Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ

  

 [Αγαπητοί αναγνώστες, σήμερα κατά το Ορθόδοξο - Παλαιό εορτολόγιο, είναι η πρώτη ημέρα της Σαρακοστής των Χριστουγέννων. Για τον λόγω αυτό είπαμε να ξεκινήσουμε αυτό το πνευματικό οδοιπορικό, με μία ανάρτηση αναφερόμενη στην <<Ταπεινοφροσύνη>>, η οποία σχετίζεται άμεσα και με το θέμα της νηστείας. Ευχόμενοι εις όλους τους επί γης Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς καλό πνευματικό στάδιο και καλόν πνευματικό αγώνα δια το υπόλοιπο των 39 ημερών, έως της ημέρας της γεννήσεως τους Θεανθρώπου Ιωσού Χριστού, σας αφήνουμε να απολαύσετε την παρακάτω ανάρτηση.]

<< Ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται...>>

 Τέκνα εν Κυρίω περιπόθητα, και εν Χριστώ αδελφοί μου, καθώς περί της θεομισήτου εωσφορικής υπερηφανείας γνωρίζετε, πόσον μέγαν κακόν είνε, ώστε όσας αμαρτίας, όσας αιρέσεις βλέπομεν και ακούομεν ότι έγιναν εισί τέκνα της υπερηφανείας. Ως και κατά τον Άγιον Συμεών τον νέον Θεολόγον. Εις τον κόσμον δεν είναι μεγαλυτέρα αμαρτία, ειμή μόνον η υπερηφανεία, καθ' ότι είναι μήτηρ πασών των αμαρτιών και αιρέσεων και ποικίλων κακών, παρομοίως και άλλη αρετή μεγαλυτέρα, μόνον η ταπεινοφροσύνη αύτη η Χριστομίμητος αρετή είναι μήτηρ όλων των αρετών, και πηγή της Ορθοδόξου διδασκαλίας, και των ορθών δογμάτων και χορηγός των επιγείων και επουρανίων αγαθών.
 Ημείς χωρίς της συνεργίας της Θείας χάριτος ουδέν δυνάμεθα (Ιωάν. ιε.' 5 6) και η Θεία χάρις δίδεται εις τους ταπεινόφρονας. Δια τούτο ο πολυεύσπλαγχνος Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δια να μας ελευθερώση απ' αυτής της βδελυράς υπερηφανείας και δια του ιδίου παραδείγματος και διδαχών του να μας οδηγήση εις αυτήν την αγιωτάτην αρετήν της ταπεινοφροσύνης, κλίνας τους ουρανούς, κατήλθεν εις την γην, και εταπεινώθη δια Σταυρικού θανάτου, καθώς ο Θείος Απόστολος Παύλος διδάσκει ημάς λέγων.
 <<Τούτο φρονήσθω εν υμίν, ο και εν Χριστώ Ιησού. Ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ. Αλλ' εαυτόν εκένωσε, μορφήν δούλου λαβών εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος, υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού>>.
 Λοιπόν κατά τούτους τους λόγους και ημείς οφείλομεν να έχωμεν το φρόνημα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αλλά τί φρόνημα είχε ο Κύριος; Δηλαδή, ενώ ήτο ο Υιός του Θεού σύνθρονος τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, και εκένωσεν εαυτόν εκ του ύψους της Θεότητος Αυτού, μη νομίσης ότι άφησε την Θεότητα, μή γένοιτο! Αλλά μορφήν δούλου λαβών, και ως τέλειος άνθρωπος εν ομοιώματι ανθρωπίνου σχήματος έκρυψεν την Θεότητα Αυτού. Και τόσον εταπείνωσεν εαυτόν, ώστε έγινεν ως εις απλούς διάκονος. Ένιψε τους πόδας των μαθητών Του, κατηγορήθη, υπέμεινεινε κολαφισμούς, ραπίσματα, εμπτυσμούς και μάστιγας. Δια να σώση πάντας από το βαρύν ζυγόν της αμαρτίας και εκ της αιχμαλωσίας του διαβόλου, και της αιωνίου κολάσεως, ανέλαβε τας αμαρτίας όλου του κόσμου, μετ ανόμων ελογίσθη, και ως αρνίον άμωμον εθυσιάσθη επάνω εις τον Σταυρόν. Τοιούτον ήτο το φρόνημα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
 Λοιπόν ας συλλογισθώμεν το ασύγκριτον ύψος της Θεότητος, και το άπειρον βάθος της ταπεινώσεως Αυτού. Ημείς οι ταπεινοί σκώληκες της γης πως ημπορούμεν να μιμούμεθα την άκραν Αυτού ταπείνωσιν και να έχωμεν το φρόνημα αυτό του γλυκυτάτου Σωτήρος ημών; Ας συλλογισθώμεν αδελφοί και ας εξετάσωμεν την ασθενή και διεφθαρμένην φύσιν ημών, πως επλάσθημεν, τι εγίναμεν και τί είμεθα. Κατά το <<γνώθι σαυτόν>> ας γνωρίσωμεν την αθλίαν και ελεεινήν κατάστασιν, ας εξετάσωμεν την συνείδησιν ημών, ας ανοίξωμεν τα κεκλεισμένα βιβλία της συνειδήσεως ημών και ας θεωρήσωμεν εν αυτή τα από της γεννήσεως ημών, μέχρι σήμερον, γεγραμμένα έργα, λόγους, και διανοήματα ημών, και εν προθυμία ας δηλοποιήσωμεν αυτά, ίνα γνωρίσωμεν, ότι οι κατ' εικόνα Θεού πλασθέντες και έχοντες τον προορισμόν αυτόν, δια να ομοιωθώμεν τω Δημιουργώ και ευεργέτη ημών Θεώ, δέον να ενθυμώμεθα, ότι κατά την αψευδή επαγγελία του Σωτήρος ημών έχομεν εξουσίαν να γενώμεθα τέκνα Θεού κληρονόμοι Αυτού.
 Αν εξετάσωμεν τον εαυτόν μας, θα γνωρίσωμεν ακριβώς, ότι ουδέν σημείον έχομεν αυτών των ειρημένων χαρισμάτων, αλλά τουναντίον ως δούλοι της αμαρτίας ηχμαλωτίσθημεν εκ του διαβόλου, και ευρισκόμεθα υπό την εξουσίαν αυτού, και ας βοήσωμεν μετά του Θείου Παύλου, διότι <<ο Χριστός μας ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι ων πρώτος ειμί εγώ>>.
 Και πως δυνάμεθα να έχωμεν το φρόνημα του Χριστού; Πάλιν ο Θείος Παύλος μας διδάσκει, λέγων: <<Μηδέν κατ' ερίθειαν ή κενοδοξίαν, αλλ' εν ταπεινοφροσύνη, αλλήλους ηγούμενοι υπερέχοντες, μή τα εαυτών έκαστος, αλλά και τα εκατέρων>>.
 Με αυτούς τους Θείους λόγους προτρέπει ο Θείος Απόστολος να μη κάμνωμεν τίποτε εξ εριθείας (αντιζηλίας) και κακίας, ή εκ κενοδοξίας ή ανθρωπαρεσκείας, αλλά να αποκτήσωμεν την Χριστομίμητον ταπείνωσιν, διότι όταν έχωμεν την ταπεινοφροσύνην τότε πάσα αφορμή έριδος αντιζηλίας ή κενοδοξίας και ανθρωπαρεσκείας φιλαυτίας και εγωϊσμού αίρεται και εξουθενούται. Διότι ο ταπεινόφρων εαυτόν θεωρεί ως αμαρτωλότερον πάντων των ανθρώπων, και άλλους ανθρώπους θεωρεί ως υπερέχοντας και ανωτέρους εαυτού, δια τούτο τιμά και σέβεται πάντας.Μεταξύ των άλλων Χριστιανών θεωρεί εαυτόν, ως ανάξιον αχρείον και τελευταίον. Και ούτω καθεξής. Καθόλου δεν θέλει να κατακρίνη και κατηγορήση τους αμαρτάνοντας, αλλά τουναντίον ως μιμητής του Χριστού, τας αμαρτίας των άλλων λαμβάνει επάνω του, και ως ιδίας του αμαρτίας θεωρών αυτάς λυπείται και κλαίων έμπροσθεν του Σωτήρος Χριστού ζητεί την συγχώρησιν αυτών. Ο ταπεινόφρων και αν καταφροννεθή, δεν οργίζεται, δεν μνησικακεί κατά των καταδιοκόντων αυτόν εχθρών, αλλά τουναντίον, ως καλός Χριστιανός και μιμητής του Χριστού, προσεύχεται δι' αυτάς, και ζητεί παρά του Ουρανίου Πατρός την συγχώρησιν των αμαρτιών αυτού. Τελευταίον ο ταπεινόφρων, εις πάντας τους εχθρούς τους κακοποιούντας και βλασφημούντας αυτόν, προσηνής ευπροσήγορος, ανεξίκακος, μακρόθυμος, ως μιμητής του Χριστού γίνεται. Επομένως ο ταπεινόφρων πραγματικώς είνε αληθινός Χριστιανός, επειδή ο ταπεινόφρων ακούει την φωνήν του διδασκάλου αυτού, βοώντος και λέγοντος: <<Μάθετε απ' εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία...>> Και ούτω ο ταπεινόφρων αναπαύεται εν Χριστώ, και ως πτωχός εν πνεύματι μακαρίζεται παρά Χριστού, και κληρονόμος γίνεται της Βασιλείας των Ουρανών. <<Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστί η Βασιλεία των Ουρανών>>.
 Ούτως ο Πανάγαθος Κύριος δια πολλών παραβολών και μάλιστα δια της παραβολής του Τελώνου και του Φαρισαίου φανερώς εδίδαξε το ύψος της ταπεινοφροσύνης, λέγων: <<ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται>>. Και Πέτρος ο Απόστολος λέγει, <<πάντες δε αλλήλοις υποτασσόμενοι την ταπεινοφροσύνην εκομβώσασθε, ότι Θεός υπερηφάνοις αντιτάσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν>>.
 Ταπεινωθήτε λοιπόν υπό την κραταιάν χείραν του Δημιουργού, ίνα ημάς υψώση εν καιρώ (Α' Πετρ. σε'. 5 6).
 Ιδού, αγαπητοί μου αδελφοί, και εν Κυρίω τέκνα μου πνευματικά, εν συντόμω ηκούσαμεν το κακόν της μισητής εωσφορικής υπερηφανείας, και το καλόν της Χριστομιμήτου ταπεινοφροσύνης. Ας αποφεύγομεν την υπερηφάνειαν και έχοντες το φρόνημα του Χριστού, μιμησώμεθα την ταπεινοφροσύνην και όμοιοι μιμηταί του Χριστού γενόμενοι, αξιωθώμεν και της επουρανίου Βασιλείας, ω η δόξα εις τουας αιώνας. Αμήν.