ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ κ. ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

 Α.Π.  88

 ᾿Εν ᾿Αθήναις τῆ 30-10-1999

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!

ΠΡΟΣ
τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος
κ. ΑΝΔΡΕΑΝ, Πρόεδρον καί τούς Σεβ)τους ᾿Αρχιερεῖς μέλη
τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας (Γ.Ο.Χ.)
 

 [ΘΕΜΑ: Φαινόμενα καταλύσεως τῆς Κανονικῆς τάξεως καί τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ]. 

 Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς,
῾Ο Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν.
 

᾿Ελάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός ῾Υμῶν, σύν τῷ ἀσπασμῷ τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης, παρακαλῶ, ὅπως ἔχω τάς ἀδελφικάς ῾Υμῶν εὐχάς καί τάς πρός Κύριον εὐπροσδέκτους προσευχάς σας.

 Δέν θά ἤθελα νά φέρω εἰς τήν μνήμην μας δυσαρέστους καταστάσεις, ὡσάν ἐκείνας,τῆς τελευταίας συνεδριάσεως τῆς ῾Ιεραρχίας, αἱ ὁποῖαι, κατά τήν ταπεινήν μου ἄποψιν, εἶναι χαρακτηριστικαί κατά πόσον εἴμεθα διατεθειμένοι νά συνεργασθῶμεν, χωρίς ὑπολογισμούς καί ἔξωθεν ἐπηρεασμούς, τήν ὁδόν τῆς ἀγάπης, τῆς Κανονικῆς τάξεως, τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς Δικαιοσύνης. ᾿Αναγκάζομαι, ὅμως, νά τό πράξω, διότι πρέπει νά συνειδητοποιήσῃ τόσον ἡ ταπεινότης μου, ὅσον καί ῾Υμεῖς, ὅτι βασικόν καί ἀναμφισβητήτως πρώτιστον καθῆκον ἡμῶν τῶν ᾿Αρχιερέων, εἶναι ὁ σεβασμός πρός τήν Κανονικήν τάξιν. Τοῦτο δέ διότι, ὡς ἀναφέρομεν καί εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 81)23-9-99 ἐπιστολήν μας, ἡ παραβίασις τῶν θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων οὐσιαστικά εἶναι βλασφημία κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, καί ἑπομένως δέν εἶναι ἐλάσσονος σημασίας ὁ σεβασμός πρός τήν Κανονικήν ᾿Εκκλησιαστικήν Τάξιν ἀπό τόν σεβασμόν πρός τά θεῖα δόγματα. Οὐδείς ἀμφιβάλλει, ὅτι ἡ ἀληθής ᾿Αγάπη καί ἡ τήρησις τῆς Κανονικῆς Τάξεως εἶναι ἡ εὐθεῖα καί ἀσφαλής ὁδός, ἡ ὁποία ἐφελκύει τήν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ὅτι μόνον δι  Αὐτῆς εἶναι δυνατή ἡ ἐπίλυσις ὅλων τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν θεμάτων, ἐνῶ περαιτέρω, καρπός αὐτῆς τῆς θείας Χάριτος καί εὐλογίας τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος εἶναι ἡ αὔξησις καί στερέωσις τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία συνέχει καί συντηρεῖ τήν εἰρήνην καί τήν ἑνότητα ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ Του.

῎Εχων ταῦτα ὑπ᾿ ὄψιν μου, δέν δύναμαι νά καθησυχάσω τήν ᾿Αρχιερατικήν μου συνείδησιν, ἡ ὁποία μέ ἐλέγχει καί δέν μοῦ ἐπιτρέπει νά "ἀντιπαρέλθω" τό γεγονός, ὅτι κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας δέν ἐτηρήσαμεν ἀπαρασάλευτον τήν Κανονικήν τάξιν, καί οὕτω κινδυνεύομεν νά ἐκτεθῶμεν καί εἰς τήν συνείδησιν τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, καί προηγουμένως ἀσφαλῶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ταῦτα δέ διότι, ὡς διεφάνη, τό μόνον διά τό ὁποῖον περισσότερον ἐνδιεφέρθημεν κατά τήν τελευταίαν, ἀπό 20-10-99, συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας, ἦτο πῶς νά περάσουν  ὡς Συνοδικαί ἀποφάσεις, κάποιαι κακαί προσυμπεφωνημέναι "προσυνοδικαί αποφάσεις". Διαβάζοντας τά Πρόχειρα Πρακτικά, τά ὁποῖα ἐκράτησεν ὁ ῾Ιερομόναχος π. Νεόφυτος, καί ἀνακαλῶν εἰς τήν μνήμην μου τήν συγκεκριμένην συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας, καί εἰδικώτερον τόν τρόπον μέ τόν ὁποῖον συνειργάσθημεν, δέν δύναμαι νά ἰσχυρισθῷ, ὅτι δέν ἐθίξαμεν καί δέν ἐξεθέσαμεν καί τούς ἑαυτούς μας ὡς ᾿Αρχιερεῖς, ἀλλά καί τόν ὕψιστον καί πρῶτον ᾿Εκκλησιαστικόν θεσμόν πού εἶναι ὁ Συνοδικός.

