Εις τί συνίσταται το πνεύμα της πίστεως; Εις μίαν πεποίθησιν τόσον ζωηράν εις τας αληθείας της θρησκείας, ώστε η ψυχή, ήτις κατέχει την πεποίθησιν ταύτην να είναι πάντοτε κατά το μάλλον ή ήττον κατειλημμένη εξ αυτής. Η πίστις ζωογονεί όλας τας λεπτομερείας της ζωής της. Αυτή διευθύνει την θέλησιν προς τον Θεόν και εις το αγαθόν. Πληροί την μνήμην δια της αναμνήσεως των ευεργετημάτων Του και των ουρανίων διδασκαλιών. Ανυψοί την διάνοιαν δια της μελέτης του Ιησού Χριστού και των μυστηρίων της ζωής του και των του θανάτου του.
Η ψυχή ζωογονουμένη δια του πνεύματος της πίστεως ενεργεί πάντοτε δια τον Θεόν εις όλας τας πράξεις της. Εις την προσευχήν βλέπει τον Θεόν της. Εις την εργασίαν, εις τας υποθέσεις, εις τα γεύματα και εις τον ύπνον ακόμη, υπακούει εις τον Θεόν της. Εις τα έργα του ελέους, βλέπει δια μέσου του πτωχού και του ασθενούς, τον Θεόν της παρόντα, όλαι αι αποφάσεις της σημειούνται δια του τύπου της πίστεως. Θεωρεί τας τιμάς και τας ταπεινώσεις, τα πλούτη και την πτωχείαν, τας ηδονάς και τας θλίψεις, όχι κατά τας συνηθείας του κόσμου, ούτε κατά τας απόψεις του ορθού λόγου, αλλά κατά το φως του Ευαγγελίου. Υποφέρει, συγχωρεί, παρακαλεί, στερείται, πάντοτε κατά τα φώτα της πίστεως και αναμιμνησκομένη τα ιερά λόγια τα λέγοντα: Μακάριοι οι κλαίοντες! Άφες τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν! Εύχεσθε αδιακόπως! Κάμετε ελεημοσύνην και τα πάντα θα εξαγνισθώσι δι' υμάς! Εάν τοιαύτη είναι η ζωή της πίστεως, Θεέ μου! πόσον είμαι μακράν αυτής και πόσον έως τώρα αι πράξεις μου έφεραν άθλιον χαρακτήρα ελαφρότητος και κοσμότητος! Χριστέ μου, λάβε οίκτον δι' εμέ και αύξησον την πίστιν μου!
Διατί λοιπόν να έχω τόσον ολίγον το πνεύμα εκείνο της πίστεως, το οποίον ωδηγεί τους Αγίους; Ποία είναι τα εμπόδια εν τη ψυχή μου. Η απερισκεψία, πιστεύω, αλλά δια τρόπου αορίστου, γενικού, χωρίς να εισάγω την πίστιν μου εν τη ζωή μου, χωρίς να φροντίζω, ώστε να προΐσταται αύτη εις τας πράξεις μου εις τρόπον του βλέπειν. Εάν μοι έλεγον συχνάκις: <<Ο αγαθός Θεός αποδοκιμάζει την αίτησιν ταύτην, την ομιλίαν εκείνην την φιλίαν εκείνην, το ανάγνωσμα εκείνο. Πως θα κριθή υπό του Θεού ο λόγος ούτος ή η πράξις αύτη; Ο τρόπος ούτος του σκέπτεσθαι και πράττειν είναι σύμφωνος προς τας αρχάς του Ευαγγελίου>>; Ήθελον συνειθίση να κάμνω να δεσπόζη η πίστις εν τη συνειδήσει μου και εν τη ζωή μου. Πρέπει λοιπόν να σκέπτομαι αυτήν και να προστρέχω εκ της γης εις τον ουρανόν, εκ της περιωρισμένης κρίσεως των δημιουργημάτων εις την αλάνθαστον κρίσιν του Κυρίου ημών.
Αι φυσικαί κλίσεις μου αποπνίγουσιν επίσης το πνεύμα της πίστεως. Η φύσις αγαπά τας ηδονάς, την πολυτέλειαν, την ανάπαυσιν, την ελευθερίαν της γλώσσης και των αισθήσεων. Η πίστις κανονίζει ή καταδικάζει όλους τους πόθους εκείνους της σαρκός. Εάν ακούω την φύσιν, αύτη θα με απολέση. Εάν ακούω την πίστιν αύτη θα είναι η σωτηρία μου. Πρέπει λοιπόν να πολεμώ την φύσιν, κανονίζων αυτήν, αρνούμενος, ενίοτε εις αυτήν ό, τι ζητεί, ακόμη και εις τα αθώα πράγματα, επιβάλλων εις αυτήν μίαν ζωήν κανονικήν, εργατικήν, όπου η ηδονή θα είναι η εξαίρεσις, και όχι το κέντρον αυτής της ζωής. Θα κατορθώσω λοιπόν να ζω δια της πίστεως, σκεπτόμενος και διορθών ολίγον και ολίγον κατ' ολίγον τας ακανονίστους κλίσεις του πνεύματός μου και του σώματός μου... Είναι δε αύται πολυάριθμοι... Ω! Κύριε, ελθέ εις βοήθειάν μου.
Ω αγιωτάτη Παρθένε, αξία θυγάτηρ των Πατριαρχών δια της πίστεώς Σου, εύχου δι' εμέ! απόλαυσον δι' εμέ μίαν ζωηράν πίστιν, ήτις να κανονίζη τα σκέψεις μου και τα πράξεις μου!
Ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου