ΚΑΙ Ο π. ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΟΜΙΛΕΙ ΠΕΡΙ Ο Ι Κ Ο Ν Ο Μ Ι Α Σ!!!

 Η Α΄ εν Νικαία οικουμενική Σύνοδος εδέχθη και το βάπτισμα και τας χειροτονίας των σχισματικών Νοβατιανών σύμφωνα με το πνεύμα της οικονομίας το οποίον εχαρακτήριζε όλας τας αποφάσεις της.

(Σελ. 151)

 Είναι εκτός πάσης συζητήσεως ότι εις τας ατελειώτους ιεραποστολικάς του περιοδείας και εις τας ακαταπονήτους προσπαθείας του να ιδρύση συνεχώς νέας εκκλησίας εις τας διαφόρους πόλεις όλου του τότε γνωστού κόσμου, είναι λέμε εκτός πάσης συζητήσεως ότι δεν ετήρησε πάντοτε την ακρίβειαν του νόμου!

(Σελ. 163)

 ΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ

ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ

 Ας ίδωμεν και άλλας περιπτώσεις οικονομίας εις την Εκκλησίαν.

 Διότι δεν είναι μόνον αι Αγγλικανικαί χειροτονίαι αι οποίαι γίνονται δεκταί εις την Ορθοδοξία κατά τους προ του 1924 χρόνους.

 Και αι χειροτονίαι των Λατίνων, του πάπα δηλαδή εγένοντο δεκταί υπό της εκκλησίας, όχι τώρα επαναλαμβάνομεν, ότε κατέπεσε το παν εις τις λεγόμενες ορθόδοξες εκκλησίες αλλά πολύ πριν της ημερολογιακής μεταβολής του 1924.

 Η ρωσική π.χ. ορθόδοξος Εκκλησία εδέχθη με τον βαθμόν του επισκόπου τον οποίον είχον οι προσελθόντες εις αυτήν κατά το 1840 Ουνίται επίσκοποι. (Πρβ. Μακαρίου: Ορθοδ. Θεολογ. Δογματική, Τόμος II, σελ. 591, Παρίσι 1860).

 Επίσης η Εκκλησία του Οικ. Πατριαρχείου της Κων/πόλεως εδέχθη το 1860 τους Μελχίτας ιερείς Γαβριήλ και Ιωάννην και πολύ αργότεροντον Λατίνον ιερέα Καλλίνικον Δελικάνην. (Χ. Ανδρούτσου, Δογματική σελ. 365).

 Υπέρ της αποδοχής των αιρετικών τούτων χειροτονιών των Λατίνων συνηγόρει και ο Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας Δημήτριος ο Χωματιανός (Χ. Ανδρούτσου, αυτόθι) και ο Ρώσσος δογματολόγος Μακάριος (Πρβ. εις <<Σύνταγμα Ιερών Κανόνων>> Ράλλη και Ποτλή, τόμος Ε΄ σελ. 430) και όλοι οι υπόλοιποι Ρώσσοι Θεολόγοι.

 Κατά τας μαρτυρίας λοιπόν των ανωτέρω ο υ δ ό λ ω ς αναχειροτονήθησαν Λατίνοι κληρικοί προσελθόντες εις την Ορθοδοξίαν.

 Υ π έ ρ του κύρους της χειροτονίας κληρικών υπό Επισκόπων καθηρημένων και σχισματικών απεφάνθη και εις την εποχήν ορθόδοξον, το 1879, η συσταθείσα εις Κων/πολιν σύνοδος.

 Βλέπεις αδελφέ μου μέχρις ποίου σημείου φθάνει η ο ι κ ο ν ο μ ί α εις την Εκκλησίαν! 

 Και αιρετικούς, και σχισματικούς, και προπαντός καθηρημένους ημπορεί να τους αναγνωρίση και να τους προσδώση τόσην χάριν όσην ακριβώς τους λείπει!

 Διότι οι Πατέρες της Εκκλησίας εφρονούσαν ανέκαθεν ότι η εκκλησία ασκούσα ισχυρώς την εξουσίαν αυτής και την δύναμιν της, ημπορεί να καταστήση έγκυρον και ενυπόστατον το φύσει άκυρον και ανυπόστατον!

 Τι αδυνατεί εις την Εκκλησίαν; 

 Δεν είναι ταμιούχος, της θείας χάριτος;

 Δεν έχει εν εαυτή όλο το πλήρωμα της αγιαστικής δυνάμεως και χάριτος ώστε να προσδώση εκ των υστέρων όσην χάριν ελλείπει εις αιρετικούς σχισματικούς, καθηρημένους και αβαπτίστους ακόμα;

 Βεβαίως η λέξεις <<αναγνώρισις>> των χειροτονιών δεν ανταποκρίνεται εις την πραγματικότητα.

 Κατ' ουσίαν η Εκκλησία δεν <<αναγνωρίζει>> χειροτονίας αιρετικών κλπ. Διότι τι ν' αναγνωρίση αφού εις την πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα;

 Αι χειροτονίαι των αιρετικών καθώς και τα άλλα Μυστήρια η Αγιωτάτη Ορθόδοξος Εκκλησία τα θεωρεί ως δογματικώς ανύπαρκτα! 

 Διότι ως λαϊκούς εκδέχεται η Εκκλησία τους κληρικούς τους εξ αιρέσεων προσερχομένους εις αυτήν. Και βέβαια εφ' όσον έχουν το δογματικώς ανυπόστατον και άκυρον!

 Ας αναφέρω εδώ εν συντομία π.χ. δια να κατανοήσωμεν το πνεύμα της ακριβείας και το πνεύμα της οικονομίας ότι η Β΄ Οικουμεν. Σύνοδος ακύρωσε παντελώς την χειροτονίαν ενός επισκόπου - Μαξίμου Κυνικού, και τον εδέχθη ως λαϊκόν (Β΄ Οικουμ. Σύνοδος κανών Δ΄Ιερόν Πηδάλιον σελ. 89).

 Ομοίως ας αναφέρω την ακρίβειαν της εν Σαρδική Συνόδου η οποία καθήρεσε εξ ολοκλήρου και ως λαϊκούς εδέχθη δύο επισκόπους τον Μουσαίον και Ευτυχιανόν ενώ εδέχθη κ α ν ο ν ι κ ώ ς τους χειροτονηθέντας υπ' αυτών. (Σαρδικής Συνόδου κανών ΙΗ΄ Ενθ' ανωτ. σελ. 269)

 Ας μην αναφέρω πάμπολλα τοιαύτα παραδείγματα τα οποία έχει να παρουσιάση η Εκκλησιαστική Ιστορία.

 Η ουσία είναι μία!

 Ότι τόση μεγάλη δύναμιν έχει η Εκκλησία, ως ταμιούχος της θείας χάριτος, ώστε και λαϊκούς κατ' ουσίαν να τους αναγνωρίζη ως επισκόπους!

 Όποιος επιθυμεί ας ρίξη μία ματιά εις την Συμβολικήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας όπου θα ίδη μεταξύ άλλων και τα εξής: <<.. Τους δε υπό αιρετικών επισκόπων ή κληρικών κεχειροτονημένους προσερχομένους τη Ορθοδοξία δέον ν' αναχειροτονή η Εκκλησία, διότι οι την ιερωσύνην αυτοίς μεταδιδόντες εκπεσόντες της αληθούς οικουμενικής Εκκλησίας... δεν δύνανται να μεταδώσωσι την αληθή ιερωσύνην>>! (Ι. Μεσολωρά, καθ. του Πανεπ. Συμβολική, τόμος II, σελ. 335-6).

 Και όμως όπως ελέχθη κατ' επανάληψιν η εκκλησία δεν εφήρμοσε εις την πράξιν την ακρίβειαν των νόμων!   

(Σελ. 173-176)