Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΕΤΑΙ

 

 ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΥΧΩΝ: Κάθε συµµετοχή στήν ἐφαρµογή αὐτοῦ τοῦ ἐχθρικοῦ πρός τήν Ἐκκλησία διατάγµατος ἤ κάθε ἀπόπειρα νά εἰσαχθεῖ στή ζωή ὁ,τιδήποτε ἀσυµβίβαστο µέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, θά ἔχει ὡς συνέπεια τόν ἀφορισµό τῶν αὐτουργῶν σύµφωνα µέ τόν 73ο κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τόν 13ο κανόνα τῆς Ζ΄ Οἰκουµενικῆς Συνόδου.

 Αὐτές τίς ἡµέρες, στίς ὁποῖες ἡ Ρωσσία ζεῖ, συνέβη µιά ἄνευ προηγουµένου ἔκρηξη βίας ἀπό τό ἕνα ἄκρο τῆς χώρας ἕως τό ἄλλο, πρός θλίψη καί ἀναστάτωση τοῦ λαοῦ. Αὐτή ἡ βία κατά τῆς Ἐκκλησίας, κατά κοινωνικῶν ὀργανισµῶν καί ἀτόµων ἔχει ξεκινήσει ἀπό αὐτούς πού ἀσκοῦν αὐτόν τόν καιρό τήν ἐξουσία.

Ἡ παροῦσα ἐξουσία δέν περιορίζεται σέ κατασχέσεις, βεβήλωση ἤ χλευασµό τῶν κληρικῶν. Τούς συλλαµβάνει καί τούς φονεύει. Οἱ κρατοῦντες ἔχουν τήν θρασύτητα νά προσβλέπουν στήν ἴδια τήν καταστροφή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Γιά νά ἐκπληρώσουν τό σατανικό τους σχέδιο, τό Σοβιέτ τῶν Κοµισσαρίων τοῦ Λαοῦ ἔχει ἐκδώσει ἕνα διάταγµα µέ τό ὁποῖο ΧΩΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ καί νοµιµοποίησαν ἕναν φανερό διωγµό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ὡσαύτως ὅλες τίς θρησκευτικές κοινότητες, Χριστιανικές καί µή.

Μέ δολιότητα, αὐτοί οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ, ἀπατηλά προσδοκοῦν νά ἐπιτύχουν τούς σκοπούς τους, ὑπό τό πρόσχηµα ὅτι ἀγωνίζονται γιά τήν πλήρη θρησκευτική ἐλευθερία. Ἄν καί καλωσορίζει κάθε δράση πού διευρύνει τήν ἐλευθερία τῆς συνείδησης, τό Sobor τονίζει ὅτι, κατ’ αὐτό τό χρονικό διάστηµα, τό ἀποτέλεσµα τοῦ προαναφερθέντος διατάγµατος θά εἶναι ὅτι ἡ ἐλευθερία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί ὅλων τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν ἑνώσεων καί κοινοτήτων θά ἐκµηδενισθεῖ. Ὑπό τό πρόσχηµα τοῦ χωρισµοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό Κράτος, τό Σοβιέτ τῶν Κοµισσαρίων τοῦ Λαοῦ ἐπιχειρεῖ νά ἀµφισβητήσει τήν ἴδια τήν ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεσµῶν καί τοῦ Κλήρου.

Ἐν ὄψει τῆς ἀπαλλοτρίωσης τῆς ἐκκλησιαστικής περιουσίας, τό ἐν λόγῳ διάταγµα ἐπιχειρεῖ νά καταστρέψει τή θρησκευτική ἐκπαίδευση καί τίς θρησκευτικές Ἀκολουθίες. Διακηρύσσει ὅτι καµµία ἐκκλησιαστική-θρησκευτική κοινότητα δέν ἔχει τό δικαίωµα νά ἔχει περιουσία καί ὅτι ὅλη ἡ εὑρισκόµενη στή Ρωσσία περιουσία, πού ἀνῆκε σέ ἐκκλησιαστικούς καί θρησκευτικούς ὀργανισµούς, ἔχει περιέλθει στόν λαό. Μέ τόν τρόπο αὐτό ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ναοί καί οἱ Μονές, ὅπου ἔχουν ἀποτεθεῖ ὅλα τά ἅγια Λείψανα τῶν σεβασµίων Ὀρθοδόξων ἁγίων, ἀνὴκουν πλέον σέ κάθε πολίτη, ἀνεξάρτητα ἀπό τίς θρησκευτικές πεποιθὴσεις του. Χριστιανοί, Ἰουδαῖοι καί Μουσουλµάνοι, ἀκόµα καί παγανιστές, ἔχουν ἴση πρόσβαση στά πιό ἱερά πράγµατα πού ἔχουν ἀφιερωθεῖ γιά τίς Θεῖες Ἀκολουθίες- στόν τίµιο Σταυρό, τά Ἱερά Εὐαγγέλια, τά καθιερωµένα Σκεύη, τίς ἱερές καί θαυµατουργές εἰκόνες. Ἔχουν πλέον περιέλθει στή διάθεση τῶν κυβερνητικῶν ἀρχῶν, πού µποροῦν νά τά παραδώσουν γιά ἐκκλησιαστική χρὴση σέ ὁποιονδὴποτε αὐτοί θέλουν.

Ὁ Ὀρθόδοξος λαός πρέπει νά καταλάβει ὅτι πρόκειται νά χάσει τίς Ἐκκλησίες τοῦ Θεοῦ καί τά ἱερά λείψανά τους. Ἀπό τὴ στιγµὴ πού ὅλα τά ὑπάρχοντα τῆς Ἐκκλησίας ἀπαλλοτριωθοῦν, θά εἶναι ἀδύνατο νά ἀφιερωθεῖ κάτι γιά ἐκκλησιαστική χρὴση, ἀφοῦ καθετί ἀφιερωµένο θά µπορεῖ νά κατασχεθεῖ, σύµφωνα µέ τόν σκοπό τοῦ διατάγµατος. Ἡ ὑποστὴριξη τῶν Ναῶν, τῶν Μονῶν καί τοῦ ἴδιου τοῦ Κλὴρου θά εἶναι ἀδύνατη.

Δέν πρόκειται µόνο περί αὐτοῦ. Ἡ κρατικοποίηση τοῦ τύπου ἔχει καταστήσει ἀδύνατη τήν ἀνεξάρτητη ἔκδοση ἀπό τήν Ἐκκλησία τῶν Εὐαγγελίων καί ὁποιωνδήποτε Ἱερατικῶν ἤ Λειτουργικῶν βιβλίων σέ ἐπαρκεῖς ἀριθµούς ἤ χωρίς ἐλαττώµατα.

Πέραν αὐτοῦ, τό διάταγµα ἐπεµβαίνει στούς ποιµένες τῆς Ἐκκλησίας. Διακηρύττει ὅτι κανείς δέν ἐπιτρέπεται νά ἀνταποκριθεῖ στὴν θρησκευτικὴ του κλὴση, ἐάν αὐτὴ τόν ἀποσπᾶ ἀπό τίς πολιτικές του ὑποχρεώσεις. Αὐτό σηµαίνει ὅτι ὑποχρεοῦνται νά ἐκτελέσουν τὴ στρατιωτικὴ θητεία, τό ὁποῖο ἀπαγορεύεται στόν Κλῆρο σύµφωνα µέ τόν 83ο Ἀποστολικό κανόνα.

Ἐπιπροσθέτως, ὁ Λειτουργός της Ἁγίας Τραπέζης ἀπαγορεύεται νά διδάσκει τόν λαό. Ἡ διδασκαλία τοῦ νόµου τοῦ Θεοῦ δέν µπορεῖ νά γίνει οὔτε στά δηµόσια, οὔτε στά ἰδιωτικά σχολεῖα.

Παροµοίως, ἔχουν ἐπιδοθεῖ στό νά κλείσουν ὅλα τά θρησκευτικά ἐκπαιδευτικά ἱδρύµατα. Οἱ Ναοί ἔχουν κλείσει καί δέν µποροῦν νά χρη­σιµοποιηθοῦν ἀπό τούς ποιµένες τους.

Τό διάταγµα διακηρύσσει ὅτι καµιά κυβερνητική ἤ δικανική δράση ἤ δηµόσια ἐκδήλωση δέν µπορεῖ νά συνοδεύεται ἀπό θρησκευτικό τυπικό ἤ τελετουργίες. Τό διάταγµα, µέ ἱερόσυλο τρόπο, ἀποκόπτει κάθε σύνδεση ἀνάµεσα στήν κυβέρνηση καί σέ ὁποιαδὴποτε ἔκφραση τῆς θρησκευτικῆς πίστης.

Μέ βάση τά προαναφερθέντα γεγονότα, τό Ἱερό Sobor ὁρίζει ὅτι:

1) Ἐν ὄψει τοῦ νόµου γιά τήν ἐλευθερία τῆς συνείδησης, τό διάταγµα γιά τόν χωρισµό τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Κράτους πού ἐκδόθηκε ἀπό τό Σοβιέτ τῶν Κοµισσαρίων τοῦ λαοῦ ἀποκαλύπτεται νά εἶναι µιά δόλια παραβίαση κάθε πλευρᾶς τῆς ζωῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί µιά φανερή δίωξη ἐναντίον της.

2) Κάθε συµµετοχή στήν ἐφαρµογή αὐτοῦ τοῦ ἐχθρικοῦ πρός τήν Ἐκκλησία διατάγµατος ἤ κάθε ἀπόπειρα νά εἰσαχθεῖ στή ζωή ὁ,τιδήποτε ἀσυµβίβαστο µέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, θά ἔχει ὡς συνέπεια τόν ἀφορισµό τῶν αὐτουργῶν σύµφωνα µέ τόν 73ο κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τόν 13ο κανόνα τῆς Ζ΄ Οἰκουµενικῆς Συνόδου.

Ἔχοντας στή σκέψη µας τίς προσευχές τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, µέ τίς ὁποῖες πολλές φορές οἱ ἐνέργειες τοῦ λαοῦ εὐλογὴθηκαν καί ἔσωσαν τή Ρωσσία, τό Sobor καλεῖ ὅλον τόν Ὀρθόδοξο λαό τώρα, ὅπως ἔγινε καί κατά τό παρελθόν (σέ κρίσιµες στιγµές), νά συγκεντρωθοῦν γύρω ἀπό τούς Ναούς καί τίς Μονές γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν βεβηλωθέντων ἱερῶν τόπων. Οἱ ποιµένες καί τά πρόβατα τοῦ ποιµνίου τοῦ Χριστοῦ θά ὑποστοῦν κακοποίηση, ἀλλά ὁ Θεός δέν θά ἐµπαιχθεῖ.

Ἄς ἐκδηλωθεῖ ἡ αὐστηρή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ πάνω σέ αὐτούς τούς θρασεῖς βλάσφηµους καί διῶκτες τῆς Ἐκκλησίας. Καί ὅλα τά πιστά τέκνα Της, ἄς ἔχουν στόν νοῦ τους ὅτι εἶναι ὑποχρέωσή µας νά ἀγωνιστοῦµε ἐναντίον τῶν σκοτεινῶν δραστηριοτήτων τῶν υἱῶν τῆς ἀπωλείας, ὡς Ὀρθόδοξοι Ρῶσσοι, ἀγαθοί καί ἅγιοι, γιά καθετί, χωρίς τό ὁποῖο, οὔτε ἡ ἴδια ἡ ζωή δέν θά ἔχει νόηµα γιά µᾶς».

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ

Η Μετάφραση απο τα αγγλικά έγινε απο τον κ. Κωνσταντῖνον Βούλγαρην ( BRYN GEFFERT & THEOFANIS G. STAVROU: EASTERN ORTHODOX CHRISTIANITY σελ. 1069-1071)