Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ π. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΕΤΣΗ

 ΟΤΑΝ ΟΙ ''ΑΓΙΟΙ'' ΜΙΛΟΥΝ 

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ!

(ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΙΝΗΣΗ - ΕΝΩΣΗ ΠΟΥ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΕΓΙΝΕ)

 Διότι τι είναι ο Θεός; Δεν είναι άπειρος; Άπειρος λοιπόν και η θεία Του χάρις! 

 Και την χάριν Του αυτή ωκονόμησε η ευσπλαγχνία μένων Αυτός εις τον ουρανόν να την διαχειρίζεται επί Γης η Εκκλησία.

 Μεγάλας λοιπόν και υπερβολικάς οικονομίας κάμνει η εκκλησία του Χριστού.

 Επομένως δια να επανέλθωμεν εις το θέμα μας προς όλους τους αιρετικούς ομοίως συμπεριφέρετο! Εξαιρέσεις και διακρίσεις έκανε εις εκείνους οι οποίοι προσήρχοντο εις αυτήν. Και άλλους μεν ούτως ωκονόμει, άλλους δε αλλέως!

 Το πνεύμα αυτής της σοφής διαχειρίσεως της οικονομίας το δίδει χαρακτηριστώς η κάτωθι εγκύκλιος, η λίαν διαφωτιστική επί του θέματος μας. 

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΤΗΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΑΘΗΝΩΝ

(εν έτει 1875)

 Όχι ! Δεν υπάρχει κατά βάθος διαφωνία εις τους Νόμους, τους Κανόνας και τον τρόπον αποδοχής κάθε τόσο των αιρετικών κλπ.

 Υπάρχει μόνον διάκρισις, οικονομία, συγκατάβασις, ή αλλοιώς να το είπωμεν προσωρινή παρέκκλισις από έναν νόμον έως ότου οικονομηθή η σωτηρία των πιστών.

 Ιδού ακριβώς τι λέγει η μνημονευομένη ανωτέρω Εγκύκλιος εν αποσπάσματι:

<<Το βάπτισμα των Δυτικών ότε μεν εθεωρήθη ως έγκυρον ... ότε δε τουναντίον ως άκυρον!.

-Απόκειται τη πνευματική συνέσει... παραδέξασθαι ή μη το χρήσασθαι τη οικονομία... ει γε οικονομία αύτη προεπαγγέλεται μεγάλας ωφελείας τηαυτόθι Εκκλησία και ασφαλίζει αυτήν από επικειμένων πνευματικών κινδύνων>>.

 Ομοίως η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως εξέδωκε και άλλας πατριαρχικάς και Συνοδικάς αποφάσεις δια των οποίων θεσπίζεται η ποδοχή των Δυτικών, Διαμαρτυρομένων και Αρμενίων δια μύρου και όχι δι' αναβαπτίσεως!

 Τώρα κατανοείς αγαπητέ μου αδελφέ, διατί η Εκκλησία εις την πράξιν εδείχθη πάντοτε επιεικής προς τα πλανηθέντα τέκνα της και δεν εζητούσε με απόλυτον ακρίβειαν την εφαρμογήν των νόμων της.

 Ακριβώς ήθελε να τα υποβοηθήση εις το να επιστρέψουν εις την πραγματικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν από την οποίαν είχον κακώς φύγει.

 Δεν απέβλεψε η Εκκλησία ως φιλόστοργος μήτηρ να εφαρμόση μετά πάσης ακριβείας τους νόμους διότι έβλεπε ότι αυτό δεν θα ήταν συμφέρον και επάναγκες καθώς επί λέξει σημειώνει η περίφημος αύτη και σοφή εγκύκλιος του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως την οποίαν αναφέραμεν. 

 Αυτό το μέτρον γενικώς ας λάβωμεν υπ' όψιν μας εχρισημοποίησε ανέκαθεν η Εκκλησία.

 Είθε την γενικήν αυτήν εκκλησιαστικήν αρχήν να την εννοήσουν όλοι και προ παντός εκείνοι οι οποίοι εντελώς αψυχολόγητα και φανατισμένα εξανίστανται εναντίον μίας δήθεν παραβάσεως η παρεκκλίσεως από τα παραδεδομένα. Όχι δεν πρόκειται περί εσκεμμένης κακοβούλου προθέσεως. Δεν γίνεται αθέτησις ή αλλοίωσις των νόμων αλλά προσωρινή παρέκκλισις ! Άλλο το ένα και έτερον το άλλο!

 Δεν κατανοούν ότι η Εκκλησία ως αποκλειστικώς ταμιούχος της θείας χάριτος ημπορεί να κάνη πολλάς και μεγάλας οικονομίας προσθέττουσα αυτή και συμπληρώνουσα εκάστοτε την έλλειψιν αυτής της θείας χάριτος εις τας περιπτώσεις κατά τας οποίας θα χρειασθή. Αυτή είναι οικοδεσπότης, ο νόμος είναι δούλος! Όταν αύτη διατάζη, ο δούλος ας αργή! Δεν γνωρίζει μέτρα δεν γνωρίζει σταθμά ακριβείας. Δεν δημιουργεί σχήματα ωρισμένα! Δεν επιζητεί την συνεχή εφαρμογή των νόμων. Κάποτε - κάποτε θ' αργούν και οι νόμοι. 

 Συμπέρασμα λοιπόν λίαν επαγωγικόν και ωφέλιμον δι' όλους μας είναι να εννοήσωμεν αυτόν τον βαθύν πνευματικόν χαρακτήρα της εκκλησίας και να παύσωμεν πλέον να την περιορίζωμεν μέσα εις τα τενά όρια όμων απολύτων ή κανόνων ατέγκτων, ή ορισμένων σταθερών και αμεταβλήτων!

 Επαναλαμβάνομεν ότι δεν πρέπει να μεταφέρωμεν το πνεύμα της <<στενοκεφάλου>> και περιωρισμένης ανθρωπίνης σκέψεως και αντιλήψεως εις τα εκκλησιαστικά και δογματικά ζητήματα της πνευματικής θρησκείας μας.*

(Σελ. 72-78)

           

 * Αυτά τα τελευταία λόγια του π. Ιγνατίου Μπέτση ας τα καταλάβει πλέον μία για πάντα ο αγαπητός εν Χριστώ αδελφός μου και Θεολόγος κ. Χαρίλαος Στουραΐτης.