Όταν ήτο εις την Κωνσταντινούπολιν Πατριάρχης ο αγιώτατος θείος Νήφων ήλθον γράμματα εις τούτον εκ της Αιγύπτου διαλαμβάνοντα τα μεγάλα και φοβερά εκείνα θαύματα άτινα ενήργησεν ο παντοδύναμος Θεός δια του τότε Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου της Αλεξανδρείας κυρίου Ιωακείμ, εις καταισχύνην μεν και όνειδος των θεοκτόνων Ιουδαίων, εις καύχημα δε και στήριγμα της αληθινής και Ορθοδόξου ημών πίστεως. Η δε υπόθεσις αυτών έχει ως εξής:
Εν έτει χίλια τετρακόσια ογδοήκοντα εξ, συνέβη θανατικόν μέγα εις την Αίγυπτον. Διό εις ιατρός Εβραίος έχων ο μιαρός μεγάλην έχθραν και φθόνον κατά των Χριστιανών εκήρυττεν εις όλους τους Τούρκους και διεφήμιζεν, πως η αιτία του θανατικού εισίν οι Χριστιανοί, ως ποιούντες μαγείας και γοητείας, βάλλουσιν εν ξύλον εις τα ύδατα και ραντίζουσιν. Και τούτου ένεκα ακολουθεί το θανατικόν. Η φήμη αύτη διαδυθείσα εις όλους τους Τούρκους, έφθασε και έως εις τον βασιλέα της Αιγύπτου Μέλεκ Μήναξ, όστις αν και υπήρχεν οθωμανός, ηγάπα όμως και εσέβετο κατά πολλά τον αγιώτατον Πατριάρχην, τόσον δια την αρετήν αυτού, όσον και δια την φρόνησιν και αγιότητα. <<Οίδε γαρ, (κατά τον Θεολόγον Γρηγόριον). και πολέμιος θαυμάζειν ανδρός αρετήν>>. Όθεν ούκ ηθέλησεν ενοχλήσαι περί τούτου, ούτε τον Πατριάρχην ούτε τους Χριστιανούς. Ο ουν θεοκατάρατος Εβραίος ιδών ότι ουδέν κατώρθωσεν εκ της τοιαύτης ψευδούς φήμης και συκοφαντίας, μετεχειρίσθη άλλον τρόπον και άλλην μέθοδον. Ο υπουργός του βασιλέως έτυχεν, να είναι εξ Εβραίων Αγαρηνός. Τούτον λοιπόν τον υπουργόν ομού και τον γραμματέα της αυλής καταπείσας ο παγκάκιστος εκείνος εβραίος, έφερεν αυτούς εις την εαυτού γνώμην. Αυτοί δε πάλιν οι δύο, υπέρμαχοι όντες της ασεβείας, και εχθροί της ευσεβείας, κατέπεισαν δια διαφόρων τρόπων τον βασιλέα, και εποίησαν αυτόν ίνα κινηθή κατά του Πατριάρχου των Χριστιανών. Όθεν δια Β. διαταγής παρεστάθη ο Πατριάρχης εις την αυλήν. Γενομένης δε εκτεταμένης διαλέξεως περί πίστεως, ανέφερον οι ασεβείς το του Σωτήρος ρητόν, το: <<Ο έχων πίστιν ως κόκκον συνάπεως, ερεί τω όρει τούτω: Μετάβηθι εντεύθεν, και μεταβήσεται>>. Τούτο ακούσας ο βασιλεύς, επέβαλεν ορισμόν εις τον Πατριάρχην, ίνα ποιήση το τοιούτον θαύμα, εις ένδειξιν της αυτού πίστεως. Όθεν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Κύριος Ιωακείμ, έχων πίστιν αδίστακτον εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εδέχθη ευθύς το βασιλικόν πρόσταγμα και προετοιμασθείς τριήμερος δια νηστείας και προσευχής, αυτός τε και όλον το εαυτού ποίμνιον, εποίησε το μέγα εκείνο και φοβερόν θαύμα, εν ονόματι του Κυρίου ημών μετατοπίσας το απέναντι εκείσε όρος, όπερ και έως της σήμερον φαίνεται, και ονομάζεται τουρκιστί ντούρ ντάγ (στήθι όρος).
Τούτο το θαυμάσιον βλέποντες οι ασεβείς εκείνοι βοηθοί του Εβραίου, και μή έχοντες τί ποιήσαι, κατεσκύασαν εν θανατηφόρον φάρμακον, και πείθουσι τον βασιλέα, ίνα προστάξη τον Πατριάρχην πιείν αυτό, προβάλλοντες αιτίαν, ότι και τούτο υπάρχει γεγραμμένον εις το εαυτών Ευαγγέλιον. Δεξάμενος και ταύτην την βασιλικήν προσταγήν ο αγιώτατος Πατριάρχης Ιωακείμ, έπιεν αδιστάκτως το θανατηφόρον εκείνο φάρμακον εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και ουδέν έπαθεν κακόν. Είτα πλύνας το ποτήριον, έδωκεν πιείν τω Εβραίω τω τούτο κατασκευάσαντι. Όστις δια προσταγής και βίας βασιλικής τούτο πιών, ευθύς κακώς ο κακός εξέψυξε. Ταύτα τα δύο μεγάλα θαυμάσια ιδών ο βασιλεύς, και λίαν θυμωθείς, ευθύς επρόσταξε και απεκεφάλισαν, τον τε Υπουργόν, και τον Γραμματέα. Αλλά και όλους τους Εβραίους έτι ήθελεν αφανίσει, εάν μή ο Μακαριώτατος Πατριάρχης εμεσίτευεν. Έδωκε δε αυτοίς, μόνην δια τούτο ποινήν, ίνα φέρωσι το ύδωρ του Νείλου ποταμού εντός της πόλεως Καΐρου δι' ιδίων εξόδων. Όπερ και εποίησαν κατασκευάσαντες μεγίστους καμαροειδείς υδραγωγούς οίτινες έως της σήμερον φαίνονται. Εξαναντίας δε ο βασιλεύς τον Πατριάρχην εδόξασε μεγάλως, και όλους τους χριστιανούς ετίμησε. Προσέτι και αυτός ο βασιλεύς γενόμενος χριστιανός, και αναχωρήσας κρυφίως της πόλεως, εμόνασεν εις το Σίναιον όρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου