ΣΧΟΛΙΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Γ.Ο.Χ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου είναι η παραβολή των κακών εργατών. Αυτών που εφάνησαν αχάριστοι και αγνώμονες εις τον ευεργέτην τους πού τούς εμίσθωσε εις τον αμπελώνα του. Αυτοί αντί να τον ευχαριστήσουν, που τους έκανε υπηρέτας του αμπελώνος δεν απέδωκαν τους καρπούς, και αντί του μάννα απέδωκαν χολήν. Ελιθοβόλησαν τους απεσταλμένους , εφόνευσαν τούς προφήτες και εις το τέλος εσταύρωσαν και τον Υιόν Του. Αυτό αναφέρεται εις τον περιούσιον λαόν, αυτόν πού εδιαλεξε ο Θεός για να σώση τον κόσμον, ο οποίος όμως τελικά όχι μόνον δεν απεδέχθη αυτήν την κλήσι αλλά και εσταύρωσε εν τέλει τον Σωτήρα.

Τότε ο Θεός στράφηκε στα Έθνη. Και πρώτα εις τον Ελληνικόν λαόν, αφού εις τα Ελληνικά είναι γραμμένο το Ευαγγέλιον. Και τα Έθνη άκουσαν την ουράνια κλήση, εδέχθησαν το Ευαγγέλιο, και με κέντρο το Βυζάντιο διέδωσε το Ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη, σήμερα. Και ο νέος Ισραήλ ο χριστιανικός λαός πού κέντρο και αφετηρία είναι η Ελλάδα, η συνέχεια του Βυζαντίου, σήμερον τί κάμνει; Επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος του περιουσίου λαού. Και βλέπουμε σήμερα η Ελλάδα που είναι η χώρα των Αγίων να έχει ξεφύγη τελείως από τον δρόμον του Θεού και να απομακρύνεται ολοέν και περισσότερον από τον Χριστόν. Και όπως τότε ήλθαν τα έθνη να αποκαταστήσουν τον αχάριστον εκείνον λαόν, έτσι και σήμερον έρχονται από Ανατολή και Δύσι, από Βορρά και Νότο να γνωρίσουν την Αληθινή Ορθοδοξία. Οι δε υιοί τού Νυμφώνος εκβάλλονται έξω.

Που είναι σήμερα η παλαιά και η νέα Ρώμη. Ήλθαν τα έθνη και κατεπάτησαν την κληρονομίαν. Και εδώ εις την Ελλάδα, τι γίνεται. Ήλθαν τα έθνη, ήλθαν όπως λέει προφητεία του Αγίου Ανδρέου του διά Χριστόν σαλού τα ρυπαρά και βάρβαρα έθνη από Ανατολή και από Δύση. Ήλθαν οι άπιστοι και οι άθεοι και οι Ορθόδοξοι Έλληνες κινδυνεύουν να αφανισθούν. Και η Ελλάδα μας η χώρα των Αγίων, ακόμη και το Άγιον Όρος όπως είπε ένας Πανεπιστημιακός Καθηγητής κατήντησεν «αποσαθρωμένον οπωροφυλάκιον» .

Και ακόμη χειρότερα δεινά θα έλθουν, αφού βλέπουμε να χάνουμε την ταυτότητά μας, την Πίστιν μας και αντί τού μάννα, το οποίον μας προσφέρει ο Χριστός , η Εκκλησία Του εμείς τούς αντιπροσφέρουμε πληγές. Αντί να τον αγαπάμε περισσότερο για τις ευεργεσίες Του εμείς τον ξανασταυρώνουμε.

Όμως και πάλι ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει. Έρχονται από Ανατολή και Δύση και εισέρχονται εις την οικίαν Του. Θέλουν να γνωρίσουν την Αλήθεια της Ορθοδοξίας «οι δέ υιοί του Νυμφώνος, εκβάλλονται έξω». Εγκαταλείπουν την πατροπαράδοτον πίστιν, και ζουν όπως ζουν τα Έθνη τα πεπλανημένα, η Εκκλησία όμως ποτέ δεν θα χαθή. « Πύλαι Άδου ου κατισχύσουσι της Εκκλησίας» .. Πύλες τού Άδου είναι οι αντίχριστοι και οι αιρετικοί. .

Υπάρχει ελπίδα. Δεν εχάθησαν τα πάντα. Μπορεί η Εκκλησία να είναι σήμερα Εκκλησία Κατακομβών, όπως ήταν 70 τόσα χρόνια στην Ρωσία, μπορεί οι χριστιανοί, απανταχού της Οικουμένης όχι μόνο στην Τουρκία και τον Πόντο να αναγκάζονται να ζούνε ως Κρυπτοχριστιανοί, όμως ο Θεός δεν αφήνει την Εκκλησία. Μπορεί να είναι μικρόν το ποίμνιον σήμερα, όμως είναι στερεωμένο στην Αληθινή Πίστι και Ομολογία. Και ο ίδιος ο Χριστός μας δίνει θάρρος. «Μή φοβού λέγει το μικρόν ποίμνιον, ότι εις αυτό αναπαύεται η Χάρις του Θεού.

Ας μη χάνουμε το θάρρος μας ας μην απαγοητευώμαστε. Οι δοκιμασίες τού Ελληνικού και του εν γένει Ορθοδόξου λαού απανταχού της Οικουμένης είναι πολλές. Μπορεί να είναι οι θέσεις μας αδύνατες, όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης, όμως είναι δυνατός ο Θεός, ο οποίος με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων θα μας χαρίση συν τω περιρασμω και την έκβασιν.

Να προσευχώμαστε λοιπόν εις τον Παράκλητον το Πνεύμα της Αληθείας, και να εκζητήσουμε την θεικήν παρουσίαν Του εντός μας και εναποθέσωμεν εις αυτόν τις ελπίδες μας. «Ελθέ και σκήνωσον ημάς και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον αγαθέ τας ψυχάς ημών. ΑΜΗΝ.