ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

 

ΚΟΡΥΦΕΣ

  Όσοι ζούμε στις μεγαλουπόλεις, μέσα σε ατμόσφαιρα αποπνικτική, αιστανόμαστε την ανάγκη να βγούμε πιό έξω, πιό ψηλά. Θέλουμε ν' αναπνεύσουμε καθαρό αέρα. Να δεί το μάτι μας γαλάζιο ουρανό. Να αιστανθούμε ελεύθεροι.
 Το ίδιο νιώθει και κάθε υγιής ψυχή που ζεί κάθε μέρα μέσα σε ατμόσφαιρα μαύρη από μικρότητες, από δυσκολίες, από κινδύνους και πάθη. Θέλει ν' ανέβει πιό ψηλά ν' αναπνεύσει χάρη, γαλήνη, χαρά. Θέλει να ζήσει μέσα στην απλότητα, στην πίστη, στην ταπείνωση, στη θυσία, μακρυά από τον εγωκεντρισμό και τις κατωτερότητες.Και τότε παίρνει τον ανήφορο προς τις ψηλές κορφές, που δεν είναι άλλες από τις κορυφές των αγίων.
 Κάθε άγιος είναι μία θεία κορυφή γεμάτη με ουράνιο οξυγόνο. Μία κορυφή, που ξεκουράζει, που γαληνεύει, που δίνει φτέρα στην ψυχή για να πετάξει ακόμη πιό ψηλά στα ουράνια. Αυτές είναι οι αληθινές κορυφές της Εκκλησίας μας. Αυτές αναμορφώνουν τον κόσμο.
 Όλοι μας νιώθουμε κουρασμένοι. Όλοι μας πονούμε πολύ. Όλοι μας έχουμε κάποιο βάσανο κρυφό που μας τυραννάει την ψυχή. Ας ανηφορίσουμε λοιπόν προς τις κορυφές των αγίων μας για να ξεκουραστεί η ψυχή μας. Κι είναι άπειρες αυτές οι κορυφές, ώστε όλοι μας να μπορούμε να σταθούμε σε κάποια που μας ταιριάζει και μας εμπνέει πολύ.
 Οι άγιοι πάντες μας περιμένουν.

ΣΥΝΕΠΕΙΑ

 Πολλά συστήματα και οργανώσεις στηρίζουν την επιβολή τους κυρίως στη μυστικότητά τους. Τηρούν ως βάση τη μυστικότητα προς τους έξω, αλλά και πρός τους μέσα. Τα κάνουν όλα κρυφά.
 Το αντίθετο, ακριβώς, συμβαίνει με το Χριστιανισμό. Σε βάση του έχει την ομολογία, την διαφάνεια. Τα φανερώνει όλα. Κι αυτό γιατί ο Χριστιανισμός είναι φως και αλήθεια και δε φοβάται τίποτα. Ομολογεί και φανερώνει τα πάντα δημόσια. Ακριβώς για να ελκύσει όλους στο φως και στην αλήθεια.
 Δόγματα, λατρεία, μυστήρια, όλα είναι καταφάνερα μέσα στο Χριστιανισμό για να σώσουν τον κόσμο.
 Γιαυτό ο Χριστός θέτει σαν όρο, ότι όποιος ομολογήσει με θάρρος Αυτόν και την αλήθεια του θα πάρει πρώτη θέση στον ουρανό. Θα ομολογήσει γι' αυτόν ο Χριστός μπροστά στον ουράνιο πατέρα του.
 Η ομολογία του Χριστού και της αλήθειας στη καθημερινή ζωή μας είναι η επιβεβαίωση της σωτηρίας μας.
 Η ομολογία όμως αυτή δεν είναι μόνο τα θαρρετά λόγια της αλήθειας, όπως νομίζουν πολλοί. Ομολογία είναι το μαρτύριο, η άσκηση, η λειτουργική ζωή. Ομολογία είναι η αληθινή αγάπη, και η αληθινή βίωση των μυστηρίων. Όταν βλέπει ο κόσμος όλ' αυτά να γίνονται σωστά στους Χριστιανούς, τότε γνωρίζει το φως και την αλήθεια. Τότε ομολογείται ο Χριστός.
 Δε μπορούμε να ομολογούμε Χριστό και να ζούμε με τον αντίχριστο. Δεν μπορούμε να κοβόμαστε για την αλήθεια και όπου δεν μας συμφέρει να χρησιμοποιούμε το ψέμα. Δεν μπορούμε να ζητάμε δικαιοσύνη και μείς ν' αδικούμε. Η ομολογία του Χριστού και της αλήθειας απαιτούν συνέπεια στη ζωή μας.
 Οι αληθινοί ομολογητές είναι και αληθινοί άγιοι. Αυτούς θα ομολογήσει ο Χριστός μπροστά στον ουράνιο πατέρα του, όπως μας είπε και στο σημερινό Ευαγγέλιο.
 Όποιος, λοιπόν, θέλει να πάρει θέση κοντά στο Θεό πρέπει να ομολογεί με όλη του τη ζωή, παντού και πάντοτε, το Χριστό.

ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΓΙΟΙ

 Το καλλιεργημένο πράμα πάντα έχει μεγαλύτερη αξία από το ακαλλιέργητο. Ένα ακατέργαστο μάρμαρο έχει μικρή αξία. Ένα κατεργασμένο έχει μεγαλύτερη. Το μάρμαρο, που έχει δουλέψει ο Πραξιτέλης και ο Φειδίας, κι έχουν φτιάξει τον Ερμή και τον Παρθενώνα, έχει αθάνατη αξία.
 Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Ο ακαλλιέργητος άνθρωπος έχει μικρή αξία. Ο καλλιεργημένος έχει μεγάλη αξία.
 Η αγιότητα είναι η μεγαλύτερη αξία για τον άνθρωπο. Τον κάνει όμοιο με το Θεό. <<Άγιοι γίνεσθε, λέει ο Θεός, ότι άγιος εγώ ειμί>>.
 Έξω από την αγιότητα τίποτα δεν είναι ωραίο. Κάλλη, πλούτη, ηδονές, όλα φθείρονται. Η αγιότητα μένει και λάμπει στον αιώνα. Αυτή διάλεξαν οι άγιοι πάντες. Γιαυτό και θα λάμπουν αιώνια.
 Η αγιότητα προϋποθέτει υπεύθυνη στάση ζωής. Συνδέεται με <<πάλη προς τις αρχές και εξουσίες του αιώνα τούτου>>.
 Οι άγιοι έχυσαν το αίμα τους στ' αμφιθέατρα και τον ιδρώτα τους στις ερήμους. Ακροζυγιάστηκαν, πολλές φορές, στο χείλος της αβύσσου. Τελικά νίκησαν . Σήκωσαν τη γή στον ουρανό, με το σκήνωμα του πόνου και του σταυρού τους.
 Η αγιότητα δεν είναι αναμαρτησία. Είναι συναίσθηση ενοχής και εκζήτηση, συνεχής, του θείου ελέους. Αυτό μας σώζει.
 Σωζόμαστε με τη χάρη του Θεού.
 Η αγιότητα δεν είναι εξωτερικό σχήμα. Είναι στάση ζωής, που αγιάζει όλα τα σχήματα, και όλους τους τύπους των ανθρώπων σε όλους τους αιώνες.
 Οι άγιοι ανήκουν σε όλες τις τάξεις των ανθρώπων. Έχουμε αγίους οικογενειάρχες, παρθένους, πτωχούς, πλούσιους, άσπρους, μαύρους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
 Όλοι μπορούμε να γίνουμε άγιοι. Δε θα υπάρξει άνθρωπος που θα μπορέσει να δικαιολογηθεί αληθινά, ότι δε μπορούσε να γίνει άγιος. Αφού και ο ληστής μέσα σε λίγα λεπτά έγινε 'αγιος. Σε όλους ο Θεός θα δώσει τρόπο και ευκαιρία να γίνουν άγιοι. Τα κανονίζει η πανσοφία Του.
 Ο Θεός μόνο τον άνθρωπο κάλεσε να γίνει άγιος. Τα δέντρα, τα φυτά, τα ζώα, οι θάλασσες, τ' αστέρια δεν μοιάζουν του Θεού. Μόνο ο άνθρωπος είναι συγγενής του Θεού, γιατί έχει τη δική του εικόνα.
 Ο Χριστός πήρε την ανθρώπινη φύση για να την αγιάσει. Και <<δυνάμει>> την αγίασε. Εμείς τώρα, αν θέλουμε να σωθούμε, πρέπει να δεχτούμε την αγιότητα αυτή και <<ενεργεία>>. Δηλαδή να την κάνουμε ζωή μας.
 Σκοπός όλης της δημιουργίας είναι ν' αγιαστεί ο άνθρωπος.
 Άπειρη η προσφορά του Θεού σε μας.
 Μήπως και μεις πρέπει ν' αντιπροσφέρουμε κάτι σαν αντίδωρο στο Θεό; Μας το ζητάει ο ίδιος. <<Υιέ μου, λέγει, δος μοι σην καρδίαν>> - παιδί μου, δώσε μου σαν αντίδωρο την καρδιά σου. Κι εγώ θα την αγιάσω, όσο αμαρτωλή κι αν είναι.
 Όλοι οι άγιοι, που γιορτάζουμε σήμερα, αυτό έκαναν: έδωσαν αντίδωρο στο Θεό την καρδιά τους.
 Αν το κάνουμε κι εμείς μπορούμε να γίνουμε άγιοι. Εμπρός λοιπόν.

''Κείμενα από το βιβλίο <<Στοχασμοί από τον Άμβωνα,
π. Τιμοθέου Κ. Κιλίφη''