''Ο ΕΚ ΠΑΙΔΟΣ ΕΝΑΘΛΗΣΑΣ''

 Σήμερα που η Εκκλησία κλυδωνίζεται υπό των κυμάτων, οι νέοι της γνησίας Ορθοδοξίας, έχουν χρέος να γίνουν πλέον συνειδητά μέλη Αυτής, να γνωρίσουν περισσότερον τον αγώνα και να τον αγαπήσουν, να αναλάβουν τας ευθύνας των, να αποκτήσουν αγωνιστικόν φρόνημα και εντός των πλαισίων των δυνατοτήτων του έκαστος και της υπακοής προς την μητέρα Εκκλησίαν να αγωνισθούν τον καλόν αγώνα της Πίστεως.

 Παράδειγμα προς μίμησιν έστω ο Μάγας Αθανάσιος <<ο εκ παιδός εναθλήσας>> κατά τον Μ. Βασίλειον, ο οποίος εις μίαν επιστολήν του αξιολογών το έργον του Μ. Αθανασίου υπέρ της Ορθοδοξίας και ζητών την βοήθειάν του προς αντιμετώπισιν των δυσκολιών, τας οποίας αντιμετώπιζεν, γράφει χαρακτηριστικά: <<Όταν βλέπω, την ταραχώδη κατάστασι της Εκκλησίας περιέρχομαι εις παντελή απόγνωσιν, όμως αναλαμβάνω το καταπεπτωκός φρόνημα, μόλις προσβλέψω προς τον Αθανάσιον. Διότι αυτόν έταξεν ο Θεός προς θεραπείαν των <<αρρωστημάτων>> της Εκκλησίας. Ούτος <<από της υψηλής σκοπιάς>> δύναται να ίδη εις οποίαν θλιβεράν κατάστασιν ευρίσκεταιη Εκκλησία, ότι απειλείται ναυάγιον, όμοιν με εκείνο που απειλεί εν πλοίον ευρισκόμενον εν μέσω τρικυμιώδους θαλάσσης, εις το οποίον πολλοί είναι πλέοντες (οι πιβάται), οι οποίοι όμως λόγω της ταραχής που δημιουργούν τα άγρια κύματα τρέχουν από το ένα μέρος στο άλλο, προυσκρούουν ο εις εις τον άλλον, και κινδυνεύουν όλοι να καταποντισθούν λόγω των αγρίων κυμάτων>>. Και εις την συνέχειαν ερωτά: << Τις ικανός Κυβερνήτης>>, δηλ. μέσα σ' αυτήν την τρικυμία που διέρχεται το σκάφος της Εκκλησίας του Χριστού <<τις ικανός Κυβερνήτης>>. Και απαντά: << Τις έτερος η ο εκ παιδός τοις υπέρ της ευσεβείας εναθλήσας αγώσιν>> δηλ. ο Μ. Αθανάσιος. Τούτο είναι ένα μεγάλο εγκώμιον εις τον αγωνιστήν άγιον Αθανάσιον <<τον εκ παιδός τοις υπέρ της ευσεβείας εναθλήσας αγώσιν>>, αλλά αι μία υπόμνησις και ένα μήνυμα προς τους νέους της Εκκλησίας, ότι έχουν την δυνατότητα, εάν το θελήσουν, να αγωνισθούν <<εκ νεότητος>> υπέρ της ευσεβείας, δηλ. της Ορθοδοξίας.

 Είναι να θαυμάζη κανείς τους Πατέρας δια το αγωνιστικόν του φρόνημα και το πνεύμα της ταπεινώσεως και της θυσίας. Η ανωτέρω επιστολή είναι από την υπ' αριθμ. 82 του Μ. Βασιλείου, Ε.Π> τομ. 32, σελ. 460.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ

 ( Επειδή σήμερα Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2017 η αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία τιμά μετά πάσης λαμπρότητος την Ιερά μνήμη του εν αγίοις Πατρός ημών Αθανασίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, η διεύθυνση του [ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ] προβαίνει εις την δημοσίευσιν μίας σειράς θεμάτων, δια τα οποία είχε ομιλήσει ούτος ο μεγάλος ανήρ της Εκκλησίας. Ένα από αυτά είναι και το θέμα των Ιερών Εικόνων. Θέμα πολύ σοβαρό δια την Εκκλησίαν, μιας και το έτος 1995, εξ αφορμής αυτού, κάποιοι προκάλεσαν τεράστια και παντελώς αδικαιολόγητη σύγχυση, η οποία δυστυχώς κατέληξε μέχρι και στο σχίσμα των λεγομένων ''πέντε''. Προκειμένου όμως εμείς να δούμε ποιός πραγματικά είναι ο ''ευθύς λόγος'' των Αγίων δια το ζήτημα αυτό, παραθέτουμε εις την συνέχεια ένα πολύ αξιόλογο κείμενο του σημερινού εορτάζοντος Αγίου, ποιούντες κατ' αυτόν τον τρόπον θερμήν παράκλησιν προς τον Άγιον ώστε να φωτίσει όλους εκείνους που το 1995 απεκόπησαν από το σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να επιστρέψουν εις αυτό, ώστε να επέλθει πλέον η ειρήνη και η ενότις μεταξύ των Χριστιανών). 

 <<Ουχ ως Θεός φασί, τας εικόνας προσκυνούμεν οι πιστοί. Μη γένοιτο! αλλά μόνον την σχέσιν και την αγάπην εμφανίζοντες. Όθεν πολλάκις του χαρακτήρος λειανθέντος, ως ξύλον μένει αργόν. Τούτο δε και επί του τύπου γίνεται του σταυρού. Έως αν μεν εισί συνεζευγμένα τα δύο ξύλα, και σώζη του σταυρού τον τύπον, ορθώς και ηκριβωμένως προσκυνώ τον σταυρόν. Επάν δε διαιρεθώσιν απ' αλλήλων, και τον τύπον τη διαιρέσει λύσωσιν, ουκέτι προσκυνώ τα εξ' αλλήλων διηρημένα ξύλα. Ούτω λοιπόν και δια τον Χριστόν προσκυνώ την εικόνα, και δια της εικόνος του Χριστού αυτόν προσκυνώ τον Χριστόν. Ει γαρ και τοις χείλεσί μου ου πάρεστι σωματικώς ο Χριστός, αλλ' όμως τη καρδία και τω νώ πάρειμι εγώ πνευματικώς προς τον Χριστόν. Και ότι ταύτα ούτως έχει, εκ του υποδείγματος του περί τον σταυρόν δήλον. Και μετ΄ολίγον. Ο γαρ ούτως εγνωκώς, ότι εν εισίν ο Υιός και ο Πατήρ, οίδεν ότι αυτός εν τω Πατρί εστί, και αύτη εν τω Υιώ εστί. Και ο τούτο καταλαβών πέπεισται, ότι ο εωρακώς τον Υιόν εώρακε τον Πατέρα. Εν γαρ τω Υιώ η του Πατρός θεότης θεωρείται. Τούτο δε και από του παραδείγματος της εικόνος του βασιλέως προσεχέστερον τις κατανοήσαι δυνήσεται. Εν γαρ τη εικόνι του βασιλέως το είδοςκαι η μορφή εστί. Και εν τω βασιλεί δη το εν τη εικόνι ειδός εστίν. Απαράλλακτος εστίν η εν τη εικόνι του βασιλέως ομοιότης. Ώστε τον ενορώντα την εικόνα, ορά εν αυτή τον βασιλέα, και επιγινώσκει, ότι αυτός εστίν ο εν τη εικόνι. Εκ δε του μη διαλλαγήναι την ομοιότητα, τω θέλοντι μετά την εικόνα θεωρήσαι τον βασιλέα είποι αν η εικών. Εγώ και ο βασιλεύς εν εσμέν. εγώ γουν εν εκείνω ειμί, κακείνος εν εμοί, και ο βλέπεις εν εμοί, τούτο βλέπεις εν εκείνω. Και εώρακας εν εκείνω, τούτο οράς εν εμοί. Ο γούν προσκυνών την εικόνα, εν αυτή προσκυνεί τον βασιλέα. Η γαρ εκείνου μορφή και το είδος εστίν η εικών>>.

  (Από το βιβλίον: <<Διδασκαλία Αθαν. του Μεγάλου, προς Αντίοχον Δούκα, Έκδοσις Βόλος1966, σελ. 77-78).

Δώστε στους φτωχούς!

Το καθήκον τής ελεημοσύνης κατά την Α΄ Κορινθίους 16/ιστ: 2

"Κατά μίαν σαββάτων έκαστος υμών παρ’ εαυτω τιθέτω θησαυρίζων ό,τι αν ευοδώται, ίνα μη όταν έλθω τότε λογίαι γίνωνται" (Α΄ Κορινθίους 16/ιστ: 2).

ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

 Τι ουν διέταξας, είπε μοι; «Κατά μίαν Σαββάτου», τουτέστι, Κυριακήν, «έκαστος υμών παρ' εαυτώ τιθέτω θησαυρίζων ό,τι αν ευοδώται».

Όρα πώς και από τού καιρού προτρέπει. Και γαρ η ημέρα ικανή ην εναγαγείν εις ελεημοσύνην. Αναμνήσθητε γαρ, φησί, τίνων ετύχετε εν τη ημέρα ταύτη. Τα γαρ απόρρητα αγαθά, και η ρίζα και η αρχή της ζωής της ημετέρας εν ταύτη γέγονεν. Ου ταύτη δε μόνον επιτήδειος ο καιρός εις προθυμίαν φιλανθρωπίας, αλλ' ότι και άνεσιν έχει και πόνων ατέλειαν. Ψυχή γαρ αφιεμένη μόχθων, ευκολωτέρα και επιτηδειοτέρα προς το ελεείν γίνεται. Μετά δε τούτων και το μυστηρίων εν αυτή κοινωνείν ούτω φρικτών και αθανάτων πολλήν εντίθησι προθυμίαν.

  Εν αυτή τοίνυν «έκαστος υμών», ουχ απλώς ο δείνα και ο δείνα, αλλ' είς έκαστος, καν πένης ή, καν πλούσιος, καν γυνή, καν ανήρ, καν δούλος, καν ελεύθερος, «παρ' εαυτώ τιθέτω θησαυρίζων». Ουκ είπεν, εις την Εκκλησίαν φερέτω, ίνα μη δια το μικρόν αισχύνωνται, αλλά ταις κατ' ολίγον συναγωγαίς αυξήσας την εισφοράν, τότε δεικνύτω "εμού παραγενομένου". "Τέως δε παρά σαυτώ τίθει", φησί, και ποίησόν σου την οικίαν Εκκλησίαν, το κιβώτιον γαζοφυλάκιον. Γενού φύλαξ χρημάτων ιερών, αυτοχειροτόνητος οικονόμος πενήτων. Η φιλανθρωπία ταύτην σοι δίδωσι την Ιερωσύνην. Τούτου σύμβολόν εστί και το γαζοφυλάκιον νυν· αλλά το μεν σύμβολον μένει, το δε έργον ουδαμού.

  Και οίδα μεν, ότι πολλοί των συνεδρευόντων πάλιν ημίν εγκαλέσουσιν, όταν υπέρ τούτων διαλεγώμεθα, λέγοντες: μη, παρακαλώ, μη γίνου φορτικός και επαχθής τοις ακούουσιν· επίτρεψον τη προαιρέσει, δος τη γνώμη των ακουόντων· ως νυν γε καταισχύνεις ημάς, ερυθριάν ποιείς·αλλ' ουκ ανέχομαι τούτων των λόγων. Ουδέ γαρ Παύλος ησχύνετο υπέρ τοιούτων συνεχώς ενοχλών, και προσαιτούντων φθεγγόμενος ρήματα. Ει μεν γαρ τούτο έλεγον, ότι εμοί δος και εις την εμήν κατάθες οικίαν, ίσως αν αισχύνης ην το λεγόμενον· μάλλον δε ουδέ τότε. «Οι γαρ τω θυσιαστηρίω», φησί, «προσεδρεύοντες, τω θυσιαστηρίω συμμερίζονται»· πλην αλλ', ίσως αν τις επετίμησεν, ως υπέρ εαυτού ποιουμένου τον λόγον· νυν δε υπέρ των δεομένων την ικετηρίαν τίθημι, μάλλον δε ουχ υπέρ των δεομένων, αλλ' υπέρ υμών των παρεχόντων· διό και παρρησιάζομαι.

  Ποία γαρ αισχύνη ειπείν, δος τω Κυρίω πεινώντι, ένδυσον αυτόν γυμνόν περιϊόντα, υπόδεξαι ξένον όντα; Ο δεσπότης σου ουκ αισχύνεται επί της οικουμένης ταύτα λέγων, «Επείνασα, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν», ο ανενδεής και μηδενός χρήζων και εγώ αισχυνούμαι και οκνήσω; Άπαγε· διαβολικής επιβουλής αύτη η αισχύνη.

  Ου τοίνυν αισχυνθήσομαι, αλλά και μετά παρρησίας ερώ, δότε τοις δεομένοις, και μετά πλείονος, ή οι δεόμενοι, φωνής. Ει μεν γαρ έχει τις δείξαι και ελέγξαι, ότι ταύτα λέγοντες προς εαυτούς υμάς έλκομεν, και προσχήματι των πενήτων αυτοί κερδαίνομεν, ουκ αισχύνης άξια ταύτα μόνον, αλλά και μυρίων κεραυνών, και ουδέ ζην άξιον τους τα τοιαύτα ποιούντας.

Ει δε τη του Θεού χάριτι ουδέν υπέρ εαυτών ενοχλούμεν, αλλ' αδαάπανον υμίν το ευαγγέλιον εθήκαμεν, πονούντες μεν ουδαμώς καθάπερ Παύλος, τοις δε οικείοις αρκούμενοι, μετά πάσης ερώ της παρρησίας, δότε τοις δεομένοις, και ου παύσομαι τούτο λέγων, και μη διδόντων έσομαι χαλεπός κατήγορος. Και γαρ ει στρατηγός ήμην και στρατιώτας είχον, ουκ αν ησχύνθην τοις στρατιώταις τροφάς αιτών. Σφόδρα γαρ ερώ της σωτηρίας της υμετέρας.

  Αλλ' ίνα και ενεργέστερος ο λόγος γένηται και δραστήριος μάλλον, Παύλον προστάτην λαβών, μετ' εκείνον διαλέξομαι λέγων: «Έκαστος υμών παρ' εαυτώ τιθέτω, θησαυρίζων ό,τι αν ευοδώται». Σκόπει γαρ αυτού καντεύθεν το ανεπαχθές. Ουκ είπε, τοσόνδε και τοσόνδε, αλλ', «Ό,τι αν ευοδώται», είτε πολύ, είτε ολίγον· και ουκ είπεν, ό,τι αν τις κερδάνη, αλλ' ό,τι αν ευοδωθή», δεικνύς ότι παρά του Θεού η χορηγία.

  Ου ταύτη δε μόνον, αλλά και τω μη εν ενί χρόνω το παν κελεύσαι καταβαλείν, ραδίαν ποιεί την συμβουλήν τω γαρ κατά μικρόν συλλέγεσθαι ανεπαίσθητος λειτουργία και η δαπάνη· δια δη τούτο ουδέ ευθέως κελεύει εις μέσον αγαγείν, αλλά πολλήν δίδωσι την προθεσμίαν, και την αιτίαν τιθείς φησιν: «Ίνα μη, όταν έλθω, τότε λογίαι γίνωνται»· τουτέστιν, ίνα μη εν τω καιρώ της εισφοράς, τότε αναγκάζησθε συνάγειν.

  Και τούτω δε ουχ ως έτυχεν αυτούς πάλιν προέτρεψεν· η γαρ προσδοκία Παύλου προθυμότερους αυτούς εποίει.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :

 
 Τι όρισες λοιπόν; πες μου. «Κάθε πρώτη μέρα της εβδομάδος», δηλαδή, Κυριακή, «ο καθένας από εσάς ας βάζει κάτι κατά μέρος, αναλόγως προς όσα τού δίνει ο Θεός».

  Κοίταξε πώς προτρέπει και από τον καιρό. Επειδή ήταν κατάλληλη η μέρα της Κυριακής για να οδηγήσει σε ελεημοσύνη. Επειδή, θυμηθείτε, λέει, ποιας δωρεάς αξιωθήκατε αυτή την ημέρα. Διότι τα απόρρητα αγαθά και η ρίζα και η αρχή της ζωής μας κατ' αυτή την ημέρα συνετελέσθηκαν. Κι όχι μόνο είναι κατάλληλος ο καιρός σ' αυτή, για προθυμία φιλανθρωπίας, αλλά έχει και άνεση και ατέλεια πόνων. Γιατί ψυχή ελεύθερη από μόχθους, γίνεται πιο ευκίνητη και ικανότερη για ελεημοσύνη. Και μαζί με αυτά, προσθέτει πολλή προθυμία το ότι σ' αυτή κοινωνούνται τόσο φρικτά και αθάνατα μυστήρια .

  Σ' αυτή λοιπόν «ο καθένας σας», όχι απλώς ο τάδε και ο δείνα, αλλ' ο καθένας, είτε φτωχός είναι, είτε πλούσιος, είτε γυναίκα, είτε άνδρας, είτε δούλος, είτε ελεύθερος, «ας μαζεύει κάτι στην άκρη». Δεν είπε, "ας τα φέρει στην Εκκλησία", για να μη ντρέπονται όσοι φέρουν λίγα, αλλ' αφού συγκεντρωθούν οι προσφορές, τότε ας τα φέρουν "όταν έλθω". "Έως τότε να τα συγκεντρώνεις μόνος σου", (λέει), και κάνε το σπίτι σου Εκκλησία, και το κιβώτιο, θησαυροφυλάκιο. Γίνε φύλακας ιερών χρημάτων, αυτοχειροτόνητος φροντιστής πεινασμένων. Η φιλανθρωπία σού δίνει αυτή την Ιεροσύνη. Σύμβολο αυτού τού πράγματος είναι τώρα και το θησαυροφυλάκιο· αλλά το μεν σύμβολο υπάρχει, το δε έργο πουθενά.

  Ξέρω ότι πολλοί από τους συγκεντρωμένους πάλι θα μάς κατηγορήσουν, όταν μιλούμε γι' αυτά, και θα πουν «Μη, σε παρακαλώ, μη γίνεσαι φορτικός και βαρετός στους ακροατές· άφησέ το στη συνείδηση τού καθενός, άφησέ το στην κρίση τών ακροατών· έτσι τώρα μάς ντροπιάζεις, μάς κάνεις να κοκκινίζουμε!...».

  Αλλ' όχι! Αυτά τα λόγια δεν τα ανέχομαι! Γιατί ούτε ο Παύλος ντρεπόταν να ενοχλεί συνέχεια για τέτοια πράγματα και να ζητά σαν ζητιάνος. Εάν έλεγα τούτο, δηλαδή δος μου, φέρε για το σπίτι μου, ίσως να 'ταν ντροπή. Αν και ούτε τότε θα 'ταν ντροπή. «Οι γαρ τω θυσιαστηρίω», λέγει, «προσεδρεύοντες, τω θυσιαστηρίω συμμερίζονται» (Α' Κορ. 9,13). Πλην όμως πιθανόν να με κατηγορούσε κάποιος, ότι μιλώ για τον εαυτό μου· τώρα όμως παρακαλώ γι' αυτούς που στερούνται, μάλλον όχι γι' αυτούς που στερούνται, αλλά για σάς που δίνετε· γι' αυτό και μιλώ χωρίς να ντρέπομαι.

  Γιατί πού είναι η ντροπή σαν πω, δώσε στον Κύριο που πεινά, ντύσε τον που γυρίζει γυμνός, φιλοξένησέ τον που είναι ξένος; Ο Δεσπότης σου δεν ντρέπεται μπροστά σ' όλη την οικουμένη να λέγει: «επείνασα και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν» (Ματθ. 25,42), ο ανενδεής, εκείνος που δεν έχει ανάγκη από τίποτε· και εγώ θα ντραπώ και θα διστάσω; Σε παρακαλώ, μακριά τέτοια πράγματα! Τού διαβόλου είναι αυτή η ντροπή!

  Δεν θα ντραπώ, λοιπόν. Αντίθετα μάλιστα και με παρρησία θα πω: δώστε σ' όσους έχουν ανάγκη, και θα φωνάζω πιο δυνατά απ' αυτούς. Γιατί εάν κάποιος έχει στοιχεία και μπορεί να μάς κατηγορήσει, ότι αυτά τα λέμε για να σάς παρασύρουμε προς όφελός μας, και με το πρόσχημα τών φτωχών κερδίζουμε εμείς, τότε πράγματι αυτά δεν είναι μονάχα άξια ντροπής, αλλά και μυρίων κεραυνών, και ούτε αξίζει να ζουν όσοι κάνουν παρόμοια.

  Αλλά εάν, με τη χάρη τού Θεού, καθόλου δεν σάς ενοχλούμε για τον εαυτό μας και κηρύττουμε αδάπανο το ευαγγέλιο, χωρίς βέβαια να κοπιάζουμε όπως ο Παύλος, αρκούμενοι πάντως στα δικά μας, με όλο το θάρρος θα σάς λέγω, δώστε στους φτωχούς· και δεν θα σταματήσω να το λέγω, και όταν δεν δίνετε θα σάς είμαι σκληρός κατήγορος. Γιατί αν ήμουν στρατηγός και είχα στρατιώτες, δεν θα ντρεπόμουν να ζητώ τροφές για τους στρατιώτες. Γιατί αγαπώ πολύ τη δική σας σωτηρία.

  Αλλά για να γίνει πιο ενεργητικός και αποτελεσματικός ο λόγος, αφού πάρω ως συμπαραστάτη τον Παύλο, μαζί μ' εκείνον θα μιλήσω και θα πω: «Ο καθένας από εσάς ας βάζει κάτι κατά μέρος, αναλόγως με όσα του δίνει ο Θεός». Πρόσεχε λοιπόν και εδώ πόσο ελαφρώνει το βάρος. Δεν είπε τόσο και τόσο, αλλά «ό,τι μπορεί», είτε πολύ, είτε λίγο· και δεν είπε, "ό,τι περισσεύει στον καθένα", αλλά «ό,τι μπορεί από αυτά που τού δίνει ο Θεός», και δείχνει ότι η δαπάνη αυτή είναι του Θεού.

  Και όχι μόνο με αυτό, αλλά και με το να προτρέψει να καταβάλλουν την προσφορά αφού πρώτα συγκεντρώσουν σε ανάλογο καιρό ό,τι μπορούν, κάνει ευκολοπραγματοποίητη τη συμβουλή· επειδή σ' αυτόν που συγκεντρώνει λίγα, γίνεται ανεπαίσθητο το έργο και η δαπάνη. Γι' αυτό ακριβώς δεν παραγγέλλει να τα παραδώσουν αμέσως, αλλά δίνει πολλή προθεσμία και αφού πει την αιτία, λέει: «για να μη γίνονται έρανοι όταν έλθω»· δηλαδή, για να μην αναγκάζεστε να συγκεντρώνετε κατά τον καιρό που πρέπει να προσφέρετε.

  Και σ' αυτό δεν προέτρεψε πάλι τυχαία· γιατί η αναμονή ότι θα δουν τον Παύλο τους έκανε προθυμότερους.

Περί τής ησυχίας στην Εκκλησία

  Ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος γράφει ως εξής για εκείνους που δημιουργούν ταραχή μέσα στην εκκλησία και που αποχωρούν από την εκκλησία πριν ολοκληρωθεί η Θεία Λειτουργία του Θεού:

  "Μερικοί δεν πλησιάζουν την Θεία Κοινωνία τρεμάμενοι αλλά με ταραχή, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον, πυρωμένοι από θυμό, φωνασκούντες, μαλώνοντες, σπρώχνοντες τον διπλανό τους, γεμάτοι ταραχή. Περί αυτού σας έχω μιλήσει πολλές φορές και δεν θα παύσω να μιλώ για αυτό.

  Δεν βλέπετε την τάξη στην συμπεριφορά στους παγανιστικούς Ολυμπιακούς αγώνες, όταν ο "Ταξιθέτης" περνά μέσα από την αρένα φορώντας στεφάνι στο κεφάλι, ντυμένος με μακρύ ένδυμα, κρατώντας ραβδί στο ένα χέρι, καθώς ο κήρυκας αναγγέλλει να γίνει ησυχία και τάξη;   Δεν είναι χυδαίο, εκεί - όπου κυβερνά ο διάβολος - να γίνεται τόση ησυχία και εδώ, που ο Χριστός μας προσκαλεί σε Αυτόν τον Ίδιον, να γίνεται τόση φασαρία;  Στην αρένα, ησυχία - και στην εκκλησία, αναστάτωση!  Γαλήνη στην θάλασσα, και φουρτούνα στο λιμάνι!  

  Όταν σας προσκαλούν σε γεύμα, δεν πρέπει να αποχωρείτε πριν από τους άλλους, παρ' ότι έχετε χορτάσει πριν από τους άλλους, και εδώ, που τελείται το γεμάτο δέος μυστήριο του Χριστού, και ενώ ακόμη συνεχίζουν οι ιερατικές πράξεις, εσύ φεύγεις εν μέσω αυτών και εξέρχεσαι;  Πώς μπορεί να συγχωρηθεί αυτό;  Πώς μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό;  Ο Ιούδας, μόλις εκοινώνησε στον Μυστικό Δείπνο εκείνη την τελευταία βραδιά, έφυγε βιαστικός ενώ οι υπόλοιποι παρέμειναν στο τραπέζι.  Βλέπετε, ποίων το παράδειγμα ακολουθούν εκείνοι που βιάζονται να αποχωρήσουν πριν από την τελευταία ευχαριστία;"

Σε όποιον ο νους υγιαίνει, σε αυτόν δεν είναι αναγκαία τα γράμματα Απόσπασμα από τον Βίο του αγίου Αντωνίου του Μεγάλου που συνέγραψε ο Μέγας Αθανάσιος

  «Κάποτε λοιπόν δύο φιλόσοφοι ήλθαν προς αυτόν, ειδωλολάτρες, που νόμιζαν ότι μπορούν να ελέγξουν τον Αντώνιο. Ήταν στο όρος το έξω. Ο Αντώνιος κατάλαβε ποιοί άνθρωποι είναι όταν τους είδε και εξήλθε προς αυτούς και είπε με διερμηνέα: “Γιατί τόσο πολύ κοπιάσατε να έλθετε, ω φιλόσοφοι, προς ανόητο άνθρωπο;” Όταν είπαν αυτοί ότι δεν είναι ανόητος, αλλά και πολύ φρόνιμος, είπε προς αυτούς: “Αν μεν προς ανόητο ήλθατε, περιττός ο κόπος σας.
  Αν όμως θεωρείτε ότι είμαι φρόνιμος, να γίνετε όπως είμαι εγώ. Επειδή πρέπει να μιμούμαστε τα καλά. Και αν μεν εγώ ερχόμουν προς εσάς, τότε θα εμιμόμουν εσάς.
  Αν όμως εσείς (ήλθατε) προς εμένα, να γίνετε όπως εγώ. Επειδή είμαι Χριστιανός. Αυτοί θαυμάζοντας ανεχώρησαν επειδή έβλεπαν και τους δαίμονες να φοβούνται τον Αντώνιο...
  Όταν άλλοι από αυτούς τον συνάντησαν προς το όρος το έξω και νόμισαν ότι θα τον χλευάσουν επειδή δεν είχε μάθει γράμματα, είπε προς αυτούς ο Αντώνιος: “Εσείς τι λέτε; Ποιό είναι πρώτο, ο νους ή τα γράμματα; και ποιό είναι αίτιο ποίου, ο νους των γραμμάτων, ή τα γράμματα του νου;”
  Όταν αυτοί απάντησαν ότι πρώτος είναι ο νους και αυτός είναι ο εφευρέτης των γραμμάτων, τους είπε ο Αντώνιος: “Σε όποιον λοιπόν ο νους υγιαίνει, σε αυτόν δεν είναι αναγκαία τα γράμματα”.
  Με αυτό και τους παρόντες και αυτούς εξέπληξε. Απήλθαν λοιπόν θαυμάζοντας, επειδή τόση πολλή σύνεση έβλεπαν σε αγράματο άνθρωπο. Και επειδή δεν είχε άγριο το ήθος, λόγω του ότι ανατράφηκε στο όρος και εκεί εγέρασε, αλλά ήταν γεμάτος χάρη και κοινωνικός. Και τον λόγο τον είχε νοστιμίσει με το θείο αλάτι, έτσι ώστε κανείς δεν τον φθονούσε, αλλά να χαίρονται με αυτόν, όλοι όσοι έρχονταν προς αυτόν.
  Μετά από αυτά έτυχε να έλθουν πάλι μερικοί από αυτούς. Κι ήταν από αυτούς που οι ειδωλολάτρες θεωρούσαν σοφούς. Και απαιτούσαν λόγο από αυτόν λόγο περί της πίστης μας στον Χριστό. Και επεχείρησαν να μιλήσουν για το κήρυγμα του Θείου Σταυρού και ήθελαν να χλευάσουν.
Ο Αντώνιος λυπήθηκε την άγνοιά τους, έλεγε με διερμηνέα, που καλώς διερμήνευε: “Τι είναι καλύτερο;
  Να ομολογούμε τον Σταυρό ή μοιχείες και δολοφονίες παιδιών να προσάπτετε σε αυτούς που ονομάζετε θεούς; Επειδή το πρώτο που λέμε εμείς είναι απόδειξη ανδρείας και γνώρισμα καταφρονήσεως θανάτου, ενώ τα δικά σας είναι ασέλγειας πάθη.
 Έπειτα τι είναι καλύτερο να λέμε, ότι ο Λόγος του Θεού δεν μεταβλήθηκε, αλλά παραμένοντας ο Ίδιος, για την σωτηρία και την ευεργεσία των ανθρώπων, έλαβε σώμα ανθρώπινο, έτσι ώστε να κοινωνήσει την ανθρώπινη φύση και να κάνει τους ανθρώπους να κοινωνήσουν την θεία και νοερή φύση, ή να εξομοιώνετε τον Θεό με άλογα ζώα, και για αυτό να σέβεστε τετράποδα κι ερπετά και ομοιώματα από ανθρώπους;
  Επειδή αυτά είναι τα σεβάσματα σε εσάς τους σοφούς. Και πως τολμάτε να μας χλευάζετε εμάς επειδή λέμε ότι ο Χριστός φανερώθηκε σαν άνθρωπος, όταν εσείς λέτε ότι η ψυχή χωρίστηκε από τον ουρανό, και λέτε ότι πλανήθηκε η ψυχή και έπεσε από την αψίδα των ουρανών σε σώμα, και μακάρι σε ανθρώπινο, και όχι και σε τετράποδα και σε ερπετά να έρχεται και να πέφτει. Επειδή η δική μας πίστη λέει την παρουσία του Χριστού λόγω της της σωτηρίας των ανθρώπων. Εσείς όμως πλανάσθε όταν λέτε για ψυχή αγέννητη (αδημιούργητη).
  Και εμείς πιστεύουμε στο δυνατό και φιλάνθρωπο της Πρόνοιας, ότι και αυτό δεν ήταν αδύνατο στον Θεό, όμως εσείς, λέτε ότι η ψυχή είναι εικόνα του Νου, και της προσάπτετε πτώσεις και μυθολογείτε ότι είναι μεταβλητή. Και λοιπόν λόγω της ψυχής και τον νουν τον θεωρείτε τρεπτό. Επειδή όποια είναι… ’ρα λοιπόν είναι άξιος χλεύης τούτος (ο Σταυρός) ή μάλλον αυτά που καταργήθηκαν από αυτόν και αποδείχτηκαν αδύναμα;
  Επειδή και τούτο είναι αξιοθαύμαστο: ότι τα δικά σας ουδέποτε εδιώχθηκαν, αλλά σε κάθε πόλη τιμώνται από τους ανθρώπους, ενώ οι (πιστοί) του Χριστού διώκονται και περισσότερο τα δικά μας από τα δικά σας ανθούν και πληθαίνουν. Και τα δικά σας, αν και τιμώνται και προφυλάσσονται, καταστρέφονται, αλλά η πίστη και διδασκαλία του Χριστού, αν και χλευάζεται από εσάς και πολλές φορές εδιώχθηκε από τους βασιλείς, έχει γεμίσει την οικουμένη. Επειδή πότε (άλλοτε) εξέλαμψε έτσι η θεογνωσία;
  Και πότε φανερώθηκε έτσι η σωφροσύνη και η αρετή της παρθενίας; Και πότε περιφρονήθηκε έτσι ο θάνατος παρά τότε που πραγματοποιήθηκε ο Σταυρός του Χριστού; Για τούτο κανείς δεν αμφιβάλλει όταν βλέπει τους μάρτυρες για τον Χριστό να περιφρονούν τον θάνατο και όταν βλέπει τις παρθένες (μοναχές) της Εκκλησίας για τον Χριστό να φυλάνε καθαρά και αμόλυντα τα σώματα».

ΔΙΔΑΧΕΣ & ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ.

Είπε ο αββάς Αντώνιος:

«Κανείς δεν μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών, χωρίς να δοκιμάσει πειρασμούς (=δοκιμασίες). Βγάλε από τη μέση τους πειρασμούς και τότε κανείς δεν θα υπάρχει που να σώζεται.» 

 
 «Είδα όλες τις παγίδες του εχθρού (δηλαδή του διαβόλου) απλωμένες πάνω στη γη. Και στέναξα και είπα: Ποιος άραγε θα τις προσπεράσει χωρίς να τον πιάσουν; Και άκουσα φωνή να μου λέει: Η ταπεινοφροσύνη.» Είπε πάλι: «Είναι μερικοί που έλιωσαν τα σώματά τους με την άσκηση, επειδή όμως τους έλειπε η διάκριση, βρέθηκαν μακριά από τον Θεό».
  Κάποιος που κυνηγούσε στην έρημο άγρια ζώα, είδε τον αββά Αντώνιο να αστειεύεται με τους αδελφούς και σκανδαλίστηκε. Θέλοντας δε ο γέροντας να τον διδάξει ότι είναι ανάγκη πού και πού να συγκαταβαίνει κανείς στους αδελφούς, τού λέγει: «Βάλε μια σαϊτα στο τόξο σου και τέντωσέ το». Το έκαμε εκείνος. Τού λέγει: «Τέντωσέ το πιο πολύ». Και το τέντωσε. Και πάλι τού λέγει: «Ακόμη πιο πολύ». Τού απαντά τότε ο κυνηγός: "Αν το τεντώσω υπερβολικά, θα σπάσει το τόξο».Και ο γέροντας τού λέει: «Έτσι και στο έργο του Θεού. Αν τεντώσουμε υπερβολικά τη συμπεριφορά μας απέναντι στους αδελφούς, θα σπάσουν και αυτοί. Πρέπει λοιπόν πού και πού να συγκαταβαίνουμε στους αδελφούς». Και έφυγε πολύ ωφελημένος από τον γέροντα. Οι δε αδελφοί, στηριγμένοι, έφυγαν και πήγαν στον τόπο τους.
  Πήγαν κάποτε μερικοί γέροντες στον αββά Αντώνιο και ήταν ο αββάς Ιωσήφ μαζί του. Και θέλοντας ο γέροντας να τους δοκιμάσει, τους πρόβαλε ένα ρητό της Γραφής και άρχισε, από τους πιο νέους, να τους ρωτά για το νόημά του. Και καθένας απαντούσε κατά τη δύναμή του. Ο δε γέροντας έλεγε στον καθένα: «Δεν το βρήκες». Ύστερα από όλους, λέει στον αββά Ιωσήφ: «Εσύ τί έχεις να πεις πάνω σ' αυτό το ρητό;» Αποκρίνεται εκείνος: «Δεν ξέρω». Λέει λοιπόν ο αββάς Αντώνιος: «Πάντως ο αββάς Ιωσήφ βρήκε τον δρόμο, γιατί είπε, "δεν ξέρω".»
  Είπε ο αββάς Αντώνιος: «Έρχεται καιρός που οι άνθρωποι θα παραλογίζονται. Και αν δουν κάποιον να μη παραλογίζεται, θα ξεσηκωθούν εναντίον του, λέγοντας: "Εσύ είσαι παράλογος". Και αυτό θα συμβεί, γιατί δεν θα είναι όμοιός τους».
  Κάποιοι αδελφοί πήγαν στον αββά Αντώνιο και του ανέφεραν ένα ρητό από το Λευιτικό. Βγήκε λοιπόν ο γέροντας στην έρημο και τον ακολούθησε ο αββάς Αμμωνάς κρυφά, γνωρίζοντας τη συνήθειά του. Ο γέροντας απομακρύνθηκε πολύ, στάθηκε για προσευχή και φώναξε δυνατά: «Θεέ μου, στείλε μου τον Μωυσή να μου εξηγήσει αυτό το ρητό». Και ακούστηκε φωνή, που μιλούσε μαζί του. Είπε λοιπόν ο αββάς Αμμωνάς: «Τη φωνή που μιλούσε μαζί του, την άκουσε. Αλλά το νόημα του λόγου δεν το έμαθα».
 Τρεις από τους πατέρες είχαν τη συνήθεια να πηγαίνουν κάθε χρονιά στον μακάριο Αντώνιο. Και οι μεν δύο τον ρωτούσαν σχετικά με τους λογισμούς και τη σωτηρία της ψυχής. Ο άλλος όμως σιωπούσε πάντα, μη ρωτώντας τίποτε. Μετά λοιπόν από πολύ καιρό, του λέγει ο αββάς Αντώνιος: «Τόσο καιρό έρχεσαι εδώ και τίποτε δεν με ρωτάς». Και εκείνος του αποκρίνεται και του λέγει: «Μου αρκεί μόνο να σε βλέπω, πάτερ».
  Έλεγαν μερικοί για τον αββά Αντώνιο, ότι τον φώτιζε σε όλα το Άγιο Πνεύμα, αλλά δεν ήθελε να μιλά, εξαιτίας των ανθρώπων. Γιατί και όσα γίνονταν στον κόσμο και όσα έμελλαν να συμβούν, τα γνώριζε.
  Είπε πάλι: «Γνωρίζω μοναχούς, που ύστερα από πολλούς κόπου έπεσαν και τους σάλεψαν τα λογικά, επειδή στήριξαν ελπίδες στον εαυτό τους και δεν λογάριασαν τη θεία εντολή, που λέει: "Επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι"

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

 (Σήμερα 17 Ιανουαρίου, η αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία εν τω μέσω συναισθημάτων ''πλήρους χαράς'' και ''πλήρους πνευματικής ευφροσύνης'' τιμά και γεραίρει την μνήμη του ''πληρεστάτου εν Αγίου Πνεύματος'' Οσίου Πατρός ημών Αντωνίου του Μεγάλου του και επωνομαζομένου ως καθηγητού της ερήμου. Η ξεχωριστή αυτή μορφή που κοσμεί και λαμπρύνει το αγιολόγιο της Εκκλησίας, εις την Ιεράν Ακολουθία του Όρθρου παρουσιάζεται ως ''των ασκητών η δόξα, και μοναζόντων το καύχημα'' Η διεύθυνση του [ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ] ως ελάχιστο φόρο τιμής προς τον μεγάλο αυτόν άγιο, προβαίνει εις ένα ταπεινό αφιέρωμα δια του οποίου προσεύχεται όπως η Χάρις, το έλεος και οι πρεβείαις του αγίου σκεπάζουν όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς).

 Εις την ακολουθία του Όρθρου της εορτής του Αγίου και πιο συγκεκριμένα εις τον ''Οίκον'', διαβάζουμε: <<Της του Χριστού φωνής επακούσας, επορεύθης οπίσω των αυτού εντολών, γυμνός του βίου γενόμενος, και απορρίψας φροντίδας πάσας των χρημάτων, κτημάτων...>>. Ιδού λοιπόν πως πραγματικά πρέπει να είναι εκείνος που θέλει να είναι και όχι απλά να ονομάζεται Χριστιανός. 

 Μήπως όμως θα ήταν κακό αν τολμούσαμε να λέγαμε πως την στάση του αγίου έναντι των χρημάτων και των κτημάτων πρέπει να την προσέξουν όλως ιδιαιτέρως οι απαρτίζοντες την <<σύνοδον>> του <<αρχιεπ/που>> κ. Στεφάνου Τσακίρογλου; Διότι λόγοι που εις όλους είναι αντιλυπτοί, δεν μας επιτρέπουν να μην καταθέσουμε κι αυτό το μικρό σχόλιο. 

 Το Εξαποστειλάριον της εορτής κάνει εις όλους μας γνωστή την ιδιότητα του Οσίου:

  

καινήν οδόν και άτριπτον, ανθρώποις εκ νεότητος,

αναλαβών Θεοφόρε, ταύτην θερμώς έως τέλους, ανε-

ιστρόφως ώδευσας, νόμω καινώ πειθόμενος, Χριστού,

και πρώτος πέφηνας, καθηγητής της ερήμου, και

Μοναζόντων ακρότης.

  

ΤΟ ΕΝ ΕΤΕΙ 2000 ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΦΣΚΑΕ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

 Α.Π. 169Α

 ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ   24-11-2000(π.ἡ.)

ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Πρός τά Μέλη τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ ΙΦΣΚΑΕ
τῆς 28-11-2000 (π.ἡ.)

  [ ΘΕΜΑ: Καταγγέλλεται ἡ νομιμότης τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τῆς 28.11.2000.]

 ῞Αγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί, σεβαστά καί ἀξιότιμα μέλη τοῦ ΙΦΣΚΑΕ.
  Εν συνεχείᾶ: α) Τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 162/14-11-2000(π.ἡ.) "᾿Επειγούσης Πληροφορήσεως - ᾿Αναφορᾶς", ἡμῶν τῶν Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου, ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ Γ.Γ. τοῦ Δ.Σ. ΙΦΣΚΑΕ, ῾Ιερομ.᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ καί θεολόγου ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, ὑπό τήν ἰδιότητα τῶν μελῶν, καί β) Τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 169/24-11-2000 (π.ἡ.) ἐγγράφου ἡμῶν πρός τόν Μακαριώτατον Πρόεδρον καί τά μέλη τοῦ Δ.Σ., αὖθίς τε διά τοῦ παρόντος ἐγγράφου θέτομεν ὑπ᾿ ὄψιν ῾Υμῶν καί τά κάτωθι:

Α

 ῾Η παροῦσα Γενική Συνέλευσις πάσχει ἀπό νομικήν ἀκυρότητα, διότι:
 1) Δέν ἀπεφασίσθη ὑπό νομίμως ἀπηρτισμένου καἰ λειτουργοῦντος Διοικητικοῦ Συμβουλίου, ἀλλά ὑπό Διοικητικοῦ Συμβουλίου μέ παράνομον σύνθεσιν. Συγκεκριμένα τήν 20-11-2000 (π.ἡ.) λόγῳ τῆς παρανόμου παρουσίας εἰς τό Δ.Σ. τοῦ παρανόμως ἐκλεγέντος κατά τάς ᾿Αχαιρεσίας τοῦ 1997, ὡς ἀναπληρωματικοῦ ᾿Αντιπροέδρου, τοῦ Σεβ. Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέου, (ἐνῶ κατά τάς ᾿Αρχαιρεσίας αὐτάς ῆτο Πρόεδρος τῆς ᾿Εφορευτικῆς ᾿Επιτροπῆς), ἡμεῖς διετυπώσαμεν τήν ΕΝΣΤΑΣΙΝ μας καί τήν ΔΙΑΦΩΝΙΑΝ μας, πλήν ὅμως αὔτη δέν ἐλήφθη κἄν ὑπ  ὄψιν, δέν ἐξητάσθη, διό καί δι᾿ ἄλλους λόγους ἠναγκάσθημεν νά ἀποχωρήσωμεν τῆς συνεδριάσεως ἐκείνης, ἐνῶ τά λοιπά μέλη ὑπό τήν παράνομον σύνθεσιν συνέχισαν νά συνεδριάζουν. Αὐτό τό παρανόμως συνεδριάζον Δ.Σ. ἔλαβεν τήν ἀπόφασιν τῆς συγκλήσεως τῆς σημερινῆς Γενικῆς Συνελεύσεως.
  2) ῾Ο Μακρ. Πρόεδρος καί τά προσκείμενα εἰς αὐτόν μέλη (π. Δημήτριος καί π.᾿Ανανίας) ἠρνήθησαν κατά τήν ἐν λόγῳ συνεδρίασιν, διά πολλοστήν φοράν, νά ὑπογράψουν τά Πρακτικά τῶν προηγουμένων συνεδριάσεων τοῦ Δ.Σ. τῆς 30-10-2000(ν.ἡ.), τῆς 9-11-2000 (ν.ἡ.) καί τῆς 14-11-2000(ν.ἡ.). Οὗτος ἦτο ἕνας ἀκόμη λόγος πού ἀπεχωρήσαμεν ἐκείνης τῆς συνεδριάσεως.
  3) ῾Ωσαύτως φλέγοντα καί ἄκρως ἐπείγοντα θέματα, τά ὁποῖα ἐτέθησαν μέ πολλήν ἀγῶνα ὑφ᾿ ἡμῶν, κατά τάς προηγουμένας συνεδριάσεις, καί τά ὁποῖα ἀναφέρονται εἰς τήν ὐπ᾿ ἀριθμ. 162/14-11-2000(π.ἡ.) ἡμετέραν "᾿Επείγουσαν Πληροφόρησιν-᾿Αναφοράν", ἐπί τῶν ὁποίων θεμάτων ὑπῆρξαν καί τινες δεσμεύσεις, ἀπερρίφθησαν αὐθαιρέτως μέ ὅ,τι συνεπάγεται τοῦτο νομικά, ἀλλά καί ἠθικά.
  4) Διά τούς ἀνωτέρω λόγους "διεμαρτυρήθημεν, κατηγγείλαμεν καί ἀπεχωρήσαμεν", χωρίς νά παραιτηθῶμεν ἀπό τήν θέσιν μας, ὡς ἀναληθῶς ἰσχυρίζεται ὁ Μακαριώτατος καί τά εἰς αὐτόν προσκείμενα δύο μέλη τοῦ Δ.Σ., καί ἑπομένως οἱαδήποτε ἀπόφασις τοῦ ὑπό παράνομον σύνθεσιν συνεδριάσαντος Δ.Σ. πάσχει ἀκυρότητος.
  5) Πέραν τούτων ὁ ἀπολογισμός ἐπί τῶν Πεπραγμένων καί ἐπί τῆς οἰκονομικῆς διαχειρίσεως, ἐάν συζητηθῇ καί ἐάν ληφθοῦν ἀποφάσεις, θά εἶναι ἄκυρος, διότι τό Δ.Σ. δέν ἐκάλεσε, ὡς ὤφειλε, καί ὡς ἡμεῖς προλαβόντες ἐζητήσαμεν, καί ἐπροτείναμεν, διά νά ἐλέγξῃ τά Διοικητικά καί Οἰκονομικά Πεπραγμένα τοῦ Δ.Σ. Δηλαδή εἰς καμμίαν περίπτωσιν δέν δύναται ἡ σημερινή Γενική Συνέλευσις νά ψηφίσῃ ἐπί τῶν διοικητικῶν καί οἰκονομικῶν πεπραγμένων τοῦ Δ.Σ. καί νά ἀπαλλάξῃ τοῦτο πάσης νομικῆς (ἀστικῆς καί ποινικῆς) εὐθύνης διά τόν συγκεκριμένον ἀπολογισμόν κλπ. ῾Ορᾶτε ἐπ᾿ αὐτοῦ καί τήν συνημμένην τῷ παρόντι ὑπ᾿ ἀριθμ. 2142 ἀπό 26-11-2000 (π.ἡ.) σχετικήν "Γνωμάτευσιν" τοῦ Προέδρου τῆς ᾿Εξελεγκτικῆς ᾿Επιτροπῆς αἰδεσιμολογιωτάτου ῾Ιερέως π. Εὐσταθίου Τουρλῆ.

Β

 Κωλυόμεθα νά συμμετάσχωμεν εἰς τήν σημερινήν Γενικήν Συνέλευσιν καί διά τούς ἀνωτέρω ἐκτεθέντας λόγους, ἀλλά καί διά τούς κάτωθι ἠθικῆς τάξεως, ἀληθείας καί δικαιοσύνης.Κατά τήν ε'συνεδρίαν τοῦ Δ.Σ. τήν 26-11-2000, ἡμέραν Σάββατον, ὀ Μακαριώτατος Πρόεδρος, ἀφοῦ δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν διέγραψε τάς 4 προηγουμένας συνεδριάσεις τοῦ Δ.Σ., ἀρνηθείς νά ὑπογράψῃ τά Πρακτικά αὐτῶν, ἐν συνεχείᾳ ἐκάλεσε τό Δ.Σ. καί ἐπέμενε εἰς αὐτό, νά λάβῃ ἀποφάσεις διά νέαν Γενικήν Συνέλευσιν, ἀφορῶσαν τό οἰκονομικόν ἔτος 2000, χωρίς νά ὑφίσταται λόγος, ἀφοῦ δέν ἔκλεισεν ἀκόμη τό οἰκονομικόν ἔτος 2000, οὔτε εἶχε πραγματοποιηθῇ ἡ ἔστω παρανόμως ἀποφασισθεῖσα σημερινή Γενική Συνέλευσις ᾿Ισχυρίσθησαν δέ ἀναληθῶς τόσον ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος, ὅσον καί τά προσκείμενα εἰς τόν Πρόεδρον μέλη (π. Δημήτριος καί π. ᾿Ανανίας), ὅτι, κατά τήν συνεδρίασιν τοῦ Δ.Σ. τῆς 7/20-11-2000, ὅτε ἀπεχωρήσαμεν τῆς συνεδριάσεως διαμαρτυρηθέντες, καταγγείλαντες καί διαχωρίσαντες τάς εὐθύνας μας ἔναντι τοῦ Νόμου καί τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς, ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος "παρητήθη" τῆς θέσεως τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ ΙΦΣΚΑΕ. Τοῦτο καταγγείλαμεν ὡς ἀναλήθειαν (ψεῦδος), ἡ ὁποία ἐσκευωρήθη κατά τό διαρρεῦσαν ἀπό 20-11-2000, ἕως 26-11-2000, διότι ἀφελέστατα ἐπίστευσαν οἱ ἐκ τῶν παρασκηνίων κατευθύνοντες τά πράγματα, ὅτι μέ τόν τρόπον αὐτόν μᾶς θέτουν ἐκτός, μᾶς περιθωριοποιοῦν καί ἀπαλάσσονται ἐκ τῆς παρουσίας μας καί ἑπομένως μποροῦν νά "θάψουν" ὅλα τά θέματα, τά ὁποῖα ἐκκρεμοῦν καί ὅλας τάς διαπλοκάς.

  Αὐτός ἀκριβῶς ἦτο καί ἕνας βασικός λόγος τῆς μή συγκλήσεως τοῦ Δ.Σ. ἐπί ἕν ἔτος.
 Σημειώνομεν, ὅτι ἀπό τάς ἀρχάς τοῦ παρελθόντος ἔτους ὁ᾿Επίσκοπος Κήρυκος ἐπανειλημμένως εἶχε θέσει ἔνια ἐκ τῶν θεμάτων (οἰκονομικά-λογιστικά) μέ τά ὁποῖα πρέπει νά ἀσχοληθῇ τό Δ.Σ., πλήν ὅμως ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος δέν ἠθέλησε κἄν νά συζητηθοῦν, ἐνῶ εἰς ἑπομένας συνεδριάσεις (τοῦ προηγουμένου ἔτους) ἔφερε εἰς τό Δ.Σ. τούς μον. Μάξιμον καί κ. Κάτσουραν, ὡς "ἐπαΐοντας" καί "εἰδήμονας" νά συμμετέχουν εἰς τάς ἐργασίας τοῦ Δ.Σ. Τοῦτο, ὅμως, ὡς παράνομον, ἀλλά καί δι᾿ ἄλλους λόγους, δέν ἠδύνατο νά γίνῃ δεκτόν, ἐνῶ εἰς μίαν ἐξ  αὐτῶν τῶν συνεδριάσεων εἶπε; "Μακαριώτατε δέν θέλομεν προϊσταμένους, θέλομεν συνεργάτας". ᾿Αφοῦ λοιπόν δέν κατωρθώθη τοῦτο, νά συμμετέχουν,δηλαδή οἱ μον. Μάξιμος καί κ. Κάτσουρας εἰς τό Δ.Σ., ἐπί ἕν ἔτος δέν συνεκλήθη τοῦτο, ἕως ὅτου κατώρθωσε νά φέρῃ εἰς τό Δ.Σ., μέ τόν γνωστόν τρόπον, τόν παρανόμως, ὡς εἴπομεν, ἐκλεγέντα Σεβ. Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν, ἐνῶ τοῦτο δέν ἦτο κἄν ἀπαραίτητον, καθόσον ἠδύναντο, ἄν ἤθελον,νά συνεδριάζουν καί νά ἀποφασίζουν μόνον μέ τά δύο μέλη, ἀφοῦ ἡ ψῆφος τοῦ Προέδρου εἶναι ὑπέρ αὐτῶν.

 

 ῞Επονται αἱ ὑπογραφαί
+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος
῾Ιερομόναχος ᾿Αμφιλόχιος Ταμπουρᾶς
Θεολόγος ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης
῾Ο καταθέσας τό ὡς ὡς ἄνω κείμενον
+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
ΚΗΡΥΚΟΣ

ΤΑΥΤΟΣΗΜΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

 Ένα από τα μεγάλα λάθη της Ιεράς Συνόδου δια του οποίου επιτεύχθηκε και η κατάλυση του θεσμού αυτής, ήταν και το γεγονός πως από το 1998 σταμάτησε να συζητάει τα προς απόφασιν θέματα, και πλέον μόνο αποφάσιζε. Κι αυτό διότι κάθε πρόβλημα πλέον ερχόταν στη Σύνοδο προαποφασιμένο από τα παρασκήνια, με μόνο σκοπό να τεθούν οι υπογραφές από τους Αρχιερείς. Αυτό είχε γίνει αντιλυπτό υπό του Σεβ/του κ. Κηρύκου και σε μία επιστολή του προς την Σύνοδο τόνισε το εν λόγω λάθος, προκειμένου έτσι να προλάβει τα δεινά αποτελέσματα που θα επακολουθούσαν. Ιδού το σημείο από την  επιστολή αυτή:

 Μερικά χρόνια μετά από την παραπάνω επισήμανση του Σεβ/του Κηρύκου και συγκεκριμένα τη 1η/14η Αυγούστου του 2007, ο μεταστάς πλέον Σεβ/τος Κυρός Γαλακτίων απέστειλε μία επιστολή προς τον <<αρχιεπ/πον>> κ. Νικόλαον εκ της οποίας μεταξύ άλλων αναφέρει ότι, εις την <<σύνοδον>> της 21 - 07 - 2007 και κατά την διαδικασία της <<εκλογής επισκόπων>>, ο κ. Νικόλαος έβγαλε ένα μικρό χαρτί και επανειλημμένως διάβασε τα ονόματα που από πριν είχαν προκαθορισθεί. Ιδού το εν λόγω σημείο εκ της επιστολής του μεταστάντος Σεβ/του Κυρού Γαλακτίωνος:

 Επομένως βλέπουμε πως αν και μετά από κάποια χρόνια, ο Σεβ/τος Κήρυκος δικαιώθηκε από την παραπάνω διαπίστωση του Σεβ. Γαλακτίωνος, δια την επισήμασνή του  πως η <<σύνοδος>> είχε πάψει πλέον να λειτουργεί όπως το επιβάλλουν οι Θείοι και Ιεροί Κανόνες, μιας και οι <<αποφάσεις>> αυτής είχαν καταλήξει να είναι προειλημμένες. Με λίγα λόγια ο Σεβ/τος Κυρός Γαλακτίων δια της παραπάνω δικής του διαπιστώσεως, χωρίς να το ξέρει, δικαίωσε τα λεγόμενα του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΟΒΑΡΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Αγαπητοί αναγνώστες,

 Όποιος από εσάς επιθυμεί να ενημερωθεί σωστά επάνω εις τα σοβαρά εκκλησιαστικά θέματα, ας αναζητήσει και ας εύρη εις το blog τις παρακάτω άκρως σημαντικές δημοσιεύσεις:

1. ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΑΤΣΟΥΡΑ

2. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

3. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΚΑΤΣΟΥΡΑ [ΘΕΜΑ: Επί τῆς προτάσεως κ. Κάτσουρα διά νέους συνεργάτας τοῦ Κ.Γ.Ο., μεταξύ τῶν ὁποίων προέτεινε καί τόν κ. Βασίλειον Σακκᾶν]

4. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΝ [ΘΕΜΑ: 'Επί τῆς προπαγάνδας τοῦ Μητροπ.  Πειραιῶς  κ. Νικολάου ὅτι δῆθεν ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος ἔκανε σχίσμα]

5.  ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

[ ΘΕΜΑ: Στηλίτευσις τῶν ψιθύρων καί τῆς προπαγάνδας κατά τήν ὀνομαστικήν ἐπέτειον τοῦ Μακαριωτάτου ὅτι δῆθεν ὁ Μεσογαίας ἔκανε σχίσμα.]

6. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΑΝΔΡΕΑΝ, ΠΡΟΕΔΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΒ/ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (Γ.Ο.Χ.)  [ΘΕΜΑ: Φαινόμενα καταλύσεως τῆς Κανονικῆς τάξεως καί τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ]. 

7. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΑΝΔΡΕΑΝ  [ ΘΕΜΑ: "Ἡ δοίκησις τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι πάρεργον"] 

«Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»

 

Στίχοι του Ιερού ψαλτηριου που ΔΕΝ ΣΕΒΑΣΤΗΚΑΝ οι κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΑΣ και π. ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ κατόπιν των ΨΕΔΩΝ δηλώσεών τους ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης

1. Ινατί αγαπάτε ματαιότητα και ζητείτε ψεύδος;

 (Ψαλμ: Δ΄. 4)

2. Εμίσησας πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν. Απολείς πάντας τους λαλούντας το ψεύδος.

     Ότι ουκ έστιν εν τω στόματι αυτών αλήθεια. Η καρδία αυτών ματαία.

(Ψαλμ: Ε΄. 5) 

3. Πορευόμενος άμωμος και εργαζόμενος δικαιοσύνην, λαλών αλήθεια εν καρδία αυτού.

( Ψαλμ: ΙΔ΄. 14)

4. Πάσαι αι οδοί Κυρίου έλεος και αλήθεια...

( Ψαλμ: ΚΔ΄. 24)

5. Μη παραδώς με εις ψυχάς θλιβόντων με, ότι επανέστησάν με μάρτυρες άδικοι και εψεύσατο.

(Ψαλμ: ΚΣΤ΄. 26)

6. Εις χείρας σου παραθήσομαι το πνεύμα μου. Ελυτρώσω με, Κύριε, ο Θεός της αληθείας.

( Ψαλμ: Λ΄.30)

7. Την δικαιοσύνην σου ουκ έκρυψα εν τη καρδία μου. Την αλήθειάν σου και το σωτήριόν σου είπα.

     Ουκ έκρυψα το έλεός σου. Και την αλήθειάν σου από συναγωγής πολλής. 

(Ψαλμ: ΛΘ΄. 39)

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ κ. ΑΝΔΡΕΑΝ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

 Α.Π. 175

᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ   15/28-12-2000

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!

ΠΡΟΣ
τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος
κ. ᾿Ανδρέαν

    [ ΘΕΜΑ: "Ἡ δοίκησις τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι πάρεργον"]

     Κοινοποίησις: Σεβασμιωτάτους ᾿Αρχιερεῖς
     τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας

 Μακαριώτατε Πρόεδρε, ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν.
῞Υστερα ἀπό τήν συνεδρίασιν τῆς ᾿Ενδημούσης τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς 8/21-12-2000 (π.ἡ.) κρίνω ἀπαραίτητον νά θέσω ὑπ᾿ ὄψιν ῾Υμῶν τά κάτωθι:

 
  1) Δέν νοεῖται νά παραθεωροῦνται ὅσα  ἡ ταπεινότης μου, ἔχω γράψει κατά τά τελευταῖα ἔτη. Τά ἔγγραφα τά ὁποῖα κατά τά δύο τελευταῖα ἔτη διετύπωσα καί ὑπέγραψα, καί τά ὁποῖα εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀγωνίας μου διά τό ποῦ βαίνομεν, δέν ἔχει δικαίωμα νά τά παραθεωρῇ, οὔτε ὁ συντάκτης καί ἀποστολεύς των, οὔτε ἡ Μακαριότης σας, οὔτε ἄλλος ᾿Αρχιερεύς. Δέν ἐγράφησαν διά ἀντιδικίαν, οὔτε διά "χαρτοπόλεμο". ᾿Εγράφησαν, διότι κατά τά τελευταῖα δύο ἔτη, καί πρίν ἀπό  αὐτά, ἀνεβίωσεν ἕνα ὕπουλον καί δόλιον κίνημα προδοσίας, εἴτε αὐτό ἐκφράζεται μέ τόν παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν (ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1970), εἴτε μέ τήν ἀναβίωσιν ἐλαφρῶς παρηλλαγμένου, ἀλλά βαρέως δολίου κινήματος τῶν πέντε, εἴτε μέ τήν παρωδία τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου κλπ., καί τήν ἐν γένει συμπεριφοράν τῶν συμβούλων Σας.
῞Οσα πληθωρικῶς ἐγράφησαν ἐπ᾿ αὐτῶν ζητοῦμεν, ὡς Κανονικός καί ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς (ἔστω ὁ ἐλάχιστος πάντων), νά τεθοῦν ἐπί τάπητος. Ζητοῦμεν νά λειτουργήσῃ κανονικῶς ὁ ὕψιστος καί ἱερώτατος θεσμός τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, διότι οὗτος ἔχει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ δογματικόν χαρακτῆρα, καί δέν πρέπει νά ξεχνῶμεν ὅτι ἡ καταπάτησίς του εἶναι ὁ πρῶτος καί βασικός λόγος τοῦ Παπικοῦ σχίσματος.
Διεχώρισα τάς εὐθύνας μου καί ἐπί τῆς δυσλειτουργίας καί ὑπολειτουργίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τῶν ἀντικανονικῶν ἐνεργειῶν καί ἀποφάσεων, τήν ὀλιγωρία καί ἀβελτηρία, μέχρις ἀδιαφορίας - κουκουλώματος καί παραγραφῆς σοβαρῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν ἐκκρεμούντων θεμάτων, ἐπί παραπληροφορήσεων, συοκοφαντιῶν,ἀποτολμηθεισῶν ἀκόμη καί ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ ἐπισήμου δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἤτοι τόν Κ.Γ.Ο. Εἰρήσθω ὅτι ὁ "Κ.Γ.Ο." ἀπό διετίας, ἐσκεμμένα, καθ᾿ ἡμᾶς, ἐκυκλοφέρειπάντοτε "ἐτεροχρονισμένος" καί μέ καθυστερήσεις μέχρι 4 ἤ 5, καί τελευταῖα καί ἕξι μηνῶν, πού σημαίνει ΔΙΑΚΟΠΗΝ αὐτοῦ ἀπό τόν ᾿Ιούλιο τοῦ 2000, λόγῳ ἀδιεξόδων, πού οἱ παρεκκλησιαστικοί καί παρασυνοδικοί μηχανισμοί ὑπό τοῦ μ. Μαξίμου καί Δ. Κάτσουρα καί τῶν συνεργαζομένων μετ᾿ αὐτῶν  προεκάλεσαν.
  2. ῾Η διοίκησις τῆς ᾿Εκκλησίας δέν εἶναι πάρεργόν μας, οὔτε ἐννοοῦμε νά τήν παραδώσουμε εἰς τούς ἀνωτέρω, (μέ ὁποιαδήποτε θυσίαν μας), διότι ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος δέν ἀντιλαμβάνεται μερικά πράγματα πού συμβαίνουν, ἤ τά ἀντιλαμβάνεται, ἀλλά εἶναι ἐγκλωβισμένος ὑπ᾿ αὐτῶν, τινές δέ ἐκ τῶν Σεβασμιωτάτων ᾿Αρχιερέων ἐδέχθησαν ἐπιρροήν ἀπό πρόσωπα αὐτοῦ τοῦ μηχανισμοῦ, ἄλλοι δέ ἐκ προσωπικῆς εὐλαβείας - σεβασμοῦ πρός τόν Μακαριώτατον Πρόεδρον, καί καθ᾿ ἡμᾶς, ἐκ κακῶς νοουμένης ὑπακοῆς, συνεργοῦν εἰς αὐτό  πού ἡμεῖς, (συγχωρεῖστέ μου διά τήν εἰλικρίνειαν καί τό θάρρος νά λέγω αὐτό πού πιστεύω), θεωροῦμε προδοσίαν κατά τῆς ᾿Εκκλησίας.
  3. Ταῦτα προεσημείωσα μέ ἀφορμήν τήν συνεδρίασιν τῆς ᾿Ενδημούσης ῾Ιερᾶς Συνόδου, κατά τήν 8/21-12-2000, κατά τήν ὁποίαν ἐλυπήθην μέ ὅσα πάλιν συνέβησαν, διεμαρτυρήθην καί πάλιν ἐπαναλαμβάνω: ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος, Μακαριώτατε, εἴτε ᾿Ενδημοῦσα εἶναι, εἴτε ῾Ιεραρχία, δέν εἶναι μόνο ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος. Οἱ ὑπόλοιποι ᾿Αρχιερεῖς δέν εἴμεθα "ἄβουλα" ἤ "διακοσμητικά" στοιχεῖα γιά νά λέμε μόνο "μάλιστα" καί "νἆναι εὐλογημένο" ἤ νά δημοσιεύωνται ἀπλῶς αἱ φωτογραφίαι μας. Τά μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου εἶναι ἰσότιμα μέ τόν πρῶτον τῇ τάξει, καί ὁ λόγος των ἔχει ἴσην βαρύτητα μέ αὐτήν τοῦ Προέδρου.῞Οπως δέν ὑπάρχει Σύνοδος χωρίς τόν Πρῶτον, ἔτσι καί χωρίς τούς ᾿Επισκόπους δέν ὑπάρχει Σύνοδος.
Καί κατά τήν παρελθοῦσαν συνεδρίασιν τῆς ᾿Ενδημούσης (8-12-2000) ὡς ἀπό "καθέδρας" ἀνακοινώσατε θέματα καί ἡμερομηνία συγκλήσεως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, χωρίς ἀπολύτως νά δεχθῆτε καμμίαν ἄποψιν πρότασιν ἤ διαφωνίαν!  ῞Οσον καί ἄν λυπᾶμαι καί παρά τήν ἀγάπην καί σεβασμόν εἰς τό πρόσωπόν Σας, ὡς ᾿Αρχιερεύς, ὀφείλω νά σᾶς ἐπιστήσω τήν προσοχήν, ὅτι μετά ἀπό τάς συσσωρευθείσας ἁμαρτίας, ἀναγκαστικά θά ἔλθουν μεγάλα σκάνδαλα, "οὐαί δέ τῷ ἀνθρώπῳ, δι᾿ οὗ τά σκάνδαλα ἔρχονται".
  4. Οἱ σύμβουλοί σας ἀπό διετίας λόγῳ τῶν ἀντικανονικοτήτων, σοβούντων βλασφήμων φρονημάτων ἐν τισι τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων, πονηρῶν τεχνασμάτων ἐπί τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, παραπληφορορήσεων, συκοφαντιῶν καί ἄλλων προκλήσεων, προσδοκοῦσαν, "ἀποτειχίσεις" καί "ἀποκηρύξεις" διά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν παρουσία ἀνεπιθυμήτων προσώπων, εἴτε αὐτά εἶναι ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος, εἴτε ὁ θεολόγος ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης, εἴτε εἶναι ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος[1] εἴτε εἶναι ὁ ᾿Επίσκοπος κ. Πανάρετος, ὁ ὁποῖος ἀπό τόν παρελθόντα ᾿Ιούνιον ἔπεσεν εἰς τήν δυσμένειαν, διότι "παρεσπόνδισεν", δηλαδή ἔσπασε τά δεσμά καί ἀπεγκλωβίσθη ἀπό τόν κλωβόν τοῦ μηχανισμοῦ καί οὐσιαστικά, περισσότερον παντός ἄλλου, ἐχάλασε τά σχέδια ἐξοντώσεως ἀνεπιθυμήτων προσώπων.
Μακαριώτατε, μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἰδικήν μας ἐλευθέραν καί ὑπεύθυνον στάσιν, οὔτε σχίσμα μπορεῖ νά γίνῃ, ἀλλά καί ἡ ἑνότητα, ἄν θελήσωμεν νά ἀναλάβωμεν ὅλοι τάς εὐθύνας μας, θά ἐνισχυθῇ καί θά σταθεροποιηθῇ. ᾿Εν προκειμένῳ δέν φοβοῦμαι κανένα σχίσμα  εἰς τήν ᾿Εκκλησία, ἀντιθέτως φοβοῦμαι μόνον τίς ἀντικανονικότητες, τίς βλασφημίες καί τίς ἀδικίες. Φοβοῦμαι, τό ὅτι δέν κηρύσσομεν μέ συνέπειαν τήν ῾Ομολογίαν μας. Φοβοῦμαι, διότι ὅταν δέν ἔχουμε στήν ψυχή καί στήν πρᾶξι τήν ἀλήθεια αὐτό κόβει καί τήν ἑνότητα ἀπό τόν Χριστό. Αὐτήν τήν προσωπικήν διακοπήν μετά τῆς ᾿Αληθείας καί τοῦ Χριστοῦ φοβοῦμαι. Εἰς ὅποιον, μή γένοιτο, συμβεῖ τοῦτο, ὅσον καί ἄν φαινομενικά θεωρεῖται ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ, ὅμως ἤδη εἶναι ἐκτός Αὐτῆς. Αὐτό σημαίνουν οἱ λόγοι τοῦ θείου Εὐαγγελιστοῦ ᾿Ιωάννου: "ἐξ᾿ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ᾿ οὐκ ἦσαν ἐξ᾿ ἡμῶν". Αὐτά ἄς λάβουν ὑπ᾿ ὄψιν καί ὅλοι οἱ ἄφρονες, οἱ ὁποῖοι χειρότερα ἀπό τούς πέντε προπαγανδίζουν νέον σχίσμα, ἀποδίδοντες τοῦτο εἰς ἄλλους, ἐνῶ οἱ ἴδιοι τό προγραμματίζουν καί τά ἰδικά τους σχέδια ἐξυπηρετεῖ ἡ προπαγάνδα τους.
  5. ῞Οσον ἀφορᾶ δέ τήν ἐπιστολήν σας πού μοῦ ἐστείλατε (ἀριθμ. Πρωτ. 1305/29-11-2000), τήν ὁποία θεωρεῖτε ὡς ἀπάντησιν εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 149/15/28-9-2000, θά ἀπαντήσω εἰς τόν συντάκτην, διότι δέν θέλω νά προσβάλλω τό σεβαστόν εἰς ἐμέ Πρόσωπόν σας, τό ὁποῖον ὅμως ἐσπίλωσε δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν ὁ μ. Μάξιμος καί ἐνδεχομένως καί ἔτεροι πού ἴσως νά ἔλαβον μέρος εἰς τήν σύνταξιν αὐτοῦ τοῦ κειμένου. ᾿Εδῶ σημειώνω μόνον τοῦτο: ῾Ο συντάκτης ξεπέρασε κάθε ὅριο γελοιότητος, ἀλλά αὐτόν τόν φαρισαϊσμόν, τήν ὑποκρισίαν καί τήν γλοιώδη φρασεολογίαν, νά τά χρησιμοποιῇ εἰς τά ὑπ᾿ αὐτοῦ ὑπογραφόμενα κείμενα καί ὄχι, εἰς τά τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου.
Δέν θά μακρυγορήσω, ἀλλά θέλω νά τονίσω:  ῞Οσον παραμένει "ὁ τελευταῖος σαπρός καρπός" ἤ "ἡ τορπίλλη κατά τοῦ σκάφους τῆς ᾿Εκκλησίας", ὅπως χαρακτηρίζω, εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 149/15/28-9-2000 ἐπιστολήν μου, τό ἀνακοινωθέν, δηλαδή ὅσον δέν ἀνακαλεῖται αὐτό τό ψευδές καί συκοφαντικόν ἀνακοινωθέν, ὅσον δέν ἀντιμετωπίζεται ἡ μακρά σειρά ἀντικανονικῶν πράξεων καί ἐνεργειῶν, μέσα ἀπό τίς ὁποῖες προέκυψε, τόσον περισσότερα σκάνδαλα θά προκαλέσῃ τοῦτο. ἐνῶ ἤδη ἀπέβη εἰς βάρος τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς πλειοψηφίας τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων, καί θά ἀποβῇ ἀκόμη περισσότερον εἰς βάρος των, ἄν τελικῶς δέν διαχωρίσουν τάς εὐθύνας των καί δέν πάρουν ἀνάλογον ἀπέναντι αὐτοῦ καί τῶν σκευωρῶν του θέσιν.
  6. Πρέπει ἔστω τώρα, σήμερον, νά λειτουργήσῃ κανονικά καί οὐσιαστικά ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας, καί ὄχι ἁπλῶς νά χρεωθῆ μία ἀκόμη Σύνοδος, διά νά λέγωμεν ὅτι συνεκλήθη δύο φορές κατά τό ἔτος 2000 ἡ Ι.Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας. Σημειώνω, δέ καί τό ὅτι εἰς τήν σημερινήν συνεδρίασιν δέν προσεκλήθησαν Κανονικῶς τά μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, δέν ἐκοινοποιήθησαν τά θέματα, οὔτε ἐζητήθη νά προταθοῦν ὑπό τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων θέματα.
῞Οθεν ἡ ἐλαχιστότης μου προτείνω εἰς τήν σήμερον συνεδριάζουσαν ῾Ιεράν Σύνοδον τά κατά τήν κρίσιν μου ἐπείγοντα καί σοβαρά θέματα καί παρακαλῶ νά ἐγκριθοῦν καί περιληφθοῦν εἰς τήν ῾Ημερησίαν Διάταξιν:
  α) ᾿Εκτός ἡμερησίας διατάξεως ὡς ἄκρως ἐπεῖγον καί σοβαρόν προτείνω τό θέμα τῆς ἐν Ρουμανίᾳ Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. ῎Ηδη ἔχω ἐνημερώσει τήν Μακαριότητά σας καί ἅπαντας τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς καί ἐντός τῶν πλαισίων τῆς Κανονικῆς τάξεως  καί τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς καί ῾Ιεραποστολικῆς δεοντολογίας παρακαλῶ νά ληφθῇ ἀπόφασις καί νά ἐνεργήσωμεν ὡς "Σαμαρείτης" εἰς τήν ἀδελφή ᾿Εκκλησία, ἄσχετα ἄν μετ᾿ οὐ πολύ ἐνδεχομένως θά εὑρεθῶμεν ἡμεῖς εἰς τήν ἰδίαν κατάστασιν, διότι ὅ,τι ἔγινε εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν Γ.Ο.Χ. Ρουμανίας, διαισθάνομαι ὅτι θά γίνῃ καί ἐδῶ, ἀφοῦ ἤδη συμβαίνουν περίπου τά ἴδια. ᾿Επ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος παρακαλῶ νά θέσω ὑπ᾿ ὄψιν ῾Υμῶν τό σχετικόν ῾Υπόμνημα.
  β) ῞Ετερον θέμα προτεραιότητος. Αἱ ἐπιστολαί τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου καί αἱ Καταγγελίαι κατ᾿ αὐτῶν, καθώς καί ὅλα τά κείμενα πού ἠκολούθησαν, διότι ἄν δέν ἐξετασθοῦν καί δέν ἀναζητηθῇ κανονική καί ὀρθόδοξος καί δικαία λύσις, ἡ εὐθύνη ὅλων θά παραμείνῃ. ῾Υπενθυμίζω, ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας 20-10-99 "...διά τήν ἀπαγγελίαν οἱασδήποτε κατηγορίας κατά τῶν καταγγελλομένων προσώπων ἀπεφάσισε τήν σύστασιν ἐξεταστικῆς ᾿Επιτροπῆς συγκροτουμένης ὑπό τῶν: α) Σεβ/του Μητροπ. Πειραιῶς καί Νησων κ. Νικολάου, ὡς Προέδρου β) Παν/του Καθηγουμένου Γέροντος Στεφάνου, ὡς μέλους καί γ) Αἰδεσιμ. ῾Ιερέως π. Εὐσταθίου, προκειμένου αὕτη νά ἐξετάσῃ τάς ὡς ἄνω Καταγγελίας καί εἰσηγηθῇ σχετικῶς εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον". Ζητῶ ἀπό τήν ῾Ιεράν Σύνοδον νά ἐξετάσῃ τό θέμα: Διατί ἀφοῦ παρητήθη ἡ ὡς ἄνω ᾿Επιτροπή[2], δέν ὡρίσθη ἄλλη , ἀλλ᾿ οὔτε κἄν εἰσηγητής ὡρίσθη, οὔτε κἄν ἠνοίγει ἐν Συνόδῳ ὁ σχετικός φάκελλος. Τήν 17 Μαΐου, μετά τήν λῆξιν τῶν ἐργασιῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου , ξεφύτρωσεν ἡ "παραπομπή" καί μιά σειρά ἄλλων δῆθεν ἀποφάσεων! Ποῖος ὥρισε τό δικαστήριον καί ποία εἶναι ἡ σύνθεσίς του; ῾Υπάρχει ἀπόφασις ὑπογεγραμμένη ὑπό τῶν Σεβασμιωτάτων ᾿Αρχιερέων; Μέ ποῖον δικαίωμα οἱ προκύψαντες νέοι μηχανισμοί κατεξευτελίζουν τούς θεσμούς; Πρέπει νά ἀνοίξῃ ὁ ὀγκώδης φάκελλος καί θά ζητήσω τήν ἔγκρισιν νά εἰσηγηθῶ τό θέμα, ἐφ᾿ ὅσον δέν ἐπιθυμεῖ ἕτερος ᾿Αρχιερεύς νά ἀναλάβῃ αὐτό τό ἔργον.
  γ) Θέμα φλέγον, ὡς θέμα Πίστεως καί ῾Ομολογίας,, θέτω τήν ἀπό τό 1995, καί ἰδιαίτερα ἀπό τό 1997 μή ἐφαρμογήν τῆς Κανονικῆς Τάξεως εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τούς πέντε σχισματοαιρετικούς, οἱ ὁποῖοι ἀντιποιούμενοι τήν ᾿Εκκλησία καί τήν ῾Ιεράν Σύνοδον βλασφημοῦν, καλύπτουν τήν προδοσίαν τους, καί πλανοῦν. Θεωρῶ τήν ἐπιδειχθεῖσαν ὀλιγωρίαν καί ἀβελτηρίαν ἐσκεμμένην καί ἔξωθεν ἐπιβαλλομένην, ἐνῶ αὐτό ἀκριβῶς τό γεγονός, ἀπειλεῖ καί τήν ἑνότητα, ἀφοῦ θἰγει καί τήν καθαράν μας ῾Ομολογίαν, ἐνῶ ἡ σιωπή μας δέν ἀπέχει πολύ ἀπό τό νά χαρακτηρισθῇ καί ὡς κάλυψις τῆς προδοσίας των.
  δ)  Θέμα: Θεολογικός Διάλογος. Καί ἐπ᾿ αὐτοῦ κατεξευτελίσθημεν πρός χάριν καί πάλιν τοῦ ἰδίου μηχανισμοῦ. Τήν συζήτησιν ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος τήν θεωρῶ ἐξαιρετικῆς σημασίας, καί δι᾿ ὅσα ἔχω γράφει ἐν ῾Υπομνήμασι καί ἐπιστολαῖς πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, ἀλλά καί διότι, ὡς ἐπληροφορήθην ἀπό καλῶς ἐξηκριβωμένας πηγάς, ὁ νεοημερολογίτης ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος, εἶπεν εἰς Σύναξιν Κληρικῶν του περίπου τά ἑξῆς: "Τό θέμα τοῦ διαλόγου μέ τούς Παλαιοημερολογῖτες, εὑρίσκεται σέ καλό δρόμο. Κάμνουμε προσπάθειες νά ἑνωθοῦν νά ἔχουμε νά κάνουμε μέ μιά ἑνωμένη Παράταξι, καί νά ἐνωθοῦν μέ τήν ᾿Εκκλησία. Μέ τούς Φλωριναίους δέν ὑπάρχει πρόβλημα, βρισκώμαστε στό στάδιο τῆς συμπροσευχῆς καί λειτουργικῆς ἐπικοινωνίας. ῾Υπάρχει μόνον πρόβλημα μέ τούς Ματθαιϊκούς, διότι ἀντιδροῦν δύο πρόσωπα, κάποιος Γκουτζίδης καί κάποιος Κήρυκος Κοντογιάννης". Παρακαλῶ τούς Σεβασμιωτάτους ῾Ιεράρχας νά λάβουν τοῦτο σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν, διότι λέγει πολλά, καί νομίζω πώς χρέος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου εἶναι νά διενεργήσῃ ἀνακρίσεις καί νά ἐξετάσῃ μήπως κάποιοι μέσα στόν χῶρό μας εἶναι "ἐγκάθετοι" τοῦ Χριστοδούλου καί ἐργάζονται ἀμέσως ἤ ἐμμέσως "διά λογαριασμόν του". Τό καταθέτω μετ᾿ ἐπιγνώσεως τῶν ᾿Αρχιερατικῶν μου εὐθυνῶν.
  ε) Θέματα πού προκύπτουν ἀπό τήν δημοσίευσιν -"ἀνακοίνωσιν"  τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου εἰς τόν Κ.Γ.Ο., μηνός ᾿Ιουλίου 2000.
  στ) Βιβλία - ἐπιστολαί κλπ. τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, νά προσδιορισθοῦν καί νά ἀποδειχθοῦν ὅσα οἱ σκευωροί τόν ἐκατηγόρησαν συνευδοκοῦντες μέ τούς ἐχθρούς τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὅπου δυστυχῶς παρέσυραν καί τήν πλειοψηφία τῶν ᾿Αρχιερέων.
  ζ) Θέμα ἀπαλλαγῆς τοῦ κ. Κάτσουρα ἀπό τήν Διεύθυνσι τοῦ Κ.Γ.Ο. καί διατί διεκόπη ἡ ἔκδοσις τοῦ περιοδικοῦ. Ποῖος ἐλέγχει; Ποῖος συντάσσει; Ποῖος ἀποφασίζει διά τόν Κ.Γ.Ο. Ποῖος ἔχει τήν εὐθύνη διά τό κατάντημα τοῦ ἐπισήμου Δημοσιογραφικοῦ ᾿Οργάνου.
  η) ῞Ολα τά θέματα τά ὁποῖα προέκυψαν ἐκ τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως κατά τήν 8/21-12-1999, ἤτοι: (α) Θέμα δικαστηρίων (᾿Ενημέρωσις, ἑρμηνεία καί ἀξιολόγησις ἀποφάσεων) (β) Θέμα ἀνταλλαγῆς οἰκοπέδου μετά τοῦ Δήμου Κατερίνης. Διατί δέν ἐξεδόθη ἐπί δύο ὁλόκληρα ἔτη τό σχετικόν Πληρεξούσιον ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου ἤ ἄλλου τινός. (γ) Διατί δέν διεκδικοῦμε τούς ῾Ιερούς Ναούς πού κατέχονται ὑπό τῶν πέντε. (δ) Διατί τό Δ.Σ. δέν λειτοὐργησε ἐπί ἔν ἔτος καί ὅταν ἀναγκαστικά συνῆλθε οὐδέν θετικόν προέκυψεν, ἀλλά μόνον ἐρείπια προεκλήθησαν; Ποῖοι οἱ ἔνοχοι καί τί ἐξυπηρετοῦν; (ε) Νά γίνῃ ἔλεγχος οἰκονομικός καί νά ὑπάρξῃ πλήρης διαφάνεια ἐπί τῶν οἰκονομικῶν τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου, τοῦ "Κήρυκος" καί τοῦ Συνδέσμου. ῾Η οἰκονομική διαχείρισις πρέπει καί νά εἶναι καθαρά καί διαφανής καί νά μήν ἐπιτρέπεται εἰς οὐδένα νά ἔχῃ τόν παραμικρόν ἐνδοιασμόν. Διατί ὑπάρχουν παράπονα, ὅτι ἐστάλησαν χρήματα καί δέν ἔλαβον τάς σχετικάς ἀποδείξεις;
  θι) ῾Υπάρχει καί μακρά ἄλλη σειρά θεμάτων (Καταγγελίαι κλπ.), τά ὁποῖα ἔχουν καταγραφῇ εἰς ῾Ημερησίας Διατάξεις προηγουμένων συνεδριάσεων καί τά ὁποῖα ὅμως οὔτε συνεζητήθησαν, οὔτε ἀντιμετωπίσθησαν.

 ᾿Ελάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός
+῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
Κήρυκος 

                                               

[1] ῾Η ἐλαχιστότης μου ὑπέπεσα εἰς τήν δυσμένεια τῶν ἀδελφῶν Τσακίρογλου, καί πρίν, ἀλλά κυρίως μετά τήν ἐκλογήν καί χειροτονίαν μου εἰς τήν Μητρόπολιν Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς. ᾿Αλλ᾿ ἐπ᾿ αὐτοῦ θά ἐπανέλθω.

[2] ῾Ορᾶτε σχετικῶς τήν ἀπό 14-11-99 ἐπιστολήν τοῦ Μακαριωτάτου πρός τόν Πρόεδρον τῆς ᾿Εξεταστικῆς ᾿Επιτροπῆς καί τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 1020/18-11-99 τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου, δι᾿ οὗ παραιτεῖται ἐκ τῆς ἐν λόγῳ ᾿Επιτροπῆς.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ κ. ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

 Α.Π.  88

 ᾿Εν ᾿Αθήναις τῆ 30-10-1999

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!

ΠΡΟΣ
τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος
κ. ΑΝΔΡΕΑΝ, Πρόεδρον καί τούς Σεβ)τους ᾿Αρχιερεῖς μέλη
τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας (Γ.Ο.Χ.)
 

 [ΘΕΜΑ: Φαινόμενα καταλύσεως τῆς Κανονικῆς τάξεως καί τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ]. 

 Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς,
῾Ο Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν.
 

᾿Ελάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός ῾Υμῶν, σύν τῷ ἀσπασμῷ τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης, παρακαλῶ, ὅπως ἔχω τάς ἀδελφικάς ῾Υμῶν εὐχάς καί τάς πρός Κύριον εὐπροσδέκτους προσευχάς σας.

 Δέν θά ἤθελα νά φέρω εἰς τήν μνήμην μας δυσαρέστους καταστάσεις, ὡσάν ἐκείνας,τῆς τελευταίας συνεδριάσεως τῆς ῾Ιεραρχίας, αἱ ὁποῖαι, κατά τήν ταπεινήν μου ἄποψιν, εἶναι χαρακτηριστικαί κατά πόσον εἴμεθα διατεθειμένοι νά συνεργασθῶμεν, χωρίς ὑπολογισμούς καί ἔξωθεν ἐπηρεασμούς, τήν ὁδόν τῆς ἀγάπης, τῆς Κανονικῆς τάξεως, τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς Δικαιοσύνης. ᾿Αναγκάζομαι, ὅμως, νά τό πράξω, διότι πρέπει νά συνειδητοποιήσῃ τόσον ἡ ταπεινότης μου, ὅσον καί ῾Υμεῖς, ὅτι βασικόν καί ἀναμφισβητήτως πρώτιστον καθῆκον ἡμῶν τῶν ᾿Αρχιερέων, εἶναι ὁ σεβασμός πρός τήν Κανονικήν τάξιν. Τοῦτο δέ διότι, ὡς ἀναφέρομεν καί εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 81)23-9-99 ἐπιστολήν μας, ἡ παραβίασις τῶν θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων οὐσιαστικά εἶναι βλασφημία κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, καί ἑπομένως δέν εἶναι ἐλάσσονος σημασίας ὁ σεβασμός πρός τήν Κανονικήν ᾿Εκκλησιαστικήν Τάξιν ἀπό τόν σεβασμόν πρός τά θεῖα δόγματα. Οὐδείς ἀμφιβάλλει, ὅτι ἡ ἀληθής ᾿Αγάπη καί ἡ τήρησις τῆς Κανονικῆς Τάξεως εἶναι ἡ εὐθεῖα καί ἀσφαλής ὁδός, ἡ ὁποία ἐφελκύει τήν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ὅτι μόνον δι  Αὐτῆς εἶναι δυνατή ἡ ἐπίλυσις ὅλων τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν θεμάτων, ἐνῶ περαιτέρω, καρπός αὐτῆς τῆς θείας Χάριτος καί εὐλογίας τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος εἶναι ἡ αὔξησις καί στερέωσις τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία συνέχει καί συντηρεῖ τήν εἰρήνην καί τήν ἑνότητα ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ Του.

῎Εχων ταῦτα ὑπ᾿ ὄψιν μου, δέν δύναμαι νά καθησυχάσω τήν ᾿Αρχιερατικήν μου συνείδησιν, ἡ ὁποία μέ ἐλέγχει καί δέν μοῦ ἐπιτρέπει νά "ἀντιπαρέλθω" τό γεγονός, ὅτι κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας δέν ἐτηρήσαμεν ἀπαρασάλευτον τήν Κανονικήν τάξιν, καί οὕτω κινδυνεύομεν νά ἐκτεθῶμεν καί εἰς τήν συνείδησιν τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, καί προηγουμένως ἀσφαλῶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ταῦτα δέ διότι, ὡς διεφάνη, τό μόνον διά τό ὁποῖον περισσότερον ἐνδιεφέρθημεν κατά τήν τελευταίαν, ἀπό 20-10-99, συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας, ἦτο πῶς νά περάσουν  ὡς Συνοδικαί ἀποφάσεις, κάποιαι κακαί προσυμπεφωνημέναι "προσυνοδικαί αποφάσεις". Διαβάζοντας τά Πρόχειρα Πρακτικά, τά ὁποῖα ἐκράτησεν ὁ ῾Ιερομόναχος π. Νεόφυτος, καί ἀνακαλῶν εἰς τήν μνήμην μου τήν συγκεκριμένην συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας, καί εἰδικώτερον τόν τρόπον μέ τόν ὁποῖον συνειργάσθημεν, δέν δύναμαι νά ἰσχυρισθῷ, ὅτι δέν ἐθίξαμεν καί δέν ἐξεθέσαμεν καί τούς ἑαυτούς μας ὡς ᾿Αρχιερεῖς, ἀλλά καί τόν ὕψιστον καί πρῶτον ᾿Εκκλησιαστικόν θεσμόν πού εἶναι ὁ Συνοδικός.

 Μακαριώτατε, καί Σεβασμιώτατοι ἀδελφοί, δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε, ἀλλά μετά φόβου καί τρόμου νά ἐνθυμούμεθα καί νά ἔχωμεν πρό ὀφθαλμῶν μας, ὅτι οἱ πέντε ἔπεσον, καί ἐξῆλθον τῆς ᾿Εκκλησίας, διότι πρωτίστως κατέλυσαν τήν Κανονικήν τάξιν καί ἠσέβησαν κατά τοῦ ῾Ιερωτάτου Συνοδικοῦ θεσμοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά πέσουν καί νά συντριβοῦν, μέχρι τοῦ σημείου νά κηρύττουν "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" αἱρέσεις καί κακοδοξίας, νά μάχωνται καί νά ἀναθεματίζουν καί αὐτούς τούς ῾Αγίους Πατέρας καί νά ἀνατρέπουν ἐκ βάθρων τήν ᾿Ορθοδοξίαν, τόσον διά τῆς Β', ὅσον καί διά τῆς Γ' ᾿Εγκυκλίου των, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τόν ἀντίποδα τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Οὗτοι, καθ᾿ ὅλην τήν περίοδον ἀπό τοῦ 1991 ἕως τοῦ 1995, ὅτε δέν ἐδίστασαν νά σχίσουν, ὡς ἄλλοι "δήμιοι", τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας (τό σῶμα τῶν πιστῶν), ἀπεδείχθησαν ἐκκλησιομάχοι, ἀλλά καί μέχρι σήμερον συνεχίζουν τήν ἐκκλησιομαχίαν των ἀντιποιούμενοι καί βλασφημοῦντες τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ἀλλά καί τήν Κανονικήν ῾Ιεράν Αὐτῆς Σύνοδον.

 Πιστεύω ὅτι οὐδενός τῶν Σεβασμιωτάτων ᾿Αρχιερέων διέλαθε τῆς προσοχῆς του, ὅτι κατά τάς ἐργασίας τῆς συγκεκριμένης συνεδριάσεως τῆς ῾Ιεραρχίας (τῆς 20-10-99), ἐπροτάθησαν προσυμπεφωνημέναι "ἀποφάσεις", καί διά τοῦτο δέν ἐλήφθησαν καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν, ἀλλά οὔτε κἄν κατέστη δυνατόν νά ἀναγνωσθοῦν, ᾿Επιστολαί, Καταγγελίαι, Γνωματεύσεις, κείμενα ἰδιαιτέρως σοβαρά, τά ὁποῖα ἀφοροῦν ἄμεσα τά ὑπό μελέτην θέματα καί τά ὁποῖα κατετέθησαν προκειμένου νά συμβάλουν εἰς τό ἔργον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου.  Φρονῶ, ὅτι ἐάν δέν ὑπῆρχον αἱ προσυμπεφωνημέναι κακαί ἀποφάσεις καί ἐάν ἐλευθέρως καί κανονικῶς ἐλέγομεν τάς ἀπόψεις μας, ἐλαμβάνομεν δέ ὑπ᾿ ὄψιν καί τά κατατεθέντα κείμενα, θά προλαμβάναμε καί θά θεραπεύαμε ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, ὑπαρκτά καί λίαν σοβαρά προβλήματα καί τραύματα εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας.

῾Υπ᾿ αὐτάς τάς προϋποθέσεις, δυστυχῶς, δέν ἐκλήθη νά παραστῇ εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί ὁ πλέον εἰδικός ἐπί Κανονικῶν θεμάτων, ὁ αἰδεσιμολογιώτατος π. Εὐστάθιος, καίτοι προσεκλήθη καί ἔσπευσε νά ἔλθῃ ἐξ Αὐστραλίας λόγῳ αὐτῶν τῶν θεμάτων. Διατί, λοιπόν, δέν συμμετεῖχεν εἰς τάς ἐργασίας, καί δέν ἐζητήθη κἄν ἡ ἄποψίς του, ὅπως ἀκριβῶς ἐζητήθη τό 1995, ὅταν ἐξητάζοντο ἐκεῖναι αἱ ᾿Αντικανονικαί ἐνέργειαι τῶν πέντε; Τότε ἦτο ἁρμόδιος διά Κανονικήν Γνωμάτευσιν, ἐπί τῆς ὁποίας μάλιστα ἐστήριξεν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τήν ἀπό 2-6-95 "ΠΡΑΞΙΝ - ΑΠΟΦΑΣΙΝ" κατά τῶν πέντε, τώρα δέ δι  ἐσωτερικάς παρομοίας ἀντικανονικότητας δέν εἶναι ἁρμόδιος νά συμβάλῃ; Νομίζομεν, ὅτι εἶναι ὀλιγώτερον ἀντικανονική ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 15)7-9-99 ἀπόφασις τοῦ Σεβ)του ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ κ. Παναρέτου ἀπό τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 95)10-5-1995 ᾿Απόφασιν τῶν πέντε, δι  ἧς ἐπέβαλον τήν ψευδοαργίαν εἰς τόν Μακαριώτατον; ῎Η τώρα κατέστημεν αὐτάρκεις (ἀπό πάσης ἀπόψεως) καί δέν ἔχομεν χρείαν καί ἀνάγκην θεολογικῶν συμβούλων, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ἐδοκιμάσθησαν καί γνωρίζομεν ποῖοι εἶναι; ῾Η ταπεινότης μου ἐν προκειμένῳ θεωρῶ τόν ἑαυτόν μου ὅλως ἀνεπαρκῆ, διά τοῦτο ἤθελα νά παρίστανται εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί ὁ ῾Ιερεύς π.  Εὐστάθιος καί ὁ ἐλλογιμώτατος θεολόγος Καθηγητής κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης (καί ὡς εἰδικῶς γνωματεύσας) διά νά συμβάλουν καί αὐτοί ἀπό τῆς θέσεώς των εἰς τήν ἐπίλυσιν τῶν θεμάτων.

᾿Αγωνιῶ, καί ἀνησυχῶ, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς, διά τοῦτο προτείνω νά ἐπανασυγκληθῇ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας εἰς ἔκτακτον συνεδρίασιν, τό ταχύτερον, εἰς τήν ὁποίαν ἐν ἀγάπῃ, ἀλλά καί ὑπείκοντες τῇ Κανονικῇ Τάξει, νά προσπαθήσωμεν ἀπό κοινοῦ νά διορθώσωμεν, διά τῆς Χάριτος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ὅ,τι ἀτυχῶς  ἐνηργήσαμεν ἤ δέν ἐποιήσαμεν, ἐξ  ὅσων εἴχομεν καθῆκον καλῶς νά ἐνεργήσωμεν, ὥστε καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ νά εἶναι ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἀλλά καί τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας διά τῆς Χάριτός Του νά εἰρηνεύσωμεν.

 Διεφώνησα, ὅπως γνωρίζετε, καί συνεχίζω νά διαφωνῶ μέ ἐκείνας τάς ἐργασίας, ὄχι πρός χάριν τῆς διαφωνίας, ἀλλά, ὅπως ἐτόνισα ἐν Συνόδῳ, πρός χάριν τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς Δικαιοσύνης. Δέν διανοοῦμαι, ὅτι θέματα τά ὁποῖα ὠφείλαμε νά ἐπιλύσωμεν ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, τά παρεπέμψαμεν πρός ἐπίλυσιν εἰς μίαν ᾿Επιτροπήν!, Τό θέμα ἐξελίσσεται ἰδιαίτερα ἐπικινδύνως, δεδομένου ὅτι ὅλα σχεδόν τά θέματα δέν ἐτέθησαν διά πρώτην φοράν εἰς τήν ῾Ημερησίαν Διάταξιν, ἀλλά ἦσαν θέματα προηγουμένων συνεδριάσεων τῆς ῾Ι. Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας, ἔφθασαν δέ εἰς τήν Ι.Σ.Ι. τῆς 20-10-99 "μετακυλιώμενα" ἀπό τήν μίαν εἰς τήν ἄλλην συνεδρίασιν, καί τοῦτο ἐνῶ ταῦτα ἐν τῷ συνόλῳ τους εἶναι καί λίαν σοβαρά ἐκκλησιασικά θέματα, καί δέν ἐπιδέχονται ἀναβολήν. Πέραν, ὅμως, τούτου, ποῖον ἀνακοινωθέν ἐξεδόθη σχετικῶς μέ τάς ἐργασίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὅταν οἱ πιστοί ἀνέμενον καί ἀναμένουν μέ "κομμένη τήν ἀνάσα" νά πληροφορηθοῦν τά κατά Θεόν ἀποτελέσματα τῆς Συνόδου διά νά ἀποκατασταθῇ ἡ εἰρήνη, ἡ ἀγάπη, ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἀλήθεια, καί οὕτω διασφαλισθῇ καί ἡ ἑνότητα; Ποῖα, ἐπίσης, ἐπίσημα Πρακτικά θά ὑπογράψωμεν καί ποίας ἀποφάσεις θά παρουσιάσωμεν ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ "Κήρυκος", ἀπό αὐτάς τάς ὁποίας, ἐπαναλαμβάνομεν, ἀναμένει ὁ πιστός Κλῆρος καί Λαός, δεδομένου, ὅτι γνωρίζει πολύ καλά τά "καυτά" θέματα καί δικαιολογημένα εἶναι ἐπαναστατημένη ἡ συνείδησίς του; Καί ἐξ ἐπόψεως Ποιμαντικῆς ἀντιλαμβανόμεθα πόσον ἐκτεθειμένοι εἴμεθα;

῞Οπως προκύπτει καθαρά καί μόνον ἀπό τήν ἀνάγνωσιν τῶν Πρακτικῶν τῆς τελευταίας ταύτης συνεδριάσεως τῆς ῾Ιεραρχίας, μίαν καί μοναδικήν ἀπόφασιν  ἐλάβομεν κατ᾿ αὐτήν, καί αὕτη ἦτο ἡ προσυμπεφωνημένη "ἀπόφασις", νά μή ἐξετασθῇ κανέν θέμα, νά μή ληφθῇ καμμία ἀπόφασις, ἀλλά νά "μετακυλισθοῦν" ὅλα σχεδόν τά θέματα εἰς ᾿Επιτροπήν, τῆς ὁποίας Πρόεδρος ὡρίσθη νά εἶναι ὁ ᾿Αρχιερεύς, ὁ ὁποῖος ὑπέβαλε τάς περισσοτέρας ἀπό τάς ὑπό ἐξέτασιν καταγγελίας καί ἔχει ἄμεσον σχέσιν μέ τά θέματα. ᾿Εκτός τούτου, τό ἕν μέλος ἀνεχώρησε δι᾿ Αὐστραλίαν, τό δέ ἕτερον, κατά πληροφορίας, δέν ἐπιθυμεῖ νά ἀσχοληθῇ. Μήπως, ῞Αγιοι ᾿Αδελφοί καί συλλειτουργοί κατηγορηθοῦμε ὅτι κινούμεθα καί εἰς τόν χῶρον τοῦ παραλόγου, ἤ ὅτι "παίζομεν ἐν οὐ παικτοῖς". ᾿Από ἡμᾶς ἐξαρτᾶται, νά ἀναλογισθῶμεν καί νά ἀναλάβωμεν ἕκαστος τάς εὐθύνας του, ὥστε νά σπεύσωμεν ἐν ταπεινώσει, ἀγάπῃ καί σεβασμῷ πρός τήν Κανονικήν Τάξιν, τήν ᾿Αλήθεια καί τό Δίκαιον νά διορθώσωμεν ὅσα χρήζουν διορθώσεως. Μία ὁδός ὑπάρχει, ὅπως προαναφέραμεν, διά τήν ἀντιμετώπισιν  τῶν προβλημάτων πού προέκυψαν εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Ιεραρχίας, καί αὕτη δέν εἶναι πλαγία, ἀλλ᾿ εὐθεῖα καί φωτίζεται ἀπό τήν ἀγάπην καί τήν ἀλήθεια, τήν ἀπαρασάλευτον Κανονικήν Τάξιν καί τό Δίκαιον. Θά θελήσωμεν νά τήν βαδίσωμεν[1];

 Μακαριώτατε, αὖθίς τε προτείνω καί μετ᾿ ἐπιγνώσεως κάμνω ῎Εκκλησιν καί παρακαλῶ, νά συγκαλέσητε ἀμέσως τήν ᾿Ενδημοῦσαν ῾Ιεράν Σύνοδον, καί χωρίς θορύβους καί διαφημίσεις, νά ἀποφασίσῃ Αὕτη τήν ἄμεσον ἐπανασύγκλησιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, καθ᾿ ἥν νά  ἐπανεξετάσωμεν τάς ἐργασίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 20-10-99 καί μέ τήν θείαν Χάριν, νά προσπαθήσωμεν νά διορθώσωμεν καί θεραπεύσωμεν ὅλας τάς παραλείψεις καί ἀντικανονικότητας. ᾿Επιφυλάσσομαι καί δέν ἐπεκτείνομαι, πιστεύων, ὅτι ἅπαντες οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί συλλειτουργοί, ἤδη διεπίστωσαν, πρίν ἀπό ἡμᾶς, ὅσα καί ἡ ἐλαχιστότης μου διετύπωσε εἰς αὐτήν τήν ἐπιστολήν, καί ἀσφαλῶς διακατέχονται ὑπό τῆς ἰδίας ἤ καί μεγαλυτέρας ἀγωνίας ἀπό τήν ἰδικήν μου.

 Κλείομεν αὐτήν τήν ἀδελφικήν ἐπιστολήν μας, μέ ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ Δ' Κανόνος τῆς Ζ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου, διότι μᾶς ἐνδιαφέρει ἄμεσα:

"Εἴ τις οὖν...διά τινα ἰδιοπάθειαν εὑρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, καί ἀφορίζων τινά τῶν ὑπ᾿ αὐτόν Κληρικῶν, ἤ σεπτόν ναόν κλείων, μή γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τάς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας, ἀναίσθητα τήν ἑαυτοῦ  μανίαν ἐπιπέμπων, ἀναίσθητος ὄντως ἐστί, καί τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, καί ἐπιστρέφει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλήν αὐτοῦ, ὡς παραβάτης ἐντολῆς Θεοῦ καί τῶν ᾿Αποστολικῶν διατάξεων. Παραγγέλλει γάρ καί ὁ Πέτρος ἡ κορυφαία τῶν ᾿Αποστόλων ἀκρότης: "Ποιμαίνετε τό ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, μή ἀναγκαστῶς, ἀλλ᾿ ἑκουσίως κατά Θεόν. Μή αἰσχροκερδῶς, ἀλλά προθύμως. Μή ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων, ἀλλά τύποι γενόμενοι τοῦ ποιμνίου· καί φανερωθέντος τοῦ ᾿Αρχιποίμενος κομιεῖσθε τόν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον". ᾿Αμήν.

Εὐχόμενος, ὅπως ὀ Χριστός εἴη πάντοτε ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν
Διατελοῦμεν
᾿Ελάχιστος ἀδελφός καί συλλειτουργός ῾Υμῶν
+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΚΗΡΥΚΟΣ

                                                                       

[1] Διερωτῶμαι, διότι κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας ἠσθάνθην ὥς νά ἀνεβίωνε ἐκείνη ἡ ἀλγεινή καί θλιβερά ἐποχή τῶν πέντε, καθ᾿ ἥν ἄν τις ἐτόλμα νά ὑπερασπισθῇ τήν Κανονικήν Τάξιν, τό Δίκαιον καί τήν ᾿Αλήθεια, ἐδέχετο ἀμέσως τήν ἐπίθεσιν: "παῦσε σύ, εἶσαι εἰκονομάχος"!καί ὄχι μόνον αὐτό. Οἱ παλαιοί ᾿Αρχιερεῖς δέν πρέπει νά ξεχνοῦν αὐτά τά θλιβερά φαινόμενα, καί ὅλοι ἄς βλέπουμε τό κατάντημά τους καί νά πενθοῦμε καί νά προσευχώμεθα δι  αὐτούς, προσέχοντες καί ἑαυτούς, διότι τό πεσεῖν ἀνθρώπινον.