Μιά Σταύρωση και φέτος

- Θάρθεις και φέτος Σιωπηλός

μέσα στο φώς των καντηλιών

και του λιβανωτού τα μύρα,

για μας φορώντας την πορφύρα.

- Και θα σου ψάλλουν οι ψυχές

αργά - αργά και ταπεινά

γλυκοτόνιστους ύμνους.

- Στα πόδια σου θ' απλώσουν 

κάθε τους λύπη και χαρά

και μ' αποφάσεις μύριες

θα σου προσφέρουν αγκαλιές

τ' άνθη του αγρού και πασχαλιές

τον πόνο του Σταυρού σου ν' απαλύνου...

 - Αυτός ο πόνος Σου - θαρρώ - 

χρονιά με τη χρονιά βαρύτερος

απ' τα καινούργια σφάλματα, τα σφάλματά μου,

που την πληγή σου την βαθαίνουν.

- Και σαν περνούν οι μέρες μένουν θλιμμένες

στα χέρια μας ανάμνησες με μαραμένα κλώνια.

- Ξεχνούμε γρήγορα πως μας κρατάς

σφικτά το χέρι και ζητάς 

δίπλα μας νά' σαι αιώνια!

- Όμως Χριστέ, φέτος νά' ρθεις

μες στις σκληρές μας τις καρδιές

να σταυρωθείς

και το γλυκοχάραμα

ν' αναστηθείς για πάντα!

Από το περιοδικό <<ΝΕΑΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ>> ΤΕΥΧΟΣ 21, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2007