ΠΕΡΙ ΤΟΥ ''ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ'' ΠΟΥ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ''ΠΡΑΚΤΙΚΑ''.

Μητοπολίτου Γ.Ο.Χ. Μεσογαίας κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

Πριν λίγη ώρα ρώτησα τον Σεβ/το Κήρυκο περί του όρου ''μακαριστός'' με τον οποίο τα ''Πρακτικά'' αναφέρουν τον Νικόλαο και εκείνος μου απέστειλε την εξής απάντηση:

Ηρωτήθην και απαντώ εν πολλή συντομία εις την ερώτησίν σας: Μου γράφετε ότι, "Στα πρακτικά που παρουσιάζει ο Χαρίλαος ο Νικόλαος χαρακτηρίζεται ως μακαριστός. Αυτό πως δικαιολογείται;"...Δεν είναι το πρόβλημα εκεί αγαπητέ μου. Αυτό είναι κάτι πού μπορεί να διορθωθή αν χρειασθεί. Θα μπορούσαμε να πούμε μακαρίτης. Αλλά κι αυτό θα το κατηγορούσαν. Θα μπορούσαμε να πούμε ο κεκοιμημένος. Κι αυτό θα το κατηγορούσαν. Εάν βεβαίως το είχα προσέξει καλύτερα, δεν θα συμφωνούσα να περάση αυτή η λέξις, δεδομένου ότι είχαμε παραπέμψει το θέμα του μνημοσύνου των αποθανόντων κληρικών εις την ενωμένην Σύνοδον (*), έχοντας υπ όψιν και παλαιοτέρας αποφάσεις της πρό του 1924 Εκκλησίας. Όταν λοιπόν θα συζητήσωμεν όλες τις Ενστάσεις όπως προβλέπει ο Τόμος θα το συζητήσωμεν και αυτό. Βέβαια και ο Ελευθέριος εις ένα κείμενον του εχαρακτήρισε τον αποθανόντα Φλωριναίον Επίσκοπον Ματθαίον Λαγγή ως μακαριστόν, και όταν του έκανα παρατήρησι και του είπα να το αφαιρέση, διότι θα κατηγορηθή, εκείνος αρνήθηκε λέγοντάς μου:"Για μένα είναι μακαριστός, διότι στον διάλογο είχε το θάρρος της γνώμης του, όταν μου είπε Ελευθέριε όπως τα λες είναι, αλλά έχουμε να κάνουμε με Κληρικούς που δεν υπακούουν"... Όσον αφορά όμως τον παράνομο Αρχιεπίσκοπο Νικόλαο εις τας συζητήσεις του διαλόγου μας εν αγάπη και αληθεία, κατέθεσα μεταξύ άλλων και το εξής: Ότι όταν τον επεσκέφθην δύο ημέρας πρό του θανάτου του, μιλήσαμε, όσο μπορούσαμε να μιλήσουμε, δέχθηκε την πρότασι μου να ξεκινήσουμε τον διάλογο, είπε ότι και αυτοί κάνουν προσπάθεια να διορθώσουν κάποια πράγματα, και εζήτησε να πάω πάλι να τον συναντήσω, για να συζητήσουμε αυτά πού μας εχώρισαν και να προχωρήσουμε, να τα βρούμε κλπ. Είναι τότε που με επληροφόρησαν από το περιβάλλον του και ότι κατ εκείνας τας ημέρας με πρωτοβουλίαν του ιδίου, ήραν τον ούτως η άλλως παράνομον και ανύπαρκτον αφορισμόν τους εναντίον μου. Και αυτό δεν το αναφέρω δι' άλλον τινά λόγον, η διότι είχα εγώ ανάγκην της άρσεως του αφορισμού, διότι ουδέποτε τον απεδέχθην αλλά και διότι δεν ήσαν το αρμόδιον όργανον, και ούτε καν υποεγεγραμμένος. Δεν το αναφέρω αυτό δι' άλλον τινά λόγον, η διότι απεδέχθην ποτέ τον αφορισμόν η προηγουμένως την παράνομον καθαίρεσιν, η ακόμη πιο πρίν την παράνομον αργίαν, αλλά εχάρην διότι ηλευθέρωσε τον εαυτόν του εν τινί μέτρω από τάς συνεπείας εις βάρος του αυτού του αφορισμού και διότι έδειξε την διάθεσιν νά διορθώση και άλλας παρανομίας.. Την επομένην ημέρα όμως τον πήγαν στο Νοσοκομείο και την μεθεπομένην απέθανε"..Και είπα: "Ο Θεός να ίδη την καλήν του προαίρεσιν και ας θεωρήση αυτήν την πράξιν του ως μετάνοαιν και ας τό συγχωρήση... Μήπως και γι' αυτό έκανα αμαρτίαν... Μήπως θα έπρεπε να τον στείλω εις τα τάρταρα, όπως θα ήθελαν μερικοί. (Βλέπετε περίπτωσιν ιερέως Κάρπου εις τον βίον του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Ας προσέξουμε, αγαπητοί συναμαρτωλοί. Υπάρχει για όλους μας θάνατος και κρίσις. Ο Θεός να μας ελεήση όλους.

           

* Το σχετικό απόσπασμα από την τελευταία παράγραφο των ''Πρακτικών'' που δηλώνει του λόγου το αληθές: <<Προτείνει δε (σ.σ. ο Σεβ. κ. Κήρυκος) η μνημόνευσις των κεκοιμημένων αρχιερέων να τεθή εις την κρίσιν της μελλοντικής ενιαίας Ιεράς Συνόδου περί της δυνατότητος ή μή μνημονεύσεως αυτών>>. (Πρακτικά συνεδριάσεως της 10ης Ιανουαρίου 2019).