ΚΥΠΡΟΣ, 16.11.2015

  

Τάδε έφη... ''μητροπολίτης Φυλής'' κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ:

1. <<Όταν κατά την τελευταία τακτική Συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου μας (6/19.11.2015, Τετάρτην), έθετα υπό την κρίσιν των Αρχιερέων μας το ενδεχόμενο να μεταβώ στην Μεγαλόνησο Κύπρο, προκειμένου να παρίσταμαι προσευχητικώς στην χειροτονία εις Αρχιερέα του Οσιολογιωτάτου Καθηγουμένου π. Επιφανίου...>> 

2. << Τώρα, θα είχα την ιδιαίτερη χαρά να γνωρισθώ με αρκετούς πλέον Αρχιερείς της Ιεράς αυτής Συνόδου, να βιώσω την αδελφική προσέγγιση βαθύτερα, να συμπροσευχηθώ...>> 

3. <<Δευτέρα, 17/30.11.2015: Οι Αρχιερείς εξ Ελλάδος ήσαν ακόμη εκεί και έτσι ενωμένος και ήδη οικείος με την πανηγυρίζουσα Τοπική Εκκλησία, τον Λαό του Θεού, συμμετείχα προσευχητικά στο χαρμόσυνο αυτό γεγονός>>.

 Αυτά, λοιπόν,  είναι τα λόγια που έγραψε τη 30.11.2015 (εκ.ημ) στην προς την σύνοδό του επιστολή του ο Φλωριναίος ''μητροπολίτης'' Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανός. 

 Κατ' αρχήν χρειάζεται να συγχαρούμε τον κ. Κυπριανό διότι δεν προσπάθησε καθόλου να κρύψει ή και να αλλοιώσει αυτά που συνέβησαν εις την Κύπρο ανάμεσα σε εκείνον και στους ''Στεφανίτες επισκόπους''.

 Κατά δεύτερον, η <<σύνοδος>> του <<αρχιεπ/που>> και <<ηγουμένου>> κ. Στεφάνου, αν και προκλήθηκε από δύο πρώην επισκόπους της, τους Σεβ/τους Αργολίδος κ. Παχώμιο και Πατρών κ. Ευστάθιο, προκειμένου να λάβει ξεκάθαρη και Ορθόδοξη θέση επί του εν λόγω συμβάντος, δυστυχώς αύτη δεν έπραξε το παραμικρό για να το δικαιολογήσει Ορθόδοξα. Η δε πρόταση των ως άνω δύο Επισκόπων περί Κυκλοφορίας μίας Έγγραφης και Ενυπόγραφης από αυτήν  Ομολογίας Πίστεως , όχι μόνο δεν εισακούσθηκε αλλά στάθηκε και η Κύρια αφορμή ώστε αυτοί να εκδιωχθούν από τους μέχρι προ ολίγου καιρού συνεπισκόπους τους. Αυτό δείχνει ολοφάνερα πως η εν λόγω <<σύνοδος>> δεν επιθυμεί καθόλου, μα καθόλου!!! την λήψη ξεκάθαρων Ομολογιακών Θέσεων έναντι της ''Ομολογίας - Πίστεώς της'', ούτε όμως και την θέσπιση ορίων όσον αφορά την επικοινωνία με αιρετικούς.

 Επομένως πολύ πιο αγαπητή και αληθινή θα γινόταν η <<Στεφανίτικη σύνοδος>> άμα παραδεχόταν το λάθος που έκανε στην Κύπρο και ζητούσε συγγνώμη γι' αυτό, παρά να ψάχνει και να βρίσκει διάφορους τρόπους ώστε να δικαιολογηθεί. 

 Τρόπος απόδειξης πως αυτό που έγινε στην Κύπρο δεν έγινε οικειοθελώς, υπήρχε. Κι αυτός δεν ήταν άλλος παρά μόνο η σύνταξη Ομολογίας Πίστεως. Διότι με την Ομολογία, και ποιους θεωρούμε αιρετικούς αναφέρουμε, αλλά και τα όρια της πνευματικής μας επικοινωνίας ως προς αυτούς θέτουμε. Απλά θέληση παραδοχής  του λάθους δεν υπήρχε.  Κι αυτό αποδεικνείεται  από τα λόγια του ιδίου του ''αρχιεπ/που'' κ. Στεφάνου: << Οι Φλωριναίοι εις το άκουσμα και μόνο κυκλοφορίας κάποιας Ομολογίας, Παγώνουν>>!!!. 

 Και ως γνωστόν για να πείσεις κάποιους πως αυτό που έκανες έγινε είτε κατά λάθος, είτε εξεπίτηδες, επειδή έστω και στο ελάχιστο αυτό ακουμπούσε της σφαίρα της Νομιμότητος, τότε παραθέτεις έργα και όχι λόγια.Ειδικά όταν είσαι μέλος της Εκκλησίας. Διότι γνωρίζεις πολύ καλά πως ο Χριστός την αγάπη του για τον άνθρωπο την έδειξε με έργα,  φτάνοντας μέχρι τον Σταυρό, κι όχι με λόγια. Μιας και τώρα αν κοιτάξουμε τον Σταυρό, καρφωμένο τον Χριστό θα δούμε πάνω του. 

 Κλείνοντας την αναφορά αυτή στα γεγονότα της Κύπρου, καλό θα ήταν να ρίξουμε και μία ματιά σε έναν από τους πολλούς Ιερούς Κανόνες, ο οποίος φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να επιτευχθεί η Συμπροσευχή:

 Κανών ΜΕ΄ των Αγ. Αποστόλων: ''Επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος, μόνον αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρείσθω''.

 Επομένως εις τον κ. Κυπριανό ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ ΑΥΣΤΗΡΑ, τόσο ως <<κληρικού>> όσο και ως μέλους της <<συνόδου>> του, να προσφωνήσει στο αρχονταρίκι της Μονής τον ''νέο Επίσκοπο', τον οποίο προσφώνησε όχι με απλό χαιρετισμό αλλά με ΕΝΩΤΙΚΟ, προσφέροντάς του και <<ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΔΩΡΟ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΚΛΑΔΟΥ ΕΛΑΙΑΣ>>

 Επί των παραπάνω τάδε έφη ο κ. Κυπριανός:

 <<...μου εδόθη η άδεια-ευλογία να προσφωνήσω στο Αρχονταρίκι τον νέο Επίσκοπο εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου μας με χαιρετισμό Ενωτικό και να προσφέρω συνοδικό Δώρο ως σύμβολον κλάδου ελαίας, τέλος δε να συμμετάσχω στην μεγάλη εορταστική τράπεζα, όπου ο συμπλιασμός ήταν τοιαύτης ποιότητος  ώστε να χαθή πλήρως η αίσθησις οποιασδήποτε διαφορότητος>>.    

Ο καθείς, λοιπόν, ας βγάλει τα συμπεράσματά του...