Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ.

Ο π. ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΕΤΣΗΣ

ΔΙ' ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

ΤΑΣΣΕΤΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΑΙ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ

ΔΕΚΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 Η Εκκλησία μακροθυμούσα και μεγαλοψυχούσα εδέχθη κατ' επανάληψιν, ως ελέχθη, εντελώς αιρετικούς, σχισματικούς, καθηρημένους, Λατίνους κλπ. οι οποίοι κατ' ακρίβειαν ουδεμία ιερωσύνην ή αρχιερωσύνην είχαν, διότι δογματικώς είχον άκυρον και ανυπόστατον την χειροτονίαν!

 Και όμως κάμνουσα χρήσιν των δικαιωμάτων της η εκκλησία ως αντιπρσωπεύουσα αυθεντικώς κατά την θείαν αυτής φύσιν τον Κ. Ημών Ιησούν Χριστόν από τον Οποίον και αγιάζεται εξ ολοκλήρου δι' ο και δεν υπάρχει εις αυτήν μώμος ή κηλίδα, καθώς λέει ο μεγάλος Απόστολος! (Ο Απόστολος Παύλος).

 Ούτως εξηγείται η ισχυρά ταμιακή της χάρις, η οποία ωσάν άπειρος ημπορεί άπειρα πράγματα να κατορθώση!

 Βεβαίως δεν παραλείπει να επιβάλη, όταν επιβάλλεται, και ποινάς προς τα τέκνα της κληρικούς και λαϊκούς.

 Λέγει δε και το εκκλησιαστικόν δίκαιον:

 <<Τα εκκλησιαστικά δικαστήρια πρέπει να λαμβάνωσιν προ οφθαλμών των τας κανονικάς διατάξεις όπως αι αποφάσεις των συνάδωσι με το πνεύμα του χριστιανισμού κλπ.>> (Επισκόπου Ζάρας Νικοδήμου Μίλας: Εκκλησ. Δίκαιον σελ.727)

 Αλλ' ερωτώμεν μήπως και αυτή και άλλες κανονικές διατάξεις του Εκκλησιαστικού και Κανονικού δικαίου τηρούνται πάντοτε;

 Πόσες φορές η Εκκλησία αποβλέπουσα εις την σωτηρίαν των τέκνων της παρέβλεψεν την ακρίβειαν των Κανόνων της αι των Νόμων κάμνουσα χρήσιν της απεράντου οικονομίας;

 Ας προσέξωμεν λοιπόν μη τυχόν χάριν δήθεν της ακριβολογίας μας εμπέσωμεν εις ύβρεις εναντίον της Εκκλησίας.

(Σελ. 179-180)

 ΑΙ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ

 Θα φανή περίεργον, θα πω μάλλον απίστευτον εις τους πολλούς όταν μάθουν ότι η Εκκλησία μας έφθασε εις σημείον διακρίσεως και οικονομίας ώστε να καταλήξη να δεχθή ως εγκύρους και υπαρκτάς τας φύσει ακύρους και δογματικώς ανυποστάτους χειροτονίας των Αγγλικανών!

 Δεν θ' ασχοληθώ με πολλάς λεπτομερείας επί του θέματος αυτού και τας υποδιερέσεις τας οποίας συσναντώμεν εις αυτήν την Αγγλικανικήν Εκκλησίαν (<<υψηλή>> εκκλησία - <<χθαμαλή>> εκκλησία και <<ευρεία>> εκκλησία κ.ο.κ.) (Πρβ. Π. Μπρατσιώτου, καθηγητού του Πανεπιστημίου: <<Αι αγγλικανικαί χειροτονίαι εξ απόψεως Ορθοδόξον Αθήναι 1966, σελ. 26).

 Θα περιορισθώ εις τα απολύτως αναγκαία δια ν' αποδείξω δια μίαν ακόμη φοράν οπόσας οικονομίας δύναται να κάνη η Εκκλησία ώστε επισκόπους αγγλικανούς δια ημάς να τους δέχεται κατ' ευθείαν εις τους κόλπους της.

 Διότι ως ετονίσθη κατ' επανάληψιν όλοι οι αιρετικοί και δη οι Αγγλικανοί έχουν δογματικώς το ανυπόστατον των μυστηρίων!

 Ούτως λοιπόν ο Πατριάρχης Μόσχας Φιλάρετος (το 1867) απαντών εις υποβληθέντα εις αυτόν ερωτήματα καταλήγει προθύμως προς αναγνώρισι των Αγγλικανών <<κατ' οικονομία>> και εν Χριστιανική συγκαταβάσει! (Π. Μπρατσιώτου ενθ' ανωτ. σελ. 11).

 Ο καθηγητής της Δογματικής Χ. Ανδρούτσος καταλήγει κι' αυτός εις το συμπέρασμα ότι δύναται αι χειροτονίαι των Αγγλικανών κατ΄οικονομίαν ν' αναγνωρισθώσι. (Πρβ. Χρ. Ανδρούτσου: <<Το κύρος  των Αγγλικανικών χειροτονιών εξ απόψεως ορθοδόξου>>. Β΄ έκδοσις Β. Ρηγοπούλου Θεσ/κη 1964).

 Αλλά και λίαν συντηρητικός καθηγητής του Πανεπιστημίου Κ. Διοβουνιώτης καταλήγει και αυτός εις το συμπέρασμα ότι η Ανατολική Εκκλησία δύναται κατ' οικονομίαν ν' αναγνωρίση τα μυστήρια και αυτήν την ιερωσύνην των εις αυτήν προσερχομένων αγγλικανών! (Κ. Διοβουνιώτη Τομ. Καθηγ. Πανεπιστ. : <<Περί της ενώσεως της Αγγλικανικής Εκκλησίας μετά της ορθοδόξου και του κύρους των αγγλικ. χειροτονιών, Αθήναι 1932 σελ. 9 κ. εφ)

 Πλέον δε όλων περισσότερον ένθερμος υποστηρικτής των αγγλικανών εφάνη ο καθηγ. της Θεολογ. σχολής Χάλκης Π. Κομνηνός όστις καταλήγει ότι ασυζητητί πρέπει να δεχώμεθα τους Αγγλικανούς! (Πρβ. Π. Κομνηνού: <<αι αγγλικανικαί χειροτονίαι>> Κων/λις 1921, σελ. 8 κ. εφ). Προχωρεί δε ούτος έτι περσσότερον, πράγμα όμως όπερ δεν μας ενδιαφέρει εδώ.

 Επίσης υπέρ του κύρους των Αγγλικανών εκηρύχθη ο αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας Δημήτριος Χωματιανός και ο προκάτοχός του Θεοφύλακτος γνωστός εκκλησ. συγγραφεύς. (Πρβ. Π. Κομνηνού, ενθ' ανωτέρω σελ. 19 κ. εφ)

 Ούτως εχόντων των πραγμάτων η Μεγάλη Εκκλησία της Κων/λεως εγνώρισε αμέσως εις την Αγγλικανική δια της υπό 28/7/1922 εγκυκλίου της ότι αναγνωρίζει τας αγγλικανικάς χειροτονίας.

 Την απόφασιν ταύτην εδέχθη και το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων, ομοίως και η Εκκλησία της Κύπρου το 1923. (Πρβ. Ιωάννου Δαμασκηνού: <<Έκδοσις ορθοδ. Πίστεως>> Δ΄ 13).

 Αυτά ως προς την Αγγλικανικήν εκκλησίαν την οποίαν όσον επιεικώς κι αν κρίνωμεν , όμως δεν ημπορούμεν να μην την κατατάξωμεν μεταξύ των αιρετικών από τους οποίους κατά την έκφρασιν ου σοφού Ιωάννου Δαμασκηνού έπρεπε να φυλαγώμεθα πάσει θυσία!

 <<Πάση δυνάμει φυλαξώμεθα μη λαμβάνειν μετάληψιν αιρετικών μήτε διδόναι... ίνα μη μέτοχοι της κακοδοξίας και της αυτών γενώμεθα κατακρίσεως>>!(Πάντα ταύτα και πλείονα ίδες εις μνημ. έργον καθηγητού Π. Μπρατσιώτου, σελ. 18 κ. εφ).

  Και όμως εν τη πράξει η Εκκλησία ποτέ δεν ετήρησε την ακρίβειαν του νόμου ως ελέχθη!

(Σελ.181-183)