Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

 

 Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει, ότι, αν βλέπουμε τον Απόστολο Παύλο, είναι σαν να βλέπουμε ένα ανδριάντα στημένο στον ουρανό, που δεν στέκεται σ' ένα μόνο σημείο, ούτε είναι τοποθετημένος σ' ένα μόνο τόπο. Η μορφή του καλύπτει όλη την οικουμένη, ανατολή και δύση, γή και ουρανό. <<Θέα τοίνυν ανδριάντα χρυσούν, μάλλον δε και τούτου τιμιώτερον, και οίον εν ουρανώ εστάναι εικός, ού μολύβδω προσδεδεμένον, ουδέ ενί ενιδρυμένον χωρίω, αλλ' από Ιερουσαλήμ μέχρι του Ιλλυρικού τρέχοντα και εις Ισπανίαν απιόντα και πανταχού της Οικουμένης καθάπερ υπόπτερον φερόμενον (Ε.Π.Ε. 18, 366).

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΕΤΟΣ

 Κάποτε ο Απόστολος Παύλος ήτο αγριοπούλι του Ιουδαϊσμού. Εφωρμούσε με μεγάλη μανία στις τάξεις των χριστιανών και τους εράμφιζε αιματηρά και θανατηφόρα. 1 <<Σαύλος ελυμαίνετο την Εκκλησίαν και τους οίκους εισπορευόμενος, σύρων τε άνδρας και γυναίκας παρεδίδου εις φυλακήν... έτι εμπνέων απειλής και φόνου εις τους μαθητάς του Κυρίου>>(Πραξ. Η, 3 και Θ, Ι). Ήλθε όμως και η στιγμή της Χάριτος. Το αγριοπούλι ημέρωσε έξω από τα τείχη της Δαμασκού, έγινε ο μεγάλος αετός του χριστιανισμού, ανέβηκε στα ύψη της χριστιανικής ζωής, πέταξε μέχρι τρίτου ουρανού, ανέπνευσε τον καθαρό αέρα της χριστιανικής ελευθερίας.
 Ο Απόστολος Παύλος είχε βαθειά ταπείνωσι, αισθανόταν τον εαυτόν του έσχατον - τελευταίον πάντων (Α' Κορινθ. ΙΕ, 8), προπάντων όταν θυμόταν τις σκοτεινές εκείνες ημέρες που κατεδίωξε την Εκκλησίαν του Χριστού. Είχε μεγάλη αυτοσυνειδησία. <<Ο Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμί εγώ>> (Α' Τιμ. α, 15). Και ενώ είχε αυτή την ιδέα δια τον εαυτό του ήταν ο άνθρωπος με τις υψηλότερες κατακτήσεις, που πέτυχε το υψηλότερο πνευματικό ανέβασμα. Έφθασε όχι συμβολικώς ή φανταστικώς, αλλά πραγματικώς μέχρι τρίτου ουρανού, έφτασε ζώντας στον Παράδεισο: <<Οίδα άνθρωπον - αναγκάστηκε να αποκαλύψη δια τον εαυτόν του - εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων. Είτε εν σώματι ούκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ούκ οίδα, ο Θεός οίδεν. Αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού... Ηρπάγη εις τον Παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ούκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι>> (Β' Κορινθ. ΙΒ, 2-4).

ΑΕΤΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

 Και πού δεν πέταξε ο Απόστολος Παύλος δια να φέρη το μήνυμα της Ιεραποστολής. Ωνομάσθηκε Απόστολος των Εθνών, διότι με τις Ιεραποστολικές του πτήσεις, τις ουράνιες πτήσεις του εκάλυψε όλον τον γνωστόν τότε κόσμο. Πέταξε σ' Ανατολή και Δύση. Πέταξε στην Κύπρο, στην Μικρά Ασία, στην Μακεδονία, στην Αθήνα, στην Κόρινθο, στην Κρήτη, στην Νικόπολι, την Σικελία, την Ιταλία, την Ρώμη, και ακόμη πιό μακρυά στην Ισπανία και μέχρι τας Ηρακλείους στήλας.
 Πού βρήκε την δύναμι ο Απόστολος και πέταξε σε τέτοια μακρυνά μέρη; Ασφαλώς εις τον Χριστόν, τον οποίον εκ βάθους καρδίας αγάπησε, και από τον Οποίον έλαβε την εντολή να κηρύξη σε όλα τα Έθνη. Ο ίδιος γράφει: <<Ούτω γαρ εντέταλται ημίν ο Κύριος. Τέθεικά σε εις φως εθνών του είναι εις σωτηρίαν έως εσχάτου της γης>> (Πραξ. ΙΓ, 47).

<<ΤΩ ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ>>

 Όταν ο Απόστολος Παύλος ήλθε στην Αθήνα να κηρύξη το Ευαγγέλιον, περιερχόμενος την πόλι είδε ένα βωμό, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον άγνωστο Θεό. Ο <<άγνωστος>> Θεός ήταν το θέμα ή μάλλον η αφορμή της ομιλίας εις τον Άρει Πάγο. Άγνωστος ο αληθινός Θεός πρίν ακούσουν περί αυτού από το στόμα του Αποστ. Παύλου. Τότε η άγνοια περί του αληθινού Θεού ήταν κάπως δικαιολογημένη. Σήμερα όμως η άγνοια του Θεού δεν δικαιολογείται. Πέρασαν τα χρόνια της αγνοίας. Ο άγνωστος Θεός αποκαλύφθηκε με την έλευσι του Σωτήρος. <<Τους χρόνους τηςαγνοίας υπεριδών ο Θεός, τανύν παραγγέλει τοις ανθρώποις πάσι πανταχού μετανοείν>> (Πραξ. ΙΖ, 30).
 Και όμως ο Θεός παραμένει δια τους πολλούς άγνωστος. Αγνοεί ο κόσμος τον Θεό, δι' αυτό δεν τον πιστεύει, δεν τον αγαπά. Αγνοούν τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Ω αυτή η άγνοια, είναι η πιό φοβερή πληγή στην σημερινή ανθρωπότητα.
 Τον αγνοεί τον Χριστό ο σύγχρονος άνθρωπος, ενώ κατ' ουσίαν τον αναζητεί. Τον αγνοεί, καίτοι ευρίσκεται πολύ κοντά του. <<Και γε ου μακράν από ενός εκάστου ημών υπάρχοντα...>> (Πραξ. ΙΖ, 27).
 Εις τα βάθη της υπάρξεώς του ο σύγχρονος άνθρωπος κουρασμένος από τις ψεύτικες αναζητήσεις, κουρασμένος και απηλπισμένος από τα σύγχρονα είδωλα, αναζητάει τον Χριστό. Χρειάζεται κάποιος Παύλος, κάποιος ιεραπόστολος, κάποιος οδηγός, δια να τον κατευθύνη σωστά, να τον οδηγήση στον Χριστό, να του δείξη τον δρόμο που οδηγεί στον Χριστό. Να έχει ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος κάποιου πνευματικού οδηγού.
 Την μεγαλύτερη ανάγκη έχει ο σύγχρονος νέος, διότι αυτός ζη περισσότερο μέσα στην περιπέτεια της αναζητήσεως. Ας τον βοηθήσουμε. 

''ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΩΝ
ΙΕΡΟΜ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
ΘΕΟΛΟΓΟΥ - ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ''