ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΑΠΌ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ - ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Κυριακή έκτη από του Πάσχα, το εις τον εκ γενετής Τυφλόν 
εορτάζομεν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος
ημών Ιησού Χριστού θαύμα

Στίχοι.

Φωτός χορηγός, εκ φάους πέλον φαός,
Τον εκ γενετής ομματοίς Τυφλόν, Λόγε.

Τω απείρω ελέει σου, φωτοδότα Χριστέ ο Θεός ημών,
ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

 Η Ευαγγελική περικοπή της ημέρας αναφέρεται στο παράδοξο και εξαίσιο θαύμα της θεραπείας του εκ γενετής Τυφλού (Ιω. 9 , 1 - 41).

 Ο Κύριος συνάντησε τον τυφλό στο δρόμο. Βλέποντας οι Μαθητές Του να τον κοιτάζει με προσοχή, βρήκαν την ευκαιρία να Τον ρωτήσουν, ''Ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος ή οι γονείς αυτού, ίνα τυφλός γεννηθή;'' Η απάντηση του Κυρίου ήταν αφοπλιστική: ''Ούτε αυτός ήμαρτε, ούτε οι γονείς αυτού, αλλ' ίνα φανερωθή τα έργα του Θεού εν αυτώ''. Έπειτα έπτυσε στην γη και αφού έκανε πηλό επέχρισε τα μάτια του τυφλού και τον έστειλε να νιφθεί στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Η πράξη ήταν συμβολική. Στον τυφλό έλειπαν τα μάτια. Εκείνος που δημιούργησε τον άνθρωπο από το χώμα, δημιουργεί με το χώμα τα μάτια του τυφλού. Και τον στέλνει στην Κολυμβήθρα να νιφθεί, για να υπάρξουν πολλοί μάρτυρες του θαύματος.
 ''Ομματούται'' λοιπόν ο τυφλός και αμέσως προκαλείται σύγχυση. Οι γνωστοί του αμφιβάλουν αν είναι ο ίδιος, αυτός όμως ομολογεί την ταυτότητά του και τον τρόπο της θεραπείας του. Και η ομολογία του αυτή δημιουργεί σχίσμα στους Ιουδαίους. Καλούν τους γονείς του. Και αυτοί φοβούμενοι απαντούν ότι είναι ο γιος τους και να ρωτηθεί ο ίδιος ποιός τον θεράπευσε.
 Ο αμαρτωλός κόσμος αρνείται τα θαύματα του Θεού, ακόμη κι όταν είναι απόλυτα φανερά. Όποιος ομολογεί τη δύναμη του Θεού, αποτελεί πρόκληση για τον άθεο και αντίθεο κόσμο, γι' αυτό πρέπει να αποβληθεί. ''Συνετέθειντο οι Ιουδαίοι ίνα, εάν τις αυτόν ομολογήση Χριστόν, αποσυνάγωγος γένηται''. Για τούτο ''και εξέβαλον έξω αυτόν''. Την ομολογία μας για τον Χριστό δεν την χρειάζεται ο αρνητής Του κόσμος, αλλά εμείς οι ίδιοι. ''Ήκουσεν ο Ιησούς ότι εξέβαλον αυτόν έξω και ευρών αυτόν είπεν αυτώ. Συ πιστεύεις εις τον Υιόν του Θεού; απεκρίθη εκείνος και είπε. Και τις εστί, Κύριε, ίνα πιστεύσω εις αυτόν; είπε δε αυτώ ο Ιησούς και εώρακας αυτόν και ο λαλών μετά σου εκείνος εστίν. Ο δε έφη. Πιστεύω, Κύριε. Και προσεκύνησεν αυτώ.''
 Η εξιστόρηση του θαύματος έχει ασφαλώς και διδακτικό χαρακτήρα. Ο οσ. Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης λέγει για τους οφθαλμούς: ''Ον τρόπον ο ήλιος εν τη οικουμένη, ούτω και ο οφθαλμός τω σώματι. Και ώσπερ εκείνος εν τω λόγω σβεσθείη πάντα συνετάραξε και ο οφθαλμός ει αποσβεσθείη και πόδες αχρείοι και σχεδόν άπαν σώμα.'' Το σκεπτικό του Οσίου έχει αυτήν ακριβώς την πνευματική κατεύθυνση. ''Επειδή ο Θεός σου χάρισε τους οφθαλμούς - σημειώνει ο Ιερός Χρυσόστομος - εις ποίον από τους δύο αυρίσκιες εύλογον να τους μεταχειρισθής, εις τον Θεόν ή τον διάβολοβ; Διότι, όταν βλέπεις αδιακρίτως, χωρίς τον χαλινόν της Ευαγγελικής τυφλότητος, τότε εις τον διάβολον λεχεις αφιερώσει τους οφθαλμούς''.