''ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ, ΠΑΡΑ Η ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΥ ΧΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ''

  ''Γνώριζε πως όλοι ποθούμε την ειρήνη και την ενότητα. Δι' αυτήν αγωνιζόμεθα. Δι' αυτό και ζητάμε σεβασμόν εις την Κανονικήν τάξιν και την Αλήθεια της Πίστεως, διότι, κατά τους Αγίους Πατέρας, εάν δεν υπαρχη η ειρήνη που ενώνει με τον Θεό, είναι προτιμητέος ο πολεμος, ήτοι ο αγών υπέρ της Αληθείας. ''Κρίσσων επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού''. Αλλά και την ενότητα με τους εν τω σχίσματι του 1937 ευρισκομένους Φλωρινικούς και τους εκ της Εκκλησίας δια του σχίσματος του 1995 εκπεσόντας ''πέντε'' πρώην Μητροπολίτας αλλά και με εκείνους οι οποίοι το 2005 προξένησαν νέο σχίσμα εις την Εκκλησία, και με όλους τους απεσχισμένους εκ της Εκκλησίας επιζητούμε την ενότητα, αλλά την εν Χριστώ ενότητα, ήτοι την εν τη Αληθεία, τη Δικαιοσύνη και τη Ομολογία. 

   Θέλομε την αληθινήν ειρήνην και ενότητα αυτήν που θέλει ο Χριστός, όχι αυτήνπου θέλουν οι άνθρωποι. Δια δε τον Θεολογικόν Διάλογον με τους απεσχισμένους αδελφούς μας, εννοούμε αυτόν ''εν αγάπη και αληθεία'' και ουχί ως συγκάλυψιν και κουκούλωμα, και πολεμώμεν κάθε είδος παρωδίας διαλόγου, ωσάν αυτόν που θέλουν εσάτως τινές, επειδή αυτόν υποδεικνύουν τα ξένα Κέντρα, προκειμένου να περάσουν ανενόχλητα εις την Εκκλησία οι βλασφημίες των πολεμίων της και όσον αφορά την Εκκλησιολογίαν και όσον αφορά την Αποστολικήν Διαδοχήν. 

    Μας λένε μερικοί που δήθεν ενδιαφέρονται δια την ''ενότητα'': ''Μα εσείς δεν θέλετε την ειρήνη, δεν θέλετε την ενότητα των χριστιανών, δεν θέλετε να είμαστε μία ποίμνη'' να έχωμεν δύναμιν''; και η απάντησίς μας: ''Ναι και την ειρήνη θέλομεν εις την Εκκλησίαν και την ενότητα επιζητούμεν. Την ειρήνην όμως εν Χριστώ και την ενότητα εν τη Αληθεία και τη Ορθοδοξία. Δια να γίνουν όμως όλα αυτά πραγματικότης, και να φύγουν εκ του μέσου οι ''θόρυβοι'' και αι ''ταραχαί'' και αι ''εξ' αυτών δυσφημίαι'', οφείλομε να σεβαστούμε και να διαφυλάξομε την ''Κανονικήν τάξιν'' της Εκκλησίας.

      Ας ακούσουμε τι μας παραγγέλει ο Άγιος Κύριλλος Πατριάρχης Αλεξανδρείας δια του Α΄ Κανόνος αυτού: ''Έκαστα των καθ' ημάς πραγμάτων, όταν ευθύ φέρηται κανονικής ευταξίας, ουδένα μεν ημίν εντίκτει θόρυβον, απαλλάττει δε και της παρά τινων δυσφημίας, μάλλον δε και τας παρά των ευ φρονούντων ευφημίας ημίν προξενεί''. ( Εκ του Α΄ Κανόνος του Αγίου Κυρίλλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας και Προέδρου της Γ΄ οικουμενικής Συνόδου).

    Κατά την ερμηνεία του Βαλσαμώνος αυτό σημαίνει: ''Φησίν (λέγει) ο Άγιος, ότι τα καθ' ημάς πράγματα, τα εκκλησιαστικά δηλονότι ή απλώς τα ανθρώπινα, όταν κατ' ευθύτητα κανονικήν διεξάγονται, ούτε θόρυβον ημίν επάγουσιν (επιφέρουσιν), ούτε δυσφημίαν παρά τινων, αλλά μάλλον επαίνους ημίν προξενεί. Η γαρ απροσκληνίς ( η μή παρεκκλίνουσα) κρίσις, η αρρετής, η ευθυτάτη, πάσιν εστίν αποδεκτέα. Και ου μόνον ανεπίπληκτον εστίν, ήγουν ακαταιτίατον (αθώον). Ουκ επιπλήξεως άξιον, το κρίνειν ορθώς, αλλά και επαινούμενον'' (Σύνταγμα Ιερών Κανόνων τ. 4, 356 - 357). 

     Κατά δε την ερμηνεία του Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου: ''... Κάθε πράγμα εκκλησιαστικόν, όταν γίνεται κατά την ευταξίαν των ιερών Κανόνων, όχι μόνον δεν προξενεί εις ημάς τους ιερωμένους καμμίαν ταραχήν και δυσφημίαν, αλλά μάλιστα και επαίνους από τους φρονίμους και διακριτικούς. Ποίος γα δεν επαινεί την αφιλοπρόσωπον και δικαίαν απόφασιν; Ή πως δεν είναι έξω από κάθε επίπληξιν και κατηγορίαν η ορθή και νόμιμος κρίσις, και γεμάτη από κάθε ευφημίαν και έπαινον;'' (Πηδάλιον εκδ. 1970, σ.688).

       Δεν λέγομεν περισσότερα, διότι ''είσθε άνθρωποι γνωστικοί'', όπως έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, και ''καταλαβαίνετε πολύ περισσότερα''.

Μετ' ευχών και της εν Κυρίω αγάπης

+ Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

Κήρυκος