Αν οι άνθρωποι γνώριζαν τι τους περιμένει μετά θάνατον, νυχθημερόν θα προσηύχοντο. Δυστυχώς οι πολλοί πιστεύουν πως με το θάνατο φθάνει και το τέλος.
Η ζωή όμως αρχίζει μετά τον επί γης θάνατο. Κι όσοι υποφέρουν με υπομονή τα επί της γης, εργάζονται για να κατακτήσουν την αιωνιότητα.
Τα πάντα υπομένει όποιος πιστεύει στο Θεό.
Μόνιμη σκέψη να είναι ο θάνατος και να πιστεύετε πως ό,τι κι αν κάνετε ο Θεός είναι παρών.
Με ουράνιο πίστη αποποιούμεθα τα εγκόσμια.
Οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι δεν πρέπει να φοβούνται τον επίγειον θάνατον, αλλά τον αιώνιον.
Αν φοβάσαι κάτι περισσότερο απ' το Θεό, σίγουρα θα αμαρτήσεις.
Μαρτυρία για το Χριστό είναι η οδός μας.
Ο Θεός αν μας τιμωρήσει είναι προς σωτηρία μας από την αιώνια βάσανο.
Να δέχεσθε τα βάσανα της ζωής με καρτερία.
Η σωτηρία προέρχεται από την αναγνώριση της αμαρτίας, από την μετάνοια της ψυχής και από την υπομονή σ' όλα τα βάσανα της ζωής.
Ό,τι κι αν συμβεί, δεχθείτε το με ταπείνωση και αγάπη.
Φροντίστε για τη σωτηρία των κοντινών σας ανθρώπων που μπορούν να σας ακούσουν. Μην αποστρέφεστε κανέναν, ούτε μικρό, ούτε γέρο. Κάθε σταγόνα από άγιο λόγο που χύνεται στην ψυχή του κοντινού σας ανθρώπου, θα βρει ανταπόδοση από το Θεό.
Όποιος δεν λέει περισσότερα από επτά λόγια την ημέρα σώζεται. Η σιωπή προφυλάσσει από πολλά δεινά.
Η προσευχή, <<Κύριε, Ιησού χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, τον αμαρτωλό>>, περιέχει το Ευαγγέλιο.
Όπου κι αν είσαι, στέκεσαι ή περπατάς ή εργάζεσαι, να λες πάντα αυτή την προσευχή που κρατά το νου και την καρδιά στραμμένα στο Θεό.
Ο Θεός μπορεί να σε ζητήσει ανά πάσα στιγμή.
Λέγοντας την προσευχή, <<Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ελέησόν με τον αμαρτωλόν>>, να χαίρεσαι που ο Σωτήρας σου επιτρέπει, αν και ανάξιος και αμαρτωλός, να προφέρεις το όνομά Του.
Αυτή η προσευχή καίει τους δαίμονες, διώχνει τις πονηρές σκέψεις, βάζει φόβο Θεού στην καρδιά και καθαρίζει σώμα και ψυχή.
Αυτή η προσευχή ενώνει τους ανθρώπους με το Θεό και φέρνει τη σωτηρία.
Αυτή η προσευχή είναι πιο δυνατή από πολλές άλλες μαζί. Να τη λέτε πάντα κι αν είναι δυνατό χωρίς διακοπή.
Όταν κάνεις το σημείο του Σταυρού αφιέρωνε όλες σου τις σκέψεις στο Θεό. Αγάπησέ Τον με όλη την καρδία σουκαι αφιέρωσε όλα τα έργα σου προς δόξαν Του.
Δίδασκε τους ανθρώπους να κάνουν σωστά το σημείον του Σταυρού και θα λάβεις τιμή ουράνια.
Ό,τι από τον κόσμο ονομάζεται καταστροφή, μετατρέπεται σε ουράνια σωτηρία.
Ο κόσμος (ο άπιστος κόσμος) θα καεί στο πυρ το εξώτερο χωρίς αμφιβολία, γι' αυτό στη σύντομη πορεία της ζωής να είστε έτοιμοι με υπομονή, ταπείνωση και αγάπη.
Ό,τι κι αν συμβεί, όλα με θέλημα Θεού, γίνονται, με υπομονή να σώσετε την ψυχή σας και μεσ' τη ζωή πάντα να προσεύχεσθε και ο Θεός για όλα θα μεριμνήσει.
Να θυμάστε ότι η σωτηρία μονάχα στην Ορθόδοξο Πίστη βρίσκεται.
Όποιος με προσκαλεί πάντα κοντά του θα βρίσκομαι.
Προσωπικά γνωρίσματα του αγ. Θεοδοσίου
Το Ευαγγέλιο το γνώριζε απ' έξω. Χωρίς τη βοήθεια του βιβλίου αναγίγνωσκε επί ώρες χωρίς διακοπή. Το καντήλι και το κερί ήταν μονίμως αναμμένα στο δωμάτιό του. Ο Στάρετς συμβούλευε να διαβάζεται η Αποκάλυψη του Ιωάννου, γιατί απ' αυτή θα αποκτηθεί φόβος Θεού.
Μια ζωή περπατούσε ξυπόλητος, μέχρι τα τελευταία χρόνια που γέρος και άρρωστος φόρεσε μποτάκια μόνο για το χειμώνα.
Άλλο φαγητό εκτός από ψωμί, λαχανικά, βραστές πατάτες και δημητριακά δεν έφαγε ποτέ.
Ο Ομολογητής της Γνησίας Ορθοδοξίας
Ο άγιος Θεοδόσιος στα δύσκολα χρόνια του διωγμού, λειτούργησε ως Ομολογητής της Πίστεως και ως ακλόνητος στύλος της Ορθοδοξίας. Μετά την αποφυλάκισή του και τον γυρισμό του από την εξορία (1927 - 1932) τα λειτουργικά του καθήκοντα δεν τα έκανε φανερά όπως πριν, παρά μόνο μυστικά ως Ιερέας της Εκκλησίας των Κατακομβών. Το Ρωσικό Πατριαρχείο το θεωρούσε αποστασιοποιημένο από την Ορθόδοξο Πίστη και γι' αυτό ποτέ δεν το αναγνώρισε ως γνήσια Εκκλησία. Δηλαδή ο άγιος Θεοδόσιος ποτέ δεν αναγνώρισε και ποτέ δεν επισκέφθηκε τη Σοβιετική ( Σεργιανιστική) Εκκλησία.
Κάποια φορά ήρθαν στο σπίτι του εκπρόσωποι του Πατριαρχείου που δεν τους αναγνώριζε ως ιερείς και τον παρακάλεσαν έστω για μια φορά να επισκεφθεί τους ναούς τους, για να δει και ο ίδιος πως όλα λειτουργούσαν όπως παλιά.
Ο Γέροντας Θεοδόσιος τους ακολούθησε χρησιμοποιώντας έλκηθρο, γιατί ήταν χειμώνας.
Μετά από πολλές δυσκολίες έφθασαν μέχρι την εκκλησία. Λίγο πριν μπει στο ναό γλίστρησε, έπεσε και χτύπησε πολύ. Ματωμένος όπως ήταν τον μετέφεραν στο σπίτι. Μ' αυτό τον τρόπο ο Θεός φανέρωσε στο δίκαιο Γέροντα ότι απαγορεύεται ακόμα και η είσοδος στο ναό αυτών που αναγνωρίζουν την Σοβιετική εξουσία ως εξουσία του Θεού.
Τα πνευματικά παιδιά του αγίου Θεοδοσίου έμειναν πιστά σ' αυτόν και μετά το θάνατό του. Εφήρμοζαν πιστά τις εντολές του και έκαναν προσευχή στο σπίτι τους όπως οι παλαιοί Κατακομβίτες. Στο τέλος της πεντηκονταετίας γνώρισαν τον Ομολογητή Μοναχό Αντώνιο - Επιφάνιο Τσέρνωφ και τον δέχθηκαν ως καθοδηγητή τους. Οι μαρτυρίες σώζονται σε γραπτά κείμενα της Εκκλησίας των Κατακομβών της Ρωσικής γης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου