Μαρία
Σαμίου
Αγαπητέ
Χαρίλαε, για να προσγειωθείτε λίγο,
σχετικά με τις μεγαλοστομίες, που γράφετε
για τον σεβ Αμφιλόχιο, όπως πχ. λέτε:
"Είναι εκείνος που δεν υπέκυψε στον
επάρατο Οικουμενισμό...και δεν συμμετείχε
σε οικουμενιστικά συλλείτουργα...",
γιά ρωτήστε τον σας παρακαλώ, όταν έγινε
η ένωση το 71 με τους Ρώσους της Διασποράς,
έαν τότε όντας διάκονος ή ιερομόναχος
συλλειτούργησε στην Μονή Παναγίας
Κερατέας μαζί τους. Θα ήθελα πολύ να
μάθω...
Χαριλαος Στουραιτης
ΑπάντησηΔιαγραφή27 Νοεμβρίου 2018 •
ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ 1948 ΚΑΙ ΤΟ 1971.
Πέρασαν ήδη 70 έτη από τότε πού ένας πραγματικά ορθόδοξος ιεράρχης, ο άγιος πατήρ Ματθαίος Καρπαθάκης, υπερασπιζόμενος την Γνησίαν Ορθοδοξίαν, προχώρησε στις επιβεβλημένες λόγω των γεγονότων, άγιες χειροτονίες επισκόπων κατά το έτος 1948.
Οι οικουμενιστές, νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες, προσεπάθησαν επανειλημμένως όλα αυτά τα χρόνια να προσβάλλουν τις άγιες αυτές χειροτονίες, ώστε άπαντες να εξέλθουν εκ της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εκεί δηλαδή που ενεργεί και σώζει η θεία χάρις, με σκοπό να οδηγήσει εις την απώλειαν και το εναπομείναν πιστόν λείμμα, τους Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Μία τέτοια περίπτωσις έλαβε χώρα και το 1971, όταν μία δράκα ανθρώπων, κατ΄ επίφασιν ορθόδοξοι, σε αγαστή συνεργασία με οικουμενιστικά κινήματα, ερήμην του συνόλου του πληρώματος της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, απευθύνθηκε σε σύνοδο, η οποία κοινωνούσε ήδη μετά του οικουμενισμού- νεοημερολογιτισμού.
Καί, για να δικαιολογήσουν τις αντορθόδοξες ενέργειές τους αλλά και τους οικουμενιστές Ρώσους της Διασποράς, είπαν έναν σωρό ψέματα, όπως: «ότι ορθοδόξησαν οι Ρώσοι ή, ότι,αποδέχθησαν την Ομολογίαν μας» και πολλά άλλα ψεύδη.
Αυτό που θα πρέπει να τονιστεί ιδιαιτέρως στην προκειμένη περίπτωση, είναι το εξής: τόσο τα όσα έπραξαν όσο και τα όσα είπαν οι συγκεκριμένοι, ουδεμίαν επίπτωσιν ή συνέπειαν είχαν στην Γνησίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν.
Διαχωρίζονται, δηλαδή, οι συγκεκριμένοι από το σύνολο των Γνησίων Ορθοδόξων Πιστών, κλήρον και λαόν, και τούτο διότι, άλλο ήταν το πιστεύω του μικρού λείμματος και άλλο των συγκεκριμένων.
Δέν εκπροσωπούσαν και δεν εξέφραζαν οι επιστρέψαντες από την Αμερικήν, εκτός από τους εαυτούς των, την ορθόδοξον βούλησιν, γνώμην και θέλησιν του συνόλου των πιστών, γι' αυτό και δεν επηρέασαν οι ενέργειές τους την Αποστολικήν Διαδοχήν και την Ομολογίαν - Εκκλησιολογίαν μας.
Εξ΄ αυτού του γεγονότος λοιπόν, αρνούμεθα, ως μέλη της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας την θέσιν περί καταδίκης της χειροθεσίας, έτσι όπως διετυπώθη από την επαίσχυντον εγκύκλιον των Νικολαοστεφανιτών [3280/2007] διότι, ποτέ και σε καμίαν περίπτωσιν το σύνολο του πλήρωματος της Γνησίας Ορθόδοξου Εκκλησίας απεδέχθη κάτι τέτοιο, όπως επίσης και την θέσιν «περί συγχωρητικής ευχής ή χάριν ευλογίας» διότι, η συγκεκριμένη πράξις προέρχεται από τους μηδέποτε ορθοδοξήσαντας Ρώσους της Διασποράς.
Υ.Γ. Το παραπάνω απόσπασμα είναι μέρος από την εισήγησιν που μου εζητήθη να ετοιμάσω και να καταθέσω πρός τα μέλη της Πανορθοδόδοξου Συνόδου, η οποία θα συνεδριάσει κατά την 24ην Νοεμβρίου.