Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ

 ( Επειδή σήμερα Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2017 η αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία τιμά μετά πάσης λαμπρότητος την Ιερά μνήμη του εν αγίοις Πατρός ημών Αθανασίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, η διεύθυνση του [ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ] προβαίνει εις την δημοσίευσιν μίας σειράς θεμάτων, δια τα οποία είχε ομιλήσει ούτος ο μεγάλος ανήρ της Εκκλησίας. Ένα από αυτά είναι και το θέμα των Ιερών Εικόνων. Θέμα πολύ σοβαρό δια την Εκκλησίαν, μιας και το έτος 1995, εξ αφορμής αυτού, κάποιοι προκάλεσαν τεράστια και παντελώς αδικαιολόγητη σύγχυση, η οποία δυστυχώς κατέληξε μέχρι και στο σχίσμα των λεγομένων ''πέντε''. Προκειμένου όμως εμείς να δούμε ποιός πραγματικά είναι ο ''ευθύς λόγος'' των Αγίων δια το ζήτημα αυτό, παραθέτουμε εις την συνέχεια ένα πολύ αξιόλογο κείμενο του σημερινού εορτάζοντος Αγίου, ποιούντες κατ' αυτόν τον τρόπον θερμήν παράκλησιν προς τον Άγιον ώστε να φωτίσει όλους εκείνους που το 1995 απεκόπησαν από το σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να επιστρέψουν εις αυτό, ώστε να επέλθει πλέον η ειρήνη και η ενότις μεταξύ των Χριστιανών). 

 <<Ουχ ως Θεός φασί, τας εικόνας προσκυνούμεν οι πιστοί. Μη γένοιτο! αλλά μόνον την σχέσιν και την αγάπην εμφανίζοντες. Όθεν πολλάκις του χαρακτήρος λειανθέντος, ως ξύλον μένει αργόν. Τούτο δε και επί του τύπου γίνεται του σταυρού. Έως αν μεν εισί συνεζευγμένα τα δύο ξύλα, και σώζη του σταυρού τον τύπον, ορθώς και ηκριβωμένως προσκυνώ τον σταυρόν. Επάν δε διαιρεθώσιν απ' αλλήλων, και τον τύπον τη διαιρέσει λύσωσιν, ουκέτι προσκυνώ τα εξ' αλλήλων διηρημένα ξύλα. Ούτω λοιπόν και δια τον Χριστόν προσκυνώ την εικόνα, και δια της εικόνος του Χριστού αυτόν προσκυνώ τον Χριστόν. Ει γαρ και τοις χείλεσί μου ου πάρεστι σωματικώς ο Χριστός, αλλ' όμως τη καρδία και τω νώ πάρειμι εγώ πνευματικώς προς τον Χριστόν. Και ότι ταύτα ούτως έχει, εκ του υποδείγματος του περί τον σταυρόν δήλον. Και μετ΄ολίγον. Ο γαρ ούτως εγνωκώς, ότι εν εισίν ο Υιός και ο Πατήρ, οίδεν ότι αυτός εν τω Πατρί εστί, και αύτη εν τω Υιώ εστί. Και ο τούτο καταλαβών πέπεισται, ότι ο εωρακώς τον Υιόν εώρακε τον Πατέρα. Εν γαρ τω Υιώ η του Πατρός θεότης θεωρείται. Τούτο δε και από του παραδείγματος της εικόνος του βασιλέως προσεχέστερον τις κατανοήσαι δυνήσεται. Εν γαρ τη εικόνι του βασιλέως το είδοςκαι η μορφή εστί. Και εν τω βασιλεί δη το εν τη εικόνι ειδός εστίν. Απαράλλακτος εστίν η εν τη εικόνι του βασιλέως ομοιότης. Ώστε τον ενορώντα την εικόνα, ορά εν αυτή τον βασιλέα, και επιγινώσκει, ότι αυτός εστίν ο εν τη εικόνι. Εκ δε του μη διαλλαγήναι την ομοιότητα, τω θέλοντι μετά την εικόνα θεωρήσαι τον βασιλέα είποι αν η εικών. Εγώ και ο βασιλεύς εν εσμέν. εγώ γουν εν εκείνω ειμί, κακείνος εν εμοί, και ο βλέπεις εν εμοί, τούτο βλέπεις εν εκείνω. Και εώρακας εν εκείνω, τούτο οράς εν εμοί. Ο γούν προσκυνών την εικόνα, εν αυτή προσκυνεί τον βασιλέα. Η γαρ εκείνου μορφή και το είδος εστίν η εικών>>.

  (Από το βιβλίον: <<Διδασκαλία Αθαν. του Μεγάλου, προς Αντίοχον Δούκα, Έκδοσις Βόλος1966, σελ. 77-78).