 Μακαριώτατε, καί Σεβασμιώτατοι ἀδελφοί, δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε, ἀλλά μετά φόβου καί τρόμου νά ἐνθυμούμεθα καί νά ἔχωμεν πρό ὀφθαλμῶν μας, ὅτι οἱ πέντε ἔπεσον, καί ἐξῆλθον τῆς ᾿Εκκλησίας, διότι πρωτίστως κατέλυσαν τήν Κανονικήν τάξιν καί ἠσέβησαν κατά τοῦ ῾Ιερωτάτου Συνοδικοῦ θεσμοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά πέσουν καί νά συντριβοῦν, μέχρι τοῦ σημείου νά κηρύττουν "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" αἱρέσεις καί κακοδοξίας, νά μάχωνται καί νά ἀναθεματίζουν καί αὐτούς τούς ῾Αγίους Πατέρας καί νά ἀνατρέπουν ἐκ βάθρων τήν ᾿Ορθοδοξίαν, τόσον διά τῆς Β', ὅσον καί διά τῆς Γ' ᾿Εγκυκλίου των, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τόν ἀντίποδα τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Οὗτοι, καθ᾿ ὅλην τήν περίοδον ἀπό τοῦ 1991 ἕως τοῦ 1995, ὅτε δέν ἐδίστασαν νά σχίσουν, ὡς ἄλλοι "δήμιοι", τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας (τό σῶμα τῶν πιστῶν), ἀπεδείχθησαν ἐκκλησιομάχοι, ἀλλά καί μέχρι σήμερον συνεχίζουν τήν ἐκκλησιομαχίαν των ἀντιποιούμενοι καί βλασφημοῦντες τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ἀλλά καί τήν Κανονικήν ῾Ιεράν Αὐτῆς Σύνοδον.

 Πιστεύω ὅτι οὐδενός τῶν Σεβασμιωτάτων ᾿Αρχιερέων διέλαθε τῆς προσοχῆς του, ὅτι κατά τάς ἐργασίας τῆς συγκεκριμένης συνεδριάσεως τῆς ῾Ιεραρχίας (τῆς 20-10-99), ἐπροτάθησαν προσυμπεφωνημέναι "ἀποφάσεις", καί διά τοῦτο δέν ἐλήφθησαν καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν, ἀλλά οὔτε κἄν κατέστη δυνατόν νά ἀναγνωσθοῦν, ᾿Επιστολαί, Καταγγελίαι, Γνωματεύσεις, κείμενα ἰδιαιτέρως σοβαρά, τά ὁποῖα ἀφοροῦν ἄμεσα τά ὑπό μελέτην θέματα καί τά ὁποῖα κατετέθησαν προκειμένου νά συμβάλουν εἰς τό ἔργον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου.  Φρονῶ, ὅτι ἐάν δέν ὑπῆρχον αἱ προσυμπεφωνημέναι κακαί ἀποφάσεις καί ἐάν ἐλευθέρως καί κανονικῶς ἐλέγομεν τάς ἀπόψεις μας, ἐλαμβάνομεν δέ ὑπ᾿ ὄψιν καί τά κατατεθέντα κείμενα, θά προλαμβάναμε καί θά θεραπεύαμε ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, ὑπαρκτά καί λίαν σοβαρά προβλήματα καί τραύματα εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας.

῾Υπ᾿ αὐτάς τάς προϋποθέσεις, δυστυχῶς, δέν ἐκλήθη νά παραστῇ εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί ὁ πλέον εἰδικός ἐπί Κανονικῶν θεμάτων, ὁ αἰδεσιμολογιώτατος π. Εὐστάθιος, καίτοι προσεκλήθη καί ἔσπευσε νά ἔλθῃ ἐξ Αὐστραλίας λόγῳ αὐτῶν τῶν θεμάτων. Διατί, λοιπόν, δέν συμμετεῖχεν εἰς τάς ἐργασίας, καί δέν ἐζητήθη κἄν ἡ ἄποψίς του, ὅπως ἀκριβῶς ἐζητήθη τό 1995, ὅταν ἐξητάζοντο ἐκεῖναι αἱ ᾿Αντικανονικαί ἐνέργειαι τῶν πέντε; Τότε ἦτο ἁρμόδιος διά Κανονικήν Γνωμάτευσιν, ἐπί τῆς ὁποίας μάλιστα ἐστήριξεν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τήν ἀπό 2-6-95 "ΠΡΑΞΙΝ - ΑΠΟΦΑΣΙΝ" κατά τῶν πέντε, τώρα δέ δι  ἐσωτερικάς παρομοίας ἀντικανονικότητας δέν εἶναι ἁρμόδιος νά συμβάλῃ; Νομίζομεν, ὅτι εἶναι ὀλιγώτερον ἀντικανονική ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 15)7-9-99 ἀπόφασις τοῦ Σεβ)του ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ κ. Παναρέτου ἀπό τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 95)10-5-1995 ᾿Απόφασιν τῶν πέντε, δι  ἧς ἐπέβαλον τήν ψευδοαργίαν εἰς τόν Μακαριώτατον; ῎Η τώρα κατέστημεν αὐτάρκεις (ἀπό πάσης ἀπόψεως) καί δέν ἔχομεν χρείαν καί ἀνάγκην θεολογικῶν συμβούλων, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ἐδοκιμάσθησαν καί γνωρίζομεν ποῖοι εἶναι; ῾Η ταπεινότης μου ἐν προκειμένῳ θεωρῶ τόν ἑαυτόν μου ὅλως ἀνεπαρκῆ, διά τοῦτο ἤθελα νά παρίστανται εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί ὁ ῾Ιερεύς π.  Εὐστάθιος καί ὁ ἐλλογιμώτατος θεολόγος Καθηγητής κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης (καί ὡς εἰδικῶς γνωματεύσας) διά νά συμβάλουν καί αὐτοί ἀπό τῆς θέσεώς των εἰς τήν ἐπίλυσιν τῶν θεμάτων.

᾿Αγωνιῶ, καί ἀνησυχῶ, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς, διά τοῦτο προτείνω νά ἐπανασυγκληθῇ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας εἰς ἔκτακτον συνεδρίασιν, τό ταχύτερον, εἰς τήν ὁποίαν ἐν ἀγάπῃ, ἀλλά καί ὑπείκοντες τῇ Κανονικῇ Τάξει, νά προσπαθήσωμεν ἀπό κοινοῦ νά διορθώσωμεν, διά τῆς Χάριτος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ὅ,τι ἀτυχῶς  ἐνηργήσαμεν ἤ δέν ἐποιήσαμεν, ἐξ  ὅσων εἴχομεν καθῆκον καλῶς νά ἐνεργήσωμεν, ὥστε καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ νά εἶναι ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἀλλά καί τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας διά τῆς Χάριτός Του νά εἰρηνεύσωμεν.

 Διεφώνησα, ὅπως γνωρίζετε, καί συνεχίζω νά διαφωνῶ μέ ἐκείνας τάς ἐργασίας, ὄχι πρός χάριν τῆς διαφωνίας, ἀλλά, ὅπως ἐτόνισα ἐν Συνόδῳ, πρός χάριν τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς Δικαιοσύνης. Δέν διανοοῦμαι, ὅτι θέματα τά ὁποῖα ὠφείλαμε νά ἐπιλύσωμεν ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, τά παρεπέμψαμεν πρός ἐπίλυσιν εἰς μίαν ᾿Επιτροπήν!, Τό θέμα ἐξελίσσεται ἰδιαίτερα ἐπικινδύνως, δεδομένου ὅτι ὅλα σχεδόν τά θέματα δέν ἐτέθησαν διά πρώτην φοράν εἰς τήν ῾Ημερησίαν Διάταξιν, ἀλλά ἦσαν θέματα προηγουμένων συνεδριάσεων τῆς ῾Ι. Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας, ἔφθασαν δέ εἰς τήν Ι.Σ.Ι. τῆς 20-10-99 "μετακυλιώμενα" ἀπό τήν μίαν εἰς τήν ἄλλην συνεδρίασιν, καί τοῦτο ἐνῶ ταῦτα ἐν τῷ συνόλῳ τους εἶναι καί λίαν σοβαρά ἐκκλησιασικά θέματα, καί δέν ἐπιδέχονται ἀναβολήν. Πέραν, ὅμως, τούτου, ποῖον ἀνακοινωθέν ἐξεδόθη σχετικῶς μέ τάς ἐργασίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὅταν οἱ πιστοί ἀνέμενον καί ἀναμένουν μέ "κομμένη τήν ἀνάσα" νά πληροφορηθοῦν τά κατά Θεόν ἀποτελέσματα τῆς Συνόδου διά νά ἀποκατασταθῇ ἡ εἰρήνη, ἡ ἀγάπη, ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἀλήθεια, καί οὕτω διασφαλισθῇ καί ἡ ἑνότητα; Ποῖα, ἐπίσης, ἐπίσημα Πρακτικά θά ὑπογράψωμεν καί ποίας ἀποφάσεις θά παρουσιάσωμεν ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ "Κήρυκος", ἀπό αὐτάς τάς ὁποίας, ἐπαναλαμβάνομεν, ἀναμένει ὁ πιστός Κλῆρος καί Λαός, δεδομένου, ὅτι γνωρίζει πολύ καλά τά "καυτά" θέματα καί δικαιολογημένα εἶναι ἐπαναστατημένη ἡ συνείδησίς του; Καί ἐξ ἐπόψεως Ποιμαντικῆς ἀντιλαμβανόμεθα πόσον ἐκτεθειμένοι εἴμεθα;

῞Οπως προκύπτει καθαρά καί μόνον ἀπό τήν ἀνάγνωσιν τῶν Πρακτικῶν τῆς τελευταίας ταύτης συνεδριάσεως τῆς ῾Ιεραρχίας, μίαν καί μοναδικήν ἀπόφασιν  ἐλάβομεν κατ᾿ αὐτήν, καί αὕτη ἦτο ἡ προσυμπεφωνημένη "ἀπόφασις", νά μή ἐξετασθῇ κανέν θέμα, νά μή ληφθῇ καμμία ἀπόφασις, ἀλλά νά "μετακυλισθοῦν" ὅλα σχεδόν τά θέματα εἰς ᾿Επιτροπήν, τῆς ὁποίας Πρόεδρος ὡρίσθη νά εἶναι ὁ ᾿Αρχιερεύς, ὁ ὁποῖος ὑπέβαλε τάς περισσοτέρας ἀπό τάς ὑπό ἐξέτασιν καταγγελίας καί ἔχει ἄμεσον σχέσιν μέ τά θέματα. ᾿Εκτός τούτου, τό ἕν μέλος ἀνεχώρησε δι᾿ Αὐστραλίαν, τό δέ ἕτερον, κατά πληροφορίας, δέν ἐπιθυμεῖ νά ἀσχοληθῇ. Μήπως, ῞Αγιοι ᾿Αδελφοί καί συλλειτουργοί κατηγορηθοῦμε ὅτι κινούμεθα καί εἰς τόν χῶρον τοῦ παραλόγου, ἤ ὅτι "παίζομεν ἐν οὐ παικτοῖς". ᾿Από ἡμᾶς ἐξαρτᾶται, νά ἀναλογισθῶμεν καί νά ἀναλάβωμεν ἕκαστος τάς εὐθύνας του, ὥστε νά σπεύσωμεν ἐν ταπεινώσει, ἀγάπῃ καί σεβασμῷ πρός τήν Κανονικήν Τάξιν, τήν ᾿Αλήθεια καί τό Δίκαιον νά διορθώσωμεν ὅσα χρήζουν διορθώσεως. Μία ὁδός ὑπάρχει, ὅπως προαναφέραμεν, διά τήν ἀντιμετώπισιν  τῶν προβλημάτων πού προέκυψαν εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Ιεραρχίας, καί αὕτη δέν εἶναι πλαγία, ἀλλ᾿ εὐθεῖα καί φωτίζεται ἀπό τήν ἀγάπην καί τήν ἀλήθεια, τήν ἀπαρασάλευτον Κανονικήν Τάξιν καί τό Δίκαιον. Θά θελήσωμεν νά τήν βαδίσωμεν[1];

 Μακαριώτατε, αὖθίς τε προτείνω καί μετ᾿ ἐπιγνώσεως κάμνω ῎Εκκλησιν καί παρακαλῶ, νά συγκαλέσητε ἀμέσως τήν ᾿Ενδημοῦσαν ῾Ιεράν Σύνοδον, καί χωρίς θορύβους καί διαφημίσεις, νά ἀποφασίσῃ Αὕτη τήν ἄμεσον ἐπανασύγκλησιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, καθ᾿ ἥν νά  ἐπανεξετάσωμεν τάς ἐργασίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 20-10-99 καί μέ τήν θείαν Χάριν, νά προσπαθήσωμεν νά διορθώσωμεν καί θεραπεύσωμεν ὅλας τάς παραλείψεις καί ἀντικανονικότητας. ᾿Επιφυλάσσομαι καί δέν ἐπεκτείνομαι, πιστεύων, ὅτι ἅπαντες οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί συλλειτουργοί, ἤδη διεπίστωσαν, πρίν ἀπό ἡμᾶς, ὅσα καί ἡ ἐλαχιστότης μου διετύπωσε εἰς αὐτήν τήν ἐπιστολήν, καί ἀσφαλῶς διακατέχονται ὑπό τῆς ἰδίας ἤ καί μεγαλυτέρας ἀγωνίας ἀπό τήν ἰδικήν μου.

 Κλείομεν αὐτήν τήν ἀδελφικήν ἐπιστολήν μας, μέ ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ Δ' Κανόνος τῆς Ζ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου, διότι μᾶς ἐνδιαφέρει ἄμεσα:

"Εἴ τις οὖν...διά τινα ἰδιοπάθειαν εὑρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, καί ἀφορίζων τινά τῶν ὑπ᾿ αὐτόν Κληρικῶν, ἤ σεπτόν ναόν κλείων, μή γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τάς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας, ἀναίσθητα τήν ἑαυτοῦ  μανίαν ἐπιπέμπων, ἀναίσθητος ὄντως ἐστί, καί τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, καί ἐπιστρέφει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλήν αὐτοῦ, ὡς παραβάτης ἐντολῆς Θεοῦ καί τῶν ᾿Αποστολικῶν διατάξεων. Παραγγέλλει γάρ καί ὁ Πέτρος ἡ κορυφαία τῶν ᾿Αποστόλων ἀκρότης: "Ποιμαίνετε τό ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, μή ἀναγκαστῶς, ἀλλ᾿ ἑκουσίως κατά Θεόν. Μή αἰσχροκερδῶς, ἀλλά προθύμως. Μή ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων, ἀλλά τύποι γενόμενοι τοῦ ποιμνίου· καί φανερωθέντος τοῦ ᾿Αρχιποίμενος κομιεῖσθε τόν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον". ᾿Αμήν.

Εὐχόμενος, ὅπως ὀ Χριστός εἴη πάντοτε ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν
Διατελοῦμεν
᾿Ελάχιστος ἀδελφός καί συλλειτουργός ῾Υμῶν
+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΚΗΡΥΚΟΣ

                                                                       

[1] Διερωτῶμαι, διότι κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας ἠσθάνθην ὥς νά ἀνεβίωνε ἐκείνη ἡ ἀλγεινή καί θλιβερά ἐποχή τῶν πέντε, καθ᾿ ἥν ἄν τις ἐτόλμα νά ὑπερασπισθῇ τήν Κανονικήν Τάξιν, τό Δίκαιον καί τήν ᾿Αλήθεια, ἐδέχετο ἀμέσως τήν ἐπίθεσιν: "παῦσε σύ, εἶσαι εἰκονομάχος"!καί ὄχι μόνον αὐτό. Οἱ παλαιοί ᾿Αρχιερεῖς δέν πρέπει νά ξεχνοῦν αὐτά τά θλιβερά φαινόμενα, καί ὅλοι ἄς βλέπουμε τό κατάντημά τους καί νά πενθοῦμε καί νά προσευχώμεθα δι  αὐτούς, προσέχοντες καί ἑαυτούς, διότι τό πεσεῖν ἀνθρώπινον.