Η Σ Ι Μ Ω Ν Ι Α

 

<<Πέτρος δε είπεν προς αυτόν. Το αργύριόν σου
συν σοι είη εις απώλειαν, ότι την δωρεάν του Θεού
ενόμισας δια χρημάτων κτάσθε>> [πράξ. η'. 20,21]

 

 Όσω δε τιμιώτερα φαίνονται της Εκκλησίας τα αξιώματα, εις τον φρόνημα αληθές έχοντα Χριστιανικόν, τοσούτω μάλλον αποτρόπαιον και βδελυκτόν αποβαίνει το της σιμωνίας έγκλημα, ή μάλλον ειπείν το της αιρέσεως των αιρέσεων. Διότι η σιμωνία ουδέν άλλο είναι η ένδειξίς φιλαργυρίας, την οποίαν ο Απόστολος χαρακτηρίζει, ως ρίζαν πάντων των κακών. Και ανάγεται εις την ειδωλολατρείαν. Και τω όντι πως είναι δυνατόν να μή θεωρηθή ο ειδωλολάτρης εκείνος, όστις παρά τας αρχάς και το πνεύμα του Χριστιανισμού ουδέν άλλο λατρεύει εν τω κόσμω τούτω, η τα χρήματα και τα φθαρτά αγαθά, πωλεί δε αντί χρημάτων τους μαργαρίτας της χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Πως είναι δυνατόν να μη επισύρη εις εαυτόν πάσαν καταδίκην εκείνος, όστις δια του τρόπου. Αυτού γίνεται αίτιος να βλασφημήται το όνομα του Χριστού εν έθνεσι; Πως είναι δυνατόν να μή δεχθώσι τα φρικτά τάρταρα και το αιώνιον πύρ της γεέννης εκείνον, όστις, ανάξιος ων (διότι ει μή ήτο τοιούτος, ουδέποτε ήθελε δώσει αντίτιμον της χάριτος), άπτεται των Ιερωτάτων, ή εκείνον, όστις πωλών την χάριν του Αγίου Πνεύματος, γίνεται εμπόδιον του να προΐστανται της Εκκλησίας οι Χρηστοί και άξιοι άνδρες; Διότι ουδέποτε βεβαίως ευσεβής και σμικρόν σπινθήρα Χριστιανικού αισθήματος έχων ανήρ ήθελε τολμήσει έστω και ευπορών να προσενέγκη αντίτιμον της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, αλλά και μόνον προς το άκουσμα τοιαύτης πράξεως τα ώτα καταλαμβάνονται εκ φρίκης!
 Και καθώς, ούτε ο Ιούδας ηδύνατο πλέον ν' ακολουθήση την Αποστολικήν οδόν μετά την προδοσίαν, ούτε ο Σίμων να συγκαταλεχθή με τους Χριστιανούς ύστερον από την επιτίμησιν του Πέτρου, διότι ουδείς τούτων μετενόησεν. Αλλ' ο μεν απήγξατο, ο δε απελθών εις τον πρώτον αυτού βίον εκήρυττεν εαυτόν Θεόν και Θεού δύναμιν είναι την μεγάλην, ανταγωνιζόμενος κατά της αληθείας ως ο Ιωάννης και ο Ιαμβρής κατά του Μωϋσέως και Ααρών, και ως Ελυμάς ο μάγος κατά των Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα, ούτω και οι σιμωνιακώς χειροτονηθέντες ιερείς, και Αρχιερείς άνευ της ελαχίστης αμφιβολίας, δέν δύνανται να θεωρώνται πρεσβύτεροι ή Επίσκοποι, αλλ' απλοί ιδιώται ως ήσαν πρίν της επιληψίμου χειροτονίας των, διότι δεν εισήλθον δια της θύρας (του Χριστού) εις την αυλήν των προβάτων, αλλ' ανέβησαν άλλοθεν, όθεν αναβαίνουσιν οι κλέπται και οι λησταί!! Ορθώς δε είπον και οι ιεροί Πατέρες, ότι ο μή έχων ένδυμα γάμου Ιούδας εστί και Σίμων ο μάγος, και οι κατ' αυτούς αναξίως επιπηδώντες εις τα Άγια.
 Και άλλως. Καθώς εμβάψας ο Ιησούς το ψωμίον και δώσας τω Ιούδα Σίμωνι Ισκαριώτη, εισήλθεν αμέσως εις αυτόν ο Σατανάς, ούτω και ενταύθα. Άμα εμβαλών ο υποψήφιος ιερεύς την χείρα αυτού εις το γλωσσόκομον (εις το σακούλι) όπως λάβη και προσφέρη χρήματα εις τον χειροτονούντα, ή οπωσδήποτε εγχειρίση δώρα προς τον αυτόν σκοπόν, πάραυτα εισέρχεται ο σατανάς εις την καρδίαν και του προσφέροντος και του λαμβάνοντος και εξέρχονται αμφότεροι όπως λειτουργήσωσιν εις την προδοσίαν και την παράδοσιν του Διδασκάλου αυτών! πάραυτα ενδύονται τον χιτώνα του Σίμωνος, κηρύσσονται διάκονοι του Σατανά, σύροντες κατά της κεφαλής των τα επιτίμια της Εκκλησίας, δι' ων ούκ εστίν αυτοίς μερίς, ουδέ κλήρος εν τη χάριτι του Θεού, διότι χολήν πικρίας και σύνδεσμον αδικίας διενοήθησαν! <<Και γαρ ο άνθρωπος της Ειρήνης μου εφ' ον ήλπισα, ο εσθίων άρτους μου εμεγάλυνεν επ' εμέ πτερνισμόν. Ηγάπησε κατάραν και ήξει αυτώ, και ούκ ηθέλησεν ευλογίαν, και μακρυνθήσεται απ' αυτού>>.