ΑΙΡΕΤΙΚA ΦΡΟΝΗΜΑΤA ΤΟΥ «ΠΕΙΡΑΙΩΣ» κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΙΣ

ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΤΕΡΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΩΝ ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑΤΙΟΝ ΤΟΥ "ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ... " ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ 1993

 

῾ Ο Σεβ/τος Μητρ/της Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαος ἦτο ὁ ἐκ τῶν πρωτεργατῶν τοῦ σκανδάλου τῆς περιόδου 1991-95 καί κύριος ἐμπνευστής τῆς Α' ᾿Εγκυκλίου (1992), εἰς τήν μορφήν εἰς τήν ὁποίαν τελικά ἐξεδόθη, ἀλλά καί σήμερον εἶναι συνεχιστής τοῦ κινήματος τῶν πέντε, ὑπερμαχῶν τῶν ἀθεολογήτων καί αἰρετικῶν θέσεών των, αἱ ὁποῖαι ἔρχονται εἰς πλήρη ἀντίθεσιν μέ τά δύο βασικά δόγματα τῆς ᾿Εκκλησίας: α) ῞Οτι θεμέλιον τῆς εἰκονογραφίας εἶναι ἡ θεία ἐνσάρκωσις καί β) ῞Οτι τό περιεχόμενον τῶν προφητικῶν ὁράσεων ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκη εἶναι χριστοκεντρικόν.
 Τά σημαντικώτερα δογματικά ὀλισθήματα, τά δημοσιευθέντα εἰς τό βιβλίδιόν του: "Προσκυνοῦμεν ..." ἐδόσεως 1993, εἶναι τά ἀκόλουθα:
 1) ᾿Αναφερόμενος εἰς τούς προφήτας Μωϋσῆν, Μιχαίαν, ᾿Ησαΐαν, ᾿Ιεζεκιήλ, ᾿Ιερεμίαν, καί Δανιήλ, ὑποστηρίζει ὅτι εἶδον τόν Θεόν Πατέρα, ἐν ἀντιθέσει πρός τήν διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἀποφαίνονται ὅτι ἅπασαι αἱ ὁράσεις καί θεοφάνειαι τῆς Π. Διαθήκης ἔχουν ὡς ἐπίκεντρον τόν Χριστόν: "... καί οὐ φύσιν Θεοῦ εἶδε τις, ἀλλά τόν τύπον καί τήν εἰκόνα τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι ... Κατά πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντες, μή κομισάμενοι τάς ἐπαγγελίας, ἀλλά πόρρῳθεν αὐτάς ἰδόντες καί ἀσπασάμενοι" (῾Ιωάν. Δαμασκηνοῦ, PG. 94, 1345 ΒΓ)
 2) ᾿Αναφερόμενος εἰς τό πραγματικόν γεγονός τῆς Φιλοξενίας ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκῃ, ὑποστηρίζει ὅτι εἰς τόν ᾿Αβραάμ  ἐφάνησαν ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό ῞Αγιον Πνεῦμα, ἐνῶ κατά τήν διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐκ τῶν τριῶν ᾿Αγγέλων τῶν φανέντων τῷ Πατριάρχῃ ἐν τῇ δρυΐ τῇ Μαμβρῇ, οἱ μέν δύο ἦσαν κτιστοί ἄγγελοι, ὁ δέ τρίτος ἄκτιστος: "... δύο μέν ἑκατέρωθεν, μέσος δέ ὁ κρείττων, ὐπερέχων τῇ τιμῇ. Εἴη δ᾿ ἄν ὁ δεδηλωμένος ἡμῖν Κύριος αὐτός ὁ ἡμέτερος Σωτήρ ὅν καί οἱ ἀγνῶτες σέβουσιν, τά θεῖα λόγια πιστούμενοι (PG. 94, 1369 ΑΒ)
 3) ᾿Αναφερόμενος εἰς τόν Πατριάρχην ᾿Ιακώβ, ἰσχυρίζεται ὅτι οὗτος εἶδε τόν Θεόν Πατέρα καί ἐπάλαισε μετ᾿ αὐτοῦ, ὅπερ ὡσαύτως ἀντιβαίνει πρός τήν διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν ῾Αγίων Πατέρων, διότι καί αὕτη ἡ θεοπτία ἀναφέρεται εἰς τόν Χριστόν. "Καί ᾿Αδάμ εἶδε Θεόν ... καί ᾿Ιακώβ εἶδε, καί ἐπάλαισε μετά τοῦ Θεοῦ ... καί Μωϋσῆς ... καί ᾿Ησαΐας ... καί Δανιήλ... προσεκύνησαν οὖν πάντες οἱ ἰδόντες τόν τῦπον καί τήν εἰκόνα τοῦ μέλλοντος" (᾿Ιω. Δαμασκηνοῦ PG. 94, 1345 ΒΓ).
 4) ᾿Ισχυρίζεται παραπλανῶν ὅτι ἡ ῾Αγία Ζ' Οἱκουμενική Σύνοδος, εἰς τήν "πρός τήν ᾿Αλεξανδρέων ῾Αγιωτάτην ᾿Εκκλησίαν" ἐπιστολήν της, δῆθεν μακαρίζει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δέχονται τάς εἰκονογραφίας τῶν ὁράσεων καί ἀναθεματίζει ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δέν δέχονται αὐτάς. Καί τοῦτο ἀποτελεῖ βάναυσον παραχάραξιν πρός ἐξαγωγήν αἱρετικοῦ συμπεράσματος. ῾Η ῾Αγία ῾Εβδόμη Οἰκουμενική Σύνοδος ἀληθῶς, ἀφ᾿ ἐνός μέν μακαρίζει τούς δεχομένους τάς προφητικάς ὁράσεις "ὡς τύπους καί εἰκόνας καί σχήματα τῆς ἀληθείας" καί διά τοῦτο εἰκονίζοντας τά ἅγια (ὁλόκληρον τήν ἔνσαρκον οἰκονομίαν) ἀφ᾿ ἑτέρου δέ ἀναθεματίζει τούς αἱρετικῶς φρονοῦντας περί τῶν προφητικῶν ὁράσεων καί ὡς ἐκ τούτου μή δεχομένους "εἰκονίσαι τόν ἐνανθρωπήσαντα Λόγον", δηλαδή τόν Χριστόν.
 5) Εἰς πάμπολλα σημεῖα τοῦ πονηματίου του (σελ. 12,14,16,18,20, καί 21) ἀναφέρεται εἰς τά Πρακτικά τῆς Ζ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου καί συγκεκριμένως εἰς τήν Ε' Πράξιν αὐτῆς (εἰς τήν σελίδα 905), παραποιῶν καί παρερμηνεύων αὐτήν ἐν τῇ προσπαθείᾳ του νά ἀποδείξῃ τά ἀναπόδεικτα. ῾Απλῆ ἀνάγνωσις τῆς ὡς ἄνω πράξεως καί ἀντιπαραβολή της πρός τά ἐν τῷ πονηματίῳ δημοσιευθέντα, καταδεικνύει καί ἀποκαλύπτει τήν συγκεκριμένην ἀσεβῆ παραποίησιν τῶν κειμένων τῆς ἐν λόγῳ ῾Αγίας Συνόδου ὑπό τοῦ ᾿Επισκόπου.
 6) ᾿Ισχυρίζεται, διαστρέφων τήν ἀλήθειαν, ὅτι ἡ Ζ' Οἱκουμενική Σύνοδος "ἀναθεμάτισε τόν βλάσφημον Πέρσην Ξεναΐαν μαζί μέ τούς ἄλλους Εἰκονομάχους, ἐπειδή ὁ τοιοῦτος ἔλεγε πρός τοῖς ἄλλοις ὅτι εἶναι νηπιώδους γνώσεως τό νά ζωγραφῆται τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον, καθώς ἐφάνη εἰς τόν ῾Ιορδάνην εἰς τόν βαπτιζόμενον Χριστόν, ἐν εἰδώλῳ περιστερᾶς (σελ. 24). Συμφώνως ὅμως πρός τό ἀληθές περιεχόμενον τῆς ὡς ἄνω Πράξεως, ὁ Ξεναΐας ἐνόθευε τά δόγματα καί ἀνεστάτωνε τάς πόλεις, δέν ἐδέχετο τήν εἰκόνισιν τῶν ᾿Αγγέλων, τῶν ὁποίων τάς εἰκόνας συνέτριβεν. ῾Ωσαύτως, πρωτίστως ἠρνεῖτο τό Χριστολογικόν δόγμα, διό καί τάς τοῦ Κυρίου εἰκόνας κατέκρυπτεν καί ἐξηφάνιζεν. ῾Ωσαύτως κατηγόρει ψευδῶς τήν ᾿Εκκλησίαν ὅτι ἐδέχετο τά ὑπεράνω τῶν θυσιαστηρίων καί τῶν κολυμβηθρῶν ἐκ χρυσοῦ καί ἀργύρου ὁμοιώματα τῆς Περιστερᾶς ὡς εἰκονίζοντα τήν ὑπόστασιν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ὅπερ βλασφημία. ῞Οθεν ἀνεθεματίσθη ὡς εἰκονομάχος καί βλάσφημος κατά τῆς ᾿Εκκλησίας.
 7) ᾿Αναφερόμενος εἰς τήν ἐπιστολήν τοῦ ῾Αγίου Πάπα Γρηγορίου πρός τόν εἰκονομάχον Λέοντα Γ᾿ τόν ῎Ισαυρον, ὄχι μόνον παρερμηνεύει τήν σαφεστάτην θέσιν τοῦ ῾Αγίου ὅτι τόν Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ οὐχ ἱστοροῦμεν οὐδέ ζωγραφοῦμεν, ἀλλά καί ὑποτιμητικῶς τήν θεωρεῖ γνώμην ἑνός Πατρός, τόν ὁποῖον ἐμφανίζει ὡς ἀντιφρονοῦντα πρός τήν ῾Αγίαν Σύνοδον, μή λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι ἡ ἐν λόγῳ ἐπιστολή του συνάδει ἀπολύτως πρός τήν διδασκαλίαν τῆς Ζ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου καί συμπεριελήφθη εἰς τά Πρακτικά της.
 8) Παραχαράσσει καί παρερμηνεύει τόν ῞Αγιον Διονύσιον τόν ᾿Αρεοπαγίτην, ἀναφερόμενος εἰς δύο κείμενά του (σελ. 21 καί 22). ᾿Ενῶ ὁ ἅγιος ὁμιλεῖ διά τόν ῞Ενα ὑπερούσιον τῇ φύσει Θεόν, ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος ὑποστηρίζει ὅτι δῆθεν κατά τόν ῞Αγιον, αὐτός εἶναι ὁ ῞Αναρχος Πατήρ καί ὅτι πρέπει νά εἰκονογραφῆται ὡς πολιός γέρων, ὅπερ ἀντιβαίνει πρός τήν διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας.
 9) ῾Ομοίως ἀσεβῶν παραχαράσσει καί παρερμηνεύει τόν ῞Αγιον Συμεών Θεσσαλονίκης, ἀποδίδων εἰς τόν ῞Αγιον τό ἰδικόν του φρόνημα, ὅτι ὁ Πατήρ Θεός ζωγραφεῖται ὡς γέρων ἀσπρομάλλης, καθ᾿ ὄτι αὐτός εἶναι ὁ Παλαιός ἡμερῶν" (σελ. 22-23). ῾Η διδασκαλία ὅμως τοῦ ῾Αγίου Συμεών, ὡς αὕτη προκύπτει ἀπό τό γνήσιον κείμενόν του, εἶναι ὅτι ὁ Θεός τόν ὁποῖον εἰς τάς ὁράσεις προεῖδον ὁ ᾿Αβραάμ, ὁ ᾿Ιακώβ, ὁ Μωϋσῆς, ὁ ᾿Ησαίας, ὁ ᾿Ιεζεκιήλ καί πολλοί ἄλλοι τῶν Προφητῶν, εἶναι ὁ μέλλων νά ἐνανθρωπήση Χριστός.
 10) ῾Ομοίως παρερμηνεύει τόν ῾Ιερόν Δαμασκηνόν ἰσχυριζόμενος ὅτι "ἀποδέχεται καί αὐτός τήν ζωγράφησιν τοῦ ᾿Ανάρχου Πατρός κατά τάς ὁράσεις τῶν Προφητῶν" (σελ. 22), ἐνῶ ὁ ῞Αγιος διδάσκει ὅτι αἱ ὁράσεις τῶν Προφητῶν ἔχουν ὡς ἐπίκεντρον τόν μέλλοντα ἔσεσθαι, δηλαδή τόν Χριστόν (ἴδε `1 καί 3, ὡς ἀνωτέρω).
 11) ᾿Εν τέλει πλαστογραφεῖ καί τήν ἱστορικήν πραγματικότητα, φέρων τόν ζωγράφον Διονύσιον τόν ἐκ Φουρνᾶ τῶν ᾿Αγράφων νά ἀποφαίνεται περί εἰκόνων τό ἔτος 1456, ἐνῶ οὗτος τῷ ὄντι ἔγραφεν κατά τά ἔτη 1701 - 1734, δηλαδή 278 ἔτη ἀργότερον.
 Αἱ ὡς ἄνω παραχαράξεις, παρερμηνεῖαι καί ἐν γένει ἀσεβῆ καί μᾶλλον ἐκ κακῆς σκοπιμότητος, ὀλισθήματα τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, καί ἄλλαι τάς ὁποίας δέν καταγράφομεν ἐνταῦθα, παρουσιάζονται, ἀναλύονται καί σχολιάζονται ἐκτενέστερον εἰς τό περιοδικόν τῆς Μητροπόλεώς μας "᾿Ορθόδοξος Πνοή", φῦλλον ᾿Απριλίου 2004, διά συγκεκριμένων Καταγγελιῶν, αἱ ὁποῖαι ἐκκρεμοῦν πρός ἐκδίκασιν τουλάχιστον ἀπό ἑπταετίας.
 Ταῦτα ἐν συνόψει καί ἔχοντες ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι κατά τήν ῾Αγίας Ζ' Οἰκουμενικήν Σύνοδον: "Τοῖς μή ὀρθῶς τάς τῶν ῾Αγίων Διδασκάλων τῆς τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίας θείας φωνάς ἐκλαμβανομένοις, καί τά σαφῶς καί ἀριδήλως ἐν αὐταῖς διά τῆς τοῦ ἁγίου Πνεύματος χάριτος εἰρημένα, παρερμηνεύειν τε καί περιστρέφειν πειρωμένοις. ᾿Ανάθεμα τρίς"   

    

᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 18.5.2004 (+ ῾Αγίου Πνεύματος)
 + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος