ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ;

 Την απάντηση στο ερώτημα αυτό μας τη δίνει το κατά Ματθαίον Θείον και Ιερόν Ευαγγέλιον:

 '' Είπεν ο Κύριος. Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο Πατήρ υμών ο ουράνιος. Εάν δε μή αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο Πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών. Όταν δε νηστεύητε, μή γίνεσθε ώσπερ οι υποκριταί, σκυθρωποί. Αφανίζουσι γαρ τα πρόσωπα αυτών, όπως φανώσι τοις ανθρώποις νηστεύοντες. Αμήν λέγω υμίν, ότι απέχουσι τον μισθόν αυτών. Συ δε νηστεύων, άλειψαί σου την κεφαλήν, και το πρόσωπόν σου νίψαι. Όπως μη φανής τοις ανθρώποις νηστεύων, αλλά τω Πατρί σου τω εν τω κρυπτώ. Και ο Πατήρ σου βλέπων εν τω κρυπτώ, αποδώσει σοι εν τω φανερώ. Μή θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σης και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι. Θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρνώ, όπου ούτε σης, ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν, ουδέ κλέπτουσιν. Όπου γαρ εστίν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών ''

 Επομένως η νηστεία πρέπει να γίνεται επειδή πραγματικά το θέλουμε και όχι επειδή μας το επιβάλει η Εκκλησία. Διότι τότε η νηστεία μας δεν είναι αληθινή, δεν βγαίνει μέσα από την ψυχή μας, αλλά υποκριτική και ψεύτικη. Κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θυμώνουμε επειδή νηστεύουμε. Κάτι το οποίο δεν είναι αρεστό εις τον Κύριον. Ο Θεός θέλει αυτό που κάνουμε, να το κάνουμε μέσα από την ψυχή μας και επειδή πραγματικά το θέλουμε εμείς οι ίδιοι. Άλλωστε ο Χριστός δια του λόγου Του ''Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν...'', δίδαξε την ελευθερία και όχι τον εξαναγκασμό. Όταν όμως θα τον ακολουθήσουμε και επομένως θα θελήσουμε και να νηστέψουμε, τότε θα πρέπει να ξέρουμε πως δεν ξεκινάμε να βαδίσουμε μία ευθεία οδό, αλλά έναν ανηφορικό δρόμο, ο οποίος εμπεριέχει και δυσκολίες. Αυτές είναι που θα μας κάνουν να φανούμε πόσο αγωνιστήκαμε για να εξασφαλίσουμε τον Παράδεισο. Επιπλέον όταν νηστεύουμε πρέπει να το κάνουμε διακριτικά, χωρίς να το ξέρει κανείς. Ο μόνος που θα πρέπει να το γνωρίζει είναι ο Θεός, εις το όνομα του οποίου κάνουμε αυτή την άσκηση της νηστείας. Δεν πρέπει να περιμένουμε πως κάποιος θα μας χειροκροτήσει επειδή νηστεύουμε, η ότι θα μας εξυψώσει. Διότι τότε χάνουμε όλο τον κόπο που έχουμε κάνει. Εκείνος που θα μας ανταποδώσει τον κόπο μας είναι ο Θεός και κανείς άλλος. Άλλωστε κανείς άλλος πλυν εκείνου δεν είναι σημαντικότερος. Επομένως μόνο το πως εκείνος θα το δει πρέπει να μας νοιάζει. Η νηστεία όμως πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται και από καλά έργα (ελεημοσύνη, αγάπη, συγχώρεση, ταπείνωση, ανεξικακία, υπακοή κ.α.). Κατ' αυτόν τον τρόπο πρέπει να νηστεύουμε, γιατί τότε και μόνο τότε η νηστεία μας είναι αληθινή και ευάρεστη ενώπιον του Κυρίου.