ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ. ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ''ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ''

''Τη αυτή ημέρα Τρίτη της Διακαινησίμου, εορτάζομεν την προς ημάς εν τη εν Άθω περιφανή των Ιβήρων Μονήν, δια θαλάσσης παράδοξον έλευσιν της θαυματουργού και αγίας Εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Κυρίας ημών Πορταϊτίσσης, γενομένην κατ' αυτήν την ημέραν, εν έτει 1004''

 Η θαυματοργική Εικόνα της Παναγίας Πορταϊτίσσης είναι η πλέον γνωστή και τιμωμένη Εικόνα στο Άγιο Όρος.

 Κατά τον 9ο αι. ενώ βασίλευσε ο Εικονομάχος Θεόφιλος, ήταν ιδιοκτησία μιας ευλαβούς χήρας στην Νίκαια, η οποία την φύλαγε στο προσωπικό της Παρεκκλήσιο. Όταν οι άνθρωποι του Αυτοκράτορα έμαθαν το γεγονός, πήρε με τον γιό της την Εικόνα και ευλαβικά την ακούμπησε στα κύματα, για να μην μολυνθεί από τους εικονοκλάστες. Τότε συνέβη το πρώτο θαύμα: Η Εικόνα στάθηκε όρθια στα κύματα και άρχισε να κατευθύνεται προς την Δύση. Την ίδια πορεία ακολούθησε και ο γιός της χήρας, ο οποίος  τελικά έφθασε στον Άθωνα και έγινε μοναχός στην Μονή του Κλήμεντος (έπειτα Ιβήρων), όπου κοιμήθηκε ειρηνικά. Από αυτόν έγινε γνωστό στους εκεί αναχωρητές το περιστατικό με την Εικόνα.

 Αργότερα, όταν το μοναστήρι κατοικήθηκε από Ίβηρες, ένα δεύτερο θαύμα οδήγησε στην Εύρεσή Της. Πύρινος στύλος υψωνόταν από την θάλασσα προς τον ουρανό! Το φαινόμενο κράτησε αρκετές ημέρες και όσοι μοναχοί πλησίασαν με βάρκες, είδαν μία Εικόνα της Παναγίας να πλέει όρθια πάνω στα κύματα! Τότε η Θεοτόκος εμφανίσθηκε στον οσ. Γαβριήλ τον Ίβηρα και τον διέταξε να περπατήσει πάνω στα κύματα και να πάρει την Εικόνα Της! Το τρίτο θαύμα, δηλαδή να βαδίσει πάνω στο νερό ο Όσιος και να την πάρει, συνέβη την Τρίτη της Διακαινησίμου του 1004.

 Αρχικά η Εικόνα τοποθετήθηκε στο Καθολικό της Μονής, κατ΄επανάληψη όμως εξαφανιζόταν και βρισκόταν τοποθετημένη εσωτερικά, πάνω από την πύλη της Μονής. Αυτό το τέταρτο θαύμα το εξήγησε η Ίδια η Θεοτόκος με εμφάνισή Της στον οσ. Γαβριήλ. Ήρθε στην Μονή για να φυλάγει τους μοναχούς και όχι για να φυλάγεται από αυτούς! Γι' αυτό τον λόγο ονομάσθηκε Πορταϊτισσα και μετατράπηκε η πύλη σε Παρεκκλήσιο. Μέχρι σήμερα η παρουσία της Εικόνας στην Μονή των Ιβήρων, θεωρείται εγγύηση για την προστασία του Αγιορείτικου Μοναχισμού από την Θεοτόκο. Τα θαύματά Της είναι πολλά και μεγάλα, για τούτο και η τιμή Της είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο και μάλιστα την Ρωσία (όπου θεραπεύθηκε το 1651 η παράλυτη θυγατέρα του Τσάρου Αλεξίου. Σήμερα το θαυματουργό αντίγραφο της Πορταΐτισσας, του Ιβηρίτικου Μετοχίου στην Μόσχα, σώζεται στον Ναό της Αναστάσεως). Ένα διαρκές θαύμα Της είναι και η συχνή υπερφυσική κίνηση αρχαίας αργυράς κανδήλας (βάρους δύο οκάδων!), η οποία κρέμεται μπροστά στην Ωραία Πύλη του Καθολικού.

 Ταις της Παναχράντου σου Μητρός πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον και αξίωσον ημάς. ΑΜΗΝ.  

Ο ΑΓΙΟΣ… ΒΑΡΒΑΡΟΣ

 Όπως λένε οι Μοναχοί, την εποχή που στη Μεσόγειο δρούσαν πειρατικοί στόλοι, η Μονή των Ιβήρων έγινε στόχος του Άραβα πειρατή Ραχάι. Η παράδοση λέει πως όταν οι πειρατές πλησίασαν τη Μονή για να την λεηλατήσουν δεν τα κατάφεραν.

 Επιστρέφοντας στο πλοίο είπαν στον Ραχάι πως μια γυναίκα τους είχε εμποδίσει. Ο ίδιος δοκίμασε να δείξει στους άνδρες του πως όλα ήταν της φαντασίας τους. Φθάνοντας στη Μονή, είδε μπροστά του την εικόνα της Παναγίας. Τότε έβγαλε το ξίφος του και τη χτύπησε στο πρόσωπο. Παραδόξως το εικόνισμα άρχισε να αιμορραγεί στο σημείο που χτυπήθηκε.

 Το σημάδι στο εικόνισμα όπως και το αίμα που έχει ξεραθεί με τα χρόνια, φαίνονται

 Τότε ο πειρατής, κατάλαβε πως δεν είχε να κάνει με κάτι άψυχο. Οι αγιορείτικες παραδόσεις τον θέλουν να μένει στη Μονή των Ιβήρων, όπου βαπτίστηκε Χριστιανός και έγινε μοναχός.

 Του έδωσαν το όνομα Δαμασκηνός, αλλά εκείνος θέλοντας να ταπεινωθεί ζητούσε από τους ανθρώπους να τον φωνάζουν Βάρβαρο. Έζησε όλη του τη ζωή μπροστά από την εικόνα της Παναγίας.

  Η Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο, όχι όμως με το βαπτιστικό του όνομα αλλά ως «Άγιο Βάρβαρο». Γιορτάζει στις 15 Μαΐου