Η αρετή της διακρίσεως η μεγαλύτερη όλων των αρετών

( Πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί θέλοντας να τηρήσουν ''κατά γράμμα'' τα λόγια των αγίων, παρεκκλίνουν της σωστής οδού και χάνουν την υψηλοτέρα των αρετών Διάκριση. Ο Θεός δεν μας θέλει ανενεργούς ούτε εις την κοινωνία, ούτε όμως εις τον Οίκο Του, την Εκκλησία. ''Την διακονία σου πληροφόρησον'' λέγει ο Απόστολος Παύλος. Δίψασα και μου δώσατε νερό λέγει και ο Χριστός δια του Ευαγγελίου Του. Η Εκκλησία διδάσκει πως πρέπει πάντοτε να βοηθάμε. Η βοήθεια που προσφέρουμε εις τον αδελφό μας, εκτός του ότι επαινείται ως κίνηση από τον Θεό, ξεφεύγει από τα στενά όρια της κίνησης βοήθειας προς εκείνον και από τον θεό κρίνεται ως να βοηθήσαμε εκείνον. διότι πίσω από κάθε ανθρώπινη ψυχή βρίσκεται η παρουσία του Θεού. Πόσο μάλλον αν κάποιος εν Χριστώ αδελφός μας, μας ζητήσει να τον βοηθήσουμε  κατά την στιγμή της θείας Λατρείας. Τότε δεν βοηθάμε μόνον εκείνον, αλλά χωρίς να το ξέρουμε διακονούμε δι' εκείνου την Εκκλησία. Όλα όμως αυτά πρέπει να γίνονται με Διάκριση, διότι άνευ Διακρίσεως ο Χριστιανός είναι ένα Τίποτα. Φυσικά και στην Εκκλησία υπάρχουν νόμοι και εντολές προκειμένου να αποφεύγεται η σύγχυση. Υπάρχει όμως και η Διάκριση, η οποία μας βοηθά να καταλάβουμε το πότε πρέπει να κάνουμε υπακοή στους Κανόνες και το πότε μπορούμε να εφαρμόζουμε την λεγομένη ''οικονομία'', προκειμένου να επιτύχουμε μία ενάρετη και άνευ σκανδαλισμού ζωή. Διότι ακόμη ένας επιπλέον σκοπός του Ορθοδόξου Χριστιανού, είναι να μην σκανδαλίζει τον αδελφό του. Γι' αυτό πάλι λέει ο ίδιος Απόστολος πως, <<προκειμένου να αποφύγω τον σκανδαλισμό του αδελφού μου, είμαι διατεθιμένος ποτέ μου να μην ξαναφάω κρέας>>. Επομένως ας διαβάσουμε το ακόλουθο κείμενο περί Διακρίσεως και ας αφήσουμε τον εαυτό μας στο Χριστό ώστε εκείνος να οδηγήσει τα βήματά μας. Διότι όταν επιθυμούμε την ''κατά γράμμα'' τήρηση των νόμων σκανδαλίζοντας έτσι τον αδελφό μας, τότε η τήρηση αυτή αποβαίνει προς αμαρτία δικιά μας).

 Η μεγαλύτερη και πιο αξιόλογη πασών των αρετών είναι η διάκρισις. Μόνον ο πιστός άνθρωπος που ζει και χαίρεται την πνευματική ζωή, χαριτώνεται από τον Δωρεοδότη Θεό μας με το χάρισμα της διακρίσεως. Η διάκριση είναι η αρετή εκείνη την οποία όποιος κατέχει γνωρίζει τι, πως που και πότε πρέπει να κάνει κάτι. Και τούτο χωρίς να επιφέρει κάποιο σκανδαλισμό σε συνάνθρωπο ή ακόμη και να κάνει οτιδήποτε με πνεύμα χριστιανικής ελευθερίας, απαλλαγμένος όμως από σχήματα υψηλοφροσύνης, επίδειξης και υποκρισίας. Ο διακριτικός άνθρωπος χωράει παντού, γίνεται εύκολα αποδεκτός ακόμη και σε εχθρικά μέτωπα.
  Ο άνθρωπος της διακρίσεως γίνεται πατέρας πνευματικός, σύμβουλος και καθοδηγητής. Θα λέγαμε σύμφωνα με την πατερική ορολογία καθίσταται γέροντας. Ο άνθρωπος που ξεκινώντας την πνευματική ζωή με ταπείνωση αρχίζει με τη χάρη του Θεού να κατακτά τη διάκριση. Στον αρχάριο πιστό διάκριση σημαίνει σωστή επίγνωση του εαυτού του. Στον πιο προχωρημένο πιστό διάκριση είναι η νοερή αίσθηση του να γνωρίζει δηλαδή αλάνθαστα το πραγματικό αγαθό από το φυσικό αγαθό και από το αντίθετο του κακό.
  Στους τέλειους και φτασμένους χριστιανούς η διάκριση είναι η γνώση που τους χαρίζεται από θειική έλλαμψη η οποία έχει τη δύναμη να φωτίζει με την λάμψη της και όσα σκοτεινά υπάρχουν μέσα στους άλλους. Η διάκριση είναι μια κατάκτηση μεγάλη και θέλει θυσίες και αγώνες που έχουν σχέση πρωταρχικά με την κάθαρση του νοός και του σώματος. Ο διακριτικός άνθρωπος είναι απαλλαγμένος από πάθη, που κρατούν δέσμια στη γη και την ψυχή και το σώμα.
Η πρόκληση αλλά και η πρόσκληση της ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι ο αγιασμός μας. Είναι δε όντως πρόκληση γιατί το να κάνει σήμερα κάποιος άνθρωπος τον πνευματικό του αγώνα, σίγουρα δεν του λείπουν οι προσβολές, τα πειράγματα και οι επιθέσεις του πονηρού. Όμως η αγία μας Εκκλησία ποτέ δε θα πάψει να ωθεί τον χοϊκό άνθρωπο στην ανόρθωση. Σε όποιο στάδιο πνευματικού αγώνα κι αν βρισκόμαστε αγαπητοί μου αδελφοί καλό είναι να μην ξεχνούμε ότι ο Θεός βρίσκεται δίπλα μας ανά πάσα στιγμή κι επιθυμεί διακαώς τη σωτηρία μας. Ο αγιασμός μας δεν εξαρτάται μόνο από τον Θεό. Εξαρτάται και από μας τους ίδιους. Την περίοδο αυτή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ας προσπαθήσουμε να διεξάγουμε το δικό μας πνευματικό πόλεμο προκειμένου ν’ αποκτήσουμε αρετές, νικώντας τα πάθη μας.
  Ένα καλό μάθημα για την απόκτηση αρετών που μάς διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες είναι από τη μια ν’ αποκτήσουμε συνείδηση αμόλυντη και από την άλλη να προσπαθήσουμε, εάν θέλουμε να γευθούμε τη μητέρα πασών των αρετών τη διάκριση, να καθάρουμε τις αισθήσεις μας. Μόνο με τον αγώνα θα σωθούμε. Ο πιστός που θα βρεθεί κατά την ήμερα της Κρίσεως μπροστά στον Κύριό μας να αγωνίζεται, για να αποκτήσει τις ευλογημένες αρετές θα σωθεί. Κι αυτό γιατί θα βρεθεί αγωνιζόμενος. Αυτή είναι και η ελπίδα για όσους από εμάς είμαστε αμαρτωλοί και ποθούμε τη σωτηρία μας. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος θα πει ότι το "Φως για όλα τα σωματικά μέλη είναι οι αισθητοί οφθαλμοί. Και νοερό φως για τις θείες αρετές είναι η διάκρισις". Αυτήν την ευλογημένη διάκριση εύχομαι όλοι μας να αποκτήσουμε. Αμήν!.