πολύ δικαιολογημένη εἶναι ἡ ἀπορία, διότι πράγματι, ἐάν ἀντικρύσωμεν μετά προσοχῆς τήν «κατάντια» τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων γενικώτερον, ἀλλά καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, θά φρίξωμεν. 

Εἶναι πολύ χαρακτηριστικός ὁ Μέγας Βασίλειος διά τούς Κληρικούς τῆς ἐποχῆς του, τά ὁποῖα ἰσχύουν καί διά τούς σημερινούς Κληρικούς. Γράφει: «Ὁ Ἰούδας πού προτίμησε νά πεθάνη στήν ἀγχόνη παρά νά ζεῖ στήν ντροπή, ἀποδείχθηκε προτιμότερος ἀπ’ αὐτούς (τούς Ἱερωμένους) πού στίς μέρες μας στέκουν χωρίς ντροπή ἀπέναντι στήν γενική κατακραυγή καί σχετίζονται ἀναίσχυντα μέ τά αἰσχρά. Μονάχα μή ἐξαπατηθεῖτε ἀπό τίς ψευδολογίες τους ὅταν διακηρύττουν ὀρθότητα πίστεως. Τέτοιοι ἄνθρωποι εἶναι Χριστέμποροι, καί ὄχι Χριστιανοί, καθόσον πάντα προτιμοῦν ἐκεῖνο πού τούς βολεύει στόν παρόντα βίο ἀπό τό νά ζοῦν σύμφωνα μέ τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐγγελίου» (Μέγας Βασίλειος ‘Επιστολή ΣΜ, Νικοπολίταις Πρεσβυτέροις, 2-3 PG 897 Α)

Καί ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης διά τήν ἐποχήν του διεκτραγωδεῖ τήν «κατάντια» τῶν τότε Κληρικῶν διά τῶν ἐξῆς: «Ὦ τῆς πωρώσεως! ὦ τῆς θεομαχίας! Χριστός ἤρνητο ... ἐπίσκοποι περιωρίζοντο καί ἡγούμενοι ταυτοπαθοῦντες... μοναχοί καί μονάζουσαι, λαϊκοί καί λαϊζουσαι..., οἱ μέν τυπτόμενοι, οἱ δέ φρουρούμενοι, ἄλλοι λιμοκτονούμενοι, ἕτεροι ξεόμενοι, ἄλλοι θαλαττευόμενοι ... ἕτεροι θανατούμενοι... καί σύ, ὦ τρισάθλιε, ἐαλωκώς τῆ ψυχοφθόρω κοινωνίᾳ, καί μένων εἰς τό ὀλετήριον, ἐπ΄ ἅν οὕτως, ἀλλ’ οὐ μοναστήριον, λέγεις εὖ ἔχειν... Ποῖον δέ καί διεσώσω ναόν, τόν ναόν τοῦ Θεοῦ, μιάνας σεαυτόν; Τίνας δέ καί ἀδελφούς ἐφυλάξω, διεφθορότας τῆ ὀλεθρίᾳ σου κοινωνία, κἄν ἐν βρώμασι; σκάνδαλον τοῦ κόσμου, ὑπόδειγμα ἀρνήσεως, προτροπή ἀπωλείας, σάρξ ἀλλ’ οὐ πνεῦμα, σκοτήρ, ἀλλ’ οὐ φωστήρ. Ταῦτα αὐτή ἡ ἀλήθεια βοᾶ πρός τούς οὕτως ἀσεβοῦντας΄ οὕς εἰ μή μετανοήσουσιν ἐπιλέγειν οὕτως ἄθεα, οὐ χριστιανούς ἡγητέον» (P.G. 99, 1337 C). 

Καί ἡ αἰτία ὅλης αὐτῆς τῆς παραφροσύνης, τῆς ἀσεβείας καί τῆς θεομαχίας, ποία εἶναι; Μᾶς δίδει τήν ἀπάντησιν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης. «Ἡ ἐν ὀλίγω τῆς ἀληθείας παρατροπή τῆ ασεβεία την πάροδον δέδωκε». (Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, Ρ.G. 44,1249). Δηλαδή, ἐάν ξεφύγωμεν ἔστω καί κατ’ ὀλίγον ἀπό τήν ἀλήθεια, ἔρχεται σάν συνέπεια ἡ ἀσέβεια. Καί αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει σήμερον, καί μάλιστα εἰς πολύ μεγαλύτερον βαθμόν. Διότι, ἄν ἡ ὀλίγη παρατροπή (ἐκτροπή) ἀπό τήν ἀλήθεια δίνει τήν εὐκαιρία νά ἐκδηλωθῆ ἡ ἀσέβεια, πόσην ἀσέβειαν, πόσην παραφροσύνην πόσην θεομαχίαν φέρνει ἡ παντελής ἀθέτησις τῆς ἀληθείας. Διά τοῦτο ἀς προσέξωμεν, διότι οἱ καιροί χαλεποί. Καί ἀς μελετῶμεν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ διά νά γνωρίζωμεν τήν ἀλήθειαν. Καί ἡ γνῶσις τῆς ἀληθείας θά μᾶς κρατήση ἐλευθέρους ἀπό τό κακόν, προσηλωμένους εἰς τό ἀγαθόν. «Γνώσεσθε, λοιπόν τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώση ὑμᾶς».

Μετ’ εὐχῶν

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΗΡΞΕΝ ΕΛΕΓΚΤΗΣ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΚΙΑΣ

Του Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

 Ο ιερός Χρυσόστομος κατά την διάρκεια της πατριαρχείας του, υπήρξε ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς, και μάλιστα αυτήν την αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή έλεγχε τις παρανομίες της. Αυτή μάλιστα, σε συνεργασία με τον τότε Πατριάρχη Αλεξαδρείας Θεόφιλο συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36 επισκόπους (όλοι τους πνευματικά ύποπτοι και δυσαρεστημένοι από τον άγιο) στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία τού Αγίου σε ένα χωριό τής Βιθυνίας. Η απόφαση αυτή όμως, τόσο εξερέθισε τα πλήθη, ώστε αναγκάστηκε η ίδια η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να τον αποκαταστήσει στο θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση. Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε και πάλι να εξορίσει τον Άγιο (20 Ιουνίου 404) στην Κουκουσὸ της Αρμενίας και από εκεί στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ. Σε αυτό το σημείο θα σταθούμε λίγο στην συνήθεια την οποία είχε ο Άγιος σε κάθε διδαχή και κήρυγμά του να κατηγορεί τους φιλάργυρους, τους άρπαγες και τους αδικητές. Οι άρχοντες δε του τόπου, όσους από αυτούς έλεγχε η συνείδησή τους γόγγυζαν και κατηγορούσαν τον Άγιο, αλλά αυτός κανένα δεν κατηγορούσε εξ ονόματος. Εξ αιτίας δε αυτών των καυστικών διδαχών και κηρυγμάτων καθώς και της όλης ποιμαντικής δράσεως του Αγίου, οι κατήγοροί του συνωμότησαν, όπως προαναφέραμε, εναντίον του και με παράνομη σύνοδο κήρυξαν έκπτωτο από το θρόνο τον ιερό Χρυσόστομο και τον έστειλαν σε εξορία. Αυτό δε, δεν έγινε μόνο μια φορά αλλά πολλές.

ΤΑ ΕΠΙΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ

Του Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

  Ο αγ. Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης λέγει ρητώς, ότι "τους μεν ουν ενθέους Ιεράρχας, ούτω και τοις αφορισμοίς και πάσαις ταις ιεραρχικαίς δυνάμεσι χρηστέον, όπως αν η τελετάρχις αυτούς θεαρχία κίνησοι". Δηλαδή, οι θεοφόροι Ιεράρχαι χρησιμοποιούν ακόμη και τα επίτιμια και ό,τι απορρέει από την ιδιαιτέραν εις την Ιεραρχίαν θέσιν των, όπως η τελεταρχική Χάρις του Παναγίου Πνεύματος επιτάσσει. Καί τό ερωτημα ειναι: Αραγε οι σημερινοί Ιεράρχαι, εκπέμπουν τα επιτίμια καί τούς αφορισμούς καί ο,τι απορρέει άπό τήν ιδιαιτέραν εις τήν Ιεραρχίαν θέσιν των καθως η τελεταρχική Χάρις τού αγίου Πνεύματος επιτασσει η καθως επιτάσσουν η σκοπιμότης και τα ξένα κέντρα.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Η ΟΡΘΗ ΔΟΞΑ

  Του Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

  Να λοιπόν ποια είναι και τι είναι η αληθινή Εκκλησία του Χριστού! Ο ίδιος ο Χριστός και η Αλήθεια Του! Η Ορθή Πίστη και Δόξα! Δεν είναι ούτε τα ντουβάρια, ούτε οι μήτρες, ούτε οι πατερίτσες, ούτε οι αρχιερείς ούτε οι πατριάρχες ούτε κανένας. Κανείς, απ’ όλους αυτούς, εκτός εάν έχουν μαζί τους τον Χριστό και την Αλήθεια Του! Αν λοιπόν δεν έχουμε την αλήθεια και δεν είμαστε μέσα στην Ορθοδοξία, δεν είμαστε ούτε μέσα στην Εκκλησία άσχετα αν πηγαίνουμε σε ναούς, άσχετα αν κάνουμε μνημόσυνα, λειτουργίες, κοινωνάμε, βγάζουμε λόγους και κάνουμε οτιδήποτε. Προσέξτε λοιπόν αυτή την σημαντική λεπτομέρεια, γιατί θα έρθουν δύσκολες μέρες, και δεν θα μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε καταστάσεις. Θα μπερδευτούμε, θα υπάρχει μεγάλη σύγχυση, γιατί οι περισσότεροι θα ακολουθούν τους πολλούς, είναι το σύνδρομο της μάζας βλέπετε, πού πάει ο πολύς κόσμος. Γιατί θα λένε όλοι, είναι δυνατόν, όλοι αυτοί να έχουν άδικο και μόνο ένας ή δύο ή μια χούφτα άνθρωποι να έχουν δίκαιο;

  Προσέξτε όμως τώρα! Πείτε π.χ. ότι ζούσατε εκείνη την εποχή, του Αγίου Μαξίμου του Oμολογητού, τον 7ο αιώνας, γύρω στο 650 (το 660 πέθανε ο Άγιος Μάξιμος) και σας έλεγε ο Άγιος Μάξιμος όλα αυτά τα πράγματα και βλέπατε λοιπόν να είναι μόνος του και όλοι οι άλλοι να είναι ενωμένοι, τι θα λέγατε τότε; Tι θα λέγατε; Ποιος θα είχε το δίκιο, ο ένας; Λογικό δεν είναι; Πολύ δύσκολο να πει κανείς ότι ο ένας, ένας καλόγερος είχε το δίκιο και όλοι οι άλλοι είχαν την πλάνη και ήταν μέσα στην αίρεση. Κι όμως τελικά αποδείχθηκε ότι ο Άγιος Μάξιμος είχε το δίκιο. Μετά από 60 ολόκληρα χρόνια από τότε που ξεκίνησε η αίρεση αυτή, και 20 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του Αγίου το 660 κοιμήθηκε, το έτος 681 μ.Χ. έγινε η 6η Οικουμενική Σύνοδος, η οποία αναθεμάτισε όλους τους αιρετικούς Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, τον Σέργιο, τον Πύρρο, Παύλο,Πέτρο, αναθεμάτισε τον Πατριάρχη Αντιοχείας τον Κύρο, αναθεμάτισε τον Πατριάρχη Αντιοχείας τον Αθανάσιο, αναθεμάτισε τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, αναθεμάτισε όλους εκείνους οι οποίοι πρέσβευαν αυτές τις πλάνες και αυτές τις αιρέσεις και δικαίωσε και μεγάλυνε και λάμπρυνε τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή. Πότε όμως; Μετά από 20 χρόνια από την κοίμησή του και 60 χρόνια από το ξεκίνημα του μοναχικού και μεγάλου αγώνα του!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ 

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΙΩΤΙΣΣΗΣ 

ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

 Τήν ΤΕΤΑΡΤΗ 25/28 Αὐγούστου 2008, οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἑορτάζομεν τήν μεγάλην ἑορτήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τό «Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ», ὅπως συνηθίζεται νά ὀνομάζεται. 

 Αἱ ἑόρτιοι ἐκδηλώσεις θά λάβουν χώραν εἰς τόν Ὀρθόδοξον Ἱερόν Ναόν Παναγίας Σουμελά της Ἀθηνιωτίσσης Ἀχαρνῶν της Ὁδηγητρίας τῶν ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξων, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται εἰς τήν περιοχήν Πλάτωνος, εἰς τήν ὁδόν Ἀνδρέα Συγγροῦ τέρμα καί εἰς τό παραπλεύρως λειτουργοῦν Ἱερόν Ἠσυχαστήριον Παναγίας Παραμυθίας. 

 Τήν ΤΡΙΤΗΝ τό ἀπόγευμα (παραμονή περί ὥραν 7ην μ.μ.) θά ψαλῆ ὁ Μέγας Ἑσπερινός καί η Λιτη της εορτηας. Τήν κυριώνυμον ἡμέραν (Πέμπτην) θά ψαλῆ ὁ Ὄρθρος καί θά τελεσθῆ ἡ Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία καί εἰς τήν συνέχειαν θά γίνη ἡ περιφορά τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος καί μικρά δέησις διά την απαλλαγην μας από των πολεμίων εσωτερικων και εξωτερικων. 

  Τῶν ἑορτίων ἐκδηλώσεων θά προϊσταται ὁ ἐπιχώριος Μητροπολίτης τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Μεσογαίας Λαυρεωτικῆς καί Αχαρνων Σεβ. Κήρυκος, ὁ ὁποῖος καί θά ἀπευθύνη ἑόρτιον Μήνυμα.

 Καλοῦνται οἱ φιλέορτοι, οἱ θέλοντες νά τιμήσουν ὀρθοδόξως τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Σουμελᾶ, ἤτοι ὄπως ἐτιμᾶτο πάντοτε εἰς τήν Ἀθήνα πρότερον ὡς Ἀθηνιώτισσα καί εἰς τόν Πόντον κατόπιν ὡς Σουμελιώτισσα, καί σήμερον ὡς Παναγία τῶν Ἀχαρνῶν καί Ὁδηγήτρια τῶν ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξων, νά προσέλθουν μέ πίστιν εἰς τάς ἑορταστικάς αὐτάς ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τῆς Παναγίας καί διά νά λάβουν πλουσίαν καί τήν θείαν εὐλογίαν, τήν ὀποίαν ἔχομεν ἀνάγκην περισσότερον ἀπό κάθε ἄλλην φοράν.

 (Σημείωσις: Γνωρίζομεν εἰς τούς Ὀρθοδόξους, ὅτι πρέπει νά προσέξουν νά μή πέσουν εἰς τήν παγίδα τήν ὁποίαν ἔχουν στήσει οἱ νεοημερολογῖτες οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι διά νά παραπλανήσουν τούς Ὀρθοδόξους Ποντίους καί τούς παρασύρουν εἰς τήν οἰκουμενιστικήν των ἀποστασίαν, ἀνήγειραν ἄλλον Ναόν Παναγίας Σουμελᾶ, ὁ ὁποῖος ἐνῶ ἀκολουθεῖ τό νέον Ἡμερολόγιον, τήν ἑορτήν τῆς Παναγίας καί ἄλλας ἑορτάς οὗτοι ἑορτάζουν δίκην παπικῆς οὐνίας καί μέ τό παλαιόν, ἐμπαίζοντες Θεόν καί ἀνθρώπους).

Ἐκ της Ιεράς Μονης Παναγίας Σουμελά Ἀθηνιωτίσσης

Ἀχαρνῶν καί Ὁδηγητρίας τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων

(Τηλ. Ἐπικοινωνίας: (2102177045045, 6977290326, 6984854484)

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ.

  Τη Δευτέρα της ια΄ Εβδομάδος

Εκ του κατά Ματθαίον

  Είπεν ο Κύριος προς τους εληλυθότας προς αυτόν Ιουδαίους. Ουαί υμίν , Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων. Υμείς γαρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν. Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθίετε τας οικίας των χηρών, και προφάσει μακρά προσευχόμενοι. Δια τούτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα. Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι περιάγετε την θάλασσαν και την ξηράν, ποιήσαι ένα προσήλυτον. Και όταν γένηται, ποιείτε αυτόν υιόν γεέννης διπλότερον υμών. Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί, οι λέγοντες. Ος αν ομόση εν τω ναώ, ουδέν εστίν. Ος δ' αν ομόση εν τω χρυσώ του ναού, οφείλει. Μωροί και τυφλοί. Τις γαρ μείζων εστίν, ο χρυσός, ή ο ναός ο αγιάζων τον χρυσόν; Και. Ος εάν ομόση εν τω θυσιαστηρίω ουδέν εστίν. Ος δ' αν ομόση εν τω δώρω τω επάνω αυτού, οφείλει. Μωροί και τυφλοί. Τι γαρ μείζον; Το δώρον, ή το θυσιαστήριον το αγιάζον το δώρον; Ο ουν ομόσας εν τω θυσιαστηρίω, ομνύει εν αυτώ, και εν πάσι τοις επάνω αυτού. Και ο ομόσας εν τω ναώ, ομνύει εν αυτώ, και εν τω κατοικούντι αυτόν. Και ο ομόσας εν τω ουρανώ, ομνύει εν τω θρόνω του Θεού, και εν τω καθημένω επάνω αυτού. 

Σχόλιο: Την σημερινή Ευαγγελική περικοπή πρέπει να την προσέξουμε πάρα πολύ όλοι μας. Ειδικώτερα όμως πρέπει να την λάβουν υπ' όψιν τους οι σημερινοί νέοι διώκτες της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Αγίας Ενώσεως, οι οποίοι ''προσκυνούν'' το γράμμα του Νόμου αφήνοντας στην άκρη την πραγματική Ουσία, η οποία δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον Χριστό και την αγάπη που αυτός κηρύττει. Δυστυχώς εις τον σημερινό ολέθριο καιρό, οι κοσμικοί Θεολόγοι έχουν γίνει ράθυμοι, πλεονέκτες, μπορούν εύκολα να ορκίζονται, ξεχνάνε τους συνανθρώπους τους και γι' αυτούς δεν δέχονται να θυσιάσουν τίποτε. Γι' αυτό και όταν κάποιος κάνει χρήση της οικονομίας, προκειμένου να βάλει στην Εκκλησία πρώην εν Χριστώ αδελφούς του, αμέσως μπαίνει στο στόχαστρό τους και διώκεται βάναυσα από αυτούς...  

ΤΟ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΤΕΡΑ.

  ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

  Η Ιερά Σύνοδος της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, επί τη συμπληρώσει κατά το παρόν έτος 2019, εβδομήκοντα ετών από της αναδείξεως του αειμνήστου Αγίου πατρός Ματθαίου εις Αρχιεπίσκοπον Αθηνών, εκδίδει εις ιδαίτερον τεύχος μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα κείμενα ορθοδόξου ομολογίας τα οποία κατά καιρούς είχεν εκδόσει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, εις έκφρασιν τιμής και σεβασμού εις την μνήμην του, αλλά και εις υπόμνησιν και παραδειγματισμόν των σημερινών μελών της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας.  

  Είναι γενικώς παραδεκτόν ότι τα κείμενα του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ματθαίου του Α΄ του ομολογητού, αγωνιστού και προμάχου της ορθοδόξου πίστεως, παραμένουν έως της σήμερον φωτεινά και άσβεστα παραδείγματα δια να οδηγούν και να φωτίζουν τας ψυχάς των πιστών και ευσεβών ανθρώπων. Ούτε παρωχημένα είναι, ούτε απηρχαιομένα καθίστανται. Αντιθέτως είναι διαρκή και διαχρονικά ορόσημα, φάροι φωτεινοί, οι οποίοι φωτίζουν και οδηγούν απλανώς εις την οδόν της ομολογίας της ορθοδόξου πίστεως και ούτω εις την οδόν της σωτηρίας κάθε πιστόν και ευσεβή άνθρωπον.

  Είναι επίσης γνωστόν ότι δια των ατρύτων και πολυειδών κόπων και αγώνων του μακαρίου αυτού ανδρός διετηρήθη καθαρά και ανόθευτος και μεταλαμπαδεύθη ακεραία η παραδοθείσα ορθόδοξος πίστις των Αγίων Πατέρων και κυρίως δια της τολμηράς και πεφωτισμένης αποφάσεως του κατά το έτος 1948, ολίγον προ της κοιμήσεώς του, προς χειροτονίαν νέων αρχιερέων, διαδόχων αυτού εις το αρχιερατικόν έργον, διετηρήθη η αποστολική διαδοχή και συνεχίζεται το σωτηριώδες έργον της Αγίας Εκκλησίας του Χριστού. Εκ τούτων των χειροτονιών του Αειμνήστου Αγίου Πατρός Ματθαίου ελάβομεν και ημείς την αδιάκοπον Αποστολικήν διαδοχήν και συνεχίζομεν με την χάριν του Θεού την Αποστολικήν Πίστιν. 

  Αιτούμενοι τας ευχάς επί πάσιν ημίν τε και υμίν του μακαρίου αυτού ανδρός, του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών ΜΑΤΘΑΙΟΥ του Α΄, παρακαλούμεν όλους τους Πατέρας και Αδελφούς εν τη ορθοδόξω πίστει, λαμβάνοντες άπαντες ως φωτεινόν παράδειγμα και ακολουθούντες ως σωτήριον οδηγόν, την ομολογίαν της πίστεως του οσίου αυτού Ιεράρχου, να πορευθώμεν εν ενί πνεύματι και μια καρδία την οδόν της ενότητος μετά του Σωτήρος Χριστού, προς δόξαν Θεού και τιμήν του οσίου Ιεράρχου Ματθαίου του Α΄, ομολογητού και προμάχου της ορθοδόξου πίστεως. 

Η Ιερά Σύνοδος
Της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος

+ Ο Αθηνών ΠΑΧΩΜΙΟΣ

+ Ο Μεσογαίας, Λαυρεωτικής και Αχαρνών ΚΗΡΥΚΟΣ

+ Ο Πατρών ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Ο Αρχιγραμματεύς

+Αρχιμ. Γεράσιμος Κοσμάς. 

Σχόλιο: Το ως άνω τευχίδιο είναι απαραίτητο να το προμηθευθούν όλοι εκείνοι που σήμερα χλευάζουν και πολεμούν την Ευλογημένη Αγία Ενότητα. Ο πρόλογος που αναγράφεται εις αυτό και τον οποίο παραθέσαμε, είναι ένα από τα πολλά σημεία που καταμαρτυρούν προς κάθε κακολόγο και κακοθελητή, πως η Ενότητα έγινε με βάση και επίκεντρο την Ζωή αλλά και τις Αρχιερατικές προτροπές του Αγίου Πατρός Ματθαίου. Και τούτο γίνεται φανερό από δύο σημεία του προλόγου: α) ''Εκ τούτων των χειροτονιών του Αειμνήστου Αγίου Πατρός Ματθαίου ελάβομεν και ημείς την αδιάκοπον Αποστολικήν διαδοχήν και συνεχίζομεν με την χάριν του Θεού την Αποστολικήν Πίστιν''. Και β) ''...Λαμβάνοντες άπαντες ως φωτεινόν παράδειγμα και ακολουθούντες ως σωτήριον οδηγόν, την ομολογίαν της πίστεως του οσίου αυτού Ιεράρχου...''.Εν κατακλείδι, το ειδικό αυτό βιβλιαράκι αποτελεί το έμπρακτο σημείο πως η Ιερά Συνόδος συνεχίζει να βαδίζει την γραμμή πλεύσης του Αγίου Πατρός και μόνο. Και ως εκ τούτου εις την θέση του πρώτου τη τάξει των Αρχιερέων, δηλαδή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, έχει τοποθετηθεί ο Μακαριώτατος κ. Παχώμιος, ο οποίος συνεχίζει το έργο του μακαριστού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Κυρού Ανδρέου, του τελευταίου πριν το σχίσμα του 2005 Ορθοδόξου Αρχιεπισκόπου.