Η ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΕΣΣΙΑΚΑΡΗ

 << Πρωτού παραθέσουμε το κείμενο το οποίο περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την βία που ασκήθηκε από πρώην κληρικό της συνόδου του πρώην Πειραιώς κ. Νικολάου εις βάρος ηλικιωμένης γυναίκας, θα πρέπει να διευκρινήσουμε και να υπερτονίσουμε ορισμένες λεπτομέρειες οι οποίες σκοπό έχουν την αποφυγή σκανδάλων. Το συγκεκριμένο blog, τελόντας υπό την δική μου διαχείρηση, ορισμένες φορές παρουσιάζει καθαρά και μόνο την δική μου άποψη περί όλων εκείνων που από το 2003 και μέχρι σήμερα έχουν απασχολήσει την Εκκλησία. Επομένως τα γραφόμενά μου δεν εκπροσωπούν τον Σεβ/το Μητροπολίτη κ. Κήρυκο, ούτε και εκείνους που είναι πιστά μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας και διαφωνούν με αυτά. Οι αναρτήσεις και τα σχόλια είναι δικές μου σκέψεις, πλην ορισμένων κειμένων, τα οποία δημοσιεύονται όπως ακριβώς είχαν χρισημοποιηθεί εξ άλλου δημοσιογραφικού μέσου, ώστε οι αναγνώστες να έχουν μία πλήρη εικόνα της μέχρι σήμερα κατάστασης. Έτσι ο κάθε ενδιαφερόμενος ως προς την αναζήτηση της αλήθειας, διαβάζοντας και όλα όσα πραγματικά συνέβησαν τόσο πριν όσο και μετά το σχίσμα του 2005, μπορεί να αποφσίσει με καλύτερα κριτήρια ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι. Σχετικά με αυτό νομίζω πως δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα περισσότερο>>.

 Πολλές φορές έχουμε αναφέρει ότι το έτος 2004 κληρικός της συνόδου του πρ. Πειραιαώς κ. Νικολάου, συμμετείχε άμμεσα εις την βιαιοπραγία ηλικιωμένης γυναικός. Το γεγονός όμως αυτό ποτέ δεν το έχουμε παρουσιάσει καθ' ολοκληρίαν. Για τον λόγο αυτό εις την συνέχειαν εκθέτομεν την εξέλιξιν της καταλήψεως, όπως αυτή περιγράφεται σε σχετικό ρεπορτάζ, το οποίον εγγράφη αμέσως μετά τα βάρβαρα και τυρανικά γεγονότα της 15/28 Φεβρουαρίου 2004:

 ''Το καθεστώς κατάληψης στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος διαρκώς αλλάζει. Αρχικά ο καταληψίς κ. Νικόλαος μετά των οπαδών του, λειτουργούσαν τις Κυριακές και τις εορτές, χωρίς να εμποδίζουν τον Κανονικό Εφημέριο και τους ενορίτες να τελούν λειτουργίες τις καθημερινές. Και φυσικά ο Ναός ήταν ανοικτός σε όποιον ήθελε να προσκυνήσει. Καταληψίες όμως του δικού τους βεληνεκούς, στη συνέχεια, δεν επέτρεψαν στους εαυτούς των τόσην <<ελαστικότητα>>. Το πρωί της 28.2.2004 και περί ώραν 11ην πρωινήν, τρείς πιστές ενορίτισσες, που πολύ συχνά επισκέπτονται τον Ιερό Ναό, θέλησαν να προσκυνήσουν, πριν φύγουν για τις δουλειές τους. Ωστόσον διεπίστωσαν ότι εις τον Ναόν επικρατούσε μία ασυνήθιστη ακαταστασία, διότι πίσω από την είσοδο, η οποία οδηγεί εις το Ναό εγίνοντο κάποιες εργασίες! Ως εκ τούτου η πόρτα δεν άνοιξε, ούτε όταν επέμειναν, διότι αυτοί οι οποίοι ήσαν πίσω από την πόρτα, την κρατούσαν κλειστή, χωρίς να είναι κλειδωμένη. Σε λίγο επεχείρησαν και πάλι να μπούν στον Ναό. Άνοιξαν και είδαν τον Αρχιμ. Παντελεήμονα Ντέσκα και ένα σιδηρουργό να τοποθετούν μεταλλική μπάρα στο εσωτερικό της πόρτας. Εκείνοι όταν είδαν την πόρτα να ανοίγει, την έσπρωξαν βίαια, αιχμαλωτίζοντας έτσι το χέρι της κ. Δήμητρας Ανδριανάκη. Παρόλο που έβλεπαν τι είχε συμβεί, δεν χαλάρωναν την πόρτα ώστε να ελευθερώσουν το χέρι της που είχε πιαστεί, αλλά συνέχιζαν να σπρώχνουν, σαν να ήταν ποτέ δυνατόν η πόρτα να κλείσει τελείως, χωρίς προηγουμένως να ελευθερωθεί ή να κοπή το χέρι. Ο σιδηρουργός, σκεπτόμενος ενδεχομένως τις άσχημες συνέπειες που θα είχε όλη αυτή η υπόθεσι, είπε απευθυνόμενος στον Αρχιμ. Παντελεήμονα, <<Θα σπάσει το χέρι της, τι να κάνουμε;>> και εκείνος απάντησε; <<Κάψτε την>>. Εκείνος τότε έστριψε την οξυγολοκόλληση προς... το χέρι της κ. Ανδριανάκη!!!, το οποίον ήδη είχε κακοποιηθεί και συνθλιβεί από το βάρος της πόρτας... Κατόπιν τούτου παρενέβη η αστυνομία! Παραθέτομεν και το ακριβές αντίγραφον εξ του βιβλίου συμβάντων:

 Παραλλήλως εις την κ. Δήμητρα Ανδριανάκη <<χορηγήθηκε υπηρεσιακό σημείωμα εξέτασης από ιατροδικαστή>>. Στο Νοσοκομείο της Βούλας, όπου προσεκομίσθη, της τοποθετήθηκε νάρθηξ και γύψος.

Σχόλιο Διαχειριστού:

  Σχολιάζοντας το παραπάνω γεγονός αναρωτιόμαστε τα εξής:

 α) Άραγε πόσο μικρόψυχος ήταν ο εν λόγω κληρικός ώστε να μπορέσει με τόση άνεση ψυχής να συμμετέχει εις την πράξη αυτή; 

 β) Που εις την μέχρι σήμερα ιστορία της Εκκλησίας αναγράφεται παρόμοιο γεγονός του οποίου κατάληξη ήταν όχι η καθαίρεση του Ιερέα, αλλά η ανάδειξή του σε επίσκοπο;

 γ)  Αν στην εποχή μας ζούσαν κάποιοι από τους αγίους που σήμερα τιμούμε, άραγε θα επιβράβευαν αυτή την πράξη ή θα έθεταν τον ιερέα προ των ευθυνών του; 

  Όλα τα παραπάνω όπως και πολλά ακόμη ερωτήματα τα οποία μπορούν να γεννηθούν εις τον καθ' ένα, καταγράφονται όχι προς κατηγορία του π. Παντελεήμονος, αλλά προς απορία η οποία σε πολλούς λογικούς ανθρώπους μπορεί να γεννηθεί.