ΦΟΒΕΡΑ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

 

ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

 Μακάριος είναι εκείνος, όστις ενθυμείται διηνεκώς την ημέραν του θανάτου, και σπουδάζει να ευρεθή εν τη ώρα εκείνη ευπρόθυμος και άφοβος.
 Μακάριος όστις εύρε παρρησίαν εν τη ώρα του χωρισμού από του κόσμου, όταν ψυχή χωρίζηται μετά φόβου και οδυνών διότι έρχονται οι άγγελοι να χωρίσωσι την ψυχήν από του σώματος και να παραστήσωσιν εις το βήμα του αθανάτου και φρικτού μυστηρίου. Μέγας φόβος, ω αδελφοί, κατά την ημέραν του θανάτου, όταν η ψυχή χωρίζηται από του σώματος μετά φόβου και οδυρμού, διότι πλησίον εις την ψυχήν παρίστανται κατά την ώραν  του χωρισμού τα έργα αυτής, όσα έπραξεν εν ημέρα και νυκτί, αγαθά τε και πονηρά. Και άγγελοι σπουδάζοντες βιάζονται να εξώσωσιν αυτήν εκ του σώματος, η δε ψυχή θεωρούσα τα έργα αυτής δειλιά να εξέλθη. Του δε αμαρτωλού η ψυχή μετά φόβου χωρίζεται από του σώματος, και τρέμουσα απέρχεται να παρασταθή εις το αθάνατον κριτήριον. Βιαζομένη δε να εξέλθη του σώματος και βλέπουσα τα έργα αυτής, λέγει εις αυτά μετά φόβου. Δότε μοι τόπον δια μίαν ώραν να εξέλθω. Αποκρίνονται δε εις την ψυχήν πάντα ομού τα έργα αυτής συ ημάς έπραξας, μετά σου απερχόμεθα εις τον Θεόν.
 Ας μισήσωμεν, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, τον μάταιον τούτον βίον και ας ποθήσωμεν μόνον τον Χριστόν τον άγιον και λυτρωτήν των ψυχών ημών, διότι δεν γινώσκομεν κατά ποίαν ώραν έρχεται ο θάνατος εις ημάς. Ουδέ γνωρίζει τις την ημέραν και την ώραν του χωρισμού. Εξαίφνης, ενώ βαδίζομεν και τρυφώμεν αμερίμνως επί της γης, καταλαμβάνει ημάς το φοβερόν πρόσταγμα δια να λάβη την ψυχήν από του σώματος και υπάγη αμαρτωλός καθ' ην ώραν και ημέραν δεν προσδοκά, ενώ η ψυχή αυτού είναι πλήρης αμαρτιών, μή έχουσα απολογίαν. Χάριν τούτου, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, ας γένωμεν ελεύθεροι και ας μή υποδουλωθώμεν υπό του ματαίου τούτου και προσκαίρου βίου, όστις είναι πλήρης σκανδάλων και παγίδων του θανάτου. Ας αναπτερώσωμεν την ψυχήν ημών και ας προφυλάξωμεν εκ παγίδων και σκανδάλων. Καθ' εκάστην ο πονηρός κηρύττει τας παγίδας ενώπιον της ψυχής ημών ίνα σκανδαλίση και παιδεύση αυτήν εις την αιώνιον κόλασιν.
 Μη νομίσης, ω αδελφέ, ότι μέλλεις να ζήσης πολύν χρόνον επί της γης και παραδοθής εις μελέτην των πονηρών λογισμών και πράξεων. Εξαίφνης θέλει έλθει το πρόσταγμα του Κυρίου και θέλει σε εύρει αμαρτάνοντα, μή έχοντα πλέον καιρόν μετανοίας, μηδέ συγχωρήσεως. Και τί θέλεις ειπεί εις τον θάνατον κατά την ώραν του χωρισμού; Πολλοί ενόμισαν ότι έμελλον να ζήσωσι πολύν χρόνον επί της γης και ήλθεν αίφνης ο θάνατος και εύρεν άνδρα πλούσιον αμετανόητον, όστις έμελλε να ζήση έτη πολλά και μετά μεγάλης ανέσεως, και διενοείτο ότι ο πλούτος αυτού ήτο ικανός δια να επαρκέση εις πολλά έτη και χωρίς να σκεφθή τον θάνατον ήλθεν εξαίφνης ούτος και δια μιάς ροπής ηφάνισε πάντα τον λογαριασμόν ομού και τον πλούτον και την μέριμναν του ματαίου κόσμου. Ήλθε πάλιν ο θάνατος, εύρεν άνδρα δίκαιον, συνάγοντα πλούτον καλόν και ουράνιον δια προσευχής και νηστείας και έχοντα πάντοτε τον θάνατον προ οφθαλμών, μηδέ φοβούμενον την παρουσίαν του θανάτου και τον χωρισμόν του σώματος. Εις τα πρόθυρα είναι η βασιλεία των Ουρανών, ημείς δε περί ταύτης ουδέποτε θέλομεν ν' ακροασθώμεν. Επλησίασεν ήδη ο θερισμός. Τέλος έχει ο αιών ούτος. Και άγγελοι κρατούσι τα δρέπανα, και το νεύμα προσμένουσιν. Ας φοβηθώμεν, αγαπητοί. Είναι ώρα ενδεκάτη της ημέρας, και το μήκος της οδού πολύ. Ας γίνωμεν εγρήγοροι, και ας αγρυπνήσωμεν ως άϋπνοι. Δεν γνωρίζομεν κατά ποίαν ώραν ο Δεσπότης πάσης της γης μέλλει να έλθη. Ας ποθήσωμεν τα ουράνια και αιώνια και μισήσωμεν τα επί της γης, ίνα ευρεθώμεν έτοιμοι κατά την ημέραν εκείνην την φοβεράν.
 Η ημέρα έκλινε προς εσπέραν. Πάρεσι λοιπόν και ο καιρός ημών, και ημείς δια την απιστίαν ημών νομίζομεν ότι θέλομεν προχωρήσει. Η Βασιλεία των ουρανών εγγίζει, ημείς δε περί ταύτης ουδέποτε θέλομεν ν' ακροασθώμεν, τα σημεία και τα τέρατα τα οποία έλεγεν ο Κύριος. Εγένοντο λοιμοί, σεισμοί, φόβοι τε και πόλεμοι, και κίνησις εθνών. Ταύτα πάντα ως όνειρον νομίζομεν, όταν διηγώμεθα προς αλλήλους. Ουδέ η ακοή τούτων πτοεί ημάς, ουδέ αυτή η θέα. Οι εκλεκτοί συνάγονται πριν η έλθη η θλίψις δια να μη ίδωσι την σύγχυσιν και την θλίψιν την μεγάλην, ήτις έρχεται εις τον κόσμον τον άδικον. Μη μεριμνώμεν παντελώς δια τα επί της γης, τα οποία παρέρχονται, επιθυμήσωμεν τα ουράνια και αιώνια. Ας αγαπήσωμεν αλλήλους, ως παραγγέλλει ημίν ο Κύριος. Ημείς δε μάλλον την αγάπην εδιώξαμεν και έφυγεν από της γης. Αμαρτίαι πληθύνονται, αδικία εκάλυψε πάντας ημάς. Εις έκαστος τα γήινα επιποθεί, τα ουράνια καταφρονεί. Τα μέλλοντα ουδείς εξ ημών αγαπά. Ποθείς να γίνης ουράνιος; τα επί της γης μίσει πάντοτε και αποστρέφου και κοπίασον ως τέλειος, και πόθησον την βασιλείαν των ουρανών. Ης γένοιτο επιτυχείν πάντας ημάς. Αμήν.