ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

 Ο ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑΕΙ 

ΣΤΟΥΣ ''ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ'' ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ

 <<Μακάριοι εστέ, όταν ονειδίσωσιν υμάς>>.

 Αδελφοί, εάν κάποτε συμβή να μας ειρωνευθούν οι άνθρωποι δι' ένα αγαθόν έργον, το οποίον επιτελέσαμεν δεν πρέπει να εντραπώμεν δια την άδικον αυτήν ειρωνείαν και σπεύσωμεν να κάμωμεν εκείνα, που δεν πρέπει, δια να μας επαινέσουν. Μη λησμονώμεν αυτό, που έχει γραφή: <<Λαός μου, ου ο νόμος μου εν καρδία υμών, μη φοβείσθε ονειδισμόν ανθρώπων, και τω φαυλισμώ αυτών μη ηττάσθε. Ώσπερ γαρ ιμάτιον βρωθήσεται υπό χρόνου και ωσεί έριον βρωθήσεται υπό σητός, η δε δικαιοσύνη μου εις τον αιώνα έσται, το δε σωτήριόν μου εις γενεάς γενεών>> (Ησ. να', 7-8).

 Δι' αυτό ακριβώς και ημείς, αγαπητοί, και εάν ακόμη υβριζώμεθα, και εάν εμπαιζώμεθα, και ό, τιδήποτε κακόν πάσχωμεν από τους ανθρώπους επειδή εκτελούμεν το αγαθόν, ας μη δειλιάσωμεν, ούτε να εγκαταλείψωμεν τον ίσιον δρόμον, εφαρμόζοντες την υπόδειξιν του προφητάνακτος Δαβίδ. <<Εάν παρατάξηται επ' εμέ παρεμβολή, ου φοβηθήσεται η καρδία μου>>. (Ψαλμ. κς', 3). Ή την άλλην συμβουλήν <<Υπερήφανοι παρηνόμουν έως σφόδρα, από δε του νόμου Σου ουκ εξέκλινα>> (Ψαλμ. ριη' 51). Και <<Ότι ένεκά Σου υπήνεγκα ονειδισμόν, εκάλυψεν εντροπή το πρόσωπόν μου>> (Ψαλμ. ξη' 8). Αλλά και ο ίδιος ο Σωτήρ μας λέγει: <<Μακάριοι εστέ, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ' υμών, ψευδόμενοι ένεκεν εμού>>. (Ματθ. ε', 11).

 Ας μη εντραπώμεν λοιπόν, αγαπητοί, να ονομασθώμεν υποκριταί από τους παραβάτας των εντολών του Κυρίου. Είναι φανερόν, ότι οι τοιούτοι τύποι μας χαρακτηρίζουν υποκριτάς όχι δια να μας διορθώσουν, αλλά δια να μας κάμνουν να χάσωμεν την ηθικήν μας ευθιξίαν και να γίνωμεν και ημείς, ως εκείνοι, αναιδείς, αυθάδεις, να αποξενωθώμεν από την ευλάβειαν και από κάθε άλλην αρετήν. Διότι οι άνθρωποι της αμαρτίας ονομάζουν υποκριτάς τους ευλαβείς.

 Ας προσέξωμεν λοιπόν και πάλιν, αδελφοί, να μη παρασυρθώμεν από τοιούτους χαρακτηρισμούς και εντραπώμεν από τοιαύτας αμαρτωλάς ειρωνείας. Αλλοίμονον τότε. Κινδυνεύομεν να απολέσωμεν την κατά Χριστόν ωφέλιμον μόρφωσιν της ευσεβείας και να γίνωμεν απαίδευτοι. Διότι τότε κατά την Αγίαν Γραφήν, μας αναμένη ο θάνατος. <<Απαιδεύτοις συναντά θάνατος>> (Παρ. Σολ. κδ' , 8).

(Οσ. Εφραίμ Σύρου).