Εἶναι πολύ χαρακτηριστρικό ἕνα ἄρθρο πού ἐδημοσιεύθη στήν ᾿Εφημερίδα "ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ" (30-31/3/96 μέ τό ἀποκαλυπτικό τίτλο: "ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ" καί εἰς τό ὁποῖον γράφονται μεταξύ ἄλλων καί τά ἑξῆς: "Τό δέ 2001, πού συμπίπτει ἔτσι κι᾿ ἀλλοιῶς ὁ ἑορτασμός (τοῦ Πάσχα) προκρίνεται ὡς πρῶτο ἔτος κοινοῦ συνεορτασμοῦ..." ᾿Επίσης: "῾Η ἀνακίνησι τοῦ ζητήματος γιά τό ὁποῖο πολὐ αἷμα καί μελάνη ἔχουν χυθεῖ τούς τελευταίους αἰῶνες, συσχετίζεται μέ τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου στό Βατικανό καί τήν ἐπιθυμία τῶν δύο πλευρῶν γιά ὑπέρβαση τῶν συγκρούσεων καί προώθησι τοῦ διαλόγου..." ᾿Επίσης:εἰς τό ἴδιο ἄρθρο γίνεται προσπάθεια νά παρουσιασθῇ τό θέμα, ὡς καθαρά ἀστρονομικό, ἐνῶ γίνεται λόγος καί διά τίς ἀντιδράσεις πού προβλέπεται νά ὑπάρξουν "ἀπό τήν ὑπόλοιπη ᾿Ορθοδοξία καί στά καθ᾿ ἡμᾶς ἀπό τό ῞Αγιο ῎Ορος", ὅπως χαρακτηριστικά γράφει ὁ ἀρθρογράφος τοῦ "'Επενδυτῆ". Δηλαδή ὅλος ὁ σκοπός εἶναι νά προχωρήσῃ πιό γρήγορα καί νά δημοσιοποιηθῇ πιό ἔντονα ἡ ἕνωσις μέ τό Βατικανό, ὁ "πανχριστιανικός οἰκουμενισμός" διά νά ἀκολουθήσῃ ἀμέσως καί ὁ "πανθρησκειακός Οἰκουμενισμός", δηλαδή ἡ πλήρης κυριαρχία τοῦ ἀντιχρίστου. Σέ ἄρθρο του στήν Καθημερινή ὁ θεολόγος Καθηγητής Πανεπιστημίου π. Γεώργιος Μεταλληνός παρατηρεῖ: "Ὁ οἰκουμενικός διαχριστιανικός διάλογος ἀποσκοπεῖ, ἀκριβῶς, στήν ἄρση τῆς διαιρέσεως καί τήν ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητος. Οὐσιαστικό ὅμως βῆμα σ᾿αὐτή τήν κατεύθυνση θεωρεῖται στούς οἰκουμενιστικούς κύκλους ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα.... Αὐτό τό πνεῦμα ἐνσάρκωνε καί ἡ ἀμφιλεγόμενη πατριαρχικήγ ἐγκύκλιος τοῦ 1920, ὅταν ὡς πρῶτο βῆμα τῆς ἑνωτικῆς προσπαθείας τῆς ἐποχῆς μας προέβαλε "τήν παραδοχήν ἐνιαίου ημερολογίου πρός ταυτόχρονον ἑορτασμόν τῶν μεγάλων χριστιανικῶν ἑορτῶν ὑπό πασῶν τῆς ᾿Εκκλησιῶν" ῾Ο ἴδιος ἑρμηνεύοντας τό πνεῦμα τῆς ἀποφάσεως τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου γράφει στό ἴδιο ἄρθρο ( Καθημερινή 14-4-96) λέγει, ὅτι ἐμπόδιο στήν ἑορτολογική σύμπτωση μέ τούς μή ὀρθοδόξους δέν εἶναι ἡ ἡμερολογιακή διαφορά, ἀλλά ἡ δογματική-θεολογική, δηλαδή ἡ ἀσυμφωνία στήν πίστι, καί τονίζει: "῎Ετσι κατανοεῖται ἡ ἐκκλησιαστικοκανονική ἐντολή-ἀπό τήν Α'Οἰκουμενική Σύνοδο, πού ἔλυσε τελεσίδικα τό θέμα τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, 325 μ.Χ., ὡς σήμερα-"μή μετά ᾿Ιουδαίων συνεορτάζειν" πού ἰσοδυναμεῖ σήμερα μέ τό "μή μεθ᾿ἑτεροδόξων συνεορτάζειν". Αὐτό δέν εἶναι καρπός μισαλλοδοξίας, ἀλλά ἔκφραση ὑγιοῦς καί ἐνεργοῦ ἐκκλησιαστικῆς αὐτοσυνειδησίας. Γι αὐτό ἤδη τό 1582 ἡ ᾿Ορθόδοξη ᾿Ανατολή ἀπέρριψε τό "νέο" ἡμερολόγιο ὄχι γιά λόγους ἐπιστημονικούς, ἀλλά ἐκκλησιολογικούς, διότι ἡ εἰσαγωγή του συνδεόταν μέ τούς Δυτικούς καί τούς δικούς μας φιλενωτικούς μέ τήν ἐπιβολή ἑορτολογικῆς συμπτώσεωςμ ὡς διευκόλυνσης (ντέ φάκτο) καί "ἐκ τῶν κάτω" τῆς ἑνώσεως". Βέβαια στήν ἴδια σελίδα τῆς Καθημερινῆς ὁ οἰκουμενιστής Σπύρος ᾿Αλεξίου γράφει ὅτι οὐδέν δογματικόν ἐμπόδιον ὑφίσταται διά τὀν συνεορτασμόν τοῦ Πάσχα καί κατηγορεῖ τούς Γνησίους ᾿Ορθοδόξους, ὡς τούς ὑπεύθύνους διά τήν μή τακτοποίησιν τοῦ θέματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου