Ο Κύριος παρέμεινε στην γή σαράντα ημέρες μετά την Ανάστασή Του. Η παραμονή Του αυτή είχε προσωρινό χαρακτήρα. Έπρεπε να στηρίξει τους Μαθητές Του, διότι μετά το Πάθος του είχαν διασκορπισθεί και αποθαρρυνθεί. Οι Μαθητές που έπρεπε να είναι οι στύλοι της Εκκλησίας, οι ''κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ'' (Λουκ. 22, 30), είχαν καταληφθεί από την αμφιβολία (''ημείς ηλπίζαμεν, ότι αυτός εστίν ο μέλλων λυτρούσθαι τον Ισραήλ'' Λουκ. 24, 21).
Οι εμφανίσεις Του μετά την Ανάσταση, μετέτρεψαν τους δειλούς ψαράδες σε θεοκήρυκες Αποστόλους και αποκατέστησαν την κλονισμένη πίστη τους. Κατά την διάρκεια των εμφανίσεων αυτών ο Κύριος συνέχισε την διδασκαλία Του για την Βασιλεία του Θεού και την προσωπική Του ταυτότητα. ''Αναβαίνω προς τον πατέρα μου - είπε στην Μαγδαληνή - και πατέρα ''μου'' και ''υμών'', δείχνει ότι ''ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού εκ φύσεως, ενώ ημείς εγίναμεν υιοί του Θεού υιοθετηθέντες κατά χάριν''.
Έδωσε ακόμη στους Μαθητές την εξουσία του δεσμείν και λύειν (''λάβετε Πνεύμα Άγιον. Αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς. Αν τινων κρατήται, κεκράτηνται'' Ιω. 20, 22 - 23) και τους απέστειλε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου Του (''βαπτίζοντες εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος''. Ματθ. 28, 19).
Η Ανάληψη είναι η τελευταία πράξη της αποστολής του Χριστού στην γη και αντιπροσωπεύει την εσχατολογική αποκατάσταση και δόξα του ανθρώπου, δηλαδή ''την ενθρόνισίν του εις τα δεξιά του Πατρός, εις την υπάρχουσαν Θείαν Βασιλείαν. Ο Άνθρωπος Χριστός και εν δυνάμει ολόκληρος η ανθρωπότης εν Αυτώ, έγιναν δεκτοί εντός της ζωής της Αγίας Τριάδος. Χωρίς την Ανάληψιν δεν θα είχαμε την επιφοίτησιν του Αγίου Πνεύματος. Ο Χριστός έπρεπε να ενώση τον άνθρωπον τελείως με τον Θεόν εις την Ουράνιον Βασιλείαν, πρίν κάθε άνθρωπος λάβη αυτήν την ένωσιν δια προσωπικού τρόπου από το Άγιον Πνεύμα. ''Συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω. Εάν γαρ μή απέλθω, ο Παράκλητος ούκ ελεύσεται προς υμάς. Εάν δε πορευθώ, πέμψω αυτόν προς υμάς'' (Ιω. 16, 7).
Η Εορτή της Αναλήψεως κλείνει τυπικά την περίοδο του Πεντηκοσταρίου. Δεν ψάλλεται πλέον το ''Χριστός Ανέστη'' στις Ακολουθίες, η πασχάλιος χαρά όμως της Εκκλησίας παραμένει, αφού κάθε Θεία Λειτουργία είναι ανάμνηση του Πάθους και της Αναστάσεως του Χριστού.
''ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου