Η ΠΡΩΤΗ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ

 Καθώς ατενίζουμε τη γαλανόλευκη, λίγοι γνωρίζουν ότι η πρώτη ελληνική σημαία υψώθηκε στη Σκιάθο πρίν την 25η Μαρτίου του 1821 ! Και συγκεκριμένα πρίν από 195 χρόνια! Τότε, όπως γράφει ο Ιω. Ν. Φραγκούλας στο βιβλίο του <<Σκιάθος, το νησί του Παπαδιαμάντη>> (σελ. 56), <<με τη βοήθεια των νησιωτών αποτελέσθηκε ένας καταδρομικός στολίσκος από 70 πλοία και 1.400 άνδρες που χωρίσθηκαν σε επτά μοίρες η νταϊφάδες και κάθε μιά έφερε το όνομα της πατρίδας του αρχηγού της. Ήταν και μοίρα με το όνομα <<Σκιάθος>>, που αρχηγός της ήταν ο Γεώργιος Τζαχίλας. Γενικός αρχηγός ορίσθηκε ο Γιάννης Σταθάς με υπαρχηγό τον Νικοτσάρα και μόνιμο ορμητήριο του στολίσκου η Σκιάθος. Πρίν ξεκινήσουν οι καταδρομείς για τις επιχειρήσεις στο Αιγαίο, τον Σεπτέμβριο του 1807, στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Σκιάθου, έδωσαν τον όρκο της Ελευθερίας μπροστά στην πρώτη Ελληνική σημαία που είχε φόντο γαλανό και λευκό σταυρό, όμοια με τη σημερινή σημαία του στρατού της ξηράς,η οποία εκεί πρωτοκατασκευάστηκε και αντικατάστησε τη ρωσική σημαία, που μέχρι τότε είχε ο στολίσκος>>.

 Βέβαια δεν είναι άγνωστο ότι οι σημερινοι <<προοδευτικοί>> μας απαξιούν να ατενίσουν το εθνικό μας σύμβολο και κάποιοι πολιτικοί μας επιμένουν να μην το αναρτούν καν στα σπίτια τους, στις εθνικές γιορτές. Ίσως διότι ο Σταυρός και το γαλανό χρώμα τους θυμίζουν το χρέος τους προς τους φλεγόμενους από πίστη στο Θεό και πυρωμένους από αγάπη προς την ελευθερία και την πατρίδα αγωνιστές του 1821. Τις δάφνες των οποίων εκμεταλλεύονται σήμερα αγρίως οι κύριοι αυτοί...   

Η Σ Η Μ Α Ι Α

Αυτό είναι το ιερό πανί, το γαλανό και τ' 'ασπρο,

κομμάτιαπ' ανοιξιάτικο και ξάστερο ουρανό.

Που είναι λευκό σαν τον αφρό του κύματος,

π' ανθίζει, σε περιγυάλι ολόγλυκο, σε πέλαο μακρινό.

Αυτό είναι το ιερό πανί, που όταν περνά μπροστά μας,

υγραίνονται τα βλέφαρα και σπαρταρά η καρδιά μας.

Δεν είναι η αύρα που έρχεται γλυκά να το χαϊδέψη,

δεν τ' ανεμίζει πρόσχαιρα η αύρα η σιγανή.

Είναι μι' αθάνατη πνοή που ορμά να ζωντανέψη

μ' ανατριχίλα ανέκφραστη το δίχρωμο πανί.

Το πήρε κάποια μάγισσα και τόκανε χλαμύδα

και ζη σ' αυτό και πάλλεται ολόκληρη η πατρίδα.

Είναι η σημαία! Τη βλόγησαν παπάδες μ' άσπρα γένεια,

μεσ' στης σκλαβιάς το τρίσβαθο κι' απόκρυφο σχολειό.

Έκλαψαν μάτια και καρδιές επάνω της κι οι κόρες

τη νύχτα την υφαίνανε κρυφά στον αργαλειό.

Σα βόρειο σέλας άστραψε στη Λαύρα μιάν ημέρα

κι απλώθηκε ως τον έβδομο ουρανό κι ακόμη πέρα.

( Ιωάν. Πολέμης) 

Περιοδικό <<ΝΕΑΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ>> ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ- ΜΑΡΤΙΟΣ 2008