Η ΑΔΙΚΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ

 

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ & ΑΧΑΡΝΩΝ

ΕΘΝΙΚΟΝ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ «ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ» ΕΔΡΑ:   ΑΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ 17 ΑΧΑΡΝΑΙ 

 

ΑΠ. 299                          ΙΟΥΝΙΟΣ 2021 (ΕΗ)

 

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ

ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Δ/ΝΣΙΣ: ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ  ΑΓΙΑΣ  ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ

ΚΟΡΩΠΙ Τ.Κ.19400 Τ.Θ. 54 ΤΗΛ. 210.6020176, 210.2466057

 

 

Α.Π.  14                    ‘Εν τῶ Ἐπισκοπειω Ἁγίας Αἰκατερίνης 

                                    Τιμίου Σταυροῦ τῆ  15/28. 3.2006

 

Πρός

Ευλαβεστατους ἐν Χριστῶ ἀδελφους

............................................

 

Σᾶς εὔχομαι καλόν καί εὐλογημένον τό Πάσχα, μέ ὅλα τά ἀγαθά. ..... Πρός πνευματικήν σας οἰκοδομήν καί ωφελειαν καί διά νά «διασκεδάζετε», ὅπως λέμε, τήν τυχόν λύπην καί ἀθυμίαν ἀπό τά συμβαίνοντα εἰς τήν ζωήν, καί διά νά δῆτε πῶς ὑπέμειναν οἱ ἅγιοι τά λυπηρά, σᾶς ἀποστέλλω σέ μετάφρασι, δύο κείμενα πού εἶναι καταχωρημένα στίς 27 ‘Ιανουαρίου στήν ‘Ανακομιδή τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου. 

Τό ἕνα εἶναι ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἐπιστολήν τοῦ ἐξορίστου Ἱεροῦ Χρυσοστόμου πρός ἕτερον ἐξόριστον Ἐπίσκοπον ὀνόματι Κυριακόν, καί τό ἕτερον στό ὁποῖον περιγράφεται ὁ τρόπος πού πῆραν τό λείψανον τοῦ ἁγίου  καί τό ἐπανέφεραν εἰς τήν Κων/λιν. Περιέχουν σπουδαῖα καί μεγάλα νοήματα καί διδάγματα, καί εἰδικώτερα δύο σημαντικά διδάγματα. Τό πρῶτον, ὅτι ὁ χριστιανός ὅταν ἀγωνίζεται γιά τήν ἀλήθεια, θά ὑποστῆ διωγμούς καί πρέπει νά ὑπομείνει, καί τό δεύτερον, ὅτι ὅσα χρόνια καί ἄν περάσουν ἡ ἀδικία πρέπει νά ἀποκατασταθῆ, διαφορετικά δέν ἐπανερχεται η ειρηνη καί ἡ ἀπό Θεοῦ συγχώρησις.

Γράφει, λοιπόν, ὁ ἕνας ἐξόριστος, ὁ ἱερός Χρυσόστομος, πρός τόν ἑτερον ἐξόριστον, τόν Ἐπίσκοπον Κυριακόν:

«Μή, λοιπόν, λυπᾶσαι, ἀδελφέ Κυριακέ. Γιατί κι’ ἐγώ ὅταν διωχνόμουν ἀπό τήν πόλη γιά τίποτα ἀπ’ αὐτά δέν φρόντιζα, ἀλλά ἔλεγα στόν ἑαυτό μου. Ἄν θέλει ἡ Βασίλισσα νά μέ ἐξορίσει, ἀς μέ ἐξορίσει. «Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς». Ἄν θέλει νά μέ πριονίσει, ἄς μέ πριονίσει. Τόν Ἡσαία ἔχω ὑπογραμμό. Ἄν θέλει στό πέλαγος νά μέ ἐξακοντίσει, τόν Ἰωνᾶ θυμᾶμαι. Ἄν θέλει σέ λάκκο νά μέ βάλει, ἔχω τόν Δανιήλ ριγμένο στά λιοντάρια. Ἄν θέλει νά μέ πετροβολήσει, τόν Στέφανο ἔχω τόν πρωτομάρτυρα, νά τὄχει πάθει αὐτό. Ἄν θέλει τό κεφάλι μου νά πάρη, ἔχω τόν Βαπτιστή. Ἄν θέλει τά ὑπάρχοντά μου νά πάρει, ἄν ἔχω, ἄς τά πάρει. «Γυμνός ἐξῆλθον ἀπό τήν κοιλιά τῆς μάνας μου, γυμνός κι’ ἀς φύγω» .... Γιά ὅλα τ’ ἄλλα, ὅσα μοῦ συνέβησαν δέν φρόντισα. Πολύ δέ μᾶς περιποιήθηκε ὁ Ἐπίσκοπος αὐτῆς τῆς πόλεως καί πολλήν ἀγάπην ἔδειξε, ὥστε, ἄν ἦταν δυνατόν κι’ ἄν δέν φυλάγαμε τόν ὅρον, καί τόν θρόνο του θά μᾶς παραχωροῦσε. Παρακαλῶ, λοιπόν, καί ἀντιλέγω, πέταξε τό πένθος τῆς λύπης σου καί μνημόνευέ μας πρός τόν Θεό».  

‘Ιδού καί τό δεύτερο κείμενο. 

Ὡς γνωστόν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπέθανε καί ἐτάφη στήν ἐξορία. Ὁ βασιλιάς Θεοδόσιος, ἕνας ἀπό τούς διαδόχους τῶν διωκτῶν τοῦ Ἁγίου, ἔστειλε καθ’ ὑπόδειξιν τοῦ Πατριάρχου Πρόκλου, νά φέρουν τό ἱερόν λείψανον τοῦ ἁγίου στήν Κωνσταντινούπολη. ‘Αλλά οἱ ἀπεσταλμένοι δέν μπόρεσαν νά τό μετακινήσουν. Τό λείψανο τοῦ Ἁγίου ἔμενε ἀκίνητο. Τότε ὁ βασιλιάς ἔστιελε γράμμα, μέ τό ὁποῖο ζητοῦσε συγγνώμη, γράφοντας τά ἑξῆς:

«Τίμιε πάτερ, νομίζοντας ὅτι τό σῶμά σου εἶναι νεκρό, ὅπως τά ἄλλα, θελήσαμε νά τό μετακομίσουμε ἁπλᾶ ἐδῶ σ’ ἐμᾶς. Γι’ αὐτό καί δίκαια δέν πετύχαμε αὐτό πού θέλαμε. ‘Αλλά, ἐσύ, τιμιώτατε Πάτερ, συγχώρεσέ μας, πού σέ ξανακαλοῦμε, ἐσύ πού δίδαξες σέ ὅλους τήν μετάνοια. Καί σάν σέ παιδιά πού ἀγαποῦν τόν πατέρα τους, δός μας τόν ἑαυτό σου καί δῶσε χαρά σέ αὐτούς πού σέ ἀγαποῦν μέ τήν δική σου παρουσία».

Ὅταν αὐτή ἡ ἐπιστολή φέρθηκε στόν Ἅγιο καί τοποθετήθηκε πάνω στό σκήνωμμά του, ἀμέσως ἔδωσε τόν ἐαυτό του καί οἱ μεταφορεῖς εὔκολα τό σήκωσαν. Ὅταν δέ ἔφθασε ἀντικρύ τῆς Πόλεως, πέρασαν μέν ἀπέναντι ὁ βασιλιάς καί ὅλη ἡ Σύγκλητος καί ὁ Πατριάρχης μαζί μέ τόν κλῆρο, ἔβαλαν δέ σέ βασιλικό πλοῖο τή σορό πού περιεῖχε τό σῶμα τοῦ Ἁγίου.  Ἔγινε ὅμως καταιγίδα καί τ’ ἄλλα μέν πλοῖα σκορπισθήκανε ἀλλοῦ, ἐκεῖνο ὅμως στό ὁποῖο ἦτο τό σῶμα τοῦ Ἁγίου, ἐξώκειλε στόν ἀγρό τῆς χήρας ἐκείνης, τήν ὁποία ἀδίκησε ἡ Εὐδοξία, πάίρνοντάς της τό ἀμπέλι. Ἡ ὁποία, ἐπειδή ἐλέγχθηκε ἀπό τόν Ἅγιο, τόν ἐξώρισε.

Ὅταν ἀποδόθηκε ὁ ἀγρός στή χήρα, ἀμέσως ἔγινε γαλήνη στή θάλασσα καί πρῶτα μέν μεταφέρθηκε στό Ναό τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, μετά δέ στόν ναό τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, ὅπου τόν ἔβαλαν στό σύνθρονο καί φώναξαν ὅλοι: «Ἀπόλαβέ σου τόν θρόνον Ἅγιε». Μετά, ἀφοῦ ἡ σορός τοποποθετήθηκε στήν ϊερά καθέδρα, ἐπεφώνησε στό ποίμνιο τό «Εἰρήνη πᾶσι».

Ἀλήθεια πόσο θαυμαστά πράγματα συμβαίνουν στούς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ πού ἐμεῖς τά ἀγνοῦμε; Εἴθε ὁ Ἅγιος νά πρεσβεύη γιά μᾶς.

 

Διατελῶ μετ’ εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

 Ἐλάχιστος ἐν ‘Επισκόποις

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΚΟΣ