ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΟΜΙΛΙΑ.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣΑ ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ.

  Η μακαριστή αδελφή Ειρήνη παρέδωκεν εν ειρήνη την μακαρίαν ψυχήν της εις τον Κύριον. Το σώμα της θα επανέλθει εις την γην εξ ης ελήφθη, η δε μακαρία της ψυχή συνοδευομένη υπό Αγίων Αγγέλων θα πορευθεί προς τον Ον ηγάπησε Κύριον.

  Εψάλαμε προηγουμένως στην εξόδιο ακολουθία το «μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σου τόπος αναπαύσεως». Διότι η οδός του θανάτου όταν αυτός ο θάνατος είναι θάνατος δικαίου και εναρέτου, είναι πράγματι μακαρία και ευλογημένη.

 Το μυστήριο του θανάτου βέβαια είναι φοβερό. Προκαλεί φόβον. Ο ανθρώπινος νους μπροστά στο μυστήριο του θανάτου ιλιγγιά και σταματάει να σκέπτεται. Και διερωτώμεθα εμείς οι περιλειπόμενοι και θνητοί άνθρωποι. Τί εστί θάνατος; Είναι η τραγική κατάληξις της ζωής; Είναι η δύσις και το τέρμα της ζωής, ή κάτι άλλο;

  Την απάντηση εις το ερώτημα αυτό μας την δίνει ο Κύριος πού είναι ο εξουσιαστής της ζωής και του θανάτου. «Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθἀνη ζήσεται». Και αυτό διότι όπως λένε οι θεολόγοι: «Ο άνθρωπος κατεδίκασεν τον Θεόν εις θάνατον και ο Θεός κατεδίκασεν τον άνθρωπον εις αθανασίαν».

Δηλαδή ο θάνατος του δικαίου και εναρέτου ανθρώπου, του πιστεύοντος εις τον Αναστάντα Χριστόν δέν είναι θάνατος, αλλά ζωή. Ο Χριστός με τον Σταυρικόν Του θάνατον, εις τον οποίον τον κατεδίκασαν οι άνθρωποι, ενίκησε τον θάνατον και με την αγίαν Του Ανάστασιν, μας εχάρισε την αθανασίαν.

  Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος απαντώντας εις το ερώτημα τι είναι ο θάνατος λέγει: «Είναι όμοιον πράγμα με το να βγάλεις το ένδυμά σου. Διότι σαν ένδυμα το σώμα περιβάλλει την ψυχή και αυτό αφού για λίγο χρόνο το βγάλουμε με τον θάνατο, κατά κάποιο τρόπο θα το φορέσουμε πάλι λαμπρότερο».

  Ο ίδιος άγιος ερμηνεύοντας το μυστήριο του θανάτου λέγει ότι «ο θάνατος είναι ένας ύπνος μακρότερος του συνήθους, ώστε αν φοβάσαι τον θάνατο να φοβάσαι και τον ύπνο. Αν λυπάσαι γι αυτούς πού πεθαίνουν να λυπάσαι και γι αυτούς πού τρώνε και πίνουν». Και συνεχίζει λέγοντας: «Μη πενθήσεις αυτόν πού πέθανε, αλλά αυτόν πού ζει μέσα στην αμαρτία.

  Τα ανέφερα αυτά τα λόγια τού ιερού Χρυσοστόμου διότι αυτά εβίωνε και η μακαριστή αδελφή Ειρήνη. Επίστευε και αγαπούσε περιπαθώς θα έλεγα τον Κύριον. Και η ζωή της ήτο μια σταυροαναστάσιμος πορεία. Διότι η ζωή του χριστιανού που ελπίζει και πιστεύει στον Κύριο είναι σταυροαναστάσιμος και βιώνει την θείαν χαρμολύπην του Σταυρού και της Αναστάσεως.

   Τα ανέφερα αυτά, διότι επί 40 ολόκληρα χρόνια, από τότε δηλαδή που εγνώρισα την μακαριστή αδελφή Ειρήνη, και συζητούσαμε πνευματικά, αυτά επανελάμβανε και αυτά εβίωνε. Γι αυτό και επαναλαμβάνουμε: «Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον».

  Τα λέγω ακόμη διότι μέσα σ'αυτά το πνεύμα της πίστεως και της αγάπης καθοδηγούσε την οικογένειάν της, από του μακαριστού συζύγου της Εμμανουήλ, και των εκλεκτών τέκνων της και εγγονών της. Ήταν, εν ολίγοις, ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμησιν για όλους μας.

  Η στρατευομένη επί γης Εκκλησία παραδίδει σήμερον το τέκνον Της εις την εν Ουρανοίς θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν, εκεί όπου αναμένουν οι ψυχές την τελικήν κρίσιν, όταν θα σαλπίσουν οι σάλπιγγες και όλοι μας «ως εν συσσεισμώ θα αναστηθούμε και θα ενωθούν τα εν αφθαρσία πλέον σωματά μας μετά των ψυχών των δια να απολαύσουν τα αιωνία αγαθά, τα οποία ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν.

Ας είναι αιωνία της η μνήμη.