ΤΟ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

 Διαβάζουμε από το Πηδάλιον τα εξής: << Ο δε παραιτησάμενος την Επισκοπήν, φανερόν ότι ουδέ επίσκοπος πρέπει να ονομάζεται [ έξω μόνον με το, πρώην], κατά τον Βλάσταριν και Ζωναράν. Ει δε το όνομα του Επισκόπου [ή Αρχιεπισκόπου, το ίδιο είναι] δεν πρέπει να έχη, πολλώ μάλλον ουδέ την τιμήν, ουδέ την ενέργειαν του Επισκόπου>> Και πάλιν: <<Αλλά τί λέγω, ότι οι παραιτούντες πρέπει να μη λαμβάνωσι την τιμήν και την κλήσιν του Επισκόπου; Αυτοί πρέπει ακόμη και να αφοτίζωνται, ανίσως δεν καταδέχωνται την προστασίαν του Ποιμνίου όπου ενεπιστεύθησαν...>> 

ΠΗΔΑΛΙΟΝ. ΕΚΔ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ. ΣΕΛ.180, 181

 Τα ίδια έλεγαν πολλοί σε εκείνους που επέβαλαν την παραίτηση του τότε Αρχιεπισκόπου Ανδρέου, αλλά αυτοί άρχισαν να μοιράζουν αφειδώς καθαιρέσεις, αφορισμούς και αναθεματισμούς προς όλους εκείνους που προσπάθησαν να αποτρέψουν μία τέτοια Ιερόσυλη πράξη. Δυστυχώς το σχίσμα εξ αυτής της αιτίας δεν απεσοβήθη. Τοποθετήθηκε στην Επισκοπή Αθηνών ο Νικόλαος, κληρικός με αιρετικές θέσεις για τις εικόνες, ενάντια στους Δογματικούς Όρους της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής, για την εμψύχωση του Βρέφους και κυρίως, έχοντας στην πλάτη του το γνωστό κατάπτυστο Βούλευμα, που τον αθώωσε με βάσει την <<χειροθεσία>>.

  Λίγο αργότερα, ο ίδιος, χειροτόνησε και κάποια αξιόλογα πρόσωπα, στα οποία όμως, μετέδωσε την μόλυνση των αιρετικών Θέσεών του...

 Η Γνήσια Εκκλησία της Ελλάδος είναι παρούσα και περιμένει τη μετάνοια και επιστροφή όλων. Προσεύχεται για τον τότε Αρχιεπίσκοπο Ανδρέα, και δεν τον αναθεματίζει, όπως Επιτάσσουν οι Κανόνες. Και αυτό το κάνει, διότι γνωρίζει το παρασκήνιο το οποίο ενήργησε όλα αυτά τότε, παρασύροντας τον ηλικιωμένο Αρχιεπίσκοπο σε μία αντιεκκλησιαστική, αντικανονική και αντορθόδοξη πράξη.